Γράφει ο Λευτέρης Πανούσης Δωδεκαθεϊστές ή Χριστιανοί, είμαστε Ελληνες...
Όχι, αρνούμαι να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι αυτές τις ημέρες ξωπετάχτηκε στον αφρό των γεγονότων, μια [ίσαμε τώρα] υφέρπουσα αντιπαλότητα, την οποία θα χαρακτήριζα: ολέθρια για το Γένος των Ελλήνων.
Δωδεκαθεϊστές κατηγορούσαν τους χριστιανους και χριστιανοί αντι-κατηγορούσαν τους δωδεκαθεϊστές, ως να μην ήσαν κι οι δυο μέλη του ίδιου σώματος - του Ελληνισμού.
Κρίμα!
Και το λέγω με βαρύ πόνο...
Κρίμα αδέρφια μου, να χτυπάμε τέτοιες ώρες τον Έλληνα, όντας κι εμείς Έλληνες.
Και θα σας πω και κάτι ακόμα, που δεν ξέρω να έχει ειπωθεί έτσι ρητά και απόλυτα...
Τι πιστεύετε ότι είναι εν τέλει ο Ελληνισμός;
Μήπως μέσα από τα σπλάχνα του πολιτισμού μας μπορούμε να ξωπετάξουμε τον Όμηρο; Ή μήπως μπορούμε να αφαιρέσουμε χειρουργικά τον Αλέξανδρο τον Παπαδιαμάντη και να παραμείνει ό Ελληνισμός ακέραιος, χωρίς ένα βαθύ τραύμα στο σώμα του, που του το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι;
Τίποτα δεν περισσεύει σ' εμας τους Έλληνες αδέρφια μου, για να το πετάξουμε στα αζητητα του Πολιτισμού μας.
Και ο Φειδίας και ο Θεοφάνης ο Κρης, είναι εξίσου αναπόσπαστα κομμάτια του Ελληνισμού κι αν ξεριζώσουμε από τη συλλογική μας συνείδηση τον έναν ή τον άλλον, θα μείνουμε μονόφθαλμοι, σαν θλιβεροί κύκλωπες, που τιμωρήθηκαν για την αλαζονεία τους...
Αν θέλουμε να λέμε ότι ο Ελληνισμός επιβίωσε, μέσα από υπόγειες διαδρομές και κάτω από τις μύτες των εκάστοτε κατακτητών του, δεν θα πρέπει ούτε στιγμή να λησμονούμε πως διασώθηκαν παραδείγματος χάριν τα χειρόγραφα του Αριστοτέλους, τόσο από τον χρισρτιανικό όχλο, όσο και από τους βάρβαρους μαμελούκους κι ούτε θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι Ελληνες απέκρουσαν τους Αβάρους, βάνοντας μπροστά την Υπέρμαχο Στρατηγό.
Όχι!
Και ο Εύδοξος ο Κνίδιος είναι κομματι του Ελληνισμού και ο Πατριάρχης Φώτιος.
Κι αν για κάποια ιστορικά διαστήματα, αναγκαστήκαμε να κρύβουμε τον έναν ή τον άλλο, από το βλέμμα του κατακτητή μας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν τους κρατήσαμε ζωντανούς στη συλλογική μας μνήμη.
Ένα κρυφό σχολειό ήταν αδερφια, ο Ελληνισμός.
Ένα κρυφό σχολειό - που στον καιρό των Σουλτάνων, πέρναγε υπόγεια την πίστη στην Υπερμαχο Στρατηγό, ενώ στον καιρό του Θεοδοσίου πέρναγε υπόγεια την πίστη στους μαραθωνομάχους.
Και θα πάμε τώρα εμείς, να διαγράψουμε από την ιστορία μας, την Παναγιά ή την Παλλάδα;
Γιατί;
Μας περισσεύει Πίστη και αναζητάμε σε ποιον θα τη χαρίσουμε;
Συλλογιστείτε μοναχά ότι στην εποχή του Πατριάρχη Φώτιου, η λέξη Έλληνας, για τους ελληνόφωνους όχλους της Ασιας, σήμαινε κυρίως τον ειδωλολάτρη. Κι όμως, μέσα από τη μυριόβιβλο, ο ίδιος ο Πατριάρχης Φώτιος διέσωσε μνήμες της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, που σήμερα θα ήσαν εντελώς χαμένες.
Πως λοιπον να βγούμε και να πούμε ότι ο Ελληνικός πολιτισμός τελείωσε με τον Κωνσταντίνο και να απορρίψουμε συλλήβδην το ελληνικότατο βυζάντιο, ως δημιούργημα των λατίνων ή των ασιατών βαρβάρων;
Να απορρίψουμε δηλαδή την Αγιά Σοφία και να επιστρέψουεμ πίσω στον Παρθενώνα, για να βρούμε υποτίθεται τις αγνές ρίζες του Ελληνισμού;
Κι όλα αυτά δηλαδή που χαράχτηκαν στο συλλογικό μας ασύνειδο, να τα κάνωμε τι;
Να τα πετάξωμε;
Μα όλα αυτά είναι κομμάτι μας!
Κι αν κάνουμε το ολέθριο λάθος να θεωρήσουμε ένα "σκοτεινό διάλλειμμα" του Ελληνισμού το χριστιανικό βυζάντιο, αν δηλαδη διώξουμε από τη συλλογική μας συνείδηση τον Ρωμανό τον Μελωδό και την Άννα την Κομνηνή, τότε που θα τα χαρίσουμε;
Κι αν αρνηθούμε τη χριστιανική συνιστώσα του Ελληνισμού, αν αφαιρέσουμε Γρηγόριο Παλαμά, Νικόδημο Αγιορείτη και Φιλοκαλία, τότε αυτά τα πολύτιμα, που θα τα χαρίσουμε;
Στους Σλάβους;
Ή στους Τούρκους;
Συντρίβομαι αδέρφια μου από το βάρος του τρόμου, πως θα έρθει κάποτε μια ώρα, εμείς οι ίδιοι οι Ελληνες, να χτυπιόμαστε μεταξύ μας, για το αν πρέπει να αρνηθούεμ το ένα μας μισό, προς χάριν καο δόξαν του άλλου μισού.
Αμ' τότε μισοί θα μείνουμε...
Και ξέρετε και κάτι ακόμα;
Ελάχιστοι λαοί της υφηλίου συνδυάζουν τόσο ετερογενή στοιχεία, όπως ο Ελληνισμός. Ελάχιστοι λαοί, παραδέιγματος χάριν έχουν στα πολιτισμικά σπλάχνα τους τους βαρείς ίσκιους των βουνών και τους ανοιχτούς ορίζοντες της θάλασσας.
Αν μου πείτε πως ο Ελληνισμός είναι κατεξοχήν αρχαιοελληνισμός ή κατεξοχήν χριστιανοελληνισμός, είναι σαν να μου λέτε ότι θα πρέπει να αποκόψουμε από το σώμα του Ελληνισμού ή το κλαρίνο [γιατί απηχεί τον ήχο των βουνών] ή τη λύρα [γιατι απηχεί τον ηχο της θάλασσας]
Ε ΄ όχι, ρε γαμώτο.
Γι αυτο είμαστε μοναδικοί. Ακριβώς επειδη στο διάβα των αιώνων κατορθώσαμε να εν-αρμονίσουμε τον φλοίσβο των κυμάτων μας, με την βοή του Ολύμπου μας.
Τις αγιογραφίες του Θεοφάνους μας, με τους κίονες των δωριέων μας.
Την έναστρη νύχτα του Βιτσέντζου Κορνάρου μας, με το ηλιόφωτο Αιγαίο του Ελύτη μας.
Τον Ευριππίδη μας, με τον Παπαδιαμάντη μας.
Όλα αυτά είμαστε εμείς
Εμείς οι Ελληνες.
Δωδεκαθεϊστες, άθεοι ή χριστιανοί - αδιαφορον...
Και από όλα αυτά τα "Εμείς" δεν μας περισσεύει τίποτα, για να το δωρίσουμε οπουδήποτε...
Όχι, αρνούμαι να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι αυτές τις ημέρες ξωπετάχτηκε στον αφρό των γεγονότων, μια [ίσαμε τώρα] υφέρπουσα αντιπαλότητα, την οποία θα χαρακτήριζα: ολέθρια για το Γένος των Ελλήνων.
Δωδεκαθεϊστές κατηγορούσαν τους χριστιανους και χριστιανοί αντι-κατηγορούσαν τους δωδεκαθεϊστές, ως να μην ήσαν κι οι δυο μέλη του ίδιου σώματος - του Ελληνισμού.
Κρίμα!
Και το λέγω με βαρύ πόνο...
Κρίμα αδέρφια μου, να χτυπάμε τέτοιες ώρες τον Έλληνα, όντας κι εμείς Έλληνες.
Και θα σας πω και κάτι ακόμα, που δεν ξέρω να έχει ειπωθεί έτσι ρητά και απόλυτα...
Τι πιστεύετε ότι είναι εν τέλει ο Ελληνισμός;
Μήπως μέσα από τα σπλάχνα του πολιτισμού μας μπορούμε να ξωπετάξουμε τον Όμηρο; Ή μήπως μπορούμε να αφαιρέσουμε χειρουργικά τον Αλέξανδρο τον Παπαδιαμάντη και να παραμείνει ό Ελληνισμός ακέραιος, χωρίς ένα βαθύ τραύμα στο σώμα του, που του το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι;
Τίποτα δεν περισσεύει σ' εμας τους Έλληνες αδέρφια μου, για να το πετάξουμε στα αζητητα του Πολιτισμού μας.
Και ο Φειδίας και ο Θεοφάνης ο Κρης, είναι εξίσου αναπόσπαστα κομμάτια του Ελληνισμού κι αν ξεριζώσουμε από τη συλλογική μας συνείδηση τον έναν ή τον άλλον, θα μείνουμε μονόφθαλμοι, σαν θλιβεροί κύκλωπες, που τιμωρήθηκαν για την αλαζονεία τους...
Ο ναός της Βραυρωνείας Αρτέμιδος
Μεσα στον αρχαιολογικο χωρο υπαρχει εκκλησακι της Παναγιάς
Κι αυτό καμει μοναδικο τον Ελληνισμο!
Όχι!
Και ο Εύδοξος ο Κνίδιος είναι κομματι του Ελληνισμού και ο Πατριάρχης Φώτιος.
Κι αν για κάποια ιστορικά διαστήματα, αναγκαστήκαμε να κρύβουμε τον έναν ή τον άλλο, από το βλέμμα του κατακτητή μας, αυτό δεν σημαίνει πως δεν τους κρατήσαμε ζωντανούς στη συλλογική μας μνήμη.
Ένα κρυφό σχολειό ήταν αδερφια, ο Ελληνισμός.
Ένα κρυφό σχολειό - που στον καιρό των Σουλτάνων, πέρναγε υπόγεια την πίστη στην Υπερμαχο Στρατηγό, ενώ στον καιρό του Θεοδοσίου πέρναγε υπόγεια την πίστη στους μαραθωνομάχους.
Και θα πάμε τώρα εμείς, να διαγράψουμε από την ιστορία μας, την Παναγιά ή την Παλλάδα;
Γιατί;
Μας περισσεύει Πίστη και αναζητάμε σε ποιον θα τη χαρίσουμε;
Συλλογιστείτε μοναχά ότι στην εποχή του Πατριάρχη Φώτιου, η λέξη Έλληνας, για τους ελληνόφωνους όχλους της Ασιας, σήμαινε κυρίως τον ειδωλολάτρη. Κι όμως, μέσα από τη μυριόβιβλο, ο ίδιος ο Πατριάρχης Φώτιος διέσωσε μνήμες της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, που σήμερα θα ήσαν εντελώς χαμένες.
Πως λοιπον να βγούμε και να πούμε ότι ο Ελληνικός πολιτισμός τελείωσε με τον Κωνσταντίνο και να απορρίψουμε συλλήβδην το ελληνικότατο βυζάντιο, ως δημιούργημα των λατίνων ή των ασιατών βαρβάρων;
Να απορρίψουμε δηλαδή την Αγιά Σοφία και να επιστρέψουεμ πίσω στον Παρθενώνα, για να βρούμε υποτίθεται τις αγνές ρίζες του Ελληνισμού;
Κι όλα αυτά δηλαδή που χαράχτηκαν στο συλλογικό μας ασύνειδο, να τα κάνωμε τι;
Να τα πετάξωμε;
Μα όλα αυτά είναι κομμάτι μας!
Κι αν κάνουμε το ολέθριο λάθος να θεωρήσουμε ένα "σκοτεινό διάλλειμμα" του Ελληνισμού το χριστιανικό βυζάντιο, αν δηλαδη διώξουμε από τη συλλογική μας συνείδηση τον Ρωμανό τον Μελωδό και την Άννα την Κομνηνή, τότε που θα τα χαρίσουμε;
Κι αν αρνηθούμε τη χριστιανική συνιστώσα του Ελληνισμού, αν αφαιρέσουμε Γρηγόριο Παλαμά, Νικόδημο Αγιορείτη και Φιλοκαλία, τότε αυτά τα πολύτιμα, που θα τα χαρίσουμε;
Στους Σλάβους;
Ή στους Τούρκους;
Αγιογραφια του Θεοφάνους του Κρητικού
Θα τον χαρισουμε στους Σλάβους, επειδη ανηκει στη χριστιανικη καλλιτεχνικη παραδοση;
Αμ' τότε μισοί θα μείνουμε...
Και ξέρετε και κάτι ακόμα;
Ελάχιστοι λαοί της υφηλίου συνδυάζουν τόσο ετερογενή στοιχεία, όπως ο Ελληνισμός. Ελάχιστοι λαοί, παραδέιγματος χάριν έχουν στα πολιτισμικά σπλάχνα τους τους βαρείς ίσκιους των βουνών και τους ανοιχτούς ορίζοντες της θάλασσας.
Αν μου πείτε πως ο Ελληνισμός είναι κατεξοχήν αρχαιοελληνισμός ή κατεξοχήν χριστιανοελληνισμός, είναι σαν να μου λέτε ότι θα πρέπει να αποκόψουμε από το σώμα του Ελληνισμού ή το κλαρίνο [γιατί απηχεί τον ήχο των βουνών] ή τη λύρα [γιατι απηχεί τον ηχο της θάλασσας]
Ε ΄ όχι, ρε γαμώτο.
Γι αυτο είμαστε μοναδικοί. Ακριβώς επειδη στο διάβα των αιώνων κατορθώσαμε να εν-αρμονίσουμε τον φλοίσβο των κυμάτων μας, με την βοή του Ολύμπου μας.
Τις αγιογραφίες του Θεοφάνους μας, με τους κίονες των δωριέων μας.
Την έναστρη νύχτα του Βιτσέντζου Κορνάρου μας, με το ηλιόφωτο Αιγαίο του Ελύτη μας.
Τον Ευριππίδη μας, με τον Παπαδιαμάντη μας.
Όλα αυτά είμαστε εμείς
Εμείς οι Ελληνες.
Δωδεκαθεϊστες, άθεοι ή χριστιανοί - αδιαφορον...
Και από όλα αυτά τα "Εμείς" δεν μας περισσεύει τίποτα, για να το δωρίσουμε οπουδήποτε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου