1000 χρόνια Κυπρος
Ο παρακάτω Χάρτης είναι μάλλον πιο πρόσφορος για να κατανοήσει κανείς το Κυπριακό.
Το Ισραήλ, σε 60 μόνο χρόνια κατάφερε, από τη μια χούφτα χώμα, που του έδωσαν οι μεγάλες νικήτριες δυνάμεις, μετά το Β’ΠΠ, όχι μόνο να απελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό των Παλαιστινίων, αλλά να τους περικυκλώσει πλήρως.
Οι Σταυροφόροι το 1099 κατάφεραν να διώξουν τους Άραβες - Σελτζούκους από την Ιερουσαλήμ, μόνο και μόνο γιατί τους βοήθησε η Βυζαντινή τότε Κύπρος, τόσο με προμήθειες όσο και με στρατιωτική υποστήριξη. Αν οι Φράγκοι δεν είχαν προσηλωθεί στο ξήλωμα της Αυτοκρατορίας, πράγμα που το πέτυχαν το 1204, δεν θα έφευγαν ποτέ από εκείνα τα μέρη. Η Αίγυπτος σήμερα θα ήταν χριστιανική, Η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν Ισταμπούλ, και ίσως να μην είχαν σφαγεί περί τα 80 εκατομμύρια Ινδιάνοι, καθόσον δεν θα υπήρχε λόγος να βρεθεί νέος δρόμος για το μετάξι.
Να σημειώσουμε ότι, οι Εβραίοι τότε ήταν φίλοι με τους Άραβες (αφού έχουν την ίδια σημιτική προέλευση και οι δύο μεγάλες αυτές φυλές) και εχθρικοί τόσο προς τους Φράγκους όσο και προς τους Βυζαντινούς.
Όταν το 1291 οι Μαμελούκοι Τούρκοι κατακτούν την Άκρα και τελικώς σβήνουν όλη την Ουτρεμέρ, δηλαδή όλα τα Φραγκικά Βασίλεια στην Μέση Ανατολή, οι εναπομείναντες Φράγκοι βρίσκουν καταφύγιο στην Κύπρο, στην οποία θα παραμείνουν μέχρι την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1571.
Η Κύπρος λοιπόν, έχει υψίστη ζωτική σημασία για τις δυτικές δυνάμεις, ή ναυτικές δυνάμεις όπως πολύ σωστά κατονομάζει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο τελευταίο βιβλίο του, "Η Κύπρος στο στόχαστρο". Χωρίς την Κύπρο, πρώτο - πρώτο το Ισραήλ κινδυνεύει να καταποντιστεί από τις μουσουλμανικές δυνάμεις, χωρίς να έχει πού να κρυφτεί! Για τις υπόλοιπες ναυτικές δυνάμεις παραμένει ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, που θα υποστηρίζει με κάθε μέσο τις πετρελαϊκές εταιρείες.
Να επιστρέψουμε λοιπόν στην συνθήκη της Λωζάννης, στην οποία οι Τούρκοι δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία απαίτηση επί της Νήσου και στην συνθήκη του Λονδίνου, στην οποία οι Βρετανοί έπεισαν τον Εθνάρχη Καραμανλή να δεχτεί όχι μόνο ότι οι Τούρκοι έχουν και παραέχουν αξιώσεις στην Νήσο, αλλά καταγράφονται μαζί με τους Άγγλους ως εγγυητές για της ασφάλεια της!
Αυτοί οι εγγυητές Βρετανοί και Τούρκοι και μάλιστα με αυτή την σειρά, με την θλιβερή ανοχή της τρίτης εγγυήτριας δύναμης (της Ελλάδας) θα είναι οι δολοφόνοι της Κύπρου από την Συνθήκη του Λονδίνου μέχρι σήμερα.
Έκανα αυτή την ιστορική αναδρομή, μέσα στην χιλιετία που πέρασε, για να καταλάβει κανείς τι διακυβεύεται στην Κύπρο.
Σκεφτείτε, ότι πριν 1000 χρόνια κανείς δεν είχε μεγάλη σκοτούρα για να κρατήσει τα εδάφη της Μέσης Ανατολής, καθώς το πετρέλαιο ήταν άγνωστο.
Το γιατί σήμερα εκεί στα πνιγμένα από Πετρέλαιο εδάφη, θαλασσινά και μη, γίνεται το έλα να δεις, δεν χρίζει περεταίρω ανάλυσης.
Σήμερα, λοιπόν παίζεται στο Μεγάλο Βουνό της Γενεύης, το τελευταίο σενάριο του θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι παίχτες σταθεροί και με τα ίδια χαρακτηριστικά από το 1955:
Προδοτική ελληνική ηγεσία, αρπαχτικότατα των δήθεν εγγυητριών δυνάμεων και επιπρόσθετα εθελόδουλη κυπριακή ηγεσία.
Τι αλλάζει; Ίσως οι Τούρκοι να μην δεχτούν να χάσουν την κυριαρχία του 12%, παρότι τους παραχωρείται το 100% του νησιού, γιατί ξέρουν – αυτό που προσποιείται ότι δεν ξέρει η Ελληνική και Κυπριακή ηγεσία - ότι δηλαδή αυτή η παραχώρηση δεν είναι γι αυτούς αλλά για τους Βρετανούς, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
==========Η Κύπρος στο Στόχαστρο, του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
τὴν ἁρπαγὴ τὸ δόλο τὴν ἰδιοτέλεια,
Ο παρακάτω Χάρτης είναι μάλλον πιο πρόσφορος για να κατανοήσει κανείς το Κυπριακό.
Το Ισραήλ, σε 60 μόνο χρόνια κατάφερε, από τη μια χούφτα χώμα, που του έδωσαν οι μεγάλες νικήτριες δυνάμεις, μετά το Β’ΠΠ, όχι μόνο να απελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό των Παλαιστινίων, αλλά να τους περικυκλώσει πλήρως.
Οι Σταυροφόροι το 1099 κατάφεραν να διώξουν τους Άραβες - Σελτζούκους από την Ιερουσαλήμ, μόνο και μόνο γιατί τους βοήθησε η Βυζαντινή τότε Κύπρος, τόσο με προμήθειες όσο και με στρατιωτική υποστήριξη. Αν οι Φράγκοι δεν είχαν προσηλωθεί στο ξήλωμα της Αυτοκρατορίας, πράγμα που το πέτυχαν το 1204, δεν θα έφευγαν ποτέ από εκείνα τα μέρη. Η Αίγυπτος σήμερα θα ήταν χριστιανική, Η Κωνσταντινούπολη δεν ήταν Ισταμπούλ, και ίσως να μην είχαν σφαγεί περί τα 80 εκατομμύρια Ινδιάνοι, καθόσον δεν θα υπήρχε λόγος να βρεθεί νέος δρόμος για το μετάξι.
Να σημειώσουμε ότι, οι Εβραίοι τότε ήταν φίλοι με τους Άραβες (αφού έχουν την ίδια σημιτική προέλευση και οι δύο μεγάλες αυτές φυλές) και εχθρικοί τόσο προς τους Φράγκους όσο και προς τους Βυζαντινούς.
Όταν το 1291 οι Μαμελούκοι Τούρκοι κατακτούν την Άκρα και τελικώς σβήνουν όλη την Ουτρεμέρ, δηλαδή όλα τα Φραγκικά Βασίλεια στην Μέση Ανατολή, οι εναπομείναντες Φράγκοι βρίσκουν καταφύγιο στην Κύπρο, στην οποία θα παραμείνουν μέχρι την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1571.
Η Κύπρος λοιπόν, έχει υψίστη ζωτική σημασία για τις δυτικές δυνάμεις, ή ναυτικές δυνάμεις όπως πολύ σωστά κατονομάζει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος στο τελευταίο βιβλίο του, "Η Κύπρος στο στόχαστρο". Χωρίς την Κύπρο, πρώτο - πρώτο το Ισραήλ κινδυνεύει να καταποντιστεί από τις μουσουλμανικές δυνάμεις, χωρίς να έχει πού να κρυφτεί! Για τις υπόλοιπες ναυτικές δυνάμεις παραμένει ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, που θα υποστηρίζει με κάθε μέσο τις πετρελαϊκές εταιρείες.
Να επιστρέψουμε λοιπόν στην συνθήκη της Λωζάννης, στην οποία οι Τούρκοι δήλωσαν ότι δεν έχουν καμία απαίτηση επί της Νήσου και στην συνθήκη του Λονδίνου, στην οποία οι Βρετανοί έπεισαν τον Εθνάρχη Καραμανλή να δεχτεί όχι μόνο ότι οι Τούρκοι έχουν και παραέχουν αξιώσεις στην Νήσο, αλλά καταγράφονται μαζί με τους Άγγλους ως εγγυητές για της ασφάλεια της!
Αυτοί οι εγγυητές Βρετανοί και Τούρκοι και μάλιστα με αυτή την σειρά, με την θλιβερή ανοχή της τρίτης εγγυήτριας δύναμης (της Ελλάδας) θα είναι οι δολοφόνοι της Κύπρου από την Συνθήκη του Λονδίνου μέχρι σήμερα.
Έκανα αυτή την ιστορική αναδρομή, μέσα στην χιλιετία που πέρασε, για να καταλάβει κανείς τι διακυβεύεται στην Κύπρο.
Σκεφτείτε, ότι πριν 1000 χρόνια κανείς δεν είχε μεγάλη σκοτούρα για να κρατήσει τα εδάφη της Μέσης Ανατολής, καθώς το πετρέλαιο ήταν άγνωστο.
Το γιατί σήμερα εκεί στα πνιγμένα από Πετρέλαιο εδάφη, θαλασσινά και μη, γίνεται το έλα να δεις, δεν χρίζει περεταίρω ανάλυσης.
Σήμερα, λοιπόν παίζεται στο Μεγάλο Βουνό της Γενεύης, το τελευταίο σενάριο του θανάτου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι παίχτες σταθεροί και με τα ίδια χαρακτηριστικά από το 1955:
Προδοτική ελληνική ηγεσία, αρπαχτικότατα των δήθεν εγγυητριών δυνάμεων και επιπρόσθετα εθελόδουλη κυπριακή ηγεσία.
Τι αλλάζει; Ίσως οι Τούρκοι να μην δεχτούν να χάσουν την κυριαρχία του 12%, παρότι τους παραχωρείται το 100% του νησιού, γιατί ξέρουν – αυτό που προσποιείται ότι δεν ξέρει η Ελληνική και Κυπριακή ηγεσία - ότι δηλαδή αυτή η παραχώρηση δεν είναι γι αυτούς αλλά για τους Βρετανούς, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
==========Η Κύπρος στο Στόχαστρο, του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
«Κύριε, βόηθα νὰ θυμόμαστε
πῶς ἔγινε τοῦτο τὸ φονικὸ-
τὴν ἁρπαγὴ τὸ δόλο τὴν ἰδιοτέλεια,
τὸ στέγνωμα τῆς ἀγάπης-
Κύριε, βόηθα νὰ τὰ ξεριζώσουμε... ».
-Τώρα καλύτερα νὰ λησμονήσουμε πάνω σὲ τοῦτα τὰ
χαλίκια-
δὲ φελᾶ νὰ μιλᾶμε-
τὴ γνώμη τῶν δυνατῶν ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ τὴ γυρίσει;
ποιὸς θὰ μπορέσει ν᾿ ἀκουστεῖ;
Καθένας χωριστὰ ὀνειρεύεται καὶ δὲν ἀκούει τὸ βραχνὰ
τῶν ἄλλων.
-Ναὶ- ὅμως ὁ μαντατοφόρος τρέχει
κι ὅσο μακρὺς κι ἂν εἶναι ὁ δρόμος του, θὰ φέρει
σ᾿ αὐτοὺς ποὺ γύρευαν ν᾿ ἁλυσοδέσουν τὸν Ἑλλήσποντο
τὸ φοβερὸ μήνυμα τῆς Σαλαμίνας.
Φωνὴ Κυρίου ἐπὶ τῶν ὑδάτων.
Νῆσος τίς ἐστι.
Γιώργος Σεφέρης
Το 1955 στο Λονδίνο, η Αθήνα αποδέχτηκε ρόλο στην Κύπρο για την Τουρκία, αν και η δεύτερη είχε παραιτηθεί από οποιαδήποτε βλέψη στο νησί, με την συνθήκη της Λωζάννης.
Η Ζυρίχη και το Λονδίνο το 1959, με τα όσα συμφωνήθηκαν, οδήγησαν στις διακοινοτικές ταραχές και στην επέμβαση της Τουρκίας το 1974.Η Συνθήκη του Λονδίνου, έτυχε δριμείας κριτικής τόσο από την αριστερά (ήταν μια άλλη αριστερά από την σημερνή) όσο και από τους φιλελεύθερους, (αυτοί και αν ήταν διαφορετικοί από τους σημερινούς) Ο Ηλίας Ηλιού την χαρακτήρισε Ανταλκίδειο Ειρήνη, ο δε Σοφοκλής Βενιζέλος κατέθεσε στην Βουλή των Ελλήνων τα εξής : "Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Μέχρι το τέλος της ζωής του τον Καραμανλή κατέτρεχε το φάντασμα της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Δεν επισκέφτηκε ποτέ την Κύπρο μέχρι να πεθάνει, αλλά και στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος με το όνομά του.
Τις διασκέψεις της Ζυρίχης και του Λονδίνου προσπάθησε απεγνωσμένα, αλλά χωρίς επιτυχία, να αποτρέψει ο μεγάλος ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης, του οποίου την προτομή έχουν βάλει έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών, μπας και ξεφύγει κάποια ώρα το πνεύμα του και μπεί μέσα στο κτίριο.
Από το 74, μέχρι και την σημερινή Γενεύη, κανένας Ελληνας πολιτικός δεν δέχτηκε να συνομιλήσει με της Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη ή της Βρετανία, ως επίσης εγγυήτρια δύναμη, καθόσον είναι φανερό ότι αυτές οι δυνάμεις μόνο το κακό της Κύπρου έχουν στο μυαλό τους, γεγονός που το έχουν αποδείξει πολλαπλώς.
Είναι άγνωστο γιατί τόσο ο Υπέξ της Ελλάδας όσο και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σύρθηκαν σε διαπραγματεύσεις οι οποίες απεργάζονται το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους και μετατροπής του σε προτεκτοράτο μιας αόρατης δύναμης, που δεν είναι ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα!
Πέρα από αυτό, η Τουρκία ως έχουσα το δικαίωμα να ασκεί βέτο σε κάθε απόφαση του νέου μορφώματος, μπαίνει από το παράθυρο στην ΕΕ, κάνοντάς την έτι χειρότερο μπάχαλο από αυτό που είναι.
Η Ζυρίχη και το Λονδίνο το 1959, με τα όσα συμφωνήθηκαν, οδήγησαν στις διακοινοτικές ταραχές και στην επέμβαση της Τουρκίας το 1974.Η Συνθήκη του Λονδίνου, έτυχε δριμείας κριτικής τόσο από την αριστερά (ήταν μια άλλη αριστερά από την σημερνή) όσο και από τους φιλελεύθερους, (αυτοί και αν ήταν διαφορετικοί από τους σημερινούς) Ο Ηλίας Ηλιού την χαρακτήρισε Ανταλκίδειο Ειρήνη, ο δε Σοφοκλής Βενιζέλος κατέθεσε στην Βουλή των Ελλήνων τα εξής : "Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς".
Μέχρι το τέλος της ζωής του τον Καραμανλή κατέτρεχε το φάντασμα της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Δεν επισκέφτηκε ποτέ την Κύπρο μέχρι να πεθάνει, αλλά και στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος με το όνομά του.
Τις διασκέψεις της Ζυρίχης και του Λονδίνου προσπάθησε απεγνωσμένα, αλλά χωρίς επιτυχία, να αποτρέψει ο μεγάλος ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Σεφέρης, του οποίου την προτομή έχουν βάλει έξω από το Υπουργείο Εξωτερικών, μπας και ξεφύγει κάποια ώρα το πνεύμα του και μπεί μέσα στο κτίριο.
Από το 74, μέχρι και την σημερινή Γενεύη, κανένας Ελληνας πολιτικός δεν δέχτηκε να συνομιλήσει με της Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη ή της Βρετανία, ως επίσης εγγυήτρια δύναμη, καθόσον είναι φανερό ότι αυτές οι δυνάμεις μόνο το κακό της Κύπρου έχουν στο μυαλό τους, γεγονός που το έχουν αποδείξει πολλαπλώς.
Είναι άγνωστο γιατί τόσο ο Υπέξ της Ελλάδας όσο και ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας σύρθηκαν σε διαπραγματεύσεις οι οποίες απεργάζονται το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ανεξάρτητου κράτους και μετατροπής του σε προτεκτοράτο μιας αόρατης δύναμης, που δεν είναι ούτε η Τουρκία ούτε η Ελλάδα!
Πέρα από αυτό, η Τουρκία ως έχουσα το δικαίωμα να ασκεί βέτο σε κάθε απόφαση του νέου μορφώματος, μπαίνει από το παράθυρο στην ΕΕ, κάνοντάς την έτι χειρότερο μπάχαλο από αυτό που είναι.
Το βιβλίο περιέχει μια εξαιρετικα εμπεριστατωμένη μελέτη για το ανοσιούργημα που τελείται στην Γενεύη από την Κυβέρνηση Συριζα-ανέλ και αυτήν του Αθανασιάδη.
Ο Θεός των Ελλήνων ας βοηθήσει επιτέλους, ακόμα και αν οι Ελληνες δεν θέλουν την βοήθεια του.http://ange-ta.blogspot.gr/2017/07/1000.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου