Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ...

Sotiris Kazakis        Μπαλάντα του Όχλου

Αφού διέδωσε τις ιδέες Του, στους εύπλαστους ανθρώπους της υπαίθρου, ήλθε η ώρα να διδάξει και στην πρωτεύουσα, τους δύσκολους «αστούς». Την Ιερουσαλήμ. Η φήμη του είχε απλωθεί, για τον απλό Του λόγο, τον διαφωτιστικό και κατανοητό, το μήνυμα που εκόμιζε, τα θαύματα που πραγματοποιούσε, την παρηγοριά που ενστάλαζε. Το τελευταίο του θαύμα, η Ανάσταση του φίλου του Λαζάρου φανέρωσε την έκταση της εξουσίας Του και στην επικράτεια του Θανάτου. Όλοι τον περίμεν...αν σαν Μεσσία. Απάντηση στις ανάγκες τους – όποιες ανάγκες. Τόξερε ότι του ετοίμαζαν «Ρωμαϊκό Θρίαμβο». Επίτηδες εισήλθε στην Αγία Πόλη επί πώλου όνου για να τονίσει την ταπεινότητά του έναντι της εικαζόμενης «μεγαλειότητας». Τον έραναν με βάγια. Έστρωσαν στον δρόμο Του τα ρούχα τους για να διαβεί. Το «Ωσαννά» ήταν ουρανομήκες κι ανέβασε στα κάγκελα τους πονηρούς Αρχιερείς. Από εκείνη την στιγμή άρχιζε η «συνομωσία» για την εξόντωσή Του πριν να χαθεί ο έλεγχος.

Ο Ιησούς εισερχόμενος στη Σιών δέχτηκε τις εκδηλώσεις λατρείας του απαράλλακτου και ευμετάβλητου όχλου. Λίγες ημέρες μετά αυτός ο άθλιος όχλος, θα τον εξευτέλιζε και θα ζητούσε με πάθος την Σταύρωσή Του. Θα προτιμούσε την ελευθέρωση του αχρείου Βαραββά, αντ΄αυτού. Όσο καλό τους είχε κάνει, τόσο μίσος του ανταπέδιδαν – γιατί έτσι! Όπως παντού και πάντα.
Η Ημέρα της Θριαμβευτικής Εισόδου στην Ιερουσαλήμ είναι η ημέρα των φτηνών, κούφιων «ζήτω» και «εύγε». Είναι η στάση του Όχλου απέναντι στις αληθινές αξίες. Σπασμωδική, κατασπαρακτική. Ο Όχλος γοητεύεται και κρίνει από την επιφάνεια. Δοξολογεί ό,τι του γυαλίζει και εξορκίζει ό,τι του χρησιμεύει. Ο Ιησούς μοναχικά προσευχήθηκε για να δυναμώσει. Πηγαίνοντας κατά τον αλαλάζοντα όχλο, στην ουσία πήγαινε στον λάκκο των λεόντων.
Κανένας σημαντικός και αξιοσημείωτος, κανένας αναμορφωτής, κανένας εκπολιτιστής κανένας ανθρωπιστής δεν γλίτωσε από το μικρόνου και το μικρόψυχο πλήθος που αδυνατεί να αντιληφθεί και να αφήσει την πρόοδο να περάσει. Κανένας! Ούτε ο ίδιος ο Γιός του Θεού!
Κι Εκείνος βάδιζε προς την Μοίρα Του, περικυκλωμένος από σκυλιά και λύκους που κουνούσαν τις ουρές τους πριν δείξουν τα φονικά δόντια και νύχια τους.
Αυτός ο κόσμος ο Μικρός που παριστάνει τον Μέγα!...https://www.facebook.com/sotiris.kazakis?pnref=lhc.friends