ΤΟ ΟΝΟΜΑ.....

Γράφει ο ΠΑΛΑΙΟΣ
...…..Αμα τη γεννήσει μας, μαζί με όλα τ’ άλλα, μας κοτσάρουν κι ένα όνομα !!
Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ τι διάολο σημαίνει εδαύτο, και τι καλούμαστε να κάνουμε με τούτο ;; … μπάαα δεν το βλέπω … που τέτοια πράγματα … εσείς έχετε να βοσκήσετε τον σανό που σας δίνει το «σύστημα».
Μήπως όμως και ‘κείνοι που μας κοτσάρουν τ’ ονοματάκι, ξέρουν τι κάνουν ώστε να μπορούν να μας ‘πουν δυό κουβέντες;; … μπάααα που τέτοια πράγματα !! … έτσι το νέο Ζωντόβολο έχει να πορεύεται … απερίσπαστο, από τέτοιες έγνοιες, στην βρώση του σανού !!

Κάποιοι βέβαια, υποτίθεται ότι, ακόμα το παλεύουν, εκεί στας Ανατολάς (Ινδία, Θιβέτ, Κίνα κλπ.) !! … όπου λέει το ονοματάκι που κοτσάρουν στον μπόμπιρα το ψάχνουν ολίγον τις … οι Βραχμάνοι μέσω της Ινδικής αστρολογίας την στιγμή γεννήσεως … οι Κινέζοι το παλεύουν με το κυρίαρχο Στοιχείο την εποχή γέννησης κλπ. κλπ. βέβαια όλα αυτά σιγά σιγά θεωρούνται αναχρονιστικά, και πλέον όλο και περισσότεροι τείνουν να κοτσάρουν στο παιδί ένα όνομα που τους την βάρεσε ή αναπαράγοντας κάποιο του οικογενειακού δέντρου.

Εδώ στα Δυτικά κουρμπέτια, συνήθως δίνουμε τα ονόματα παππούδων και γιαγιάδων ή τώρα στην νεότερη εποχή ανακαλύψαμε (;) λέει, το να κοπανάμε ένα όνομα επειδή έτσι μας την βίδωσε, μας άρεσε ή ακόμα και δυό-τρία μαζεμένα έτσι για να ‘χει απόθεμα μπας και ξωμείνει, αλλά επίσης και το άλλο ωραίο του φορτώνουμε ένα και μετά στον δρόμο το περνάμε από αναστήλωση, ή ακόμα και ότι άλλο βρούμε πρόχειρο στα παλιατζίδικα.

Όμως ο μπόμπιρας, εκτός των ιδίων αυτού στοιχείων, και ‘κείνων που έχει πάρει από τους γονείς του, σέρνει και τα στοιχεία των δυό οικογενειακών δέντρων, και κυρίως τα στοιχεία από τους δυό άμεσους παππούδες και γιαγιάδες (τους γονείς των γονέων), τα οποία λειτουργούν ως ριζικοί κατευθυντήρες.

Στον εκφραστικό τομέα :

στο πώς θα εκφραστεί και που θα κατευθυνθεί, την εκκίνηση-ρίζα :
-αν το παιδάκι είναι αγόρι, το παίρνει από τους παππούδες,
-αν δε είναι κορίτσι, το παίρνει από τις γιαγιάδες,

Στον συναισθηματικό δι’ αντιστροφής :

-δηλαδή τα αγόρια από τις γιαγιάδες,
-τα δε κορίτσια από τους παππούδες,

Και τέλος η βαρύτητα μετατοπίζεται αντιστρόφως. 

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα να το εξετάσουμε μέσα από τυχαία ονόματα.

Ένα αγοράκι έχει :

πατρο-παππού  = Απόστολο,
μητρο-παππού = Παναγιώτη,
πατρο-γιαγιά = Αγγελική,
μητρο-γιαγιά = Ευγενία,
…τι σημαίνουν αυτά και ποιά είναι η κατεύθυνση που δίνουν στο αγοράκι ;;

Στον εκφραστικό τομέα :

Όπως είπα παραπάνω η βαρύτητα στον εκφραστικό τομέα μετατοπίζεται στην άλλη πλευρά, έτσι, κυρίαρχο ρόλο έχει το όνομα Παναγιώτης και ακολουθεί εκείνο του Απόστολος.
…τι σημαίνει αυτό για την Λογική, την έκφραση κλπ. που θα εκδηλώσει το παιδάκι ;;
…ουσιαστικά τα ονόματα μας μιλάνε για μια «άγια των πάντων αποστολή» δηλαδή πορεία Λογικής πρός εμβάθυνση στην ρίζα των πραγμάτων [1].

Στον συναισθηματικό τομέα :

έχουμε κυρίαρχο όνομα, αυτό από την πατρο-γιαγιά Αγγελική και ακόλουθο εκείνο από την μητρο-γιαγιά Ευγενία … δηλαδή προηγείται το άγγελμα και ακολουθεί-υπολείπεται η ευγένια … τι σημαίνει αυτό για το συναισθηματικό μέρος ;; … έεε κάντε μιά προσπάθεια …

Αν το παιδί είναι κοριτσάκι τότε :

Για το λογικό εκφραστικό μέρος έχουμε ηγούμενο όνομα αυτό από την πατρο-γιαγιά και ακόλουθο εκείνο από την μητρο-γιαγιά … για δε το εσωτερικό-συναισθηματικό μέρος, ηγούμενο αυτό εκ του μητρο-παππού και ακόλουθο εκ του πατρο-παππού.

Αυτά είναι τα βαθέα ριζικά στοιχεία !! … ακολουθούν τα ενδιάμεσα από τους γονείς !!

Το αγόρι :

-στην έκφραση παίρνει από το όνομα της μητέρας,
-στο συναισθηματικό από αυτό του πατέρα,

αντιθέτως το κορίτσι :

-στην έκφραση από ‘κείνο του πατέρα και
-στο συναισθηματικό από της μητέρας.

Και τέλος έρχεται το ίδιο το όνομα του παιδιού, το οποίο δείχνει πρός και πού θα δουλέψουν κατευθυνθούν αυτές οι τάσεις-ενέργειες, αν και εφ’ όσον το παιδί κατανοήσει τι κουβαλάει και θελήσει να τους δώσει υπόσταση.

Παραδείγματος χάριν : 

…αν πούμε ότι το παιδί λέγεται Φώτης [[τότε εάν και εφ’ όσον]] θα κινηθεί πρός το να φωτίσει, διαφωτίσει θέματα, πράγματα και καταστάσεις … εάν ονομάσθηκε Γεώργιος τότε πρός την βάση, την μάνα την πηγή [2] … και λοιπά και λοιπά.

Λίγο ζόρικη η σύνθεση βέβαια … αλλά τίποτε δεν είναι εύκολο … οπότε όποιος θέλει πρέπει να κοπιάσει.

Τώρα και σωστά, θα ‘πείτε, και αν το όνομα που δόθηκε στο παιδί ήταν έτσι ένα από το σακί, τότε τι γίνεται ;; 

…απλά αν δεν πέτυχε … έτυχε !! 

και τι θέλω να ‘πώ με αυτό ;; … ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δύσκολα θα μπορέσει να βρεί τον δρόμο του … καθώς άλλη θα είναι η πάστα του και άλλο θα του φοράει καπέλο, θα του επιβάλλει η κοινωνία … οπότε θα έχει να παλεύει ανάμεσα στα δύο !! … πιό λέτε συνήθως να παίρνει την νίκη ;;
Αυτό το αλαλούμ είναι ένας από τους λόγους που αρκετά πράγματα πηγαίνουν στραβά.

Στην Πάλαι Ποτέ Ελλάδα : 

τα οικογενειακά δέντρα και τα στοιχεία γεννήσεως, ήταν εκείνα που καθόριζαν το όνομα που δινόταν στο παιδί, το όνομα εκείνο που θα το βοηθούσε να έχει την πιό ομαλή εξέλιξη … καθώς το όνομα (και η συνεχής επανάληψή του) φορτίζει με συγκεκριμένη ενέργεια κάθε όν ή πράγμα.

Σημείωση : 

Γενικότερα η όλη θεώρηση έχει πολύ βάθος … εδώ απλά θέλησα να σας κάνω κοινωνούς και να σας δώσω τον τρόπο να δείτε κάποια πράγματα που (ίσως) έχετε άγνοια .   https://ergdhmerg.wordpress.com/