Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ;;Ο ΧΟΥΑΝ ΠΟΣΑΔΑΣ ΛΕΕΙ "ΟΧΙ"





Μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε έναν μόνον πλανήτη; Θα καταφέρουμε ποτέ, κάτω από καπιταλιστικό καθεστώς, να ταξιδέψουμε στα άστρα;

Μπορεί ο σύντροφος ΓΑΜΑΠ [Γιώργος Ανδρέα και Μαργαρίτας Παπανδρέου], πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, να επανέφερε στην επικαιρότητα το σύνθημα/δίλημμα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, όμως το Σοσιαλιστικό Κίνημα έχει θέσει μερικά -ακόμη σημαντικότερα- ερωτήματα, όπως:
Μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε έναν μόνον πλανήτη;
Θα καταφέρουμε ποτέ, κάτω από καπιταλιστικό καθεστώς να ταξιδέψουμε στα άστρα;
Γιατί τα UFO δεν εμφανίζονται “επισήμως”;
Το ακόμα εντυπωσιακότερο είναι ότι αυτά τα ερωτήματα όχι μόνον έχουν τεθεί, εδώ και δεκαετίες, αλλά έχουν ήδη απαντηθεί!
Ας ξετυλίξουμε, όμως, το κουβάρι από την -σχεδόν- αρχή…
Έχουμε ήδη δει ότι το σύνθημα/δίλημμα “Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα” αποδίδεται λανθασμένα είτε στη Ρόζα Λούξεμπουργκ είτε στον Κορνήλιο Καστοριάδη [ενώ πρωτοδιατυπώθηκε από τον Φρήντριχ Ένγκελς].
Εκεί γύρω, λοιπόν, στα 1946, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, που την περίοδο εκείνη αποχωρούσε από την τροτσκιστική Τετάρτη Διεθνή, συνίδρυε στο Παρίσι την επιθεώρηση Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα [ο Κ.Κ., δεκαετίες αργότερα, θα επαναδιατυπώσει το δίλημμα ως "Αυτονομία ή Βαρβαρότητα"]. Χωρίς να σας ταλαιπωρήσω με λεπτομέρειες, να πω μόνον, συνδέοντας το ένα κουβάρι με το άλλο, ότι κάποιες πληροφορίες φέρουν τον Ανδρέα Παπανδρέου [πατέρα του ΓΑΜΑΠ], να καρφώνει στην ασφάλεια, επί δικτατορίας Μεταξά, τα μέλη της τροτσκιστικής ομάδας, στην οποία ανήκε τόσο ο ίδιος όσο και ο Κ. Καστοριάδης…
Το μακρινό 1946 γραμματέας του Διεθνούς Γραφείου της Τετάρτης Διεθνούς αναδείχθηκε ο Μιχάλης Ράπτης [Πάμπλο].
Επικεφαλής του Λατινοαμερικάνικου Γραφείου της Τετάρτης Διεθνούς ήταν τότε κάποιος Χουάν Ποσάδας, ο οποίος αρκετά χρόνια αργότερα, το 1962, θα αποχωρήσει μαζί με τους οπαδούς του σχηματίζοντας μια νέα Τετάρτη Διεθνή, στον τίτλο της οποίας θα προσθέσουν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και το “Ποσαδική”. [Τίποτε το περίεργο: το "εγώ" του συντρόφου Ποσάδας ήταν τόσο υπερανεπτυγμένο που υπέγραφε όλα τα κείμενά του με το σύνθημα "Ζήτω ο Ποσάδας!"]
Ο Αργεντίνος Χ. Ποσάδας, που είχε γεννηθεί το 1912 και πέθανε στην Ιταλία το 1981, είχε μερικές πολύ περίεργες ή, αν προτιμάτε, ενδιαφέρουσες απόψεις. Σε κάθε περίπτωση “φευγάτες”…
Κατ’ αρχάς θεωρούσε, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, ότι οι “σοσιαλιστικές χώρες”, δηλαδή η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα, θα έπρεπε να εξαπολύσουν προληπτική πυρηνική επίθεση κατά των ΗΠΑ, ώστε να συντρίψουν τον καπιταλισμό κι έτσι οι προλετάριοι να πάρουν την εξουσία σε όλες τις χώρες του πλανήτη. [Λίγα χρόνια νωρίτερα, καλούσε την Κίνα να εξαπολύσει πυρηνική επίθεση και κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ώστε να συντριβεί και ο σταλινισμός, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες].
Το 1968, στο μείζον κείμενό του Ιπτάμενοι δίσκοι, η διαδικασία της ύλης και της ενέργειας, επιστήμη και σοσιαλισμός, υποστήριζε μεταξύ άλλων [αντιγράφω από τη wikipedia]: “ότι τα ΑΤΙΑ δε μένουν πολύ καιρό στη Γη, διότι ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σταλινισμός ενδιαφέρουν τους πιλότους τους. Το βιβλίο αυτό κλείνει με το κάλεσμα σε όντα από άλλους πλανήτες να παρέμβουν και να συνεργασθούν με τους γήινους για να ξεπερασθεί η δυστυχία. Πρέπει να τους καλέσουμε να χρησιμοποιήσουν τους πόρους τους για να μας βοηθήσουν.”
Ο Ποσάδας, πιστός στην μαρξιστική “αναπτυξιολαγνεία”, θεωρούσε πως ο καπιταλισμός αποτελούσε τροχοπέδη στην περαιτέρω ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, και κάτι τέτοιο δεν θα επέτρεπε ποτέ στον άνθρωπο το ταξίδι στα άστρα. Αυτό θα γινόταν εφικτό μόνον κάτω από ένα -πλανητικού εύρους- σοσιαλιστικό καθεστώς, αφού μόνον έτσι θα επιτυγχανόταν η πλέρια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων… Πίστευε, δηλαδή, ότι τα UFO αποδείκνυαν την ύπαρξη σοσιαλιστικών πλανητών, αφού μόνον μια σοσιαλιστική κοινωνία μπορούσε να αναπτύξει την τεχνολογία που ήταν απαραίτητη για την πραγματοποίηση διαπλανητικών ταξιδιών…
Και, φυσικά, ο σύντροφος Ποσάδας ανέπτυξε περαιτέρω τη θεωρία των Πάρβους/Τρότσκυ [του πρώτου δηλαδή...] για τη διαρκή επανάσταση, τονίζοντας ότι όπως δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε μία μόνον χώρα, έτσι δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός σε έναν μόνον πλανήτη…
Και, όπως έγραψε και ο Μιχάλης Ράπτης στον επικήδειό του για τον Χ. Ποσάδας, “ο Χ. Ποσάδας διεκήρυσσε τη διαρκή επανάσταση ταυτόχρονα και παντού σε τόσο μεγάλο βαθμό, που της έδωσε διαπλανητική διάσταση.” [wikipedia]
Κάπου εδώ ήρθαμε… Καιρός να αλλάζουμε πλανήτη…
Περαιτέρω αναγνώσματα: Juan R. Posadas και Posadism for Beginners, κατατοπιστικότατα κείμενα του Matt Salusbury στο Fortean Times [Αύγουστος 2003], απ’ όπου και η φωτογραφία. Στον ιστότοπο της ποσαδικής Τετάρτης Διεθνούς, ίσως βρείτε κάτι ενδιαφέρον, ίσως κι όχι… Πάντως το κείμενο του Ποσάδας “Η σημασία των έργων του Αριστοφάνη για την πρόοδο της ανθρωπότητας” δεν υπάρχει, δυστυχώς, online।theamapati.wordpress.com
===

ΧΟΥΑΝ ΠΟΣΑΔΑΣ[τό κείμενο από τήν βικιπαιδεία]

Ο Χομέρο Ρομούλο Κριστάλλι Φρασνέλλι (1912 - 1981), γνωστός αποκλειστικά με το ψευδώνυμο Χ. Ποσάδας (J. Posadas), υπήρξε Αργεντινός τροτσκιστής. Είναι ο εισηγητής μιας μικρής τάσης του τροτσκιστικού κινήματος που φέρει το όνομά του (ποσαδισμός) και χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση, ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να εγκαθιδρυθεί με πυρηνικά όπλα ή εξωγήινη επέμβαση.
Βιογραφία





Παιδί ιταλών μεταναστών, ο Ποσάδας υπήρξε στα νιάτα του δημοφιλής ποδοσφαιριστής της Εστουντιάντες ντε λα Πλάτα. Τη δεκαετία του '30 εργαζόταν παράλληλα ως τσαγκάρης και οργάνωσε μια απεργία βυρσοδεψών στην πόλη Κόρδοβα. Την ίδια περίοδο συμμετείχε ως υποψήφιος στις εκλογές με το Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Partido Socialista Obrero). Εν συνεχεία εντάχθηκε στο Κόμμα Σοσιαλιστικής Επανάστασης (Partido de la Revolución Socialista), το οποίο προσχώρησε στην Τέταρτη Διεθνή το 1941.
Ο Ποσάδας ανέλαβε επικεφαλής του λατινοαμερικανικού Γραφείου της 4ης Διεθνούς και υπό την ηγεσία του κάποιοι τροτσκιστικοί πυρήνες αύξησαν τη δύναμή τους, κυρίως ανάμεσα στους εργάτες σιδηροδρόμων της Κούβας, τους μεταλλωρύχους κασσιτέρου της Βολιβίας και τους αγρεργάτες της Βραζιλίας. Στο παγκόσμιο συνέδριο του 1951 τάχθηκε με την τάση του Ράπτη, ενώ το 1953 (με τη διάσπαση της Διεθνούς) τον ακολούθησε στο Διεθνές Γραφείο (ISFI).
Όμως έως τα τέλη της δεκαετίας, ο Ποσάδας και οι οπαδοί του είχαν περάσει στην εσωτερική αντιπολίτευση του Διεθνούς Γραφείου, κατηγορώντας την ηγεσία για ηττοπάθεια και για έλλειψη πίστης στη δυνατότητα της επανάστασης. Επίσης διαφωνούσαν στο ζήτημα του πυρηνικού πολέμου - οι ποσαδικοί υποστήριζαν πως μια τέτοια εξέλιξη ήταν όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά και επιθυμητή, αφού έτσι θα καταστρεφόταν και ο καπιταλισμός και ο σταλινισμός!
Συνεπεία των διαφωνιών τους με την κεντρική γραμμή, οι ποσαδικοί αποχώρησαν από το Διεθνές Γραφείο το 1962 και ίδρυσαν δική τους διεθνή συνομοσπονδία με επικεφαλής τον Ποσάδας - αρχικά την ονόμασαν Τέταρτη Διεθνή και στις αρχές της δεκαετίας του '70 προσέθεσαν το «Ποσαδική». Η συνολική επιρροή της ήταν πολύ μικρή, περιοριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά σε μικρές οργανώσεις της Λατινικής Αμερικής.
Προς το τέλος της ζωής του, έστρεψε τις (σε μεγάλο βαθμό προϋπάρχουσες) αναζητήσεις του κινήματός του προς τον εσωτερισμό και τα παράξενα φαινόμενα. Πέθανε στην Ιταλία το Μάιο του 1981.
Ιδιαίτερες απόψεις
Περισσότερο από την κινηματική δράση του, ο Χ. Ποσάδας είναι γνωστός για τις αντιλήψεις του σχετικά με τον πυρηνικό πόλεμο και τα ΑΤΙΑ.
Υποστήριζε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε ένοπλη πυρηνική σύγκρουση, η οποία με τη σειρά της θα ξεσήκωνε την εργατική τάξη όλων των κρατών εναντίον των καπιταλιστών και τελικά θα οδηγούσε στην εγκαθίδρυση επαναστατικών καθεστώτων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Επομένως χρέος των κομμουνιστών δεν ήταν η αποφυγή αλλά η υποδαύλιση της σύγκρουσης, αφού κατά τον Ποσάδας ο πυρηνικός πόλεμος ισούται με επαναστατικό πόλεμο. Πιστοί σε αυτή τη γραμμή, οι ποσαδιστές της Κούβας πίεζαν το Φιντέλ Κάστρο να επιτεθεί κατά της αμερικανικής βάσης του Γκουαντάναμο μέχρι που τούς διέλυσε. Επίσης στη δεκαετία του '70, το ποσαδικό κίνημα απαιτούσε από τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα να ξεκινήσουν «προληπτικό πόλεμο» εναντίον των ΗΠΑ.
Μία άλλη, γνωστή, θεωρία του Ποσάδας είναι αυτή σχετικά με τους εξωγήινους, που πρωτοδιατυπώθηκε το 1968. Πίστευε ότι μόνο μια σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθμό πνευματικής και υλικής προόδου, ώστε να επιτύχει διαπλανητικά ταξίδια, συνεπώς η εμφάνιση των ΑΤΙΑ αποδείκνυε την ύπαρξη του σοσιαλισμού σε άλλους πλανήτες. Έτσι υποστήριζε ότι το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να τεθεί υπό την καθοδήγηση εξωγήινων συντρόφων, ώστε να οργανώσει την επανάσταση στη Γη.
Στο κείμενό του «Ιπτάμενοι δίσκοι, η διαδικασία της ύλης και της ενέργειας, επιστήμη και σοσιαλισμός» (γαλλικό πρωτότυπο: Les Soucoupes Volantes, le processus de la matiere et de l'energie, la science et le socialisme), ο Ποσάδας υποστήριξε ότι τα ΑΤΙΑ δε μένουν πολύ καιρό στη Γη, διότι ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σταλινισμός ενδιαφέρουν τους πιλότους τους. Το βιβλίο αυτό κλείνει με το κάλεσμα σε όντα από άλλους πλανήτες να παρέμβουν και να συνεργασθούν με τους γήινους για να ξεπερασθεί η δυστυχία. Πρέπει να τους καλέσουμε να χρησιμοποιήσουν τους πόρους τους για να μας βοηθήσουν. Έγραψε επίσης για την επικοινωνία με τα δελφίνια και υπέρ του τοκετού μέσα στο νερό.
Η εμμονή του με τα ΑΤΙΑ οδήγησε πολλούς παλιούς συντρόφους του σε αστεϊσμούς. Κάποιοι σχολίασαν ότι, όπως ο Τρότσκι αντιστρατευόταν το «σοσιαλισμό σε μια χώρα», έτσι ο Ποσάδας αντιστρατευόταν το «σοσιαλισμό σε έναν πλανήτη». Επίσης, ο παλιός μέντοράς του Μισέλ Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) έγραψε πως ο Χ. Ποσάδας διεκήρυσσε τη διαρκή επανάσταση ταυτόχρονα και παντού σε τόσο μεγάλο βαθμό, που της έδωσε διαπλανητική διάσταση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου