ΑΡΜΑΓΕΔΟΝΙΣΜΟΣ.......

Γράφει ο   Denis Cladas ολο το κείμενο εδώ[http://bostopel.blogspot.gr/]

.......Όλα αυτά τα οποία σύσσωμοι οι κάθε είδους αναλυτές καταγγέλλουν είναι οπωσδήποτε υπαρκτές λαίλαπες. Όμως παρ' όλα αυτά το σύνολο τών προσεγγίσεών περιορίζεται σε εκφάνσεις τών συμφορών που ταλανίζουν την κοινωνία, που εκδηλώνονται αποκλειστικά στην επιφάνεια τών πραγμάτων. ΚΑΘΟΤΙ ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΕΛΛΟΧΕΥΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟ ΒΑΘΟΣ.

  Μπορεί μεν όλη αυτή η προσπάθεια μιας καλώς νοουμένης κατά τα άλλα διαφωτίσεως να επιφέρει κάποια εγρήγορση στο θυμικό ενός στην κυριολεξία ποδοπατημένου κοινωνικού σώματος, δυστυχώς όμως - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - αδυνατεί να αποκαλύψει σε βάθος τις αιτίες, να επεξεργαστεί ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα για την αντιμετώπισή τους και να συσπειρώσει το δυναμικό τού Έθνους στην προοπτική δημιουργίας διεξόδων. Το βασικότερο πρόβλημα είναι, ότι η δόμηση λανθασμένης πληροφορίας δεν επενεργεί μόνον αποπροσανατολισμό. Αυτή δομεί μια ψευδή συνείδηση. Και η συνείδηση είναι αυτή που προάγει την πραγματικότητα.

  Είναι αδύνατον να δοθούν εύστοχες ερμηνείες τών συμβάντων, όσο στην βάση τών αναλύσεων κυριαρχεί η μαρξιστική αντίληψη, ότι βάση τού όλου οικοδομήματος είναι η οικονομία και συνεπώς το εν τέλει κίνητρο τής εξουσίας είναι "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο", ειδικότερα ως αρχή, που εφαρμόζεται στις διεθνείς σχέσεις στα πλαίσια τού παγκοσμίου καταμερισμού τής εργασίας. Ακόμη και οι ακραιφνώς δεξιοί αναλυτές διέπονται από λενινιστικού τύπου δόγματα, τού τύπου, ότι οι πόλεμοι διεξάγονται από τούς ισχυρούς με στόχο την αναδιανομή τών αγορών και τών περιοχών που διαθέτουν πρώτες ύλες. Ή, ότι η βάση τού μηχανισμού τών κρίσεων συνίσταται ένεκα τών αδηφάγων και παρασιτικών πρακτικών που εφαρμόζουν οι πολυεθνικές εταιρίες (τα κατά Λένιν "μονοπώλια"). Η χειρότερη και πλέον επικίνδυνος τάσις, η οποία έχει ολοσχερώς επικρατήσει είναι ότι "η κρίση γεννάει τον πόλεμο". Τέτοιου είδους απλοϊκά σχήματα δεν μπορούν παρά να καταλήγουν στο ολέθριο συμπέρασμα, ότι η διεξαγωγή τού Αρμαγεδόνος είναι αναπόφευγος και ότι για την ανθρωπότητα δεν υφίσταται η παραμικρή ελπίδα να ματαιώσει το ολοκαύτωμα, το οποίον την απειλεί. Βεβαίως ο υπερβολικότατος οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ τών ισχυρών είναι προφανέστατος. Όμως εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα: Ότι αυτός είναι προφανέστατος, τουτέστιν συνιστά έκφανση στην επιφάνεια τού γίγνεσθαι και αφορά την εξώτατη πλευρά τών πραγμάτων. Στην Ελλάδα σύμπασα η πολιτική σκέψις και πρακτική έχει οδηγήσει σε μια άνευ προηγουμένου αποκαθήλωση τής λογικής. Ενώ οι "αριστεροί" εφαρμόζουν την πλέον φιλελεύθερη πολιτική τής Σχολής τού Σικάγο, καταστρέφοντας τα εναπομείναντα ψυχία εθνικής οικονομίας και εφαρμόζοντας τις πλέον βάναυσες μεθόδους καταστολής τού λαού, οι "δεξιοί", παρόλη την "αντικομουνιστική" εμπάθεια που εκδηλώνουν, εμφορούνται ασυνειδήτως πλην ολοκληρωτικώς από την ιδεολογία τού μαρξισμού - λενινισμού, ως Δονκιχώτες, οι οποίοι πασχίζουν να διεμβολίσουν ανεωγμένες θύρες, τουλάχιστον από την περίοδο που οι χώρες τού λεγόμενου σοσιαλιστικού μπλογκ επέλεξαν αυτοβούλως την υιοθέτηση τής ελεύθερης αγοράς και την καθιέρωση τού κοινοβουλευτισμού, ενώ η "αριστερά" στην Ελλάδα μετετράπη στο πλέον ειδεχθές καθεστωτικό δεκανίκι. Στην Ελάδα επικρατεί η τραγέλαφος, όπου μπορεί πλέον να γίνεται κυριολεκτικώς αναφορά σε φασισταριά τής αριστεράς και κομμούνια τής δεξιάς.

Εφόσον αποσκοπούμε να ασχοληθούμε στο απαραίτητο βάθος με τα βασικά δεδομένα, τα οποία αποτελούν τήν πάγια βάση τού Αρμαγεδονισμού - πέραν τών όποιων συγκεκριμένων εξελίξεων στην σφαίρα τής γεωπολιτικής κατ' αρχήν - οφείλουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στα κάτωθι τέσσερα σημεία:

α) Η ανθρωπότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα σε ένα κοτέτσι, το λεγόμενο Μάτριξ, ως τροφή τών σεσαπισμένων μη οντοτήτων.

β) Την πραγματικότητα δημιουργεί οι συνείδηση, οθώντας την πιθανή δυνατότητα να εκδηλωθεί με συγκεκριμένο τρόπο. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει την λειτουργία - συνειδητή ή μη - τής επιφύσεως.

γ) Οι σεσαπισμένοι δεν διαθέτουν επίφυση, γι αυτό επιχειρούν να αλλοτριώσουν την επίφυση τών ανθρώπων - δεσμωτών. Η προφητείες δεν προέρχονται από το φημί - λέγω, αλλά από το φυτεύω. Πρόκειται δηλαδή περί προφητειών, με στόχο την ιδιοποίηση τής επιφύσεως τών ανθρώπων με στόχο την στρεβλή φόρτιση τών πεδίων πληροφορίας.



δ) Ο ανθρώπινος πολιτισμός ανά διαστήματα περισσότερων χιλιάδων ετών καταστρέφεται μέσω τής  διεξαγωγής Αρμαγεδόνων, ώστε να μην μπορέσουν να εξελιχθούν οι κότες και να αμφισβητήσουν το κοτέτσι. Η κότα ανακυκλώνεται, ώστε να παραμείνει κότα.

Σχετικά με το σημείο α) έχει κυκλοφορίσει αρκετά έντονα στο διαδίκτυο το κάτωθι αποκαλυπτικό χωρίο από το βιβλίο τού Κάρλος Καστανιέντα "Η Ενεργός Πλευρά Τού Απείρου":

...Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή. Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ενα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Όταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου.

...Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.

Και γιατί μας κυρίευσε αυτό το αρπακτικό με τον τρόπο που μου περιγράφεις δον Χουάν; τον ρώτησα. Κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει.

Υπάρχει μια εξήγηση, μου αποκρίθηκε τότε σοβαρά. Και είναι η απλούστερη εξήγηση στον κόσμο. Αυτές οι οντότητες μας κυρίευσαν επειδή είμαστε η τροφή τους και μας απομυζούν ανελέητα γιατί είμαστε τα μέσα συντήρησής τους. Κι όπως εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα σε ορνιθοτροφεία, έτσι και τα αρπακτικά εκτρέφουν εμάς σε ανθρωποτροφεία. Ετσι έχουν πάντα άφθονο φαγητό.

Οχι, όχι, όχι, άκουσα τον εαυτό μου να κραυγάζει. Είναι παράλογο δον Χουάν. Είναι τερατώδες αυτό που λες. Απλώς δεν μπορεί να 'ναι αλήθεια, για τους μάγους τους κοινούς ανθρώπους ή οποιονδήποτε άλλο!

Γιατί όχι; έκανε ήρεμα ο δον Χουάν. Γιατί όχι; επειδή σε εξοργίζει;
Ναι, με εξοργίζει! απάντησα αμέσως. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τερατώδεις!

Καλά, μου είπε, όμως δεν τα άκουσες όλα ακόμη. Περίμενε λίγο, να δεις πως θα νιώσεις. Θα σε βομβαρδίσω. Θα κάνω δηλαδή στο μυαλό σου τρομακτικές επιθέσεις, ασύλληπτες εφόδους. Και μη θαρρείς πως μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί είσαι εγκλωβισμένος. Οχι γιατί σε κρατάω εγώ αιχμάλωτο, αλλά επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου που θα σε εμποδίσει να φύγεις, ενώ ένα άλλο κομμάτι σου θα γίνει αληθινά έξω φρενών. Γι αυτό, θωράκισε τον εαυτό σου.

Κάνω έκκληση στο αναλυτικό σου μυαλό, είπε ο δον Χουάν. Σκέψου για μια στιγμή και πες μου: Πως εξηγείς την αντίφαση ανάμεσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου που μηχανεύεται, οργανώνει και κατασκευάζει και την ηλιθιότητα των συστημάων των πεποιθήσεων και δοξασιών του ή την ηλιθιότητα της αντιφατικής συμπεριφοράς του; Οι μάγοι πιστεύουν ότι τα αρπακτικά μας έχουν δώσει τα συστήματα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, τις ιδέες μας για το καλό και το κακό, τα κοινωνικά μας ήθη. Τα αρπακτικά είναι που δημιούργησαν τις ελπίδες τις προσδοκίες μας, το όραμα της επιτυχίας, τον εφιάλτη της αποτυχίας. Αυτά τα αρπακτικά μας έδωσαν την πλεονεξία, την απληστία και τη δειλία μας. Είναι τα αρπακτικά αυτά που μας κάνουν αυτάρεσκους, κοινότοπους και εγωπαθείς.

Μα πως μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, δον Χουάν; τον ρώτησα, ενώ τα λόγια του μ' είχαν θυμώσει ακόμη περισσότερο. Τι κάνουν δηλαδή; Τα ψιθυρίζουν στ' αυτί μας όλα αυτά όταν κοιμόμαστε;

Οχι δεν το κάνουν έτσι. Αυτό είναι βλακώδες! Απάντησε χαμογελώντας ο δον Χουάν. Είναι απείρως πιο ικανά και συγκροτημένα. Για να μας κρατούν υπάκουους, μειλίχιους κι ανίσχυρους, τα αρπακτικά χρησιμοποιούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα – καταπληκτικό από άποψη στρατηγικής φυσικά. Είναι ένα φρικτό τέχνασμα για όσους το υφίστανται. Μας έδωσαν το μυαλό τους! Μ' άκουσες; Τα αρπακτικά μας έδωσαν το μυαλό τους, που έγινε και δικό μας. Το μυαλό των αρπακτικών είναι ταραγμένο, αντιφατικό, σκυθρωπό, πλημμυρισμένο από το φόβο μην αποκαλυφθεί από στιγμή σε στιγμή.

Ξέρω πως μολονότι δεν πείνασες ποτέ, συνέχισε, ανησυχείς για το πως θα εξασφαλίσεις την τροφή σου, κάτι που δεν είναι παρά η ανησυχία του αρπακτικού που φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή αποκαλυφθεί το τέχνασμά του και του αρνηθούν την τροφή που έχει τόση ανάγκη. Μέσω του ανθρωπίνου νου, που άλλωστε είναι ο δικός τους νους, τα αρπακτικά εισάγουν στη ζωή των ανθρώπινων όντων οτιδήποτε τα εξυπηρετεί. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, που λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στο φόβο τους. 

Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ τη φαινομενική αξία όσων λες δον Χουάν, είπα. Θα μπορούσα, αλλά υπάρχει κάτι τόσο αηδιαστικό σ' αυτό τον ισχυρισμό, που με απωθεί και με αναγκάζει να κρατήσω αντίθετη στάση, να επιχειρήσω να σε αντικρόυσω. Αν είναι αλήθεια πως μας τρώνε πως το κάνουν;

Μου εξήγησε ότι οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν παράξενες, φωτεινές σφαίρες ενέργειας, που καλύπτονται ολόκληρες από ένα λαμπερό περίβλημα, κάτι σαν λούστρο, σαν επίχρισμα, ένα κάλυμμα που εφαρμόζει σφιχτά στο κουκούλι της ενέργειάς τους. Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι που καταναλώνουν τα αρπακτικά, και πως όταν ένα ανθρώποινο ον φτάσει στην ενηλικίωση, το μόνο που απομένει από αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι μια στενή λωρίδα που φτάνει από το έδαφος ως τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών. Αυτή η λωρίδα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να επιζήσει, μόλις και μετά βίας.

Σαν να 'βλεπα όνειρο, άκουσα τον δον Χουάν Μάτους να μου εξηγεί ότι, απ' όσο ήξερε, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που διαθέτει το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης έξω από το φωτεινό του κουκούλι. Γίνεται επομένως εύκολο θύμα μιας διαφορετικής επίγνωσης όπως είναι η σκλήρή επίγνωση του αρπακτικού.

Στη συνέχεια έκανε την πιο δυσοίωνη δήλωση που είχα ακούσει ποτέ από τα χείλη του. Μου είπε ότι αυτή η στενή λωρίδα επίγνωσης αποτελεί τον πυρήνα της αυτοανάκλασης, όπου εγκλωβίζεται αμετάκλητα ο άνθρωπος. Με τον επιδέξιο χειρισμό της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που αφήνουν στον άνθρωπο τα αρπακτικά δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια καταναλώνουν με αδίστακτο, ληστρικό τρόπο. Μας φορτώνουν με ανόητα προβλήματα που αναγκάζουν εκείνες τις αναλαμπές επίγνωσης να γεννηθούν, και κατορθώνουν μ' αυτό τον τρόπο να μας κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών μας.
Τον ρώτησα: γιατί οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού, όπως και όλοι οι σύγχρονοι σαμάνοι, μολονότι βλέπουν τα αρπακτικά δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό;

Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι' αυτό εσύ ή εγώ, μου απάντησε θλιμμένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε αυτοπειθαρχία και να τη φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου δε θα μπορούν να μας αγγίξουν.

Πως μπορείς να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να ακολουθήσουν μια τόσο αυστηρή αυτοπειθαρχία; Θα σε περιγελάσουν και θα σε γελοιοποιήσουν, ενώ οι πιο επιθετικοί θα σε μαυρίσουν στο ξύλο. Κι όχι τόσο επειδή δεν θα σε πιστέψουν. Κάπου στα βάθη κάθε ανθρώπινου όντος υπάρχει η προγονική γνώση της ύπαρξης των αρπακτικών. Το ξέρουν τα σπλάχνα σου.
...Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού είδαν τα αρπακτικά. Τα ονόμασαν ιπτάμενους επειδή κάνουν βουτιές στον αέρα. Δεν είναι όμορφο θέαμα. Μεγάλες, αδιαπέραστες σκιές που σκίζουν τον αέρα. Μετά προσγειώνονται βαριά στο έδαφος. Οι σαμάνοι προβληματίστηκαν πολύ για το πότε εμφανίστηκαν στη γη. Είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ένα τέλειο ον, ικανό να επιτελέσει με θαυμαστη διορατικότητα άθλους επίγνωσης που στις μέρες μας έχουν τη μορφή μύθων και θρύλων. Κι έπειτα όλα χάθηκαν κι έχουμε τώρα έναν άνθρωπο σε καταστολή.
Τι λες τώρα, δον Χουάν; τον ρώτησα άψυχα.
Αυτό που λέω είναι πως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια συνηθισμένα αρπακτικά. Είναι πολύ έξυπνα, πολύ συγκροτημένα. Χρησιμοποιούν πολύ μεθοδικά το σύστημα που θα μας εξουδετερώσει. Ο άνθρωπος, το μαγικό ον που προορίζεται να γίνει, παύει να είναι πλάσμα μαγικό. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας. Δεν υπάρχουν πια άλλα όνειρα γι' αυτόν, πέρα από τα όνειρα ενός ζώου αναθρεμμένου για να γίνει κάποτε ένα κομμάτι κρέας: κοινότοπα, συμβατικά, ηλίθια... 
Χιλιάδες χρόνια όμως πριν επιχειρήσουν με αλληγορίες κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς να αποκαλύψουν τα δεσμά τής ανθρωπότητος μέσα στο κοτέτσι, οι πρόγονοί μας διαμόρφωσαν μια άνευ προηγουμένη αποκαλυπτική διαφώτιση. Τα κείμενα αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν και να μάς προκαλούν. Παρόλα αυτά, παραμένοντες στην επιφάνεια τών πραγμάτων, εμμένουμε τα τα αγνοούμε. Γράφει ο κλασσικός προσωκρατικός φιλόσοφος Εμπεδοκλής (492 - 432 π.Χ.) στο απόσπαμα 115 σχετικώς:
Υπάρχει ένας χρησμός τής αναγκαιότητας, ένα αρχαίο διάταγμα στους θεούς,
αιώνιο, σφραγισμένο με μεγάλους όρκους:
Όταν κάποιος στα αμαρτήματά του, μολύνει τα δικά του μέλη με φόνο - 
Ένας που έχει προδώσει τον όρκο του και είναι επίορκος -
Τα πνεύματα που τούς έχει παραχωρηθεί μια αιώνια ζωή:
Ότι πρέπει να περιπλανώνται από τούς μακάριους τρεις φορές, δέκα χιλιάδες εποχές
Γενόμενοι με το πέρασμα του χρόνου όλα τα ήδη τών θνητών πλασμάτων,
Ανταλλάσσοντας τα σκληρά μονοπάτια της ζωής
Διότι τού αιθέρα η σκληρότητα τούς κυνηγά μέχρι μέσα στη θάλασσα
Και η θάλασσα τους βγάζει φτύνοντάς τους πάνω στις προεξοχές τής γης και η γη
Μέχρι τις ακτίνες τού καυτού ήλιου και εκείνος τους ρίχνει στον ανεμοστρόβιλο τού αιθέρα.
Το ένα λαμβάνει από το άλλο, αλλά όλα τούς μισούν.
Από αυτούς είμαι κι εγώ τώρα ένας, εξόριστος από τον θεό και περιπλανώμενος,
Έχοντας εμπιστοσύνη στη φοβερή σύγκρουση.
και συνεχίζει ο Εμπεδοκλής, στον πάπυρο τού στρασβούργου, ΄"σύνολο D":
...Να χωριστούν το ένα από το άλλο και μετά να βρούν τη μοίρα τους ενάντια στην βούλησή τους, στα χέρια μιας πικρής ανάγκης, σαπίζοντας σταδιακά. Αλλά για μάς που τώρα έχουμε ανάγκη και καλή πρόθεση, θα έρθουν στο μέλλον οι Άρπυιες με ετυμηγορία θανάτου. Αλίμονο που η χωρίς οίκτο ημέρα δεν με κατέστρεψε νωρίτερα, πριν εγώ μετα νύχια μου, να μηχανευθώ πράξεις αναζητώντας τροφή.
Κατ΄ αρχήν θα παραπέμψω τούς επισκέπτες σε σχετικές προηγούμενες αναρτήσεις, οι οποίες περιγράφουν την επίδραση τής κοσμικής ακτινοβολίας επί τών σεσαπισμένων, και η οποία έχει ως αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό τους εντός τής γής και την επιβολή τής χθόνιας - κρόνιας λατρείας.

Βάσει όσων προηγούνται, οι φίλοι και οι φίλες που παρακολουθούν με κάποια συνέχεια αυτό το ιστολόγιο, εκτιμώ ότι μπορούν να κατανοήσουν ανέτως το νόημα τών χωρίων τού Εμπεδοκλέους. Παρ' όλα αυτά επιχειρώ μια γρήγορη ερμεινία τους:

συνεχίζεται...