Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΕΓΚΡΙΝΟ ΕΡΝΕΤΙ

Φανταστείτε ότι έχετε ήδη διαβάσει αυτό το άρθρο και κατόπιν μπαίνετε θαρραλέα σε μια χρονομηχανή η οποία θα σας μεταφέρει στο παρελθόν, ακριβώς τη στιγμή πριν αρχίσετε να διαβάζετε το άρθρο. Τι θα κάνατε; Θα ξαναδιαβάζατε το άρθρο. Σύμφωνα με πολλούς φυσικούς, αν δεχτούμε ότι είναι δυνατό να επιστρέψετε στο παρελθόν, θα σας ήταν αδύνατο να το αλλάξετε. Τελικά μπορούν να πραγματοποιηθούν τα ταξίδια στο χρόνο; Πώς θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε μια χρονομηχανή; Ζητήσαμε τη γνώμη μερικών από τους κορυφαίους ειδικούς.  

Σχετικός χρόνος

Όταν μιλάμε για ταξίδια στο χρόνο πρέπει να διακρίνουμε τα ταξίδια στο μέλλον από τα ταξίδια στο παρελθόν. Τα πρώτα, τα οποία είχε προφητεύσει από το 1895 ο Χέρμπερτ Γουέλς στο βιβλίο του Η Μηχανή του Χρόνου, μπορούν αναμφισβήτητα να πραγματοποιηθούν. "Οι αρχές της Θεωρίας της Σχετικότητας καθορίζουν ότι η ροή του χρόνου εξαρτάται από το πού βρισκόμαστε κι από το πώς κινούμαστε μέσα στο σύμπαν", εξηγεί ο Κιπ Θορν, καθηγητής φυσικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια (ΗΠΑ), ίσως η μεγαλύτερη αυθεντία στα επιστημονικά ταξίδια στο χρόνο. Μέχρι το 1905 κανείς δε θα τολμούσε να διατυπώσει αυτή την πρόταση, αφού όλοι θεωρούσαν ότι ο χρόνος είναι σαν ένας ποταμός που ρέει προς μία μόνο κατεύθυνση και είναι πάντα ίδιος για όλους τους παρατηρητές (απόλυτος χρόνος). Όμως ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι ούτε ξεχωριστές ούτε απόλυτες οντότητες, αλλά διαμορφώνουν έναν ενιαίο φυσικό ιστό τεσσάρων διαστάσεων: το χωρόχρονο.

Τα ξαναλέμε το 2102

Να μερικές από τις συνέπειες: "Αν ταξιδεύαμε με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός ή αν πλησιάζαμε στο χείλος μιας Μαύρης Τρύπας -πρώην αστέρι με τόσο πυκνή συγκέντρωση ύλης ώστε ούτε το φως δεν μπορεί να διαφύγει από την έλξη του-, το ρολόι μας θα επιβραδυνόταν σε σχέση με τα ρολόγια των φίλων και συγγενών μας στη Γη", διευκρινίζει ο Θορν. "Μπορεί να επιστρέψουμε στη Γη μετά από μία ώρα και να διαπιστώσουμε πως πέρασαν ένα εκατομμύριο χρόνια". Για να έχουμε μια τέτοια εμπειρία θα πρέπει να κατασκευάσουμε σκάφη ασύγκριτα πιο γρήγορα από τα σημερινά. Ο Ρώσος αστροναύτης Σεργκέι Αβντέγεφ, ο οποίος επί δύο χρόνια βρίσκεται σε τροχιά στο σκάφος MIR, με ταχύτητα 30 χμ./ώρα, έχει κερδίσει μόνο ένα πεντηκοστό του δευτερολέπτου και είναι ο άνθρωπος που έχει ταξιδέψει στο μέλλον περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο. Όμως στον επιταχυντή σωματιδίων του CERN, στη Γενεύη, στοιχειώδη σωματίδια -όπως τα ηλεκτρόνια- αποκτούν ταχύτητα σχεδόν ίση μ' εκείνη του φωτός και ο χρόνος γι' αυτά ρέει ένα εκατομμύριο φορές πιο αργά από το δικό μας.       

Παράλληλα σύμπαντα

Και τα ταξίδια στο παρελθόν; Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, είναι εφικτά. Η βαρύτητα μπορεί να στρεβλώνει το χωρόχρονο μέχρι του σημείου να αλλάζει την κατεύθυνση του χρόνου, ακόμα και να την αντιστρέφει. Είστε δύσπιστοι; Είναι φυσικό. Το ίδιο δύσπιστοι είναι και πολλοί ειδικοί επιστήμονες. Ο Ρότζερ Πένροουζ, διάσημος μαθηματικός στην Οξφόρδη, εξηγεί: "Πιστεύω ότι το ταξίδι στο παρελθόν προσκρούει στην τρέχουσα αντίληψή μας για το σύμπαν". Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο χρόνος καμπυλώνεται, αλλά στα παράδοξα που προκύπτουν. Αν επιστρέφαμε στο παρελθόν θα μπορούσαμε να έχουμε δολοφονήσει κάποιο πρόγονό μας, άρα θα ήταν αδύνατο να υπάρχουμε σήμερα. Παρ' όλα αυτά, πολλοί διαπρεπείς φυσικοί πιστεύουν ότι αυτά τα παράδοξα μπορούν να λυθούν, τουλάχιστον θεωρητικά. Ο Ντέιβιντ Ντόιτς, Άγγλος φυσικός από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, υποστηρίζει ότι η ιστορία μπορεί να διακλαδώνεται και να δημιουργεί άλλα σύμπαντα παράλληλα με το δικό μας.

...και κυκλικός χρόνος

Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, υπάρχει κι ένας άλλος περισσότερο αποδεκτός τρόπος για την επίλυση των παραδόξων: να δεχτούμε ότι υπάρχουν χρονικοί βρόχοι, κλειστές χρονοειδείς καμπύλες στις οποίες το παρελθόν συμβαίνει μόνο γιατί το μέλλον έχει ήδη συμβεί και τα συμβάντα διαδέχονται το ένα το άλλο κυκλικά, με απαράλλαχτο τρόπο. Για να διευκρινίσει αυτή την έννοια, ο Τζον Μπάροου, καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, δίνει ένα παράδειγμα: "Φανταστείτε ότι ταξιδέψατε πίσω στο χρόνο και ετοιμάζεστε να πυροβολήσετε τον εαυτό σας, που βρίσκεται σε παιδική ηλικία. Είστε αποφασισμένοι να δημιουργήσετε ένα παράδοξο. Προτείνετε το όπλο κατά του εαυτού σας, παιδί ακόμα στην αγκαλιά της μητέρας σας. Πυροβολείτε, όμως ένα παλιό τραύμα στον ώμο σας -που έγινε στο παρελθόν, όταν πέσατε από την αγκαλιά της μαμάς σας- σας κάνει να αστοχήσετε. Η μητέρα σας τρομάζει από τον πυροβολισμό, αφήνει το παιδί να πέσει από την αγκαλιά της κι αυτό χτυπά τον ώμο του". Σύμφωνα με μια μελέτη του Θορν και του Ρώσου αστροφυσικού Ιγκόρ Νόβικοφ, η απουσία παράδοξων εξασφαλίζεται από μια βασική αρχή της φυσικής: την Αρχή της Ελάχιστης Δράσης. Σύμφωνα μ' αυτή, τα αντικείμενα πέφτουν κατακόρυφα και όχι ζιγκ-ζαγκ. Το μοναδικό εμπόδιο στα χρονοταξίδια είναι πως δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε σε μια εποχή η οποία προηγείται της κατασκευής της χρονομηχανής.

Χρονικές δίνες

Από ειρωνεία της τύχης, ο πρώτος που συνέλαβε τη δυνατότητα ταξιδιών στο χρόνο βάσει αποδεκτών φυσικών θεωριών (της Γενικής Σχετικότητας) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές της μαθηματικής λογικής: ο Κουρτ Γκέτελ. Αυτός κατάλαβε το 1949 ότι από τις εξισώσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας προέκυπτε κάτι πολύ παράξενο. Σ' ένα υποθετικό περιστρεφόμενο σύμπαν θα ήταν δυνατό να ταξιδέψουμε γύρω γύρω και να επιστρέψουμε όχι μόνο στο σημείο εκκίνησης αλλά και στη στιγμή της εκκίνησης. Πράγματι, σ' αυτό το θεωρητικό σύμπαν το βέλος του χρόνου "στρεβλώνεται" και αναμειγνύεται με το χώρο. Μια κυκλική διαδρομή στο χώρο αυτό θα ήταν κυκλική και στο χρόνο: ένας χρονικός βρόχος.

Βασιζόμενος σε μια παρόμοια αρχή, ο Φρανκ Τίπλερ, καθηγητής στο Tulane University (ΗΠΑ), σχεδίασε το 1974 μια χρονομηχανή η οποία αποτελούνταν από έναν κύλινδρο που όταν περιστρεφόταν δημιουργούσε τοπικά μια δίνη στο χωρόχρονο. Για να πάει κάποιος μπρος ή πίσω στο χρόνο θα πρέπει να περιστραφεί στην κατεύθυνση περιστροφής της δίνης ή αντίστροφα. πηγή focus.gr 

===========
ΠΕΛΕΓΚΡΙΝΟ ΜΑΡΙΑ ΕΡΝΕΤΙ

Εάν υπάρχει κάτι στο οποίο όλοι συμφωνούν, αυτό είναι η εξαιρετική ακαδημαϊκή και επιστημονική κατάρτιση, καθώς και η τεράστια πολυμάθεια του Βενεδικτίνου πατέρα Πελεγκρίνο Μαρία Ερνέττι (1925 - 1994). Όσο ζούσε, θεωρούνταν αυθεντία στην αρχαϊκή μουσική και το Γρηγοριανό μέλος και κατέχοντας μια σημαντική θέση σε μουσικό ωδείο της Βενετίας, είχε συγγράψει ένα μεγάλο αριθμό έργων επάνω σε αυτή. Εκτός από την αγάπη του για τη μουσική, είχε επίσης πτυχίο στην κβαντική και υπατομική φυσική, τομείς στους οποίους επίσης παρήγαγε σημαντικό έργο. Επιπρόσθετα, ήταν και γνωστός εξορκιστής. Φήμες θέλουν να εκτελεί εκατοντάδες εξορκισμούς κάθε μήνα.
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται απλά για έναν πολυπράγμωνα ιερωμένο αλλά θα έκανε λάθος, γιατί το όνομα του πατέρα Ερνέτι εμπλέκεται σε μια πραγματικά πολύ περίεργη ιστορία, κομβικό στοιχείο της οποίας είναι μια...χρονομηχανή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας πάμε πίσω στον Φεβρουάριο του 2002, οπότε και δημοσιεύεται ένα βιβλίο του επίσης ιερωμένου Φρανσουά Μπρυν του τάγματος των Ιησουιτών και συγγραφέα βιβλίων σχετικά με θρησκευτικά και μεταφυσικά ζητήματα.
Ο συγγραφέας, λοιπόν, ισχυρίζεται ότι ο πατέρας Ερνέττι, τον οποίο γνώριζε προσωπικά και είχαν τακτική επικοινωνία μέχρι το θάνατό του, συμμετείχε σε ένα πρωτοποριακό πείραμα κατασκευής μιας χρονομηχανής, μαζί με δώδεκα άλλους επιστήμονες διεθνούς προβολής. Στο πείραμα αυτό, εκτός των άλλων, υποτίθεται ότι συμμετείχαν και ο Ενρίκο Φέρμι και ο Βέρνερ φον Μπράουν και το αποτέλεσμά του ήταν η κατασκευή μιας χρονομηχανής, με την οποία ο πατέρας Ερνέττι κατόρθωσε να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο στο έτος 169 π. Χ και να παρακολουθήσει μια παράσταση της χαμένης πλέον τραγωδίας Θυέστης, του Κούιντου Έννιου. Ως απόδειξη, έφερε πίσω ένα τμήμα της τραγωδίας. Επίσης, σε ένα άλλο ταξίδι, παρακολούθησε απο κοντά τη Σταύρωση του Χριστού, φέρνοντας ως απόδειξη μια φωτογραφία του, την οποία και σας παραθέτω, όπως δημοσιεύθηκε το 1972 σε ένα ιταλικό περιοδικό. Ο ιερωμένος, μάλιστα έδωσε μερικές περιγραφές της μηχανής, καθώς και του τρόπου με τον οποίο λειτουργούσε.
  
Pellegrino Ernetti
                               
Αμφιβολίες και περιπλοκή του μυστηρίου
Στην παράδοξη αυτή ιστορία, εμπλέκεται και μια ανώνυμη επιστολή που εστάλη σε έναν αμερικανικό εκδοτικό οίκο, από άγνωστο αποστολέα και η οποία υποτίθεται ότι περιλαμβάνει την εξομολόγηση του ίδιου του πατέρα Ερνέττι σε έναν μακρινό του συγγενή, η οποία συνέβη λίγο πριν το θάνατό του. Σε αυτό το έγγραφο, ο βενεδικτίνος μοναχός παρουσιάζεται να ισχυρίζεται ότι, κατά τη διάρκεια μιας περιθανάτιας εμπειρία του, θυμήθηκε αμυδρά ότι ήταν ο ίδιος που συνέθεσε το απόσπασμα από τον Θυέστη, που παρουσίασε ως αληθινό, καθώς και το ότι είχε αποπειραθεί σε προηγούμενες ζωές του να κατασκευάσει μια χρονομηχανή, χωρίς όμως επιτυχία. Μάλιστα, σε μια από αυτές τις ζωές, είχε λάβει τη διαβεβαίωση από τον ίδιο το Νοστράδαμο ότι η κατασκευή μιας χρονομηχανής ήταν απολύτως εφικτή. Τέλος, ο μοναχός διαβεβαιώνει υποτίθεται τον μακρινό του συγγενή, ότι θα επιστρέψει στη ζωή, με μια νέα ενσάρκωση, ώστε να την ολοκληρώσει και του αποκαλύπτει ότι μόνο ένας νεαρός ιερωμένος γνωρίζει την αλήθεια, ο οποίος όμως δεν θα μιλήσει ποτέ.
Ο πατέρας Μπρυν, από την άλλη, έχει σοβαρές αμφιβολίες για τη γνησιότητα του εγγράφου, το οποίο αποδίδει σε σκοτεινούς κύκλους, που σκοπό έχουν να εξευτελιστεί η πραγματική ιστορία και η αλήθεια να μη μαθευτεί ποτέ. Μάλιστα ισχυρίζεται ότι κάποιες λεπτομέρειες, που είχαν τονιστεί από τον ίδιο, στο έγγραφο αυτό δεν αναφέρονται.
Από την άλλη, η μελέτη του αποσπάσματος του Θυέστη, σύμφωνα με τη μελέτη ειδικών επιστημόνων, τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτό είναι πλαστό, αποτελούμενο από συρραφές φράσεων της τραγωδίας, από έναν σπουδαίο γνώστη της Λατινικής, όπως ήταν ο Ερνέττι. Η φωτογραφία του Χριστού, επίσης θεωρήθηκε ότι είναι στην πραγματικότητα η φωτογράφιση ενός ξυλόγλυπτου που υπάρχει σε κάποιον ναό, τραβηγμένη όμως από διαφορετική γωνία.
Μέσα από αυτό τον κυκεώνα παράδοξων και εξωφρενικών απόψεων, είναι εξαιρετικά δύσκολο κανείς να καταφέρει να βγάλει μιαν άκρη. Προσπάθησε, άραγε, ο επιστήμονας μοναχός να κατασκευάσει μια τέτοια μηχανή, με την αρωγή σπουδαίων επιστημόνων, όπως ήταν ο Φέρμι και ο φον Μπράουν; Και αν ναι, ποιό ήταν άραγε το αποτέλεσμα; Η αλήθεια είναι πως το έγγραφο της εξομολόγησης, αναφέρει κάποια πράγματα για τον μυστηριώδη μοναχό, τα οποία, κατά τον Μπρυν, δε συνάδουν με τη θεολογική και επιστημονική του προσωπικότητα, εκτός και αν δεχτούμε την πιθανότητα ενός διαταραγμένου μυαλού, το οποίο όμως ο μοναχός δεν είχε.
Από την άλλη, εντύπωση και αφορμή για προβληματισμό αποτελεί για μένα η στερεότυπη κατάληξη πολλών τέτοιων ιστοριών, όπως έχουμε διαπιστώσει μέσα από τη μελέτη τους. Δηλαδή, παράδοξοι για την καθημερινότητά μας ισχυρισμοί ενός ατόμου, το οποίο αργότερα, παρά τη σοβαρότητα των όσων έχει ισχυριστεί, με μεγάλη ευκολία βγαίνει και λέει ότι όλα αυτά ήταν μια απάτη. Και ενώ σε πολλές περιπτώσεις ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι απίθανο, στην περίπτωση ενός εξαιρετικά μορφωμένου λόγιου επιστήμονα μοναχού, μοιάζει τουλάχιστον περίεργο...


Η φωτογραφία που τράβηξε ο Ernetti (Αριστερά) σε σύγκριση με έναν πίνακα (Δεξιά)

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950. ο Πελεγκρίνο Μαρία Ερνέτι (1925-1994),ένας Ιταλός βενεδικτίνος μοναχός. κατασκεύασε κρυφά μία χρονομηχανή καταφέρνοντας να ταξιδέψει στο παρελθόν. Ιερωμένος. φυσικός επιστήμονας με σημαντικές έρευνες στα πεδία της ατομικής και κβαντικής φυσικής. αλλά και μουσικολόγος. που θεωρείτο αυθεντία στη γνώση της αρχαϊκής μουσικής. ο Ερνέτι. έχαιρε αποδοχής και εκτίμησης διεθνώς. Για να κατασκευάσει τη χρονομηχανή του ισχυρίστηκε πως χρησιμοποίησε την αρχαία μυστική γνώση των αστρικών πεδίων σε συνδυασμό με τις επιστημονικές ανακαλύψεις της σύγχρονης φυσικής. Η ιδέα βασίζεται στην αρχή του φυσικού νόμου, κατά τον οποίο ουδεμία δύναμη ή ενέργεια δεν χάνεται στο διάστημα. Αφού ο χωροχρόνος «αποτυπώνει» αυτές τις ενέργειες, Ο Ερνέτι. χρησιμοποιώντας τη χρονομηχανή του. παρακολούθησε δύο σημαντικά ιστορικά γεγονότα: Το θάνατο του Χριστού πάνω στο σταυρό και μια παράσταση της χαμένης τραγωδίας Θυέστης στη Ρώμη του 169 π.Χ.. έργο γραμμένο από τον πατέρα της λατινικής ποίησης Κουίντο Έννιο που το κείμενό του έχει χαθεί. Ο Ερνέτι τους εξήγησε ότι κάθε κύμα παριστάνει ένα ορισμένο σχήμα ενέργειας το οποίο δεν χάνεται. Σκέφτηκε ότι θα ήταν εφικτό να ξαναμεταβάλει την ενέργεια αυτή στην αρχική της σύνθεση και τα ηχητικά κύματα να ξαναγίνονται ακουστή μουσική ακόμη και από 1000 χρόνια στο παρελθόν και πιο πέρα! Κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τον ίδιο αφήνει δύο ίχνη σε όλη του την ζωή έως τον θάνατό του: ένα ηχητικό και ένα «DNA προσωπικότητας», το οποίο είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο. Τα ηχητικά και οπτικά κύματα μετά την εκπομπή τους δεν σβήνουν ποτέ αλλά μετατρέπονται. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως κατά την εφαρμογή της τονοτεχνικής αυτής μεθόδου, κατόρθωσε να ηχογραφήσει μουσικά κομμάτια Αιγυπτιακά, Ασσυριακά, Βαβυλωνιακά και Σουμεριακά και αργότερα Ρωμαϊκά και Ελληνικά. Ο Πελεγκρίνο κάλεσε τον Πορτογάλο Ντε Μάϊος και άλλους έντεκα επιστήμονες για να τον βοηθήσουν στην υλοποίηση των μελετών του. Σήμερα βέβαια η «Μηχανή» που κατασκεύασε ο Π. Ερνέτι λέγεται ότι βρίσκεται σε άκρως απόρρητη Βάση στη Ρώμη, κλεισμένη σε ένα θωρακισμένο δωμάτιο και φυσικά φρουρείται μέρα-νύχτα, για ευνόητους λόγους υψίστης ασφάλειας. Τους ισχυρισμούς και την εμπειρία του Ερνέτι αμφισβήτησε το επιστημονικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του και συγκεκριμένα οι ίδιοι άνθρωποι που κατέφευγαν σ΄ αυτόν για να ζητήσουν τη συμβουλή του για διάφορα επιστημονικά θέματα. http://esperos.ucoz.com/index/h_chronomhchan_toy_monacho_ernetti/0-534