Τό αρθρο επιμελήθηκε η δημοσιογράφος κ.Μαριάννα Ανδρούτσου και περιέχει εκτός τών αλλων μετάφραση[τής ιδίας] αποσπασμάτων από το αφιέρωμα του Le Point στη γαλλική μασωνία (τευχος 20-1-11).
Α.“ Η ασυνήθιστη όρεξη του κυρίου Μπαόυερ’.
… Το 2009… ο Μπάουερ ήθελε να βάλει υπό την ίδια σκέπη το Εθνικό Ινστιτούτο ανωτάτων σπουδών σε θέματα ασφάλειας (το INHES) το ινστιτούτο ερευνας σε θέματα ασφάλειας των επιχειρήσεων (Ιerse) το Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών Εθνικής Αμύνης(ΙHEDN) και το Κέντρο Ανωτάτων Σπουδών Εξοπλισμών (CHEAR). Στο όνομα του εξορθολογισμού, παίρνει το Οκ από το Σαρκοζύ και μετα από σχετική αναφορά που συντάσσει προεικονίζοντας τη συγχώνευση των ινστιτούτων υπό την εποπτεία του, γίνεται πρόεδρος μιας προκαταρκτικής επιτροπής.. Κάποια ινστιτούτα αντιστέκονται…
…Ο ίδιος στην αναφορά του επισημαίνει ότι επιθυμεί να θέσει υπό τον έλεγχο του οργανισμούς ιδιωτικούς ή παρακρατικούς που σχετίζονται με την έρευνα αλλά διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά που άπτονται της γεωστρατηγικής.Αναμεσά τους, αυτό με το μεγαλύτερο γόητρο, το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων(IFRI), συσταθέν το 1979 από τον Τιερύ ντε Μονμπριάλ. Σούπερ σος: οι σπουδαιότερες γαλλικές επιχειρήσεις όπως και οι πρεσβείες είναι συνέταιροι του Ινστιτούτου. Ο Μπάουερ , το καλοκαίρι του 2009, καλεί στο γραφείο του διευθυντή του Σαρκοζύ τον Μονμπριάλ: ή θα δεχόταν να συμμετάσχει στο συμβούλιο που θα συγκαλείτο και θα προεδρευόταν από τον ίδιον το Μπάουερ, ή θα τερματίζονταν οι κρατικές επιχορηγήσεις στο ινστιτούτο που του απέφεραν το ένα τρίτο των πόρων του.. Ο Μονμπριάλ δεν το βαλε κάτω. Ας είναι και χωρίς επιχορηγήσεις παρά να χασει την ανεξαρτησία του το ινστιτούτο. Ο Μπάουερ έχασε την ευκαιρία να δεχεται υπό την προεδρία και την εποπτεία του στο ινστιτούτο αρχηγούς κρατών κλπ . Φυσικά, ο Μονμπριάλ που θα έκανε παρέμβαση στο συνέδριο του IHEDN στα τέλη του 2009, δεν πήγε ποτέ γιατί ο Μπάουερ «τον έκοψε» μεσω.. μέϊλ και με τη φραση –επιχείρημα «δεν τον καλοβλέπουν στα Ηλύσσια’…
Β. Ο Χιράμ, ο τιμώμενος ήρωας
«.. οι περισσότεροι μασώνοι, παγκοσμίως, πιστεύουν στο Θεό ή τουλάχιστον, στο Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Αλλοι, όπως εκείνοι της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας το 1877,απέρριψαν αυτην την αντίληψη. Όλοι τους ωστόσο λατρεύουν τον ίδιο ήρωα: τον Χιράμ, τον αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα, για τον οποίον ο Ζερόμ Τουζαλέν, μασώνος 30ου βαθμού του σκωτικού παραρτήματος, αφιέρωσε ένα πόνημα που είχε την καλοσυνη να δώσει στο περιοδικό μας: Ιδού κάποια αποσπάσματα: « Ο Χιράμ δεν είναι Θεός, ούτε Υιός του Θεού, ούτε θεόσταλτος προφήτης. Ο Χιράμ δεν είναι μεγας διανοούμενος που μας κληροδότησε φιλοσοφικές πραγματείες ούτε επαναστάτης να μας τροφοδοτήσει με σχεδια. Δεν είναι Μωυσής, Βούδας, Χριστός, Σωκράτης, Μωάμεθ, Καρλ Μαρξ, Γκάντι. Εν συντομία, τίποτα απ αυτά που γεννούν θρησκεία, ρεύμα σκέψης ή επανάσταση. Ο Χιράμ είναι κατασκευαστής, σ αυτό
διαφοροποιείται, δεν ακουμπά σε λέξεις, αλλα εκφράζεται με την πέτρα, αφού αυτή είναι πλησιέστερα στην αρχική κατάσταση (του ανθρώπου και του σύμπαντος)ο πιο άμεσος μάρτυρας στην επιχείρηση «δημιουργία του κόσμου», είναι μια φόρμα μνήμης του σύμπαντος. Ξεκινώντας με την πέτρα, ο Χιράμ, δεν υπόσχεται ευτυχία στο μακρινό υπερπέραν με αντίτιμο τον επίγειο πόνο, ούτε λέει ότι είναι ο εκφραστής της απόλυτης Αλήθειας που τυφλά πρέπει να ακολουθούμε ούτε ζητά να αλλάξουμε τα κτίσματα που μας περιβάλλουν. Μας διδάσκει μια στάση ζωής για το παρόν, μας προτείνει ο καθένας από μας, μέσα στη δική του διαφοροποίηση, στο δικό του βαθμό, με τη δική του ευφυια και γνώση να εγγραφεί στην επιχείρηση που ωθεί τους ανθρώπους να κτίσουν την κοινή τους ύπαρξη γύρω από τηνέρευνα της αλήθειας , γύρω από το φως μιας ειρηνικής συλλογικής ζωής.
Η κατασκευή του Ναού, η ολοκλήρωση του, θα σηματοδοτήσει για ορισμένους μασώνους την επαναπροσέγγιση με την Αρχική Τάξη, αυτήν πριν την εκδίωξη από τον Παράδεισο στον οποίον ήμασταν ανακατεμένοι με τον Θεό-Δημιουργό μας. Για άλλους Μασώνους,η ολοκλήρωση του Ναού θα είναι μια ρεπλίκα της ισορροπίας του κόσμου, αντιληπτή ως η μαρτυρία της έκφρασης της θεϊκής βούλησης, και για άλλους, τέλος, ο Ναός είναι η τάξη του κοινωνικού κόσμου, κατασκευασμένος με εφαλτήριο τη λογική και τις ηθικές αξίες από ανθρώπους απελευθερωμένους από τις προκαταλήψεις τους».
Το περιοδικό αναφέρεται και στην παραδοσιακή, ιστορική διαμάχη Καθολικής Εκκλησίας και μασώνων, στο ιστορικό του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος με αφορμή την έριδα αυτή, στην καταστηλίτευση της μασωνίας από τον Ράτζινγκερ το 1983 και στο βασικό σκεπτικό των ρωμαιοκαθολικών, ότι δηλαδή «και μόνο οι μασωνικές τελετές που εχουν δάνεια στοιχεία από ναϊτες αποδεικνύουν ότι στόχος τους είναι μια παγκοσμια συνωμοσία ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης».
Αναζητώντας στοιχεία για τον Χιράμ, και καθώς το ένα σε οδηγεί στο άλλο, ξεσηκώνω και πάλι -συρραφές- από το διαδίκτυο, χωρίς άλλο γνώμονα και στόχο παρά «μια ακόμα καταγραφή σχετικά με το θέμα». Για το αν οι πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι σοβαρές ή μη, καλοπροάιρετες ή όχι, διασταυρωμένες ή μη, αυτό βαραίνει τους συντάκτες τους. Εν προκειμένω, το λημέρι γίνεται στυγνός αντιγραφέας και καταγραφέας. Eξάλλου, για όποιον η επιστημονική σοβαρότητα είναι η βασική προϋπόθεση στην έρευνα γύρω από τον Τεκτονισμό , τη φιλοσοφία του και τον παγκόσμιο ρόλο του, δόξα τω Θεώ η παγκόσμια βιβλιογραφία είναι πλουσιότατη και το διαδίκτυο εκ των πραγμάτων και εκ της λογικής «δεν αρκούν».
Έτσι , σύμφωνα με τη Wikipedia
Ο εβραϊκός όρος Αβίφ, Αβίβ ή Αβί σε συνδυασμό με το όνομα Χιράμ (Χουράμ) εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Εβδομήκοντα μεταφραστές απέδωσαν τη φράση αυτή στα ελληνικά κατά γράμμα ως «ὁ πατὴρ αὐτοῦ» ενώ άλλες μεταφράσεις με βάση το εβραϊκό κείμενο[1] τη διατήρησαν ως τίτλο, δηλαδή ως συνθετικό με το Αβίφ ή Αβί [2].
Το ζήτημα αφορά τον Χιράμ ο οποίος αποστάλθηκε από τον Τύριο βασιλιά Χιράμ (Χειράμ ή Χουράμ) για να επιβλέψει τις μεταλλουργικές εργασίες κατά την κατασκευή του Ναού της Ιερουσαλήμ. Καθώς υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ του ελληνικού κειμένου της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και του εβραϊκού κειμένου των εδαφίων 1 Βασιλέων/3 Βασιλειών 7:13, 14, μερικές μεταφράσεις τα αποδίδουν ως εξής:
Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αναφέρει:
«Και ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ ἔλαβε τὸν Χιρὰμ ἐκ Τύρου, υἱὸν γυναικὸς χήρας, καὶ οὗτος ἀπὸ τῆς φυλῆς τῆς Νεφθαλίμ, καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἀνὴρ Τύριος, τέκτων χαλκοῦ καὶ πεπληρωμένος τῆς τέχνης καὶ συνέσεως καὶ ἐπιγνώσεως τοῦ ποιεῖν πᾶν ἔργον ἐν χαλκῷ· καὶ εἰσηνέχθη πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμὼν καὶ ἐποίησε πάντα τὰ ἔργα».
Η Νέα Μετάφραση της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρίας της Αμερικής τα αποδίδει ως εξής, με βάση το Μασοριτικό Κείμενο:
«Ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε για τον Χιράμ και τον έφερε από την Τύρο. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας από τη φυλή του Νεφθαλί, και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Αυτός ήταν προικισμένος με επιδεξιότητα, ευφυία, και ταλέντο στην εκτέλεση κάθε έργου με χαλκό. Αυτός ήρθε στον Βασιλιά Σολομώντα και εκτέλεσε όλη την εργασία του».
Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα τα αποδίδει:
«Ο βασιλιάς Σολομών έστειλε κι έφερε από την Τύρο έναν τεχνίτη, το Χιράμ, γιο μιας χήρας από τη φυλή Νεφθαλί. Ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Ο ίδιος είχε ιδιαίτερες ικανότητες και αντίληψη και ήξερε να κάνει κατασκευές από χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στο βασιλιά Σολομώντα και του έκανε όλες τις σχετικές εργασίες».
Η Μετάφραση Νέου Κόσμου τα αποδίδει ως εξής:
«Και ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε και έφεραν από την Τύρο τον Χιράμ. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας γυναίκας από τη φυλή του Νεφθαλί και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός· και ήταν γεμάτος από τη σοφία και την κατανόηση και τη γνώση που απαιτούνταν για την εκτέλεση κάθε είδους εργασίας με χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στον Βασιλιά Σολομώντα και άρχισε να κάνει όλη την εργασία του».
Είναι προφανές με βάση το εβραϊκό κείμενο ότι ο Χιράμ είχε δεχτεί ειδική εκπαίδευση στη μεταλλουργία και ειδικότερα στην χαλκουργία από τον πατέρα του, για τον οποίο γίνεται μια σύντομη αναφορά. Οι ικανότητες του τεχνίτη Χιράμ ήταν τόσο υψηλού επιπέδου ώστε τον απέστειλε ο Τύριος βασιλιάς Χιράμ στον βασιλιά του Ισραήλ Σολομώντα, με τον οποίο είχε αναπτύξει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις.
Στα εδάφια 2 Χρονικών 2:13, 14 αναφέρεται ότι η μητέρα του τεχνίτη Χιράμ ήταν «από τους απογόνους του Δαν» ενώ η αφήγηση του 1ο Βασιλέων αναφέρει ότι ήταν «από τη φυλή του Νεφθαλί». Αυτή η φαινομενική διαφορά μπορεί να κατανοηθεί αν λάβουμε υπόψη, όπως προτείνουν κάποιοι λόγιοι, ότι η γυναίκα είχε γεννηθεί στη φυλή Δαν, είχε γίνει χήρα από τον πρώτο σύζυγό της που ανήκε στη φυλή Νεφθαλί και κατόπιν παντρεύτηκε ξανά με έναν Τύριο.
Ο βασιλιάς της Τύρου προφανώς αναφερόταν σε αυτόν τον τεχνίτη ως «Χιράμ-αβί» στη ΜΝΚ («Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), το οποίο προφανώς αποτελούσε τίτλο, που σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Μου». Αντί του τίτλου οι Ο’ μετέφρασαν τον όρο αυτόν ως «Χιρὰμ τὸν πατέρα μου». (2 Χρονικών 2:13) Με αυτή την προσωνυμία ο βασιλιάς δεν εννοούσε ότι ο Χιράμ ήταν ο πραγματικός του πατέρας αλλά, πιθανώς, ότι ήταν ο «σύμβουλος» του βασιλιά ή ο «αρχιτεχνίτης» του. Παρόμοια, η έκφραση «Χιράμ-αβίβ» στη ΜΝΚ («Χιρὰμ», Ο’, «Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), η οποία σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Του», φαίνεται ότι σημαίνει ‘ο Χιράμ είναι ο αρχιτεχνίτης του [δηλ. του βασιλιά]‘. (2 Χρονικών 4:16
Σύμφωνα με το ιστολόγιο της Αντιπληροφόρησης, (http://www.antipliroforisi.tk/)
border=0 v:shapes=”BLOGGER_PHOTO_ID_5304303267359661554″> Cabletow“.
Μετά από σειρά ερωτήσεων και απαντήσεων, ο υποψήφιος μπαίνει στην αίθουσα όπου είναι συγκεντρωμένα τα μέλη. Καθώς μπαίνει στην αίθουσα ο υποψήφιος:Shriners, η “Ανατολή” αναφέρεται στη Μέκκα, της Σαου δικής Αραβίας, την ιερότερη πόλη του Ισλάμ, δείχνοντας ότι η φιλοσο φία της Μασονίας βασίζεται στον ανατολικό μυστικισμό.Boaz (ή Booz)..Είναι το όνομα τον αριστερού κiova του πρόναου, στον ναό τον Βασιλιά Σολομώντα και σημαίνει “ισχύς”.
”…Στη συνέχεια γίνεται μια προσευχή που έχει σκοπό να μπερδέψει τον υποψήφιο που έχει θρησκευτικές τάσεις και είναι το θεμέλιο απ’ όπου ο μυημένος μετακινείται σταδιακά προς τον Εωσφορισμό και τον Θεϊσμό. Αυτοί που αποτυχαίνουν σε κάποιο σημείο κρίνονται ανάξιοι για τα ψη λότερα μυστήρια και δεν προχωρούνε παραπέρα. Στην προσευχή υπάρ χουν Χριστιανικοί υπαινιγμοί, αν και η μόνη αναφορά στο Θεό γίνεται με τη φράση “τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος”, τον περιβόητο Μ.Α.Τ.Σ.
Ο Αγιότερος και ενδοξότερος Θεός! Ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος, ο δωρητής δωρεών και χάρεων, Υποσχέθηκε ότι:
“Οπου υπάρχουν άνθρωποι συναθροισμένοι στο όνομα του θα τους ευλογεί” Στο όνομα του, μαζευτήκαμε και ικετεύουμε την ευ λογία τον σε κάθε μας πράξη, ώστε να γνωρίζουμε ότι υπηρετούμε το δίκαιο και όλες οι πράξεις μας, μας οδηγούν στη δόξα στη γνώση και την αρετή. Και σε ικετεύουμε Ω! Κύριε και Θεέ, να ευλογήσεις την συνάθροιση αυτή και να μας φωτίσεις μέσα από τον Υιό του Δικαίου, να πορευόμαστε στο φώς. Αμήν.
Η συνάντηση συνεχίζει μέχρι τη στιγμή της κύριας τελετής για τη μύηση. Στον πρώτο βαθμό, όταν ο υποψήφιος είναι έτοιμος για τη τελετή της μύησης, του δένουν τα μάτια και του ζητάνε να φορέσει ένα ειδικό παντελόνι ή εσώρουχο, όπου δεν υπάρχει καθόλου κάποιο μεταλλικό αντικείμενο. Αυτό το παντελόνι ανεβαίνει μόνο λίγο πιο πάνω από το αριστερό γόνατο. Στη συνέχεια κατεβάζουν το πουκάμισο του έτσι ώστε να μένει ακάλυπτος ο αριστερός του ώμος. Μετά βάζουνε γύρω από το λαιμό του και σε μερικές περιπτώσεις γύρω από τον αριστερό του ώμο, ένα σκοινί με θηλειά που ονομάζεται “
…Ο Πρεσβύτερος Διάκονος τη στιγμή εκείνη πιέζει το γυμνό αριστερό στήθος του μύστη με την μύτη του διαβήτη και ρωτά τον υποχήφιο: “Ενιωσες τίποτα;”Απάντηση: “Ναι ένιωσα”.
Ο Πρεσβύτερος Διάκονος προς τον υποψήφιο, “Τί ήτανε;”
Απάντηση: “Ένα βασανιστήριο”
Ο Πρεσβύτερος Διάκονος: “Όπως αυτό είναι ένα βασανιστήριο στη σάρκα σου έτσι θα είναι στο μυαλό και τη συνείδηση σου αν ποτέ προ σπαθήσεις να αποκαλύψεις τα μυστικά της Μασονίας”.
Μετά από μια προσευχή, ο αρχηγός της Στοάς ρωτά τον υποψήφιο, “Σε ποιόν αποθέτεις την πίστη σου;” Ο υποψήφιος απαντά, “Στον Θεό”. Ο Σεβάσμιος τότε, παίρνει τον υποψήφιο από το δεξί χέρι και λέει, “Αφού στον Θεό αποθέτεις την πίστη σου, ανυψώσου ακολουθώντας τον ηγέτη σου και μη φοβάσε κανένα κίνδυνο”.Μετά τον αφήνει να μετακινείται, έχοντας ακόμα τα μάτια δεμένα, στη στοά τρείς φορές και ο Σεβάσμιος τον ρωτάει από που έρχεται και προς το που πηγαίνει. Ο υποψήφιος απαντά “Από τη Δύση και ταξιδεύω προς την Ανατολή”. Ο Σεβάσμιος τον ρωτά “Γιατί εγκαταλείπεις τη Δύση και ταξιδεύεις προς την Ανατολή;” Ο υποψήφιος άπαντα. “Αναζητώ το φώς”.
Από που έρχεται αυτό το “φως”; Όπως θα δούμε πιο κάτω στη παρά γραφο με τίτλο
Ο υποψήφιος τότε γονατίζει, παίρνοντας μια θέση με τα πόδια του, που συμβολίζει το Μασονικό “τετράγωνο και το γνώμονα”. Ο Κύριος λέει:
Αδελφέ…είσαι τώρα τοποθετημένος στην κατάλληλη θέση για να δώσεις τον ιερό όρκο του Εισερχόμενου Μαθητευόμενου Μασόνου (Δοκίμου), που σε διαβεβαιώ ότι δεν θα επιρρεάσει τη θρη σκεία σου ή την πολιτική σου. Αν θέλεις να δώσεις τον όρκο πές το όνομα σου και επαναλάμβανε μετά από μένα;
Εγώ, ο… ελευθέρα, με την βούληση μου ενώπιον του Θεού και της σεβαστής αυτής συγκέντρωσης των Ελεύθερερων και παραδεδεγ μένων Τεκτόνων, αφιερωμένος στον θεό και προτεινόμενος για την ιερή τάξη του Αγ. Ιωάννη, δίνω την ιερότερη και ειλικρινέστε ρη υπόσχεση και ορκίζομαι ότι πάντα θα αποδέχομαι, ποτέ δεν θα αποκρύπτω ή θα αποκαλύπτω μέρος ή μέρη, ή οποιαδήποτε τέχνη ή τέχνες, σημείο ή σημεία των μουσικών τεχνών και μυστηρίων του αρχαίου Ελευθεροτεκτονισμού, που έλαβα, που θα λάβω ή που θα καθοδηγώ, σε κανένα άτομο ή άτομα.
Η μακροσκελής διαβεβαίωση συνεχίζεται κι ο υποψήφιος υπόσχεται ότι δεν θα “γράψει, τυπώσει, σφραγίσει, διαφθείρει, κόψει, περικόψει, γράψει, ζωγραφίσει ή χαράξει” οποιοδήποτε από τα Μασονικά μυστη ριακά σύμβολα ή οποιοδήποτε “κινητό ή ακίνητο που βρίσκεται κάτω από τη σκέπη του ουρανού για το οποίο το ελάχιστο γράμμα, εικόνα, χαρακτήρας, σημάδι, σκιά, χρώμα ή ομοιότητα με το ίδιο μπορεί να γίνει Ευανάγνωστο ή δυσανάγνωστο για μένα ή άλλο άτομο του έξω κόσμου, με το οποίο τα μυστικά της Μασονίας μπορούν να αποχτηθούν παράνομα”.
Μ’ άλλα λόγια, τα βαθύτερα μυστικά της Μασονίας δεν πρέπει ποτέ να τυπώνονται, μόνο μεταδίδονται από ένα Μασόνο σε άλλο με αρχαίες προφορικές τελετουργίες και απαγγελίες- θυμηθείτε καλά ότι ο Ιησούς μας απαγόρεψε να δίνουμε όρκους. Στο κατά Ματθαίο, κεφάλαιο 5 εδάφιο 34, ο Ιησούς λέει:
Εγώ όμως σας λέω να μην ορκισθήτε καθόλου, ούτε εις τον ουρανό μην ορκισθήτε, διότι ο ουρανός είναι ο θρόνος του θεου
Ο όρκος για τον πρώτο βαθμό καταλήγει ως εξής:
Για όλα όσα έδωσα, την ιερότερη και ειλικρινέστερη μου υπό σχεση και όρκο χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και πνευματικό περιορισμό, δεσμεύω τον εαυτό μου σε τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί ο λάρυγγας μου, να ξεριζωθει η γλώσσα μου και να καεί το σώμα μου στην τραχιά άμμο της θάλασσας, στο ρηχό νερό όπου η παλίρροια και η άμπωτης συμβαίνουν δυο φορές στο εικο σιτετράωρο. Βοήθησε με λοιπόν. Θεέ και κράτησε με δυνατό, να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Ο υποψήφιος που είχε τα μάτια δεμένα σε όλη τη διάρκεια της μύστης, ρωτάται στη συνέχεια τι είναι αυτό που επιθυμεί περισσότερο και απαντά “Φως”. Τότε η ομάδα κάνει ένα κύκλο γύρω του και ο Σεβάσμιος λέει: “Και είπε ο θεός, γεννηθήτω το φώς και εγένετο το φώς”.
Τη στιγμή εκείνη όλη η αδελφότητα χειροκροτά και κτυπάνε το δεξί τους πόδι δυνατά στο πάτωμα και την ίδια ώρα λύνουν τα σκεπασμένα μάτια του υποψηφίου, που τυφλώνεται για λίγο από το πολύ φωτισμένο δωμάτιο. Λέγεται ότι, η ξαφνική έκθεση στο φώς αυτό είναι τόσο σοκαριστική που σε μερικές περιπτώσεις οι υποψήφιοι λιποθυμούσαν.
Αφού ο υποψήφιος “ήρθε στο φώς” του λένε ότι τα τρία μεγαλύτερα “φώτα” της Μασονίας είναι η Ιερή Βίβλος, το Τετράγωνο και τον Τέκτονα.
Τότε μαθαίνουν στον υποψήφιο το ποινικό σημείο, που αναφέραμε προηγουμένως, που είναι επίσης γνωστό και σαν “πρέπον φρουρό” που συνοδεύει τη νέα του θέση, αυτή του Δόκιμου Μασόνου. Του δείχνουν επίσης τη μυστική χειραψία ή “ψηλαφισμό του Δόκιμου Μασόνου”. Το ψηλάφισμα γίνεται ως εξής:
Ενώνονται τα δεξιά χέρια όπως στη χειραψία καθένας πιέζει το νύχι του αντίχειρρα τον στη πρώτη φάλαγγα ή στο πάνω μέρος του δείκτη, το όνομα αυτού του σημείου είναι
Στη συνέχεια ο μύστης ορκίζεται να στηρίζει τον Θεό και την πατρίδα του, αλλά και οι δύο αυτές υποχρεωθείς, παραβλέπονται στους επό μενους βαθμούς.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Στον δεύτερο βαθμό ή βαθμό του Εταίρου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη βοήθεια της μυστικής κωδικής λέξης “Σκυββολέθ” και δίνει πρόσθετους όρκους. Στο βαθμό αυτό η ποινή που προβλέπεται σε περί πτωση αθέτησης του όρκου είναι η εξής:Morgan, απλά και χωρίς τελε τουργικές διαδικασίες πνίγηκε στη Λίμνη Eric.KEN“Boatz και δηλώνει τη δύναμη και το όνομα αυτού στα δεξιά είναι Ζακέν που σημαίνει σταθερότητα και δηλώνει την θεμελίωση, αναφέρονται σε ένα κείμενο στις γρα φές όπου ο Θεός είπε: “Με τη δύναμη θα εγκαθιδρυθεί ο Οίκος αυτός.”
Δεσμεύω τον εαυτό μου ότι δεν θα υποστώ λιγότερη τιμωρία από το να ανοιχτεί το αριστερό μου στήθος και η καρδιά και τα σπλάχνα μου να εκριζωθούν και να ριχτούν πάνω από τον αριστερό μου ώμο και να μεταφερθούν στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ, για να γίνουν λεία στα άγρια θηρία της γης και τα αρπακτικά του ουρανού, αν ποτέ παραβιάσω μέρος από τον ιερό μου όρκο ή την υποχρέωση του Εταίρου Μασόνου, έτσι βοήθησε με Θεέ. και κράτησε με δυνατό να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Βέβαια η μεταφορά ανθρώπινων καρδιών και οργάνων στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή, για να μην πούμε δύσκολη, ακόμα και για τον ισχυρό κόσμο της Μασονίας. Σε μια τουλάχιστον περίπτωση φάνηκε ότι οι Μασόνοι απέτυχαν να εκπληρώσουν την άγρια αυτή τιμωρία σε περίπτωση προδοσίας. Συμφώνα με τη πηγή της παρούσας πληροφορίας, ο Καπετάνιος
Στον υποψήφιο δείχνουν τώρα, στο δεύτερο βαθμό ένα νέο σύμβολο χαιρετισμού και μια νέα μυστική χειραψία την “ψιλάφιση αναγνώρισης”.
Το αναγνωριστικό ψηλάφισμα, γίνεται παίρνοντας ο ένας το δεξί χέρι του άλλον, όπως στην χειραψία, και καθένας τοποθετεί τον αντίχειρα του ανάμεσα στο κοίλωμα που βρίσκεται μεταξύ των πρώτων φαλαγγών των δακτύλων μέσον και παράμεσον και πιέζουν τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις. Αυτή είναι ανα γνωριστική χειραψία για τον βαθμό του Εταίρου και το όνομα της είναι Σκυββολέθ σημαίνει “στάχυ σίτου”.
Τους δείχνουν επίσης και ένα άλλο ψηλάφισμα που λέγεται “πραγματικό ψηλάφισμα”
Το “πραγματικό ψηλάφισμα” του Εταίρου Μασόνου γίνεται τοποθετώντας τον αντίχειρα στην άρθρωση τον δεύτερου δακτύλου και λυγίζοντας τον αντίχειρα έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να πιέζει το νύχι του αντίχειρα στην άρθρωση του άλλου…το όνομα της είναι Ζακέν και σημαίνει “σταθερότητα”.
Αν ένας Μασόνος θέλει να “εξετάσει” τον άλλο, όταν γίνεται το αναγνωριστικό ψηλάφισμα για να δει π.χ αν είναι κάποιος κατάσκοπος, ενώ γίνεται το ψηλάφισμα δίνεται μια σειρά ερωτοαπαντήσεων, που είναι η εξής:
Ερ. “Τί είναι αυτό;”
Απ. “Ένα ψηλάφισμα.”
Ερ. “Ψηλάφισμα τίνος;”
Απ. “Το ψηλάφισμα του Εταίρου Μασόνου”
Ερ. “Εχει όνομα;”
Απ. “Ηχεί.”
Ερ. “θα μου το πείς;”
Απ. “Δεν το έλαβα, ούτε μπορώ να στο πληροφορήσω”.
Ερ. “Τί θα το κάνεις;”
Απ. “Θα το συλλαβίσω ή θα το χωρίσω”
Ερ. “Χώρισε το και άρχισε”.
Απ. “Οχι άρχισε εσύ”‘.
Ερ. “Εσυ αρχίζεις”.
Απ. “ΖΑ”
Ερ. “
Απ. “ΖΑΚΕΝ”
Ερ. “Σωστά, αδελφέ, ΖΑΚΕΝ σε χαιρετώ”.
Οσο ανόητα και αν φαίνονται όλα αυτά βοηθούν να προστατευτεί η στοά από την εισχώρηση οιονδήποτε ξένων, θυμηθείτε, όλα αυτά αποστηθίζονται. Τίποτα από αυτά δεν γράφτηκε ποτέ. Μεταδίνονται από στόμα σε στόμα για εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια τώρα. Ο Ουίλ λίαμ Μόργκαν, ο πρώτος Αμερικανός που τόλμησε να αποκαλύψει αυτά τα μυστικά, πλήρωσε με τη ζωή του. Ωστόσο, το αντίκτυπο από τη δολοφονία του Μόργκαν ήταν τέτοιο που η Μασονία εξοντώθηκε κατά τη διάρκεια του 1830.
Φυσικά οι Μασόνοι σήμερα, προσπαθούν να μας πουν ότι η εταιρία τους ξεκίνησε το 1700. Ωστόσο, στη Μασονική ομιλία που δίνεται στον υποψήφιο λίγα λεπτά μετά την διδασκαλία των νέων ψηλαφίσεων, ο ομιλητής εξηγεί το εξής:
Αδελφέ, δουλεύουμε στη Μασονία για ίδιο όφελος αλλά οι πα τέρες που προηγήθηκαν, δούλεψαν στη Μασονία και για ίδιο όφε λος αλλά και για την ιδεολολογία της Μασονίας. Εργάστηκαν στην οικοδόμηση του ναού τον Σολομώντα, αλλά και σε άλλα Μασονικά οικοδομήματα… Αδελφέ, το πρώτο πράγμα που τραβά την προσοχή μας, είναι οι δύο μεγάλοι κίονες, ο ένας στην αριστε ρή πλευρά και ο άλλος στην δεξιά του πρόναου τον ναού, το όνομα αυτού στα αριστερά είναι
Έτσι σε μια μόνο ομιλία, η Μασονία τοποθετείται χρονικά στην εποχή του ναού του Σολομώντα (το 1000 πχ). Η ομιλία συνεχίζει εξηγώντας τις διάφορες συμβολικές έννοιες της Μασονίας, που θα ενδιέφεραν αυτούς που θέλουν να μελετήσουν περισσότερο το θέμα αυτό.
ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Στον τρίτο βαθμό ή βαθμό του Διδασκάλου Μασόνου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη κωδική λέξη “Τουβαλκαϊν”. Η λέξη αυτή είναι το όνομα του γιου του Λαμέχ, απογόνου του Αγγέλου του Φωτός Εβλις και σημαίνει ”δεσποτεία επι του κόσμου”. ΙΙροτού δώσει τον όρκο και μετά την άφθονη συμβολική τελετουργία, ο Σεβάσμιος αναφέρει τον θάνατο σε κάποιο σημείο σαν “την ασημένια χοροή που χαλάρωσε ή την χρυσή κούπα που έσπασε…”
Τώρα θα αναφερθούμε στους όρκους αυτού του βαθμού. Στον όρκο του τρίτου βαθμού βλέπουμε μερικές ύπουλες αξιοσημείωτες ωστόσο, παρεκλίσεις από τα όσα διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ο όρκος είναι μακροσκελής, ένα μέρος του αναφέρει:
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα βλάψω αυτή τη στοά. ούτε ένα αδελφό τον βαθμού αυτού ούτε θα ανεχθώ προδοσία -του μπορεί να γίνει από άλλους και αν είναι στη δύναμη μου θα το αποτρέψω.C.G. Finney έγραψε το 1869 “Ο Ελευθεροτεκτονισμός γίνεται όλο και χειρότερος, καθώς προχωρεί κανείς από τους χαμηλώτερους προς τους ανώτερους βαθμούς”.
Ο όρκος που δίνεται, όσον αφορά την τιμωρία που θα υποστεί ένας μύστης του τρίτου βαθμού, σε περίπτωση αθέτησης της υπόσχεσης του, είναι ο εξής:Jwes, που προσπάθησαν να τον εξαναγκάσουν να αποκαλύψει τη τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ιερός θησαυρός του Ενόχ, που είχε ανακαλυφθεί τυχαία κατά τη διάρκεια ανασκαφών που έγιναν στον Ναό. Ο θησαυρός αποτελείτο από:Wicca, όπου είναι γνωστή σαν “Η Λαβή του Λιονταριού της Φυλής του Τζουχάτ”. Χρησιμοποείται επίσης και σε άλλη τελετουργία μύησης, που δεν συνδέεται ούτε με τις μυστικές εταιρείες ούτε με τη Μασονία. Στον Ναό των μυήσεων του Μορμονισμού (Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων Τελευταίων Ημερών) διδάσκεται η ίδια λαβή σαν η “Δεύτερη Ένδειξη της Ιεροσύνης του Μελχισεδέκ” και ονομάζεται επίσης “Η Δυνατή Λαβή του Λιονταρίσιου Πέλματος”.William J. Whalen, γράφοντας το 1958 εξήγησε:William T. Still
Αποσπάσματα απο το βιβλίο «Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών».
ΙΙαρατηρήστε ότι ορκίζονται να μην εξαπατήσουν ποτέ ένα αδελφό Μασόνο, ενώ δεν γίνεται καμμιά αναφορά για τους υπόλοιπους ανθρωπους.
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα καλολογήσω ποτέ ένα αδελφό Διδάσκαλο Μασόνο, ούτε πίσω από την πλάτη του ούτε μπροστά τον, αντίθετα θα τον ειδοποιήσω για όλους τους κινδύ νους, αν είναι στη δύναμη μου.
Αν και οι Μασόνοι δηλώνουν ότι δέν προσπαθούν να προσηλυτί σουν, είναι φανερό ότι επιθυμούν την ένταξη στην Μασονία, ατόμων που κατέχουν σημαντικές θέσεις στη κρατική μηχανή ενός έθνους.Έτσι πολλοί Μασόνοι που διαπράττουν κάποια παρανομία, σχεδόν όλοι απαλάσσονται από την ποινική καταδίωξη από τους αδελφούς Μασόνους, που βρίσκονται σε δικαστικές θέσεις. Οι Μασόνοι που είναι δικαστές, έχουν προωθηθεί από την Στοά στους υψηλότερους βαθμούς με τα χύτατο ρυθμό, με σκοπό από τη θέση τους να προστατεύουν και να αθω ώνουν τους τυχόν κατηγορούμενους αδελφούς Μασόνους, που με ειδικά σημεία έπαιρναν το μήνυμα ότι είναι αδελφοί Μασόνοι.
Επιπλέον, υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι θα υπακούω πάντα σε όλα τα σύμβολα και διαταγές, που θα μου δίνονται, στέλνονται ή παραδίνονται, από το χέρι ενός αδελφού Διδασκάλου, ή από το συμβούλιο μιας νόμιμα σχηματισμένης στοάς.
Ακόμα υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι τα μυστικά ενός Διδασκάλου Μασόνου, που μου δίνονται για να τα μεταχειριστώ σαν μυστικά και γνωρίζοντας ότι πρέπει να είναι μυστικά, θα τα διαφυλλάξω και θα τάχω τόσο ασφαλή και απαραβίαστα στην καρ διά μου, όσο είναι και στη δική του, όταν μου τα εμπιστεύεται, εκτός και αν πρόκειται για μυστικά που αφορούν προδοσία ή φόνο, που τότε αφήνεται στην δική μου κρίση.
Με άλλα λόγια, αν ένας Διδάσκαλος Μασόνος, ομολογήσει σε κάποιον άλλο αδελφό του ότι σκότωσε κάποιον ή ότι πρόκειται να εκτελέσει μια προδοτική πράξη εναντίον της χώρας του και του ζητήσει να το κρατήσει μυστικό, τότε ο όρκος δεν τον υποχρεώνει να το πληροφορήσει στις αρχές, αλλά του επιτρέπει να πράξουν ανάλογα με την κρίση τους. Αφ’ότου, ο μυημένος φτάσει στο βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, η επιλογή αυτή -αν θα μαρτυρήσει τέτοιου είδους μυστικό- ουσιαστικά δεν υπάρχει γιατί η Τάξη απαιτεί αυστηρή πειθαρχία στους ανωτέρους. Ο Αιδεσιμώτατος
Δεσμεύω τον εαυτό μου να υποστεί τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί το σώμα μου στη μέση και να χωριστεί σε Βόρειο και Νότιο κομμάτι, τα σωθικά μου να καούν και η στάχτη τους να σκορπιστεί στους τέσσερεις ανέμους, ώστε να μην μείνει το παραμικρό ίχνος από μένα που θα με θυμίζει στους αδελφούς μου, αν φανώ τόσο πρόστυχος και άθλιος, αν ποτέ παραβιάσω οποιοδήποτε μέρος τον ιερού όρκου που δίνω σαν Διδάσκαλος Μασόνος. Θέε, βοήθησε με και κράτησε με δυνατόν να τα καταφέρω.
Στην συνέχεια δείχνουν στον υποψήφιο το “Μεγάλο Σημείο του Κινδύνου”. Το σημείο δίνεται με την ανύψωση και των δυο χεριών έτσι ώστε τα μπράτσα να εκταθούν κάθετα προς το σώμα, σχηματίζοντας μια γωνία 90 μοιρών με τους αγκώνες έτσι ώστε οι παλάμες να κατευθύνο νται ευθεία προς τα πάνω. Οι λέξεις που συνοδεύουν αυτή τη συμβολική κίνηση, που χρησιμοποιείται σε περίπτωση κινδύνου, είναι: “Ω! Κύριε, θεέ μου! Δεν υπάρχει καθόλου βοήθεια για τον γιό της χήρας;” Καθώς ακούγονται από τα χείλια του υποψήφιου οι τελευταίες λέξεις, πέφτουν τα χέρια του, “με τέτοιο τρόπο που να δείχνει ιεροπρέπεια”.
Αυτός υποτίθεται ότι είναι ο συμβολισμός που έγινε και οι λέξεις που ειπώθηκαν από τον Χίραμ Αμπιφ -τον κύριο οικοδόμο του ναού του Σολομώντα, που εθεωρείτο σαν ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος Μασόνος όλων των εποχών, λίγο πριν δολοφονηθεί από τους δόκιμους Μασόνους γνωστούς σαν
Χρυσά και ορειχάλκινα πιάτα, με Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά, που έλεγαν την ιστορία του κόσμου και τα αρχαία μυστήρια του Θεού, που ο Ενόχ τα διατήρησε τοποθετώντας τα σε ένα μέρος στο λόφο…Ο Ενόχ έθαψε τη μυστική αναφορά, για να την διαφυλάξει, λίγο πριν από την μεγάλη καταστροφή (τον Κατακλυσμό) προβλέποντας ότι, μετά τον κατακλυσμό ένας απόγονος Ισραηλι τών θα ανακάλυπτε τον θαμμένο ιερό θησαυρό.
Η Μασονία είναι γεμάτη από αναφορές στον “γιό της χήρας”. Η έκ φραση αυτή χρονολογείται από την εποχή του Αιγυπτιακού αποκρυφισμού Η χήρα είναι η Αιγυπτιακή θεά Ισιδα, που χήρεψε μετά το θάνατο του συζύγου της Όσιρι. Στην κίνηση που συμβολίζει την τιμωρία στον τρίτο βαθμό, τοποθετείται το δεξί χέρι στην αριστερή πλευρά του σώματος στην περιοχή των σπλάχνων με την παλάμη ανοικτή και τον αντίχειρα δίπλα στην κοιλιά, έτσι που το χέρι να κινείται κατά μήκος της κοιλίας. Η όλη κίνηση γίνεται πολύ γρήγορα. Ο συμβολισμός αυτός παριστάνει την τιμωρία που προβλέπεται στον όρκο που δίνουν: Να κοπεί το σώμα τους στα δυο.
Ο αναγνωριστικός χαιρετισμός γίνεται πιέζοντας τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις του δεύτερου και του τρίτου δακτύλου, στο σημείο όπου συνδέονται με την παλάμη, “το όνομα της χειραψίας είναι Τουβαλκάϊν. Είναι η αναγνωριστική λέξη για τον βαθμό του Διδασκάλου Μα σόνου”.
Στη συνέχεια τα μέλη της στοάς αναπαριστούν τον θάνατο του Χίραμ Αμπίφ και δείχνουν στον υποψήφιο ένα ακόμα αναγνωριστικό ψηλάφισμα, με το όνομα “Πέλμα του Λιονταριού” ή “Ψηλάφισμα του Διδασκάλου”. Λέγεται ότι παριστάνει την κίνηση με την οποία βγάλανε από τον τάφο του τον Χιράμ. Η κίνηση αυτή είναι η εξής: Πιάνει ο ένας το χέρι του άλλου, όπως σε μια χειραψία και βάζει ο ένας τα νύχια των τεσσάρων δακτύλων του στον καρπό του άλλου.
Αυτό συμβολίζει τον θάνατο του Χιράμ. Μερικές μέρες μετά την ταφή του, η σάρκα των χεριών του άρχισε να σαπίζει και έπρεπε έτσι να τον τραβήξουν από τον καρπό έξω από τον τάφο. Αυτή είναι η Μασονική εκδοχή της ανάστασης.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι η κίνηση αυτή είναι τόσο σημαντική για τις βασικές έννοιες των μυστικών εταιρειών, που χρησιμοποιείται στη μαγεία, στις τελετουργίες του
Μετά από εκτενείς πρόσθετες προφορικές οδηγίες, τελειώνει η τελετή και ο μύστης αποκτά τους τρείς πρώτους βαθμούς της Μασονίας. Λέγεται ότι το 75% των Μασόνων δεν προχωρεί ποτέ παραπέρα από τους βαθμούς αυτούς.
Η αποκάλυψη των μυστικών αυτών είναι και ο λόγος για τον οποίο δολοφονήθηκε ο Μόργκαν. Τί γνωρίζουμε σχετικά με τους απαγωγείς του; Οι ακριβείς λεπτομέρειες της δολοφονίας του δεν ήταν γνωστές μέχρι το 1848, όταν, ένας από τους τρείς Μασόνους που ήταν μπλεγμένος στο έγκλημα, το ομολόγησε στον γιατρό του λίγο πριν πεθάνει, ελπίζοντας άφεσιν αμαρτιών. Η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα το 1845 όταν δημοσιεύτηκε στον τύπο πρωτοσέλιδο με τίτλο “Ομολογία. Η δολοφονία του Ουίλλιαμ Μόργκαν, ομολογήθηκε από τον άνθρωπο που με τα ίδια του τα χέρια, τον έρριξε από τη βάρκα στον Νιαγάρα ποταμό.” Ο ομολογητής, ο Χένρυ Βάλανς, είπε ότι από εκείνη την νύχτα ήταν πολύ δυστυχισμένος:
Όπου και αν πήγαινα, ότι και αν έκανα, ήταν αδύνατο να αποβάλω το έγκλημα αυτό από τη συνείδηση μου. Το στίγμα του Καιν ήταν πάνω μου, ήταν η κατάρα του πρώτου φόνου, η κηλίδα του αίματος ήταν πάνω στα χέρια μου και δεν μπορούσε να ξεπλυθεί.
Οι συνωμότες απήγαγαν τον Μόργκαν και τον εκδότη του στη Μπατάβια της Νέας Υόρκης, αλλά ο εκδότης σώθηκε επειδή έξαλ λοι πολίτες της Μπατάβια καταδίωξαν τους απαγωγείς. Ο Μόργκαν δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός και οι Μασόνοι προκάλεσαν τόση μεγάλη σύγχυση, που ήταν αδύνατο να εξυχνιασθεί το γεγονός.
Οι δικαστές ήταν εντελώς ανίκανοι να προχωρήσουν εναντίον της πλατιά διαδεδομένης συνωμοσίας, που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους Μασόνους…Φάνηκε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους δικαστές, τους σερίφηδες, τους μάρτυρες ή τους ενόρκους.
Οι Μασόνοι…δημοσίευσαν δυο πλαστές εκδόσεις έργων του Μόργκαν και τις κυκλοφόρησαν σαν αυθεντικές εκδόσεις που τις είχε κάνει τάχα ο ίδιος ο Μόργκαν. Οι εκδόσεις αυτές έγιναν για να εξαπατηθούν οι Μασόνοι, που δεν είχαν δεί ποτέ το βιβλίο του είχαν όμως επιρρεάσει την Αμερικάνικη Μασονία. Το 1826, όταν ο Μόργκαν εξέδωσε το βιβλίο του, υπολογιζόταν ότι υπήρχαν στην Αμερική 50. 000 Ελευθεροτέκτονες. Λέγεται ότι, εξαιτίας τον βιβλίου, 45.000 από αυτους εγκατέλειψαν τη Μασονία και έκλεισαν 2.000 στοές. Ο συγγραφέας
Σαν συνέπεια του σκανδάλου ήταν η δημιουργία του αντι Μασονικού κόμματος. Κέρδισαν 128.000 ψήφους στις εκλογές τον 1830 και κατέβασε τον Βερμόντ στις προεδρικές εκλογές τον 1832. Ο Ρόντ Αϊλαντ και ο Βερμόντ πέρασαν νόμους εναντίον των όρκων αίματος των Μασόνων. Χιλιάδες Μασόνοι έκαψαν τους μανδύες τους. Σε μερικά χρόνια, τα μέλη των στοών της Νέας Υόρκης έπεσαν από 30.000 σε 300, άμεση συνέπεια του περιστατικού του Μόργκαν.
Σύμφωνα με το ιστολόγιο το Καλάμι (http://www.kalaminet.gr/)
(Έρευνα:ΒΑΣΙΛΗΣ Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ)
Φιλόδοξοι
Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, μεγαλοτραπεζίτες, δικαστικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, έμποροι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες ήτανε, και είναι, μέλη του Τεκτονισμού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. ’τομα με φιλοδοξίες ή άλλες επιδιώξεις, συμμετέχουνε στη μυστική – απόκρυφη αυτή οργάνωση. Η συμμετοχή τους στη μασονία, εξάπτει τη λαϊκή φαντασία, που μεγαλοποιεί την δραστηριότητα του τεκτονισμού, την ισχύ και την επιρροή του στα σημερινά πολιτικά και οικονομικά πράγματα. Αλλά, και η Εκκλησία, κυρίως η Καθολική, με την πολεμική της έχει δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από την δραστηριότητα του Τεκτονισμού. Αντίθετα οι Αγγλικανοί δείχνουν ανοχή, αλλά και συμμετοχή στη μασονία.
-Τόση δύναμη, έχουν, επιτέλους, οι μασόνοι; Είναι ένα ερώτημα που πλανάται στο λαό, και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που δεν βλέπουν με συμπάθεια την τεκτονική δραστηριότητα, ή έχουν αντίρρηση με τη μυστική και απόκρυφη δράση του.
Είχανε, πραγματικά, κάποτε δύναμη – ιδίως τον 18ο και τον 19ο αιώνα, αλλά και προηγουμένως – και η συστηματική διείσδυση ή η διακριτική στρατολόγηση ανθρώπων με θέσεις κλειδιά στην κοινωνία, αύξανε την επιρροή τους. Είναι και η μυστική δράση της μασονίας, που αυξάνει την ενεργή κοινωνική διείσδυσή της και την επίδρασή της στα πολιτικά ή τα οικονομικά μιάς χώρας. Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα αν πούμε, ότι η μυστική και απόκρυφη δράση ελκύει άτομα φιλόδοξα και, γιατί όχι, ματαιόδοξα, τα οποία τα δίνουν όλα στην οργάνωση. Νιώθουν ξεχωριστά και ότι κάτι είναι. Έπειτα, οι θρησκευτικού τύπου τελετουργίες, με δοξασίες, τυπικά, και πειθαρχημένες επαναλαμβανόμενες θεουργικές δραστηριότητες, δημιουργούν «άβουλα» άτομα, που συσπειρώνονται γύρω από την αντίληψη της μοναδικότητας του τεκτονισμού. περίβλημα των ιπποτικών ταγμάτων. Τα τάγματα αυτά, όπως λ.χ. οι Ροδόσταυροι, οι ιππότες της Μάλτας, οι Αγγελικοί Αδελφοί, οι Ιππότες Καδώς, οι Ναΐτες, Καλατράβα κ.ο.κ., αλλά και στο Ισλάμ οι Ασασσίνοι (δολοφόνοι) είχαν ιεραρχία και τάξεις. Στις τάξεις τους υπηρετούσαν αριστοκράτες και ευγενείς, που διοικούσαν, ιερατείο, το οποίο προερχότανε από τις ίδιες τάξεις και οι στρατιώτες, οι οποίοι εστρατολογούντο από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, για να υπηρετούνε τυφλά, και χωρίς αντιρρήσεις, το τάγμα τους.
Η κοινωνική αδικία που επικρατούσε το μεσαίωνα και τα ύστερα χρόνια, έσπρωχνε το λαό προς τα ιπποτικά τάγματα. Έθελγε, άλλωστε, τα άτομα λαϊκής προέλευσης, το γεγονός ότι αποκτούσανε δύναμη ως μέλη των ιπποτικών ταγμάτων με κοινοβιακή ζωή, με επίφαση ισότητας των μελών, με μυστικές τελετουργίες και διδασκαλίες, με ανώτατη ιεραρχία κάτω από τη σιδερένια διοίκηση του Μεγάλου Δασκάλου, του Μάγιστρου ή του Πρωτομαϊστορα, ή Μεγάλου Ποντίφηκα.
Ακόμη και σήμερα ατόμα, μεσαίων ή κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, εντυπωσιάζονται από το γεγονός, ότι μυούμενα στη μασονία, γίνονται αυτόματα «αδελφοί» αριστοκρατών και υψηλόβαθμων στελεχών της κοινωνίας. Στις ξένες χώρες οι Έλληνες μετανάστες μυηθήκανε στο μασονισμό, ακριβώς γι΄ αυτόν το λόγο, για να μην είναι στο περιθώριο, για να μην αποκαλούνται από τους ντόπιους «παλιόξενοι» και να μην αισθάνονται κοινωνική απομόνωση.
Σημαντική επίδραση στα τυπικά της μασονίας έχουν εβραϊκά στοιχεία, αλλά και αιγυπτιακά από την θρησκεία του Όσιρη και της Ίσιδος, ή την πίστη τους στις άγνωστες απόκρυφες διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου, καθώς και τους ορφικούς ή τους πυθαγόρειους ή τα Καβείρια Μυστήρια. Κι αυτές περιβαλλόμενες με μυστήριο και μύθους.
Αναμειγνύουν αυτά τα στοιχεία, όπως ακριβώς έκαναν οι γνωστικοί βαλεντινιανοί και οφίτες την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ο Μάνης. Ένας Πέρσης φιλόσοφος ιδρυτής θρησκείας, ο οποίος ανάμειξε στοιχεία ζωροαστρισμού, ιουδαϊσμού, βουδιστικά και χριστιανικά. Εκτελέστηκε από τους Πέρσες με οδυνηρό θάνατο. Τον γδάρανε ζωντανό. Υπάρχουνε και σήμερα υπολείμματα του μανιχαϊσμού.
Οι Ιουδαίοι Εσσαίοι, επίσης, διαδραματίζουνε μεγάλο ρόλο στη νοοτροπία και τη διδασκαλία των μασόνων, όπου πλάθουνε διάφορους μύθους, στα πλαίσια της τεκτονικής παραδόσεως. Κι αυτών οι διδασκαλίας είναι πολύ λίγο γνωστές.
Η χρησιμοποίηση ονομάτων χριστιανών αγίων και ιστορικών βασιλέων εξάπτουν, επίσης, τη φαντασία των μασόνων, ιδίως όσων δεν έχουνε σχετική φιλοσοφική και ιστορική παιδεία.
Οι Στοές φέρουν ονόματα βαρύγδουπα, μεταξύ των οποίων Στοά της Βασιλικής Αψίδας, η οποία, σε διάφορες εποχές είχε ονόματα όπως Αγία Στοά, Ιερά Στοά και Βασιλική Στοά.
Η τεκτονική παράδοση διδάσκει, ότι:
· Η Αγία Στοά άνοιξε σε σκηνή στην έρημο και προήδρευσαν διαδοχικά ο Μωυσής, ο Αχολιάβ (ή Ελιάβ) και ο Βεζαλεέλ (ή Βεσελεήλ).
· Η Ιερά Στοά άνοιξε στο όρος Μορία στη διάρκεια της ανοικοδόμησης του πρώτου ναού. Στην Ιερά Στοά προήδρευσαν ο βασιλιάς του Ισραήλ Σολομών, ο βασιλιάς της Τύρου Χιράμ και ο πρωτομάστορας του ναού, επίσης, Χιράμ.
Στον τρίτο βαθμό, του διδασκάλου, γίνεται η αναπαράσταση της δολοφονίας του Χιράμ, με τυπικό του θανάτου και της ανάστασής του.
· Η Βασιλική Στοά άνοιξε ανάμεσα από τα ερείπια του ναού του Σολόμωντα. Στη διάρκεια της ανοικοδομήσεώς του προήδρευσαν ο Ζουρεββάβελ, ο Χαγκάι και ο Ιοσούας.
Όσον αφορά το πάθος των μασόνων για ονόματα αγίων, κυρίως του Ιωάννη, εκτός από την εβραϊκή καταγωγή των προσώπων, υπάρχει και σχετική τεκτονική παράδοση για τον κάθε Ιωάννη. Θεωρούνται πάτρωνες των χριστιανών μασόνων:
1. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, θεωρείται προστάτης των συντεχνιών λιθουργών, που έδρασαν ως αδελφότητες στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας στην Αγγλία, αλλά καθιερώθηκε στα 1717 ως προστάτης της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας.
2. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής, τιμάται κυρίως από τις σκωτικές στοές.
Παραδέχονται οι τέκτονες, ότι οι ονομασίες αυτών των αγίων δοθήκανε σε περιοχές όπου υπήρχανε θρησκόληπτοι και δεν βλέπανε με καλό μάτι την μυστική δραστηριότητά τους. Ύστερα, επειδή στις περιοχές αυτές υπήρχε ηλιολατρεία, αντικαταστήσανε τις γιορτές με την επέτειο εορτών του Αγίου Ιωάννου στο θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή στις 21 Ιουνίου και στις 22 Δεκεμβρίου. Οι χριστιανικές γιορτές και τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν ως προκάλυμμα.
Στοές αφιερωμένες και σε άλλους αγίους υπάρχουνε πολλές, για διάφορους λόγους (Αγίου Ανδρέα, Αγίου Παύλου, Αγίου Πέτρου κ.λπ.).
Όλα αυτά μπορεί να τα συναντήσει ο καθένας και στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Τότε, γιατί τόση μυστικότητα και αποκρυφισμός στη μασονία; Επικρατεί η εντολή, που είναι όρος και κανόνας ζωής των μασόνων: Βλέπε, ’κου, Σώπα (από τα λατινικά Audi, Vide, Tace), που καθιερώθηκε στα 1813 και ισχύει απαρέγκλιτα.
Οι Ναΐτες λ.χ. είχανε φοβερή στρατιωτική πειθαρχία και μυστικότητα και δεν έσπαγε η σιωπή των μελών. Χρησιμοποιούσανε και το φόνο ως μέσο επιτυχίας του τάγματος, ή για να βγάλουν από τη μέση ανεπιθύμητα πρόσωπα:
Ο «θάνατος» -όχι ο φυσικός- είναι και σήμερα η τιμωρία όσων σπάνε τη σιωπή του μασονισμού. «Θάνατος» επαγγελματικός, «θάνατος» οικονομικός και «θάνατος» κοινωνικού απομονωτισμού. Όσο πετυχαίνει, βέβαια.
Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες αποτελούνε τη βάση του τεκτονικού συστήματος, παραδέχεται ο μασόνος Mackey:
· Από την αλεξανδρινή σχολή κατέχομε, γράφει, τον γνωστικισμό και την καβαλλά και ιδίως το σύστημα του συμβολισμού και των αλληγοριών, που βρίσκεται στη βάση της τεκτονικής φιλοσοφίας.
Στους πυθαγόρειους και τους αλεξανδρινούς χρωστούν οι τέκτονες δάσκαλοι την ουσία των δογμάτων και την εσωτερική μέθοδο μεταδόσεώς τους.
Και υπογραμμίζει ο μασόνος θεωρητικός δάσκαλος:
«Ο Αριστόβουλος και ο Φίλων -ζήσανε διαφορετικούς αιώνες- διδάξανε στους μασόνους τη θεωρία ότι οι ιερές γραφές των Εβραίων ήσαν με το σύστημα των αλληγοριών τους, η πραγματική πηγή κάθε θρησκευτικού και φιλοσοφικού δόγματος (που ακολουθούν οι μασόνοι!), του οποίου η φραστική και επιφανειακή μορφή ήτανε μόνο για τον κοινό λαό (τους αμύητους και βέβηλους, κατά τη μασονική ορολογία), ενώ η εσωτερική ή «κεκρυμμένη έννοια προωρίζετο μόνον δια τους μύστας».
Μύστες κατά τον τεκτονισμό είναι ο Βούδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ορφέας, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και άλλοι δάσκαλοι μυστικών και απόκρυφων ή θεοσοφικών θεωριών, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι ήτανε και είναι μασόνοι»!
Ο Μέγας Αρχιτέκτων
Με όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία, ο τεκτονισμός έχει τη μορφή θρησκείας, αφού διαθέτει διδασκαλίες και δόγματα βιωματικής πίστης, ιερατεία, απρόσωπο θεό, αμφιέσεις και ιερά σύμβολά, τυπικά, δόγματα, ναούς, μυστήρια και τελετουργίες.
Ο τεκτονισμός δεν επιβάλλει θετική πίστη σ΄ ένα θεό και στην αποκάλυψη, αλλά σε μια άχρωμη θρησκευτικότητα, που ο καθένας διαμορφώνει. Η αυτογνωσία είναι ένα σύνθημά τους και δόγμα, όπως και των γνωστικών, οι οποίοι με την αυτογνωσία θεοποιούσανε τον άνθρωπο.
Ο μασόνος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει, στα πλαίσια μη δέσμευσης των μασόνων για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αρκεί να μην αμφισβητεί ό,τι διδάσκεται στα τεκτονικά τυπικά. Ή, καλύτερα, να τα αποδέχεται με τη συνεχή επανάλειψη. Έτσι ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι είναι δάσκαλοι και μύστες, απ΄ όπου ο μασόνος αντλεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι η κάθε μεγάλη δύναμη, η οποία έχει τις ρίζες του στο θεό ’μμωνα, τον οποίο θεωρούν οικοδόμο, ή αρχιτέκτονα, γιατί “’μων” στα εβραϊκά σημαίνει ακριβώς αυτές τις ονομασίες.
Το δόγμα της ενότητας της μασονίας καλύπτεται από το σύνολο των διαφόρων εκδηλώσεων «του ενός και μόνου θεού», «του ανύπαρκτου, του ενουσίου όντος, του μόνο γεννώντος στον ουρανό και στη γη, του απάτορος και αμήτορος, πατέρα και μητέρα των πάντων». Πρόκειται για την γνωστική θεωρία του αρσενικού-θηλυκού, του ανδρόγυνου όντος κ.λπ.
Τα μυστήρια
Ο συμβολισμός, η ανάμειξη στοιχείων από τα αρχαία λατρευτικά τυπικά των Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Εβραίων, των Φοινίκων και των Χαλδαίων αναπαράγονται σε όλους τους βαθμούς της μασονικής ιεραρχίας. Εντυπωσιακά στοιχεία, που συνεγείρουν το συναίσθημα και πειθαναγκάζουν τα άτομα, ν΄ ακολουθούνε τη μυστηριακή οδό, η οποία διεκδικεί το αλάθητο των διδασκαλιών και το απόλυτο στη μέθοδο αναζήτησης της μυστηριακής αλήθειας, την οποία αποκαλούνε «φως».Δηλαδή, ο τεκτονισμός, είναι μιά μυστική γνωστική, παραθρησκευτική οργάνωση σαν κι αυτές που έδρασαν, κυρίως, τους τέσσερις πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και αναβιώσανε τα μεσαιωνικά χρόνια, με το
Τα σύμβολα
Η συμβολική και αλληγορική μέθοδος διδασκαλίας των μασόνων έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα και κατάγεται από τους αλεξανδρινούς χρόνους, όπως διακηρύσσουν οι θεωρητικοί αξιωματούχοι τους.
Η ανωτάτη δύναμη είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος με συγκρητιστική θεοσοφική (μανιχαϊκή) μορφή αποδοχής από το κάθε μέλος της Στοάς.[πηγήandroutsou.wordpress.com]
Συνεχίζεται...
Α.“ Η ασυνήθιστη όρεξη του κυρίου Μπαόυερ’.
… Το 2009… ο Μπάουερ ήθελε να βάλει υπό την ίδια σκέπη το Εθνικό Ινστιτούτο ανωτάτων σπουδών σε θέματα ασφάλειας (το INHES) το ινστιτούτο ερευνας σε θέματα ασφάλειας των επιχειρήσεων (Ιerse) το Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών Εθνικής Αμύνης(ΙHEDN) και το Κέντρο Ανωτάτων Σπουδών Εξοπλισμών (CHEAR). Στο όνομα του εξορθολογισμού, παίρνει το Οκ από το Σαρκοζύ και μετα από σχετική αναφορά που συντάσσει προεικονίζοντας τη συγχώνευση των ινστιτούτων υπό την εποπτεία του, γίνεται πρόεδρος μιας προκαταρκτικής επιτροπής.. Κάποια ινστιτούτα αντιστέκονται…
…Ο ίδιος στην αναφορά του επισημαίνει ότι επιθυμεί να θέσει υπό τον έλεγχο του οργανισμούς ιδιωτικούς ή παρακρατικούς που σχετίζονται με την έρευνα αλλά διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά που άπτονται της γεωστρατηγικής.Αναμεσά τους, αυτό με το μεγαλύτερο γόητρο, το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων(IFRI), συσταθέν το 1979 από τον Τιερύ ντε Μονμπριάλ. Σούπερ σος: οι σπουδαιότερες γαλλικές επιχειρήσεις όπως και οι πρεσβείες είναι συνέταιροι του Ινστιτούτου. Ο Μπάουερ , το καλοκαίρι του 2009, καλεί στο γραφείο του διευθυντή του Σαρκοζύ τον Μονμπριάλ: ή θα δεχόταν να συμμετάσχει στο συμβούλιο που θα συγκαλείτο και θα προεδρευόταν από τον ίδιον το Μπάουερ, ή θα τερματίζονταν οι κρατικές επιχορηγήσεις στο ινστιτούτο που του απέφεραν το ένα τρίτο των πόρων του.. Ο Μονμπριάλ δεν το βαλε κάτω. Ας είναι και χωρίς επιχορηγήσεις παρά να χασει την ανεξαρτησία του το ινστιτούτο. Ο Μπάουερ έχασε την ευκαιρία να δεχεται υπό την προεδρία και την εποπτεία του στο ινστιτούτο αρχηγούς κρατών κλπ . Φυσικά, ο Μονμπριάλ που θα έκανε παρέμβαση στο συνέδριο του IHEDN στα τέλη του 2009, δεν πήγε ποτέ γιατί ο Μπάουερ «τον έκοψε» μεσω.. μέϊλ και με τη φραση –επιχείρημα «δεν τον καλοβλέπουν στα Ηλύσσια’…
Β. Ο Χιράμ, ο τιμώμενος ήρωας
«.. οι περισσότεροι μασώνοι, παγκοσμίως, πιστεύουν στο Θεό ή τουλάχιστον, στο Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Αλλοι, όπως εκείνοι της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας το 1877,απέρριψαν αυτην την αντίληψη. Όλοι τους ωστόσο λατρεύουν τον ίδιο ήρωα: τον Χιράμ, τον αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα, για τον οποίον ο Ζερόμ Τουζαλέν, μασώνος 30ου βαθμού του σκωτικού παραρτήματος, αφιέρωσε ένα πόνημα που είχε την καλοσυνη να δώσει στο περιοδικό μας: Ιδού κάποια αποσπάσματα: « Ο Χιράμ δεν είναι Θεός, ούτε Υιός του Θεού, ούτε θεόσταλτος προφήτης. Ο Χιράμ δεν είναι μεγας διανοούμενος που μας κληροδότησε φιλοσοφικές πραγματείες ούτε επαναστάτης να μας τροφοδοτήσει με σχεδια. Δεν είναι Μωυσής, Βούδας, Χριστός, Σωκράτης, Μωάμεθ, Καρλ Μαρξ, Γκάντι. Εν συντομία, τίποτα απ αυτά που γεννούν θρησκεία, ρεύμα σκέψης ή επανάσταση. Ο Χιράμ είναι κατασκευαστής, σ αυτό
διαφοροποιείται, δεν ακουμπά σε λέξεις, αλλα εκφράζεται με την πέτρα, αφού αυτή είναι πλησιέστερα στην αρχική κατάσταση (του ανθρώπου και του σύμπαντος)ο πιο άμεσος μάρτυρας στην επιχείρηση «δημιουργία του κόσμου», είναι μια φόρμα μνήμης του σύμπαντος. Ξεκινώντας με την πέτρα, ο Χιράμ, δεν υπόσχεται ευτυχία στο μακρινό υπερπέραν με αντίτιμο τον επίγειο πόνο, ούτε λέει ότι είναι ο εκφραστής της απόλυτης Αλήθειας που τυφλά πρέπει να ακολουθούμε ούτε ζητά να αλλάξουμε τα κτίσματα που μας περιβάλλουν. Μας διδάσκει μια στάση ζωής για το παρόν, μας προτείνει ο καθένας από μας, μέσα στη δική του διαφοροποίηση, στο δικό του βαθμό, με τη δική του ευφυια και γνώση να εγγραφεί στην επιχείρηση που ωθεί τους ανθρώπους να κτίσουν την κοινή τους ύπαρξη γύρω από τηνέρευνα της αλήθειας , γύρω από το φως μιας ειρηνικής συλλογικής ζωής.Η κατασκευή του Ναού, η ολοκλήρωση του, θα σηματοδοτήσει για ορισμένους μασώνους την επαναπροσέγγιση με την Αρχική Τάξη, αυτήν πριν την εκδίωξη από τον Παράδεισο στον οποίον ήμασταν ανακατεμένοι με τον Θεό-Δημιουργό μας. Για άλλους Μασώνους,η ολοκλήρωση του Ναού θα είναι μια ρεπλίκα της ισορροπίας του κόσμου, αντιληπτή ως η μαρτυρία της έκφρασης της θεϊκής βούλησης, και για άλλους, τέλος, ο Ναός είναι η τάξη του κοινωνικού κόσμου, κατασκευασμένος με εφαλτήριο τη λογική και τις ηθικές αξίες από ανθρώπους απελευθερωμένους από τις προκαταλήψεις τους».
Το περιοδικό αναφέρεται και στην παραδοσιακή, ιστορική διαμάχη Καθολικής Εκκλησίας και μασώνων, στο ιστορικό του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος με αφορμή την έριδα αυτή, στην καταστηλίτευση της μασωνίας από τον Ράτζινγκερ το 1983 και στο βασικό σκεπτικό των ρωμαιοκαθολικών, ότι δηλαδή «και μόνο οι μασωνικές τελετές που εχουν δάνεια στοιχεία από ναϊτες αποδεικνύουν ότι στόχος τους είναι μια παγκοσμια συνωμοσία ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης».
Αναζητώντας στοιχεία για τον Χιράμ, και καθώς το ένα σε οδηγεί στο άλλο, ξεσηκώνω και πάλι -συρραφές- από το διαδίκτυο, χωρίς άλλο γνώμονα και στόχο παρά «μια ακόμα καταγραφή σχετικά με το θέμα». Για το αν οι πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι σοβαρές ή μη, καλοπροάιρετες ή όχι, διασταυρωμένες ή μη, αυτό βαραίνει τους συντάκτες τους. Εν προκειμένω, το λημέρι γίνεται στυγνός αντιγραφέας και καταγραφέας. Eξάλλου, για όποιον η επιστημονική σοβαρότητα είναι η βασική προϋπόθεση στην έρευνα γύρω από τον Τεκτονισμό , τη φιλοσοφία του και τον παγκόσμιο ρόλο του, δόξα τω Θεώ η παγκόσμια βιβλιογραφία είναι πλουσιότατη και το διαδίκτυο εκ των πραγμάτων και εκ της λογικής «δεν αρκούν».
Έτσι , σύμφωνα με τη Wikipedia
Ο εβραϊκός όρος Αβίφ, Αβίβ ή Αβί σε συνδυασμό με το όνομα Χιράμ (Χουράμ) εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Εβδομήκοντα μεταφραστές απέδωσαν τη φράση αυτή στα ελληνικά κατά γράμμα ως «ὁ πατὴρ αὐτοῦ» ενώ άλλες μεταφράσεις με βάση το εβραϊκό κείμενο[1] τη διατήρησαν ως τίτλο, δηλαδή ως συνθετικό με το Αβίφ ή Αβί [2].
Το ζήτημα αφορά τον Χιράμ ο οποίος αποστάλθηκε από τον Τύριο βασιλιά Χιράμ (Χειράμ ή Χουράμ) για να επιβλέψει τις μεταλλουργικές εργασίες κατά την κατασκευή του Ναού της Ιερουσαλήμ. Καθώς υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ του ελληνικού κειμένου της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και του εβραϊκού κειμένου των εδαφίων 1 Βασιλέων/3 Βασιλειών 7:13, 14, μερικές μεταφράσεις τα αποδίδουν ως εξής:
Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αναφέρει:
«Και ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ ἔλαβε τὸν Χιρὰμ ἐκ Τύρου, υἱὸν γυναικὸς χήρας, καὶ οὗτος ἀπὸ τῆς φυλῆς τῆς Νεφθαλίμ, καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἀνὴρ Τύριος, τέκτων χαλκοῦ καὶ πεπληρωμένος τῆς τέχνης καὶ συνέσεως καὶ ἐπιγνώσεως τοῦ ποιεῖν πᾶν ἔργον ἐν χαλκῷ· καὶ εἰσηνέχθη πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμὼν καὶ ἐποίησε πάντα τὰ ἔργα».
Η Νέα Μετάφραση της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρίας της Αμερικής τα αποδίδει ως εξής, με βάση το Μασοριτικό Κείμενο:
«Ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε για τον Χιράμ και τον έφερε από την Τύρο. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας από τη φυλή του Νεφθαλί, και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Αυτός ήταν προικισμένος με επιδεξιότητα, ευφυία, και ταλέντο στην εκτέλεση κάθε έργου με χαλκό. Αυτός ήρθε στον Βασιλιά Σολομώντα και εκτέλεσε όλη την εργασία του».
Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα τα αποδίδει:
«Ο βασιλιάς Σολομών έστειλε κι έφερε από την Τύρο έναν τεχνίτη, το Χιράμ, γιο μιας χήρας από τη φυλή Νεφθαλί. Ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Ο ίδιος είχε ιδιαίτερες ικανότητες και αντίληψη και ήξερε να κάνει κατασκευές από χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στο βασιλιά Σολομώντα και του έκανε όλες τις σχετικές εργασίες».
Η Μετάφραση Νέου Κόσμου τα αποδίδει ως εξής:
«Και ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε και έφεραν από την Τύρο τον Χιράμ. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας γυναίκας από τη φυλή του Νεφθαλί και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός· και ήταν γεμάτος από τη σοφία και την κατανόηση και τη γνώση που απαιτούνταν για την εκτέλεση κάθε είδους εργασίας με χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στον Βασιλιά Σολομώντα και άρχισε να κάνει όλη την εργασία του».
Είναι προφανές με βάση το εβραϊκό κείμενο ότι ο Χιράμ είχε δεχτεί ειδική εκπαίδευση στη μεταλλουργία και ειδικότερα στην χαλκουργία από τον πατέρα του, για τον οποίο γίνεται μια σύντομη αναφορά. Οι ικανότητες του τεχνίτη Χιράμ ήταν τόσο υψηλού επιπέδου ώστε τον απέστειλε ο Τύριος βασιλιάς Χιράμ στον βασιλιά του Ισραήλ Σολομώντα, με τον οποίο είχε αναπτύξει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις.
Στα εδάφια 2 Χρονικών 2:13, 14 αναφέρεται ότι η μητέρα του τεχνίτη Χιράμ ήταν «από τους απογόνους του Δαν» ενώ η αφήγηση του 1ο Βασιλέων αναφέρει ότι ήταν «από τη φυλή του Νεφθαλί». Αυτή η φαινομενική διαφορά μπορεί να κατανοηθεί αν λάβουμε υπόψη, όπως προτείνουν κάποιοι λόγιοι, ότι η γυναίκα είχε γεννηθεί στη φυλή Δαν, είχε γίνει χήρα από τον πρώτο σύζυγό της που ανήκε στη φυλή Νεφθαλί και κατόπιν παντρεύτηκε ξανά με έναν Τύριο.
Ο βασιλιάς της Τύρου προφανώς αναφερόταν σε αυτόν τον τεχνίτη ως «Χιράμ-αβί» στη ΜΝΚ («Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), το οποίο προφανώς αποτελούσε τίτλο, που σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Μου». Αντί του τίτλου οι Ο’ μετέφρασαν τον όρο αυτόν ως «Χιρὰμ τὸν πατέρα μου». (2 Χρονικών 2:13) Με αυτή την προσωνυμία ο βασιλιάς δεν εννοούσε ότι ο Χιράμ ήταν ο πραγματικός του πατέρας αλλά, πιθανώς, ότι ήταν ο «σύμβουλος» του βασιλιά ή ο «αρχιτεχνίτης» του. Παρόμοια, η έκφραση «Χιράμ-αβίβ» στη ΜΝΚ («Χιρὰμ», Ο’, «Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), η οποία σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Του», φαίνεται ότι σημαίνει ‘ο Χιράμ είναι ο αρχιτεχνίτης του [δηλ. του βασιλιά]‘. (2 Χρονικών 4:16
Σύμφωνα με το ιστολόγιο της Αντιπληροφόρησης, (http://www.antipliroforisi.tk/)
border=0 v:shapes=”BLOGGER_PHOTO_ID_5304303267359661554″> Cabletow“.
Μετά από σειρά ερωτήσεων και απαντήσεων, ο υποψήφιος μπαίνει στην αίθουσα όπου είναι συγκεντρωμένα τα μέλη. Καθώς μπαίνει στην αίθουσα ο υποψήφιος:Shriners, η “Ανατολή” αναφέρεται στη Μέκκα, της Σαου δικής Αραβίας, την ιερότερη πόλη του Ισλάμ, δείχνοντας ότι η φιλοσο φία της Μασονίας βασίζεται στον ανατολικό μυστικισμό.Boaz (ή Booz)..Είναι το όνομα τον αριστερού κiova του πρόναου, στον ναό τον Βασιλιά Σολομώντα και σημαίνει “ισχύς”.
”…Στη συνέχεια γίνεται μια προσευχή που έχει σκοπό να μπερδέψει τον υποψήφιο που έχει θρησκευτικές τάσεις και είναι το θεμέλιο απ’ όπου ο μυημένος μετακινείται σταδιακά προς τον Εωσφορισμό και τον Θεϊσμό. Αυτοί που αποτυχαίνουν σε κάποιο σημείο κρίνονται ανάξιοι για τα ψη λότερα μυστήρια και δεν προχωρούνε παραπέρα. Στην προσευχή υπάρ χουν Χριστιανικοί υπαινιγμοί, αν και η μόνη αναφορά στο Θεό γίνεται με τη φράση “τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος”, τον περιβόητο Μ.Α.Τ.Σ.
Ο Αγιότερος και ενδοξότερος Θεός! Ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος, ο δωρητής δωρεών και χάρεων, Υποσχέθηκε ότι:
“Οπου υπάρχουν άνθρωποι συναθροισμένοι στο όνομα του θα τους ευλογεί” Στο όνομα του, μαζευτήκαμε και ικετεύουμε την ευ λογία τον σε κάθε μας πράξη, ώστε να γνωρίζουμε ότι υπηρετούμε το δίκαιο και όλες οι πράξεις μας, μας οδηγούν στη δόξα στη γνώση και την αρετή. Και σε ικετεύουμε Ω! Κύριε και Θεέ, να ευλογήσεις την συνάθροιση αυτή και να μας φωτίσεις μέσα από τον Υιό του Δικαίου, να πορευόμαστε στο φώς. Αμήν.
Η συνάντηση συνεχίζει μέχρι τη στιγμή της κύριας τελετής για τη μύηση. Στον πρώτο βαθμό, όταν ο υποψήφιος είναι έτοιμος για τη τελετή της μύησης, του δένουν τα μάτια και του ζητάνε να φορέσει ένα ειδικό παντελόνι ή εσώρουχο, όπου δεν υπάρχει καθόλου κάποιο μεταλλικό αντικείμενο. Αυτό το παντελόνι ανεβαίνει μόνο λίγο πιο πάνω από το αριστερό γόνατο. Στη συνέχεια κατεβάζουν το πουκάμισο του έτσι ώστε να μένει ακάλυπτος ο αριστερός του ώμος. Μετά βάζουνε γύρω από το λαιμό του και σε μερικές περιπτώσεις γύρω από τον αριστερό του ώμο, ένα σκοινί με θηλειά που ονομάζεται “
…Ο Πρεσβύτερος Διάκονος τη στιγμή εκείνη πιέζει το γυμνό αριστερό στήθος του μύστη με την μύτη του διαβήτη και ρωτά τον υποχήφιο: “Ενιωσες τίποτα;”Απάντηση: “Ναι ένιωσα”.
Ο Πρεσβύτερος Διάκονος προς τον υποψήφιο, “Τί ήτανε;”
Απάντηση: “Ένα βασανιστήριο”
Ο Πρεσβύτερος Διάκονος: “Όπως αυτό είναι ένα βασανιστήριο στη σάρκα σου έτσι θα είναι στο μυαλό και τη συνείδηση σου αν ποτέ προ σπαθήσεις να αποκαλύψεις τα μυστικά της Μασονίας”.
Μετά από μια προσευχή, ο αρχηγός της Στοάς ρωτά τον υποψήφιο, “Σε ποιόν αποθέτεις την πίστη σου;” Ο υποψήφιος απαντά, “Στον Θεό”. Ο Σεβάσμιος τότε, παίρνει τον υποψήφιο από το δεξί χέρι και λέει, “Αφού στον Θεό αποθέτεις την πίστη σου, ανυψώσου ακολουθώντας τον ηγέτη σου και μη φοβάσε κανένα κίνδυνο”.Μετά τον αφήνει να μετακινείται, έχοντας ακόμα τα μάτια δεμένα, στη στοά τρείς φορές και ο Σεβάσμιος τον ρωτάει από που έρχεται και προς το που πηγαίνει. Ο υποψήφιος απαντά “Από τη Δύση και ταξιδεύω προς την Ανατολή”. Ο Σεβάσμιος τον ρωτά “Γιατί εγκαταλείπεις τη Δύση και ταξιδεύεις προς την Ανατολή;” Ο υποψήφιος άπαντα. “Αναζητώ το φώς”.
Από που έρχεται αυτό το “φως”; Όπως θα δούμε πιο κάτω στη παρά γραφο με τίτλο
Ο υποψήφιος τότε γονατίζει, παίρνοντας μια θέση με τα πόδια του, που συμβολίζει το Μασονικό “τετράγωνο και το γνώμονα”. Ο Κύριος λέει:
Αδελφέ…είσαι τώρα τοποθετημένος στην κατάλληλη θέση για να δώσεις τον ιερό όρκο του Εισερχόμενου Μαθητευόμενου Μασόνου (Δοκίμου), που σε διαβεβαιώ ότι δεν θα επιρρεάσει τη θρη σκεία σου ή την πολιτική σου. Αν θέλεις να δώσεις τον όρκο πές το όνομα σου και επαναλάμβανε μετά από μένα;
Εγώ, ο… ελευθέρα, με την βούληση μου ενώπιον του Θεού και της σεβαστής αυτής συγκέντρωσης των Ελεύθερερων και παραδεδεγ μένων Τεκτόνων, αφιερωμένος στον θεό και προτεινόμενος για την ιερή τάξη του Αγ. Ιωάννη, δίνω την ιερότερη και ειλικρινέστε ρη υπόσχεση και ορκίζομαι ότι πάντα θα αποδέχομαι, ποτέ δεν θα αποκρύπτω ή θα αποκαλύπτω μέρος ή μέρη, ή οποιαδήποτε τέχνη ή τέχνες, σημείο ή σημεία των μουσικών τεχνών και μυστηρίων του αρχαίου Ελευθεροτεκτονισμού, που έλαβα, που θα λάβω ή που θα καθοδηγώ, σε κανένα άτομο ή άτομα.
Η μακροσκελής διαβεβαίωση συνεχίζεται κι ο υποψήφιος υπόσχεται ότι δεν θα “γράψει, τυπώσει, σφραγίσει, διαφθείρει, κόψει, περικόψει, γράψει, ζωγραφίσει ή χαράξει” οποιοδήποτε από τα Μασονικά μυστη ριακά σύμβολα ή οποιοδήποτε “κινητό ή ακίνητο που βρίσκεται κάτω από τη σκέπη του ουρανού για το οποίο το ελάχιστο γράμμα, εικόνα, χαρακτήρας, σημάδι, σκιά, χρώμα ή ομοιότητα με το ίδιο μπορεί να γίνει Ευανάγνωστο ή δυσανάγνωστο για μένα ή άλλο άτομο του έξω κόσμου, με το οποίο τα μυστικά της Μασονίας μπορούν να αποχτηθούν παράνομα”.
Μ’ άλλα λόγια, τα βαθύτερα μυστικά της Μασονίας δεν πρέπει ποτέ να τυπώνονται, μόνο μεταδίδονται από ένα Μασόνο σε άλλο με αρχαίες προφορικές τελετουργίες και απαγγελίες- θυμηθείτε καλά ότι ο Ιησούς μας απαγόρεψε να δίνουμε όρκους. Στο κατά Ματθαίο, κεφάλαιο 5 εδάφιο 34, ο Ιησούς λέει:
Εγώ όμως σας λέω να μην ορκισθήτε καθόλου, ούτε εις τον ουρανό μην ορκισθήτε, διότι ο ουρανός είναι ο θρόνος του θεου
Ο όρκος για τον πρώτο βαθμό καταλήγει ως εξής:
Για όλα όσα έδωσα, την ιερότερη και ειλικρινέστερη μου υπό σχεση και όρκο χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και πνευματικό περιορισμό, δεσμεύω τον εαυτό μου σε τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί ο λάρυγγας μου, να ξεριζωθει η γλώσσα μου και να καεί το σώμα μου στην τραχιά άμμο της θάλασσας, στο ρηχό νερό όπου η παλίρροια και η άμπωτης συμβαίνουν δυο φορές στο εικο σιτετράωρο. Βοήθησε με λοιπόν. Θεέ και κράτησε με δυνατό, να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Ο υποψήφιος που είχε τα μάτια δεμένα σε όλη τη διάρκεια της μύστης, ρωτάται στη συνέχεια τι είναι αυτό που επιθυμεί περισσότερο και απαντά “Φως”. Τότε η ομάδα κάνει ένα κύκλο γύρω του και ο Σεβάσμιος λέει: “Και είπε ο θεός, γεννηθήτω το φώς και εγένετο το φώς”.
Τη στιγμή εκείνη όλη η αδελφότητα χειροκροτά και κτυπάνε το δεξί τους πόδι δυνατά στο πάτωμα και την ίδια ώρα λύνουν τα σκεπασμένα μάτια του υποψηφίου, που τυφλώνεται για λίγο από το πολύ φωτισμένο δωμάτιο. Λέγεται ότι, η ξαφνική έκθεση στο φώς αυτό είναι τόσο σοκαριστική που σε μερικές περιπτώσεις οι υποψήφιοι λιποθυμούσαν.
Αφού ο υποψήφιος “ήρθε στο φώς” του λένε ότι τα τρία μεγαλύτερα “φώτα” της Μασονίας είναι η Ιερή Βίβλος, το Τετράγωνο και τον Τέκτονα.
Τότε μαθαίνουν στον υποψήφιο το ποινικό σημείο, που αναφέραμε προηγουμένως, που είναι επίσης γνωστό και σαν “πρέπον φρουρό” που συνοδεύει τη νέα του θέση, αυτή του Δόκιμου Μασόνου. Του δείχνουν επίσης τη μυστική χειραψία ή “ψηλαφισμό του Δόκιμου Μασόνου”. Το ψηλάφισμα γίνεται ως εξής:
Ενώνονται τα δεξιά χέρια όπως στη χειραψία καθένας πιέζει το νύχι του αντίχειρρα τον στη πρώτη φάλαγγα ή στο πάνω μέρος του δείκτη, το όνομα αυτού του σημείου είναι
Στη συνέχεια ο μύστης ορκίζεται να στηρίζει τον Θεό και την πατρίδα του, αλλά και οι δύο αυτές υποχρεωθείς, παραβλέπονται στους επό μενους βαθμούς.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Στον δεύτερο βαθμό ή βαθμό του Εταίρου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη βοήθεια της μυστικής κωδικής λέξης “Σκυββολέθ” και δίνει πρόσθετους όρκους. Στο βαθμό αυτό η ποινή που προβλέπεται σε περί πτωση αθέτησης του όρκου είναι η εξής:Morgan, απλά και χωρίς τελε τουργικές διαδικασίες πνίγηκε στη Λίμνη Eric.KEN“Boatz και δηλώνει τη δύναμη και το όνομα αυτού στα δεξιά είναι Ζακέν που σημαίνει σταθερότητα και δηλώνει την θεμελίωση, αναφέρονται σε ένα κείμενο στις γρα φές όπου ο Θεός είπε: “Με τη δύναμη θα εγκαθιδρυθεί ο Οίκος αυτός.”
Δεσμεύω τον εαυτό μου ότι δεν θα υποστώ λιγότερη τιμωρία από το να ανοιχτεί το αριστερό μου στήθος και η καρδιά και τα σπλάχνα μου να εκριζωθούν και να ριχτούν πάνω από τον αριστερό μου ώμο και να μεταφερθούν στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ, για να γίνουν λεία στα άγρια θηρία της γης και τα αρπακτικά του ουρανού, αν ποτέ παραβιάσω μέρος από τον ιερό μου όρκο ή την υποχρέωση του Εταίρου Μασόνου, έτσι βοήθησε με Θεέ. και κράτησε με δυνατό να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Βέβαια η μεταφορά ανθρώπινων καρδιών και οργάνων στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή, για να μην πούμε δύσκολη, ακόμα και για τον ισχυρό κόσμο της Μασονίας. Σε μια τουλάχιστον περίπτωση φάνηκε ότι οι Μασόνοι απέτυχαν να εκπληρώσουν την άγρια αυτή τιμωρία σε περίπτωση προδοσίας. Συμφώνα με τη πηγή της παρούσας πληροφορίας, ο Καπετάνιος
Στον υποψήφιο δείχνουν τώρα, στο δεύτερο βαθμό ένα νέο σύμβολο χαιρετισμού και μια νέα μυστική χειραψία την “ψιλάφιση αναγνώρισης”.
Το αναγνωριστικό ψηλάφισμα, γίνεται παίρνοντας ο ένας το δεξί χέρι του άλλον, όπως στην χειραψία, και καθένας τοποθετεί τον αντίχειρα του ανάμεσα στο κοίλωμα που βρίσκεται μεταξύ των πρώτων φαλαγγών των δακτύλων μέσον και παράμεσον και πιέζουν τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις. Αυτή είναι ανα γνωριστική χειραψία για τον βαθμό του Εταίρου και το όνομα της είναι Σκυββολέθ σημαίνει “στάχυ σίτου”.
Τους δείχνουν επίσης και ένα άλλο ψηλάφισμα που λέγεται “πραγματικό ψηλάφισμα”
Το “πραγματικό ψηλάφισμα” του Εταίρου Μασόνου γίνεται τοποθετώντας τον αντίχειρα στην άρθρωση τον δεύτερου δακτύλου και λυγίζοντας τον αντίχειρα έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να πιέζει το νύχι του αντίχειρα στην άρθρωση του άλλου…το όνομα της είναι Ζακέν και σημαίνει “σταθερότητα”.
Αν ένας Μασόνος θέλει να “εξετάσει” τον άλλο, όταν γίνεται το αναγνωριστικό ψηλάφισμα για να δει π.χ αν είναι κάποιος κατάσκοπος, ενώ γίνεται το ψηλάφισμα δίνεται μια σειρά ερωτοαπαντήσεων, που είναι η εξής:
Ερ. “Τί είναι αυτό;”
Απ. “Ένα ψηλάφισμα.”
Ερ. “Ψηλάφισμα τίνος;”
Απ. “Το ψηλάφισμα του Εταίρου Μασόνου”
Ερ. “Εχει όνομα;”
Απ. “Ηχεί.”
Ερ. “θα μου το πείς;”
Απ. “Δεν το έλαβα, ούτε μπορώ να στο πληροφορήσω”.
Ερ. “Τί θα το κάνεις;”
Απ. “Θα το συλλαβίσω ή θα το χωρίσω”
Ερ. “Χώρισε το και άρχισε”.
Απ. “Οχι άρχισε εσύ”‘.
Ερ. “Εσυ αρχίζεις”.
Απ. “ΖΑ”
Ερ. “
Απ. “ΖΑΚΕΝ”
Ερ. “Σωστά, αδελφέ, ΖΑΚΕΝ σε χαιρετώ”.
Οσο ανόητα και αν φαίνονται όλα αυτά βοηθούν να προστατευτεί η στοά από την εισχώρηση οιονδήποτε ξένων, θυμηθείτε, όλα αυτά αποστηθίζονται. Τίποτα από αυτά δεν γράφτηκε ποτέ. Μεταδίνονται από στόμα σε στόμα για εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια τώρα. Ο Ουίλ λίαμ Μόργκαν, ο πρώτος Αμερικανός που τόλμησε να αποκαλύψει αυτά τα μυστικά, πλήρωσε με τη ζωή του. Ωστόσο, το αντίκτυπο από τη δολοφονία του Μόργκαν ήταν τέτοιο που η Μασονία εξοντώθηκε κατά τη διάρκεια του 1830.
Φυσικά οι Μασόνοι σήμερα, προσπαθούν να μας πουν ότι η εταιρία τους ξεκίνησε το 1700. Ωστόσο, στη Μασονική ομιλία που δίνεται στον υποψήφιο λίγα λεπτά μετά την διδασκαλία των νέων ψηλαφίσεων, ο ομιλητής εξηγεί το εξής:
Αδελφέ, δουλεύουμε στη Μασονία για ίδιο όφελος αλλά οι πα τέρες που προηγήθηκαν, δούλεψαν στη Μασονία και για ίδιο όφε λος αλλά και για την ιδεολολογία της Μασονίας. Εργάστηκαν στην οικοδόμηση του ναού τον Σολομώντα, αλλά και σε άλλα Μασονικά οικοδομήματα… Αδελφέ, το πρώτο πράγμα που τραβά την προσοχή μας, είναι οι δύο μεγάλοι κίονες, ο ένας στην αριστε ρή πλευρά και ο άλλος στην δεξιά του πρόναου τον ναού, το όνομα αυτού στα αριστερά είναι
Έτσι σε μια μόνο ομιλία, η Μασονία τοποθετείται χρονικά στην εποχή του ναού του Σολομώντα (το 1000 πχ). Η ομιλία συνεχίζει εξηγώντας τις διάφορες συμβολικές έννοιες της Μασονίας, που θα ενδιέφεραν αυτούς που θέλουν να μελετήσουν περισσότερο το θέμα αυτό.
ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ
Στον τρίτο βαθμό ή βαθμό του Διδασκάλου Μασόνου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη κωδική λέξη “Τουβαλκαϊν”. Η λέξη αυτή είναι το όνομα του γιου του Λαμέχ, απογόνου του Αγγέλου του Φωτός Εβλις και σημαίνει ”δεσποτεία επι του κόσμου”. ΙΙροτού δώσει τον όρκο και μετά την άφθονη συμβολική τελετουργία, ο Σεβάσμιος αναφέρει τον θάνατο σε κάποιο σημείο σαν “την ασημένια χοροή που χαλάρωσε ή την χρυσή κούπα που έσπασε…”
Τώρα θα αναφερθούμε στους όρκους αυτού του βαθμού. Στον όρκο του τρίτου βαθμού βλέπουμε μερικές ύπουλες αξιοσημείωτες ωστόσο, παρεκλίσεις από τα όσα διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ο όρκος είναι μακροσκελής, ένα μέρος του αναφέρει:
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα βλάψω αυτή τη στοά. ούτε ένα αδελφό τον βαθμού αυτού ούτε θα ανεχθώ προδοσία -του μπορεί να γίνει από άλλους και αν είναι στη δύναμη μου θα το αποτρέψω.C.G. Finney έγραψε το 1869 “Ο Ελευθεροτεκτονισμός γίνεται όλο και χειρότερος, καθώς προχωρεί κανείς από τους χαμηλώτερους προς τους ανώτερους βαθμούς”.
Ο όρκος που δίνεται, όσον αφορά την τιμωρία που θα υποστεί ένας μύστης του τρίτου βαθμού, σε περίπτωση αθέτησης της υπόσχεσης του, είναι ο εξής:Jwes, που προσπάθησαν να τον εξαναγκάσουν να αποκαλύψει τη τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ιερός θησαυρός του Ενόχ, που είχε ανακαλυφθεί τυχαία κατά τη διάρκεια ανασκαφών που έγιναν στον Ναό. Ο θησαυρός αποτελείτο από:Wicca, όπου είναι γνωστή σαν “Η Λαβή του Λιονταριού της Φυλής του Τζουχάτ”. Χρησιμοποείται επίσης και σε άλλη τελετουργία μύησης, που δεν συνδέεται ούτε με τις μυστικές εταιρείες ούτε με τη Μασονία. Στον Ναό των μυήσεων του Μορμονισμού (Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων Τελευταίων Ημερών) διδάσκεται η ίδια λαβή σαν η “Δεύτερη Ένδειξη της Ιεροσύνης του Μελχισεδέκ” και ονομάζεται επίσης “Η Δυνατή Λαβή του Λιονταρίσιου Πέλματος”.William J. Whalen, γράφοντας το 1958 εξήγησε:William T. Still
Αποσπάσματα απο το βιβλίο «Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών».
ΙΙαρατηρήστε ότι ορκίζονται να μην εξαπατήσουν ποτέ ένα αδελφό Μασόνο, ενώ δεν γίνεται καμμιά αναφορά για τους υπόλοιπους ανθρωπους.
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα καλολογήσω ποτέ ένα αδελφό Διδάσκαλο Μασόνο, ούτε πίσω από την πλάτη του ούτε μπροστά τον, αντίθετα θα τον ειδοποιήσω για όλους τους κινδύ νους, αν είναι στη δύναμη μου.
Αν και οι Μασόνοι δηλώνουν ότι δέν προσπαθούν να προσηλυτί σουν, είναι φανερό ότι επιθυμούν την ένταξη στην Μασονία, ατόμων που κατέχουν σημαντικές θέσεις στη κρατική μηχανή ενός έθνους.Έτσι πολλοί Μασόνοι που διαπράττουν κάποια παρανομία, σχεδόν όλοι απαλάσσονται από την ποινική καταδίωξη από τους αδελφούς Μασόνους, που βρίσκονται σε δικαστικές θέσεις. Οι Μασόνοι που είναι δικαστές, έχουν προωθηθεί από την Στοά στους υψηλότερους βαθμούς με τα χύτατο ρυθμό, με σκοπό από τη θέση τους να προστατεύουν και να αθω ώνουν τους τυχόν κατηγορούμενους αδελφούς Μασόνους, που με ειδικά σημεία έπαιρναν το μήνυμα ότι είναι αδελφοί Μασόνοι.
Επιπλέον, υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι θα υπακούω πάντα σε όλα τα σύμβολα και διαταγές, που θα μου δίνονται, στέλνονται ή παραδίνονται, από το χέρι ενός αδελφού Διδασκάλου, ή από το συμβούλιο μιας νόμιμα σχηματισμένης στοάς.
Ακόμα υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι τα μυστικά ενός Διδασκάλου Μασόνου, που μου δίνονται για να τα μεταχειριστώ σαν μυστικά και γνωρίζοντας ότι πρέπει να είναι μυστικά, θα τα διαφυλλάξω και θα τάχω τόσο ασφαλή και απαραβίαστα στην καρ διά μου, όσο είναι και στη δική του, όταν μου τα εμπιστεύεται, εκτός και αν πρόκειται για μυστικά που αφορούν προδοσία ή φόνο, που τότε αφήνεται στην δική μου κρίση.
Με άλλα λόγια, αν ένας Διδάσκαλος Μασόνος, ομολογήσει σε κάποιον άλλο αδελφό του ότι σκότωσε κάποιον ή ότι πρόκειται να εκτελέσει μια προδοτική πράξη εναντίον της χώρας του και του ζητήσει να το κρατήσει μυστικό, τότε ο όρκος δεν τον υποχρεώνει να το πληροφορήσει στις αρχές, αλλά του επιτρέπει να πράξουν ανάλογα με την κρίση τους. Αφ’ότου, ο μυημένος φτάσει στο βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, η επιλογή αυτή -αν θα μαρτυρήσει τέτοιου είδους μυστικό- ουσιαστικά δεν υπάρχει γιατί η Τάξη απαιτεί αυστηρή πειθαρχία στους ανωτέρους. Ο Αιδεσιμώτατος
Δεσμεύω τον εαυτό μου να υποστεί τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί το σώμα μου στη μέση και να χωριστεί σε Βόρειο και Νότιο κομμάτι, τα σωθικά μου να καούν και η στάχτη τους να σκορπιστεί στους τέσσερεις ανέμους, ώστε να μην μείνει το παραμικρό ίχνος από μένα που θα με θυμίζει στους αδελφούς μου, αν φανώ τόσο πρόστυχος και άθλιος, αν ποτέ παραβιάσω οποιοδήποτε μέρος τον ιερού όρκου που δίνω σαν Διδάσκαλος Μασόνος. Θέε, βοήθησε με και κράτησε με δυνατόν να τα καταφέρω.
Στην συνέχεια δείχνουν στον υποψήφιο το “Μεγάλο Σημείο του Κινδύνου”. Το σημείο δίνεται με την ανύψωση και των δυο χεριών έτσι ώστε τα μπράτσα να εκταθούν κάθετα προς το σώμα, σχηματίζοντας μια γωνία 90 μοιρών με τους αγκώνες έτσι ώστε οι παλάμες να κατευθύνο νται ευθεία προς τα πάνω. Οι λέξεις που συνοδεύουν αυτή τη συμβολική κίνηση, που χρησιμοποιείται σε περίπτωση κινδύνου, είναι: “Ω! Κύριε, θεέ μου! Δεν υπάρχει καθόλου βοήθεια για τον γιό της χήρας;” Καθώς ακούγονται από τα χείλια του υποψήφιου οι τελευταίες λέξεις, πέφτουν τα χέρια του, “με τέτοιο τρόπο που να δείχνει ιεροπρέπεια”.
Αυτός υποτίθεται ότι είναι ο συμβολισμός που έγινε και οι λέξεις που ειπώθηκαν από τον Χίραμ Αμπιφ -τον κύριο οικοδόμο του ναού του Σολομώντα, που εθεωρείτο σαν ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος Μασόνος όλων των εποχών, λίγο πριν δολοφονηθεί από τους δόκιμους Μασόνους γνωστούς σαν
Χρυσά και ορειχάλκινα πιάτα, με Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά, που έλεγαν την ιστορία του κόσμου και τα αρχαία μυστήρια του Θεού, που ο Ενόχ τα διατήρησε τοποθετώντας τα σε ένα μέρος στο λόφο…Ο Ενόχ έθαψε τη μυστική αναφορά, για να την διαφυλάξει, λίγο πριν από την μεγάλη καταστροφή (τον Κατακλυσμό) προβλέποντας ότι, μετά τον κατακλυσμό ένας απόγονος Ισραηλι τών θα ανακάλυπτε τον θαμμένο ιερό θησαυρό.
Η Μασονία είναι γεμάτη από αναφορές στον “γιό της χήρας”. Η έκ φραση αυτή χρονολογείται από την εποχή του Αιγυπτιακού αποκρυφισμού Η χήρα είναι η Αιγυπτιακή θεά Ισιδα, που χήρεψε μετά το θάνατο του συζύγου της Όσιρι. Στην κίνηση που συμβολίζει την τιμωρία στον τρίτο βαθμό, τοποθετείται το δεξί χέρι στην αριστερή πλευρά του σώματος στην περιοχή των σπλάχνων με την παλάμη ανοικτή και τον αντίχειρα δίπλα στην κοιλιά, έτσι που το χέρι να κινείται κατά μήκος της κοιλίας. Η όλη κίνηση γίνεται πολύ γρήγορα. Ο συμβολισμός αυτός παριστάνει την τιμωρία που προβλέπεται στον όρκο που δίνουν: Να κοπεί το σώμα τους στα δυο.
Ο αναγνωριστικός χαιρετισμός γίνεται πιέζοντας τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις του δεύτερου και του τρίτου δακτύλου, στο σημείο όπου συνδέονται με την παλάμη, “το όνομα της χειραψίας είναι Τουβαλκάϊν. Είναι η αναγνωριστική λέξη για τον βαθμό του Διδασκάλου Μα σόνου”.
Στη συνέχεια τα μέλη της στοάς αναπαριστούν τον θάνατο του Χίραμ Αμπίφ και δείχνουν στον υποψήφιο ένα ακόμα αναγνωριστικό ψηλάφισμα, με το όνομα “Πέλμα του Λιονταριού” ή “Ψηλάφισμα του Διδασκάλου”. Λέγεται ότι παριστάνει την κίνηση με την οποία βγάλανε από τον τάφο του τον Χιράμ. Η κίνηση αυτή είναι η εξής: Πιάνει ο ένας το χέρι του άλλου, όπως σε μια χειραψία και βάζει ο ένας τα νύχια των τεσσάρων δακτύλων του στον καρπό του άλλου.
Αυτό συμβολίζει τον θάνατο του Χιράμ. Μερικές μέρες μετά την ταφή του, η σάρκα των χεριών του άρχισε να σαπίζει και έπρεπε έτσι να τον τραβήξουν από τον καρπό έξω από τον τάφο. Αυτή είναι η Μασονική εκδοχή της ανάστασης.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι η κίνηση αυτή είναι τόσο σημαντική για τις βασικές έννοιες των μυστικών εταιρειών, που χρησιμοποιείται στη μαγεία, στις τελετουργίες του
Μετά από εκτενείς πρόσθετες προφορικές οδηγίες, τελειώνει η τελετή και ο μύστης αποκτά τους τρείς πρώτους βαθμούς της Μασονίας. Λέγεται ότι το 75% των Μασόνων δεν προχωρεί ποτέ παραπέρα από τους βαθμούς αυτούς.
Η αποκάλυψη των μυστικών αυτών είναι και ο λόγος για τον οποίο δολοφονήθηκε ο Μόργκαν. Τί γνωρίζουμε σχετικά με τους απαγωγείς του; Οι ακριβείς λεπτομέρειες της δολοφονίας του δεν ήταν γνωστές μέχρι το 1848, όταν, ένας από τους τρείς Μασόνους που ήταν μπλεγμένος στο έγκλημα, το ομολόγησε στον γιατρό του λίγο πριν πεθάνει, ελπίζοντας άφεσιν αμαρτιών. Η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα το 1845 όταν δημοσιεύτηκε στον τύπο πρωτοσέλιδο με τίτλο “Ομολογία. Η δολοφονία του Ουίλλιαμ Μόργκαν, ομολογήθηκε από τον άνθρωπο που με τα ίδια του τα χέρια, τον έρριξε από τη βάρκα στον Νιαγάρα ποταμό.” Ο ομολογητής, ο Χένρυ Βάλανς, είπε ότι από εκείνη την νύχτα ήταν πολύ δυστυχισμένος:
Όπου και αν πήγαινα, ότι και αν έκανα, ήταν αδύνατο να αποβάλω το έγκλημα αυτό από τη συνείδηση μου. Το στίγμα του Καιν ήταν πάνω μου, ήταν η κατάρα του πρώτου φόνου, η κηλίδα του αίματος ήταν πάνω στα χέρια μου και δεν μπορούσε να ξεπλυθεί.
Οι συνωμότες απήγαγαν τον Μόργκαν και τον εκδότη του στη Μπατάβια της Νέας Υόρκης, αλλά ο εκδότης σώθηκε επειδή έξαλ λοι πολίτες της Μπατάβια καταδίωξαν τους απαγωγείς. Ο Μόργκαν δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός και οι Μασόνοι προκάλεσαν τόση μεγάλη σύγχυση, που ήταν αδύνατο να εξυχνιασθεί το γεγονός.
Οι δικαστές ήταν εντελώς ανίκανοι να προχωρήσουν εναντίον της πλατιά διαδεδομένης συνωμοσίας, που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους Μασόνους…Φάνηκε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους δικαστές, τους σερίφηδες, τους μάρτυρες ή τους ενόρκους.
Οι Μασόνοι…δημοσίευσαν δυο πλαστές εκδόσεις έργων του Μόργκαν και τις κυκλοφόρησαν σαν αυθεντικές εκδόσεις που τις είχε κάνει τάχα ο ίδιος ο Μόργκαν. Οι εκδόσεις αυτές έγιναν για να εξαπατηθούν οι Μασόνοι, που δεν είχαν δεί ποτέ το βιβλίο του είχαν όμως επιρρεάσει την Αμερικάνικη Μασονία. Το 1826, όταν ο Μόργκαν εξέδωσε το βιβλίο του, υπολογιζόταν ότι υπήρχαν στην Αμερική 50. 000 Ελευθεροτέκτονες. Λέγεται ότι, εξαιτίας τον βιβλίου, 45.000 από αυτους εγκατέλειψαν τη Μασονία και έκλεισαν 2.000 στοές. Ο συγγραφέας
Σαν συνέπεια του σκανδάλου ήταν η δημιουργία του αντι Μασονικού κόμματος. Κέρδισαν 128.000 ψήφους στις εκλογές τον 1830 και κατέβασε τον Βερμόντ στις προεδρικές εκλογές τον 1832. Ο Ρόντ Αϊλαντ και ο Βερμόντ πέρασαν νόμους εναντίον των όρκων αίματος των Μασόνων. Χιλιάδες Μασόνοι έκαψαν τους μανδύες τους. Σε μερικά χρόνια, τα μέλη των στοών της Νέας Υόρκης έπεσαν από 30.000 σε 300, άμεση συνέπεια του περιστατικού του Μόργκαν.
Σύμφωνα με το ιστολόγιο το Καλάμι (http://www.kalaminet.gr/)
(Έρευνα:ΒΑΣΙΛΗΣ Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ)
Φιλόδοξοι
Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, μεγαλοτραπεζίτες, δικαστικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, έμποροι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες ήτανε, και είναι, μέλη του Τεκτονισμού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. ’τομα με φιλοδοξίες ή άλλες επιδιώξεις, συμμετέχουνε στη μυστική – απόκρυφη αυτή οργάνωση. Η συμμετοχή τους στη μασονία, εξάπτει τη λαϊκή φαντασία, που μεγαλοποιεί την δραστηριότητα του τεκτονισμού, την ισχύ και την επιρροή του στα σημερινά πολιτικά και οικονομικά πράγματα. Αλλά, και η Εκκλησία, κυρίως η Καθολική, με την πολεμική της έχει δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από την δραστηριότητα του Τεκτονισμού. Αντίθετα οι Αγγλικανοί δείχνουν ανοχή, αλλά και συμμετοχή στη μασονία.
-Τόση δύναμη, έχουν, επιτέλους, οι μασόνοι; Είναι ένα ερώτημα που πλανάται στο λαό, και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που δεν βλέπουν με συμπάθεια την τεκτονική δραστηριότητα, ή έχουν αντίρρηση με τη μυστική και απόκρυφη δράση του.
Είχανε, πραγματικά, κάποτε δύναμη – ιδίως τον 18ο και τον 19ο αιώνα, αλλά και προηγουμένως – και η συστηματική διείσδυση ή η διακριτική στρατολόγηση ανθρώπων με θέσεις κλειδιά στην κοινωνία, αύξανε την επιρροή τους. Είναι και η μυστική δράση της μασονίας, που αυξάνει την ενεργή κοινωνική διείσδυσή της και την επίδρασή της στα πολιτικά ή τα οικονομικά μιάς χώρας. Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα αν πούμε, ότι η μυστική και απόκρυφη δράση ελκύει άτομα φιλόδοξα και, γιατί όχι, ματαιόδοξα, τα οποία τα δίνουν όλα στην οργάνωση. Νιώθουν ξεχωριστά και ότι κάτι είναι. Έπειτα, οι θρησκευτικού τύπου τελετουργίες, με δοξασίες, τυπικά, και πειθαρχημένες επαναλαμβανόμενες θεουργικές δραστηριότητες, δημιουργούν «άβουλα» άτομα, που συσπειρώνονται γύρω από την αντίληψη της μοναδικότητας του τεκτονισμού. περίβλημα των ιπποτικών ταγμάτων. Τα τάγματα αυτά, όπως λ.χ. οι Ροδόσταυροι, οι ιππότες της Μάλτας, οι Αγγελικοί Αδελφοί, οι Ιππότες Καδώς, οι Ναΐτες, Καλατράβα κ.ο.κ., αλλά και στο Ισλάμ οι Ασασσίνοι (δολοφόνοι) είχαν ιεραρχία και τάξεις. Στις τάξεις τους υπηρετούσαν αριστοκράτες και ευγενείς, που διοικούσαν, ιερατείο, το οποίο προερχότανε από τις ίδιες τάξεις και οι στρατιώτες, οι οποίοι εστρατολογούντο από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, για να υπηρετούνε τυφλά, και χωρίς αντιρρήσεις, το τάγμα τους.
Η κοινωνική αδικία που επικρατούσε το μεσαίωνα και τα ύστερα χρόνια, έσπρωχνε το λαό προς τα ιπποτικά τάγματα. Έθελγε, άλλωστε, τα άτομα λαϊκής προέλευσης, το γεγονός ότι αποκτούσανε δύναμη ως μέλη των ιπποτικών ταγμάτων με κοινοβιακή ζωή, με επίφαση ισότητας των μελών, με μυστικές τελετουργίες και διδασκαλίες, με ανώτατη ιεραρχία κάτω από τη σιδερένια διοίκηση του Μεγάλου Δασκάλου, του Μάγιστρου ή του Πρωτομαϊστορα, ή Μεγάλου Ποντίφηκα.
Ακόμη και σήμερα ατόμα, μεσαίων ή κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, εντυπωσιάζονται από το γεγονός, ότι μυούμενα στη μασονία, γίνονται αυτόματα «αδελφοί» αριστοκρατών και υψηλόβαθμων στελεχών της κοινωνίας. Στις ξένες χώρες οι Έλληνες μετανάστες μυηθήκανε στο μασονισμό, ακριβώς γι΄ αυτόν το λόγο, για να μην είναι στο περιθώριο, για να μην αποκαλούνται από τους ντόπιους «παλιόξενοι» και να μην αισθάνονται κοινωνική απομόνωση.
Σημαντική επίδραση στα τυπικά της μασονίας έχουν εβραϊκά στοιχεία, αλλά και αιγυπτιακά από την θρησκεία του Όσιρη και της Ίσιδος, ή την πίστη τους στις άγνωστες απόκρυφες διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου, καθώς και τους ορφικούς ή τους πυθαγόρειους ή τα Καβείρια Μυστήρια. Κι αυτές περιβαλλόμενες με μυστήριο και μύθους.
Αναμειγνύουν αυτά τα στοιχεία, όπως ακριβώς έκαναν οι γνωστικοί βαλεντινιανοί και οφίτες την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ο Μάνης. Ένας Πέρσης φιλόσοφος ιδρυτής θρησκείας, ο οποίος ανάμειξε στοιχεία ζωροαστρισμού, ιουδαϊσμού, βουδιστικά και χριστιανικά. Εκτελέστηκε από τους Πέρσες με οδυνηρό θάνατο. Τον γδάρανε ζωντανό. Υπάρχουνε και σήμερα υπολείμματα του μανιχαϊσμού.
Οι Ιουδαίοι Εσσαίοι, επίσης, διαδραματίζουνε μεγάλο ρόλο στη νοοτροπία και τη διδασκαλία των μασόνων, όπου πλάθουνε διάφορους μύθους, στα πλαίσια της τεκτονικής παραδόσεως. Κι αυτών οι διδασκαλίας είναι πολύ λίγο γνωστές.
Η χρησιμοποίηση ονομάτων χριστιανών αγίων και ιστορικών βασιλέων εξάπτουν, επίσης, τη φαντασία των μασόνων, ιδίως όσων δεν έχουνε σχετική φιλοσοφική και ιστορική παιδεία.
Οι Στοές φέρουν ονόματα βαρύγδουπα, μεταξύ των οποίων Στοά της Βασιλικής Αψίδας, η οποία, σε διάφορες εποχές είχε ονόματα όπως Αγία Στοά, Ιερά Στοά και Βασιλική Στοά.
Η τεκτονική παράδοση διδάσκει, ότι:
· Η Αγία Στοά άνοιξε σε σκηνή στην έρημο και προήδρευσαν διαδοχικά ο Μωυσής, ο Αχολιάβ (ή Ελιάβ) και ο Βεζαλεέλ (ή Βεσελεήλ).
· Η Ιερά Στοά άνοιξε στο όρος Μορία στη διάρκεια της ανοικοδόμησης του πρώτου ναού. Στην Ιερά Στοά προήδρευσαν ο βασιλιάς του Ισραήλ Σολομών, ο βασιλιάς της Τύρου Χιράμ και ο πρωτομάστορας του ναού, επίσης, Χιράμ.
Στον τρίτο βαθμό, του διδασκάλου, γίνεται η αναπαράσταση της δολοφονίας του Χιράμ, με τυπικό του θανάτου και της ανάστασής του.
· Η Βασιλική Στοά άνοιξε ανάμεσα από τα ερείπια του ναού του Σολόμωντα. Στη διάρκεια της ανοικοδομήσεώς του προήδρευσαν ο Ζουρεββάβελ, ο Χαγκάι και ο Ιοσούας.
Όσον αφορά το πάθος των μασόνων για ονόματα αγίων, κυρίως του Ιωάννη, εκτός από την εβραϊκή καταγωγή των προσώπων, υπάρχει και σχετική τεκτονική παράδοση για τον κάθε Ιωάννη. Θεωρούνται πάτρωνες των χριστιανών μασόνων:
1. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, θεωρείται προστάτης των συντεχνιών λιθουργών, που έδρασαν ως αδελφότητες στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας στην Αγγλία, αλλά καθιερώθηκε στα 1717 ως προστάτης της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας.
2. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής, τιμάται κυρίως από τις σκωτικές στοές.
Παραδέχονται οι τέκτονες, ότι οι ονομασίες αυτών των αγίων δοθήκανε σε περιοχές όπου υπήρχανε θρησκόληπτοι και δεν βλέπανε με καλό μάτι την μυστική δραστηριότητά τους. Ύστερα, επειδή στις περιοχές αυτές υπήρχε ηλιολατρεία, αντικαταστήσανε τις γιορτές με την επέτειο εορτών του Αγίου Ιωάννου στο θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή στις 21 Ιουνίου και στις 22 Δεκεμβρίου. Οι χριστιανικές γιορτές και τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν ως προκάλυμμα.
Στοές αφιερωμένες και σε άλλους αγίους υπάρχουνε πολλές, για διάφορους λόγους (Αγίου Ανδρέα, Αγίου Παύλου, Αγίου Πέτρου κ.λπ.).
Όλα αυτά μπορεί να τα συναντήσει ο καθένας και στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Τότε, γιατί τόση μυστικότητα και αποκρυφισμός στη μασονία; Επικρατεί η εντολή, που είναι όρος και κανόνας ζωής των μασόνων: Βλέπε, ’κου, Σώπα (από τα λατινικά Audi, Vide, Tace), που καθιερώθηκε στα 1813 και ισχύει απαρέγκλιτα.
Οι Ναΐτες λ.χ. είχανε φοβερή στρατιωτική πειθαρχία και μυστικότητα και δεν έσπαγε η σιωπή των μελών. Χρησιμοποιούσανε και το φόνο ως μέσο επιτυχίας του τάγματος, ή για να βγάλουν από τη μέση ανεπιθύμητα πρόσωπα:
Ο «θάνατος» -όχι ο φυσικός- είναι και σήμερα η τιμωρία όσων σπάνε τη σιωπή του μασονισμού. «Θάνατος» επαγγελματικός, «θάνατος» οικονομικός και «θάνατος» κοινωνικού απομονωτισμού. Όσο πετυχαίνει, βέβαια.
Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες αποτελούνε τη βάση του τεκτονικού συστήματος, παραδέχεται ο μασόνος Mackey:
· Από την αλεξανδρινή σχολή κατέχομε, γράφει, τον γνωστικισμό και την καβαλλά και ιδίως το σύστημα του συμβολισμού και των αλληγοριών, που βρίσκεται στη βάση της τεκτονικής φιλοσοφίας.
Στους πυθαγόρειους και τους αλεξανδρινούς χρωστούν οι τέκτονες δάσκαλοι την ουσία των δογμάτων και την εσωτερική μέθοδο μεταδόσεώς τους.
Και υπογραμμίζει ο μασόνος θεωρητικός δάσκαλος:
«Ο Αριστόβουλος και ο Φίλων -ζήσανε διαφορετικούς αιώνες- διδάξανε στους μασόνους τη θεωρία ότι οι ιερές γραφές των Εβραίων ήσαν με το σύστημα των αλληγοριών τους, η πραγματική πηγή κάθε θρησκευτικού και φιλοσοφικού δόγματος (που ακολουθούν οι μασόνοι!), του οποίου η φραστική και επιφανειακή μορφή ήτανε μόνο για τον κοινό λαό (τους αμύητους και βέβηλους, κατά τη μασονική ορολογία), ενώ η εσωτερική ή «κεκρυμμένη έννοια προωρίζετο μόνον δια τους μύστας».
Μύστες κατά τον τεκτονισμό είναι ο Βούδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ορφέας, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και άλλοι δάσκαλοι μυστικών και απόκρυφων ή θεοσοφικών θεωριών, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι ήτανε και είναι μασόνοι»!
Ο Μέγας Αρχιτέκτων
Με όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία, ο τεκτονισμός έχει τη μορφή θρησκείας, αφού διαθέτει διδασκαλίες και δόγματα βιωματικής πίστης, ιερατεία, απρόσωπο θεό, αμφιέσεις και ιερά σύμβολά, τυπικά, δόγματα, ναούς, μυστήρια και τελετουργίες.
Ο τεκτονισμός δεν επιβάλλει θετική πίστη σ΄ ένα θεό και στην αποκάλυψη, αλλά σε μια άχρωμη θρησκευτικότητα, που ο καθένας διαμορφώνει. Η αυτογνωσία είναι ένα σύνθημά τους και δόγμα, όπως και των γνωστικών, οι οποίοι με την αυτογνωσία θεοποιούσανε τον άνθρωπο.
Ο μασόνος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει, στα πλαίσια μη δέσμευσης των μασόνων για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αρκεί να μην αμφισβητεί ό,τι διδάσκεται στα τεκτονικά τυπικά. Ή, καλύτερα, να τα αποδέχεται με τη συνεχή επανάλειψη. Έτσι ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι είναι δάσκαλοι και μύστες, απ΄ όπου ο μασόνος αντλεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι η κάθε μεγάλη δύναμη, η οποία έχει τις ρίζες του στο θεό ’μμωνα, τον οποίο θεωρούν οικοδόμο, ή αρχιτέκτονα, γιατί “’μων” στα εβραϊκά σημαίνει ακριβώς αυτές τις ονομασίες.
Το δόγμα της ενότητας της μασονίας καλύπτεται από το σύνολο των διαφόρων εκδηλώσεων «του ενός και μόνου θεού», «του ανύπαρκτου, του ενουσίου όντος, του μόνο γεννώντος στον ουρανό και στη γη, του απάτορος και αμήτορος, πατέρα και μητέρα των πάντων». Πρόκειται για την γνωστική θεωρία του αρσενικού-θηλυκού, του ανδρόγυνου όντος κ.λπ.
Τα μυστήρια
Ο συμβολισμός, η ανάμειξη στοιχείων από τα αρχαία λατρευτικά τυπικά των Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Εβραίων, των Φοινίκων και των Χαλδαίων αναπαράγονται σε όλους τους βαθμούς της μασονικής ιεραρχίας. Εντυπωσιακά στοιχεία, που συνεγείρουν το συναίσθημα και πειθαναγκάζουν τα άτομα, ν΄ ακολουθούνε τη μυστηριακή οδό, η οποία διεκδικεί το αλάθητο των διδασκαλιών και το απόλυτο στη μέθοδο αναζήτησης της μυστηριακής αλήθειας, την οποία αποκαλούνε «φως».Δηλαδή, ο τεκτονισμός, είναι μιά μυστική γνωστική, παραθρησκευτική οργάνωση σαν κι αυτές που έδρασαν, κυρίως, τους τέσσερις πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και αναβιώσανε τα μεσαιωνικά χρόνια, με το
Τα σύμβολα
Η συμβολική και αλληγορική μέθοδος διδασκαλίας των μασόνων έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα και κατάγεται από τους αλεξανδρινούς χρόνους, όπως διακηρύσσουν οι θεωρητικοί αξιωματούχοι τους.
Η ανωτάτη δύναμη είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος με συγκρητιστική θεοσοφική (μανιχαϊκή) μορφή αποδοχής από το κάθε μέλος της Στοάς.[πηγήandroutsou.wordpress.com]
Συνεχίζεται...
Αγαπητή φωτεινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι καλώς επέστρεψες και εγώ.
Στο συγκεκριμένο θέμα έχουν γραφεί, γράφονται και μάλλον θα γραφούν και στο μέλλον αρκετά. Εδώ θέλω να αναφερθώ σε κάποιο συμβάν που έζησα:
Κατά το έτος 1991 ταξίδευα με το τραίνο από κάποιο προάστιο τού Άμστερνταμ προς το αεροδρόμιο της πόλεως. Επειδή η διαδρομή αυτή διαρκούσε πάνω από μισή ώρα, πήρα το περιοδικό της εταιρίας σιδηροδρόμων, που βρισκόταν στο κάθισμα και το ξεφύλλιζα για να περάσει η ώρα, οπότε την προσοχή μου τράβηξε κάποιο κείμενο σχετικά με την μασονία, που ξεκίνησα στην συνέχεια να διαβάζω.
Κάποια στιγμή κάθισε δίπλα μου ένας μαύρος που επιβιβάστηκε και με ρώτησε:
- Are you greek?
- Ναι φίλε μου, του απάντησα. Πως το αντιλήφθηκες;
Οπότε μου απάντησε:
- Εσείς οι Έλληνες δεν είσαστε αυτοί, που θα δώσετε την τσεκουριά στην μασονία;
Κοίτα να δεις, σκέφτηκα, τι κατάλαβαν κάποιοι Αφρικανοί, που εμείς ακόμη δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε.
Καλημέρα Μποτίλια μου..σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα[εχεις και πολύ υλικό στην σελίδα σου για μελέτη..αντε να πιάσω τό νημα από εκει που σταμάτησα για να μην εχω κενα και δεν μπορώ να σας ακολουθήσω]
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί το θέμα είναι συνηθισμένο,αλλά η ρήση του Αφρικανου εξαίρετη...είδες λοιπόν που ολοι οι αλλοι γνωρίζουν τήν θεση και τίς υποχρεώσεις μας στο γιγνεσθαι ,εκτός απο εμάς ;;τι να πώ..φαντάζομαι πόσο θα ξαφνιάστηκες κι εσυ..να εισαι πάντα καλά