Η Ενέργεια, ως στοιχείο μετασχηματισμού των πολιτισμών
“Θεϊκή, είναι η άδηλη εκείνη οντότητα, μέσω της οποίας ο νους σου, σε βοηθά να επιβιώσεις ως βιολογικό, υλικό σώμα και να καταλαγιάσεις ως σκέψη και συναίσθημα”.
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον κόσμο μας, αρκετά χρόνια αργότερα από σήμερα, να έχει γίνει κάποια καταστροφή στη γη και ο πολιτισμός της ανθρωπότητας να έχει καταστραφεί τόσο έντονα και ξαφνικά ώστε να μας έχει γυρίσει πίσω στην εποχή των σπηλαίων; Εκεί, μετά από 1000 ή 2000 χρόνια, όπου οι τότε άνθρωποι, να βρίσκουν μια μικρή και ξεκομμένη πληροφορία η οποία να λέει ότι «η Δεή, έκλεισε το ρεύμα στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα, να διακοπεί η δυνατότητα θέρμανσης στη χώρα και οι άνθρωποι να κινδυνεύουν να πεθάνουν από το κρύο»… Μόνο αυτό. Τίποτε άλλο… Μια πληροφορία τόσο μικρή και ωστόσο τόσο ικανή να εγείρει χιλιάδες ερωτήματα από όλους όσους τη μελετήσουν στο μέλλον… Ποια ήταν η Δεή και τι ήταν το ρεύμα ή το σύμβολο του κεραυνού ανάμεσα στη λέξη; Όλοι θα έχουν άγνοια τόσο για τη λέξη όσο και για την έννοια…
Μια ξεκομμένη πληροφορία, μιλάει για θέρμανση όπου οι άνθρωποι χωρίς αυτή πέθαιναν από το κρύο…. Ήταν κάποια γυναίκα, τόσο δυνατή ώστε έκοψε τη θέρμανση ίσως με τη βοήθεια του κεραυνού, κάνοντας τους ανθρώπους να πεθάνουν. Κανένας όμως αρχηγός ή βασιλιάς τους από όσο γνωρίζουν δεν έχει την ικανότητα να κρατάει κεραυνό και να σταματάει τη θέρμανση σε όλους τους ανθρώπους σε μια μόνο στιγμή ώστε να πεθάνουν από το κρύο… Άρα; Τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους εκείνους του κατεστραμμένου μέλλοντος; Ότι η Δεή αυτή ήταν προφανώς η θεά του κεραυνού και της φωτιάς…
Αναλύοντας την ιστορία που μόλις διαβάσαμε και την ιστορία της ανθρωπότητας ακολουθώντας μια αντίστροφη πορεία από το σήμερα προς το παρελθόν, αυτό που μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος και να αναγνωρίσει ως κοινό στοιχείο σε όλους τους πολιτισμούς που υπήρξαν, είναι η ενέργεια και η διαχείρισή της με οποιοδήποτε τρόπο… Η ενέργεια, που με την ευρύτερη έννοια απασχολούσε και απασχολεί πάντα τους ανθρώπους, τόσο πολύ όσο και σήμερα. Η διαφορά της σημερινής εποχής με οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο της ιστορίας μας ως «άνθρωπος στη γη», υπάρχει μόνο στην ποσότητα της συνολικής ενέργειας που απαιτεί να καταναλώσει κάθε πολιτισμός καθώς και ο τρόπος που την διαχειρίζεται ατομικά και συνολικά.
Σε τέτοιο βαθμό ώστε η ολοκληρωτική απουσία της, σηματοδοτεί αυτόματα και ολοκληρωτική απουσία οποιασδήποτε μορφής πολιτισμού. Έτσι, αυτό που μπορεί να ανακαλύψει ο οποιοσδήποτε αναλυτής και αναζητητής απαντήσεων διαχρονικά, είναι το ότι πάντοτε οι άνθρωποι, σε οποιοδήποτε πολιτισμικό επίπεδο και αν βρέθηκαν κατά το παρελθόν τους, αυτό το ένα κοινό στοιχείο που τους χαρακτήριζε, ήταν η ασίγαστη ανάγκη τους για ενέργεια. Μιας ενέργειας που γινόταν αυτόματα και δείκτης του πολιτισμού τους… Ενός πολιτισμού που αλλάζει ανάλογα και τον πυλώνα της κοινωνίας που την προσεταιρίζεται μιας και η απουσία της την εντάσσει στο θρησκευτικό πυλώνα ενώ η παρουσία της την μεταστρέφει αυτομάτως στον επιστημονικό.
Για να το καταλάβουμε όμως αυτό καλύτερα, θα πρέπει να κάνουμε ένα νοητό άλμα στην ιστορία που διδαχθήκαμε και να περάσουμε σε περιοχές ιστορίας που παραμένουν ακόμη για πολλούς, ερμητικά κλειστές και απροσπέλαστες. Τόσο κλειστές που οι όποιες μικρές πληροφορίες που έχουν διαφύγει –ίσως σκόπιμα ή από λάθος- και μας έχουν πλησιάσει στις μέρες μας, κάνουν αυτή την έλλειψη ακόμη πιο παρούσα και υπαρκτή. Και μιλάμε φυσικά, για την περίοδο πριν την καταστροφή της Ατλαντίδας πάλι. Διότι αν θεωρήσουμε ότι η ιστορία και ο άνθρωπος ξεκινά αμέσως μετά, αν δηλαδή αποδεχθούμε την όλη αυτή κατάσταση που διαφαίνεται την εποχή της Ατλαντίδας απλά σαν μύθο, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την ευρύτερη εικόνα που μας πλαισιώνει όλους αυτούς τους αιώνες που διδασκόμαστε τη συμβατική ιστορία και τις συμβατικές επιστήμες που πηγάζουν από αυτή.
Και η αδυναμία μας αυτή έχει τρεις αποδέκτες… Την θρησκεία που δημιουργεί και αποδέχεται ο άνθρωπος, τη μεταφυσική σαν έννοια και πεδίο γνώσης αλλά και την πορεία της επιστήμης ως υποστήριξη προς την ανθρωπότητα. Αν δηλαδή εστιάσουμε σε αυτό το κοινό στοιχείο όλων των πολιτισμών, -την ενέργεια-, θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε, ότι αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κομμάτι που παραμένει κοινό και στα τρία προαναφερθέντα πεδία γνώσης… Και στη θρησκεία και στη μεταφυσική αλλά και στην επιστήμη. Αν μάλιστα αποτολμήσουμε να κάνουμε το άλμα προς τα πίσω και περάσουμε στις προκατακλυσμιαίες περιόδους της ιστορίας μας, τότε θα δούμε ότι η «ενέργεια» σαν έννοια, είναι η βάση, και η αιτία, για όλες τις αλλαγές που έχουν συμβεί στη συνείδηση, στη συνειδητότητα, στις θρησκείες, στη μεταφυσική, στην επιστήμη και στην γέννηση, ανάπτυξη και καταστροφή των πολιτισμών που δημιουργούμε…
Πριν μερικές δεκαετίες, ο Ρώσος φυσικός Νικολάι Καρντάσεφ, κατάφερε και δημιούργησε μια κλίμακα από 0-4, η οποία είναι σε θέση να μας δείξει το επίπεδο πολιτισμού που βρίσκεται μια κοινωνία, σε σχέση με την αντίληψη, κατανάλωση και διαχείριση της γενικότερης έννοιας της «ενέργειας». Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την κλίμακα αυτή, θα πρέπει να δούμε ότι από την εποχή των σπηλαίων πριν 12.000 χρόνια περίπου μέχρι και πριν από 300 περίπου χρόνια, η κλίμακα αυτή μετατοπίστηκε από το απόλυτο μηδέν, μόλις στο 0,50. Μέσα όμως στα 300 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, έφτασε σχεδόν αστραπιαία στο 0,70 και αναμένουμε να αγγίξει τον τύπο πολιτισμού 1 σε λιγότερο από 200 περίπου χρόνια. Απλά για να αντιληφθούμε την κλίμακα αυτή, πιθανολογείται ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε τον τύπο 2 σε 12.000 χρόνια ενώ τον τύπο 3 θα μπορούσε να τον αγγίξει ο άνθρωπος σε περίπου 500.000 χρόνια από τώρα…
Η σημασία που έχουν αυτά τα νούμερα σε όλο τους το εύρος, γίνεται αντιληπτή αν τα αντιστοιχίσουμε με την αντίληψη που έχουν οι πολιτισμοί με την κατανόηση, κατανάλωση και διαχείριση της ενέργειας. Έτσι ένας πολιτισμός που βρίσκεται κοντά στο απόλυτο 0 όπως ο δικός μας πριν από 2000-4000 χρόνια, θεωρεί ότι η ενέργεια με την ευρύτερη έννοια, είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθεί από τον ίδιο και οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι μόνο όντα που ανήκουν σε άλλα πεδία ύπαρξης. Την εντάσσει λοιπόν αρχικά στο εντελώς άγνωστο πεδίο της μεταφυσικής, αγνοώντας πλήρως κάθε έννοιά της. Και μιας και αδυνατεί να πλησιάσει ακόμη την έννοια του θεού, αποφασίζει να πλησιάσει αυτή του μάγου. Ενός μάγου μιμούμενου την αρχέγονη ιερουργία ενός πρώιμου ιερέα, μιας άγνωστης θεότητας, που πιθανώς κυριαρχεί στις ενέργειες που χρειάζεται.
Ο άνθρωπος της πολιτισμικής κοινωνίας τύπου μηδέν, αντιλαμβάνεται υποσυνείδητα την ενεργειακή του φύση αλλά είναι αδύνατον να κατορθώσει να την κατανοήσει ολοκληρωμένα όπως και τον τρόπο που λειτουργεί. Αδυνατεί να ορίσει με ακρίβεια τη φύση και την έννοια της δικής του ενεργειακής μεσολάβησης και αποφασίζει να λειτουργήσει δανειζόμενος την μεσολάβηση άλλων όντων που βλέπει γύρω του. Χρησιμοποιεί ζώα, πουλιά, δέντρα, ή ότι άλλο νοιώσει. Δημιουργεί νοητικά τις σκεπτομορφές τις οποίες χρειάζεται και τις επικαλείται να μεσολαβήσουν για να καταφέρει να διαχειριστεί ενέργειες που η πραγματική τους φύση, παραμένει άγνωστη ακόμη σ’ αυτόν. Βρισκόμαστε πια σε ένα επίπεδο πολιτισμού περίπου 0,3 όταν η έννοια της μεταφυσικής επίκλησης του μάγου, μετασχηματίζεται σε πρώιμη θρησκεία και θεότητα κι ο μάγος σε ιερέα.
Η ανθρωπότητα αρχίζει να αντιλαμβάνεται την ιερότητα της δικής της ενέργειας και προσπαθεί να ξεκινήσει μια επικοινωνία αμεσότερη με πλάσματα και οντότητες που εξακολουθούν να φαντάζουν μοναδικά για την διαχείριση της ενέργειας που συνεχίζει να έχει ανάγκη. Τώρα οι επικλήσεις των σκεπτομορφών των ζώων, των δέντρων και των πουλιών, απευθύνονται σε είδωλα με ανθρώπινη μορφή και τα ενεργειακά πεδία αποκτούν φύση και έννοια θεών. Όμως και τα δύο αυτά επίπεδα, του μάγου και του ιερέα ειδώλων, είναι τέτοια, διότι αδυνατεί ακόμη να κατανοήσει την έννοια του ενεργειακού πεδίου όπως το αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Ο άνθρωπος στο επίπεδο κάτω του 0,4 αδυνατεί να αντιληφθεί την οποιαδήποτε ύπαρξη ενεργειακών πεδίων, αντίθετα θεωρεί ότι τα πεδία αυτά είναι δυνάμεις προερχόμενες από οντότητες. Θεούς στους οποίους όμως δίνει ονόματα που πριν από αυτόν είχαν καταγραφεί σαν τεχνολογικές επιτεύξεις… Πότε… Πριν πέσει ο πολιτισμός στον τύπο μηδέν… Τότε που ήταν ανάμεσα στο 1 και το 2. Στην όποια Ατλαντίδα…
Διότι ο πολιτισμός επιπέδου ίσου ή ανώτερου του 1, προσδιορίζει μια κοινωνία η οποία έχει την ικανότητα να καταναλώνει ολοκληρωτικά την ενέργεια που της προσφέρει ένας πλανήτης. Μια ενέργεια που αντιλαμβάνεται, καταναλώνει και διαχειρίζεται πλήρως, ελέγχοντας και τροποποιώντας φαινόμενα που προκαλούνται από τη θερμοκρασία, τη θάλασσα, τον καιρό, όσο έντονα και επικίνδυνα κι αν είναι. Στο επίπεδο αυτό, οι κοινωνίες ελέγχουν και τροποποιούν πλήρως για λογαριασμό τους, δυνάμεις που προέρχονται από τη γη ή την ατμόσφαιρα, όπως ηφαίστεια, σεισμοί, ακτινοβολία, κλπ, όπως και η κίνηση, θερμοκρασία και γενική κατάσταση των θαλασσών, οι οποίες μπορούν κάλλιστα να κατοικούνται από υδάτινες πόλεις και να δαμάζονται θαλάσσια κέντρα παραγωγής ενέργειας. Τέλος, στο τύπο πολιτισμού αυτού, ενέργεια μπορεί ακόμη να προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους όπως μέσω γενετικής.
Όλα αυτά δηλαδή τα ονόματα των θεοτήτων, που άρχισαν να εμφανίζονται στην πρόσφατη περίοδο που η ανθρωπότητα πέρασε από την φάση 0 στο 0,3 αν και οι περισσότεροι αναγνώστες μέχρι σήμερα θεωρούν ότι προέρχονται από οντότητες που ήρθαν από άλλους πολιτισμούς πλανητικών σχηματισμών, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Όλα αυτά τα ονόματα που γέμισαν το πάνθεον της μυθολογίας μας με λάμψη και δόξα όπως Δίας, Αθηνά, Αίολος, Ποσειδώνας κλπ, είναι απλά ονόματα ενεργειακών πεδίων και ολοκληρωμένων συστημάτων διαχείρισης και ελέγχου, τεράστιων ενεργειακών πεδίων που κατασκεύασαν οι κάτοικοι της προηγούμενης περιόδου. Εκείνης που καταστράφηκε… Όταν ακόμη το επίπεδο πολιτισμού στον πλανήτη μας ήταν ανάμεσα στο 1 και το 2. Τότε που η συνολική ενέργεια προερχόταν από συστήματα που έλεγχαν τον καιρό, τη θάλασσα, την αιθερική ατμόσφαιρα ή ότι άλλο μπορεί να προκύψει από ένα πολιτισμό που ελέγχει πλήρως και ολοκληρωτικά την ενέργεια που προέρχεται από τον πλανήτη που κατοικεί…
Και τότε τι συνέβη; Τι έγινε και ένας τέτοιος πολιτισμός που μπορούσε να διαχειρίζεται τη δύναμη της θάλασσας και του καιρού τόσο καλά, καταστράφηκε ολοσχερώς βυθίζοντας τον πλανήτη στο επίπεδο του μηδέν; Αυτό ακριβώς έγινε… Μετέτρεψαν τα ενεργειακά πεδία σε οπλικά συστήματα και πέρασαν τα όρια… Πάντα αυτό γίνεται… Και έτσι από το επίπεδο 4 που ήταν κάποτε ο πλανήτης στη ονομαζόμενη Λεμουρία, έχοντας ένα πολιτισμό που μπορούσε να διαχειρίζεται ενέργειες όπως του ήλιου η οποία του επέτρεπε να μπορεί να αποικίσει ολόκληρο το εγγύς διάστημα, φτάσαμε να αγωνιζόμαστε πάλι για τη βασική επιβίωσή μας, ξεκινώντας από το απόλυτο μηδέν… Πως γίνεται αυτό όμως; Πως άφησε ο άνθρωπος να γίνει αυτή η διαδοχική πτώση των πολιτισμών του από το επίπεδο 4 της Λεμουρίας στο 1 την πρώτη φορά και μετά από το επίπεδο 2 -που κατάφερε να πλησιάσει πάλι στην Ατλαντίδα -, στο μηδέν και στην επιστροφή στις σπηλιές;
Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν κάθε φορά να πιέσουν προς μια τόσο ακραία και ενεργειακά εξαιρετική κατάσταση, η οποία μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μας βυθίζει μέσα σε ύλη υψηλών πεδίων βαρύτητας; Διότι κάθε φορά οι ίδιοι εκείνοι άνθρωποι, που οι απόγονοί τους διαμορφώνουν διαχρονικά τις εξουσίες, διαμορφώνουν και τις συνθήκες για τις καταστροφές που έχει δεχθεί αυτός ο πλανήτης συνολικά. Οι μόνοι εξωγήινοι που εποίκισαν ετούτο τον πλανήτη είμαστε εμείς οι ίδιοι… Οι μοναδικοί που αποφάσισαν να διαχειριστούν μεγαλύτερα ποσά ενέργειας με μοναδικό σκοπό την ολοκληρωτική εξουσία πάνω στον τρισδιάστατο κόσμο, είμαστε εμείς… Εμείς οι άνθρωποι… Όχι όλοι φυσικά, αλλά εκείνοι που αποφάσισαν να πειραματιστούν με οτιδήποτε ενεργειακό μπορεί να υπάρξει γύρω τους… γνωρίζοντας ότι τα πάντα είναι ενέργεια κι έτσι μπορούν να διαχειριστούν τον κόσμο όλο…. σαν ενέργεια.
Αν διαβάζατε ένα τέτοιο άρθρο πριν μερικές δεκάδες χρόνια, σαφώς θα ήταν δύσκολο να αντιληφθείτε τι λέει και να αποδεχθείτε να μπείτε στη διαδικασία να το κατανοήσετε… Σήμερα όμως, που η έννοια του ενεργειακού πεδίου έχει επεκταθεί τόσο, ώστε συστήματα όπως του ελέγχου του καιρού και των σεισμών για παράδειγμα να έχουν πάψει να μας προκαλούν εντύπωση, είναι ευκολότερο να περάσουν στη σκέψη μας και να δημιουργήσουν συνάψεις… Κι αυτό, οι άνθρωποι που ελέγχουν αυτά τα νήματα το γνωρίζουν… Άρα κάτι έπρεπε να κάνουν… Να κινηθούν έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα τέτοιο αντιπερισπασμό, ο οποίος να «κλειδώσει» τα μυαλά των ανθρώπων προς μια συγκεκριμένη οπτική θέση, η οποία όμως να τους εμποδίζει να δουν την ολοκληρωμένη εικόνα…
Να δημιουργήσουν ένα τέτοιο φανατισμό στους ανθρώπους, ικανό να τους εμποδίζει να αντιληφθούν σύντομα το πραγματικό σκηνικό… Η αναβίωση των αρχαίων θεών είναι ένα παράδειγμα… όπου βρέθηκαν μερικοί, οι οποίοι μετέτρεψαν την ολοκληρωτική τους άγνοια σε δύναμη επιρροής στα πλήθη… Είναι ανώφελο να το επαναλάβω κι εδώ διότι ο κάθε αναγνώστης είναι ικανός από μόνος του, να αρχίσει να κάνει συνδυαστικές σκέψεις και να κατανοεί τι ήταν οι θεοί αυτοί όπως και όλοι οι άλλοι της Αρχαιότητας… Ότι όλοι οι θεοί αυτοί, ήταν ονόματα ενεργειακών πεδίων τα οποία λειτουργούσαν οι άνθρωποι της περιόδου πριν την καταστροφή… και ότι οι νέοι άνθρωποι της μετά την καταστροφή εποχής, έχοντας σαν μοναδικό δεδομένο αντίληψης απλές αποκομμένες πληροφορίες, τους έδωσαν έννοια θεών…
Μια άλλη μεγάλη πλάνη είναι αυτή των υπερόντων. Κι αυτό διότι γνώριζαν τι είναι τα όντα αυτά. Γνώριζαν δηλαδή ότι είναι δικά τους ανθρώπινα κατασκευάσματα… Όταν στην Ατλαντίδα άρχισαν να δημιουργούν τους πρώτους κλώνους, το πρόβλημά τους ήταν ο τρόπος να τους ελέγχουν μαζικά. Έτσι κατάφεραν και ολοκλήρωσαν ένα σύστημα ενεργειακού πεδίου, με το οποίο επιδρούσαν στο συναίσθημά τους και τους κρατούσαν υπό έλεγχο. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι το σύστημα αυτό, επιδρούσε πάνω και στους ίδιους. Έτσι άρχισαν να δημιουργούν παράλληλα, μια δεύτερη σειρά κλώνων, στους οποίους ανέπτυξαν το αρχέγονο ερπετικό μέρος του εγκεφάλου τους, ώστε να μένουν εκτός επιρροής του συστήματος «Κρύων». Οι κλωνικές αυτές μονάδες προορίζονταν για τις θέσεις ελέγχου και εξουσίας, μιας και ήταν εντελώς ανεπηρέαστοι από το συναίσθημα και τον ανθρώπινο πολυεπίπεδο εσωτερικό πόνο και το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι η ενέργεια σαν βασικό συστατικό επιβίωσης…
Αν η αντίστροφη πορεία της ιστορίας προς τα πίσω που ξεκινήσαμε εδώ, σταματούσε στο 12000 πΧ, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά… Τότε, η όλη ιστορία με τους θεούς και τις υπερφυσικές οντότητες θα περνούσε μια χαρά… Όμως τώρα γνωρίζουμε καταστάσεις που εσκεμμένα μας κρύβουν… Γιατί μας κρύβουν; Ποιος είναι ο λόγος που το κάνουν; Διότι όταν αρχίσουν και βγαίνουν στο φως όλα όσα συνέβησαν τότε, η ανθρωπότητα θα καταλάβει ότι όλους αυτούς τους αιώνες που προηγούνται του σήμερα, ο άνθρωπος δημιούργησε μια ολοκληρωτική πολιτισμική καταβύθιση διαχειριζόμενος απλά με αρνητικό τρόπο τις ενέργειες και τα ενεργειακά πεδία που έθεσε υπό τον έλεγχό του… Γνωρίζοντας τα επίπεδα των πολιτισμών της κλίμακας Καρντάσεφ, και ανάγοντας τις καταστάσεις που βγαίνουν στο φως σταδιακά σε αυτή, κατανοεί πια ο κάθε ένας την αντίστροφη πολιτισμική πορεία που καταφέραμε όλοι μας και την προσπάθεια σήμερα να ανακτήσουμε απεγνωσμένα το χαμένο έδαφος….
Όμως πλέον, κατανοούμε, ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να αντιστρέψουμε τον τρόπο σκέψη μας και από πολύπλοκο, ξεκομμένο και χαοτικό να τον οδηγήσουμε σε απλό, επαγωγικό και σύνθετο. Από την αποκοπή και την απομόνωση της πληροφορίας, θα πρέπει τώρα να πάμε στη σύνθεση και να αρχίσουμε να ενώνουμε απομονωμένες εικόνες, που έχουμε όμως πια στη διάθεσή μας… Πολλοί ίσως με αφέλεια ή λιγότεροι εσκεμμένα, θεωρούν ότι υπάγονται σε κάποιας μορφή υπερφυσικού όντος, το οποίο έχει το χάρισμα της σοφίας ή της εξουσίας από τη φύση του ή τη γέννησή του. Με το να το κάνουν όμως αυτό, απλά αποδυναμώνουν αυτό που πραγματικά Είναι…
Απλοί καθημερινοί άνθρωποι καταφέρνουν πλέον να αποκοπούν από το φοβικό περιβάλλον του καιρού μας και να ολοκληρώσουν ένα διαφορετικό τρόπο μαθητείας και σκέψης… Διότι η μόνη διαφορά είναι πρώτιστα ο τρόπος μαθητείας…
Ο απεγκλωβισμός από τον ειδήμονα που «καπελώνει» τη σκέψη μας και μας οδηγεί σε μια αποδυναμωμένη συμπεριφορά, χωρίς να μπορεί να μας δώσει όμως διαχρονική λύση και να μας οδηγεί έτσι στην απελπισία… Έναν ειδήμονα που μπορεί να είναι ένας δάσκαλος, ένας δημοσιογράφος, ένας επιστήμονας, ένας ηγέτης ενός πνευματικού χώρου. Έναν οτιδήποτε που απλά μεταφράζει τον κόσμο όπως του τον έδειξαν ή όπως θέλει να τον βλέπει ο ίδιος μέσα από τις πεποιθήσεις του, μεγεθύνοντας τις σκέψεις του και προβάλλοντας τις στις δικές μας, μετατρέποντάς μας, σε ένα αδύναμο και γεμάτο φόβο πλάσμα…
Η στιγμή αυτή ίσως να είναι και η καλύτερη που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει… Διότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο που κοιτάζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις… μπορούμε να τα δούμε όλα… Και τα θετικά και τα αρνητικά… Έτσι ώστε τελικά να κατανοήσουμε το βαθύτερο λόγο της πορείας που επιλέγουμε. Πορείας, προς ένα πολιτισμό που δημιουργούμε πλέον μέρα με τη μέρα εμείς οι ίδιοι… Εδώ και Τώρα…
Αλκιρέας Α.
Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τον κόσμο μας, αρκετά χρόνια αργότερα από σήμερα, να έχει γίνει κάποια καταστροφή στη γη και ο πολιτισμός της ανθρωπότητας να έχει καταστραφεί τόσο έντονα και ξαφνικά ώστε να μας έχει γυρίσει πίσω στην εποχή των σπηλαίων; Εκεί, μετά από 1000 ή 2000 χρόνια, όπου οι τότε άνθρωποι, να βρίσκουν μια μικρή και ξεκομμένη πληροφορία η οποία να λέει ότι «η Δεή, έκλεισε το ρεύμα στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα, να διακοπεί η δυνατότητα θέρμανσης στη χώρα και οι άνθρωποι να κινδυνεύουν να πεθάνουν από το κρύο»… Μόνο αυτό. Τίποτε άλλο… Μια πληροφορία τόσο μικρή και ωστόσο τόσο ικανή να εγείρει χιλιάδες ερωτήματα από όλους όσους τη μελετήσουν στο μέλλον… Ποια ήταν η Δεή και τι ήταν το ρεύμα ή το σύμβολο του κεραυνού ανάμεσα στη λέξη; Όλοι θα έχουν άγνοια τόσο για τη λέξη όσο και για την έννοια…Μια ξεκομμένη πληροφορία, μιλάει για θέρμανση όπου οι άνθρωποι χωρίς αυτή πέθαιναν από το κρύο…. Ήταν κάποια γυναίκα, τόσο δυνατή ώστε έκοψε τη θέρμανση ίσως με τη βοήθεια του κεραυνού, κάνοντας τους ανθρώπους να πεθάνουν. Κανένας όμως αρχηγός ή βασιλιάς τους από όσο γνωρίζουν δεν έχει την ικανότητα να κρατάει κεραυνό και να σταματάει τη θέρμανση σε όλους τους ανθρώπους σε μια μόνο στιγμή ώστε να πεθάνουν από το κρύο… Άρα; Τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους εκείνους του κατεστραμμένου μέλλοντος; Ότι η Δεή αυτή ήταν προφανώς η θεά του κεραυνού και της φωτιάς…
Αναλύοντας την ιστορία που μόλις διαβάσαμε και την ιστορία της ανθρωπότητας ακολουθώντας μια αντίστροφη πορεία από το σήμερα προς το παρελθόν, αυτό που μπορεί να παρακολουθήσει κάποιος και να αναγνωρίσει ως κοινό στοιχείο σε όλους τους πολιτισμούς που υπήρξαν, είναι η ενέργεια και η διαχείρισή της με οποιοδήποτε τρόπο… Η ενέργεια, που με την ευρύτερη έννοια απασχολούσε και απασχολεί πάντα τους ανθρώπους, τόσο πολύ όσο και σήμερα. Η διαφορά της σημερινής εποχής με οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο της ιστορίας μας ως «άνθρωπος στη γη», υπάρχει μόνο στην ποσότητα της συνολικής ενέργειας που απαιτεί να καταναλώσει κάθε πολιτισμός καθώς και ο τρόπος που την διαχειρίζεται ατομικά και συνολικά.
Σε τέτοιο βαθμό ώστε η ολοκληρωτική απουσία της, σηματοδοτεί αυτόματα και ολοκληρωτική απουσία οποιασδήποτε μορφής πολιτισμού. Έτσι, αυτό που μπορεί να ανακαλύψει ο οποιοσδήποτε αναλυτής και αναζητητής απαντήσεων διαχρονικά, είναι το ότι πάντοτε οι άνθρωποι, σε οποιοδήποτε πολιτισμικό επίπεδο και αν βρέθηκαν κατά το παρελθόν τους, αυτό το ένα κοινό στοιχείο που τους χαρακτήριζε, ήταν η ασίγαστη ανάγκη τους για ενέργεια. Μιας ενέργειας που γινόταν αυτόματα και δείκτης του πολιτισμού τους… Ενός πολιτισμού που αλλάζει ανάλογα και τον πυλώνα της κοινωνίας που την προσεταιρίζεται μιας και η απουσία της την εντάσσει στο θρησκευτικό πυλώνα ενώ η παρουσία της την μεταστρέφει αυτομάτως στον επιστημονικό.
Για να το καταλάβουμε όμως αυτό καλύτερα, θα πρέπει να κάνουμε ένα νοητό άλμα στην ιστορία που διδαχθήκαμε και να περάσουμε σε περιοχές ιστορίας που παραμένουν ακόμη για πολλούς, ερμητικά κλειστές και απροσπέλαστες. Τόσο κλειστές που οι όποιες μικρές πληροφορίες που έχουν διαφύγει –ίσως σκόπιμα ή από λάθος- και μας έχουν πλησιάσει στις μέρες μας, κάνουν αυτή την έλλειψη ακόμη πιο παρούσα και υπαρκτή. Και μιλάμε φυσικά, για την περίοδο πριν την καταστροφή της Ατλαντίδας πάλι. Διότι αν θεωρήσουμε ότι η ιστορία και ο άνθρωπος ξεκινά αμέσως μετά, αν δηλαδή αποδεχθούμε την όλη αυτή κατάσταση που διαφαίνεται την εποχή της Ατλαντίδας απλά σαν μύθο, είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την ευρύτερη εικόνα που μας πλαισιώνει όλους αυτούς τους αιώνες που διδασκόμαστε τη συμβατική ιστορία και τις συμβατικές επιστήμες που πηγάζουν από αυτή.
Και η αδυναμία μας αυτή έχει τρεις αποδέκτες… Την θρησκεία που δημιουργεί και αποδέχεται ο άνθρωπος, τη μεταφυσική σαν έννοια και πεδίο γνώσης αλλά και την πορεία της επιστήμης ως υποστήριξη προς την ανθρωπότητα. Αν δηλαδή εστιάσουμε σε αυτό το κοινό στοιχείο όλων των πολιτισμών, -την ενέργεια-, θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε, ότι αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κομμάτι που παραμένει κοινό και στα τρία προαναφερθέντα πεδία γνώσης… Και στη θρησκεία και στη μεταφυσική αλλά και στην επιστήμη. Αν μάλιστα αποτολμήσουμε να κάνουμε το άλμα προς τα πίσω και περάσουμε στις προκατακλυσμιαίες περιόδους της ιστορίας μας, τότε θα δούμε ότι η «ενέργεια» σαν έννοια, είναι η βάση, και η αιτία, για όλες τις αλλαγές που έχουν συμβεί στη συνείδηση, στη συνειδητότητα, στις θρησκείες, στη μεταφυσική, στην επιστήμη και στην γέννηση, ανάπτυξη και καταστροφή των πολιτισμών που δημιουργούμε…
Πριν μερικές δεκαετίες, ο Ρώσος φυσικός Νικολάι Καρντάσεφ, κατάφερε και δημιούργησε μια κλίμακα από 0-4, η οποία είναι σε θέση να μας δείξει το επίπεδο πολιτισμού που βρίσκεται μια κοινωνία, σε σχέση με την αντίληψη, κατανάλωση και διαχείριση της γενικότερης έννοιας της «ενέργειας». Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την κλίμακα αυτή, θα πρέπει να δούμε ότι από την εποχή των σπηλαίων πριν 12.000 χρόνια περίπου μέχρι και πριν από 300 περίπου χρόνια, η κλίμακα αυτή μετατοπίστηκε από το απόλυτο μηδέν, μόλις στο 0,50. Μέσα όμως στα 300 χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, έφτασε σχεδόν αστραπιαία στο 0,70 και αναμένουμε να αγγίξει τον τύπο πολιτισμού 1 σε λιγότερο από 200 περίπου χρόνια. Απλά για να αντιληφθούμε την κλίμακα αυτή, πιθανολογείται ότι θα μπορούσαμε να φτάσουμε τον τύπο 2 σε 12.000 χρόνια ενώ τον τύπο 3 θα μπορούσε να τον αγγίξει ο άνθρωπος σε περίπου 500.000 χρόνια από τώρα…
Η σημασία που έχουν αυτά τα νούμερα σε όλο τους το εύρος, γίνεται αντιληπτή αν τα αντιστοιχίσουμε με την αντίληψη που έχουν οι πολιτισμοί με την κατανόηση, κατανάλωση και διαχείριση της ενέργειας. Έτσι ένας πολιτισμός που βρίσκεται κοντά στο απόλυτο 0 όπως ο δικός μας πριν από 2000-4000 χρόνια, θεωρεί ότι η ενέργεια με την ευρύτερη έννοια, είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθεί από τον ίδιο και οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν είναι μόνο όντα που ανήκουν σε άλλα πεδία ύπαρξης. Την εντάσσει λοιπόν αρχικά στο εντελώς άγνωστο πεδίο της μεταφυσικής, αγνοώντας πλήρως κάθε έννοιά της. Και μιας και αδυνατεί να πλησιάσει ακόμη την έννοια του θεού, αποφασίζει να πλησιάσει αυτή του μάγου. Ενός μάγου μιμούμενου την αρχέγονη ιερουργία ενός πρώιμου ιερέα, μιας άγνωστης θεότητας, που πιθανώς κυριαρχεί στις ενέργειες που χρειάζεται.
Ο άνθρωπος της πολιτισμικής κοινωνίας τύπου μηδέν, αντιλαμβάνεται υποσυνείδητα την ενεργειακή του φύση αλλά είναι αδύνατον να κατορθώσει να την κατανοήσει ολοκληρωμένα όπως και τον τρόπο που λειτουργεί. Αδυνατεί να ορίσει με ακρίβεια τη φύση και την έννοια της δικής του ενεργειακής μεσολάβησης και αποφασίζει να λειτουργήσει δανειζόμενος την μεσολάβηση άλλων όντων που βλέπει γύρω του. Χρησιμοποιεί ζώα, πουλιά, δέντρα, ή ότι άλλο νοιώσει. Δημιουργεί νοητικά τις σκεπτομορφές τις οποίες χρειάζεται και τις επικαλείται να μεσολαβήσουν για να καταφέρει να διαχειριστεί ενέργειες που η πραγματική τους φύση, παραμένει άγνωστη ακόμη σ’ αυτόν. Βρισκόμαστε πια σε ένα επίπεδο πολιτισμού περίπου 0,3 όταν η έννοια της μεταφυσικής επίκλησης του μάγου, μετασχηματίζεται σε πρώιμη θρησκεία και θεότητα κι ο μάγος σε ιερέα.
Η ανθρωπότητα αρχίζει να αντιλαμβάνεται την ιερότητα της δικής της ενέργειας και προσπαθεί να ξεκινήσει μια επικοινωνία αμεσότερη με πλάσματα και οντότητες που εξακολουθούν να φαντάζουν μοναδικά για την διαχείριση της ενέργειας που συνεχίζει να έχει ανάγκη. Τώρα οι επικλήσεις των σκεπτομορφών των ζώων, των δέντρων και των πουλιών, απευθύνονται σε είδωλα με ανθρώπινη μορφή και τα ενεργειακά πεδία αποκτούν φύση και έννοια θεών. Όμως και τα δύο αυτά επίπεδα, του μάγου και του ιερέα ειδώλων, είναι τέτοια, διότι αδυνατεί ακόμη να κατανοήσει την έννοια του ενεργειακού πεδίου όπως το αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Ο άνθρωπος στο επίπεδο κάτω του 0,4 αδυνατεί να αντιληφθεί την οποιαδήποτε ύπαρξη ενεργειακών πεδίων, αντίθετα θεωρεί ότι τα πεδία αυτά είναι δυνάμεις προερχόμενες από οντότητες. Θεούς στους οποίους όμως δίνει ονόματα που πριν από αυτόν είχαν καταγραφεί σαν τεχνολογικές επιτεύξεις… Πότε… Πριν πέσει ο πολιτισμός στον τύπο μηδέν… Τότε που ήταν ανάμεσα στο 1 και το 2. Στην όποια Ατλαντίδα…
Διότι ο πολιτισμός επιπέδου ίσου ή ανώτερου του 1, προσδιορίζει μια κοινωνία η οποία έχει την ικανότητα να καταναλώνει ολοκληρωτικά την ενέργεια που της προσφέρει ένας πλανήτης. Μια ενέργεια που αντιλαμβάνεται, καταναλώνει και διαχειρίζεται πλήρως, ελέγχοντας και τροποποιώντας φαινόμενα που προκαλούνται από τη θερμοκρασία, τη θάλασσα, τον καιρό, όσο έντονα και επικίνδυνα κι αν είναι. Στο επίπεδο αυτό, οι κοινωνίες ελέγχουν και τροποποιούν πλήρως για λογαριασμό τους, δυνάμεις που προέρχονται από τη γη ή την ατμόσφαιρα, όπως ηφαίστεια, σεισμοί, ακτινοβολία, κλπ, όπως και η κίνηση, θερμοκρασία και γενική κατάσταση των θαλασσών, οι οποίες μπορούν κάλλιστα να κατοικούνται από υδάτινες πόλεις και να δαμάζονται θαλάσσια κέντρα παραγωγής ενέργειας. Τέλος, στο τύπο πολιτισμού αυτού, ενέργεια μπορεί ακόμη να προέρχεται από τους ίδιους τους ανθρώπους όπως μέσω γενετικής.
Όλα αυτά δηλαδή τα ονόματα των θεοτήτων, που άρχισαν να εμφανίζονται στην πρόσφατη περίοδο που η ανθρωπότητα πέρασε από την φάση 0 στο 0,3 αν και οι περισσότεροι αναγνώστες μέχρι σήμερα θεωρούν ότι προέρχονται από οντότητες που ήρθαν από άλλους πολιτισμούς πλανητικών σχηματισμών, η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Όλα αυτά τα ονόματα που γέμισαν το πάνθεον της μυθολογίας μας με λάμψη και δόξα όπως Δίας, Αθηνά, Αίολος, Ποσειδώνας κλπ, είναι απλά ονόματα ενεργειακών πεδίων και ολοκληρωμένων συστημάτων διαχείρισης και ελέγχου, τεράστιων ενεργειακών πεδίων που κατασκεύασαν οι κάτοικοι της προηγούμενης περιόδου. Εκείνης που καταστράφηκε… Όταν ακόμη το επίπεδο πολιτισμού στον πλανήτη μας ήταν ανάμεσα στο 1 και το 2. Τότε που η συνολική ενέργεια προερχόταν από συστήματα που έλεγχαν τον καιρό, τη θάλασσα, την αιθερική ατμόσφαιρα ή ότι άλλο μπορεί να προκύψει από ένα πολιτισμό που ελέγχει πλήρως και ολοκληρωτικά την ενέργεια που προέρχεται από τον πλανήτη που κατοικεί…
Και τότε τι συνέβη; Τι έγινε και ένας τέτοιος πολιτισμός που μπορούσε να διαχειρίζεται τη δύναμη της θάλασσας και του καιρού τόσο καλά, καταστράφηκε ολοσχερώς βυθίζοντας τον πλανήτη στο επίπεδο του μηδέν; Αυτό ακριβώς έγινε… Μετέτρεψαν τα ενεργειακά πεδία σε οπλικά συστήματα και πέρασαν τα όρια… Πάντα αυτό γίνεται… Και έτσι από το επίπεδο 4 που ήταν κάποτε ο πλανήτης στη ονομαζόμενη Λεμουρία, έχοντας ένα πολιτισμό που μπορούσε να διαχειρίζεται ενέργειες όπως του ήλιου η οποία του επέτρεπε να μπορεί να αποικίσει ολόκληρο το εγγύς διάστημα, φτάσαμε να αγωνιζόμαστε πάλι για τη βασική επιβίωσή μας, ξεκινώντας από το απόλυτο μηδέν… Πως γίνεται αυτό όμως; Πως άφησε ο άνθρωπος να γίνει αυτή η διαδοχική πτώση των πολιτισμών του από το επίπεδο 4 της Λεμουρίας στο 1 την πρώτη φορά και μετά από το επίπεδο 2 -που κατάφερε να πλησιάσει πάλι στην Ατλαντίδα -, στο μηδέν και στην επιστροφή στις σπηλιές;
Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν κάθε φορά να πιέσουν προς μια τόσο ακραία και ενεργειακά εξαιρετική κατάσταση, η οποία μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μας βυθίζει μέσα σε ύλη υψηλών πεδίων βαρύτητας; Διότι κάθε φορά οι ίδιοι εκείνοι άνθρωποι, που οι απόγονοί τους διαμορφώνουν διαχρονικά τις εξουσίες, διαμορφώνουν και τις συνθήκες για τις καταστροφές που έχει δεχθεί αυτός ο πλανήτης συνολικά. Οι μόνοι εξωγήινοι που εποίκισαν ετούτο τον πλανήτη είμαστε εμείς οι ίδιοι… Οι μοναδικοί που αποφάσισαν να διαχειριστούν μεγαλύτερα ποσά ενέργειας με μοναδικό σκοπό την ολοκληρωτική εξουσία πάνω στον τρισδιάστατο κόσμο, είμαστε εμείς… Εμείς οι άνθρωποι… Όχι όλοι φυσικά, αλλά εκείνοι που αποφάσισαν να πειραματιστούν με οτιδήποτε ενεργειακό μπορεί να υπάρξει γύρω τους… γνωρίζοντας ότι τα πάντα είναι ενέργεια κι έτσι μπορούν να διαχειριστούν τον κόσμο όλο…. σαν ενέργεια.
Αν διαβάζατε ένα τέτοιο άρθρο πριν μερικές δεκάδες χρόνια, σαφώς θα ήταν δύσκολο να αντιληφθείτε τι λέει και να αποδεχθείτε να μπείτε στη διαδικασία να το κατανοήσετε… Σήμερα όμως, που η έννοια του ενεργειακού πεδίου έχει επεκταθεί τόσο, ώστε συστήματα όπως του ελέγχου του καιρού και των σεισμών για παράδειγμα να έχουν πάψει να μας προκαλούν εντύπωση, είναι ευκολότερο να περάσουν στη σκέψη μας και να δημιουργήσουν συνάψεις… Κι αυτό, οι άνθρωποι που ελέγχουν αυτά τα νήματα το γνωρίζουν… Άρα κάτι έπρεπε να κάνουν… Να κινηθούν έτσι ώστε να δημιουργήσουν ένα τέτοιο αντιπερισπασμό, ο οποίος να «κλειδώσει» τα μυαλά των ανθρώπων προς μια συγκεκριμένη οπτική θέση, η οποία όμως να τους εμποδίζει να δουν την ολοκληρωμένη εικόνα…
Να δημιουργήσουν ένα τέτοιο φανατισμό στους ανθρώπους, ικανό να τους εμποδίζει να αντιληφθούν σύντομα το πραγματικό σκηνικό… Η αναβίωση των αρχαίων θεών είναι ένα παράδειγμα… όπου βρέθηκαν μερικοί, οι οποίοι μετέτρεψαν την ολοκληρωτική τους άγνοια σε δύναμη επιρροής στα πλήθη… Είναι ανώφελο να το επαναλάβω κι εδώ διότι ο κάθε αναγνώστης είναι ικανός από μόνος του, να αρχίσει να κάνει συνδυαστικές σκέψεις και να κατανοεί τι ήταν οι θεοί αυτοί όπως και όλοι οι άλλοι της Αρχαιότητας… Ότι όλοι οι θεοί αυτοί, ήταν ονόματα ενεργειακών πεδίων τα οποία λειτουργούσαν οι άνθρωποι της περιόδου πριν την καταστροφή… και ότι οι νέοι άνθρωποι της μετά την καταστροφή εποχής, έχοντας σαν μοναδικό δεδομένο αντίληψης απλές αποκομμένες πληροφορίες, τους έδωσαν έννοια θεών…
Μια άλλη μεγάλη πλάνη είναι αυτή των υπερόντων. Κι αυτό διότι γνώριζαν τι είναι τα όντα αυτά. Γνώριζαν δηλαδή ότι είναι δικά τους ανθρώπινα κατασκευάσματα… Όταν στην Ατλαντίδα άρχισαν να δημιουργούν τους πρώτους κλώνους, το πρόβλημά τους ήταν ο τρόπος να τους ελέγχουν μαζικά. Έτσι κατάφεραν και ολοκλήρωσαν ένα σύστημα ενεργειακού πεδίου, με το οποίο επιδρούσαν στο συναίσθημά τους και τους κρατούσαν υπό έλεγχο. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι το σύστημα αυτό, επιδρούσε πάνω και στους ίδιους. Έτσι άρχισαν να δημιουργούν παράλληλα, μια δεύτερη σειρά κλώνων, στους οποίους ανέπτυξαν το αρχέγονο ερπετικό μέρος του εγκεφάλου τους, ώστε να μένουν εκτός επιρροής του συστήματος «Κρύων». Οι κλωνικές αυτές μονάδες προορίζονταν για τις θέσεις ελέγχου και εξουσίας, μιας και ήταν εντελώς ανεπηρέαστοι από το συναίσθημα και τον ανθρώπινο πολυεπίπεδο εσωτερικό πόνο και το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι η ενέργεια σαν βασικό συστατικό επιβίωσης…
Αν η αντίστροφη πορεία της ιστορίας προς τα πίσω που ξεκινήσαμε εδώ, σταματούσε στο 12000 πΧ, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά… Τότε, η όλη ιστορία με τους θεούς και τις υπερφυσικές οντότητες θα περνούσε μια χαρά… Όμως τώρα γνωρίζουμε καταστάσεις που εσκεμμένα μας κρύβουν… Γιατί μας κρύβουν; Ποιος είναι ο λόγος που το κάνουν; Διότι όταν αρχίσουν και βγαίνουν στο φως όλα όσα συνέβησαν τότε, η ανθρωπότητα θα καταλάβει ότι όλους αυτούς τους αιώνες που προηγούνται του σήμερα, ο άνθρωπος δημιούργησε μια ολοκληρωτική πολιτισμική καταβύθιση διαχειριζόμενος απλά με αρνητικό τρόπο τις ενέργειες και τα ενεργειακά πεδία που έθεσε υπό τον έλεγχό του… Γνωρίζοντας τα επίπεδα των πολιτισμών της κλίμακας Καρντάσεφ, και ανάγοντας τις καταστάσεις που βγαίνουν στο φως σταδιακά σε αυτή, κατανοεί πια ο κάθε ένας την αντίστροφη πολιτισμική πορεία που καταφέραμε όλοι μας και την προσπάθεια σήμερα να ανακτήσουμε απεγνωσμένα το χαμένο έδαφος….
Όμως πλέον, κατανοούμε, ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να αντιστρέψουμε τον τρόπο σκέψη μας και από πολύπλοκο, ξεκομμένο και χαοτικό να τον οδηγήσουμε σε απλό, επαγωγικό και σύνθετο. Από την αποκοπή και την απομόνωση της πληροφορίας, θα πρέπει τώρα να πάμε στη σύνθεση και να αρχίσουμε να ενώνουμε απομονωμένες εικόνες, που έχουμε όμως πια στη διάθεσή μας… Πολλοί ίσως με αφέλεια ή λιγότεροι εσκεμμένα, θεωρούν ότι υπάγονται σε κάποιας μορφή υπερφυσικού όντος, το οποίο έχει το χάρισμα της σοφίας ή της εξουσίας από τη φύση του ή τη γέννησή του. Με το να το κάνουν όμως αυτό, απλά αποδυναμώνουν αυτό που πραγματικά Είναι…
Απλοί καθημερινοί άνθρωποι καταφέρνουν πλέον να αποκοπούν από το φοβικό περιβάλλον του καιρού μας και να ολοκληρώσουν ένα διαφορετικό τρόπο μαθητείας και σκέψης… Διότι η μόνη διαφορά είναι πρώτιστα ο τρόπος μαθητείας…
Ο απεγκλωβισμός από τον ειδήμονα που «καπελώνει» τη σκέψη μας και μας οδηγεί σε μια αποδυναμωμένη συμπεριφορά, χωρίς να μπορεί να μας δώσει όμως διαχρονική λύση και να μας οδηγεί έτσι στην απελπισία… Έναν ειδήμονα που μπορεί να είναι ένας δάσκαλος, ένας δημοσιογράφος, ένας επιστήμονας, ένας ηγέτης ενός πνευματικού χώρου. Έναν οτιδήποτε που απλά μεταφράζει τον κόσμο όπως του τον έδειξαν ή όπως θέλει να τον βλέπει ο ίδιος μέσα από τις πεποιθήσεις του, μεγεθύνοντας τις σκέψεις του και προβάλλοντας τις στις δικές μας, μετατρέποντάς μας, σε ένα αδύναμο και γεμάτο φόβο πλάσμα…
Η στιγμή αυτή ίσως να είναι και η καλύτερη που θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει… Διότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο που κοιτάζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις… μπορούμε να τα δούμε όλα… Και τα θετικά και τα αρνητικά… Έτσι ώστε τελικά να κατανοήσουμε το βαθύτερο λόγο της πορείας που επιλέγουμε. Πορείας, προς ένα πολιτισμό που δημιουργούμε πλέον μέρα με τη μέρα εμείς οι ίδιοι… Εδώ και Τώρα…
Αλκιρέας Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου