Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ!!![Μέ τα στραβα και τα καλά του,Που πάντα όμως στα δύσκολα του ζητάμε με αγωνία την βοήθειά του.Που πάντα κάνει όσα μπορεί,όσα ξέρει.]

Periklis Danopoulos
Ημουν Οθωνος κοντά στην Φιλελλήνων,με πανό που έγραφε για οχι στα σχέδια του νατο και για εθνική ανεξαρτησία.Περπάτησα όχι πολύ,όμως να τι είδα και κατέγραψα από συζητήσεις:
-Ηταν αρκετοί νέοι,από όλη την Ελλάδα.Ηταν συνταξιούχοι,εργαζόμενοι,άνεργοι,αυτοαπασχολούμενοι,επιστήμονες.Ήταν αστοί και μικροαστοί και αγρότες.Ήταν θρησκευόμενοι που σταυροκοπιόντουσαν συνέχεια,θεούσες,καλόγριες,''κυράδες φιλάνθρωποι παπάδες(την Ευανθία δεν την γνώρισα γιατί έχει γεράσει....) και ζευγαράκια,ντυμένα με την σημαία,που φώναζαν συνθήματα και μετά φιλιόντουσαν.Ηταν δεξιοί,αριστεροι(!!!),πατριώτες δεξιοί,πατριώτες αριστεροί,πατριώτες σκέτο...Ηταν αντιμνημονιακοί,αλλά και σίγουρα κάποιοι(λίγοι) μνημονιακοί.Ηταν κάποιοι πιο φωνακλάδες από τους άλλους.Χρυσαυγίτες,με διακριτικά δεν είδα,πρέπει να υπήρχαν ελάχιστοι,διασκορπισμένοι μεσα στον κόσμο.Ο κόσμος ακολουθούσε το σύνθημα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας,τραγουδούσε με τον ίδιο ενθουσιασμό το ''της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ'',μετά το ''Μακεδονία ξακουστή'' και ύστερα ''σώπα που ναναι θα σημάνουν οι καμπάνες''.Χειροκροτούσε τους ομιλητές που μιλούσαν έντονα και αποθέωσαν τον Μίκη.Εγώ ήμουν όπως είπα στην Όθωνος,με παρέα Κρητικούς και Ηλείους,με φίλους από τον αντιδικτατορικό αγώνα,από την γενιά του Πολυτεχνείου,από την γενιά των Λαμπράκηδων και του 114.Μην διαννοηθεί κανείς έστω και να σκεφτεί ότι ψεύδομαι.
Αυτοί είμασταν.Αυτός είναι ο λαός μας,με τα στραβά του και τα καλά του,που αγωνιά,παλεύει να επιβιώσει.Αυτός είναι ο λαός μας που κάποιοι το Σάββατο τον έστειλαν να πάει να γ.... και κάποιοι εκώφευσαν.Αυτός είναι ο λαός μας που τόσα χρόνια δέχεται το ένα κτύπημα μετά το άλλο.Αυτός είναι ο λαός μας που τον δοξάζουμε όταν μας συμφέρει,που τον γλέιφουμε όταν είναι να μας ψηφίσει,που τον επαινούμε όταν αντιδρά όπως εμείς και τον σιχτιρίζουμε όταν αποφασίζει μόνος του.Αυτός είναι ο λαός που τον θέλουμε περιχαρακωμένο στο δικό μας αφήγημα,πεταλωμένο και με σαμάρι,πότε κυρίαρχος πότε μικροαστός.Πότε Βούδας πότε Κούδας.....
Που πάντα όμως στα δύσκολα του ζητάμε με αγωνία την βοήθειά του.Που πάντα κάνει όσα μπορεί,όσα ξέρει.
Μην τον βρίζουμε άλλο.....
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου