Ο Αλέξανδρος και οι αρχαίοι, όπως και οι βυζαντινοί, ακριβώς επειδή είχαν άριστη γνώση αστρολογίας/αστρονομίας γνώριζαν τι σημαίνει μετατόπιση των "κέντρων".
Ιδρύεται η Αλεξάνδρεια και η εποχή που ακολουθεί την Ελληνιστική ονομάζεται Αλεξανδρινή. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση. Οι Ρωμαίοι, με κέντρο τους την Παλαιά Ρώμη (παλαιό κέντρο) κατέκτησαν την "κυρίως"(όπου οι πρώτες κοιτίδες) Ελλάδα αφού τα κέντρα της είχαν μετατοπισθεί ανατολικότερα. Αρχίζει η διαδικασία εξισορρόπησης της μετατόπισης των "κέντρων". Ιδρύεται η Κωνσταντινούπολη ως Νέα Ρώμη. Μετά την πτώση της ονομάζεται "Εις την Πόλη"-Instabul.
Στο προσκήνιο μένει ο κατακτημένος από τους Οθωμανούς ανατολικός κόσμος και ο κατακτημένος από τις βάρβαρες γερμανικές φυλές δυτικός κόσμος.
Ξεκίνησαν από τις εκβολές του Ρήνου στη βόρεια θάλασσα και απλώθηκαν νοτιότερα και δυτικά. Η Γαλατία -Γαλλία κατακτάται από τους Γερμανούς-Φράγκους. Η Ιταλία από τους Γερμανούς-Λογγοβάρδους ή Λομβαρδούς εκτός από την παλαιά Ρώμη η οποία με μία λωρίδα-διάδρομο γης, που περνούσε από το κέντρο-καρδιά της χώρας, την Perugia, ενωνόταν με τη Ραβέννα, διοικητικό κέντρο των Βυζαντινών κτήσεων στη Δύση, κοντά στην Γαληνότατη Δημοκρατία. Βάνδαλοι εισβάλλουν στην Ουγγαρία και την Ισπανία, βορειότερα οι Αγγλοσάξωνες καταλαμβάνουν τη Βρετανία, Τεύτονες, Κίμβροι, Σουηβοί, Γότθοι, Αλαμανοί.
Ήρθε η ώρα οι λαοί σε δύση και ανατολή να επαναστατήσουν στον κατακτητή. Και δεν νοείται κατακτητής φτωχός, προφανώς για να είναι τέτοιος και να επιβάλλεται κατέχει τον πλούτο! Συνεπώς η αντίθεση κατακτημένου και κατακτητή είναι αντίθεση φτωχού-κατακτημένου και πλούσιου-κατακτητή ο οποίος παίρνει τη θέση των "φτωχών" άριστων, των αρχόντων, αυτών που άρχουν, οδηγούν το λαό τους λόγω της σοφίας τους.
Το Βυζάντιο, που σε τίποτα δεν μοιάζει με τα γερμανικά βασίλεια και φέουδα της δύσης και την επιβολή ισχύος τους, το σκοταδισμό, τη δουλεία, την Ιερά Εξέταση, κλπ. μεταλαμπάδευσε το φως του ελληνορθόδοξου πολιτισμού του στη εξαθλιωμένη από τον κατακτητή δύση.
Κέρκυρα η πύλη προς και από τη δύση, 1800 ιδρύεται η ημιαυτόνομη Επτάνησος Πολιτεία. Η επανάσταση προετοιμάζεται όχι μόνο με τα όπλα αλλά και με το πνεύμα, τη γλώσσα και τα ιερά, λογοτεχνικά και επιστημονικά κείμενα και διδασκαλίες! Δίπλα στο Μυστρά (Πελλάνα-Σπάρτη) και τη Μάνη, στην Καλαμάτα, υψώνεται η σημαία της Επανάστασης, 23 Μαρτίου 1821.
Ο Κερκυραίος Ι. Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης φτάνει στο Ναύπλιο, ανέκαθεν επίνειο του Άργους. Δηλαδή, μετά την Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα του ελληνισμού για χίλια χρόνια, πρωτεύουσα γίνεται το Ναύπλιο-Άργος. Επιστρέφουμε, δηλαδή, σ' ένα σημαντικό "κέντρο" της εποχής του τελευταίου Τρωϊκού πολέμου! Ποια θα ήταν οι δυναμική χωρίς την επέμβαση των Βαυαρών (Γερμανών) για τη βίαιη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα, δεν είναι εύκολο να διαφανεί ακόμα. Αν και λογικά πρωτεύουσα θα έπρεπε να γίνει η απελευθερωμένη συμβασιλεύουσα, η Θεσσαλονίκη, για πολλούς και ευνόητους λόγους.
Το ρολόϊ του ουρανού εξακολουθεί να γυρνά!
Ωραία, τώρα πάμε πίσω στα "κέντρα" της εποχής του Τρωϊκού πολέμου. Κέντρον θεωρείται η εστία που βρίσκεται μέσα στο μέγαρο του άνακτα. Η εστία, βωμός θεού, είναι ο πόλος-κέντρο γύρω από το οποίο μαζεύονται οι άνθρωποι για να λατρέψουν τη θεότητα,πόλος -πόλη - πολίτες - πολιτισμός. Το κέντρο αντιστοιχεί σε κάποιον αστέρα. Γνωρίζουμε ότι ναοί, ιερά και πόλεις δεν ιδρύονται τυχαία, παρά είναι η εικόνα τ' ουρανού πάνω στη γη, γι΄ αυτό και τις θέσεις αυτές όριζε πυθόχρηστο μαντείο ή το ίδιο το Δελφικό μαντείο! Άρα είναι κέντρα ενεργειακά, κυρίως κοσμικής ενέργειας. Όμως τ΄ άστρα διαρκώς κινούνται, αλλάζουν θέσεις και η έντονη επιρροή τους σε συγκεκριμένα σημεία της γης μετατίθεται αντίστοιχα με τις νέες θέσεις των αστέρων στον ουρανό. Μοιάζει λογικό ν' αλλάζουν και τα γήϊνα κέντρα του πολιτισμού, πρωτεύουσες και ιεροί ναοί. Μπορεί καθένας να το διαπιστώσει μόνος του μελετώντας τους χάρτες τ΄ ουρανού μαζί με τους ιστορικούς χάρτες.
Δύο ξόανα-Παλλάδια, της Χρύσης Αθηνάς και της Νίκης Αθηνάς, μεταφέρει ο Δάρδανος από την Αρκαδία στην Δαρδανία της Μικρά Ασίας. Το ένα μένει στην πόλη Δάρδανο και αργότερα, μετά τον τρίτο Τρωϊκό πόλεμο, ο Αινείας, αρχηγός των Δαρδάνων το μεταφέρει στο Παλλάντιο (Palatino), στις όχθες του Τίβερη, που είχε ιδρύσει ο Εύανδρος από το Παλλάντιο της Αρκαδίας. Αργότερα, ο γιος του Αινεία, Ασκάνιος, θα κτίσει την Alba Longa, πρωτεύουσα για πάνω από 300 χρόνια, μέχρι που ιδρύεται η Ρώμη από τον Ρώμο και τον Ρωμύλο, οι οποίοι κατάγονται από την Alba. Αυτό είναι το Παλλάδιο που λέγεται ότι μετέφερε από τη Ρώμη ο Κωνσταντίνος στα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης, στις 11 Μαΐου 330 μ.Χ., τα οποία έγιναν με την παρουσία ενός ιεροφάντη και ενός ιεροτελεστή. (Ο Βυζαντινός κόσμος, τ. Α, σελ. 78, υπό τη διεύθυνση της Cecile Morisson, μτφ. Αν. Καραστάθη, εκδ. Πόλις, 2007).
Το άλλο Παλλάδιο το πήρε ο Τρως προκειμένου να ιδρύσει την πόλη Τρωάδα ή Τροία με την ακρόπολη Ίλιον και μετά ο Ίλος β', γιος του Τρώα, για να ιδρύσει το Ίλιον με την ακρόπολη Πέργαμο. Είναι αυτό που έπρεπε να κλέψουν ο Οδυσσέας και ο Διομήδης προκειμένου να πέσει το Ίλιον. Ο Διομήδης το μετέφερε πίσω και το τοποθέτησε στην ακρόπολη Λάρισα του Άργους!
Δηλαδή το ένα Παλλάδιο πάει στην πόλη Παλλατίνο του Αρκάδα Εύναδρου, ιδρύεται η Alba Longa από τον Αινεία απόγονο του αρκάδα Δάρδανου και μετά η Ρώμη, η Ρώμη μεγαλώνει σε δύναμη επεκτείνεται με κατακτήσεις και εντέλει το Παλλάδιο μεταφέρεται στην περιοχή Λύγος της Γαλλαϊκής-Βριαντικής-Αιθιοπίας-Αρίας-Θράκης όπου ιδρύθηκε η πόλη που ονομάσθηκε Νέα Ρώμη. Το άλλο έφυγε από το Ίλιον, προκειμένου να πέσει, και πήγε στο Άργος, όπου και πρέπει να παραμένει ακόμα, απ' όσο μπορούμε να γνωρίζουμε. Ίσως δεν έγινε τυχαία κέντρο της επανάστασης το Ναύπλιον και το Άργος, και πρώτη πρωτεύουσα. Ίσως δεν ήταν τυχαία η μετακίνηση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς-Βαυαρούς στην Αθήνα. Όπως και νάχει τα παλλάδια ή ότι αυτά σημαίνουν παραμένουν το ένα στην Πόλη του Κωνσταντίνου, πρωτεύουσα της πρώτης Χριστιανικής Αυτοκρατορίας και το δεύτερο, μάλλον της Νίκης, στο Άργος, που θεωρείται η αρχαιότερη πόλη-πόλος-κέντρο της Ευρώπης, (Στράβων, Γεωγραφικά Η) μετά την Λυκόσουρα της Αρκαδίας που θεωρείται από τους αρχαίους η παλαιότερη του κόσμου, πριν από τη δημιουργία της Σελήνης (Παυσανίας, Περιήγησις, Αρκαδικά) !!!
Τώρα, που το ρολόϊ του ουρανού το 2012 ολοκληρωσε ένα μεγάλο κύκλο 26000 χρόνων, τ' άστρα επανέρχονται στις θέσεις εκκίνησης του χορού-περιφοράς τους και όλα ξαναρχίζουν από την αρχή, δεν μένει παρά να δούμε τι θα συμβεί....!
πηγήhttp://kynorodi.blogspot.gr
ΤΟ ΠΑΛΛΑΔΙΟ
Πολλές πόλεις επέμεναν πως η θεά
γεννήθηκε σ’ αυτές κι είχαν για επιχείρημα τους πως κατείχαν τα Παλλάδια, τα
αγάλματα της Αθηνάς, που είχαν πέσει ως έλεγαν, απ΄ τον ουρανό.
Όμως το Παλλάδιο, το πιο ονομαστό είναι το Παλλάδιο της Τροίας. Γράφει ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος «ήταν ένα άγαλμα ύψους τριών πήχεων και παράσταινε τη θεά με τα πόδια ενωμένα και στο χέρι της το δεξιό κρατούσε ένα δόρυ όρθιο και στ’ αριστερό ρόκα και αδράχτι». Κατά το μύθο, το άγαλμα
ετούτο το είχε η ίδια η θεά κατασκευάσει σύντροφος της Αθηνάς ήταν η Παλλάδα. Οι δυο νεαρές κοπέλες, η Παλλάδα και η Αθηνά,
γυμνάζονταν με ασκήσεις αρκετά βίαιες και μια μέρα τσακώθηκαν κι η Παλλάδα ετοιμαζόταν να χτυπήσει την θεά, μα ο Δίας που φοβήθηκε μήπως πάθει τίποτα η δική του κόρη, έβαλε μπροστά της ως ασπίδα την αιγίδα, τρόμαξε η Παλλάδα απ’ τη φοβερή ασπίδα και η Αθηνά τη χτύπησε και την άφησε νεκρή. Βαθιά απελπισμένη η θεά, έφτιαξε ένα ξύλινο ομοίωμα της νεκρής Παλλάδας κι έβαλε στο στήθος του την τρομερή αιγίδα και το τοποθέτησε προς τιμή της δίπλα στ’ άγαλμα του Δία. Και προσθέτει ο Απολλόδωρος : «Όταν η Ηλέκτρα (η θυγατέρα του Άτλαντα που απ’ αυτήν ο Δίας απόκτησε τον Ιασίωνα και τον Δάρδανο), μετά την ερωτική τους συνομιλία με το Δία, κατέφυγε κοντά στο άγαλμα αυτό, το «Παλλάδιο», ξάφνου ετούτο γκρεμίστηκε μαζί της στο Ίλιο, όπου ο Ίλος έφτιαξε ειδικό ναό γι’ αυτό και απέδωσε θεϊκές τιμές».
Κατά άλλο μύθο, το «Παλλάδιο» το έδωσε
ο Δίας στον Δάρδανο, το βασιλιά των Τρώων και η σωτηρία της πόλης θα εξαρτιόνταν
στο μέλλον από τη διατήρησή του. Ο Δάρδανος το τοποθέτησε στο άδυτο του ναού
(στο μέρος που απαγορεύονταν η είσοδος). Και ένα δεύτερο Παλλάδιο τοποθετήθηκε
στη σηκό του ιερού, όπου επιτρεπόταν η είσοδος και του λαού.
Στην «Ιλιάδα» ζητάει ο Έκτορας από τη μητέρα του να πάει μαζί με τις καλύτερες γυναίκες της πόλης στο ναό και να παρακαλέσει την Τρωάδα Αθηνά: «Πάτε στης Αθηνάς το ναό, πάρτε μαζί σας αρώματα και βάλτε στα γόνατα της θεάς τον πολυτιμότερο, το μεγαλύτερο απ’ όσους υπάρχουν στο παλάτι πέπλο, εκείνον που σου αρέσει περισσότερο και δώσ’ της την υπόσχεση πως θα θυσιάσεις στο ναό της δώδεκα δαμάλες, αν θελήσει να λυπηθεί το Ίλιο, τις γυναίκες της Τροίας και τα παιδιά τους, αν δεχτεί ν’ απομακρύνει από τα ιερά τείχη μας το γιο του Τυδέα». Γιος του Τυδέα ήταν ο Διομήδης, ένας από εκείνους που ήθελαν να αρπάξουν το τρωικό Παλλάδιο, για να επιταχύνουν την πτώση της Τροίας. Από τους σχετικούς μύθους με το Παλλάδιο προκύπτει πως η Αθηνά ήταν προστάτιδα του Ίλιου, όπως ήταν και πολλών άλλων ελληνικών πόλεων.(http://pantheon.20m.com)
---------------------------------------------------------------------------------------
Μελετώντας
λοιπόν την θεογονία με τις Τιτανομαχίες, τις Γιγαντομαχίες, από εκείνη όμως την
θέση που επιτρέπουν τα σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά κριτήρια, θα δούμε
ότι είναι σχεδόν αδύνατον, να παραβλέψουμε ότι η πανάρχαια πληροφορία η οποία
έφτασε σε εμάς ως μύθος, μας διηγείται ουσιαστικά γεγονότα και καταστάσεις όπως
εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι δεν συνέβησαν μέσα στην φαντασία του συγγραφέα,
αλλά συνέβησαν πραγματικά και αφορούν γιγαντιαίες συγκρούσεις δυνάμεων, τις
οποίες σήμερα εμείς θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως παγκόσμιες, πυρηνικές ή
και διαστημικές!
Στην αρχαία ιστορία λοιπόν πολλών λαών, είναι καταγεγραμμένη με τον ανάλογο τρόπο πάντα, η ίδια πληροφορία η οποία δηλώνει την τότε ύπαρξη ενός τουλάχιστον πολιτισμού που περιγράφεται με υπερτεχνολογικές δυνατότητες, ίχνη του οποίου ίσως να μην υπάρχουν σήμερα μόνο μέσα στον γραπτό ή τον προφορικό λόγο, αλλά και σε εκείνον τον τόπο, όπου η πολιτισμική διάβρωση δεν μπόρεσε να εξαφανίσει. Δηλαδή στο διάστημα!
Παρακολουθώντας λοιπόν τις παρακάτω περιγραφές, ως σημαντική πληροφορία, μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη εκείνου του πολιτισμού, με όλα τα τεχνολογικά του θαύματα, τα οποία μέχρι σήμερα διεκδικούσαν την ταυτότητα της φαντασίας και του παραμυθιού, επειδή οι καταγραφείς της ιστορίας τους στερούνταν το συγκριτικό μέγεθος το οποίο παρέχει η σημερινή εποχή.
ΗΣΙΟΔΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ
Σήμερα μεταξύ των αρχαίων αγαλμάτων της Αθηνάς συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα αγάλματα της τα οποία αποκαλούνται Παλλάδια...
Πίστευαν ότι τα Παλλάδια έπεφταν από τον ουρανό, και ότι το αληθινό ήταν ένα, το οποίο κατασκεύασαν και φιλοτέχνησαν η ίδια η Αθηνά μαζί με τον Δία, ενώ όλα τα άλλα ήταν αντίγραφα παρά το γεγονός ότι διατηρούσαν τις ιδιότητες του αυθεντικού. Πάντα γίνονταν πολύς αγώνας ώστε να αποκτηθεί κάποια πόλη Παλλάδιο, έτσι λοιπόν τα τιμούσαν ιδιαίτερα.
Ο Οδυσσέας και ο Διομήδης άρπαξαν κρυφά το Παλλάδιο το οποίο υπήρχε στην Τροία, δώρο που έριξε ο Ζευς σ’ αυτήν ώστε να έχει την προστασία του, κάνοντας τους Τρώες να ανησυχούν για την τύχη τους...
...Η πεποίθηση ότι το Παλλάδιο το έστελνε ο Δίας από τον ουρανό, δηλαδή ότι αυτό έπεφτε από τον ουρανό, κατ’ επέκταση ότι αυτό ερχόνταν από το πουθενά, δηλώνει σε εμάς ότι αυτό είχε την ιδιότητα να εμφανίζεται και να υλοποιείται εκ του μηδενός!
Φαίνεται πάλι ότι δεν είναι τυχαίο ότι
η θεά Παλλάδα Αθηνά είχε την ιδιότητα να παρουσιάζεται!
...η ιδιότητα αυτή της Παλλάδος Αθηνάς, να παρουσιάζεται, έχει άμεση σχέση με την ιδιότητα που είχε το Παλλάδιο να εμφανίζεται εκ του μηδενός, κάτι το οποίο καταγράφηκε στην ιστορία του μύθου, ως πτώση από τον ουρανό.
(Πηγή: Ελευθέριος Σαραγάς, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14,)
Όμως το Παλλάδιο, το πιο ονομαστό είναι το Παλλάδιο της Τροίας. Γράφει ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος «ήταν ένα άγαλμα ύψους τριών πήχεων και παράσταινε τη θεά με τα πόδια ενωμένα και στο χέρι της το δεξιό κρατούσε ένα δόρυ όρθιο και στ’ αριστερό ρόκα και αδράχτι». Κατά το μύθο, το άγαλμα
ετούτο το είχε η ίδια η θεά κατασκευάσει σύντροφος της Αθηνάς ήταν η Παλλάδα. Οι δυο νεαρές κοπέλες, η Παλλάδα και η Αθηνά,
γυμνάζονταν με ασκήσεις αρκετά βίαιες και μια μέρα τσακώθηκαν κι η Παλλάδα ετοιμαζόταν να χτυπήσει την θεά, μα ο Δίας που φοβήθηκε μήπως πάθει τίποτα η δική του κόρη, έβαλε μπροστά της ως ασπίδα την αιγίδα, τρόμαξε η Παλλάδα απ’ τη φοβερή ασπίδα και η Αθηνά τη χτύπησε και την άφησε νεκρή. Βαθιά απελπισμένη η θεά, έφτιαξε ένα ξύλινο ομοίωμα της νεκρής Παλλάδας κι έβαλε στο στήθος του την τρομερή αιγίδα και το τοποθέτησε προς τιμή της δίπλα στ’ άγαλμα του Δία. Και προσθέτει ο Απολλόδωρος : «Όταν η Ηλέκτρα (η θυγατέρα του Άτλαντα που απ’ αυτήν ο Δίας απόκτησε τον Ιασίωνα και τον Δάρδανο), μετά την ερωτική τους συνομιλία με το Δία, κατέφυγε κοντά στο άγαλμα αυτό, το «Παλλάδιο», ξάφνου ετούτο γκρεμίστηκε μαζί της στο Ίλιο, όπου ο Ίλος έφτιαξε ειδικό ναό γι’ αυτό και απέδωσε θεϊκές τιμές».
Κατά άλλο μύθο, το «Παλλάδιο» το έδωσε
ο Δίας στον Δάρδανο, το βασιλιά των Τρώων και η σωτηρία της πόλης θα εξαρτιόνταν
στο μέλλον από τη διατήρησή του. Ο Δάρδανος το τοποθέτησε στο άδυτο του ναού
(στο μέρος που απαγορεύονταν η είσοδος). Και ένα δεύτερο Παλλάδιο τοποθετήθηκε
στη σηκό του ιερού, όπου επιτρεπόταν η είσοδος και του λαού.Στην «Ιλιάδα» ζητάει ο Έκτορας από τη μητέρα του να πάει μαζί με τις καλύτερες γυναίκες της πόλης στο ναό και να παρακαλέσει την Τρωάδα Αθηνά: «Πάτε στης Αθηνάς το ναό, πάρτε μαζί σας αρώματα και βάλτε στα γόνατα της θεάς τον πολυτιμότερο, το μεγαλύτερο απ’ όσους υπάρχουν στο παλάτι πέπλο, εκείνον που σου αρέσει περισσότερο και δώσ’ της την υπόσχεση πως θα θυσιάσεις στο ναό της δώδεκα δαμάλες, αν θελήσει να λυπηθεί το Ίλιο, τις γυναίκες της Τροίας και τα παιδιά τους, αν δεχτεί ν’ απομακρύνει από τα ιερά τείχη μας το γιο του Τυδέα». Γιος του Τυδέα ήταν ο Διομήδης, ένας από εκείνους που ήθελαν να αρπάξουν το τρωικό Παλλάδιο, για να επιταχύνουν την πτώση της Τροίας. Από τους σχετικούς μύθους με το Παλλάδιο προκύπτει πως η Αθηνά ήταν προστάτιδα του Ίλιου, όπως ήταν και πολλών άλλων ελληνικών πόλεων.(http://pantheon.20m.com)
---------------------------------------------------------------------------------------
Μελετώντας
λοιπόν την θεογονία με τις Τιτανομαχίες, τις Γιγαντομαχίες, από εκείνη όμως την
θέση που επιτρέπουν τα σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά κριτήρια, θα δούμε
ότι είναι σχεδόν αδύνατον, να παραβλέψουμε ότι η πανάρχαια πληροφορία η οποία
έφτασε σε εμάς ως μύθος, μας διηγείται ουσιαστικά γεγονότα και καταστάσεις όπως
εκείνοι οι πόλεμοι, οι οποίοι δεν συνέβησαν μέσα στην φαντασία του συγγραφέα,
αλλά συνέβησαν πραγματικά και αφορούν γιγαντιαίες συγκρούσεις δυνάμεων, τις
οποίες σήμερα εμείς θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως παγκόσμιες, πυρηνικές ή
και διαστημικές!Στην αρχαία ιστορία λοιπόν πολλών λαών, είναι καταγεγραμμένη με τον ανάλογο τρόπο πάντα, η ίδια πληροφορία η οποία δηλώνει την τότε ύπαρξη ενός τουλάχιστον πολιτισμού που περιγράφεται με υπερτεχνολογικές δυνατότητες, ίχνη του οποίου ίσως να μην υπάρχουν σήμερα μόνο μέσα στον γραπτό ή τον προφορικό λόγο, αλλά και σε εκείνον τον τόπο, όπου η πολιτισμική διάβρωση δεν μπόρεσε να εξαφανίσει. Δηλαδή στο διάστημα!
Παρακολουθώντας λοιπόν τις παρακάτω περιγραφές, ως σημαντική πληροφορία, μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξη εκείνου του πολιτισμού, με όλα τα τεχνολογικά του θαύματα, τα οποία μέχρι σήμερα διεκδικούσαν την ταυτότητα της φαντασίας και του παραμυθιού, επειδή οι καταγραφείς της ιστορίας τους στερούνταν το συγκριτικό μέγεθος το οποίο παρέχει η σημερινή εποχή.
ΗΣΙΟΔΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ
Σήμερα μεταξύ των αρχαίων αγαλμάτων της Αθηνάς συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα αγάλματα της τα οποία αποκαλούνται Παλλάδια...
Πίστευαν ότι τα Παλλάδια έπεφταν από τον ουρανό, και ότι το αληθινό ήταν ένα, το οποίο κατασκεύασαν και φιλοτέχνησαν η ίδια η Αθηνά μαζί με τον Δία, ενώ όλα τα άλλα ήταν αντίγραφα παρά το γεγονός ότι διατηρούσαν τις ιδιότητες του αυθεντικού. Πάντα γίνονταν πολύς αγώνας ώστε να αποκτηθεί κάποια πόλη Παλλάδιο, έτσι λοιπόν τα τιμούσαν ιδιαίτερα.
Ο Οδυσσέας και ο Διομήδης άρπαξαν κρυφά το Παλλάδιο το οποίο υπήρχε στην Τροία, δώρο που έριξε ο Ζευς σ’ αυτήν ώστε να έχει την προστασία του, κάνοντας τους Τρώες να ανησυχούν για την τύχη τους...
...Η πεποίθηση ότι το Παλλάδιο το έστελνε ο Δίας από τον ουρανό, δηλαδή ότι αυτό έπεφτε από τον ουρανό, κατ’ επέκταση ότι αυτό ερχόνταν από το πουθενά, δηλώνει σε εμάς ότι αυτό είχε την ιδιότητα να εμφανίζεται και να υλοποιείται εκ του μηδενός!
Φαίνεται πάλι ότι δεν είναι τυχαίο ότι
η θεά Παλλάδα Αθηνά είχε την ιδιότητα να παρουσιάζεται!...η ιδιότητα αυτή της Παλλάδος Αθηνάς, να παρουσιάζεται, έχει άμεση σχέση με την ιδιότητα που είχε το Παλλάδιο να εμφανίζεται εκ του μηδενός, κάτι το οποίο καταγράφηκε στην ιστορία του μύθου, ως πτώση από τον ουρανό.
(Πηγή: Ελευθέριος Σαραγάς, περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 14,)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου