Οι αλχημικοί ταρσοί του Πολύφημου ο τόρος και το ταρώ…
Το ζώδιο των Κάβειρων-Καρκίνων αντιστοιχεί στην πολυόματη φιλάνθρωπη χερουβική ιεραρχία των κοσμικών υδάτων: των «λευκών βοδιών-Βουδών, χερούβ ή κερούμπ ή καβείρ (διδασκάλων) ή κουμάρας (βασιλέων) κλπ» την οποία προσεγγίζουμε με τον όρο «αγελαία συνείδηση» ή Άργος των οφθαλμών του αιθερικού πλέγματος.
Το αιθερικό πλέγμα όταν ενοράτε εμφανίζεται ως καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων. Δηλ. ως ένα ορθογώνιο σύστημα συντεταγμένων που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει ένα «σημείο» ή ένα σχήμα ή έναν όγκο στον χώρο. Αλλά και να προσδιορίσει σε ένα διάνυσμα δύναμης την θέση την ταχύτητα και την επιτάχυνση ενός σώματος που κινείται σε τρεις διαστάσεις. Οφείλει το όνομά του στον ενορατικό Καρτέσιο (Descartes) που το εισήγαγε.
Επειδή σε κάποιους οραματισμούς το έχω αντικρύσει σε πύρινη τριγωνική διάταξη ισοπλεύρων-πυραμίδων με οφθαλμούς, εννόησα πως η τριγωνική διάταξη υιοθετείται στην νοητική 4η διάσταση της ψυχής. Ενώ η κυκλική διάταξη του καβαλιστικού δένδρου που ονομάζεται και «λουλούδι της ζωής»* αντιστοιχεί στο πνεύμα του πολυδιάστατου βουδικού πεδίου των κυκλικών ουροβόρων δυνάμεων ή θρόνων του Λόγου.
Εδώ είναι καταλληλότερες να χρησιμοποιηθούν οι πολικές (κυκλικές) συντεταγμένες**
*πρόκειται για την αναπαράσταση του πολυδιάστατου συμπλέγματος των κυκλικών λωτών (πλανητικών Σεφιρώθ ή Σφαιρών ή θεοσοφικών αλύσων) στον ανθρώπινο εγκέφαλό μας που έχει την δυνατότητα να καταγράψει μόνον τις τρεις διαστάσεις. Τις επόμενες τις καταγράφει ως είδη κίνησης ή δεν τις καταγράφει καθόλου, αντιμετωπίζοντας τα γνωστά προβλήματα της απροσδιοριστίας της θέσης των ηλεκτρονίων και των υποσωματιδίων του ατόμου
** το πολικό σύστημα συντεταγμένων είναι ένα διδιάστατο σύστημα συντεταγμένων στο οποίο η θέση οποιουδήποτε σημείου σε ένα επίπεδο καθορίζεται από την απόσταση του σημείου αυτού από ένα αυθαίρετα επιλεγμένο σημείο αναφοράς και τη «γωνία» από μία αυθαίρετα επιλεγμένη κατεύθυνση. Στον εσωτερισμό με τον όρο «γωνία» ονομάζεται το φιλοσοφικό «γένος» δηλ. η αγγελική ιεραρχική τάξη.
Οι 24 διαιρέτες του κύκλου των 360 μοιρών αντιστοιχούν στις 3εις οκτάβες των γραμμάτων της ελληνικής αλφαβήτου. Βλ. και angle>angel
Μετά από αυτή την απαραίτητη εισαγωγή στις 3εις τάξεις των αιθερικών πλεγμάτων.
α) Η ορθογώνια τάξη αντιστοιχεί στην προσωπικότητά μας και τον εξωτερικό κύκλο του χορού των αγγέλων (Αρχές-Αρχάγγελοι-άγγελοι)
β) Η τριγωνική τάξη αντιστοιχεί στην τετρακτύ της ψυχής μας και τον μέσο χορό (Δυνάμεις-Εξουσίες-Κυριότητες)
γ) Η κυκλική τάξη αντιστοιχεί στους πνευματικούς Θρόνους-Οφανείμ, Χερουβείμ-σπείρες και Σεραφείμ-υπερχορδές
Θα ερευνήσουμε τον ζωδιακό άθλο του Οδυσσέα στο σπήλαιο-κατοικία του Κύκλωπα Πολύφημου (αστρικού τρίτου οφθαλμού) δηλ. το αλχημικό εργαστήριο με τους ταρσούς του γάλακτος (λευκής ουσίας-φωτός των άστρων), δηλ. το ζώδιο του καρκίνου: τον κοσμικό οίκο της Μεγ. Άρκτου της Μικρ. Άρκτου και του Άργους…
Στην εικόνα οι αλχημικοί ταρσοί, δηλ. τα δοχεία-γράμματα της αλφαβήτου όπου επεξεργαζόμαστε την ουρία (το άζωτο) ή ΑΖΩΘ της σκέψης μας. Η λέξη ΑΖΩΘ δημιουργείται από το πρώτο γραμμα Α και τα τελευτάια Ζ,Ω,Θ στην λατινική, ελληνική, Εβραϊκή γραφή
Το ζώδιο των Κάβειρων-Καρκίνων αντιστοιχεί στην πολυόματη φιλάνθρωπη χερουβική ιεραρχία των κοσμικών υδάτων: των «λευκών βοδιών-Βουδών, χερούβ ή κερούμπ ή καβείρ (διδασκάλων) ή κουμάρας (βασιλέων) κλπ» την οποία προσεγγίζουμε με τον όρο «αγελαία συνείδηση» ή Άργος των οφθαλμών του αιθερικού πλέγματος.
Το αιθερικό πλέγμα όταν ενοράτε εμφανίζεται ως καρτεσιανό σύστημα συντεταγμένων. Δηλ. ως ένα ορθογώνιο σύστημα συντεταγμένων που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει ένα «σημείο» ή ένα σχήμα ή έναν όγκο στον χώρο. Αλλά και να προσδιορίσει σε ένα διάνυσμα δύναμης την θέση την ταχύτητα και την επιτάχυνση ενός σώματος που κινείται σε τρεις διαστάσεις. Οφείλει το όνομά του στον ενορατικό Καρτέσιο (Descartes) που το εισήγαγε.
Επειδή σε κάποιους οραματισμούς το έχω αντικρύσει σε πύρινη τριγωνική διάταξη ισοπλεύρων-πυραμίδων με οφθαλμούς, εννόησα πως η τριγωνική διάταξη υιοθετείται στην νοητική 4η διάσταση της ψυχής. Ενώ η κυκλική διάταξη του καβαλιστικού δένδρου που ονομάζεται και «λουλούδι της ζωής»* αντιστοιχεί στο πνεύμα του πολυδιάστατου βουδικού πεδίου των κυκλικών ουροβόρων δυνάμεων ή θρόνων του Λόγου.
Εδώ είναι καταλληλότερες να χρησιμοποιηθούν οι πολικές (κυκλικές) συντεταγμένες**
*πρόκειται για την αναπαράσταση του πολυδιάστατου συμπλέγματος των κυκλικών λωτών (πλανητικών Σεφιρώθ ή Σφαιρών ή θεοσοφικών αλύσων) στον ανθρώπινο εγκέφαλό μας που έχει την δυνατότητα να καταγράψει μόνον τις τρεις διαστάσεις. Τις επόμενες τις καταγράφει ως είδη κίνησης ή δεν τις καταγράφει καθόλου, αντιμετωπίζοντας τα γνωστά προβλήματα της απροσδιοριστίας της θέσης των ηλεκτρονίων και των υποσωματιδίων του ατόμου
** το πολικό σύστημα συντεταγμένων είναι ένα διδιάστατο σύστημα συντεταγμένων στο οποίο η θέση οποιουδήποτε σημείου σε ένα επίπεδο καθορίζεται από την απόσταση του σημείου αυτού από ένα αυθαίρετα επιλεγμένο σημείο αναφοράς και τη «γωνία» από μία αυθαίρετα επιλεγμένη κατεύθυνση. Στον εσωτερισμό με τον όρο «γωνία» ονομάζεται το φιλοσοφικό «γένος» δηλ. η αγγελική ιεραρχική τάξη.
Οι 24 διαιρέτες του κύκλου των 360 μοιρών αντιστοιχούν στις 3εις οκτάβες των γραμμάτων της ελληνικής αλφαβήτου. Βλ. και angle>angel
Μετά από αυτή την απαραίτητη εισαγωγή στις 3εις τάξεις των αιθερικών πλεγμάτων.
α) Η ορθογώνια τάξη αντιστοιχεί στην προσωπικότητά μας και τον εξωτερικό κύκλο του χορού των αγγέλων (Αρχές-Αρχάγγελοι-άγγελοι)
β) Η τριγωνική τάξη αντιστοιχεί στην τετρακτύ της ψυχής μας και τον μέσο χορό (Δυνάμεις-Εξουσίες-Κυριότητες)
γ) Η κυκλική τάξη αντιστοιχεί στους πνευματικούς Θρόνους-Οφανείμ, Χερουβείμ-σπείρες και Σεραφείμ-υπερχορδές
Θα ερευνήσουμε τον ζωδιακό άθλο του Οδυσσέα στο σπήλαιο-κατοικία του Κύκλωπα Πολύφημου (αστρικού τρίτου οφθαλμού) δηλ. το αλχημικό εργαστήριο με τους ταρσούς του γάλακτος (λευκής ουσίας-φωτός των άστρων), δηλ. το ζώδιο του καρκίνου: τον κοσμικό οίκο της Μεγ. Άρκτου της Μικρ. Άρκτου και του Άργους…
Στην εικόνα οι αλχημικοί ταρσοί, δηλ. τα δοχεία-γράμματα της αλφαβήτου όπου επεξεργαζόμαστε την ουρία (το άζωτο) ή ΑΖΩΘ της σκέψης μας. Η λέξη ΑΖΩΘ δημιουργείται από το πρώτο γραμμα Α και τα τελευτάια Ζ,Ω,Θ στην λατινική, ελληνική, Εβραϊκή γραφή
Την εμπειρία αυτή φαίνεται πως ανακεφαλαίωσε ο Οδυσσέας εξερχόμενος κακήν κακώς από το σπήλαιο του Πολύφημου (το κρανίο με τον Κύκλωπα τρίτο οφθαλμό) κάτω από τον πνευματικό του σπινθήρα: ο αμνός>μονάς. Οι αμνοί - μονάδες σημαίνουν το Μοναδιαίο πεδίο ή Τάρταρο ή Άβυσσο της Καβαλιστικής θεοσοφίας…
Η ρίζα «ταρ» που συναντάται στην λέξη τάρταρος =ταρ+ταρ δηλώνοντας με την επανάληψη την μεγάλη (τερ-άστια) χρονική κοσμική περίοδο στην οποία είναι εγκλωβισμένες-καταδικασμένες οι τιτανίδες Μονάδες μας. Παρόμοια με τα σανσκριτικά: βατσάρα, βαντάρα, αβατάρα, μανβανταρα = Μανού+αντάρα: σημαίνεται η περίοδος ενός Μανού (Γενάρχη), δηλ. η δημιουργική-αντιληπτική χρονική περίοδος ενός μεγάλου κοσμικού όντος. Στην απλή συλλαβή δηλώνει το τώρα > ταρώ > ρότορ > τροχός> ρόδαξ (ο αιθερικός τροχός ή τσάκρα), τον κυκλικό λειτουργικό χρόνο μιας οντότητας.
Στην φιλοσοφία το ταρ > τώρα > τη ώρα ταύτη > ταρώτ … εκφράζει την στιγμιαία αντίληψη ή cogito (το ανοιγόκλεισμα των ταρσών των βλεφάρων) που είναι διαφορετική σε κάθε βασίλειο της φύσης εξαρτώμενη από τον καρδιαναπνευστικό ρυθμό. Στον άνθρωπο λχ είναι περίπου στο 1/30 του δευτερολέπτου, με καρδιακό κτύπο στο 1 δευτερόλεπτο και μια αναπνοή 3-4 δευτερόλεπτα. Όταν ο πλανήτης έχει 24ωρη στιγμιακή αντίληψη και ετήσιο αναπνευστικό ρυθμό… Ενώ στον αντίποδα του εφήμερου εντόμου και του κύτταρου, οι ρυθμοί αυτοί είναι απίστευτα μικροί
Στην γραμματολογική ερμηνευτική προσέγγιση της ρίζας "ταρ" > τώρα, αντιμετωπίζουμε τα γράμματα Τ και Ρ δηλ. την Ροή Ταυ που μας είναι γνωστή από το αιγυπτιακό ιδεόγραμμα Ανκ: ο δημιουργικός νόμος της χρυσής τομής. Το σύμβολο κρατά η Αφροδίτη-Μάατ, (το πνευματικό κάλλος της ισορροπίας-συμμετρίας). Αυτή που γεννήθηκε στον αφρό των αιθερικών τετραδιάστατων φυσαλίδων: (τα κέντρα Λάγια του ινδουισμού ή Σφαίρες-Σεφιρώθ του καβαλισμού), στην τρισδιάστατη επιφάνεια των οποίων αναπτύσσεται ο ηλεκτρομαγνητισμός των αισθήσεων της ζωής…
Την ρίζα «ταρ» συναντάμε επίσης στην λέξη τάριχος = ο ταριχευμένος που σημαίνει την αντίληψη της αιωνιότητας που υποθετικά αντιλαμβάνεται ο μουμιοποιημένος
Η ρίζα «ταρ» δηλώνει τον ταρρόν ή ταρσόν: το περίφραγμα-όριο ενός θρόνου ή ενός άρματος (δηλ. τον λωτό της ψυχής, επάνω στον οποίο κάθεται η βουδική-φυλετική συνείδηση η αγελάδα Ιώ, φυλακισμένη στο Άργος του πλέγματος των πετάλων του λωτού).
Ταρσός ονομάζεται γενικά το πλέγμα (και κατ΄ επέκταση η φυτική ύφανση) εκ καλάμων ή ριζών επάνω στο οποίο αποξηραίνονται τα φρούτα. Γεγονός που θυμίζει το αιθερικό πλέγμα (αίθω=καίω) σαν θυσιαστικό καλάθι προσφορών (την Ελένη) επάνω στο οποίο κατακαίγονται τα πάθη μας: οι Αχαιοί και οι Τρώες...
Τέλος οι ταρσοί των ποδιών είναι τα όριο-μέτρο του σώματος.
Με την έννοια λοιπόν του ταρσού-ποδιού δηλώνεται γενικά το μέτρο (ΤΡ). Γιαυτό το Ανκ ή μέτρο της δημιουργίας αντιστοιχεί στην σβάστικα της Χιαστί Ροής ΧΡ (χρόνος, χώρος, χρέος, χρήμα κλπ) και άλλοτε ως ΤΡ (ΤαύΡος) ή σταυρωμένος όφις Χριστός=ο μετρημένος, ο νοητικά μυημένος
Στην αλχημεία ο ταρσός σαν πλέγμα δηλώνει το Άζωτο (ΑΖΩΘ) , το αιθερικό ικρίωμα της ομιλίας επάνω στον οποίο εκφράζονται και καίγονται τα πάθη μας εξεταζόμενα από τον οφθαλμό της λογικής συνείδησης…
Μετά από τις τόσες ετυμολογικές υποδείξεις γίνεται αντιληπτή η περιγραφή του κρανίου-σπηλαίου ως αλχημικού εργαστηρίου του Κύκλωπα τρίτου οφθαλμού από τον Όμηρο.
Ο Κύκλωπας σφραγίζοντας την είσοδο του κρανίου ξεκινά την αναπνευστική παύση και τον διαλογισμό που κατατρώγει τα πάθη, δηλ. τους συντρόφους του Οδυσσέα που αναγκάζεται να ομολογήσει πως είναι ο Κανένας για να διαφύγει.
Η αλχημική εργασία εκφράζεται στην ανάμειξη του λευκού ελιξιρίου (ο τυρός ή σπέρμα) με το ερυθρό ελιξίριο (ο οίνος ή αίμα). Ενώ ονομάζει ταρσούς τα δοχεία-ράφια στα οποία ο αλχημιστής Κύκλωπας Πολύφημος παρασκεύαζε τον λευκό τυρό δηλ. την αστρική ουσία…
Στην εικόνα που παραθέτω υπάρχει η σύγχρονη θεοσοφική τάση που θέλει τα γράμματα να αντιστοιχούν σε τοπολογικούς κόμβους δηλ. γράμματα-ροές στην τύρβη του τόρου > ταρώ του καβαλιστικού δένδρου ή σταυρού-Ανκ…
Οι Ρωμαίοι αντιγράφοντας για αιώνες τα ελληνικά γλυπτά και τα κείμενα, τελικά έμαθαν την δημιουργική τέχνη. Αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να αντιγράψουν το Απολλώνιο λευκό φως, εφόσον αγνοούσαν την μυστηριακή ζωή του φωτός, που μετέφεραν οι νοητικοί Έλληνες δραματουργοί…
Οι Ρωμαίοι απόγονοι των Τρώων είναι οι Λέοντες θεοί της ηλιακής προσωπικότητας, ενώ οι Έλληνες είναι οι Τιτάνες: Υδροχόοι-Παρθένοι της σεληνιακής ψυχής
Στο σημερινό άρθρο θα πραγματευθούμε με την βοήθεια της ετυμολογίας των λέξεων που περιέχουν τα γράμματα Π και Θ, τα του θείου ΠόΘου. Δηλ. την Αιτιοκρατία (την θεία γνώση-πρόνοια της ψυχής) και την Τύχη ή Ειμάρμενη (την μοιραία πιθανολογική γνώση της προσωπικότητας)
α) Πύθω = επιφέρω πλήγμα-σήψη και, Πυθία = η οδυνηρή Απολλώνια μάντισσα των ενστίκτων, (η βακχιαζομένη) που επιφέρει με τα πλήγματα των προβλέψεων της, την μοιραία σύνεση του όφεως – Πύθωνος, δηλ. την σήψη της προσωπικότητας…
β) Αντίθετο: πΕΙθώ = κάνω αποδεκτή την θέση μου με ειρηνικό τρόπο. (Η Πειθώ είναι η θεοτητα του γαμήλιου έρωτα) Αυτό είναι το Δελφικό ΕΙ και ο Απόλλων των Ελλήνων. Δηλ. η γνώση και η συμμόρφωση με την θεία βούληση.
Πρόκειται για την έκφραση του (Πυθ)αγορείου θεωρήματος. Όπου τα 4 βήματα της ακολουθίας Fibonacci (έστω α,β,γ,δ όπου α+β=γ και β+γ=δ), είναι οι 4 αθροιστικές αισθήσεις-στοιχεία της προσωπικότητας που δημιουργούν την ερωτική θεά «Πειθώ», δηλ. την καθαρτήρια λογική πρόγνωση της πυθαγόρειας ψυχικής τριάδας. {αδ, 2βγ, ββ+γγ}
γ) Πενθώ. Η γαμήλια αλχημεία δηλώνεται στον πενθερό-πενθερά: τους φυλετικούς παραστάτες του γάμου. Εφόσον Πενθώ = λυπούμαι, συστέλλομαι, ήτοι μαθαίνω δια του θανάτου : φιλοσοφώ (φιλοσοφία μελέτη θανάτου εστί). Έτσι αποφεύγεται ο γέλως (η διάρρηξη των ερωτικών δοχείων). «Ουαί οι γελώντες» λέγει ο Υδράργυρος: Ερμής-Χριστός, ο κύριος της αλχημείας…
δ) Πυνθάνομαι = μαθαίνω ενεργητικά δια της ερωτήσεως, ακροάζομαι,
αντίθετο το Πεύθω = συλλέγω πληροφορίες ως ωτακουστής-κατάσκοπος…
ε) Πιθανικός ή πιθανός = ο ευλογοφανής - πειστικός ρήτορας και
πιθανοκρατία=ο σκεπτικισμός για την αδυναμία γνώσεως της αλήθειας
Πίθον (πιθάρι) ονομάζει ο Πλάτων την ψυχή στον Γοργία, βλ. ο πίθος των Δαναΐδων
Ανακεφαλαιώνοντας χρειάζεται να ενθυμηθούμε τον ψυχικό αιτιοκράτη Αϊνστάιν που δεν ήθελε να ακούει για την απροσδιοριστία-πιθανολογία των υποσωματιδίων των άλλων φυσικών…
Δίνοντας την απλή απολλώνια απάντηση στο δίλημμα μεταξύ αιτιοκρατίας-πιθανολογίας. Πως ο ενορατικός ηθικός άνθρωπος του Καντ είναι ο λογικός ή καλύτερα ο λογοϊκός Άνθρωπος. Αυτός που μετέχοντας στην ζωή του πολυδιάστατου πνεύματος ή άπειρα διαιρούμενου Λόγου=Πυρός , επιταχύνει την συνείδησή του σε τέτοιο βαθμό ώστε εκεί που οι άλλοι βλέπουν μια ολόκληρη ταινία από πιθανότητες και σενάρια από γεγονότα αυτός βλέπει το αιτιώδες ακίνητο πορτρέτο της ψυχής του, όπως ο Dorian Grey του Oscar Wild…
«Να είστε κρύοι η ζεστοί γιατί τους χλιαρούς θα τους ξεράσω λέγει ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής της αλχημείας του Λόγου»...
Πες μου τι βλέπεις ω μαθηματικέ ?...
_ Βλέπω μια φλόγα να λάμπει στο σκοτάδι και μέσα να χορεύουν άπειροι μικροί σπινθήρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου