Η Ελληνική Γνώση κεκλείδωται! – προσάρτημα
2018/02/15
(προηγούμενο)
αί διατί, παρακαλώ, να κλειδωθεί η Ελληνική Γνώση; Πρέπει, άρα γε, να είναι καθοριστικός παράγων η αρνητική γνώμη ενός καί μοναδικού ατόμου -κάποιου απίθανου ιστολόγου- γιά την επιστημονική πρόοδο; (Η λέξη “πρόοδος” έστω καί εντός εισαγωγικών.) Πρέπει οπωσδήποτε ν’ ακούσουμε κάποιον που κινδυνολογεί σαν μεσαιωνικός καλόγερος, όντας ο ίδιος έξω από το ακαδημαϊκό γίγνεσθαι; Στο κάτω-κάτω, μήπως έχουμε κανένα παράδειγμα άλλου λαού, που έκανε κάτι παρόμοιο;
Θα ξεκινήσουμε με μιά λίαν διδακτική ιστορία.
α. Οι Κινέζοι
Βρισκόμαστε στην Καλιφόρνια, στη Χώρα της Δρυός (Ώκλαντ), κάπου το 1964. Ο Μπρούς Λή (ναί, ο πασίγνωστος),…
…όντας σε ηλικία σχεδόν 24 ετών, έχει μία σχολή πολεμικών τεχνών, όπου διδάσκει ένα από τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού, το Γουΐνγκ Τσούν – δηλαδή, την πολεμική τέχνη που έμαθε στην εφηβεία του στο Χόνγκ Κόνγκ.
[Παρένθεση: Γουΐνγκ Τσούν σημαίνει «Μικρή Ανθοφορία» στα Κινέζικα – αν καί η Γουΐκι λέει πως σημαίνει «Ανοιξιάτικη Ωδή». Ήταν το όνομα μιάς γυναίκας, που έζησε στη νότια Κίνα κάπου τον 17ο αιώνα, η οποία ήξερε καλά τόσο τα μείζονα, όσο καί τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού. Στο τέλος, συνέθεσε τις γνώσεις της σ’ ένα στύλ, που πήρε τ’ όνομά της. Το Γουΐνγκ Τσούν χαρακτηρίζεται από τρομερή ταχύτητα καί ακρίβεια χτυπημάτων (καί μπλοκαρισμάτων) σε πολύ μικρό χώρο· είναι ιδανικό πχ γιά ν’ αντιμετωπίσει μιά γυναίκα έναν επίδοξο βιαστή στο ασανσέρ.
Τί είναι, τώρα, τα μείζονα στύλ του Κούνγκ Φού; είναι όσα ξεκίνησαν να μιμούνται τα ζώδια του Κινέζικου ζωδιακού. Σήμερα έχουν εκλείψει αρκετά. (Όπως πχ ο «Αγριόχοιρος» – υπάρχει μόνο ως ανάμνηση ονόματος στο χτύπημα που ορμάς στον αντίπαλο με το κεφάλι.) Βέβαια, μερικά υφίστανται ακόμη, όπως τα πασίγνωστα «Τίγρης» καί «Δράκος» (τα αντίστοιχα των δικών μας Λέων καί Ζυγός)· όπως καί κάποια λιγώτερο γνωστά, όπως ο «Πίθηκος» (ο δικός μας Υδροχόος), ή το «Φίδι» (ο δικός μας Σκορπιός). Όλα, δέ, καί τα δώδεκα, φαίνεται πως προέρχονται από έναν αρχαιότερο βασικό πυρήνα, το Τάϊ Τσί Τσουάν. «Πυγμαχία με μεγαλοπρεπή ορολογία» σημαίνει αυτό το τελευταίο!
Τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού, πάλι, αναπτύχθηκαν κυρίως στον νότο. Κι αυτά κατά κανόνα μιμούνται συμπεριφορά ζώων, πχ «Γάτα» -το οποίο είναι το στύλ του Τζάκυ Τσάν-, «Γερανός» (το πουλί, όχι ο μηχανικός γερανός), «Μπάμπουρας» (Μάντις η θρησκευομένη, αλογάκι της Παναγίτσας), «Ο Μεθυσμένος», «Αρκούδα» (στα βουνά πρός το Θιβέτ, αυτό), κτλ κτλ. Μόνο που τα ελάσσονα στύλ δεν υπάγονται σε κάποιο αρχικό ενιαίο σύστημα, σε κάποιον αρχικό πυρήνα.
Όλ’ αυτά τα ανέφερα, όχι μονάχα ως προσφορά εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, αλλά γιά να βγάλετε ένα συμπέρασμα, που θα χρειαστεί παρακάτω: να δήτε από πότε έχουν ρίζες κάποιες γνώσεις! Από τα βάθη των αιώνων, παναπεί… Διότι, γιά παράδειγμα, όταν μιλάμε γιά ζωδιακό, εννοούμε ένα ολόκληρο πακέτο ηθικής (καί όχι μόνον) διδασκαλίας, εκφραζόμενο σε πολλά επίπεδα. Απλά, σκεφθήτε τις πιθανές συνέπειες αυτών των γνώσεων στη ζωή των ανθρώπων!]
Εκεί, λοιπόν, ο Μπρούς Λή κάποια μέρα δέχεται μία επίσκεψη όχι καί τόσο ευχάριστη. Ήρθε μιά αντιπροσωπεία των τοπικών “Τριάδων” (της Κινέζικης Μαφίας, δηλαδή), που ορθά-κοφτά του είπε να σταματήσει να διδάσκει Κινεζικές πολεμικές τέχνες σε μή-Κινέζους, διότι αλλοιώς…
Αυτές οι “Τριάδες”, τώρα, παλιά ήταν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, όπως ακριβώς καί η Σικελική Μαφία στις απαρχές της. (Ναί! Όσο κι αν φαίνεται παράξενο.) Αλλά στην πορεία -εκμεταλλευόμενες την ισχύ τους- υπέκυψαν στο εύκολο κέρδος από νταβατζηλίκια καί λοιπές παρανομίες. (Δυστυχώς, η Ιστορία λέει πως κι άλλα τέτοια κινήματα άλλων λαών ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, σαν ο ηθικός κατήφορός τους να προέρχεται από κάποια νομοτέλεια… Σχεδόν όλα ξεκίνησαν από απελευθερωτικά κι επαναστατικά, καί κατέληξαν …μαφίες! Με ίσως μοναδική εξαίρεση τον IRA.)
Ο Μπρούς Λή ήταν μέν Κινεζικής καταγωγής, αλλά έτυχε να γεννηθεί στην Καλιφόρνια, όπου οι γονείς του (ηθοποιοί της Κινέζικης Όπερας αμφότεροι) συνόδευαν τον θίασό τους σε τουρνέ. (Φυσικά, η ετοιμόγεννη μητέρα του δεν συμμετείχε στις παραστάσεις, αλλά αναπληρωνόταν από άλλη ηθοποιό.) Οπότε, αφού στις -προερχόμενες από πλιάτσικο καί γενοκτονία εις βάρος των ιθαγενών- ηπαπάρα ίσχυε ανέκαθεν το jus soli (δίκαιον του εδάφους – αυτό ακριβώς που διάφοροι αγράμματοι κι ανιστόρητοι μαλάκες πάνε να μας φέρουν εδώ, γιά τα μωρά των λαθρεποίκων), ο νεογέννητος Μπρούς Λή πήρε αυτομάτως την ηπαπαραίϊκη ιθαγένεια… την οποία χρησιμοποίησε καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα, όταν επέστρεψε στη συγκεκριμένη χώρα γιά σπουδές. (Καί γιά να γλυτώσει την εκδίκηση ενός αρχηγού συμμορίας του Χόνγκ Κόνγκ, του οποίου τον γυιό είχε καταχεριάσει άσχημα.)
Σημειωτέον ότι οι γονείς του έφυγαν από το Χόνγκ Κόνγκ με τον θίασο γιά τουρνέ ακριβώς το προηγούμενο βράδυ της εισβολής των Ιαπώνων! Αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, όταν μετά από λίγους μήνες τελείωσε η τουρνέ, εγκατέλειψαν την ασφάλεια των ηπαπάρα κι επέστρεψαν οίκαδε – γιά να μείνουν περίπου τριάμιση χρόνια σε μιά πατρίδα υπό εχθρική κατοχή.
Τέλος πάντων, ο Μπρούς Λή απάντησε στους “Τριάδιους” ότι είναι ηπαπαραίος πολίτης, ότι δεν τους έχει καμμία υποχρέωση σε ο,τιδήποτε, κι ότι θα συνεχίσει να διδάσκει Κινεζικές πολεμικές τέχνες σ’ όποιον γουστάρει. Επειδή, όμως, οι “Τριάδες” τον στρίμωξαν με απειλές (υπαινιχθείσες, ή κι ευθείες), δέχθηκε την πρότασή τους να μονομαχήσει μ’ έναν δικό τους παλαιστή. Κι όποιος κέρδιζε, θα έκανε το δικό του. Αν κέρδιζε ο Μπρούς Λή, θα συνέχιζε να διδάσκει μή-Κινέζους. Αν κέρδιζε ο «Τριάδιος» παλαιστής, ο Λή θα έκλεινε τη σχολή του πάραυτα.
Τελικά κανονίστηκε το ραντεβού σε μέρος των “Τριάδων” (μακριά από αδιάκριτα μάτια), ο Λή πήρε μαζί του έναν ή δύο μάρτυρες (ο ένας ήταν ο πιό καλός μαθητής του, ένας μαύρος), καί ξεκίνησε να παλεύει με τον παλαιστή των “Τριάδων”. Ωστόσο, γιά τα πραγματικά περιστατικά της μονομαχίας υπάρχουν πολλές γνώμες, που δεν συμφωνούν καθόλου μεταξύ τους. Πχ, ούτε στη διάρκεια της μονομαχίας δεν συμφωνούν. (Όλ’ αυτά τα αναφέρει αναλυτικά η Γουΐκι στο λήμμα γιά τον Μπρούς Λή.) Μόνο το όνομα του αντιπάλου του ξέρουμε στα σίγουρα: Γουόνγκ Τζάκ Μάν.
Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται πως η πλέον αξιόπιστη περιγραφή της μονομαχίας αυτής είναι η κινηματογραφική, στην ταινία: “Δράκος – Η ιστορία του Μπρούς Λή”. (Αν πάτε στον σύνδεσμο, θα δήτε καί φωτογραφία μιάς σκηνής της μονομαχίας μπροστά στους “Τριάδιους” γέροντες.)
Σύμφωνα μ’ αυτήν, ο Μπρούς Λή κατάφερε καί νίκησε τον αντίπαλό του, ρίχνοντάς τον στο πάτωμα με το τελευταίο χτύπημα… αλλά γύρισε προς τους μάρτυρές του, γιά να τους χαμογελάσει καί να τους πεί: “- Είδατε; Όλα θα πάνε καλά!” Όμως, εκείνη ακριβώς τη στιγμή (ενόσωι ο Μπρούς Λή είχε στραμμένη την πλάτη του) ο πεσμένος αντίπαλος σηκώθηκε, καί του έριξε ύπουλα από πίσω μιά κλωτσιά καταμεσής στη σπονδυλική στήλη.
Αν ο Μπρούς Λή (εκεί που χαμογελούσε θριαμβευτικώς) δεν έβλεπε τον μαθητή του να δείχνει έντρομος προς το μέρος του πεσμένου αντιπάλου, κι αν δεν είχε την ετοιμότητα να στρίψει αμέσως το κορμί του, η κλωτσιά θα ερχόταν κάθετα στη σπονδυλική στήλη του, θα του την έσπαζε, καί θα τον άφηνε στον τόπο. Αυτή, όμως, η μικρή στροφή του κορμιού του γλύτωσε τη ζωή. Η κλωτσιά τον χτύπησε λοξά, ένα μέρος της ισχύος του χτυπήματος δεν βρήκε στόχο, καί δεν απέβη θανατηφόρα.
Στοίχισε, όμως, έξι μήνες στο νοσοκομείο! Με τον Μπρούς Λή δεμένον χεροπόδαρα με τα λουριά απάνω στη νοσοκομειακή τάβλα, γιά να μην κινείται· ώστε να “δέσει” πάλι ο σπονδυλικός οστέϊνος ιστός. Βέβαια, του έμεινε πεσκέσι η “Τριάδειος” άδεια να έχει σχολή καί να διδάσκει αδιακρίτως Κινέζους καί μή-Κινέζους μαθητές… αλλά τον τρόπο που την απέκτησε, δεν θα τον ξεχνούσε ποτέ όσο ζούσε.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ένας (ένας, τουλάχιστον…) σοβαρός λαός (με αρχαία Ιστορία, σαν εμάς) υπερασπίζεται τους εθνικούς του θησαυρούς …έως θανάτου …των άλλων! Ακόμη καί τους άϋλους θησαυρούς· τους πνευματικούς! Ιδίως αυτούς, θα έλεγα. Καί όχι, δεν θεωρώ αυτή την πρακτική των Κινέζων βαρβαρότητα. Στο δικό μου σύστημα αξιών, πρόκειται γιά απολύτως θεμιτή άμυνα του έθνους τους.
Υπήρξαν, όμως, καί χειρότερα γιά τον Μπρούς Λή.
Χειρότερα; Πόσο χειρότερα, δηλαδή, απ’ το να τον καθαρίσουν …παρά λίγο;
Κι όμως! Χειρότερη από μιά δολοφονία, φαίνεται πως είναι μιά ηθική δολοφονία! Το συλλογικό κοινωνικό φτύσιμο, παναπεί. Το κοινωνικό «- Εκάς οι βέβηλοι!»
Αυτή την άτυπη εντολή να μην ανακατεύεται με τις παραδοσιακές Κινεζικές πολεμικές τέχνες, αν δεν διαθέτει τα παραδοσιακά (αν καί όχι πάντοτε δηλούμενα ρητώς) προσόντα προς τούτο, ο Μπρούς Λή την ξαναέζησε στην εφηβεία του – κάποια εφτά-οχτώ χρόνια πρίν το περιστατικό με τον “Τριάδα”. Όχι ως διδάσκων, αλλά ως διδασκόμενος. Οι Κινέζοι συμμαθητές του στη σχολή του Γουΐνγκ Τσούν (στο Χόνγκ Κόνγκ) δεν τον ήθελαν, διότι ήταν μιγάς! Μιγάς; Ναί. Βλέπετε, η μητέρα του δεν ήταν καθαρή Κινέζα, αλλά ήταν μικτής Ευρω-Κινεζικής καταγωγής (Γιουρέησιαν, Ευρασιάτισσα – όπως έχει καθιερωθεί διεθνώς να λέγεται), διότι ο πατέρας της ήταν Γερμανός.
Ο Μπρούς Λή τελικά έμαθε Γουΐνγκ Τσούν, “απεφοίτησε” δηλαδή, χάρη στην επιμονή του δασκάλου του (Γ)Ίπ Μάν, ο οποίος δεν έκανε τέτοιες διακρίσεις. Ο Γίπ Μάν, γιά ν’ αποφύγει τις αντιδράσεις των υπολοίπων μαθητών, βρήκε την “πατέντα” να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα στον νεαρό Μπρούς Λή.
Συμπερασματικώς, οι Κινέζοι απεδείχθησαν καί άτεγκτοι θεματοφύλακες των εθνικών τους γνώσεων, καί ρατσιστές – καί δή, ακραίοι!!! Εφ’ όσον δεν δεχόντουσαν γιά “μύηση” ούτε κάν Κινέζο κατά τα τρία τέταρτα, κατά 75% δηλαδή… Κι εφ’ όσον θέλαν καθαρόαιμον Κινέζο κατά 100% ακατέβατα.
Αλλά, ύστερ’ απ’ όλα τα προηγηθέντα, θα βρεθεί κανείς να πεί πως οι Κινέζοι δεν ξέραν τί τους γίνεται; Δεν νομίζω. Ο καθένας μας καταλαβαίνει τί θα γινόταν, αν τ’ άφηναν όλα χύμα.
Ενδεχομένως κάποιο ξυπνοπούλι να πεί εδώ ότι άλλο οι δεκαετίες 1950-1960, κι άλλο το σήμερα. Τότε είχαμε κι εμείς χωριάτες στα χωριά με παλιές παραδόσεις, ενώι σήμερα όλος ο κόσμος είναι “ομογενοποιημένος”. Όλοι οι λαοί ζούν κατά μέγιστο μέρος σε αστικό περιβάλλον με πολυκατοικίες, τα δε νοικοκυριά κατέχουν φερ’ ειπείν υπολογιστές καί Διαδίκτυο, δορυφορικά πιάτα, αυτοκίνητα τελευταίας τεχνολογίας, καί δε συμμαζεύεται. Άρα, άλλαξαν πολλά.
“Άλλαξαν πολλά”; Ναί, πώς;! Απ’ αυτό το πλευρό να κοιμάστε, όσον αφορά τις συνήθειες των Κινέζων! Γιά παράδειγμα, σήμερα απαγορεύουν την εξαγωγή των φαρμάκων τους. Καί γιά την απαγόρευση αυτή, σας βεβαιώνω προσωπικά. Την γνωρίζω από πρώτο χέρι, δεν είναι ιστορία που κάπου πήρε τ’ αυτί μου. Γιά μιά αλοιφή γιά τους μυϊκούς πόνους αξίας μερικών γιουάν (τρομερά αποτελεσματική, όμως!), παρά λίγο να έκανα παρέα στην Ειρήνη απ’ τη Μυτιλήνη!… Αν η ασφάλεια του αεροδρομίου του Χόνγκ Κόνγκ ήθελε να το χοντρύνει το πράγμα.
(Οκέϋ, γιά την περιέργεια: η αλοιφή αυτή ονομάζεται Τάϊγκερ, πουλιέται σε σωληνάριο, καί κατασκευάζεται από παραδοσιακή συνταγή με 36 είδη μανιταριών. Τη χρησιμοποιεί, δέ, καί η εθνική τους ομάδα στίβου – άρα, περιττεύει κάθε άλλο σχόλιο.
Στο Διαδίκτυο θα βρήτε μιά άλλη παραδοσιακή Τάϊγκερ γιά την ίδια δουλειά -μυϊκούς πόνους-, μόνο που αυτή κατασκευάζεται με βάση το μέλι, τοποθετείται σε γυάλινα βαζάκια, καί προέρχεται από τη Σιγκαπούρη. Καμμία σχέση με την μανιταρο-Τάϊγκερ· μονάχα το όνομα είναι το ίδιο.)
Ακόμη δεν πειστήκατε γιά το Κινέζικο «κεκλείδωται»; Τότε έχετε ξεχάσει το πώς πρωτοήρθε το μετάξι σε Δυτική χώρα! Καί το ότι το Βυζάντιο καθιέρωσε κι αυτό μονοπώλιο της μετάξης, άπαξ καί πήρε τα μυστικά της (καί τους μεταξοσκώληκες, καί τις μουριές) στα χέρια του.
Το μονοπώλιο αυτό, με τη σειρά του, έσπασε, όταν οι Καταλανοί άρπαξαν τους μεταξοτεχνίτες της Θήβας (μαζί με τους αργαλειούς καί τους μεταξοσκώληκες), καί τους πήγαν στη Δύση.
β. Εμείς οι Έλληνες
Είδαμε ένα απτό (καί τρανταχτό) παράδειγμα του τί ακριβώς εννοεί ο Παλαιός, όταν αναφέρεται σε προδότες των όρκων της Ελληνικής Φυλής καί ηλίθιους “ψυχοπονιάρηδες” – καί φαίνεται πως όντως, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους άρχισε η χιονοστιβάδα της κάτω βόλτας της Ελλάδας, ακόμη καί πρίν τη βύθιση της Ατλαντίδας: απόρρητες γνώσεις “δωράκι” σε αλλοφύλους, συν -πέρα γιά πέρα βλακώδης κι αναιτιολόγητη- “ψυχοπονιά” προς βαρβάρους.
Καλή ώρα σαν τους σημερινούς Έλληνες καθηγηταράδες στο εξωτερικό, που “προάγουν” την επιστήμη. (Έτσι νομίζουν· στο μόνο που έχουν δίκιο, είναι πως όντως είναι …προαγωγοί. Lol!!!) Καί καλή ώρα σαν τα σημερινά μαλακισμένα, κυρίως τους εγχώριους χαζοφοιτητές, που “ψυχοπονάνε” τους εγκληματίες τζιχαντιστές καί τους μπάζουν παράνομα στην Ελλάδα, μη καί τ’ αποκαλέσει κανένας “ρατσιστές”!
“- Το κακό θά ‘ρθει απ’ τους μορφωμένους!”, είχε προειδοποιήσει ο Πατροκοσμάς. Γιά να τον συμπληρώσει ο μέγιστος Βίσμαρκ: “- Ντράϊ προφεσσόρεν, Φάτερλαντ φερλόρεν!” (ίσον: Τρείς καθηγητές πανεπιστημίου, καί η Πατρίς ερήμωται!) Τί να πείς…
Όπως είδαμε, οι Κινέζοι βάλανε φραγμό στη διαρροή των γνώσεων της φυλής τους προς αλλοφύλους, καί τον τηρούν απαρεγκλίτως. Όλως αντιθέτως, τα δικά μας τα ξυπνοπούλια πηγαίνουν κι ανοίγουν τα μάτια των εχθρών της Ελλάδας!!! Καί με ποιό αντάλλαγμα προδίδουν την Ελλάδα; Είπαμε, με την κατάλληλη αμοιβή γιά τον συμπλεγματικό χωριάτη παύλα μικροαστό, που είναι όλοι τους τέτοιοι: θέση καί μισθό καθηγητή πανεπιστημίου – νά ‘χουν να παινεύονται πίσω στο χωριό τους. Χώρια το ότι περνάνε γιά βαρβάτα αρσενικά, επειδή γ_μάνε όλες τις τσούλες που τους ρίχνει το κατεστημένο από δίπλα, γιά να τους κρατάει με αόρατα δεσμά. Τους «κάθεται» κάποια δασκαλεμένη φερ’ ειπείν ξανθιά καί γαλανομάτα Χαζάρα, κι αυτοί καμαρώνουν σα γύφτικα σκεπάρνια!
Μιλάμε γιά κατάντια… Αλλά ποιός απ’ αυτούς να το καταλάβει;
Εδώ θα μπορούσε κάποιος να φέρει την ένσταση, ότι η σημερινή επιστημονική γνώση του Δυτικού Κόσμου είναι ανοιχτή. Άρα, ουδείς Έλληνας (εκ των υπηρετούντων αυτήν) προδίδει κάτι – που, μάλιστα, αυτό το κάτι ξεκινάει απ’ την Αναγέννηση καί μετά, καί δή εις τας Ευρώπας. Άρα, ξανά, καλά κάνουν οι δικοί μας καί προάγουν επιστήμες καί τεχνολογία ένα βήμα παραπέρα. Ή καί πολλά βήματα παραπέρα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κουμάντο σε ξένο ( ; ) νοικοκυριό, άρα δεν υφίσταται κάποιο σχετικό πρόβλημα ηθικής φύσεως – καί κακώς γκρινιάζω!
Ίσως. Ειδικά γιά τις σημερινές επιστημονικές καί τεχνολογικές γνώσεις (επαναλαμβάνω: τις μέχρι καί σήμερα), ίσως αυτοί οι ισχυρισμοί περί ελεύθερης γνώσης κτλ να στέκουν.
Όμως, οι γνώσεις δεν μένουν στάσιμες. Προχωράνε. Καί σε κάποια χρόνια (όχι πολλά – σε μισόν αιώνα το πολύ, αν πάμε με τον ρυθμό που πάμε) θα ξαναπιάσουν το επίπεδο που είχαν λίγο πρίν την καταβύθιση της Ατλαντίδας!
Καί όχι, μή βιαστήτε να κρίνετε: δεν ζούσαν στον Παράδεισο τότε οι άνθρωποι! Σε κόλαση ζούσαν. Διότι απόλυτη σημασία έχει ποιός έχει στη δούλεψή του αυτές τις γνώσεις, όχι (τόσο) ποιός τις βρίσκει. Κι εφ’ όσον -όπως ακριβώς καί τότε- τις προχωρημένες γνώσεις τις εκμεταλλεύονται (ορατοί κι αόρατοι) δικτάτορες, περιττεύει το να προσθέσουμε κάτι.
Γιά να το ξεκαθαρίσω: Δεν αναφέρομαι τόσο πολύ στις σημερινές προχωρημένες γνώσεις. Εντάξει, είναι τρομερά επικίνδυνες στα λάθος χέρια, αλλά -έστω καί θεωρητικώς- αφήνουν καί μιά μικρή χαραμάδα διαφυγής γιά κάμποσες από τα εφτά δισεκατομμύρια «καθημερινές» κατσαρίδες του πλανητάκου μας. Αλλά απείρως πιό επικίνδυνες είναι οι γνώσεις που έρχονται!
Κι εδώ ακριβώς μπαίνει στη σκηνή ο ρόλος των Ελλήνων – επιστημόνων καί μή.
Με δεδομένο ότι κάποτε τις ξαναείχαμε αυτές τις γνώσεις, καί με δεδομένο ότι ξαναζούμε, προκύπτει μία άκρως ανησυχητική κατάσταση… οι λεγάμενες γνώσεις να έρθουν προς το μέρος μας με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα.
Θες από οράματα κι όνειρα (βλέπουν κι οι Έλληνες επιστήμονες, ξέρετε…) / αναμνήσεις / παιχνίδια των Τιτάνων μέσωι αστρικού, θες καί να του τη δώσει κανενός κερατά ξένου ν’ αρχίσει να σκαλίζει όλη την Ελλάδα γι’ ανεύρεση αρχαίων υπερόπλων (όχι πως δεν το κάνουν ήδη), ο κίνδυνος είναι υπαρκτότατος καί ορατότατος. Ήδη οι «κιαρατάδες» σημείωσαν μιά επιτυχία στην αναζήτησή τους προ ολίγων ετών… (Αυτή είναι εν γνώσει μου, δηλαδή – αν καί μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. Πχ στην Αμφίπολη, όπου απαγορεύεται να πλησιάσει ο Έλλην φορολογούμενος.) «Κάτι» βρήκαν (κι όχι ακριβώς από σπόντα), που όμως (ευτυχώς!) δεν ξέρουν τί να το κάνουν. (Τους πληροφορώ πως δεν «παίρνει μπρός» από μόνο του! Παρ’ όλ’ αυτά, να μου κάνουν τη χάρη να το παρατήσουν σε κάποιο ράφι, γιά το καλό τους. Γιά να τη γλυτώσουν με εξορία καί δήμευση περιουσίας, καί να μην κονομήσουν δυό σφαίρες στο κρανίο τους. Στη δεδομένη στιγμή που θα έρθω να το πάρω, δεν θα έρθω με το «σείς» καί με το «σας», ούτε θα τους λυπηθώ. Όπως δεν λυπάμαι ούτε τα σκουπίδια μου.)
Λοιπόν, οι Έλληνες επιστήμονες καλούνται στο εξής να είναι άκρως προσεκτικοί τί λένε (από ανακαλύψεις) καί σε ποιόν το λένε. Όποιος παραβαίνει αυτόν τον κανόνα, είναι προδότης καί τιμωρείται με τη θανατική ποινή. Τέλος! Δεν έχει τώρα «δεν ήξερα» καί «δεν κατάλαβα». Οφείλουν να έχουν διαρκώς στο μυαλό τους πως οι ανακαλύψεις τους έχουν συνέπειες, που δεν ακολουθούν σ’ ευθεία γραμμή, αλλά «ανοίγουν σε κώνο» – κι άντε μετά να τις μαζέψουν τις συνέπειες, άμα δεν προσέξουν!
Βλέπετε, μία επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να έχει εφαρμογή καί σε άλλα πεδία, πλην του αμέσου.
Όθεν, η Ελληνική Γνώση στο εξής κεκλείδωται οριστικώς. Δεν πρέπει να μείνουν καί δεν θα μείνουν ανοιχτοί σε αλλοφύλους ουδέ κάν οι θεωρούμενοι «ανώδυνοι» επιστημονικοί τομείς, που θά ‘λεγαν κάποιοι επιπολαίως – όπως πχ η Ψυχολογία. Εντάξει, οι ψυχολόγοι δεν κατασκευάζουν πυρηνικά όπλα, αλλά το να δίνεις αναφορά σε ξένους «χαρτί καί καλαμάρι» το ποιά είναι τα αδύνατα σημεία της ψυχικής ανατομίας του Έλληνα (πχ υπερβολικό συναίσθημα), δεν είναι καθόλου μα καθόλου «ανώδυνο».
Ο Θεός να μας φυλάει από τη βλακεία των επιστημόνων μας!
αί διατί, παρακαλώ, να κλειδωθεί η Ελληνική Γνώση; Πρέπει, άρα γε, να είναι καθοριστικός παράγων η αρνητική γνώμη ενός καί μοναδικού ατόμου -κάποιου απίθανου ιστολόγου- γιά την επιστημονική πρόοδο; (Η λέξη “πρόοδος” έστω καί εντός εισαγωγικών.) Πρέπει οπωσδήποτε ν’ ακούσουμε κάποιον που κινδυνολογεί σαν μεσαιωνικός καλόγερος, όντας ο ίδιος έξω από το ακαδημαϊκό γίγνεσθαι; Στο κάτω-κάτω, μήπως έχουμε κανένα παράδειγμα άλλου λαού, που έκανε κάτι παρόμοιο;Θα ξεκινήσουμε με μιά λίαν διδακτική ιστορία.
α. Οι Κινέζοι
Βρισκόμαστε στην Καλιφόρνια, στη Χώρα της Δρυός (Ώκλαντ), κάπου το 1964. Ο Μπρούς Λή (ναί, ο πασίγνωστος),…
…όντας σε ηλικία σχεδόν 24 ετών, έχει μία σχολή πολεμικών τεχνών, όπου διδάσκει ένα από τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού, το Γουΐνγκ Τσούν – δηλαδή, την πολεμική τέχνη που έμαθε στην εφηβεία του στο Χόνγκ Κόνγκ.
[Παρένθεση: Γουΐνγκ Τσούν σημαίνει «Μικρή Ανθοφορία» στα Κινέζικα – αν καί η Γουΐκι λέει πως σημαίνει «Ανοιξιάτικη Ωδή». Ήταν το όνομα μιάς γυναίκας, που έζησε στη νότια Κίνα κάπου τον 17ο αιώνα, η οποία ήξερε καλά τόσο τα μείζονα, όσο καί τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού. Στο τέλος, συνέθεσε τις γνώσεις της σ’ ένα στύλ, που πήρε τ’ όνομά της. Το Γουΐνγκ Τσούν χαρακτηρίζεται από τρομερή ταχύτητα καί ακρίβεια χτυπημάτων (καί μπλοκαρισμάτων) σε πολύ μικρό χώρο· είναι ιδανικό πχ γιά ν’ αντιμετωπίσει μιά γυναίκα έναν επίδοξο βιαστή στο ασανσέρ.
Τί είναι, τώρα, τα μείζονα στύλ του Κούνγκ Φού; είναι όσα ξεκίνησαν να μιμούνται τα ζώδια του Κινέζικου ζωδιακού. Σήμερα έχουν εκλείψει αρκετά. (Όπως πχ ο «Αγριόχοιρος» – υπάρχει μόνο ως ανάμνηση ονόματος στο χτύπημα που ορμάς στον αντίπαλο με το κεφάλι.) Βέβαια, μερικά υφίστανται ακόμη, όπως τα πασίγνωστα «Τίγρης» καί «Δράκος» (τα αντίστοιχα των δικών μας Λέων καί Ζυγός)· όπως καί κάποια λιγώτερο γνωστά, όπως ο «Πίθηκος» (ο δικός μας Υδροχόος), ή το «Φίδι» (ο δικός μας Σκορπιός). Όλα, δέ, καί τα δώδεκα, φαίνεται πως προέρχονται από έναν αρχαιότερο βασικό πυρήνα, το Τάϊ Τσί Τσουάν. «Πυγμαχία με μεγαλοπρεπή ορολογία» σημαίνει αυτό το τελευταίο!
Τα ελάσσονα στύλ του Κούνγκ Φού, πάλι, αναπτύχθηκαν κυρίως στον νότο. Κι αυτά κατά κανόνα μιμούνται συμπεριφορά ζώων, πχ «Γάτα» -το οποίο είναι το στύλ του Τζάκυ Τσάν-, «Γερανός» (το πουλί, όχι ο μηχανικός γερανός), «Μπάμπουρας» (Μάντις η θρησκευομένη, αλογάκι της Παναγίτσας), «Ο Μεθυσμένος», «Αρκούδα» (στα βουνά πρός το Θιβέτ, αυτό), κτλ κτλ. Μόνο που τα ελάσσονα στύλ δεν υπάγονται σε κάποιο αρχικό ενιαίο σύστημα, σε κάποιον αρχικό πυρήνα.
Όλ’ αυτά τα ανέφερα, όχι μονάχα ως προσφορά εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, αλλά γιά να βγάλετε ένα συμπέρασμα, που θα χρειαστεί παρακάτω: να δήτε από πότε έχουν ρίζες κάποιες γνώσεις! Από τα βάθη των αιώνων, παναπεί… Διότι, γιά παράδειγμα, όταν μιλάμε γιά ζωδιακό, εννοούμε ένα ολόκληρο πακέτο ηθικής (καί όχι μόνον) διδασκαλίας, εκφραζόμενο σε πολλά επίπεδα. Απλά, σκεφθήτε τις πιθανές συνέπειες αυτών των γνώσεων στη ζωή των ανθρώπων!]
Εκεί, λοιπόν, ο Μπρούς Λή κάποια μέρα δέχεται μία επίσκεψη όχι καί τόσο ευχάριστη. Ήρθε μιά αντιπροσωπεία των τοπικών “Τριάδων” (της Κινέζικης Μαφίας, δηλαδή), που ορθά-κοφτά του είπε να σταματήσει να διδάσκει Κινεζικές πολεμικές τέχνες σε μή-Κινέζους, διότι αλλοιώς…
Αυτές οι “Τριάδες”, τώρα, παλιά ήταν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, όπως ακριβώς καί η Σικελική Μαφία στις απαρχές της. (Ναί! Όσο κι αν φαίνεται παράξενο.) Αλλά στην πορεία -εκμεταλλευόμενες την ισχύ τους- υπέκυψαν στο εύκολο κέρδος από νταβατζηλίκια καί λοιπές παρανομίες. (Δυστυχώς, η Ιστορία λέει πως κι άλλα τέτοια κινήματα άλλων λαών ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, σαν ο ηθικός κατήφορός τους να προέρχεται από κάποια νομοτέλεια… Σχεδόν όλα ξεκίνησαν από απελευθερωτικά κι επαναστατικά, καί κατέληξαν …μαφίες! Με ίσως μοναδική εξαίρεση τον IRA.)
Ο Μπρούς Λή ήταν μέν Κινεζικής καταγωγής, αλλά έτυχε να γεννηθεί στην Καλιφόρνια, όπου οι γονείς του (ηθοποιοί της Κινέζικης Όπερας αμφότεροι) συνόδευαν τον θίασό τους σε τουρνέ. (Φυσικά, η ετοιμόγεννη μητέρα του δεν συμμετείχε στις παραστάσεις, αλλά αναπληρωνόταν από άλλη ηθοποιό.) Οπότε, αφού στις -προερχόμενες από πλιάτσικο καί γενοκτονία εις βάρος των ιθαγενών- ηπαπάρα ίσχυε ανέκαθεν το jus soli (δίκαιον του εδάφους – αυτό ακριβώς που διάφοροι αγράμματοι κι ανιστόρητοι μαλάκες πάνε να μας φέρουν εδώ, γιά τα μωρά των λαθρεποίκων), ο νεογέννητος Μπρούς Λή πήρε αυτομάτως την ηπαπαραίϊκη ιθαγένεια… την οποία χρησιμοποίησε καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα, όταν επέστρεψε στη συγκεκριμένη χώρα γιά σπουδές. (Καί γιά να γλυτώσει την εκδίκηση ενός αρχηγού συμμορίας του Χόνγκ Κόνγκ, του οποίου τον γυιό είχε καταχεριάσει άσχημα.)
Σημειωτέον ότι οι γονείς του έφυγαν από το Χόνγκ Κόνγκ με τον θίασο γιά τουρνέ ακριβώς το προηγούμενο βράδυ της εισβολής των Ιαπώνων! Αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, όταν μετά από λίγους μήνες τελείωσε η τουρνέ, εγκατέλειψαν την ασφάλεια των ηπαπάρα κι επέστρεψαν οίκαδε – γιά να μείνουν περίπου τριάμιση χρόνια σε μιά πατρίδα υπό εχθρική κατοχή.
Τέλος πάντων, ο Μπρούς Λή απάντησε στους “Τριάδιους” ότι είναι ηπαπαραίος πολίτης, ότι δεν τους έχει καμμία υποχρέωση σε ο,τιδήποτε, κι ότι θα συνεχίσει να διδάσκει Κινεζικές πολεμικές τέχνες σ’ όποιον γουστάρει. Επειδή, όμως, οι “Τριάδες” τον στρίμωξαν με απειλές (υπαινιχθείσες, ή κι ευθείες), δέχθηκε την πρότασή τους να μονομαχήσει μ’ έναν δικό τους παλαιστή. Κι όποιος κέρδιζε, θα έκανε το δικό του. Αν κέρδιζε ο Μπρούς Λή, θα συνέχιζε να διδάσκει μή-Κινέζους. Αν κέρδιζε ο «Τριάδιος» παλαιστής, ο Λή θα έκλεινε τη σχολή του πάραυτα.
Τελικά κανονίστηκε το ραντεβού σε μέρος των “Τριάδων” (μακριά από αδιάκριτα μάτια), ο Λή πήρε μαζί του έναν ή δύο μάρτυρες (ο ένας ήταν ο πιό καλός μαθητής του, ένας μαύρος), καί ξεκίνησε να παλεύει με τον παλαιστή των “Τριάδων”. Ωστόσο, γιά τα πραγματικά περιστατικά της μονομαχίας υπάρχουν πολλές γνώμες, που δεν συμφωνούν καθόλου μεταξύ τους. Πχ, ούτε στη διάρκεια της μονομαχίας δεν συμφωνούν. (Όλ’ αυτά τα αναφέρει αναλυτικά η Γουΐκι στο λήμμα γιά τον Μπρούς Λή.) Μόνο το όνομα του αντιπάλου του ξέρουμε στα σίγουρα: Γουόνγκ Τζάκ Μάν.
Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται πως η πλέον αξιόπιστη περιγραφή της μονομαχίας αυτής είναι η κινηματογραφική, στην ταινία: “Δράκος – Η ιστορία του Μπρούς Λή”. (Αν πάτε στον σύνδεσμο, θα δήτε καί φωτογραφία μιάς σκηνής της μονομαχίας μπροστά στους “Τριάδιους” γέροντες.)
Σύμφωνα μ’ αυτήν, ο Μπρούς Λή κατάφερε καί νίκησε τον αντίπαλό του, ρίχνοντάς τον στο πάτωμα με το τελευταίο χτύπημα… αλλά γύρισε προς τους μάρτυρές του, γιά να τους χαμογελάσει καί να τους πεί: “- Είδατε; Όλα θα πάνε καλά!” Όμως, εκείνη ακριβώς τη στιγμή (ενόσωι ο Μπρούς Λή είχε στραμμένη την πλάτη του) ο πεσμένος αντίπαλος σηκώθηκε, καί του έριξε ύπουλα από πίσω μιά κλωτσιά καταμεσής στη σπονδυλική στήλη.
Αν ο Μπρούς Λή (εκεί που χαμογελούσε θριαμβευτικώς) δεν έβλεπε τον μαθητή του να δείχνει έντρομος προς το μέρος του πεσμένου αντιπάλου, κι αν δεν είχε την ετοιμότητα να στρίψει αμέσως το κορμί του, η κλωτσιά θα ερχόταν κάθετα στη σπονδυλική στήλη του, θα του την έσπαζε, καί θα τον άφηνε στον τόπο. Αυτή, όμως, η μικρή στροφή του κορμιού του γλύτωσε τη ζωή. Η κλωτσιά τον χτύπησε λοξά, ένα μέρος της ισχύος του χτυπήματος δεν βρήκε στόχο, καί δεν απέβη θανατηφόρα.
Στοίχισε, όμως, έξι μήνες στο νοσοκομείο! Με τον Μπρούς Λή δεμένον χεροπόδαρα με τα λουριά απάνω στη νοσοκομειακή τάβλα, γιά να μην κινείται· ώστε να “δέσει” πάλι ο σπονδυλικός οστέϊνος ιστός. Βέβαια, του έμεινε πεσκέσι η “Τριάδειος” άδεια να έχει σχολή καί να διδάσκει αδιακρίτως Κινέζους καί μή-Κινέζους μαθητές… αλλά τον τρόπο που την απέκτησε, δεν θα τον ξεχνούσε ποτέ όσο ζούσε.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ένας (ένας, τουλάχιστον…) σοβαρός λαός (με αρχαία Ιστορία, σαν εμάς) υπερασπίζεται τους εθνικούς του θησαυρούς …έως θανάτου …των άλλων! Ακόμη καί τους άϋλους θησαυρούς· τους πνευματικούς! Ιδίως αυτούς, θα έλεγα. Καί όχι, δεν θεωρώ αυτή την πρακτική των Κινέζων βαρβαρότητα. Στο δικό μου σύστημα αξιών, πρόκειται γιά απολύτως θεμιτή άμυνα του έθνους τους.
Υπήρξαν, όμως, καί χειρότερα γιά τον Μπρούς Λή.
Χειρότερα; Πόσο χειρότερα, δηλαδή, απ’ το να τον καθαρίσουν …παρά λίγο;
Κι όμως! Χειρότερη από μιά δολοφονία, φαίνεται πως είναι μιά ηθική δολοφονία! Το συλλογικό κοινωνικό φτύσιμο, παναπεί. Το κοινωνικό «- Εκάς οι βέβηλοι!»
Αυτή την άτυπη εντολή να μην ανακατεύεται με τις παραδοσιακές Κινεζικές πολεμικές τέχνες, αν δεν διαθέτει τα παραδοσιακά (αν καί όχι πάντοτε δηλούμενα ρητώς) προσόντα προς τούτο, ο Μπρούς Λή την ξαναέζησε στην εφηβεία του – κάποια εφτά-οχτώ χρόνια πρίν το περιστατικό με τον “Τριάδα”. Όχι ως διδάσκων, αλλά ως διδασκόμενος. Οι Κινέζοι συμμαθητές του στη σχολή του Γουΐνγκ Τσούν (στο Χόνγκ Κόνγκ) δεν τον ήθελαν, διότι ήταν μιγάς! Μιγάς; Ναί. Βλέπετε, η μητέρα του δεν ήταν καθαρή Κινέζα, αλλά ήταν μικτής Ευρω-Κινεζικής καταγωγής (Γιουρέησιαν, Ευρασιάτισσα – όπως έχει καθιερωθεί διεθνώς να λέγεται), διότι ο πατέρας της ήταν Γερμανός.
Ο Μπρούς Λή τελικά έμαθε Γουΐνγκ Τσούν, “απεφοίτησε” δηλαδή, χάρη στην επιμονή του δασκάλου του (Γ)Ίπ Μάν, ο οποίος δεν έκανε τέτοιες διακρίσεις. Ο Γίπ Μάν, γιά ν’ αποφύγει τις αντιδράσεις των υπολοίπων μαθητών, βρήκε την “πατέντα” να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα στον νεαρό Μπρούς Λή.
Συμπερασματικώς, οι Κινέζοι απεδείχθησαν καί άτεγκτοι θεματοφύλακες των εθνικών τους γνώσεων, καί ρατσιστές – καί δή, ακραίοι!!! Εφ’ όσον δεν δεχόντουσαν γιά “μύηση” ούτε κάν Κινέζο κατά τα τρία τέταρτα, κατά 75% δηλαδή… Κι εφ’ όσον θέλαν καθαρόαιμον Κινέζο κατά 100% ακατέβατα.
Αλλά, ύστερ’ απ’ όλα τα προηγηθέντα, θα βρεθεί κανείς να πεί πως οι Κινέζοι δεν ξέραν τί τους γίνεται; Δεν νομίζω. Ο καθένας μας καταλαβαίνει τί θα γινόταν, αν τ’ άφηναν όλα χύμα.
Ενδεχομένως κάποιο ξυπνοπούλι να πεί εδώ ότι άλλο οι δεκαετίες 1950-1960, κι άλλο το σήμερα. Τότε είχαμε κι εμείς χωριάτες στα χωριά με παλιές παραδόσεις, ενώι σήμερα όλος ο κόσμος είναι “ομογενοποιημένος”. Όλοι οι λαοί ζούν κατά μέγιστο μέρος σε αστικό περιβάλλον με πολυκατοικίες, τα δε νοικοκυριά κατέχουν φερ’ ειπείν υπολογιστές καί Διαδίκτυο, δορυφορικά πιάτα, αυτοκίνητα τελευταίας τεχνολογίας, καί δε συμμαζεύεται. Άρα, άλλαξαν πολλά.
“Άλλαξαν πολλά”; Ναί, πώς;! Απ’ αυτό το πλευρό να κοιμάστε, όσον αφορά τις συνήθειες των Κινέζων! Γιά παράδειγμα, σήμερα απαγορεύουν την εξαγωγή των φαρμάκων τους. Καί γιά την απαγόρευση αυτή, σας βεβαιώνω προσωπικά. Την γνωρίζω από πρώτο χέρι, δεν είναι ιστορία που κάπου πήρε τ’ αυτί μου. Γιά μιά αλοιφή γιά τους μυϊκούς πόνους αξίας μερικών γιουάν (τρομερά αποτελεσματική, όμως!), παρά λίγο να έκανα παρέα στην Ειρήνη απ’ τη Μυτιλήνη!… Αν η ασφάλεια του αεροδρομίου του Χόνγκ Κόνγκ ήθελε να το χοντρύνει το πράγμα.
(Οκέϋ, γιά την περιέργεια: η αλοιφή αυτή ονομάζεται Τάϊγκερ, πουλιέται σε σωληνάριο, καί κατασκευάζεται από παραδοσιακή συνταγή με 36 είδη μανιταριών. Τη χρησιμοποιεί, δέ, καί η εθνική τους ομάδα στίβου – άρα, περιττεύει κάθε άλλο σχόλιο.
Στο Διαδίκτυο θα βρήτε μιά άλλη παραδοσιακή Τάϊγκερ γιά την ίδια δουλειά -μυϊκούς πόνους-, μόνο που αυτή κατασκευάζεται με βάση το μέλι, τοποθετείται σε γυάλινα βαζάκια, καί προέρχεται από τη Σιγκαπούρη. Καμμία σχέση με την μανιταρο-Τάϊγκερ· μονάχα το όνομα είναι το ίδιο.)
Ακόμη δεν πειστήκατε γιά το Κινέζικο «κεκλείδωται»; Τότε έχετε ξεχάσει το πώς πρωτοήρθε το μετάξι σε Δυτική χώρα! Καί το ότι το Βυζάντιο καθιέρωσε κι αυτό μονοπώλιο της μετάξης, άπαξ καί πήρε τα μυστικά της (καί τους μεταξοσκώληκες, καί τις μουριές) στα χέρια του.
Το μονοπώλιο αυτό, με τη σειρά του, έσπασε, όταν οι Καταλανοί άρπαξαν τους μεταξοτεχνίτες της Θήβας (μαζί με τους αργαλειούς καί τους μεταξοσκώληκες), καί τους πήγαν στη Δύση.
β. Εμείς οι Έλληνες
Είδαμε ένα απτό (καί τρανταχτό) παράδειγμα του τί ακριβώς εννοεί ο Παλαιός, όταν αναφέρεται σε προδότες των όρκων της Ελληνικής Φυλής καί ηλίθιους “ψυχοπονιάρηδες” – καί φαίνεται πως όντως, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους άρχισε η χιονοστιβάδα της κάτω βόλτας της Ελλάδας, ακόμη καί πρίν τη βύθιση της Ατλαντίδας: απόρρητες γνώσεις “δωράκι” σε αλλοφύλους, συν -πέρα γιά πέρα βλακώδης κι αναιτιολόγητη- “ψυχοπονιά” προς βαρβάρους.
Καλή ώρα σαν τους σημερινούς Έλληνες καθηγηταράδες στο εξωτερικό, που “προάγουν” την επιστήμη. (Έτσι νομίζουν· στο μόνο που έχουν δίκιο, είναι πως όντως είναι …προαγωγοί. Lol!!!) Καί καλή ώρα σαν τα σημερινά μαλακισμένα, κυρίως τους εγχώριους χαζοφοιτητές, που “ψυχοπονάνε” τους εγκληματίες τζιχαντιστές καί τους μπάζουν παράνομα στην Ελλάδα, μη καί τ’ αποκαλέσει κανένας “ρατσιστές”!
“- Το κακό θά ‘ρθει απ’ τους μορφωμένους!”, είχε προειδοποιήσει ο Πατροκοσμάς. Γιά να τον συμπληρώσει ο μέγιστος Βίσμαρκ: “- Ντράϊ προφεσσόρεν, Φάτερλαντ φερλόρεν!” (ίσον: Τρείς καθηγητές πανεπιστημίου, καί η Πατρίς ερήμωται!) Τί να πείς…
Όπως είδαμε, οι Κινέζοι βάλανε φραγμό στη διαρροή των γνώσεων της φυλής τους προς αλλοφύλους, καί τον τηρούν απαρεγκλίτως. Όλως αντιθέτως, τα δικά μας τα ξυπνοπούλια πηγαίνουν κι ανοίγουν τα μάτια των εχθρών της Ελλάδας!!! Καί με ποιό αντάλλαγμα προδίδουν την Ελλάδα; Είπαμε, με την κατάλληλη αμοιβή γιά τον συμπλεγματικό χωριάτη παύλα μικροαστό, που είναι όλοι τους τέτοιοι: θέση καί μισθό καθηγητή πανεπιστημίου – νά ‘χουν να παινεύονται πίσω στο χωριό τους. Χώρια το ότι περνάνε γιά βαρβάτα αρσενικά, επειδή γ_μάνε όλες τις τσούλες που τους ρίχνει το κατεστημένο από δίπλα, γιά να τους κρατάει με αόρατα δεσμά. Τους «κάθεται» κάποια δασκαλεμένη φερ’ ειπείν ξανθιά καί γαλανομάτα Χαζάρα, κι αυτοί καμαρώνουν σα γύφτικα σκεπάρνια!
Μιλάμε γιά κατάντια… Αλλά ποιός απ’ αυτούς να το καταλάβει;
Εδώ θα μπορούσε κάποιος να φέρει την ένσταση, ότι η σημερινή επιστημονική γνώση του Δυτικού Κόσμου είναι ανοιχτή. Άρα, ουδείς Έλληνας (εκ των υπηρετούντων αυτήν) προδίδει κάτι – που, μάλιστα, αυτό το κάτι ξεκινάει απ’ την Αναγέννηση καί μετά, καί δή εις τας Ευρώπας. Άρα, ξανά, καλά κάνουν οι δικοί μας καί προάγουν επιστήμες καί τεχνολογία ένα βήμα παραπέρα. Ή καί πολλά βήματα παραπέρα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κουμάντο σε ξένο ( ; ) νοικοκυριό, άρα δεν υφίσταται κάποιο σχετικό πρόβλημα ηθικής φύσεως – καί κακώς γκρινιάζω!
Ίσως. Ειδικά γιά τις σημερινές επιστημονικές καί τεχνολογικές γνώσεις (επαναλαμβάνω: τις μέχρι καί σήμερα), ίσως αυτοί οι ισχυρισμοί περί ελεύθερης γνώσης κτλ να στέκουν.
Όμως, οι γνώσεις δεν μένουν στάσιμες. Προχωράνε. Καί σε κάποια χρόνια (όχι πολλά – σε μισόν αιώνα το πολύ, αν πάμε με τον ρυθμό που πάμε) θα ξαναπιάσουν το επίπεδο που είχαν λίγο πρίν την καταβύθιση της Ατλαντίδας!
Καί όχι, μή βιαστήτε να κρίνετε: δεν ζούσαν στον Παράδεισο τότε οι άνθρωποι! Σε κόλαση ζούσαν. Διότι απόλυτη σημασία έχει ποιός έχει στη δούλεψή του αυτές τις γνώσεις, όχι (τόσο) ποιός τις βρίσκει. Κι εφ’ όσον -όπως ακριβώς καί τότε- τις προχωρημένες γνώσεις τις εκμεταλλεύονται (ορατοί κι αόρατοι) δικτάτορες, περιττεύει το να προσθέσουμε κάτι.
Γιά να το ξεκαθαρίσω: Δεν αναφέρομαι τόσο πολύ στις σημερινές προχωρημένες γνώσεις. Εντάξει, είναι τρομερά επικίνδυνες στα λάθος χέρια, αλλά -έστω καί θεωρητικώς- αφήνουν καί μιά μικρή χαραμάδα διαφυγής γιά κάμποσες από τα εφτά δισεκατομμύρια «καθημερινές» κατσαρίδες του πλανητάκου μας. Αλλά απείρως πιό επικίνδυνες είναι οι γνώσεις που έρχονται!
Κι εδώ ακριβώς μπαίνει στη σκηνή ο ρόλος των Ελλήνων – επιστημόνων καί μή.
Με δεδομένο ότι κάποτε τις ξαναείχαμε αυτές τις γνώσεις, καί με δεδομένο ότι ξαναζούμε, προκύπτει μία άκρως ανησυχητική κατάσταση… οι λεγάμενες γνώσεις να έρθουν προς το μέρος μας με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα.
Θες από οράματα κι όνειρα (βλέπουν κι οι Έλληνες επιστήμονες, ξέρετε…) / αναμνήσεις / παιχνίδια των Τιτάνων μέσωι αστρικού, θες καί να του τη δώσει κανενός κερατά ξένου ν’ αρχίσει να σκαλίζει όλη την Ελλάδα γι’ ανεύρεση αρχαίων υπερόπλων (όχι πως δεν το κάνουν ήδη), ο κίνδυνος είναι υπαρκτότατος καί ορατότατος. Ήδη οι «κιαρατάδες» σημείωσαν μιά επιτυχία στην αναζήτησή τους προ ολίγων ετών… (Αυτή είναι εν γνώσει μου, δηλαδή – αν καί μπορεί να υπάρχουν κι άλλες. Πχ στην Αμφίπολη, όπου απαγορεύεται να πλησιάσει ο Έλλην φορολογούμενος.) «Κάτι» βρήκαν (κι όχι ακριβώς από σπόντα), που όμως (ευτυχώς!) δεν ξέρουν τί να το κάνουν. (Τους πληροφορώ πως δεν «παίρνει μπρός» από μόνο του! Παρ’ όλ’ αυτά, να μου κάνουν τη χάρη να το παρατήσουν σε κάποιο ράφι, γιά το καλό τους. Γιά να τη γλυτώσουν με εξορία καί δήμευση περιουσίας, καί να μην κονομήσουν δυό σφαίρες στο κρανίο τους. Στη δεδομένη στιγμή που θα έρθω να το πάρω, δεν θα έρθω με το «σείς» καί με το «σας», ούτε θα τους λυπηθώ. Όπως δεν λυπάμαι ούτε τα σκουπίδια μου.)
Λοιπόν, οι Έλληνες επιστήμονες καλούνται στο εξής να είναι άκρως προσεκτικοί τί λένε (από ανακαλύψεις) καί σε ποιόν το λένε. Όποιος παραβαίνει αυτόν τον κανόνα, είναι προδότης καί τιμωρείται με τη θανατική ποινή. Τέλος! Δεν έχει τώρα «δεν ήξερα» καί «δεν κατάλαβα». Οφείλουν να έχουν διαρκώς στο μυαλό τους πως οι ανακαλύψεις τους έχουν συνέπειες, που δεν ακολουθούν σ’ ευθεία γραμμή, αλλά «ανοίγουν σε κώνο» – κι άντε μετά να τις μαζέψουν τις συνέπειες, άμα δεν προσέξουν!
Βλέπετε, μία επιστημονική ανακάλυψη μπορεί να έχει εφαρμογή καί σε άλλα πεδία, πλην του αμέσου.
Όθεν, η Ελληνική Γνώση στο εξής κεκλείδωται οριστικώς. Δεν πρέπει να μείνουν καί δεν θα μείνουν ανοιχτοί σε αλλοφύλους ουδέ κάν οι θεωρούμενοι «ανώδυνοι» επιστημονικοί τομείς, που θά ‘λεγαν κάποιοι επιπολαίως – όπως πχ η Ψυχολογία. Εντάξει, οι ψυχολόγοι δεν κατασκευάζουν πυρηνικά όπλα, αλλά το να δίνεις αναφορά σε ξένους «χαρτί καί καλαμάρι» το ποιά είναι τα αδύνατα σημεία της ψυχικής ανατομίας του Έλληνα (πχ υπερβολικό συναίσθημα), δεν είναι καθόλου μα καθόλου «ανώδυνο».
Ο Θεός να μας φυλάει από τη βλακεία των επιστημόνων μας!
ΤΕΛΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ (οριστικό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου