ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ[Μέρος Α΄]

Η  Ακρόπολις,  ο τόπος του κρανίου                                          

   Στο πυθαγόρειο τρίγωνο (3,4,5) 

 H ειμαρμένη 5 αντιστοιχεί στο κράτος δικαίου. 

 Η φυλετική πρόνοια 3, στην θρησκεία, ενώ ο  Εριχθόνιος της συνείδησης στον  πολιτισμό  4

Το πολίτευμα  είναι το άθροισμα  της θρησκείας και του  πολιτισμού.   Η θρησκεία είναι το υποσυνείδητο  του πολιτεύματος και φύλακας των χρημάτων...

 Οι αριθμοί στις 4εις πλευρές  του Παρθενώνα

• Η  εξέλιξη  της πόλις και του πολιτισμού καταγράφεται στην αρχιτεκτονική της. 
• Έλλοπες-Κύκλωπες-Κένταυροι-Πελασγοί-Έλληνες είναι η σειρά των φυλών κατά την κλίμακα της αιθερικής τους πτώσης.  (Μονάδες-δεκάδες-εκατοντάδες-χιλιάδες) 

• Οι αριθμοί 1έως 10 αναφέρονται στους Θεούς   
• Οι αριθμοί 10 έως 100 αναφέρονται στους πλανήτες 
• Οι αριθμοί 100 έως 1000 αναφέρονται στους ανθρώπους 
• Οι αριθμοί 1000 έως 10000 αναφέρονται στα γεγονότα. 

Οι δράκοντες  Κένταυροι (century=εκατό) που κοσμούν την νότια πτέρυγα, οδήγησε την σκέψη μας σε μια ομάδα  αντιστοιχιών. 

• Ανατολή-Θεότητα-Μονάδες-Αέρας  [ η γέννηση της Αθηνάς]
• Δύση-Ψυχές-Δεκάδες-Ύδωρ   [ ο κήπος των εσπερίδων, με το δένδρο και το φίδι ]
• Νότος-Κένταυροι (Νόηση)-εκατοντάδες-Πυρ  [ η μάχη Κενταύρων Λαπιθών ]
• Βορράς- τα γεγονότα της Προσωπικότητας-Χιλιάδες-Γη   [ ο τρωικός πόλεμος ]

    Δεν είναι δύσκολο να συνδυάσεις την λατρεία των φιλάνθρωπων όφεων nagas με την Ακρόπολη. Οι όφεις nagas (βλ. ναγουαλισμός) έφεραν τον αγκυλωτό σταυρό επί της κεφαλής των. Όπως η Αθηνά η θεά των όφεων στον μανδύα της (αιγίδα). Ο οποίος ήταν πλεγμένος με όφεις ή με τον μαίανδρο της σβάστικα σχεδιασμένο επάνω της.  Ο ινδουιστικός Varuna - Ποσειδώνας είναι ο βασιλιάς των ερπετών nagas. Οπότε στην σχετική διαμάχη του Ποσειδώνα με την Αθηνά (στο δυτικό αέτωμα), έχουμε την αντικατάσταση μιας κατηγορίας δρακόντων (αλόγων του Ποσειδώνα) με την ελαία (το καβαλιστικό δένδρο της ζωής με το φίδι, την τετρακτίδα-σβάστικα),  το δένδρο της μετά τον κατακλυσμό εποχής της Αθηνάς και τον Εριχθόνιο όφι της συνείδησης του πολίτη. 

Η ακρόπολη είναι ένα μυητικό κέντρο με 12 δήμους-φυλές-επαγγελματιών ή ζώδια στον κύκλο που ορίζει.            

     Ο Κέκρωψ διένειμε την Αττική σε δώδεκα περιοχές, για να διαχειρίζεται καλύτερα τον πληθυσμό:                        Αφίδναι, Βραυρώνα, Δεκέλεια, Επάκρια, Ελευσίνα, Κεκροπία, Κηφισία, Κυθαιρός, Φάληρο, Σφαιττός, Τετράπολις, Θορικός.  Καταμετρώντας το πλήθος των κατοίκων-λίθων της  υπολόγισε 20.000 άτομα.  Δηλαδή τον 20εδρο αδάμαντα των 12 κορυφών, σε επίπεδο χιλιάδων (Πυθαγόρειων  γεγονότων)  

Η  αλληγορία του φιδιού στο δένδρο της ζωής (βλ. φαλλός- καρδιοειδές) δείχνει την κοινή καταγωγή όλων των θρησκειών στον προκατακλυσμιαίο πολιτισμό της Ατλαντίδας,  

•        Ο τετραψήφιος αριθμός που αποτελείται από τον αριθμό της ψυχής + τον νοητικό + τον ονειρικό+ τον φυσικό αναφέρεται στα γεγονότα του βίου της προσωπικότητας μας. Όταν συγχωνευτούν οι τρείς κατώτεροι στον αριθμό της προσωπικότητας. Θα προκύψει  τριψήφιος αριθμός, επειδή τότε πρωτοεμφανίζεται και ο αριθμός της Μονάδας του πνεύματος. Οι τρεις αριθμοί της:  προσωπικότητας, ψυχής και πνεύματος δημιουργούν τον τριψήφιο αριθμό του ανθρώπου. 666 Κατόπιν με την συγχώνευση της ψυχής με την προσωπικότητα  θα προκύψει  ο διψήφιος αριθμός  της μονάδας που  παραπέμπει  στην  θεότητα (Βούδα) στην οποία είναι αφιερωμένος ο Ναός. Ο Παρθενών με τους 46=10=1 κίονες-πέταλα  είναι αφιερωμένη στην πνευματική Μονάδα

      Η πυθαγόρεια αντίληψη των ιδεών-αριθμών ως υπεύθυνων για την παραγωγή των ρητών-ορατών μορφών, είναι αντίστοιχη της διαιρετότητας του Ηράκλειτου. Δηλαδή της κοσμικής  δημιουργικής νοητικής αρχής ή φιλοσοφικού Λόγου (συμμετρίας ή αναλογίας-κλάσματος), που ανακλάται  στην  καλειδοσκοπική οφιοειδή συμπεριφορά της περιόδου των δεκαδικών υπολοίπων. (βλ.  dna, κβαντικοί κραδασμοί)

      Η διδασκαλία των οφιοειδών υπολοίπων υφίσταται στην πολιτεία του Πλάτωνα και επανέκαμψε στις μέρες μας δια μέσου  του  σουφισμού. Αναφερόμαστε στον γαμήλιο αριθμό της ευγονίας  που όφειλαν να γνωρίζουν οι άρχοντες της Πολιτείας. Ο γαμήλιος αρ. είναι ο  1.000.000  που προσεγγίζεται στα τρία εξαψήφια υπόλοιπα ή όφεις  του 7 και του 13. Δηλαδή της ηλιακής κυκλοφορίας του αίματος 1/7 =142857... και των σεληνιακών ωθήσεων  προς το νευρικό και το ορμονικό μας σύστημα  στο διπλό  υπόλοιπο του 1/13 = 076923 = 777*99 και 2/13=153846 το αιθερικό δίχτυ με τα 153 ψάρια  (βλ. Ελένη (7), Κάστωρ (2/13) και Πολυδεύκης (1/13)) 

        Στην ακρόπολη λατρευόταν η ανώτερη έκφραση της διαλεκτικής πάλης των δύο όφεων της νοητικής δημιουργίας στα πρόσωπα της Αθηνάς και του Ποσειδώνα.  Οι Ιδέες  είναι μαθηματικά σημεία που έλκονται και απωθούνται σε έναν διαρκή πόλεμο που  δημιουργεί την σύνθετη ζωή των αντι-κειμένων (ειδώλων). Δηλαδή των σύνθετων έμβιων μορφών  που υπάρχουν επειδή δεν επιτρέπουν στα αντιτιθέμενα μέρη τους να έρθουν σε επαφή και να απλοποιηθούν. (βλ η εξίσωση) Γεγονός που θα τα μετέτρεπε σε απλά ψυχολογικά υπό-κείμενα ή αισθαντικά  στοιχεία (γη, νερό, φωτιά, αέρας)    Αυτό επιτυγχάνεται με την μεσολάβηση της δικαιοσύνης του άπειρου αιθέρα (3) λέγει ο Αναξίμανδρος. (βλ. Άδης και η λήθη της προσωπικότητας)

        Πράγματι  διαβάζουμε ότι ο Εμπεδοκλής όπως και ο Παρμενίδης, απορρίπτει τη γένεση και τη φθορά. Στη θέση τους χρησιμοποιεί δύο άλλες έννοιες που τις περιγράφει ως μείξη (γέννηση) και χωρισμό  (φθορά) «αγέννητων στοιχείων». Κρατά το μηδέν έξω από τον κόσμο και ανάγει την γέννηση του κόσμου και τις κοσμικές μεταβολές σε τέσσερις θεμελιώδεις υποστάσεις, ισοδύναμες μεταξύ τους. Αυτές οι υποστάσεις, όμοιες με το εόν του Παρμενίδη είναι τα «ριζώματα», δηλαδή η γη (7), το νερό(6), η φωτιά(5) και ο αέρας(4). Τα ριζώματα (ιδέες), αντίθετα από τα φυσικά στοιχεία δεν χάνουν την ταυτότητά τους. Οι δε μεταξύ τους σχέσεις διέπονται από την επίδραση δύο κοσμικών δυνάμεων, που είναι επίσης αγέννητες και αιώνιες, της φιλότητας, (1)  (έλξης και συνένωσης) και του νείκους,  (2) (έχθρας διάσπασης και διάλυσης).

        Μαζί με τον Θαλή και τον Αναξίμανδρο, ο Ίωνας φιλόσοφος Αναξιμένης δεν ασχολείται συστηματικά με την Ψυχή. Εντούτοις, διαπιστώνει μέσα από την θεωρία του γύρω από την αρχή του κόσμου , πως Ψυχή, πνοή ζωής-πηγή ζωής του ανθρώπου και της φύσης, είναι ο αέρας ως φυσικό στοιχείο. Έτσι η Γη δημιουργείται από τις συχνές μετατροπές του αέρα 4, σε νερό 6 και σε γη 7. Κατά συνέπεια όλα τα όντα επάνω στην γη, οφείλουν την ύπαρξη τους στον αέρα. Αυτός λοιπόν είναι η Ψυχή τους, η αιτία της Ύπαρξης και της ζωής τους.

         Εμείς σχολιάζουμε ότι  προφανώς στον αέρα 4 (βλ. χρυσή τομή (ρίζα5-1)*(ρίζα5+1)=4) ο Αναξιμένης επισημαίνει την  ανθρώπινη ιδεοπλασία. 6+7 = 13 = 1+3 = 4 (αέρας θεοσοφική αναγωγή)   Την  ικανότητα δηλαδή να εμφανίζει ως αντι-κείμενα τις ιδέες που ο νόμος της δικαιοσύνης-αιθέρα επιτρέπει να υφίστανται.  

Λέγεται ότι όταν ο Κολόμβος έφθασε με τα πλοία του στην Αμερική, οι ιθαγενείς ινδιάνοι,  δεν μπορούσαν να δουν τα πλοία. Επειδή ως κοινωνία δεν είχαν βιώσει ποτέ την ιδέα του μεγάλου πλοίου. Επομένως  για αυτούς δεν υπήρχε και το είδωλό του… Επαναλαμβάνοντας την γνωστή ιστορία του Βούδα για το μεγάλο πλοίο που έφθασε αλλά κανείς δεν είδε... (βλ. UFO)  

    Η ακρόπολη ως γεωμετρική έκφραση αναφέρεται στον τρόπο προσέγγισης της μονάδας της θεότητας  (46 κίονες = 4+6 =1). Δια μέσου του δράματος  της ωρίμανσης  της συνείδησης του πολίτη ή Εριχθονίου όφεος.  Το οποίο δράμα είναι επανάληψη της αντίστοιχης γέννησης της σοφίας-Αθηνάς στον Ουρανό... 

    Η γέννηση της θεάς Αθηνάς-πεντάκτινου αστέρα, προφανώς σημαίνει την γέννηση της εσωτερικής όρασης στο αντίστοιχο κέντρο του κρανίου και αποτελεί τον κοινό στόχο για όλους τους πολίτες. 

«Ο φωτισμένος άνθρωπος γίνεται  αντιληπτός όπως  η πόλις επί του λόφου…»  Ακρόπολις

                                                                                                                                                                            

H πόλη θρησκεία  των 12 δήμων-φυλών ή ζωδίων…

         Η σχέση της θρησκείας  με την οικονομία, τον αθλητισμό  και την πολιτική  παραμένει ασαφής στον πολιτισμό  μας...   Και ασφαλώς αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς   οι  έννοιες  φαίνεται να αφορούν  τα τρία τελευταία ζώδια (Αιγόκερως, Υδροχόος, Ιχθείς)  όπου ολοκληρώνεται η ανάπτυξη  της ομαδικής  συνείδησης των τριών αστρολογικών σταυρών-τετραγώνων στον τόπο των ανώτερων κέντρων του κρανίου… Που διαμορφώνει την  ποιότητα της παιδείας, για την κατανόηση του πυθαγορείου θεωρήματος. Η πολιτική αντιστοιχεί προφανώς στην υποτείνουσα- ειμαρμένη, η θρησκεία στην πρόνοια και η ανθρώπινη βούληση-συνείδηση στον αθλητισμό-εκπαίδευση...   

Η περίεργη δήλωση ότι ο Χριστός... σταυρώθηκε στην Ακρόπολη, τον νοητικό τόπο του κρανίου (Γολγοθά), δίπλα στον Ηριδανό -Ιορδάνη ποταμό,  την εποχή του ...Ηρώδη (του Αττικού). Είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που το πνεύμα  συνθέτει τις ακτίνες-τετράγωνους αριθμούς στο θεώρημα (36+64=100). Υπηρετώντας  την εξέλιξη του πολιτισμού, κρατώντας  αναλλοίωτο τον μεταφυσικό πυρήνα του δεκαδικού συστήματος αρίθμησης, που είναι ο ίδιος σε όλες τις θρησκείες. Έτσι οι εκατοντάδες-αιώνες-centuries ευρίσκονται στην Ακρόπολη με την μορφή των Κενταύρων, ενώ στην σκηνή της σταύρωσης του Χριστού συναντάμε τον ...εκατόνταρχο άγιο Λογγίνο με την λόγχη-κέντρο. [(βλ. κέντρο,Κένταυρος, εκατό, Εκάτη, κάτω κόσμος, αιχμηρό κέντρο  του τεκτονικού διαβήτη της δράσης (φαλλός -ομιλία)]. Την θανάτωση του τέκτονα διδασκάλου  με τον κάθετο  κανόνα-σταυρό και τον διαβήτη-λόγχη).  

•  Η σχέση της εκκλησιαστικής τράπεζας με την αντίστοιχη οικονομική  προσεγγίζεται δια μέσου του εβραϊκού ζητήματος (της ιερατικής φυλής που υποχρεούται να θανατώσει την συνείδηση όταν ωριμάσει) στο  ζώδιο του Αιγόκερω. Εκπληρώνοντας το Πυθαγόρειο Θεώρημα για την θυσία-εκμηδενισμό της καθέτου της ανθρώπινης συνείδησης. Παρόμοια ο Εριχθόνιος φονεύεται από τον Ποσειδώνα πολεμώντας τους Ευμολπίδες... ιερείς των Ελευσινίων.   Η φύλαξη της κληρονομιάς ήταν πάντοτε το έργο του ιερατείου, σαν αντιπρόσωπου της θείας πρόνοιας, πλούτου ή κόσμου των νεκρών στον οποίο οφείλουμε τα φαντάσματα (είδωλα) των  προσωπικοτήτων μας μαζί με τον κόσμο μας… Είμαστε λοιπόν χρεωμένοι στο ταμείο των φυσικών ιδεών, του Πλούτωνα ή Άδη και οι αντιπρόσωποί του ζητούν τις οφειλές. Στην εποχή της οικονομικής κρίσης γίνεται αντιληπτή η φράση επί του τραπεζογραμματίου "In God we trust...Στον θεό που πιστεύουμε". Εφόσον η ανταλλακτική αξία του νομίσματος, είναι ισοδύναμη  της πίστης των πολιτών στο μέλλον της Πολιτείας τους. Ενώ το χρέος ενός λαού είναι ανάλογο των παθών στα οποία είναι υπόδουλος...  

• Η σχέση των αθλητικών μυητικών αγώνων με το ζώδιο του Υδροχόου, υποδεικνύεται στην θ ραψωδία  του Ομήρου, «όπου ο Βασιλιάς Αλκίνοος  διοργανώνει αθλητικούς αγώνες, αναγκάζοντας  τον Οδυσσέα    να αποκαλύψει τον εαυτό του στην ανακεφαλαιωτική  εξομολόγηση των παθημάτων του.  " Η ένταση χαλαρώνει κι αρχίζει ο χορός. Στη μέση ο Δημόδοκος τραγουδά το σκωπτικό τραγούδι του σακάτη Ήφαιστου, που έπιασε στο συζυγικό του κρεβάτι την όμορφη Αφροδίτη με τον Άρη και τους κατήγγειλε στους θεούς, εκείνοι όμως τον περιγέλασαν». Το δίχτυ βέβαια που χρησιμοποίησε ο Ήφαιστος για να πιάσει το παράνομο ζεύγος ( αντιθετικών πυρών) είναι η δημιουργία του ανθρώπινου αιθερικού σώματος "ο αιών του Υδροχόου"…  Κατά την διάρκεια των θρησκευτικών Ολυμπιακών αγώνων οι νικητές συμπληρώνουν τις ατελείς αιθερικές γραμμές του αδάμαντα της νοητικής μορφής τους. Καθώς το φυσικό σώμα υπάκουσε στην εσωτερική εικόνα της οραματισθείσης επίτευξης.  Παρέχοντας την πρότυπη λύση για την άρση των δεινών της πόλης τους. Δοξάζοντας την υπόδειξη του Απόλλωνα για την  διοργάνωση  αγώνων που σώζουν την Πόλη...  Τα αθλητικά στάδια έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην λήψη δικαστικών ή πολιτικών αποφάσεων καθώς στους αγώνες εκδηλώνεται η θεϊκή δικαιοσύνη. 

• Η πολιτική θέαση των πραγμάτων βρίσκεται στο ζώδιο των δύο ιχθύων (Αφροδίτης Έρωτος). Στον Όμηρο περιγράφεται μάλλον στο τελικό επεισόδιο του φόνου των μνηστήρων. Οι μνηστήρες – οι αποτυχημένες απόπειρες των παρελθουσών  προσωπικοτήτων να ενσαρκώσουν τις αρετές – ταλαιπωρούν την υφάντρια της μοίρας Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο στον κόσμο των αιτίων. Η Πολιτική πρακτική συνίσταται στην καταστροφή των αποτυχημένων σπερμάτων του μοιραίου από τον μυημένο βασιλέα   με το τόξο της σκέψης. Ο Ηρακλής στο ζώδιο των ιχθύων φόνευσε επίσης τον Γηρυόνη της προσωπικότητας (ιδιοκτήτη των αρετών-βοδιών) με το τόξο του... 
• Η οικονομική κρίση και η θρησκεία.   Η εμφάνιση της πόλεως-κράτους στην αρχαιότητα ανέδειξε γρήγορα το ταυτόσημο των εννοιών της θρησκείας και του κράτους. Καθώς η απαραίτητη αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των πολιτών-οπλιτών, είναι το θεμέλιο σε μια κοινότητα επαγγελματιών. Όπου η θρησκεία-εμπόριο νοείται ως η θεμελιώδης συνθήκη για την ανάπτυξη της συνείδησης.
  
  Η εμπειρία δείχνει ότι κατά την διάρκεια των συναλλαγών, ο ασκούμενος στην αυτοπαρατήρηση αποκτά σχετικά εύκολα πρόσβαση στην θέα των ταχύτατων Κενταύρων που ελέγχουν την ψυχολογία του. Στην σχέση δηλαδή που θεμελιώθηκε κατά την παιδική του ηλικία μεταξύ των ιδεών και των αρχετύπων-Κενταύρων ή ένστικτων βασιλείων της φύσης. (Οι 4 καβαλάρηδες-στοιχεία της αποκάλυψης)
  Η λατρεία του πυρός σε μια υγιή κοινωνία ταυτίζεται με αυτήν του χρήματος, όπως ο ζωδιακός των δήμων-επαγγελμάτων εγκαθίσταται γύρω από την ηλιακή ακρόπολη όπου φυλάσσεται ο χρυσός… της απελευθερωμένης (κερδισμένης, εκ της κερδίας-καρδίας) ουσίας των συνειδήσεων. (βλ. Εριχθόνιος= Ερμής χθόνιος) και τεκτονισμός. Στον καθεδρικό της Σαρτρ στα βιτρό απεικονίζονται οι εργατοτεχνίτες της πόλης…
  
  Το κράτος του δικαίου είναι λοιπόν απλά η μορφική έκφραση της θρησκείας και οι όποιες δυσλειτουργίες είναι ενδεικτικές της αντίστοιχης θρησκευτικής απιστίας. Το γεγονός αυτό ήταν τόσο καθαρό στην συνείδηση των αρχαίων, που εξόριζαν αμέσως όποιον διέσπειρε καινά δαιμόνια αλλοιώνοντας την νοητική ακτίνα της πόλης ή όποιον δεν συμμετείχε ενεργά στην πολιτική (τον διαλογισμό υπέρ της πόλης).
  Η διακοπή των αιθερικών δεσμών μεταξύ των πολιτών εμφανίζεται στην επιδερμίδα ως λεύκη, γι αυτό οι ασθενούντες από την συγκεκριμένη νόσο εξορίζονταν άμεσα από την πόλη…
  Στις μέρες της οικονομικής κρίσης διαπιστώνουμε ότι οι οικονομικά ισχυροί λαοί του βορρά συμβαίνει να είναι Προτεστάντες, καθώς φρόντισαν έγκαιρα να εναρμονίσουν την αυστηρότητα της θρησκείας τους με την κρατική δομή… Σε αντίθεση με τους νότιους δεσμώτες της μνήμης των παρελθουσών αυτοκρατοριών-θρησκειών. Το ζήτημα της πόλης θρησκείας κατανοείται μαζί με το φαινόμενο του πολιτισμού ως η κλίμακα των νοητικών κολάσεων (βλ. Δάντης, Κάφκα)
• ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.......