Το χριστουγεννιάτικο δένδρο και το καραβάκι.
Σχεδόν κανείς δεν συνδέει πια με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα χειμερινό ηλιοστάσιο -21 Δεκεμβρίου και τις θρησκευτικές εορτές με τις θέσεις των αστέρων στον ουρανό.
Κι όμως, με βάση τους αστέρες, τις περιφορές και τις θέσεις τους, ορίζεται το ημερολόγιο και αυτός ο ίδιος ο άχρονος "χρόνος"! Είναι ο χορός των άστρων, ρυθμός και κίνηση, που ορίζει τη ζωή μας!
Οι αστέρες είναι ένα άλλο είδος θεών και αντιστοιχούν (δεν είναι) στις ιδιότητες του ΕΝΟΣ Θεού που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει!
Εάν δεν μελετήσουμε τας γραφάς δεν θα κατανοήσουμε ποτέ πλέρια τα λόγια του γλυκού Χριστού!
Οι πανάρχαιοι Ολυμπιακοί αγώνες τελούνταν αρχικά κάθε οκτώ χρόνια (εννιατερηρίς ή οκταετηρίς είχε 100 -1 = 99 μήνες) και αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια (τέσσερα χρόνια με 50 μήνες και τέσσερα με 49 εναλλάξ). Όμως από 365 ημ. x 4 έτη = 1460 ημέρες αποτελείται η Σωθιακή περίοδος. Σώθις είναι η ελληνική απόδοση του αιγυπτιακού ονόματος Σεπτ, που σημαίνει εγκυμοσύνη ή το κυείν, δηλαδή, Σεπτ - Σώθις - Σείριος Κύνας.
Πρόκειται για την ονομασία του άστρου του Κυνός το οποίο είναι αφιερωμένο στην Άνθεια -Αθηνά -Ίσιδα (οίδα =γνωρίζω). Κάθε τέσσερα χρόνια η Εώα Επιτολή Σειρίου (σύγχρονη ανατολή του ήλιου Σείριου με τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος) συμπίπτει και με την έναρξη της πλημμύρας του Νείλου (ν/50 + ε/5 + ι/10 + λ/30 + ο/70 + ς/200 = 365).
Χωρίς να μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες γίνεται φανερή η σχέση της μεγάλης Πανελλήνιας εορτής με τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός!
Το θέμα με τα ημερολόγια δεν είναι απλό και δεν έχει λυθεί διότι αφ' ενός ως ήλιο υπολόγιζαν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, μόνο τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος και αφ' ετέρου όλα κινούνται.
Λέγεται, λοιπόν, ότι τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο -21 Ιουνίου ή την πρώτη πανσέληνο μετά την ηλιακή ανατολή του Σειρίου που ακολουθεί; Ο Σείριος ανατέλλει μετά από 70 μέρες που δεν φαίνεται, κάποτε στις 20 Ιουλίου του Προφ. Ηλία! 400 χρόνια πριν η ανατολή του συνέπιπτε με την είσοδο του ήλιου στον αστερισμό του Λέοντα.
Το μεσουράνημα του τα μεσάνυχτα εορταζόταν στο μεγάλο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, ίσως την ημέρα των Ελευσινίων Μυστηρίων!
Στις ίδιες ημερομηνίες γιόρταζαν στην Αθήνα τα Μικρά Παναθήναια (11 Εκατομβαιώνα) ενώ τα Μεγάλα γιόρταζαν στις 28 Εκαταμβαιώνα (13 Αυγούστου/15 Δεκαπενταύγουστος).
Το έτος άρχιζε με το θερινό ηλιοστάσιο, αργότερα, για άγνωστο μέχρι σήμερα λόγο, έκανε αρχή με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Όπως και να 'χει συνδέεται με τις τροπές του ήλιου μας και ο ήλιος μας με τον Υπερίωνα Σείριο Κύνα!
Ο Παρθενών, στον οποίο οδηγούνταν η μεγάλη πομπή με το τροχοφόρο πλοίο, είναι προσανατολισμένος στις Πλειάδες του Ταύρου, των οποίων η lucida Αλκυόνη ευθυγραμμίζεται με τον ήλιο μας κάθε 52 χρόνια και μεσουρανεί στις 31 Δεκεμβρίου. Τον Ταύρο ακολουθούν στον ουρανό ο κυνηγός Κέφαλος Ωρίων με το Μικρό και το Μεγάλο Κύνα, ενώ "Μέγα Έτος των Πλειάδων" ονομάζεται ο "μεγάλος ενιαυτός", ο κύκλος των 26000 χρόνων, που κλείνει το 2012 για ν΄ αρχίσει ένας νέος.
Και στις γιορτές των Δελφών γινόταν περιφορά ενός πλοίου, που έμοιαζε με μισοφέγγαρο κι ονομαζόταν Ομφαλός ή Αργώ.
ΝΑΥΣ: με πλοίο έρχεται ο Διόνυσος, αυτός που θεωρείται "ξένος" διότι έρχεται απ' έξω, από τον Ωκεανό-Σύμπαν σαν σπίθα από αστρική ουσία! Είναι ο θεός της υγρής φύσης (οίνος-αίμα, οινόπνευμα). Ο Διόνυσος είναι η ψυχή του Απόλλωνα-πνεύμα. Η επιφάνεια του Απόλλωνα-δελφίνι γίνεται πάνω στο πλοίο που φέρνει τους ιερείς του στους Δελφούς.
Το πέρασμα στον Άλλο κόσμο γίνεται με βάρκα/πλεούμενο, αλλά κι από εκεί ερχόμαστε με πλοίο (όπως τα πλοία Φαιάκων). Οι λέξεις νέκυς (πληθ. πνεύματα πεθαμένων) και νεκρός χρησιμοποιούνται για τον πεθαμένο. Νεκυώτατος, νεώτατος σημαίνει και νέος από το νείον. Νείος, από το ναυς -νηός, ναός. Νεκρός, νέος και ναυς έχουν την ίδια ρίζα, την ίδια ουσία.
Ο νέος ταξιδεύει όπως η ναυς, όμοια ταξιδεύει κι ο νεκρός!
Ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός παλαιότερα ονομαζόταν αστερισμός του Άστρου του Τόξου και μέρος αποτελούσαν και άστρα της Αργούς μαζί με το περίφημο "πηδάλιο", τον Κάνωπο.
Έτσι η ΝΑΥΣ της αρχής του έτους είναι η Αργώ που ξεκινά ένα νέο ταξίδι στον ουρανό!
Και αυτό το πλοίο έχει ιστίο τον κορμό (αιώνιο κάθετο) του ΔΕΝΔΡΟΥ της ΖΩΗΣ!
Από αρχαιότατη εποχή στις εορτές Αλώα -Ανθεστήρια και Αιώρα τα παιδάκια κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που συμβολίζει τον ερχομό του Διονύσου και άλλοτε κλαριά δένδρου.
Τ'Αλώα γιόρταζαν τον Ποσειδεώνα (Δεκέμβριο -Ιανουάριο), ενώ σήμερα δεν γνωρίζουμε τι γιορτή ήταν ακριβώς. Είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται για γιορτή της
ιερής ελαίας, αφιερωμένης στην Αθηνά. Άλως σημαίνει τόπος κυκλικός, δίσκος, ιερό αλώνι. Ιερό αλώνι ήταν και η βάση που έτριβαν τις ελιές. Όμως άλως σημαίνει και φωτεινή ανταύγεια, φωτοστέφανο, πρόκειται για το βιοπλασματικό ή αιθεριακό ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει και διαπερνά το ανθρώπινο σώμα. Την εποχή που γιόρταζαν τ' Αλώα ανατέλλει ο αστερισμός του Λέοντα, ο πέμπτος (5/Ε) κατά σειρά του ζωδιακού, ο οποίος θεωρείται κατοικία του ήλιου (domicilium solis) και μοιράζεται με τον Μεγάλο Κύνα και την Παρθένο τα κυνικά καύματα (καλοκαιρινή ζέστη), όταν ο ήλιος μπαίνει στον αστερισμό του Λέοντα.
Τη θέση αυτής της μεγάλης γιορτής φαίνεται ότι αργότερα πήραν τ' Ανθεστήρια (Άνθεια, Άνθηα, Αθηνά και Ανθεύς ο Διόνυσος, Άνθεια είναι επίσης επίθετο της Δήμητρας που είναι και Αφροδίτη). Δεν πρόκειται για μία απλή γιορτή των λουλουδιών αλλά για μεγάλη γιορτή των καρπών και των καρπών -ανθρώπων. Απόδειξη η τρίτη μέρα της γιορτής που ονομαζόταν "του Ερμού" και αντιστοιχούσε στη δική μας μέρα των ψυχών.
Με αυτή συνδέεται και η γιορτή της Αιώρας, η χρυσή κούνια στον ουρανό!
ΜΥΘΟΣ
Στο σπίτι του Ικάριου στην Αττική, εμφανίσθηκε ο Διόνυσος, άγνωστος επισκέπτης. Ο Ικάριος τον καλοδέχθηκε κι έστειλε την θυγατέρα του Εριγόνη να φέρει από τη γίδα (αιξ) γάλα. Όσο εκείνη έλειπε ο Διόνυσος αποκάλυψε στον οικοδεσπότη του τον οίνο, για τον οποίο δεν γνώριζε κανείς τίποτα μέχρι τότε, και τον έβαλε να του υποσχεθεί ότι θα τον έκανε γνωστό. Ο Ικάριος τηρώντας την υπόσχεση του άρχισε να περιπλανάται στην Αττική, μέχρι που τον σκότωσαν κάποιοι βοσκοί. Νόμισαν ότι θα τους δηλητηρίαζε με το κρασί και θα τους έκλεβε τα κοπάδια. Άδικα περίμενε η Εριγόνη την επιστροφή του πατέρα της. Ένα πρωί την ξύπνησε το γαύγισμα της σκύλας της Μάιρας. Η σκύλα την οδήγησε σ' ένα πηγάδι, όπου είχαν πετάξει τον πατέρα της. Αφού τον έθαψε όπως έπρεπε η κόρη κρεμάστηκε στα κλαριά του δένδρου που βρισκόταν πάνω από το πηγάδι. Πιστό σκυλί η Μάιρα έμεινε εκεί να τους φυλάσσει, ώσπου έγινε τ' ουρανού το πιο λαμπρό αστέρι.
Τα ηλιοστάσια βρίσκονται στα άκρα της τροχιάς του ήλιου, όταν φτάσει σ' αυτά ο ήλιος σαν αιώρα αναστρέφει την κίνηση του. Η Εριγόνη είναι η αρχή, το υπόδειγμα είναι χρυσή αιώρα στον ουρανό.
Μετά το θάνατο των τριών στην Αττική έπεσε επιδημία (μανία) αυτοκτονιών και στην Αθήνα χωρίς προφανή λόγο, οι κοπέλες κρεμιόντουσαν από τα δένδρα. Τότε το μαντείο των Δελφών όρισε να καθιερωθεί η γιορτή της Αιώρας (κούνια). Έτσι έγινε συνήθεια να κρεμούν στα δένδρα μάσκες και κούκλες.
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η αρχή του εθίμου του Χριστουγεννιάτικου ΔΕΝΔΡΟΥ και των στολιδιών που πάνω του κρεμάμε.
Οι βοσκοί για να σωθούν κατέφυγαν στην Κέα κι έγιναν η αιτία των κυνικών καυμάτων! Οι σαράντα πιο ζεστές μέρες του χρόνου, που αρχίζουν με την ανατολή του Σείριου Κύνα, όταν ο ήλιος μπαίνει στον αστερισμό του Λέοντα.
Η σκύλα Μάιρα (μαρμαίρω σημαίνει ακτινοβολώ, λάμπω, τρεμοσβήνω, πάλλομαι) δεν είναι παρά το πιο λαμπρό αστέρι τ' ουρανού, ο Σείριος ο οποίος αντιστοιχεί στον Απόλλωνα, ενώ όλος ο αστερισμός είναι αφιερωμένος στην Αθηνά. Η Εριγόνη τελικά μεταμορφώθηκε στον αστερισμό της Παρθένου που φέρει το στάχυ.
πηγηhttp://kynorodi.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html
--------
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΕς ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
 |
| από το βιβλίο της Θ. Χορτιάτη Τα δένδρα μας, ζωγραφιά του Τζώρτζη Παρμενίδη. |
Σχεδόν κανείς δεν συνδέει πια με τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά τα χειμερινό ηλιοστάσιο -21 Δεκεμβρίου και τις θρησκευτικές εορτές με τις θέσεις των αστέρων στον ουρανό.
Κι όμως, με βάση τους αστέρες, τις περιφορές και τις θέσεις τους, ορίζεται το ημερολόγιο και αυτός ο ίδιος ο άχρονος "χρόνος"! Είναι ο χορός των άστρων, ρυθμός και κίνηση, που ορίζει τη ζωή μας!
Οι αστέρες είναι ένα άλλο είδος θεών και αντιστοιχούν (δεν είναι) στις ιδιότητες του ΕΝΟΣ Θεού που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει!
Εάν δεν μελετήσουμε τας γραφάς δεν θα κατανοήσουμε ποτέ πλέρια τα λόγια του γλυκού Χριστού!
Οι πανάρχαιοι Ολυμπιακοί αγώνες τελούνταν αρχικά κάθε οκτώ χρόνια (εννιατερηρίς ή οκταετηρίς είχε 100 -1 = 99 μήνες) και αργότερα κάθε τέσσερα χρόνια (τέσσερα χρόνια με 50 μήνες και τέσσερα με 49 εναλλάξ). Όμως από 365 ημ. x 4 έτη = 1460 ημέρες αποτελείται η Σωθιακή περίοδος. Σώθις είναι η ελληνική απόδοση του αιγυπτιακού ονόματος Σεπτ, που σημαίνει εγκυμοσύνη ή το κυείν, δηλαδή, Σεπτ - Σώθις - Σείριος Κύνας.
Χωρίς να μπούμε σε άλλες λεπτομέρειες γίνεται φανερή η σχέση της μεγάλης Πανελλήνιας εορτής με τον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός!
Το θέμα με τα ημερολόγια δεν είναι απλό και δεν έχει λυθεί διότι αφ' ενός ως ήλιο υπολόγιζαν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, μόνο τον ήλιο του ηλιακού μας συστήματος και αφ' ετέρου όλα κινούνται.
Λέγεται, λοιπόν, ότι τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο -21 Ιουνίου ή την πρώτη πανσέληνο μετά την ηλιακή ανατολή του Σειρίου που ακολουθεί; Ο Σείριος ανατέλλει μετά από 70 μέρες που δεν φαίνεται, κάποτε στις 20 Ιουλίου του Προφ. Ηλία! 400 χρόνια πριν η ανατολή του συνέπιπτε με την είσοδο του ήλιου στον αστερισμό του Λέοντα.
Το μεσουράνημα του τα μεσάνυχτα εορταζόταν στο μεγάλο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, ίσως την ημέρα των Ελευσινίων Μυστηρίων!
Στις ίδιες ημερομηνίες γιόρταζαν στην Αθήνα τα Μικρά Παναθήναια (11 Εκατομβαιώνα) ενώ τα Μεγάλα γιόρταζαν στις 28 Εκαταμβαιώνα (13 Αυγούστου/15 Δεκαπενταύγουστος).
Το έτος άρχιζε με το θερινό ηλιοστάσιο, αργότερα, για άγνωστο μέχρι σήμερα λόγο, έκανε αρχή με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Όπως και να 'χει συνδέεται με τις τροπές του ήλιου μας και ο ήλιος μας με τον Υπερίωνα Σείριο Κύνα!
Ο Παρθενών, στον οποίο οδηγούνταν η μεγάλη πομπή με το τροχοφόρο πλοίο, είναι προσανατολισμένος στις Πλειάδες του Ταύρου, των οποίων η lucida Αλκυόνη ευθυγραμμίζεται με τον ήλιο μας κάθε 52 χρόνια και μεσουρανεί στις 31 Δεκεμβρίου. Τον Ταύρο ακολουθούν στον ουρανό ο κυνηγός Κέφαλος Ωρίων με το Μικρό και το Μεγάλο Κύνα, ενώ "Μέγα Έτος των Πλειάδων" ονομάζεται ο "μεγάλος ενιαυτός", ο κύκλος των 26000 χρόνων, που κλείνει το 2012 για ν΄ αρχίσει ένας νέος.
ΝΑΥΣ: με πλοίο έρχεται ο Διόνυσος, αυτός που θεωρείται "ξένος" διότι έρχεται απ' έξω, από τον Ωκεανό-Σύμπαν σαν σπίθα από αστρική ουσία! Είναι ο θεός της υγρής φύσης (οίνος-αίμα, οινόπνευμα). Ο Διόνυσος είναι η ψυχή του Απόλλωνα-πνεύμα. Η επιφάνεια του Απόλλωνα-δελφίνι γίνεται πάνω στο πλοίο που φέρνει τους ιερείς του στους Δελφούς.
Το πέρασμα στον Άλλο κόσμο γίνεται με βάρκα/πλεούμενο, αλλά κι από εκεί ερχόμαστε με πλοίο (όπως τα πλοία Φαιάκων). Οι λέξεις νέκυς (πληθ. πνεύματα πεθαμένων) και νεκρός χρησιμοποιούνται για τον πεθαμένο. Νεκυώτατος, νεώτατος σημαίνει και νέος από το νείον. Νείος, από το ναυς -νηός, ναός. Νεκρός, νέος και ναυς έχουν την ίδια ρίζα, την ίδια ουσία.
Ο νέος ταξιδεύει όπως η ναυς, όμοια ταξιδεύει κι ο νεκρός!
Ο αστερισμός του Μεγάλου Κυνός παλαιότερα ονομαζόταν αστερισμός του Άστρου του Τόξου και μέρος αποτελούσαν και άστρα της Αργούς μαζί με το περίφημο "πηδάλιο", τον Κάνωπο.
Έτσι η ΝΑΥΣ της αρχής του έτους είναι η Αργώ που ξεκινά ένα νέο ταξίδι στον ουρανό!Και αυτό το πλοίο έχει ιστίο τον κορμό (αιώνιο κάθετο) του ΔΕΝΔΡΟΥ της ΖΩΗΣ!
 |
| η πράσινη Ροδιά και η κόκκινη Μηλιά και η Μέδουσα (Αθηνά-Άρτεμις). Π. Τέτσης, από το βιβλίο του Θ. Βελλουδίου Αερικά-Ξωτικά και Καλικάντζαροι. |
Από αρχαιότατη εποχή στις εορτές Αλώα -Ανθεστήρια και Αιώρα τα παιδάκια κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που συμβολίζει τον ερχομό του Διονύσου και άλλοτε κλαριά δένδρου.
Τ'Αλώα γιόρταζαν τον Ποσειδεώνα (Δεκέμβριο -Ιανουάριο), ενώ σήμερα δεν γνωρίζουμε τι γιορτή ήταν ακριβώς. Είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται για γιορτή της
 |
| Μουσείο Ελευσίνας, αιθ. V, αρ.5275 |
ιερής ελαίας, αφιερωμένης στην Αθηνά. Άλως σημαίνει τόπος κυκλικός, δίσκος, ιερό αλώνι. Ιερό αλώνι ήταν και η βάση που έτριβαν τις ελιές. Όμως άλως σημαίνει και φωτεινή ανταύγεια, φωτοστέφανο, πρόκειται για το βιοπλασματικό ή αιθεριακό ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει και διαπερνά το ανθρώπινο σώμα. Την εποχή που γιόρταζαν τ' Αλώα ανατέλλει ο αστερισμός του Λέοντα, ο πέμπτος (5/Ε) κατά σειρά του ζωδιακού, ο οποίος θεωρείται κατοικία του ήλιου (domicilium solis) και μοιράζεται με τον Μεγάλο Κύνα και την Παρθένο τα κυνικά καύματα (καλοκαιρινή ζέστη), όταν ο ήλιος μπαίνει στον αστερισμό του Λέοντα.
Τη θέση αυτής της μεγάλης γιορτής φαίνεται ότι αργότερα πήραν τ' Ανθεστήρια (Άνθεια, Άνθηα, Αθηνά και Ανθεύς ο Διόνυσος, Άνθεια είναι επίσης επίθετο της Δήμητρας που είναι και Αφροδίτη). Δεν πρόκειται για μία απλή γιορτή των λουλουδιών αλλά για μεγάλη γιορτή των καρπών και των καρπών -ανθρώπων. Απόδειξη η τρίτη μέρα της γιορτής που ονομαζόταν "του Ερμού" και αντιστοιχούσε στη δική μας μέρα των ψυχών.
Με αυτή συνδέεται και η γιορτή της Αιώρας, η χρυσή κούνια στον ουρανό!
ΜΥΘΟΣ
Στο σπίτι του Ικάριου στην Αττική, εμφανίσθηκε ο Διόνυσος, άγνωστος επισκέπτης. Ο Ικάριος τον καλοδέχθηκε κι έστειλε την θυγατέρα του Εριγόνη να φέρει από τη γίδα (αιξ) γάλα. Όσο εκείνη έλειπε ο Διόνυσος αποκάλυψε στον οικοδεσπότη του τον οίνο, για τον οποίο δεν γνώριζε κανείς τίποτα μέχρι τότε, και τον έβαλε να του υποσχεθεί ότι θα τον έκανε γνωστό. Ο Ικάριος τηρώντας την υπόσχεση του άρχισε να περιπλανάται στην Αττική, μέχρι που τον σκότωσαν κάποιοι βοσκοί. Νόμισαν ότι θα τους δηλητηρίαζε με το κρασί και θα τους έκλεβε τα κοπάδια. Άδικα περίμενε η Εριγόνη την επιστροφή του πατέρα της. Ένα πρωί την ξύπνησε το γαύγισμα της σκύλας της Μάιρας. Η σκύλα την οδήγησε σ' ένα πηγάδι, όπου είχαν πετάξει τον πατέρα της. Αφού τον έθαψε όπως έπρεπε η κόρη κρεμάστηκε στα κλαριά του δένδρου που βρισκόταν πάνω από το πηγάδι. Πιστό σκυλί η Μάιρα έμεινε εκεί να τους φυλάσσει, ώσπου έγινε τ' ουρανού το πιο λαμπρό αστέρι.
Τα ηλιοστάσια βρίσκονται στα άκρα της τροχιάς του ήλιου, όταν φτάσει σ' αυτά ο ήλιος σαν αιώρα αναστρέφει την κίνηση του. Η Εριγόνη είναι η αρχή, το υπόδειγμα είναι χρυσή αιώρα στον ουρανό.
Μετά το θάνατο των τριών στην Αττική έπεσε επιδημία (μανία) αυτοκτονιών και στην Αθήνα χωρίς προφανή λόγο, οι κοπέλες κρεμιόντουσαν από τα δένδρα. Τότε το μαντείο των Δελφών όρισε να καθιερωθεί η γιορτή της Αιώρας (κούνια). Έτσι έγινε συνήθεια να κρεμούν στα δένδρα μάσκες και κούκλες.
Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η αρχή του εθίμου του Χριστουγεννιάτικου ΔΕΝΔΡΟΥ και των στολιδιών που πάνω του κρεμάμε.
Οι βοσκοί για να σωθούν κατέφυγαν στην Κέα κι έγιναν η αιτία των κυνικών καυμάτων! Οι σαράντα πιο ζεστές μέρες του χρόνου, που αρχίζουν με την ανατολή του Σείριου Κύνα, όταν ο ήλιος μπαίνει στον αστερισμό του Λέοντα.
Η σκύλα Μάιρα (μαρμαίρω σημαίνει ακτινοβολώ, λάμπω, τρεμοσβήνω, πάλλομαι) δεν είναι παρά το πιο λαμπρό αστέρι τ' ουρανού, ο Σείριος ο οποίος αντιστοιχεί στον Απόλλωνα, ενώ όλος ο αστερισμός είναι αφιερωμένος στην Αθηνά. Η Εριγόνη τελικά μεταμορφώθηκε στον αστερισμό της Παρθένου που φέρει το στάχυ.
πηγηhttp://kynorodi.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html
--------
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΕς ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ..ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
 |
| Γ. Τσαρούχης, από το βιβλίο του Θ. Βελλουδίου (ό.π.). |
Ωστε δική μας και η παράδοση του στολισμένου δέντρου που φημολογείται ότι δανειστήκαμε απ'τους Ευρωπαίους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολουθούμε τις παραδόσεις χωρίς να γνωρίζουμε τις ρίζες τους.
Υπέροχο το άρθρο σου Φωτεινή μου τους αδαής.
Καλές γιορτές να'χεις
με τους ανθρώπους που αγαπάς!
Φιλιά θαλασσινά!
Καλημέρα Ζουζούνι μου,σιγά μην δανειστήκαμε εμεις από τους βαρβάρους Ευρωπαιους[το μονο που δανειστηκαμε ηταν χρήματα κι αυτό εγινε στον αιωνα μας δυστυχως και επειδή ακριβως ξεχασαμε τις παραδοσεις μας και τις επιταγες με τις οποιες πορευτηκε το εθνος χιλιαδες χρονια!εαν είχαμε τις μνημες του παρελθοντος δεν θα πέφταμε σε τετοια παγιδα]Καλές γιορτες Ζουζουνι μου,υγεια και αγαπη
ΑπάντησηΔιαγραφή