ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Γράφει ο ΜΠΟΤΙΛΙΑΣ [Δειτε ολο τό άρθρο εδώ  http://bostopel.blogspot.gr/2012/08/blog-post_27.html]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;.....Η ερώτηση, την οποία παραθέτει εντός εισαγωγικών στο σχόλιο ο ανώνυμος φίλος, αποτελεί παράφραση τής ρήσης του "Ρασκόλνικου" (οι "Ρασκόλνικοι" ήσαν κίνηση χριστιανών ζηλωτών στην Ρωσία κατά τον προπερασμένο αιώνα) ο οποίος είναι μυθιστορηματικός Ήρως τού Ντοστογιέφσκι στούς "Αδελφούς Καραμαζώφ", "Εάν δεν υπάρχει θεός, τότε όλα επιτρέπονται".
Η ρήση αυτή απευθύνεται από τον Ρασκόλνικο στον αδελφό του, ο οποίος ως "Ναρότνικος" εμφορείται από την ιδεολογία βιαίων ανατροπών, όταν αυτός τού προτείνει να δολοφονήσουν τον βάναυσα τυραννικό τους πατέρα, για να απαλλαγούν από την αφόρητη καταπίεση που αυτός εξασκεί.
Το νόημα αυτής τής ρήσης συνίσταται, στο ότι καταργώντας τις υπερκείμενες αρχές εισερχόμεθα στην σφαίρα τού ακαταλόγιστου. Τουτέστιν, η δράση μας γίνεται ασύδοτη. Ο προσδιορισμός "ασύδοτος" παράγεται εκ τού στερητικού α, τού συν και τού δίδω. Το συν δηλώνει την μετοχή. Πρόκειται δηλαδή για την πρακτική να κάνουμε τού κεφαλιού μας, να μην δίνουμε λογαριασμό σε κανένα, να μην αισθανόμαστε υπόλογοι ενώπιον τής όποιας αρχής, αξίας, θεσμημένου πρέπειν. Εκφρασμένο με κλασσικούς όρους, αυτό συνιστά κατάφωρη παραβίαση τής Θέτιδος, τής ισχυούσης δηλαδή κοινώς αποδεκτής ή άλλως πώς καθ"ιερο"μένης δεοντολογίας. Με αποτέλεσμα η Θέτις να παραπέμψει τον βλάσφημο στην συνέχεια στην Θέμιδα προς εκδίκαση και η οποία μετά θα καλέσει την Νέμεσιν. Πρόκειται δηλαδή για τις συνέπειες τής βλασφημίας.
Ο Διαφωτισμός ήταν αυτός, ο οποίος ανήγαγε σε ύψιστο ιερό την λογική. Οι Διαφωτιστές έπλασαν αγάλματα στην λογική και αξίωσαν την λατρεία της. Έκτοτε η λογική συνδέθηκε άμεσα με την περί πραγματικότητος ισχύουσα αντίληψη. Κατά συνέπεια, η κατάφωρος αμφισβήτηση τής πραγματικότητος, συνιστά έκτοτε βλασφημία σε βάρος της λογικής.

Δεν θέλω να υπεισέλθω με αυτήν την αφορμή σε εντοπισμούς, στους οποίους έχω προβεί στο παρελθόν, αναφορικά με την μεταφυσική θέσμιση των λεγόμενων "Διαφωτιστών", οι οποίοι, ενώ δήλωναν ακραίοι πραγματιστές, ήσαν βαθύτατα θρησκευόμενοι, ακολουθώντας την λατρεία τού εωσφόρου σε μασονικές στοές. Δεν αποσκοπώ να αναπτύξω απολογητική υπέρ των αναλυτικών μεθόδων που νομίζω ότι ακολουθώ, αλλά απλώς προτίθεμαι να εμβαθύνω στο ενδιαφέρον ζήτημα, που έθεσε το σχόλιο: Να αναπτύξω δηλαδή τις απόψεις μου περί πραγματικότητος.

Πραγματικό θεωρείται ότι προσλαμβάνεται δια των αισθήσεων, το οποίον, αφού υποστεί νοητική αξιολόγηση και αναχθεί σε αφαιρέσεις, επαληθεύεται προσεχώς δια τής εμπειρίας. Η εμπειρική επαλήθευση κατοχυρώνει αφ' ενός την πιστότητα των αισθητηριακών προσληπτικών ικανοτήτων και αφ' εταίρου την αποδοτικότητα των νοητικών επεξεργασιών.
Όλα αυτά είναι καλά άγια, μόνο που η σύγχρονη επιστήμη - πέραν τής φολοσοφίας, η οποία πράττει αυτό σε διαχρονική βάση - σχετικοποιεί άρδην αυτούς τούς μηχανισμούς εναπόκτησης γνώσεως.
Ακριβώς, επειδή η συμβατική πρόσληψη, η συμβατική αξιολόγηση - επεξεργασία και η συμβατική επαλήθευση εξαντλούνται μέσα στον φαύλο κύκλο που καθορίζεται από τα εντόνως περιορισμένα όριά τους, στην διαδικασία πιστοποίησης τής μιας από την άλλη. Δηλαδή επιχειρούν να τεκμηριώσουν η κάθε μια με το δικό της δεκανίκι το δεκανίκι τής άλλης.

Όσο αφορά τις πέντε αισθήσεις που διαθέτουμε, η ίδια η επιστήμη έχει αποδείξει με συνεπή πειραματική και θεωρητική τεκμηρίωση, ότι παρεμβαίνον μόνον σε ένα σχετικά μικρό τμήμα τού υπάρχοντος φάσματος, ή εύρους συχνοτήτων. Πέραν αυτού, η τελείως πραγματιστική μελέτη τού εγκεφάλου έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα, ότι αξιοποιούμε μόνον ένα μικρό τμήμα του και μόνον μέρος των εν δυνάμει λειτουργιών του.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΑ ΕΞΙΣΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΞΩΘΕΝ ΤΟΥ ΕΥΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΤΗΤΡΙΑΚΩΝ ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ.

Αυτές οι ικανότητες στηρίζονται αποδεδειγμένα σε ηλεκτροχημικές διαδικασίες. Η παρέμβαση σε αυτές τις διαδικασίες με κάποιους φυσικούς τρόπους, τουτέστιν μέσω ουσιών, οδηγεί σε άλλες ποιότητες προσλήψεων. Όσον αφορά αυτές τις ποιότητες, άλλοι τις θεωρούν αλλοίωση και άλλοι διεύρυνση της αντιληπτικής ικανότητος. Περί τίνος όμως συμβαίνει "πραγματικά(;!)" σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να αποφανθεί μόνον η έρευνα και όχι η προκατάληψη. Και εδώ εδράζεται ακριβώς η στενή αντίληψη να θεωρείται πραγματισμός η υποταγή στην προκατάληψη.
Και αντιστοίχως επ' αυτού πλανώνται, όσοι θεωρούν ως μόνη σοβαρή οδό στην έρευνα των διευρυμένων και ευρισκόμενων εκτός συμβατικού εύρους προσληπτικών ικανοτήτων αποκλειστικά την βιοχημεία, η οποία αναμφιβόλως αποτελεί μη ευκαταφρόνητο ερευνητική δυνατότητα αυτών των φαινομένων. Η ερευνητική διαδικασία όμως αυτών των θεμάτων δεν μπορεί παρά να είναι διεπιστημονική, εντάσσοντας ταυτοχρόνως στην ερευνητική πορεία την θρησκειολογία, την ανθρωπολογία, την νευροφυσιολογία, την εθνολογία, την ιστορία, την αρχαιολογία, την μελέτη τής προϊστορίας, την μελέτη τής μυθολογίας, των μαθηματικών, τής ηλεκτρολογίας, τής θεωρητικής φυσικής και για να το πω έξω από τα δόντια, ώστε να μην προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας, τής παραψυχολογίας και τής συμωμοσιολογίας.
Στην μελέτη τής παραψυχολογίας έχουν κάνει ήδη άλματα οι ερευνητικοί μηχανισμοί των μυστικών υπηρεσιών χωρών που επιδιώκουν ηγεμονία, ενώ στην συνωμοσιολογία οφείλαμε να έχουμε κάνει άλματα, όσοι θεωρούμε τους εαυτούς μας επαγγελματίες επαναστάτες.

Εάν υποθέσουμε, ότι οι φωτιές μπαίνουν πχ. μέσω. ακτινοβολίας λέϊζερ, στην περίπτωση που οι ανθρώπινοι οφθαλμοί ήσαν εις θέσιν να προσλάβουν αυτήν την ακτινοβολία, τότε δεν θα ετίθετο θέμα "πραγματικότητας" στην συζήτηση. Η συγκεκριμένη εμπειρία ή θα επικύρωνε ή θα απέκλειε αυτήν την εκδοχή. Το ότι μια συγκεκριμένη συχνότητα δεν συμπεριλαμβάνεται στις προσληπτικές μας ικανότητες, δεν είναι δυνατόν εκ προοιμίου όμως να αποκλείει την δυνατότητα κάποιοι να επιχειρούν με αυτήν.
Έχω επανειλημμένα δηλώσει πραγματιστής. Αυτό που κατέθεσα στην περίπτωση των εμπρηστών δορυφόρων ήταν η άμεση χειροπιαστή εμπειρία μου από την συμμετοχή στην πυρόσβεση και η μόνη λογική εξήγηση, που είμαι εις θέσιν να δώσω στηριζόμενος σε αυτά που πραγματιστικώς διαπίστωσα.
Ο πάλαι ποτέ πρόεδρος τού ΚΚ. Κίνας Μάο Τσε Τουνγκ, έστω κι αν υπήρξε αχυράνθρωπος τού Ροκφέλερ, δεν έπαυε να είναι βαθυστόχαστος μελετητής τού Κομφουκιανισμού, αλλά και έμπειρος γνώστης των μαρξιστικών συγγραμμάτων. Στην σύντομη γνωσιολογική πραγματεία του, η οποία τιτλοφορείται "Για την πράξη", ταξινομεί ιδιοφυιώς την γνωσιολογική διαδικασία σε τρεις φάσεις: Την αισθητηριακή γνώση, την νοητική γνώση και την επαναστατική πράξη. Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ως άνω σύγγραμμα με την ιδιότυπη περιεκτικότητα των σημαντικών ρήσεων που εφαρμόζεται στην Άπω Ανατολή: "Εάν δεν δαγκώσεις το αχλάδι, δεν θα γνωρίσεις την πραγματική του γεύση".
Εγώ είμαι ένας μετανάστης τής συμφοράς, ο οποίος μπορεί να επισκέπτεται την Ελλάδα το πολύ δύο εβδομάδες τον χρόνο, για να επισκεφθεί δυο - τρία γερόντια, κάποια από τα οποία μπορεί κατά την επόμενη επίσκεψη να μην τα βρει στην ζωή. Είχα όμως παρεπιπτώντως την διάθεση να ασχοληθώ επί του τόπου με το πρόβλημα, έδειξα δηλαδή ετοιμότητα να δαγκώσω το αχλάδι. Γεννάται όμως το ερώτημα, που ήσαν τότε οι κ.κ. από τα ερευνητικά ινστιτούτα, οι οποίοι διαθέτουν τούς κατάλληλους ανιχνευτές και τα όργανα μετρήσεων, ταυτόχρονα με όλες τις ανέσεις, ώστε να μπορέσει να λάβει χώρα μια πραγματιστικού χαρακτήρος επικύρωση ή απόρριψη τής άνω εκδοχής;
Να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στα όριά μας είναι εύκολο......