Η ΑΠΟΙΚΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ....μια παρατεταμένη εμπειρία γενικευμένης διάλυσης είναι πλέον η ζωή μας...κυριολεκτικά, δεν ξέρουμε "από πού θα μας έρθει"...τίποτα δε λειτουργεί, όλα έχουν εγκαταλειφθεί...και σε μια οργανωμένη συμβίωση, αυτό είναι καταστροφή και θάνατος....
...παθογένειες δεκαετιών και έκτακτες ειδικές περιστάσεις, δίνουν τον συνδυασμό του ολέθρου...αυτός ο τόπος, ριζικά "αυθαίρετος" και πρόχειρος και άρπα κόλλα, μια ζωή στην "πελατεία" και την αρπαχτή και τον αυτοκαταστροφικό γραικυλισμό, πνέει τα λοίσθια, σε μια "κακιά ώρα" απόλυτα προβλέψιμη....
..."μάς τιμωρεί ο Θεός" ουρλιάζουν οι Αμβρόσιοι αλλά και με τον δικό τους γλωσσικό κώδικα οι "προοδευτικοί" και οι επελαύνοντες πούροι νεοφιλελεύθεροι...ναι, ο "Θεός" της επί χρόνια αδιάφορης λωποδυσίας εις βάρος του έθνους και της αποδομητικής προσαρμογής στα διεθνή "παραδείγματα"
...επί Μνημονίων, η "γενική Οικονομία" γίνεται ο απόλυτος ρυθμιστής του συλλογικού βίου, δηλαδή όλα ευθυγραμμίζονται με τα νιτερέσα των Δανειστών, η μέριμνα για την πατρίδα και την κοινωνία απεμπολείται, μια άρρωστη "αίσθηση τέλους και ματαιότητας" επικρατεί, κανείς δε νοιάζεται για τίποτα και μια "αρχή" μίζερου επιβιωτισμού δεσπόζει
....πού η ευθύνη του Σύριζα;..στο ότι ψηφίστηκε όχι βέβαια για να "αλλάξει την κοινωνία" και να "ανατρέψει τον καπιταλισμό"(μόνο βλάκας θα μπορούσε να το διανοηθεί, από ένα τέτοιο μόρφωμα του πιο γελοίου ρεφορμισμού/δικαιωματισμού), αλλά τουλάχιστον να αλλάξει το διαχειριστικό μοντέλο και να εμφυσήσει στη συλλογική ζωή ένα δοαφορετικό πνεύμα
...τι έπραξε;..απολύτως τίποτα!...με τη συμβιβαστικότητα του τυχοδιώκτη και του δειλού μικροαστού, όχι απλά προσαρμόστηκε στο ρωμέικο "κλουβί με τις τρελές", αλλά το αναπαρήγαγε, δια πράξεων και παραλείψεων, και ουσιαστικά το εκλογίκευσε μετατοπίζοντας με ηλίθια ιδεοληψία το κέντρο βάρους της συλλογικής αγωνίας και έγνοιας(κανένα κονδύλι για τις φραγμένες αποχετεύσεις, κανένα απλούστατο σχέδιο για τις εύφλεκτες ύλες που σωρεύονταν δίπλα σε δάση, καθόλου χρήμα για μελέτες και δράσεις πολιτικής προστασίας....μόνο "δικαιώματα στο αντρικό στρινγκάκι" και "ελεύθερος μπάφος" και "κάτω τα χέρια ρυπαρέ Ελληνάρα από τους Μετανάστες Αδέλφια μας"...)....
...η ουσία βρίσκεται στη διάλυση των παραδοσιακών μας δομών, στην εξάντληση των όποιων αντοχών τους : και γιατί πάλιωσαν απελπιστικά και γιατί αυτό επιτάσσει η βιαιότητα των αναδιαρθρώσεων και γιατί η πολιτεία, το "Σύστημα" εν όλω, παράτησε τα πράγματα στη μοίρα τους
...μοιάζει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία αλλά και σαν συνωμοσία όπως έκανε τέτοιες περιγραφές η Μ.Κλάιν στο "Σοκ και Δέος"
...Η Αποικία πρέπει να καταρρεύσει ολοσχερώς!...πρέπει να σπρωχτεί αδίστακτα στην απόλυτη εκπλήρωση της εντελέχειάς της....πρέπει να διαλυθεί, να κομματιαστεί, να γίνει φύλλο φτερό
..ένα "πρέπει" που πατάει γερά στην εγκληματική κρατική πολιτική δεκαετιών και σε μια "κοινωνική συνείδηση" ως το μεδούλι ευθυνόφοβη, παρασιτική, πελατειακή
...μέσα σε όλα αυτά, προκαλεί άγρια οργή η στάση ενός πολιτικού συστήματος("προοδευτικού" και "συντηρητικού") που απλώς η μια πτέρυγα βρίζει την άλλη
..λες και δεν υπήρξαν οι πυρκαγιές του 2007, ας πούμε, που ακολουθήθηκαν από πλήρη αδιαφορία της "πολιτικής" ως προς τη μελέτη και την κατάστρωση προτεραιοτήτων, και την ανάπτυξη πολιτικών γενικής λειτουργικής προστασίας...αυτή η "πολιτική"(δεξιά και αριστερή) φέρει την ευθύνη
..απόψε, πολίτες κολυμπούσαν στη Μεσογείων!!!!!....και υπάρχουν αήθεις και μεγάλαυχοι αποβλακωμένοι που εξακολουθούν, οι αρρωστιάρηδες, να μιλούν για "ακραία καιρικά φαινόμενα"!....
ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν είχε επιρρίψει απευθείας στο λαό την ευθύνη για μια εθνική λαϊκή τραγωδία...αυτό δείχνει, και τον παγκοσμιοποιητικό μετανεωτερικό αριστοκρατισμό του Σύριζα, αλλά και το αβυσσαλέο χάσμα μεταξύ λαού/κοινωνίας και πολιτικού συστήματος...αυτό το χάσμα, είναι το μείζον "δραματικό δεδομένο" των καιρών μας..η κατάρρευση του πελατειακού συστήματος, η συνειδητή και σχεδιασμένη απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, και η εξαναγκασική συλλογική αυτογνωσία μέσω τ...ης αποσύνθεσης των παραδοσιακών "σταθερών" : σηματοδοτεί μια πρωτοφανή ρήξη στο λειτουργικό εσωτερικό του "εθνικού συστήματος" με απρόβλεπτη δυναμική...ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί, διότι είναι η πρώτη φορά που δεν μιλάμε για κάποιου τύπου αναπαραγωγή τού συστήματος αλλά για ανακαθορισμό του...τα κεντρικά επιτελεία ισχύος, αφήνουν κυριολεκτικά να πεθάνει η "μικρομεσαία τάξη" που ανέκαθεν αποτελούσε το συνεκτικό χρηστικό παράγωγο της πελατειακότητας σε όλες τις μεταμορφώσεις της...οι ανταγωνιστικές δυναμικές, που δημιουργούνται, ξεπερνούν την τυπική κοινωνική μας θεωρία καθώς πετάνε στους κάδους απορριμμάτων όσα ήταν "πεποίθησή" μας ως προς τα "κοινωνικά υποκείμενα", τις "σχέσεις/συμμαχίες", και τις ιδεολογικές αναπαραστάσεις....στην απαιτούμενη επανανάγνωση, κομβικό ρόλο έχουν οι έννοιες "συντηρητική αναδίπλωση", "πατριωτισμός" και "δημοκρατική συνευθύνη"...η κοινωνία, πιο μοναχική και ανασφαλής από ποτέ, μοιάζει να εμμένει σε ένα προτσές απενοχοποίησης αλλά με ασαφείς όρους...δεν μιλάμε για "πυκνό ιστορικό χρόνο", αλλά για ακινητοποιημένο χρόνο : βιώνουμε την έκρηξη των αποσυνθεμένων αντιφάσεων σε μαζική κλίμακα, για ένα "εργαστήριο" όπου όλα "σπάζονται και ξαναρίχνονται"...αυτό εξηγεί και την χρεοκοπία, τη αδυναμία αντίδρασης του όποιου μη συστημικού πολιτικού δυναμικού....ΤΟ "ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ"....αυτή η στομφώδης ανοησία, αυτή η προϋπόθεση του θανάτου...η ζωή δεν είναι ένα "πολιτισμικό προϊόν", μια "κατάκτηση"...δεν είναι όπως η παιδεία, η υγεία, ο ελεύθερος χρόνος..η ζωή είναι η απόλυτη κατάσταση του όντος, είναι η καθαυτό πραγματικότητα, είναι το αυτονόητο της ύπαρξης...τι σχέση έχουν τα "δικαιώματα" με αυτό;...μιλώντας για "δικαίωμα στη ζωή", ουσιαστικά την εντάσσεις θεληματικά στους νομικοπολιτικούς προσδιορισμούς του συλλογικού βίου, και,... έτσι, την σχετικοποιείς και, συνεπώς, την αναιρείς...η ευήθης κουταμάρα αυτού του αγοραίου λογοτεχνισμού, δεν βλέπει ότι με τέτοια συνθήματα αποδεσμεύεται το πνεύμα της αυθαιρεσίας και η πολιτική της συναλλαγής...δεν διεκδικώ κανένα "δικαίωμα στη ζωή" : ως φυσικοπνευματική ύπαρξη, είμαι αυτονόητη μοναδοποίηση της ζωής καθαυτής, και, έτσι, αυτομάτως αντιστέκομαι αυτοματικά στον θάνατο, δεν τον υπάγω σε ποσόστωση ως προς εμένα..αντιστέκομαι στον θάνατο τον δικό μου και των άλλων, αφού χωρίς τους άλλους : η προσωπική μου μοναδικότητα δεν έχει λογικό νόημα, και η προσωπική μου ακεραιότητα δεν έχει καμιά ελπίδα και εγγύηση...91 + 25 = 116.........σ' ένα μικρό "'Αουσβιτς" απανθρακώθηκε το κύρος της πολιτικής και ο μύθος της "ελπίδας"...εκτός από την απλή τιμιότητα του καθημερινού βίου, την ηθική ακεραιότητα του απλού "κανονικού ανθρώπου", υπάρχει και η πολιτική αρετή..αυτή είναι που κάνει τη δημοκρατία πολυδύναμο εργαστήριο πολιτισμού και την οργανωμένη συμβίωση ανανεούμενο επίτευγμα διαρκούς "άνω θρώσκω"...αλλιώς, μιλάμε απλώς για "θεσμούς" και "τεχνικές" και "επικοινωνία"...κι όταν έρχεσαι αλαλά...ζοντας περί του "καινούργιου" και της "ποίησης των ιδεών", και καταλήγεις μεταμφιεσμένος νεκροθάφτης που τραυλίζει με "σκονάκια" προχείρως συντεταγμένα από επικοινωνιολόγους της εκλογικής απόγνωσης : ε, φιλαράκο, έχεις πια "διαβεί τον Ρουβίκωνα" της πλήρους αποδόμησης και χωρίς αιδώ αλλάζεις το τροπάρι - από το 1-1-4 σε 1-1-6.....θέλω να ελπίζω ότι έχετε καλύψει όλους τους καθρέφτες στα χλιδάτως ανακαινισμένα κωλόσπιτά σας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου