Π. Ήφαιστος, Το φλερτ Τραμπ-Ερντογάν και η αυτοπαγίδευση της Ελλάδας --- Ελληνικότητα, Δημοκρατία, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία
Ας πούμε ότι αυτό πιθανότατα ήταν η χαριστική βολή κατά της στρατηγικής αξιοπιστίας μας. Επιτάχυνε την επιλογή μιας από τις πολλές εναλλακτικές αποφάσεις που προετοιμάζουν οι επιτελικοί θεσμοί των ΗΠΑ για την Ανατολική Μεσόγειο ή και ευρύτερα. Όπως πρέπει όλοι να ξέρουν, ανά πάσα στιγμή και όπως εξελίσσονται τα πράγματα τοπικά, περιφερειακά και πλανητικά, πάνω στο τραπέζι του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ βρίσκονται πολλές τέτοιες εναλλακτικές αποφάσεις και ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος, αφού ενημερωθεί, αποφασίζει, επιλέγει και ενεργεί.
απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, αφετέρου την εκτέλεση
κοινών ασκήσεων με την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ. Αν πέφτουμε έξω και δεν υπήρξε ακριβής ενημέρωση του προέδρου και ισχύει το αντίθετο, τότε κάτι δεν πάει καλά στα εκτελεστικά πεδία της υπερατλαντικής υπερδύναμης, κάτι μάλλον απίθανο.
Συναφώς, δεν χρήζει να επαναληφθούν πολύ συναφείς αναλύσεις στο SLpress.gr. Λέμε μόνο ότι στη βάση πάγιων τυπολογιών για τους βραχυχρόνιους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμος στρατηγικούς σχεδιασμούς και στρατηγικές αποφάσεις των ηγεμονικών δυνάμεων, μια πιθανή αποφασιστική στροφή των ΗΠΑ αναγκαστικά συνδέεται με την κατάσταση της αξιοπιστίας των εμπλεκομένων λιγότερο ισχυρών κρατών στις περιφέρειες.
Ακόμη πιο σημαντικό, δημιουργεί προϋποθέσεις «η Τουρκία να μείνει αγκυροβολημένη στις Δυτικές συμμαχίες» με μια ενδεχομένως ειδική προνομιακή σχέση συνομιλητή με άλλες μεγάλες δυνάμεις του αναδυόμενου και ρευστού πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Τέτοια προηγούμενα κρατών μεσαίας ισχύος υπάρχουν πολλά. Στην περίπτωση της Τουρκίας δεν αντιβαίνει σε κανένα νοητό στρατηγικό σενάριο του αμερικανικού Πενταγώνου.
Έτσι, ο EastMed μπορεί να υλοποιηθεί, αλλά εάν η Κύπρος είναι στη αυλή της Άγκυρας ο μεσαίος παίχτης θα είναι η Τουρκία και ο δυτικός παίχτης, η Ελλάδα, θα είναι αποδυναμωμένος, καθηλωμένος και στρατηγικά παγιδευμένος. Οι φωτογραφίες των ηγετών Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου και Ελλάδας θα είναι πλέον αναμνηστικές.
Πρώτον, ακόμη και πολιτικά νήπια έχουν θέαση του γεγονότος ότι η ελληνική εθνική στρατηγική πάσχει. Δεν αναφέρομαι στην ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά σε παράγοντες, όπως το έλλειμμα κρατικών επιτελικών θεσμών και το γεγονός ότι το πολιτικό μας σύστημα κυριολεκτικά είναι παιδική χαρά. Επίσης, εξαιρετικά σημαντικό εδώ είναι το έλλειμμα συναίνεσης γύρω από τα έσχατα εθνικά συμφέροντα και η αποτυχία να εκπληρωθούν οι πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου στις θάλασσές μας.
Δεύτερον, η Ελλάδα είναι απούσα από την Κύπρο. Εδώ και δεκαετίες το δόγμα της Αθήνας είναι: «οι Κύπριοι αποφασίζουν οι ίδιοι να αυτοκτονήσουν και η Αθήνα θα συμπαρίσταται»! Είναι, μάλιστα, δρομολογημένες αυτοκτονικές λύσεις που καθιστούν την Άγκυρα συγκυρίαρχο και τελικά κυρίαρχο της Μεγαλονήσου. Όποιος και να βρίσκεται στην εξουσία μελλοντικά στην «αγκυροβολημένη στη Δύση» Τουρκία, με ή χωρίς τον Ερντογάν, πλήρως «αγκυροβολημένη» ή αγκυροβολημενη με ειδική σχέση, λογικό είναι τα στρατηγικά επιτελεία να εκτιμούν πως όσο γρηγορότερα προχωρήσουν σε συναλλαγές με την Άγκυρα, τόσο καλύτερα για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.
Τρίτον, με την Ελλάδα οικονομικά βυθισμένη, την κοινωνία εξοντωμένη, τους πολίτες ανασφαλείς όσον αφορά το μέλλον και τους κατόχους εξουσίας να λαϊκίζουν ακατάσχετα, τονίζεται το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας. Έλλειμμα ακόμη και στοιχειωδών γνώσεων της στρατηγικής ανάλυσης που αφορούν το κράτος και την διεθνή πολιτική, ακατάσχετος νομικισμός, ιδεολογικά παραμιλητά, ιδεολογήματα, και εθνομηδενισμοί απάτριδων παραδοχών. Σφάλουμε οικτρά αν νομίζουμε ότι δεν τα βλέπουν αυτά οι Αμερικανοί. Σε κάθε αμερικανικό χωριό κυματίζουν χιλιάδες αμερικανικές σημαίες, ενώ οίκοι το ανέμισμα της ελληνικής σημαίας εξυβρίζεται. Και οι ύβρεις πάντα φέρνουν τη Νέμεση.
Πηγή https://slpress.gr/ethnika/to-flert-tramp-erntogan-kai-i-aytopagideysi-tis-elladas/
------
«Το δικαστήριο των εθνών είναι η ιστορία», συνηθίζεται να λέγεται από όσους γνωρίζουν το αλφαβητάριο της διεθνούς πολιτικής. Εξ ου και η ανάγκη αξιόπιστων και ορθολογικών αποφάσεων σε παρόντα χρόνο. Γι’ αυτό προκαλούν ανησυχία πολλά από αυτά που γράφονται ή λέγονται στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες, εάν όχι τα τελευταία χρόνια, για τη σχέση Τουρκίας-ΗΠΑ και το επικείμενο τέλος του Ερντογάν μαζί και τα ρήγματα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.Ναι μεν κατηφορίζαμε από καιρό, πλην το κατηφόρισμα επιταχύνθηκε, όταν γύρω από το «Μακεδονικό» βαφτίσαμε τον κατευνασμό του αναθεωρητισμού «διεθνιστική στρατηγική». Όταν στη συνέχεια κυριάρχησαν ψευδαισθήσεις περί ενός περίεργου «ηγετικού ρόλου» της Ελλάδας, όταν με απίστευτους ερασιτεχνισμούς όλων των κυβερνητικών συντελεστών -εάν όχι όλου του πολιτικού φάσματος- αρχίσαμε το «στρατηγικό κρυφτούλι» στο Αιγαίο. Ο κατήφορος διαφάνηκε επίσης όταν, παρά τα σύννεφα στον ορίζοντα και την Ελλάδα απούσα, η Κύπρος συνέχισε την πορεία προς τα Σούσα της Αυλής του Σουλτάνου.
Το ίδιο επίσης ισχύει για το υπουργικό συμβούλιο του Οκτωβρίου, όταν δώσαμε την εικόνα μιας κατακερματισμένης διακυβέρνησης. Με τη θέση του υπουργού Εξωτερικών ουσιαστικά κενή, αναγγέλλονται ταξίδια στην Τουρκία ενός εξ αντικειμένου άπειρου πρωθυπουργού. Επιπροσθέτως, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών είναι πρόσωπο, το οποίο ολοφάνερα είναι στερημένο στρατηγικής γνώσης. Εν μέσω επιτάχυνσης των καταιγιστικών στρατηγικών εξελίξεων τις τελευταίες εβδομάδες, λοιπόν, ο εν λόγω πολιτικός βρέθηκε να συνομιλεί με τα «ιερά τέρατα» των αμερικανικών κρατικών επιτελείων.
Ενδοαμερικανικές διχογνωμίες
Οι λόγοι για τους οποίους οι Τραμπ έτσι κινήθηκε στη Συρία (αλλά και στην κυπριακή ΑΟΖ;) λίγες μέρες μετά τις φανταχτερές φωτογραφίες των ηγετών των κρατών του EastMed, δεν μπορούν να μας είναι γνωστοί. Μπορεί, όμως, να ειπωθεί με σιγουριά ότι ο Τραμπ έτυχε ενημέρωσης επί πολλών ζητημάτων, πριν αποφασίσει αφενός να αναγγείλει τηναπόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία, αφετέρου την εκτέλεση
κοινών ασκήσεων με την Τουρκία στην κυπριακή ΑΟΖ. Αν πέφτουμε έξω και δεν υπήρξε ακριβής ενημέρωση του προέδρου και ισχύει το αντίθετο, τότε κάτι δεν πάει καλά στα εκτελεστικά πεδία της υπερατλαντικής υπερδύναμης, κάτι μάλλον απίθανο.
Το ότι παρατηρούνται διχογνωμίες στα αμερικανικά επιτελεία και παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών είναι σύνηθες φαινόμενο στις ΗΠΑ και κανείς δεν πρέπει να βιάζεται να εξάγει συμπεράσματα. Οι ΗΠΑ βρίσκονταν ήδη σε στρατηγική μετάβαση πολύ πριν πάει στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ. Εδώ και πολύ καιρό η υπερεπέκταση οδηγούσε σε στρατηγικές αναπροσαρμογές με διπλό στόχο: Πρώτον, νέες πλανητικές ισορροπίες σε βάθος χρόνου. Δεύτερον, μείωσης του κινδύνου ενός πυρηνικού πολέμου.
Επιτελεία ακαριαίων αποφάσεων
Ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δυσχερή θέση του Ερντογάν και το γεγονός ότι σχοινοβατεί, καθημερινά καταμαρτυρείται ότι η Τουρκία διαθέτει κρατικά επιτελεία λήψης ακαριαίων αποφάσεων σε κάθε άνοιγμα παραθύρων ευκαιρίας και ικανότητα των ηγετών της να συναλλάσσονται πελατειακά. Ακόμη και εάν ο Ερντογάν δεν επιβιώσει στην καρέκλα εξουσίας, ένα άλλο σύστημα εξουσίας δεν μπορεί παρά να υιοθετεί παρόμοιες ή ίδιες στρατηγικές επιλογές. Επιτυχία του Ερντογάν είναι η προς το παρόν επιβίωσή του, η οποία επιπλέον δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενίσχυσης των στρατηγικών ερεισμάτων της Τουρκίας.Ακόμη πιο σημαντικό, δημιουργεί προϋποθέσεις «η Τουρκία να μείνει αγκυροβολημένη στις Δυτικές συμμαχίες» με μια ενδεχομένως ειδική προνομιακή σχέση συνομιλητή με άλλες μεγάλες δυνάμεις του αναδυόμενου και ρευστού πολυπολικού διεθνούς συστήματος. Τέτοια προηγούμενα κρατών μεσαίας ισχύος υπάρχουν πολλά. Στην περίπτωση της Τουρκίας δεν αντιβαίνει σε κανένα νοητό στρατηγικό σενάριο του αμερικανικού Πενταγώνου.
Έτσι, ο EastMed μπορεί να υλοποιηθεί, αλλά εάν η Κύπρος είναι στη αυλή της Άγκυρας ο μεσαίος παίχτης θα είναι η Τουρκία και ο δυτικός παίχτης, η Ελλάδα, θα είναι αποδυναμωμένος, καθηλωμένος και στρατηγικά παγιδευμένος. Οι φωτογραφίες των ηγετών Ισραήλ, Αιγύπτου, Κύπρου και Ελλάδας θα είναι πλέον αναμνηστικές.
Γιατί είναι δυσχερής η θέση της Ελλάδας
Τέλος, πώς θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τα αίτια της δυσχερούς θέσης της Ελλάδας; Πέραν των προαναφερθέντων, συνοψίζουμε τρία ζητήματα που αναμφίβολα εισρέουν στα αμερικανικά και άλλα επιτελεία ως δείκτες ελληνικής αναξιοπιστίας:Πρώτον, ακόμη και πολιτικά νήπια έχουν θέαση του γεγονότος ότι η ελληνική εθνική στρατηγική πάσχει. Δεν αναφέρομαι στην ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά σε παράγοντες, όπως το έλλειμμα κρατικών επιτελικών θεσμών και το γεγονός ότι το πολιτικό μας σύστημα κυριολεκτικά είναι παιδική χαρά. Επίσης, εξαιρετικά σημαντικό εδώ είναι το έλλειμμα συναίνεσης γύρω από τα έσχατα εθνικά συμφέροντα και η αποτυχία να εκπληρωθούν οι πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου στις θάλασσές μας.
Δεύτερον, η Ελλάδα είναι απούσα από την Κύπρο. Εδώ και δεκαετίες το δόγμα της Αθήνας είναι: «οι Κύπριοι αποφασίζουν οι ίδιοι να αυτοκτονήσουν και η Αθήνα θα συμπαρίσταται»! Είναι, μάλιστα, δρομολογημένες αυτοκτονικές λύσεις που καθιστούν την Άγκυρα συγκυρίαρχο και τελικά κυρίαρχο της Μεγαλονήσου. Όποιος και να βρίσκεται στην εξουσία μελλοντικά στην «αγκυροβολημένη στη Δύση» Τουρκία, με ή χωρίς τον Ερντογάν, πλήρως «αγκυροβολημένη» ή αγκυροβολημενη με ειδική σχέση, λογικό είναι τα στρατηγικά επιτελεία να εκτιμούν πως όσο γρηγορότερα προχωρήσουν σε συναλλαγές με την Άγκυρα, τόσο καλύτερα για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά τους.
Τρίτον, με την Ελλάδα οικονομικά βυθισμένη, την κοινωνία εξοντωμένη, τους πολίτες ανασφαλείς όσον αφορά το μέλλον και τους κατόχους εξουσίας να λαϊκίζουν ακατάσχετα, τονίζεται το έλλειμμα στρατηγικής κουλτούρας. Έλλειμμα ακόμη και στοιχειωδών γνώσεων της στρατηγικής ανάλυσης που αφορούν το κράτος και την διεθνή πολιτική, ακατάσχετος νομικισμός, ιδεολογικά παραμιλητά, ιδεολογήματα, και εθνομηδενισμοί απάτριδων παραδοχών. Σφάλουμε οικτρά αν νομίζουμε ότι δεν τα βλέπουν αυτά οι Αμερικανοί. Σε κάθε αμερικανικό χωριό κυματίζουν χιλιάδες αμερικανικές σημαίες, ενώ οίκοι το ανέμισμα της ελληνικής σημαίας εξυβρίζεται. Και οι ύβρεις πάντα φέρνουν τη Νέμεση.
Πηγή https://slpress.gr/ethnika/to-flert-tramp-erntogan-kai-i-aytopagideysi-tis-elladas/
------
Ελληνικότητα, Δημοκρατία, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία.
Σε πρόσφατο διάλογο στον χώρο των συζητήσεων διαδικτυακής ανάρτησης και σύντομου σχολίου μου για τις υποθαλάσσιες έρευνες στα Αντικύθηρα με τίτλο «Αναζητείται κράτος;» https://www.facebook.com/p.ifestos /, επισκέπτης καλόπιστα τόνισε το «αριστερός» ως κύρια αιτία της συγκαιρινής –όντως μεγάλης, όπως και εμείς συχνά υποστηρίζουμε– συμφοράς που έπληξε τους Έλληνες. Εμμένοντας σε θέσεις εκτενώς διατυπωμένες αλλού (βλ. μερικές παραπομπές στο τέλος) απάντησα ότι το πρόβλημα δεν είναι το «αριστερό» αλλά το … «αριστεροδεξιό». Δηλαδή, ο εγκλωβισμός μας σε ανυπόστατα εμφύλια ιδεολογήματα του μοντερνισμού, και, την ύστερη εποχή, του εξουσιαστικού αριστεροδεξιού συνονθυλεύματος-μείγματος όπου και κυριαρχούν ισχυρές μεταμοντέρνες εθνομηδενιστικές τάσεις.
Μιας και βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2019, αυτό το σύντομο σχόλιο και οι συνοδευτικές παραπομπές σε συναφή αναρτημένα δοκίμια, καθώς και απόσπασμα από προγενέστερο δοκίμιο για το «ιδεολογικό δηλητήριο και τον Αριστοτελισμό», ίσως αρκούν για να διατυπώσουμε ξανά την θέση ότι το μεγάλο πρόβλημά μας το 2019 αλλά και τα επόμενα έτη, είναι η κατάκτηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας σύμφωνα με τις αιώνιες πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Αποτελούν παρακαταθήκη όχι μόνο για τους πολίτες του σύγχρονου Ελληνικού κράτους αλλά για όλα τα κράτη. Αντοχές λοιπόν, να μην ενδώσουμε σε εμφύλια σύνδρομα και υψηλά σημαίες που γράφουν όχι άνευ ουσίας και σημασίας ιδεολογικούς αφορισμούς αλλά
• Δημοκρατία, Ελευθερία,
• Εθνική Ανεξαρτησία,
• Πατρίδα,
• Φιλοπατρία
Σε πρόσφατο διάλογο στον χώρο των συζητήσεων διαδικτυακής ανάρτησης και σύντομου σχολίου μου για τις υποθαλάσσιες έρευνες στα Αντικύθηρα με τίτλο «Αναζητείται κράτος;» https://www.facebook.com/p.ifestos /, επισκέπτης καλόπιστα τόνισε το «αριστερός» ως κύρια αιτία της συγκαιρινής –όντως μεγάλης, όπως και εμείς συχνά υποστηρίζουμε– συμφοράς που έπληξε τους Έλληνες. Εμμένοντας σε θέσεις εκτενώς διατυπωμένες αλλού (βλ. μερικές παραπομπές στο τέλος) απάντησα ότι το πρόβλημα δεν είναι το «αριστερό» αλλά το … «αριστεροδεξιό». Δηλαδή, ο εγκλωβισμός μας σε ανυπόστατα εμφύλια ιδεολογήματα του μοντερνισμού, και, την ύστερη εποχή, του εξουσιαστικού αριστεροδεξιού συνονθυλεύματος-μείγματος όπου και κυριαρχούν ισχυρές μεταμοντέρνες εθνομηδενιστικές τάσεις.
Μιας και βρισκόμαστε στο κατώφλι του 2019, αυτό το σύντομο σχόλιο και οι συνοδευτικές παραπομπές σε συναφή αναρτημένα δοκίμια, καθώς και απόσπασμα από προγενέστερο δοκίμιο για το «ιδεολογικό δηλητήριο και τον Αριστοτελισμό», ίσως αρκούν για να διατυπώσουμε ξανά την θέση ότι το μεγάλο πρόβλημά μας το 2019 αλλά και τα επόμενα έτη, είναι η κατάκτηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας σύμφωνα με τις αιώνιες πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Αποτελούν παρακαταθήκη όχι μόνο για τους πολίτες του σύγχρονου Ελληνικού κράτους αλλά για όλα τα κράτη. Αντοχές λοιπόν, να μην ενδώσουμε σε εμφύλια σύνδρομα και υψηλά σημαίες που γράφουν όχι άνευ ουσίας και σημασίας ιδεολογικούς αφορισμούς αλλά
• Δημοκρατία, Ελευθερία,
• Εθνική Ανεξαρτησία,
• Πατρίδα,
• Φιλοπατρία
Όπως συχνά υποστηρίξαμε θεωρούμε ως κύριο αίτιο της αλληλουχίας των συμφορών που έπληξαν τους νεοέλληνες τον εγκλωβισμό / παγίδευση πολλών σε διχαστικές αντιλήψεις περί «δεξιού» και «αριστερού». Είναι εμφύλιοι όροι, μη Ελληνικοί, αναιρετικοί της δημοκρατίας και εργαλεία εξάρτησης.
Ελληνικότητα λέμε ότι θέλουμε: Ελευθερία, δημοκρατία, Πατρίδα ελεύθερη και εθνικά ανεξάρτητη. Οτιδήποτε άλλο (ιδεολογικό) είναι ανυπόστατο.
Τώρα, για να μην παρεξηγηθούμε αυτά τα λέω στον εαυτό μου αλλά και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο. Όταν μπαίνουμε σε τέτοιες συζητήσεις δράττομαι της καλής ευκαιρίας για πολιτισμένο διάλογο για να υποστηριχθεί και το εξής: Όταν συζητάμε στο διαδίκτυο καταθέτουμε μια άποψη καλό θα ήταν:
• α) να είναι τεκμηριωμένη,
• β) να απαντά στα επιχειρήματα της άλλης πλευράς
• γ) να μην αντικαθίσταται η ουσία και ο διάλογος με αφοριστικές γνώμες.
• δ) να είμαστε κόσμιοι και πολιτισμένοι
• ε) πριν κάνουμε κλικ-δημοσίευση να σκεφτόμαστε κατά πόσο μας επηρέασε κάποιο εμφύλιο σύνδρομο από τα πολλά που εισρέουν μέσα στην Ελληνική κοινωνία τους δύο τελευταίους αιώνες και σαν χείμαρρος μετά τον επάρατο έξωθεν υποκινημένο εμφύλιο της δεκαετίας του 1940 αλλά και τις επώδυνες δεκαετίες που ακολούθησαν.
Εάν μη τι άλλο, όπως ο υποφαινόμενος και μερικοί άλλοι από καιρό λέμε –και έτσι ερμηνεύεται η αφιέρωση πολύτιμου χρόνου στο διαδίκτυο– μας συμφέρει να αδράξουμε την ευκαιρία: το διαδίκτυο είναι μεγάλη ευκαιρία για τους πολίτες να προσανατολιστούν προς δημοκρατική αυτό-θέσπιση απαλλαγμένοι των αβαριών του ολιγαρχικού συστήματος που τους παραγνωρίζει ή και (με τις έμμεσες αντιπροσωπεύσεις) τους αρπάζει αυθαίρετα την συναίνεση για να επικαλεστεί στην συνέχεια μια κίβδηλη δημοκρατική συνηγορία του τύπου:
• «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
• «το νόμιμο είναι μεταμεσονύχτιες αποφάσεις στην βουλή των αντιπροσώπων εν τη απουσία των εντολέων πολιτών».
• «νόμιμο είναι ότι αποφασίζουν κάποιοι κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτοι ξένοι τεχνοκράτες/γραφειοκράτες οικονομικοί και πολιτικοί βρικόλακες και εμείς οι κωλοτούμπες καρεκλοκένταυροι έχουμε «δικαίωμα» αναίρεσης του Συντάγματος και της δημοκρατίας και με θρασύτητα να σας βρίζουμε ως μάζα και να σας περιφρονούμε επιδεικτικά ακόμη και όταν ένα εκατομμύριο πολίτες διαμαρτύρονται ειρηνικά».
«Εμείς» λοιπόν είμαστε Έλληνες. Να το πούμε διαφορετικά, διεκδικούμε να είμαστε φορείς της Ελληνικότητας. Το ίδιο μάλλον θα λέγαμε εάν ήμασταν μέλος άλλου έθνους πλην συνειδητοποιημένοι για τον οικουμενικό χαρακτήρα της Ελληνικότητας ως πολιτισμός και ως πολιτικές παραδόσεις της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εμφύλιο δεν θέλουμε.Όμως προγραμματικά και εγγενώς –και μάλιστα σε όλα τα κράτη το πολιτικό σύστημα των οποίων είναι «κομματικό»– τα κόμματα και οι ανυπόστατες ιδεολογίες εμφύλια κινούνται. Ο εμφύλιος είναι εγγενής με τους όρους «κόμμα» και «ιδεολογία». Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ότι ακούμε τις τελευταίες δεκαετίες και εντονότερα τα τελευταία χρόνια είναι λόγια ιδεολογικά και παρωχημένα που διαιρούν τους Έλληνες εμφύλια;
Να θυμίσουμε, ότι οι «αγράμματοι» υψηλής πολιτικής υπόστασης Επαναστάτες του 1821 Εθνοσυνέλευση ζήτησαν, δημοκρατικό κράτος, όχι κόμματα και ξενοκρατία. Δεν το πέτυχαν: ξένοι υποδαύλισαν την δολοφονία του Καποδίστρια που το είχε σχεδόν επιτύχει. Δύο αιώνες μετά εδώ είμαστε και η αξίωση για Εθνοσυνέλευση είναι η μόνη διέξοδος. Αναθεώρηση του Συντάγματος με μη εμφύλιο και νόμιμο τρόπο και προσανατολισμό του κράτους και της κοινωνίας προς την Ιθάκη της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. [… https://wp.me/p3OlPy-299 …]
Ελληνικότητα λέμε ότι θέλουμε: Ελευθερία, δημοκρατία, Πατρίδα ελεύθερη και εθνικά ανεξάρτητη. Οτιδήποτε άλλο (ιδεολογικό) είναι ανυπόστατο.
Τώρα, για να μην παρεξηγηθούμε αυτά τα λέω στον εαυτό μου αλλά και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο. Όταν μπαίνουμε σε τέτοιες συζητήσεις δράττομαι της καλής ευκαιρίας για πολιτισμένο διάλογο για να υποστηριχθεί και το εξής: Όταν συζητάμε στο διαδίκτυο καταθέτουμε μια άποψη καλό θα ήταν:
• α) να είναι τεκμηριωμένη,
• β) να απαντά στα επιχειρήματα της άλλης πλευράς
• γ) να μην αντικαθίσταται η ουσία και ο διάλογος με αφοριστικές γνώμες.
• δ) να είμαστε κόσμιοι και πολιτισμένοι
• ε) πριν κάνουμε κλικ-δημοσίευση να σκεφτόμαστε κατά πόσο μας επηρέασε κάποιο εμφύλιο σύνδρομο από τα πολλά που εισρέουν μέσα στην Ελληνική κοινωνία τους δύο τελευταίους αιώνες και σαν χείμαρρος μετά τον επάρατο έξωθεν υποκινημένο εμφύλιο της δεκαετίας του 1940 αλλά και τις επώδυνες δεκαετίες που ακολούθησαν.
Εάν μη τι άλλο, όπως ο υποφαινόμενος και μερικοί άλλοι από καιρό λέμε –και έτσι ερμηνεύεται η αφιέρωση πολύτιμου χρόνου στο διαδίκτυο– μας συμφέρει να αδράξουμε την ευκαιρία: το διαδίκτυο είναι μεγάλη ευκαιρία για τους πολίτες να προσανατολιστούν προς δημοκρατική αυτό-θέσπιση απαλλαγμένοι των αβαριών του ολιγαρχικού συστήματος που τους παραγνωρίζει ή και (με τις έμμεσες αντιπροσωπεύσεις) τους αρπάζει αυθαίρετα την συναίνεση για να επικαλεστεί στην συνέχεια μια κίβδηλη δημοκρατική συνηγορία του τύπου:
• «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
• «το νόμιμο είναι μεταμεσονύχτιες αποφάσεις στην βουλή των αντιπροσώπων εν τη απουσία των εντολέων πολιτών».
• «νόμιμο είναι ότι αποφασίζουν κάποιοι κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτοι ξένοι τεχνοκράτες/γραφειοκράτες οικονομικοί και πολιτικοί βρικόλακες και εμείς οι κωλοτούμπες καρεκλοκένταυροι έχουμε «δικαίωμα» αναίρεσης του Συντάγματος και της δημοκρατίας και με θρασύτητα να σας βρίζουμε ως μάζα και να σας περιφρονούμε επιδεικτικά ακόμη και όταν ένα εκατομμύριο πολίτες διαμαρτύρονται ειρηνικά».
«Εμείς» λοιπόν είμαστε Έλληνες. Να το πούμε διαφορετικά, διεκδικούμε να είμαστε φορείς της Ελληνικότητας. Το ίδιο μάλλον θα λέγαμε εάν ήμασταν μέλος άλλου έθνους πλην συνειδητοποιημένοι για τον οικουμενικό χαρακτήρα της Ελληνικότητας ως πολιτισμός και ως πολιτικές παραδόσεις της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εμφύλιο δεν θέλουμε.Όμως προγραμματικά και εγγενώς –και μάλιστα σε όλα τα κράτη το πολιτικό σύστημα των οποίων είναι «κομματικό»– τα κόμματα και οι ανυπόστατες ιδεολογίες εμφύλια κινούνται. Ο εμφύλιος είναι εγγενής με τους όρους «κόμμα» και «ιδεολογία». Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ότι ακούμε τις τελευταίες δεκαετίες και εντονότερα τα τελευταία χρόνια είναι λόγια ιδεολογικά και παρωχημένα που διαιρούν τους Έλληνες εμφύλια;
Να θυμίσουμε, ότι οι «αγράμματοι» υψηλής πολιτικής υπόστασης Επαναστάτες του 1821 Εθνοσυνέλευση ζήτησαν, δημοκρατικό κράτος, όχι κόμματα και ξενοκρατία. Δεν το πέτυχαν: ξένοι υποδαύλισαν την δολοφονία του Καποδίστρια που το είχε σχεδόν επιτύχει. Δύο αιώνες μετά εδώ είμαστε και η αξίωση για Εθνοσυνέλευση είναι η μόνη διέξοδος. Αναθεώρηση του Συντάγματος με μη εμφύλιο και νόμιμο τρόπο και προσανατολισμό του κράτους και της κοινωνίας προς την Ιθάκη της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. [… https://wp.me/p3OlPy-299 …]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου