ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ....

Loudovic Filip

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ & ΜΩΡΑΙΩΝ
Η εικόνα παρουσιάζει το δαχτυλίδι των ματιών ,του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μέσω της χρήσης του σφραγιδόλιθου –δηλαδή, δεμένου πολύτιμου λίθου- του βασιλέα Ματία Κορβίνου των Μαγυάρων και η έρευνα οδηγεί –μέσω του αυτοκράτορος Ροδόλφου της Αυστρίας– στον Ματθία της Αυστρίας. Ακολουθώντας την λογική ερμηνεία του συγκεκριμένου έργου τέχνης, ο μίτος του μύθου οδηγεί στο έμβλημα των Κολοκοτρώνη-Υψηλάντη για την Ελληνική Επανάσταση κατά των Τούρκων στην Ευρώπη με αρχή την Κόρινθο στην Πελοπόννήσο και τέλος την Κωνσταντινούπολη, λόγος για τον οποίο καταδικάστηκε από τους Βαυαρούς ο «Γέρος του Μωριά» σε φυλάκιση στο Μπούρτζι του Ναυπλίου οπότε και παρέδωσε το δαχτυλίδι του (δες και την ανάλυση που αναφέρεται στην νήσο Πόρο). Η Ουγγαρία –στην πραγματικότητα, η χώρα του Ουγκώ- (βρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας Παννονίας, Ραιτίας και Νωρικού) ονομάζεται Ungheria και συμβολίζεται στην λογοτεχνία, στην φιλολογία και στην ποίηση με τους μύθους για την νύμφη Ηγερία αλλά η ακριβής σημασία του ονόματος «Magyarország» της χώρας είναι «Μαγυαρωσσία». Οι αρχαίοι Μαγυάροι –Magyaren”, των οποίων η ονομασία στην ελληνική γλώσσα σημαίνει «Υϊοί της Γης» αλλά συνενώνει τις λέξεις «Μαγεία» και «Άρρεν»– είχαν ως πρότυπο τον πολιτισμό των Ελλήνων. Η Ουγγαρία εθεωρείτο από τους Σταυροφόρους «Χώρα των Ρωμαίων», δηλ. των Ελλήνων και στα σύνορα της ετίθεντο οι Άγιοι Τόποι! Τον 9ο αιώνα ονομαζόταν «Μεγάλη Μοραβία». Οι σχέσεις της Ουγγαρίας με το Βυζάντιο ξεκίνησαν από τον 10ο αιώνα, όταν το 961 μ.Χ. το Βυζάντιο κατέκτησε την Ουγγαρία. Οι Μαγυάροι εξουσιάζονταν από ηγεμόνα «Οσποντάρ» ως το 1.000 μ.Χ. και μετά από αυτήν την χρονολογία εξουσιάζονταν υπό Βασιλέα διότι ο βασιλεύς Άγιος Στέφανος (ο Άγ. Στέφανος είναι κόλπος της Κωνσταντινούπολης) βαπτίστηκε Χριστιανός και εισήγαγε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία του Κράτους το 1.001 μ.Χ. που επεκτάθηκε το 1.003 μ.Χ. και στην Τρανσυλβανία ενώ από το πρώτο ήμισυ του 12ου αιώνος είχαν ανακηρύξει ηγεμόνα άνθρωπο αφοσιωμένον στο Βυζάντιο και ειδικώς στην Κωνσταντινούπολη ενώ το 1.156 η χώρα εξουσιαζόταν από «Ρήγα»: το γεγονός αυτό συνδέεται με την Ελληνική Επαναστάση η οποία εκηρύχθη από τους οίκους Κολοκοτρώνη-Υψηλάντη στον ποτ. Προύθο στο Δέλτα του Δουνάβεως και έμελλε να ξεκινήσει από την Πελοπόννησο -τον λεγόμενο "Μωριά" ή "Βασίλειο Μωρέα"- και να φθάσει ως και την Κωνσταντινούπολη. Ακόμα και σήμερα, οι Έλληνες Ηγεμόνες της Τρανσυλβανίας, της Βεσσαραβίας και της Μολδοβλαχίας λέγονται «Οσποδάροι»! Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ονομάστηκε «μαγγιόρος», δηλαδή αρχικώς ταγματάρχης και κατόπιν συνταγματάρχης του αγγλικού στρατού. Με το «Βασίλειο των Μαγυάρων», όμως, συμβολίζεται όλο το επαναστατικό κίνημα από την Τεργέστη της Ιστρίας ως και την Ουκρανία στο Δέλτα του Δούναβη για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης: Ο κώδικας για την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης με κέντρο την Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία αποκρυπτογραφείται συμφώνως προς τα έργα του Ιουλίου Βερν «Ματίας Σαντόρφ», «Ο πιλότος του Δούναβη», «Το μυστικό του Βίλελμ Στόριτς» όπου βρίσκεται ο χάρτης με τα στρατηγικά σημεία της κεντρικής Ευρώπης, σημεία τα οποία τίθενται στα κενά σχεδίου σκακιέρας με αποκρυπτογραφική κλείδα που ανταποκρίνεται σε σχέδιο με περίγραμμα χάρτη νέας χώρας και συνδυάζεται με την σημαία των ηγεμόνων της Αυστρο-Ουγγαρίας Ροδόλφου και Ματία. Εξάλλου, στα Μάτια του Κολοκοτρώνη ανταποκρίνεται ειδικότερα το έμβλημα με τα αρχικά Κ και Μ (Ουνιάδη Ματία ή Κορβίνο Ματία, γιο του Ουνιάδη Γιάνος δηλαδή). Aναλυτικότερα: Ο Γιάνος Ουνιάδης, ρουμανικής καταγωγής εκ Τρανσυλβανίας και γιος του Αυτοκράτορος της Γερμανίας, έζησε στο διάστημα 1387-1456, εκαλείτο «Λευκός Ιππότης», «Στρατηλάτης των Ούγγρων» ή –καλύτερα– «Ο ΤΟΥΡΚΟΜΑΧΟΣ»: είναι γνωστός ως Ιωάννης-Κορβίνος Ουνιάδης ( πατέρας του Ματία Κορβίνου). Θεωρείται εθνικός ήρωας της Ουγγαρίας, ηγέτης της σταυροφορίας κατά των Τούρκων υπέρ πατρίδος και Χριστιανοσύνης, πατριώτης, ειδικός στα σχέδια πολεμικής στρατηγικής. Ήταν ευγενής βοεβόδας, δηλ. φεουδάρχης, της Τρανσυλβανίας (ή Ουνιάδος, εξ ου και το όνομά του). Διετέλεσε ηγέτης της Ένωσης των Χριστιανικών Λαών για σταυροφορία κατά των Τούρκων και αρχιστράτηγος των στρατευμάτων αντίστασης κατά των Οθωμανών Τούρκων στην Τρανσυλβανία και συγκρούστηκε με τον Μουράτ (νίκη το 1442 στην Σημανδρεία, νίκη το 1442 σε Σαρμιζεγέθουσα/Σαρμιτσεγέτουζα/Ulpia Traiana, ανακωχή το 1442 με την Συμφωνία του Σεγκόντ, νίκη το καλοκαίρι του 1443 στην Ναϊσσό την οποία ακολούθησε η κατάληψη της Σόφιας, νίκη το 1443-44 σε Κουνοβιγία/Κουνοβίτσα, νίκη στις αρχές του 1444 εκ νέου στην Ναϊσσό, ήττα μόνο το 1444 και το 1448 σε Βάρνα/Οδησσό και Κοσσυφοπέδιο, το φθινόπωρο του 1452 ανάγκασε με τον αγώνα του τον Μωάμεθ Β’ να υπογράψει συνθήκη μαζί του –προ της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως/Τσάριγκραντ– και απελευθέρωσε το Βελιγράδι από τον Μωάμεθ και τους Τούρκους το 1454 μαζί με τον γιο του, Ματίας, και πέθανε το 1456) ενώ ανεδείχθη το 1446 Βασιλεύς της Ουγγαρίας, κατέστρεψε 3 στρατιές Τούρκων, αναχαίτισε την τουρκική διείσδυση, ώθησε το τουρκικό κράτος ως τον Αίμο και εγκαθίδρυσε στην ευαίσθητη αυτή περιοχή μιαν σειρά από ημιανεξάρτητες ηγεμονίες οι οποίες εξελίχθηκαν στις Ελληνικές Παραδουνάβιες Ηγεμονίες με κορυφή το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως. Οι 2 πύργοι-φρούριά του, γνωστά ως «Καστέλλια», βρίσκονταν στην Βούδα και στην Τρανσυλβανία ενώ ο παλαιός πύργος βρίσκεται στην Temesvar/Timișoara/Temesvár/Temeschburg/Τιμισοάρα του Βανάτου και της Παννονίας της περιοχής των συνόρων Ουγγαρίας-Ρουμανίας και ο νέος πύργος ή Κάστρο του 1453 του Ουνυάδη και του Κορβίνου στην Τρανσυλβανία (Castelul Huniazilor/Corvinilor) που έχει Αίθουσα των Ιπποτών καθώς και την Στοά του Ματθία Κορβίνου βρίσκεται στην πόλη του Ουνυάδη που φέρει το όνομά του, δηλ. στην Hunedoara της Ρουμανίας. Ο τάφος με την σαρκοφάγο του Ουνυάδη βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της βασιλικής πόλης ALBA JULIA (πρωτεύουσας της Ρουμανίας συν Μολδοβλαχίας και Τρανσυλβανίας το έτος 1600) που είναι παλαιοχριστιανική βασιλική και ιδρύθηκε από τον βασιλιά/ρήγα της Ουγγαρίας Στέφανο και εκεί το έτος 1440 υπήρχε το Χρυσό Δισκοπότηρο της Τρανσυλβανίας (του Benedec/Benedict S(o)uki, αρχιεπισκόπου της Alba Julia και της Esztergom). Σημειώνεται ότι το 1440 γεννήθηκε ο γιος του Ουνυάδη, Ματθίας Κορβίνος στην πόλη-κομητεία Cluj ή Napoca ή Κλού(γ)ι ή Klausenburg ή Kolozsvár ή Claudianopolis ή Castrum Clus στην καρδιά της Τρανσυλβανίας). Ως αμοιβή για την βοήθειά του κατά των Τούρκων, ο Γιάνος Ουνιάδης είχε λάβει από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο όλην την περιοχή της νήσου Nessebar (νησί μήκους 300 χλμ. και πλάτους 10 χλμ. με 40 αρχαίες εκκλησίες συν την Βυζαντινή Εκκλησία του Παντοκράτορος), δηλ. την ελληνική πόλη Μεσέβρια ή Μεσημβρία που είχε ιδρυθεί τον 6ο αι. π.Χ. από τους Δωριείς επί της Μαύρης Θαλάσσης και του Ευξείνου Πόντου και είχε 2 ακόμα νησάκια. Το όνομα του Ουνυάδη έχει πάρει και η πόλη Ion Corvin στην Κωνστάντζα ή Κωνσταντιανή στην Νότιο Δοβρουτσά της Ρουμανίας που είναι η πόλη του Ιωάννη Κορβίνου –Ion Corvinus– και βρίσκεται στην περιοχή αυτή της ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΡΩΜΥΛΙΑΣ (η περιοχή από την Ουγγαρία από τον Δούναβη ως τον Αίμο μαζί με την Ελλάδα καλείται, ειδικότερα, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ και είναι ανεξάρτητη, παρίστρια ηγεμονία που θεωρείται, ως την κοιλάδα του Έβρου, «Χώρα των Ρουμ», δηλ. Χώρα των Ελλήνων, ΡΟΥΜΕΛΗ ενώ όλη η περιοχή από την Αυστρο-Ουγγαρία ως την Ελλάδα και την Αίγυπτο καλείται «ΑΝΑΤΟΛΗ»). Εκεί βρίσκεται και η πόλη της ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ, λέγεται συγκεκριμένως Εσκί Σταμπούλ και είναι η μεσαιωνική πόλη Πρεσλάβα της Μοισίας στις πύλες της χερσονήσου του Αίμου, δηλ. η ελληνική πόλη ΙΩΑΝΝΟΥΠΟΛΙΣ ή ΜΑΡΚΙΑΝΟ(Υ)ΠΟΛΙΣ, σημερινή Δέβνο, η οποία –σε αντίθεση με την Μικρή Πρεσλάβα στα σύνορα Ρουμανίας, Μολδαβίας, Βεσσαραβίας – αναφέρεται ως (Μεγάλη) Πρεσλάβα/Πρεθσλάβα/Πραισθλάβα/Πραισθλαυΐα/Πραιθσλαυΐα: είναι στην μεσημβρινή ζώνη της Δοβρουτσάς/Dobrugea και εντοπίζεται 18 χλμ. ΝΔ της Σούμλας από την οποία αρχίζει ένα τετράπλευρο που περιέχει 5-6 φρούρια με βάση τετραγώνου στην Βάρνα/Οδησσό/Στάλιν/Οδυσσόπολιν/Ορδησσό/Istrianorum Postus, συνεχίζει με την Δοβρουτσά ή Ντόμπριτς, την νήσο Rusalka και το Τολμπούχιν ως την Σιλίστρια/Σινίστρα/Δορύστολον/Δρίστρα/Δουρόστολον/Durostor(um)/Ντράσταρ/Ντοροστρόμ , περιλαμβάνει το λιμάνι επί του Δούναβη Τουτρακάν/Τουρτουκάϊ(α) και τις 2 ελληνικές πόλεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ως το Ρουστσούκ –κάτω ακριβώς από την Ακρόπολη του Μπελογκράτσικ/Belogradchik– και συνεχίζει δεξιά από την Σαρδική/Σρέδτετς/Τριαδίτσα/σημερινή Σόφια και την Νικόπολιν προς Ίστρον στο Ratzgrad και καταλήγει εκ νέου ως κύκλος στην Σούμλα/Σουμέν/Semunσημερινή Kolarovgrad της περιοχής του Κασπιαχάν. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι ιδρυτής της δυναστείας των Αγγέλων –δεσποτών της Ηπείρου στα τέλη του 12ου αιώνος με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη– ήταν ο Βυζαντινός Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ισαάκιος /Ισαάκιος Άγγελος –γνωστός ως «Αυτοκράτωρ των Ρωμαίων», ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΕΟΣ, Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΡΑΝΟΚΤΟΝΟΣ που υπέγραψε την Ελληνο-Ουγγρική Συμμαχία για δημιουργία ΕΕΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ στην Ευρώπη αλλά καθαιρέθηκε με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ το 1204 επειδή θεωρήθηκε ότι πρόδωσε την Πόλη στους Σταυροφόρους, όχι όμως την Εκκλησία – και ο οποίος είχε νυμφευθεί την Μαρία Μαργαρίτα, κόρη του Βασιλέως της Ουγγαρίας Μπέλα Γ’ που ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Βασιλείου των Μαγυάρων, διάδοχος και αδελφός των βασιλέων Ουγγαρίας Στεφάνου και Λαδισλάου, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και υπήρξε πρωτίστως σύζυγος της κόρης του Βασιλέως και Αυτοκράτορος του Βυζαντίου Μανουήλ Α’ Κομνηνού και διάδοχός του ως Δεσπότης με το όνομα Αλέξιος ως Βασιλεύς και των 2 κρατών Ουγγρικού και Βυζαντιακού, όπως λέγεται, δηλαδή εκ του Βυζαντίου καταγόμενου ή εις το Βυζάντιο ανήκον– με κέντρο τον Ίστρο. Εκπροσωπεί, άρα, την δυναστεία βασιλέων που συνδέεται με τον θρόνο του Βυζαντίου μέσω του βασιλέως της Ελλάδος και της Ουγγαρίας Λαδισλάου Κιτάϊ/László Κirály ο οποίος κατείχε το στέμμα της Ελλάδος και του Βυζαντίου (CORONA GRAECA, görög koronából ή görög koronának bizánci). Η κόρη του βασιλέως Λαδισλάου, πριγκήπισσα Πυρίσκα-Ειρήνη, στις αρχές του 12ου αιώνος ήταν σύζυγος του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Ιωάννη Γ’ και γιος τους ήταν ο Μανουήλ Κομνηνός, αυτός ο οποίος κυρίευσε την πόλη Zemun/Ζεύγμινον/Ζέμον/Σεμλίνο της Συρμίας και την πόλη Σίρμιον, κατέστειλε την επανάσταση των Ούγγρων, κατέκτησε Ουγγαρία-Δαλματία-Κροατία-Βοημία-Σίρμιον και εδραίωσε την κυριαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην περιοχή ενώ, με την σύναψη ειρήνης του 1168 επέβαλε τον Μπέλα Γ’ ως νόμιμο διάδοχο του Ουγγρικού θρόνου. Η κόρη του Μανουήλ Κομνηνού ήταν σύζυγος του κληρονόμου του θρόνου της Ουγγαρίας –ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ (σημειώνεται ότι από την δυναστεία των Κομνηνών-Αγγέλων ιδρύθηκε ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ το Δεσποτάτο της Ηπείρου): πληροφορίες για την ελληνικότητα του στέμματος της χώρας των Μαγυάρων στο έργο του Ιταλού ανθρωπιστή Antonio Bonfini «Rerum Hungaricum Decades», Βασιλεία, 1568 που μεταφράστηκε και αλοκληρώθηκε από τον Gáspár Heltai με τον τίτλο «Chronika az magyarok viselt dolgairól» το 1575 και εκδόθηκε στο Kolozsvár της Τρανσυλβανίας (σημερινή πόλη Cluj ή Napoca της Ρουμανίας, αρχαίο Klausenburg ή Κλαυδιόπολις που είναι κλειδί για την Ουγγαρία, την Αυστρία και την Ελλάδα). Δευτερότοκος γιος του Γιάνος Ουνιάδη, λοιπόν –ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΙΑΓΕΛΛΩΝ/ΓΙΑΓ(Κ)ΕΛΛΩΝ/JAGELLO στην χώρα των Μαγυάρων- ήταν ο Ματίας Ουνιάδης (Mátyás Hunyadi) ή Ματίας Κορβίνος (Mátyás Corvin ), γνωστός ως «ο Μέγας Κορβίνος» ή Κόρ(ν)ηβος ή Κορβίνους ή Κορβέν: γεννήθηκε το 1440 ή το 1443 (αυτή είναι η επίσημη χρονολογία) ή το 1458 στο Κολοσβάρ των συνόρων Τρανσυλβανίας-Ουγγαρίας-Ρουμανίας και έζησε ως το 1490. Ήταν αντιβασιλεύς το διάστημα 1445-1458, κόμης του Bistercze στην περιοχή Treutschin της Ουγγαρίας το 1453, έγινε ιππότης μετά την νίκη στο Βελιγράδι το 1454 και ανακηρύχθηκε Βασιλεύς Ουγγαρίας και Κροατίας το 1458 στην Πράγα, σε ηλικία 14-16 ετών. Εστέφθη το 1464, το 1467 ηττήθηκε στην Μπαΐα Μάρε από τον βοεβόδα της Μολδαβίας Στέφανο Γ’ τον επονομαζόμενο Μεγάλο (Ștefan cel Mare, ξάδελφος του κόμη ΔράκουλαVlad Ț(s)epeș), έγινε βασιλεύς της Βοημίας το 1469 και το 1472-3 ίδρυσε το πρώτο τυπογραφείο στην Βούδα. Από το 1476 ήταν σύζυγος της βασίλισσάς του, Βεατρίκης της Νεαπόλεως και της Αραγώνος, εγγονής του Αλφόνσου του Μεγαλόψυχου. Το 1478 κατέλαβε την Βιέννη της Αυστρίας και έγινε βασιλεύς Κάτω Αυστρίας (δηλ. της Στυρίας). Με την Ειρήνη του Όλμυτς το 1479 έλαβε την Σιλεσία, την Μοραβία και την Λουσατία/Lausitz. Εξαιρετικά σημαντική είναι η ιστορία της διεκδίκησης από τον Ματία Κορβίνο της λόγχης που διατρύπησε την πλευρά του Χριστού και των καρφιών με τα οποία σταυρώθηκε: η ιστορία αυτή βρίσκεται πίσω από τον θάνατο του Μωάμεθ και την σύγκρουση στην Ευρώπη μεταξύ των 2 υϊών του, Μπαγιαζήτ και Ντζεμ. Το 1485 ο Ματίας κατέκτησε την Βιέννη την οποία προσάρτησε μαζί με την Αυστρία, τις Άλπεις, την Καρνιόλα και την Καρινθία, οπότε το 1487 ονομάστηκε δούκας της Αυστρίας κι έτσι δημιούργησε την πρώτη Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία ΠΡΟ ΤΩΝ ΑΨΒΟΥΡΓΩΝ. Με αυτόν, η χώρα των Μαγυάρων έφθασε στην κορυφή της δόξας, της ευημερίας, του πολιτισμού και της δύναμης. Η αυλή του συνέκειτο από τα 2 ανάκτορα σε Βούδα και Βίζεγκραντ και από ένα 3ο Βασιλικό Ανάκτορο στο Έστεργκομ, παλάτια που θεωρούνται πολιτιστικά κέντρα των γραμμάτων και τόπος συνάντησης Ιταλών και Ούγγρων ουμανιστών. Ήταν στρατηγός, νομοθέτης, θαυμαστής του Λαυρεντίου των Μεδίκων της Φλωρεντίας και έμεινε γνωστός ως «ο Δικαιοκρίτης». Αντιστάθηκε στις επιθέσεις Αυστριακών-Πολωνών-Βοημών, νίκησε τους Τούρκους, έσωσε την Χριστιανοσύνη από την βαρβαρότητα του Οθωμανικού ζυγού και σχεδίασε την συνένωση ολόκληρης της Κεντρικής Ευρώπης κατά των Τούρκων με κέντρο της Αυτοκρατορίας την Ουγγαρία. Πράγματι, οδήγησε τις Ηνωμένες Χριστιανικές Δυνάμεις υπερπέραν του Δουνάβεως και κυριάρχησε σε Βοσνία, Μολδαβία, Βλαχία ενώ, μαζί με τον Φερδινάνδο της Νεαπόλεως, εξεδίωξαν τους Τούρκους από το Οτράντο της Ιταλίας που είναι η αρχαία ελληνική πόλη Υδρούς. Ο στρατός του ονομάστηκε «Μαύρος Στρατός» αλλά ο γιος του, Ιωάννης Κορβίνος, ήταν νόθος και όχι ο πραγματικός. Ο Ματίας Κορβίνο(υ)ς θεωρείται ήρως, μαικήνας και ουμανιστής, προστάτης καλλιτεχνών και συγγραφέων: ίδρυσε το 1467 το Πανεπιστήμιο με τον τίτλο ΙΣΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ στην Μπρατισλάβα/Πρεσβούργο/Μπρες(τ)λαβ/Breclav/Braslav/ Poscho/Istropolis που μεταφράζεται (Ο)Ιστρόπολις ή Αστρόπολις και σημαίνει «Πόλη του Δούναβη» (η οποία είναι η πρωτεύουσα της Μεσογειακής Σλοβακίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας διότι βρίσκεται στο κέντρο Αυστρίας-Ρωσσίας-Ανατολ. Πρωσσίας και διαφέρει τόσο από την Ιστρία της Αδριατικής όσο και από τον Ίστρο της Μαύρης Θάλασσας) ενώ ίδρυσε το 1490 την Κορβινική Βιβλιοθήκη BIBLIOTHECA CORVINA/CORVINIANA στο Ανάκτορο της Βούδας στο Βίζεγκραντ με 10.000 τόμους βιβλίων και 1.000 χειρόγραφα ως Βιβλιοθήκη της Βούδας (βασίστηκε στους μικρογράφους της Φλωρεντίας Αταβάντε και Ντελ Κιέρικο, συνετέλεσε στην Αναγέννηση βάσει μικρογραφημένων κωδίκων, οδήγησε το 1497 στην δημιουργία στην Βούδα της αρχαίας φιλολογικής εταιρείας SODALITAS LITERARIA DANUBIA ως γαλαξία λογίων του κύκλου του Ματία Κορβίνου, κάηκε το 1526 από τους Τούρκους, οι οποίοι μετέφεραν τμήμα της στην Κωνσταντινούπολη αλλά το 1877 ο Σουλτάνος την δώρισε στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης ενώ στην Βουδαπέστη βρίσκεται και το Στέμμα του Κωνσταντίνου Θ’ του Μονομάχου). Εξάλλου, ίδρυσε και το Πανεπιστήμιο Πρεσβούργου/Μπρατισλάβας (ήταν η πρωτεύουσα της Ουγγαρίας μετά την κατάληψη της Βούδας από τους Τούρκους ενώ σημειώνεται ότι η Βούδα καλείτο τότε και Έτζελνμπουργκ). Θιασώτης του υπήρξε ο Γιάνος Βίτέζ (1408-1472), αρχιεπίσκοπος της πόλης του Έστεργκομ/Γκραν/Strigonium αλλά την δράση του μαρτυρούν το άγαλμά του στο Γκρατζ, ο καθεδρικός ναός του Ματία και, υπεράνω όλων, τα μνημεία και η Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Για την άσκηση επιρροής επί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας –όπως αυτή αντικατοπτρίζεται συμβολικά στην συνταγματική δυαρχία του πολιτεύματος Αυστρίας και Ουγγαρίας- είναι εξέχουσα η συνένωση της εξουσίας του Ματτία Κορ(β)ίνου με την εξουσία σε Πράγα και Βούδα του Ροδόλφου Β’ της Αυστρίας (είναι διαφορετικός από τον Ροδόλφο Α΄ των Αψβούργων, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και βασιλέα της Γερμανίας το 1273 ο οποίος κατέκτησε την Βοημία και την Σλοβενία ενώ επίσης κατείχε το δουκάτο της Αυστρίας και έγινε βασιλεύς της Αυστρίας το 1278). Ο πανεπιστήμων Ροδόλφος Ά και Β’ ο λεγόμενος “του Rodenburg”, συλλέκτης ο οποίος μιλούσε 6 γλώσσες, γεννήθηκε το 1552, το 1572 έγινε βασιλεύς Ουγγαρίας και Κροατίας ως Ροδόλφος Α’, το 1575 βασιλεύς Βοημίας, το 1576 Αρχιδούκας της Αυστρίας και στο διάστημα 1576-1612 Αυτοκράτωρ της Γερμανίας. Το 1583 μετέφερε την πρωτεύουσα των Αψβούργων από την Βιέννη στην Πράγα και το 1593 ξεκίνησε σταυροφορία για να ενώσει ολόκληρη την Χριστιανοσύνη κατά των Τούρκων, πόλεμος που διήρκεσε ως το 1606. To 1609 υπέγραψε το MAJESTÄTSBRIEF, Βασιλικό Χάρτη που εγγυάτο την ελευθερία της προτεσταντικής λατρείας στην Βοημία ενώ, επίσης, στην διάρκεια της ζωής του εξόρισε την UNITAS FRATRUM των Βοημών και Μοραβών Αδελφών –οπαδών του Τολστόϋ, πιστών στην Επί του Όρους Ομιλία του Χριστού– και τους Καλβινιστές αλλά δεν μπόρεσε να εκτελέσει τα διατάγματα. Πέθανε το 1612 ή το 1620. Ήταν αλχημιστής και αστρολόγος που βοήθησε τον Giordano Bruno, προστάτης των αστρονόμων Tycho Brahe-Johannes Kepler ο οποίος για χάρη του σχεδίασε τους Ροδόλφειους ή Ροδολφικούς Πίνακες των Αστέρων TABULAE RUDOLPHINAE τo 1627 με θέμα τις κινήσεις των πλανητών (οι συλλογές του βρίσκονται στην ALTER PINAKOTEK, Munich). Γιος του Μαξιμιλιανού και αδελφός του Ροδόλφου Α΄ και Β’ και διάδοχός του ήταν ο Ματθίας της Αυστρίας που έζησε από το 1557ως το 1619: ξεκίνησε ως Αρχιδούκας της Αυστρίας, το 1578 έγινε Κυβερνήτης των Κάτω Χωρών και το 1606 πέτυχε την Ειρήνη της Βιέννης που εγγυάτο θρησκευτική ελευθερία στην Ουγγαρία και πολιτικά δικαιώματα στην Τρανσυλβανία. Ο Ροδόλφος Α’ και Β΄το 1608 του έδωσε την Μοραβία, την Αυστρία και την Ουγγαρία και τον έκανε Κυβερνήτη και μετά -ως Ματθία Β’- Βασιλέα Ουγγαρίας και Κροατίας, δηλ. όλων αυτών των χωρών της ΑυστροΟυγγρικής Δυαρχίας συλλήβδην. Ακολούθως, το 1609 με βασιλικό διάταγμα που είδαμε προηγουμένως ο Ροδόλφος Α’ και Β’ έδωσε ελευθερία θρησκεύματος στην Βοημία ενώ το 1611 έδωσε στον Ματθία την Βοημία, την Σιλεσία (πρωτεύουσα Μπρεσλάου) και την Λουσατία (Lausitz, πρωτεύουσα Μπάουτσεν) καθώς και το στέμμα της Βοημίας και τον έκανε βασιλιά της Βοημίας (οι χώρες αυτές της Βοημίας με πρωτεύουσα την Πράγα έχουν κοινό νόμισμα του GULDEN και περιλαμβάνουν και την Μοραβία με πρωτεύουσα το Μπρυν/Μπρνο). Το αποτέλεσμα ήταν να κάνει ο Ματθίας Β’ πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας το 1611 την Βιέννη και να φυλακίσει τον Ροδόλφο Α’ και Β’ στο κάστρο της Πράγας (η σημασία αυτών των συγκρούσεων ερμηνεύεται, πάντως, ως συμβολική που φέρει ονομαστική αξία), να του αφαιρέσει τελικά ο Ματθίας τις εξουσίες και να γίνει ο ίδιος Αυτοκράτωρ της Γερμανίας στο χρονικό διάστημα 1612-1619: ωστόσο, ο Ματθίας παραβίασε τις θρησκευτικές ελευθερίες και επί των ημερών του εσημειώθη το 1618 η προτεσταντική εξέγερση και επανάσταση των Τσέχων της Βοημίας –γνωστή ως «εκπαραθύρωση της Πράγας», χαρακτηριστική για το θέμα είναι πάντως η εικόνα του Ανακτόρου Χραντσίν– με επίκεντρο την θρησκευτική ελευθερία της Πράγας, θέμα το οποίο φθάνει ως τις ρίζες της χριστιανικής πίστεως και θίγει από τον Petr Chelčický ως τον Lev Nikolayevich Tolstoy. Ξάδελφος του Ματθία και του Ροδόλφου ήταν ο Φερδινάνδος ο οποίος έγινε αυτοκράτωρ το 1619 ως το 1637 (ήταν αρχιδούκας της Σκωτίας και της Στυρίας και έγινε βασιλεύς της Βοημίας και βασιλεύς της Ουγγαρίας, Καθολικός Αντιμεταρρυθμιστής που εστράφη κατά των Προτεσταντών). Σημειώνεται, επιπλέον, για την συνολική εικόνα διερεύνησης του θέματος ότι στην χώρα των Μαγυάρων, η χρήση του δαχτυλιολίθου συνδέεται με την ικανότητα της αορασίας και την μαγεία. Ωστόσο, η «δακτυλιογλυφία» ή «δακτυλογλυπτική» είναι κατ’ εξοχήν η τέχνη των αρχαίων Ελλήνων η οποία πηγάζει από το έργο του Ηροδότου -ή Χειροδότου ή Χερ(ι)όδοτου- με πλέον γνωστούς τους μύθους των δαχτυλιδιών του βασιλέως της Τύρρας Γύγη και του βασιλέως της Σάμου Πολυκράτους, έργο σφραγιδόλιθου του Έλληνος καλλιτέχνη Θεοδώρου. Ιδιαίτερη έρευνα πρέπει να γίνει για την ερμηνεία των εννοιών «δακτύλιος», «δακτυλοσκοπία», «δακτυλογραφία» ενώ στην εραλδική επιστήμη, η έννοια του «δακτυλισμού» συνδέεται με την χρήση ως όπλου του ξίφους ή του εγχειριδίου. Τέλος, μια προσθετική παρατήρηση σε 2 σημεία είναι ότι η περιοχή της Καρινθίας στην Αυστρία αντιστοιχεί ως γεωμετρικός κοινός τόπος εφαπτομένων κύκλων στην Κορινθία της Ελλάδος καθώς και ότι ο συνδυασμός της Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου με την Αυτοκρατορία Ρωμαίων -μέσω και της Δυναστείας του Μωρέα στην Ινδία- καταλήγει στην Αυτοκρατορία Μωρέων της Πελοποννήσου.

https://www.facebook.com/loudovic.filip?hc_ref=ARQ0_HMie