ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ...

Τα πάντα για την Μαρία την Μαγδαληνή

                                                

Η Μαρία η Μαγδαληνή είναι, από πολλούς τομείς, το κεντρικό πρόσωπο του Κώδικα Da Vinci. Αλλά ποια είναι αυτή η γυναίκα που παίζει τον ρόλο κλειδί σε κρίσιμες στιγμές σε όλα τα γνωστά Ευαγγέλια; Είναι πάντως ξεκάθαρα ένας από τους πιο πιστούς συνοδοιπόρους του πλανόδιου Ιησού Χριστού. Το όνομά της αναφέρθηκε δώδεκα φορές στην Καινή Διαθήκη.

Είναι από τους λίγους ακόλουθους του Ιησού, που βρίσκεται παρούσα στην Σταύρωσή Του και συνεχίζει να τον περιποιείται ακόμη και μετά τον θάνατό Του. Είναι το πρόσωπο που επιστρέφει στον τύμβο του Ιησού τρεις μέρες αργότερα και είναι και το πρόσωπο που αντικρίζει πρώτη από όλους τον αναστημένο Ιησού. Όταν κάνει την εμφάνισή Του ο Ιησούς της δίνει οδηγίες να ανακοινώσει το νέο της ανάστασής Του.

Όλα αυτά είναι μαρτυρίες παρμένες μέσα από τα γραφόμενα της Καινής Διαθήκης. Εάν διαβάσετε τις εναλλακτικές γραφές συμπεριλαμβανομένων και των διαφόρων γνωστών Ευαγγελίων, θα βρείτε ενδείξεις ότι η Μαρία η Μαγδαληνή κι ο Ιησούς μπορεί να είχαν στενότερη σχέση, σαν αυτή που έχει ένας άντρας με μια γυναίκα. Μπορεί να είχε γίνει δέκτης της ζήλιας και της κατακραυγής απέναντι στους άλλους αποστόλους, μερικοί από αυτούς, όπως ο Πέτρος, περιφρονούσαν το φύλο της και έβρισκε την σχέση της με τον Ιησού προβληματική. Μπορεί να είχε παρουσιάσει μια πιο ανθρώπινη και μεμονωμένη φιλοσοφία, προφανώς πιο κοντά σε αυτήν που δίδασκε ο Ιησούς, παρά στο τι έγινε αποδεκτό την εποχή του Κωνσταντίνου σαν επίσημη Χριστιανική σκέψη.

Είναι προφανώς περισσότερο γνωστή στην ιστορία σαν πόρνη. Αλλά ήταν ποτέ της πόρνη; Την συγχώρεσε όντως ο Ιησούς, για να ερμηνευτεί από τα χριστιανικά διδάγματα σχετικά με την αμαρτία, την συγχώρεση, την μετάνοια και την σωτηρία; Ή μήπως δεν ήταν μια πόρνη αλλά μια πλούσια στυλοβάτης της κίνησης του Ιησού, η οποία κηρύχθηκε από τον πάπα Γρηγόριο, κατά τον 6^Ο αιώνα, σαν μια διαφορετική Μαρία Μαγδαληνή από ότι παρουσιάζετε στα ευαγγέλια; Κι όταν ο πάπας Γρηγόριος συγχώνευσε τρεις διαφορετικές γυναίκες με το όνομα Μαρία, από τα Ευαγγέλια, σε μία, το έκανε για να δώσει στην Μαρία την Μαγδαληνή την στάμπα της πόρνης; Ήταν αυτό ένα στρατήγημα να σπιλώσει την φήμη της Μαρίας της Μαγδαληνής και μαζί με αυτό να εξαφανίσει τα λιγοστά απομεινάρια των παγανιστών, της εποχής, που είχαν απομείνει;

Μήπως αυτό προχώρησε περισσότερο; Όταν ο πάπας Γρηγόριος πρόσθεσε την στάμπα της πόρνης στην Μαρία την Μαγδαληνή – η οποία θα έμενε επίσημα στην ιστορία σαν μία μετανοημένη πόρνη για τους επόμενους 14 αιώνες – ήταν η αρχή για να συγκαλυφθεί ο γάμος του Ιησού με την Μαρία την Μαγδαληνή και, ολοκληρωτικά, η γενιά των απογόνων του βασιλικού αίματος; Των απογόνων τους; Ναι! Εάν ο Ιησούς και η Μαγδαληνή ήταν παντρεμένοι ή έστω αν είχαν κάποιου είδους σχέση, είναι πολύ πιθανόν να είχαν απόγονους ή απογόνους.

Κάθε σημάδι που μπορούσε να αποδείξει τα παραπάνω, ακούγεται στις μοντέρνες συζητήσεις, στις μέρες μας, σχετικά με την Μαγδαληνή, και ο Dan Brown έχει κάνει μια αρκετά καλή δουλειά συγκεντρώνοντας τα περισσότερα από αυτά. Ο καθένας μπορεί να δει γιατί στον Κώδικα Ντα Βίντσι οι άνθρωποι μιλάνε, ενώ μπορεί κάποια στοιχεία από την πλοκή του σεναρίου να είναι απίθανα ενώ ξεφεύγουν από την κανονική ροή που διδάσκει η χριστιανική ιστορία - Dan Burstein

 

Αγία ή αμαρτωλή;

Ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα για την Μαρία την Μαγδαληνή. Ο εικόνα που έχουμε για αυτή, είναι η εικόνα μιας πολύ ωραίας γυναίκας, με μακριά χρυσά μαλλιά, γνωστή για τις αμαρτίες της, η πολύ ακραία ενσάρκωση μιας μεσήλικης εξίσωσης θηλυκής ομορφιάς, σεξουαλικότητας και αμαρτίας. Για περίπου 2 χιλιάδες χρόνια, η παράδοση αναφέρεται σε μια αμαρτωλή γυναίκα, σε μια πόρνη, που άκουσε τον λόγο του Ιησού, και αφοσίοσε την ζωή της στην αγάπη του Κυρίου. Εμφανίζεται σε αμέτρητες εικόνες λατρείας, ντυμένη στα κόκκινα με λυτά μαλλιά να γονατίζει μπροστά στον σταυρό, ή να κάθετε στα πόδια του Ιησού στην οικία της Μαρίας και της Μάρθας από την Βηθανία, ή σαν μια όμορφη πόρνη σε σπίτια Φαρισαίων. Το όνομά της φέρνει στο μυαλό εικόνες ομορφιάς και αισθησιασμού, ενώ όταν ψάχνουμε για αυτό το πλάσμα στην Νέα Διαθήκη, η αναζήτηση είναι μάταιη. Το μόνο που γνωρίζουμε στην πραγματικότητα για αυτήν, προέρχεται από τα 4 Ευαγγέλια, μερικές συνοπτικές αναφορές, που ακόμη και σήμερα θεωρούνται ανακριβείς και πέφτουν σε αντιφάσεις. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι ότι η Μαρία η Μαγδαληνή, ήταν μία από τους ακόλουθους του Ιησού, γένους θηλυκού, ήταν παρούσα στην σταύρωσή Του, ήταν μάρτυρας - σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Αγ. Ιωάννη, ή μάρτυρας της Ανάστασής του, και ήταν η πρώτη που της χρεώθηκε η ευθύνη να μεταδώσει το νέο της Χριστιανοσύνης. Έφερε την γνώση ότι μέσα από την νίκη του Ιησού εναντίον του θανάτου, η Αιώνια Ζωή προσφέρεται σε όλους όσους πιστεύουν....

Ένα από τα πιο ανατρεπτικά στοιχεία, σχετικά με τα Ευαγγέλια, είναι ο ρόλος που δόθηκε σε γυναίκες - ακόλουθους του Ιησού να είναι μάρτυρες όλων των γεγονότων εκείνου του πρώτου Πάσχα. Η πίστη και η αφοσίωσή τους, ήταν εις γνώση των πρώτων χριστιανών ιστορικών, αλλά αργότερα πέρασε στο παρασκήνιο η πάρα πολύ μεγάλη συμβολή τους και η χρησιμότητά τους στην ιστορία. Η αληθινή σημασία της μαρτυρίας τους, είχε εξαρχής αγνοηθεί, ενώ η Μαρία η Μαγδαληνή, στα τέλη του 6ου αιώνα, αναδημιουργήθηκε σαν χαρακτήρας, για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Αυτή η αναπροσαρμογή, από τους πρώτους πατέρες της Εκκλησίας, άλλαξε την γνώμη και την εικόνα μας για την Μαρία την Μαγδαληνή καθώς και για τις υπόλοιπες γυναίκες. Εξάλλου χρειάζεται να ανατρέξουμε ξανά στα Ευαγγέλια για να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά.

Ο Μάρκος μας λέει ότι η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν ανάμεσα στις γυναίκες, που όταν ο Ιησούς ήταν στην Γαλιλαία, τον ακολουθούσε και τον υπηρετούσε (15:41 κατ. Μάρκου 27:55). Το "υπηρετούσε" έχει μεταφραστεί από το ελληνικό ρήμα "διακονίζω". Είναι επίσης η ρίζα της λέξης "Διάκονος" που εγκαθιστά την απαραίτητη λειτουργία που δόθηκε στις γυναίκες μέσα σε ένα γκρουπ από θηλυκούς και αρσενικούς μαθητευόμενους. Ο Λουκάς, από τον οποίο επίσης ακούμε ότι αυτό το γκρουπ έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην συνοδεία του Ιησού για αρκετό χρονικό διάστημα πριν την Σταύρωση. (8:1-4). Επιβεβαιώνοντας τον "υπηρετικό" ρόλο και ενισχύοντάς τον με την φράση "με δική τους θέληση" (παρ.3). Αυτός ο ρόλος συχνά υποτίθεται ότι έχει εισχωρήσει στις ζωές των γυναικών της Χριστιανικής κοινότητας του πρώτου αιώνα μ.Χ. και οριοθετείτε στα παραδοσιακά, οικιακά περιβάλλοντα. Έχουν αναλάβει πάρα πολλά όπως παρασκευή αλευριού, ψωμιού, καθαριότητα, μεγάλωμα παιδιών κτλ. Μέχρι την σήμερον ημέρα ο ρόλος της γυναίκας στην Χριστιανική κοινότητα είναι περισσότερο τοπικιστικός παρά σημαντικός, σαν υπόθεση που μόνο πρόσφατα απαντήθηκε από τους μελετητές. Αλλά το "με δική τους θέληση" δείχνει ότι οι γυναίκες συνέβαλαν τα μέγιστα να μπορέσουν οι ακόλουθοι τότε να βγάλουν εις πέρας την αποστολή τους. Ενώ οι γυναίκες ήταν γνωστό, ότι υπηρετούσαν ραβίνους με λεφτά, υλικά αγαθά και φαγητό,  η συμμετοχή τους στην εξάπλωση του Ιουδαϊσμού ήταν αμελητέα. Παρόλο που τις είχε επιτραπεί να απαγγέλουν Torah στις Ιερατικές συγκεντρώσεις τους, δεν τις επιτρεπόταν να διδάξουν στο κοινό, με σκοπό να "εξασφαλιστεί η τιμή του Ιερατείου τους".

Σε αυτό το σημείο η φράση του Λουκά, έχει ειδική σημασία, καθώς προτείνει ότι οι γυναίκες ακόλουθοι, ήταν επισυναπτόμενες στο γκρουπ, σαν μάζα, που δώρισαν τις ιδιοκτησίες και το εισόδημά του για να παρέχουν στον Ιησού και στους άντρες πιστούς του με διάφορες δουλειές και υπηρεσίες που χρειαζόντουσαν ενώ περιπλανιόντουσαν στα περίχωρα κηρύττοντας και γιατρεύοντας. Αυτό σαν αποτέλεσμα, ρίχνει περισσότερη έμφαση στις γυναίκες, καθώς το γεγονός να διαθέσουν τα εισοδήματά τους, προϋποθέτει οικονομική ανεξαρτησία, και σε αυτό αναφέρεται ότι κάποια Μαρία είναι "η μητέρα του Ιακώβου" προφανώς εννοώντας τον Απόστολο (κατά Μάρκου 15:40 και 16:1). Ακόμα πιο σημαντική είναι η πρόσφατη γνώμη ότι, αντίθετα με μια γενική υπόθεση πως οι γυναίκες ακόλουθοι δεν δίδασκαν, και σε αυτό διέφεραν από τους αρσενικούς ομόλογούς τους, αντιθέτως το έκαναν αυτό καθώς ο όρος "τον ακολούθησαν" που χρησιμοποιήθηκε από τον Μάρκο για να περιγράψει αυτούς στην Σταύρωση "οι οποίοι επίσης τον ακολούθησαν όσο ήταν στην Γαλιλαία και τον υπηρέτησαν (15:41)". Ο όρος αυτός λοιπόν χρησιμοποιήθηκε για να αποδώσει την πλήρη χρησιμότητά τους, κυρίως στην πίστη, αλλά σε εργασίες των πλανόδιων κηρύκων. Στο ίδιο δίδεται βαρύτητα και στα γράμματα του Παύλου σχετικά με την συμμετοχή των γυναικών. Πουθενά σε αυτά τα γραφόμενα δεν αναφέρει ότι ο Ιησούς υποτιμούσε την προσφορά των γυναικών σε σχέση με την αντίστοιχη των αντρών.

Σύντροφος του Σωτήρα

Η πολύ "κοντινή" σχέση που είχε η Μαρία η Μαδγαληνή αναφέρεται έντονα στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου, όπου απεικονίζεται σαν μία από τις "τρεις που περπατούσαν συνέχεια με τον Κύριο: Μαρία η μητέρα του, η αδερφή της και η Μαγδαληνή, η οποία αποκαλούνταν η συντροφιά του. Η μητέρα του, η αδερφή και η συντροφιά του είχανε και οι τρεις το όνομα Μαρία. Και η συντροφιά του Κυρίου ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή" Η ελληνική λέξη "κοινωνός" χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την Μαρία την Μαγδαληνή, που συχνά αναφερόταν σαν "συντροφιά".  Μπορεί να διατυπωθεί καλύτερα σαν  "σύντροφος" ή "σύζυγος", μια γυναίκα η οποία έχει σεξουαλικές συνδέσεις με έναν άντρα. Δύο σελίδες μετά είναι ένα ακόμη δείγμα, της σεξουαλικής σχέσης που προείπαμε:

Αλλά ο Ιησούς την αγαπούσε περισσότερο από όλους τους άλλους πιστούς και συνήθιζε να την φιλάει στο στόμα. Οι υπόλοιποι από τους πιστούς προσβάλλονταν από αυτό κι εξέφραζαν αποδοκιμασίες. Του είπανε, "Γιατί την αγαπάς περισσότερο από όλους εμάς;" Ο Σωτήρας απάντησε, "Γιατί λέτε ότι δεν σας αγαπάω όπως (αγαπώ) αυτήν;".

Η ερωτική αγάπη συχνά έχει γίνει το όχημα, για να εκφραστούν μυστικές εμπειρίες, ιδιαίτερα αντιληπτές σε πνευματώδη άσματα, όπως το "Άσμα των Ασμάτων" ή "Τραγούδι των Τραγουδιών", που περιγράφει με τις πιο αισθησιακές και ηδονικές εικόνες αυτό που οι Ραβίνοι συνήθιζαν να διαβάζουν σαν αλληγορία της αγάπης του Yahweh για το Ισραήλ, και οι πρώτοι χριστιανοί ιστορικοί για την αγάπη του Ιησού για την Εκκλησία, την χριστιανική ψυχή - μερικές φορές για το πρόσωπο της Μαρίας της Μαγδαληνής - και για την Παρθένο Μαρία. Στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου, η πνευματώδης ένωση μεταξύ του Ιησού και της Μαρίας της Μαγδαληνής αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Είναι επίσης μια μεταφορά της επανένωσης του Ιησού και της εκκλησίας που διαδραματίζεται σε ένα νυφικό ναό, "το μέρος της πληρότητας".

Η συνέχεια του Ευαγγελίου του Φιλίππου μπορεί να χωριστεί σε δυο επίπεδα, ένα συμβολικό για την αγάπη του Ιησού για την Εκκλησία - στο πρόσωπο της Μαρίας Μαγδαληνής - και δεύτερο σαν μια παρουσίαση μιας ιστορικής κατάστασης στην οποία αυτή συμβολίζει την ύπαρξη θηλυκού στοιχείου στην Εκκλησία. Όπως έχουμε δει η επιλεκτική θεραπεία που λαμβάνει η Μαρία Μαγδαληνή από τον Ιησού και στο Ευαγγέλιο της Μαρίας και στο Ευαγγέλιο του Φιλίππου, έχει επιφέρει ζήλεια στους πιστούς και ιδιαίτερα στον Πέτρο...

Έχει υποτεθεί ότι ο ανταγωνισμός του Πέτρου εναντίον της Μαρίας Μαγδαληνής αντανακλάται στην ιστορική αμφιθυμία των καθοδηγητών της Ορθόδοξης Κοινότητας εναντίον της συμμετοχής γυναικών στα στεγανά της Εκκλησίας. Αλλά στο τέλος τους δεύτερου αιώνα, οι ισότιμες ως τότε πιστές, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, διώχνονται από την εκκλησία σαν αποτέλεσμα στην επιστροφή στο πατριαρχικό σύστημα του Ιουδαϊσμού που προηγήθηκε από όλα αυτά. Παρόλα αυτά σε επίπεδο ιστορικής ερμηνείας, τα Γνωστικά κείμενα μπορεί να κάνουν αναφορές σε πολιτικές τάσης στην πρώιμη εκκλησιαστική περίοδο. Είναι μια κατάσταση που έχει συναχθεί συνοπτικά.. και αφορά μια κατάπνιξη του θηλυκού στοιχείου εντός των τοίχων της Εκκλησίας που σταδιακά λαμβάνει χώρα μετά τον 2ο αιώνα.

 

Ιερό σεξ και Θεϊκή αγάπη

Ποια ήταν η μυστηριώδης Μαρία Μαγδαληνή, που τόσο προσεκτικά αναφέρθηκε μέχρι σχεδόν το τέλος της Καινής Διαθήκης από τους Ευαγγελιστές. Από που προέρχεται, και τι την έκανε τόσο απειλητική για τους άντρες της ανερχόμενης Ρωμαϊκής Εκκλησίας; Στην "Αποκάλυψη του Ιππότη " γίνεται αναφορά για μια διαρκή αμφισβήτηση που περικλείει αυτόν τον κεντρικό βιβλικό χαρακτήρα:

Η αναγνώριση της Μαρίας Μαγδαληνής, Μαρίας από την Βηθανία (αδερφή του Λαζάρου) καθώς και της "ανώνυμης αμαρτίας" που συνοδεύουν τον Ιησού στο Ευαγγέλιο του Λουκά είναι αντικείμενο καυτών δημόσιων συζητήσεων. Η καθολική Εκκλησία αποφάσισε από τον πρώτο καιρό ότι αυτοί οι τρεις χαρακτήρες είναι ένα και το αυτό, παρόλο που αυτό ανατράπηκε μόλις πρόσφατα το 1969. Η αναγνώριση της Μαρίας της Μαγδαληνής σαν πόρνη ενισχύθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο Χομεϊλί 33ο, ο οποίος δήλωσε:

Αυτή για την οποία ο Λουκάς αναφέρει σαν "αμαρτωλή γυναίκα", ο Ιωάννης φωνάζει Μαρία, πιστεύουμε ότι είναι η Μαρία από την οποία εξήλθαν εφτά δαίμονες σύμφωνα με τον Μάρκο. Και τι σημαίνουν αυτοί οι εφτά δαίμονες αν όχι όλα τα κακά της ανθρωπότητας;...Είναι φανερό αδέρφια ότι αυτή η γυναίκα χρησιμοποίησε προηγούμενα την αλοιφή και πότισε την σάρκα της σε ασυγχώρητες πράξεις.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία αντιμετωπίζει την Μαρία Μαδγαληνή και την Μαρία από την Βηθανία σαν δύο διαφορετικά πρόσωπα. Η Καθολική Εκκλησία ήταν πάντα επιφυλακτική στην παρουσία της Μαγδαληνής, αναγνωρίζοντας την αξία της σαν φυσιογνωμία υπέρ των αβοήθητων γυναικών, να γίνουν αυτόνομες. Ο David Tresemer και τη Laura Lea Cannon γράψανε στον πρόλογο τους για την μετάφραση του Γνωστικού Ευαγγελίου της Μαρίας Μαγδαληνής που έγινε το 1997 από τον Jean Yves Leloup:

Μόνο το 1969 η καθολική Εκκλησία ανακάλεσε επίσημα την ετικέτα του Πάπα Γρηγόριου για την Μαρία ως πόρνη. Ανακάλεσαν παραδεχόμενοι το λάθος τους - παρόλα αυτά η εικόνα της Μαρίας Μαγδαληνής σαν την μετανοιωμένη πόρνη, παρέμεινε στα δημόσια διδάγματα όλης της Χριστιανοσύνης. Σαν ένα κακώς κείμενο θάφτηκε στις πίσω σελίδες μιας εφημερίδας, η διόρθωση της Καθολικής Εκκλησίας περνάει απαρατήρητη, ενόσω το πρωτότυπο και λανθασμένο άρθρο συνεχίζει να επηρεάζει τους αναγνώστες.

Προφανώς ακόμη και σήμερα είναι υπερβολικά επιπόλαιο να διαχωρίσουμε την Μαρία από όλες τις υποψίες "πορνείας" σε έναν σύγχρονο ζήλο που προέκυψε, να αποκατασταθεί το όνομά της. Αρκετοί μελετητές λένε ότι οι "εφτά δαίμονες" που κατά μαρτυρίες βγήκανε από μέσα της, μπορεί να είναι αλλοιωμένες αναφορές στους "εφτά θυρωρούς του κάτω κόσμου" σύμφωνα με τα παγανιστικά μυστήρια, και αποτελούν αξιόλογα στοιχεία σχετικά με τον πραγματικό background της Μαρίας Μαγδαληνής. Πράγματι, σε παγανιστικές κοινωνίες υπήρχαν οι γνωστές "πόρνες του ναού", γυναίκες που κυριολεκτικά ενσαρκώθηκαν και μετέβησαν στην ιερή "σοφία της πορνείας" εν μέσω υπερβατικού σεξ: Ξεκάθαρα, έξω από τον πολιτισμό τους, δίνουν την εικόνα σαν γυναίκες του δρόμου, ειδικά ανάμεσα στους μαθητευόμενους, διαποτισμένη με την ηθική και τους περιορισμούς του Ιουδαϊκού Νόμου, και της Άγιας Γης.

Η επιλογή λέξεων του Λουκά για να περιγράψει την ηθική της είναι πολύ ενδιαφέρουσα: Είναι αμαρτωλή, που σημαίνει κάποιος που έχει κάνει έγκλημα κατά του Ιουδαϊκού Νόμου, παρόλο που αυτό δεν είναι αποκλειστικά η πορνεία. Είναι ένας όρος παρμένος από το σπορ της τοξοβολίας που σημαίνει, έχασε τον στόχο, και μπορεί να αναφέρεται σε κάποιον τον οποίο για οποιονδήποτε λόγο δεν ήταν υπάκουος στους θρησκευτικούς νόμους - ή γιατί δεν πληρώνει τους φόρους, επειδή δεν ήταν Ιουδαία.

Η Μαρία από την Βηθανία βάση περιγραφών έχει ακάλυπτα μαλλιά, κάτι που καμία ευσεβής Ιουδαία γυναίκα θα έκανε ποτέ. Στους Ορθόδοξους Ιουδαίους και Μουσουλμάνους στην σημερινή Μέση Ανατολή αυτό υποδηλώνει σεξουαλική ελευθερία. Μια γυναίκα μπορεί να ήταν χωρισμένη στα πλαίσια του να εμφανίζεται με ασκέπαστα μαλλιά, κι εδώ η Μαρία Μαγδαληνή, μια αμαρτωλή γυναίκα, κάποια που δεν έχει το Ιουδαϊκό στίγμα, ή είναι εκτός του εύρους των θρησκευτικών νόμων, φαίνεται υπερβολικά αδιάφορη στην κατακραυγή που θα επέφεραν οι πράξεις της. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Ιησούς όχι μόνο δεν την επιπλήττει που περιφρονεί τον Ιουδαϊκό Νόμο, αλλά τακτικά την ενθαρρύνει κατακρίνοντας όσους κριτικάρουν την συμπεριφορά της.

Και οι δυο τους συμπεριφέρονται σαν ξένοι σε παράξενη γη: Δεν διερωτώνται γιατί δεν γίνονται κατανοητοί, ειδικά από τους Δώδεκα, οι οποίοι κατά καιρούς, αποτυγχάνανε να κατανοήσουν την διδασκαλία του Ιησού ή το συνολικό νόημα της αποστολής τους. Η Μαρία της Βηθανίας μπορεί να ήταν εξωτερική, αλλά φέρεται να έχει ένα προσωπικό μυστικό με τον Ιησού - και είναι και οι δυο εξωτερικοί.

Αν το άλειμμα  δεν ήταν Ιουδαϊκό τότε σε ποια παράδοση άνηκε; Εκείνη την εποχή υπήρχε μια μεγαλειώδη, ιερή, παγανιστική ιεροτελεστία που περιλαμβάνει  μια γυναίκα να "αλείφει" έναν εκλεκτό άντρα τόσο στο κεφάλι όσο και στα πόδια - καθώς επίσης και στα γεννητικά - για έναν πολύ ειδικό προορισμό. Αυτό ήταν το άλειμμα του Ιερού Βασιλιά, στο οποίο η ιέρεια ξεχώριζε τον εκλεκτό άντρα και τον άλειφε, πριν παραχωρήσει αυτόν στο πεπρωμένο του σε μια σεξουαλική ιεροτελεστία γνωστή σαν hieros gamos (ιερός γάμος). Το άλειμμα ήταν ένα μέρος από μια τελετουργική προετοιμασία για διείσδυση κατά την διάρκεια της ιεροτελεστίας - που δεν έχει τις ίδιες συναισθηματικές και νομικές προεκτάσεις με την συνηθισμένη μορφή του γάμου - στην οποία ο ιερέας βασιλιάς πλημμύριζε με την δύναμη του θεού, ενώ η ιέρεια βασίλισσα έγινε κατεχόμενη από την Μεγάλη Θεά. Η έννοια του ιερού γάμου είναι ζωτικό να κατανοήσουμε τον Ιησού και την αποστολή του, καθώς και της σχέσης του με την πιο σημαντική γυναίκα της ζωής του - για να μην αναφέρουμε και δυο πολύ σπουδαίους άντρες... Η διαχρονική εικόνα της Μαρίας Μαγδαληνής σαν πόρνη, αρχίζει να είναι λογική όταν γίνεται κατανοητό πως αυτή η ιεροτελεστία είναι η υπέρτατη έκφραση αυτού που οι Βικτοριανοί ιστορικοί ονομάζουν "πόρνη του ναού". Φυσικά με την αφέλεια και τον υποκριτικό πουριτανισμό καθώς και τις σεξουαλικές καταστολές, αυτό δεν θα μας εκπλήσσει, παρόλο που ο πρωτότυπος όρος για την ιέρεια που έπαιρνε μέρος στην ιεροτελεστία ήταν hierodule ή "ιερή δούλη". Μόνο μέσω εκείνης ένας άντρας μπορούσε να αποκτήσει γνώση του εαυτού του και των θεών. Στην επιτομή της δουλειάς της ιερής δούλης, τον ιερό γάμο, ο βασιλιάς αγιάζεται (τον αλείφουν με αγιασμό) και θέτεται εκτός - και φυσικά αμέσως μετά το βιβλικό άλειμμα, ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού και ο μηχανισμός για να τον οδηγήσει στον απόλυτο προορισμό του μέσω της Σταύρωσης έχει ξεκινήσει... Ο ιερός γάμος ήταν ένα φιλικό σκηνικό για τους παγανιστές εκείνης της περιόδου. Διάφορες εκδοχές του διαδραματίζονταν από τους λάτρεις διάφορων άλλων αιρέσεων όπως αυτή του Tammuz (για τον οποίο υπάρχει ένας ναός στην Ιερουσαλήμ σήμερα), και όπως για τον Αιγύπτιο θεό Όσιρι, στον οποίο η σύντροφος Ίσιδα εξέπνευσε ζωή στο νεκρό σώμα του, αρκετή ώστε να αποκτήσει το μαγικό παιδί, ο θεός του κουράγιου με το κεφάλι αετού που ονομάστηκε Horus.

Πράγματι ο Tresemer και η Cannon δήλωσαν απερίφραστα ότι: "Οι εμφανίσεις της (Μαρία Μαγδαληνή) με ειδικά λάδια που χρησιμοποιήθηκαν στο άλειμμα του Ιησού Χριστού την παρομοιάζουν με την λαϊκή παράδοση των ιερέων και ιερειών της Ίσιδας, των οποίων οι αλοιφές χρησιμοποιήθηκαν για την μεταμόρφωση κάποιου στο κατώφλι του θανάτου ενώ είχε της αισθήσεις του". Πράγματι, αυτό την τοποθετεί σε συγκεκριμένο πλαίσιο της Σαμανικής παράδοσης της Αιγύπτου, που τώρα αρχίζει να γίνεται γνωστή. Ξεκάθαρα, αυτή η γυναίκα που άλειφε τον Ιησού ήταν πολύ ξεχωριστή, μια μεγάλη ιέρεια μια αρχαίας παγανιστικής παράδοσης.

alitoteam -alitogr.blog