Κι αν…
εννήθηκε δυτικά της Πόλης, όπου θα έγραφε ιστορία.
Η βιολογική καταγωγή του μπορεί να είχε σχέση καί με το γένος των Ελλήνων, αν κι αυτό δεν έχει εξακριβωθεί. Πάντως, συναναστράφηκε καί συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες.
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες του παλατιού καί του χαρεμιού (από τις οποίες τελικά γλύτωσε), ικανός μηχανορράφος κι ο ίδιος.
Πήγε ανατολικά, κατέκτησε την Πόλη, κι ονειρευτόταν πιά Ανατολή καί Δύση.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως ήταν βίαιος κι απότομος.
Μάστορας στην τέχνη του εκβιασμού καί του «διαίρει καί βασίλευε». Κατέκτησε τα Ελληνικά εδάφη σταδιακά, πότε με τη στρατιωτική ισχύ καί πότε με τη διπλωματία.
Δεν πήγαινε με τίποτε τον ηλικιωμένο καί (δήθεν «σώφρονα») υποχωρητικό μεγάλο βεζύρη Χαλήλ, διότι υποπτευόταν -καί σωστά- ότι τον δωροδοκούσαν οι Βυζαντινοί γιά να «συμβουλεύει» με υποχωρητικό πνεύμα τον ορμητικό νεαρό Μεχμέτ Β’. Ενδεχομένως καί γιά να του σκάβει τον λάκκο.
Αγόραζε πάντα (απ’ όπου έβρισκε) την -γιά την εποχή του- τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα οπλικά συστήματα. Ενώ οι αντίπαλοί του Έλληνες στον συγκεκριμένο τομέα βρισκόταν 50 χρόνια πίσω – λόγωι αρχόντων ηλιθίων, παλιανθρώπων καί αρχιλαμογιών.
Πήρε την Πόλη με 10% ικανότητα κι 90% προδοσία (των εβραίων του Γαλατά).
Λεπτομέρεια: ξεκίνησε πολλές επιθέσεις εναντίον της Πόλης από τον ποταμό Λύκο.
Γεννήθηκε νότια της Πόλης, όπου θα έγραφε ιστορία.
Η βιολογική καταγωγή του δεν είχε σχέση μόνο με το γένος των Ελλήνων. Πάντως, αν καί κατά τους συγχρόνους του «ημίσλαυος», αν καί με κοσμοπολίτικο πνεύμα (δύο σύζυγοι αλλοδαπές…), αισθανόταν ακραιφνής Έλλην.
Μεγάλωσε μέσα σε μηχανορραφίες (από τις οποίες τελικά γλύτωσε), ωστόσο ο ίδιος δεν έγινε ικανός μηχανορράφος. Πιό πολύ ειλικρινής καί άγαρμπος, όχι ακριβώς το πρότυπο του διπλωμάτη ηγεμόνα.
Πήγε βόρεια, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να κρατήσει την Πόλη. Γνωρίζοντας (στις τέσσερεις δωδεκάδες της ηλικίας του) ότι ήταν προορισμένος να κλείσει μιά εποχή ολόκληρη. Δεν ονειρευόταν, παρά μόνο την ανύπαρκτη στρατιωτική βοήθεια της Δύσης.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως πίστευε σε χίμαιρες – πχ «φιλέλλην πάπας».
Μάστορας στην τέχνη της βυζαντινής διπλωματίας, η οποία όμως δεν βοηθούσε πιά σε τίποτε.
Από μοντέρνα όπλα, δεν μπορούσε ν’ αγοράσει. Με τί λεφτά; Άσε που δεν του έδινε κανείς από τους «έχοντες».
Αν δεν έχανε την Πόλη με την προδοσία της Κερκόπορτας ( = «η πόρτα της ουράς» …προφανώς, των πιθήκων που την λαθρανοίξανε), όλα έδειχναν πως απλώς θα κέρδιζε χρονική αναβολή. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Η Πόλη ήταν καταδικασμένη πιά.
Κι έτσι, πέταξε τα αυτοκρατορικά διακριτικά από την πανοπλία του (δεν είχε, δά, κανένα νόημα πιά), κι όρμησε στην τελευταία μάχη.
Λεπτομέρεια: Το οικόσημο των Παλαιολόγων, τουλάχιστον στα ύστερα χρόνια:
Γεννήθηκε δυτικά της πόλης, όπου (συνεχίζει να) γράφει ιστορία- καί μέσα στην Πόλη.
Η βιολογική καταγωγή του είναι αναμφισβήτα Ελληνική, αν κι ο ίδιος δε θέλει να τη δεί ούτε ζωγραφιστή. Πάντως, συνεργάστηκε με Έλληνες, έστω καί τυπικά. Έκανε καί κουμπαριά με Έλληνα.
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες των κομμάτων καί διαφόρων οργανώσεων (από τις οποίες μηχανορραφίες τελικά γλύτωσε), ικανός μηχανορράφος κι ο ίδιος.
Πήγε ανατολικά, κατέκτησε την Άγκυρα, κι ονειρεύεται πιά κυριαρχία σ’ Ανατολή καί Δύση, Βορρά καί Νότο.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως είναι ξεροκέφαλος.
Μάστορας στην τέχνη του εκβιασμού καί του «διαίρει καί βασίλευε». Πάει να κατακτήσει τα Ελληνικά εδάφη σταδιακά, με τη διπλωματία – κι αν χρειαστεί, με τη στρατιωτική ισχύ.
Δεν πάει με τίποτε τον ηλικιωμένο καί (δήθεν σώφρονα) πονηρό κάποτε «σύμβουλό» του Γκιουλέν, διότι υποπτεύεται -καί σωστά- ότι ο «σώφρων» γέρος του σκάβει τον λάκκο.
Αγοράζει πάντα (απ’ όπου βρίσκει) την -γιά την εποχή μας- τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα οπλικά συστήματα. Ενώ οι αντίπαλοί του Έλληνες στον συγκεκριμένο τομέα βρίσκονται 30 χρόνια πίσω – λόγωι αρχόντων ηλιθίων, παλιανθρώπων καί αρχιλαμογιών.
Δεν φοβάται το 90% της ικανότητας των εχθρών του να του πάρουν την Πόλη, όσο φοβάται το 10% μιάς πιθανής (εβραίϊκης) προδοσίας.
Ωστόσο, κάπου μέσα του γνωρίζει καλά ότι την Πόλη θα την θα χάσει… Κι έτσι, πέταξε από πάνω του τα τελευταία ίχνη σοβαρότητας που έδειχνε (δεν έχει, δά, κανένα νόημα πιά), κι όρμησε στην τελευταία μάχη-μαϊμού.
Λεπτομέρεια: στις παντοιότροπες επιθέσεις του εναντίον των Ελλήνων, τον βοηθάνε οι «Γκρίζοι Λύκοι».
Γεννήθηκε βόρεια της Πόλης, όπου θα γράψει ιστορία.
Η βιολογική καταγωγή του δεν είναι γνωστό αν έχει σχέση με το γένος των Ελλήνων. Πολλά γράφονται, ανεπιβεβαίωτα. Ο ίδιος ούτε τα επιβεβαιώνει, ούτε τα απορρίπτει. Το σίγουρο είναι πως θεωρείται Σλαύος. Πάντως, τους Έλληνες μας πάει (αν καί μας θεωρεί -με το δίκιο του- επιπόλαιους).
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες της Κά-Γκέ-Μπέ καί του κόμματος (ποιού κόμματος; «- Ιένα είν’ του Κουόμμα!», που είπε κάποτε -πέρα γιά πέρα Θεσσαλιστί– κι ο Χαρίλαος), από τις οποίες τελικά γλύτωσε. Ο ίδιος έγινε αρκετά ικανός μηχανορράφος, με εφαρμοσμένη νοοτροπία σκακιστή.
Θέλει να πάει νότια, γνωρίζοντας ότι θα κατακτήσει καί (όσο μπορεί) θα κρατήσει την Πόλη. Γνωρίζει ότι είναι προορισμένος να κλείσει μιά εποχή ολόκληρη. Ονειρεύεται κυριαρχία σ’ Ανατολή καί Δύση, Βορρά καί Νότο.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως την καλλιέπεια δεν την έχει σε πρώτη εκτίμηση.
Παρά ταύτα, τυγχάνει μάστορας στην τέχνη της διπλωματίας, η οποία δεν βοηθάει σε τίποτε …τους εχθρούς του.
Από μοντέρνα όπλα, δεν θέλει ν’ αγοράσει. Φτιάχνει μόνος του.
Αν δεν πάρει την Πόλη (είτε με ικανότητα, είτε με προδοσία), όλα δείχνουν πως απλώς θα λουστεί μιά μικρή χρονική αναβολή. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Η Πόλη είναι «καταδικασμένη» πιά, να πάψει ν’ αποτελεί τμήμα της Τουρκίας.
Λεπτομέρεια: όπου βρεθεί επισήμως, πάντα συνοδεύεται από το οικόσημο των Παλαιολόγων:
……………………………………………………………
Καί λοιπόν; Τί σημασία έχουν όλ’ αυτά;
Απλά, αναρωτήθηκα αν, μέσα στο ρεύμα του χρόνου, δυό ψυχές είναι επιφορτισμένες με δυό συγκεκριμένους ρόλους. Ξανά καί ξανά καί ξανά καί ξανά.
Κι αν όντως είναι;
Είναι το Μάτριξ ο υπέρτατος κυρίαρχος του κόσμου μας;
Κι αν όντως είναι;
Κι εν τέλει, το Μάτριξ είναι καλό (αφού στα σίγουρα μας συμφέρει το να ξαναπάρουμε -αμέσως ή εμμέσως- την Πόλη), κακό, ή ουδέτερο;
Είναι ωραίο να κουμαντάρει την ανθρωπότητα με χάντρες καί καθρεφτάκια; (Στην κυριολεξία! Διότι η χρονική περιοδικότητα των γεγονότων – οι χάντρες ενός νοητού κομπολογιού- συν οι αντιστροφές των συνθηκών -τα καθρεφτάκια– στις ζωές των τεσσάρων ανδρών που είδαμε, δίνουν καί παίρνουν.)
Κι αν όντως είναι έτσι;
Ειλικρινά, αγνοώ. Στο κάτω-κάτω, με τα πάντα προδιαγεγραμμένα εξ αρχής, το μέλλον παύει νά ‘χει την όποια ομορφιά. Άσε που, αν οι «μεγάλοι» είναι απλά πιόνια στο Κοσμικό Σκάκι, εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι τί ελπίδες μπορούμε νά ‘χουμε;
Καί, τελικά, γυρνάμε γύρω-γύρω σ’ έναν μύλο, σα χάμστερς;
Δεν γνωρίζω.
Δεν γνωρίζω καλά-καλά αν οι συσχετισμοί που κάνω είναι λογικοί, ή ασυναρτησίες.
Μάλλον το ζεστό νερό του ντους, που έτρεχε πάνω μου χθες, παραήταν χαλαρωτικό!
Η βιολογική καταγωγή του μπορεί να είχε σχέση καί με το γένος των Ελλήνων, αν κι αυτό δεν έχει εξακριβωθεί. Πάντως, συναναστράφηκε καί συνεργάστηκε με πολλούς Έλληνες.
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες του παλατιού καί του χαρεμιού (από τις οποίες τελικά γλύτωσε), ικανός μηχανορράφος κι ο ίδιος.
Πήγε ανατολικά, κατέκτησε την Πόλη, κι ονειρευτόταν πιά Ανατολή καί Δύση.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως ήταν βίαιος κι απότομος.
Μάστορας στην τέχνη του εκβιασμού καί του «διαίρει καί βασίλευε». Κατέκτησε τα Ελληνικά εδάφη σταδιακά, πότε με τη στρατιωτική ισχύ καί πότε με τη διπλωματία.
Δεν πήγαινε με τίποτε τον ηλικιωμένο καί (δήθεν «σώφρονα») υποχωρητικό μεγάλο βεζύρη Χαλήλ, διότι υποπτευόταν -καί σωστά- ότι τον δωροδοκούσαν οι Βυζαντινοί γιά να «συμβουλεύει» με υποχωρητικό πνεύμα τον ορμητικό νεαρό Μεχμέτ Β’. Ενδεχομένως καί γιά να του σκάβει τον λάκκο.
Αγόραζε πάντα (απ’ όπου έβρισκε) την -γιά την εποχή του- τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα οπλικά συστήματα. Ενώ οι αντίπαλοί του Έλληνες στον συγκεκριμένο τομέα βρισκόταν 50 χρόνια πίσω – λόγωι αρχόντων ηλιθίων, παλιανθρώπων καί αρχιλαμογιών.
Πήρε την Πόλη με 10% ικανότητα κι 90% προδοσία (των εβραίων του Γαλατά).
Λεπτομέρεια: ξεκίνησε πολλές επιθέσεις εναντίον της Πόλης από τον ποταμό Λύκο.
Γεννήθηκε νότια της Πόλης, όπου θα έγραφε ιστορία.
Η βιολογική καταγωγή του δεν είχε σχέση μόνο με το γένος των Ελλήνων. Πάντως, αν καί κατά τους συγχρόνους του «ημίσλαυος», αν καί με κοσμοπολίτικο πνεύμα (δύο σύζυγοι αλλοδαπές…), αισθανόταν ακραιφνής Έλλην.
Μεγάλωσε μέσα σε μηχανορραφίες (από τις οποίες τελικά γλύτωσε), ωστόσο ο ίδιος δεν έγινε ικανός μηχανορράφος. Πιό πολύ ειλικρινής καί άγαρμπος, όχι ακριβώς το πρότυπο του διπλωμάτη ηγεμόνα.
Πήγε βόρεια, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να κρατήσει την Πόλη. Γνωρίζοντας (στις τέσσερεις δωδεκάδες της ηλικίας του) ότι ήταν προορισμένος να κλείσει μιά εποχή ολόκληρη. Δεν ονειρευόταν, παρά μόνο την ανύπαρκτη στρατιωτική βοήθεια της Δύσης.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως πίστευε σε χίμαιρες – πχ «φιλέλλην πάπας».
Μάστορας στην τέχνη της βυζαντινής διπλωματίας, η οποία όμως δεν βοηθούσε πιά σε τίποτε.
Από μοντέρνα όπλα, δεν μπορούσε ν’ αγοράσει. Με τί λεφτά; Άσε που δεν του έδινε κανείς από τους «έχοντες».
Αν δεν έχανε την Πόλη με την προδοσία της Κερκόπορτας ( = «η πόρτα της ουράς» …προφανώς, των πιθήκων που την λαθρανοίξανε), όλα έδειχναν πως απλώς θα κέρδιζε χρονική αναβολή. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Η Πόλη ήταν καταδικασμένη πιά.
Κι έτσι, πέταξε τα αυτοκρατορικά διακριτικά από την πανοπλία του (δεν είχε, δά, κανένα νόημα πιά), κι όρμησε στην τελευταία μάχη.
Λεπτομέρεια: Το οικόσημο των Παλαιολόγων, τουλάχιστον στα ύστερα χρόνια:
Γεννήθηκε δυτικά της πόλης, όπου (συνεχίζει να) γράφει ιστορία- καί μέσα στην Πόλη.
Η βιολογική καταγωγή του είναι αναμφισβήτα Ελληνική, αν κι ο ίδιος δε θέλει να τη δεί ούτε ζωγραφιστή. Πάντως, συνεργάστηκε με Έλληνες, έστω καί τυπικά. Έκανε καί κουμπαριά με Έλληνα.
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες των κομμάτων καί διαφόρων οργανώσεων (από τις οποίες μηχανορραφίες τελικά γλύτωσε), ικανός μηχανορράφος κι ο ίδιος.
Πήγε ανατολικά, κατέκτησε την Άγκυρα, κι ονειρεύεται πιά κυριαρχία σ’ Ανατολή καί Δύση, Βορρά καί Νότο.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως είναι ξεροκέφαλος.
Μάστορας στην τέχνη του εκβιασμού καί του «διαίρει καί βασίλευε». Πάει να κατακτήσει τα Ελληνικά εδάφη σταδιακά, με τη διπλωματία – κι αν χρειαστεί, με τη στρατιωτική ισχύ.
Δεν πάει με τίποτε τον ηλικιωμένο καί (δήθεν σώφρονα) πονηρό κάποτε «σύμβουλό» του Γκιουλέν, διότι υποπτεύεται -καί σωστά- ότι ο «σώφρων» γέρος του σκάβει τον λάκκο.
Αγοράζει πάντα (απ’ όπου βρίσκει) την -γιά την εποχή μας- τελευταία λέξη της τεχνολογίας στα οπλικά συστήματα. Ενώ οι αντίπαλοί του Έλληνες στον συγκεκριμένο τομέα βρίσκονται 30 χρόνια πίσω – λόγωι αρχόντων ηλιθίων, παλιανθρώπων καί αρχιλαμογιών.
Δεν φοβάται το 90% της ικανότητας των εχθρών του να του πάρουν την Πόλη, όσο φοβάται το 10% μιάς πιθανής (εβραίϊκης) προδοσίας.
Ωστόσο, κάπου μέσα του γνωρίζει καλά ότι την Πόλη θα την θα χάσει… Κι έτσι, πέταξε από πάνω του τα τελευταία ίχνη σοβαρότητας που έδειχνε (δεν έχει, δά, κανένα νόημα πιά), κι όρμησε στην τελευταία μάχη-μαϊμού.
Λεπτομέρεια: στις παντοιότροπες επιθέσεις του εναντίον των Ελλήνων, τον βοηθάνε οι «Γκρίζοι Λύκοι».
Γεννήθηκε βόρεια της Πόλης, όπου θα γράψει ιστορία.
Η βιολογική καταγωγή του δεν είναι γνωστό αν έχει σχέση με το γένος των Ελλήνων. Πολλά γράφονται, ανεπιβεβαίωτα. Ο ίδιος ούτε τα επιβεβαιώνει, ούτε τα απορρίπτει. Το σίγουρο είναι πως θεωρείται Σλαύος. Πάντως, τους Έλληνες μας πάει (αν καί μας θεωρεί -με το δίκιο του- επιπόλαιους).
Μεγάλωσε μέσα στις μηχανορραφίες της Κά-Γκέ-Μπέ καί του κόμματος (ποιού κόμματος; «- Ιένα είν’ του Κουόμμα!», που είπε κάποτε -πέρα γιά πέρα Θεσσαλιστί– κι ο Χαρίλαος), από τις οποίες τελικά γλύτωσε. Ο ίδιος έγινε αρκετά ικανός μηχανορράφος, με εφαρμοσμένη νοοτροπία σκακιστή.
Θέλει να πάει νότια, γνωρίζοντας ότι θα κατακτήσει καί (όσο μπορεί) θα κρατήσει την Πόλη. Γνωρίζει ότι είναι προορισμένος να κλείσει μιά εποχή ολόκληρη. Ονειρεύεται κυριαρχία σ’ Ανατολή καί Δύση, Βορρά καί Νότο.
Αναμφισβήτα έξυπνος καί ικανός ηγεμόνας, με πολλά άλλα προσόντα. Χαρακτηριστικό του μειονέκτημα, πως την καλλιέπεια δεν την έχει σε πρώτη εκτίμηση.
Παρά ταύτα, τυγχάνει μάστορας στην τέχνη της διπλωματίας, η οποία δεν βοηθάει σε τίποτε …τους εχθρούς του.
Από μοντέρνα όπλα, δεν θέλει ν’ αγοράσει. Φτιάχνει μόνος του.
Αν δεν πάρει την Πόλη (είτε με ικανότητα, είτε με προδοσία), όλα δείχνουν πως απλώς θα λουστεί μιά μικρή χρονική αναβολή. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία. Η Πόλη είναι «καταδικασμένη» πιά, να πάψει ν’ αποτελεί τμήμα της Τουρκίας.
Λεπτομέρεια: όπου βρεθεί επισήμως, πάντα συνοδεύεται από το οικόσημο των Παλαιολόγων:
……………………………………………………………
Καί λοιπόν; Τί σημασία έχουν όλ’ αυτά;
Απλά, αναρωτήθηκα αν, μέσα στο ρεύμα του χρόνου, δυό ψυχές είναι επιφορτισμένες με δυό συγκεκριμένους ρόλους. Ξανά καί ξανά καί ξανά καί ξανά.
Κι αν όντως είναι;
Είναι το Μάτριξ ο υπέρτατος κυρίαρχος του κόσμου μας;
Κι αν όντως είναι;
Κι εν τέλει, το Μάτριξ είναι καλό (αφού στα σίγουρα μας συμφέρει το να ξαναπάρουμε -αμέσως ή εμμέσως- την Πόλη), κακό, ή ουδέτερο;
Είναι ωραίο να κουμαντάρει την ανθρωπότητα με χάντρες καί καθρεφτάκια; (Στην κυριολεξία! Διότι η χρονική περιοδικότητα των γεγονότων – οι χάντρες ενός νοητού κομπολογιού- συν οι αντιστροφές των συνθηκών -τα καθρεφτάκια– στις ζωές των τεσσάρων ανδρών που είδαμε, δίνουν καί παίρνουν.)
Κι αν όντως είναι έτσι;
Ειλικρινά, αγνοώ. Στο κάτω-κάτω, με τα πάντα προδιαγεγραμμένα εξ αρχής, το μέλλον παύει νά ‘χει την όποια ομορφιά. Άσε που, αν οι «μεγάλοι» είναι απλά πιόνια στο Κοσμικό Σκάκι, εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι τί ελπίδες μπορούμε νά ‘χουμε;
Καί, τελικά, γυρνάμε γύρω-γύρω σ’ έναν μύλο, σα χάμστερς;
Δεν γνωρίζω.
Δεν γνωρίζω καλά-καλά αν οι συσχετισμοί που κάνω είναι λογικοί, ή ασυναρτησίες.
Μάλλον το ζεστό νερό του ντους, που έτρεχε πάνω μου χθες, παραήταν χαλαρωτικό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου