ΓΕΖΙΝΤΙ ΚΑΙ ΜΕΛΕΚ ΤΑΟΥΣ

Οι Γεζίντι: Μια ξεχασμένη μειονότητα 
Δρ. Ράτσος Άγγελος Ντόνεφ
Σύμφωνα με μια τουρκική παροιμία, στην Τουρκία υπάρχουν 66.5 εθνότητες («Türkiye’de 66.5 millet var»). Ο αριθμός των εθνοτήτων που αποτελούν το εθνικό μωσαϊκό στην Τουρκία δεν είναι εξακριβωμένο. Ο ανθρωπολόγος Peter Andrews έχει επισημάνει 47 εθνοτικές ομάδες.1 Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι ότι παρά την πολιτική της αφομοίωσης, υπάρχουν ακόμη σημαντικές μειονότητες στην Τουρκία; τουρκόφωνες, τουρκογενείς, χριστιανικές, αλλόθρησκες και άλλες. Οι Γεζίντι αποτελούν ένα παρά πολύ μικρό κομμάτι αυτού τού μωσαϊκού της Τουρκίας και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν τελείως από τον εθνοτικό χάρτη. Λίγα είναι γνωστά σχετικά με τους Γεζίντι. Το άρθρο αυτό αποτελεί μια συνοπτική εισαγωγή σ’αυτήν την άγνωστη εθνoτική, ή μάλλον εθνο-θρησκευτική ομάδα.

Ποιοι είναι οι Γεζίντι; Κατ’αρχήν θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Γεζίντι είναι κουρδόφωνοι. Έχουν όμως την συνείδηση ότι αποτελούν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του κουρδικού πληθυσμού. O αείμνηστος τούρκος ερευνητής Erol Sever σε συνάντηση που είχαμε στην Στοκχόλμη, το 1994, υποστήριζε ότι οι Γεζίντι είναι Ασσύριοι στην καταγωγή. Ο Sever όμως ήταν γνωστός για την συμπάθειά του προς τους Ασσύριους. Η μελέτη του δίνει ιστορικά στοιχεία σχετικά με την καταγωγή τους και περιέχει ένα διάγγελμα από των Εμίρη των Γεζίντι, Ανβάρ Μουβιγιέ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι οι Ασσύριοι και οι Γεζίντι ότι έχουν κοινή ιστορία και ότι και οι δυο οι λαοί είναι απόγονοι της Αρχαίας Ασσυριακής Αυτοκρατορίας.2

Υπάρχουν και άλλες ένδειξης σχετικά με τους δεσμούς των δυο κοινοτήτων. Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Ασσύριος στρατιωτικός ηγέτης Αγά Πέτρος ζήτησε τη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους για τους Ασσύριους και τους Γιεζίντι.3

Πολλοί χριστιανοί ιεραπόστολοι ταξίδευσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 19. Αιώνα, στην προσπάθεια τους να προσηλυτίσουν στα δόγματα τους άλλους χριστιανούς (Έλληνες, Ασσύριους, Αρμένιους). Αυτοί οι ιεραπόστολοι, όπως ο Badger και Grant, έγραψαν βιβλία για τα ταξίδια τους όπου μεταξύ άλλων έχουν αναφερθεί και στους Γεζίντι.4 Η προκατάληψη τους σχετικά με αυτήν την μειονότητα είναι διάχυτη στα γραφτά τους. Δυστυχώς έγραψαν ανακρίβειες, ή πιο σωστά τους εξέτασαν από την οπτική γωνιά του χριστιανισμού.

O George Aryo αναφέρει ότι σύμφωνα με τον μύθο των Γεζίντι. ο Χαλέκ Σαλάμ το 6000 πχ ήταν η αρχική κινητήρια δύναμη, ο δημιουργός Θεός, κάτι σαν τον Κρόνο της Ελληνικής Μυθολογίας. Ο Χαλέκ Σαλάμ δημιούργησε των Ταούς Μαλάχ (Ταώς Άγγελος) τον οποίων λατρεύουν οι Γεζίντι. Οι Γεζίντι αποδέχονται την ύπαρξη του Καλού και του Κακού και αποδέχονται το δικαίωμα της εξ ίσου ύπαρξης των δυνάμεων αυτών.5

Ο Ταούς Μελέκ (Ταώς Άγγελος) ήταν άγγελος του Θεού, ο οποίος εκδιώχτηκε από τον παράδεισο. Στα μάτια άλλων θρησκειών ο Ταούς Μελέκ είναι ο Σατανάς και έτσι οι Γεζίντι θεωρούνται λάτρες του Σατανά. Όμως οι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι εκτίμησαν το ρόλο της οντότητας που ονομάζουν Σατανά σύμφωνα με τους μυθολογία της δικιάς τους θρησκείας σαν άρχοντα του Κακού. Ο Μελέκ Ταούς μπορεί να θεωρηθεί ο Σατανάς, όμως όχι ο Σατανάς, ως Κύριος του Κακού όπως τον φαντάζονται οι μονοθεϊστικές θρησκείες.

Ο Αγγελος Ταώς

Πάντως μέχρι ένα βαθμό έχουν ευθύνη και οι Γεζίντι οι οποίοι πάντοτε προτίμησαν να μην εξηγήσουν την θρησκεία τους και η μυστηριώδεις στάση τους συνέβαλε στην εκτίμηση ότι κάτι έχουν να κρύψουν. Παρόμοια στάση κρατούν και άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες στην Μέση Ανατολή, όπως οι Αλαουϊτες (Νουσάϊρι) και οι Δρούζοι.

Κατά μια άλλη εκδοχή, οι Γεζίντι πιστεύουν ότι ο Θεός (Αζντά) δημιούργησε τον Μελέκ Ταούς και του ανέθεσε την δημιουργία της γης. Ο Αζντά έπλασε και έξη αγγέλους για να βοηθήσουν τον Μελέκ Ταούς στο έργο του και του έδωσε μια χούφτα σκόνη για να πλάσει τη γη. Ο Μελέκ Ταούς πρώτα έδωσε μορφή στον πρώτο άντρα και στην πρώτη γυναίκα και με το περίσσευμα έπλασε τη γη.

Όταν τελείωσε, ο Αζντά για να τον δοκιμάσει ζήτησε από τον Μελέκ Ταούς να υπακούει στους ανθρώπους. Ο Μελέκ Ταούς αντιστάθηκε με το σκεπτικό ότι αυτός δημιούργησε τους ανθρώπους και είπε στον Αζντά «εγώ υπακούω μόνο εσένα γιατί είσαι ο δημιουργός μου».6 Αυτή η ανταρσία του στοίχισε την παραμονή του δίπλα στον Άζντα και έτσι εξορίστηκε ο Μελέκ Ταούς.



Ναός των Γεζίντι στο Ιράκ

Οι Γεζίντι απεχθάνονται το μπλε χρώμα, όπως και οι Σαββαίοι άλλωστε, και ποτέ δεν αναφέρουν το όνομα του Σατανά. Πάντως οι θρησκεία τους έχει στοιχεία από τον χριστιανισμό, ειδικότερα το δόγμα των Νεστοριανών Ασσυρίων, τον Ισλαμισμό, το Ιουδαϊσμό, τον Μανιχαϊσμό, τον Ζωροαστρισμό και τον Γνωστικισμό.

Οι Γεζίτνι αντιμετώπισαν διωγμούς στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από Τούρκους και Κούρδους. Στην περίοδο της Γενοκτονίας, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, σφάχτηκαν και Γεζίντι. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν συστηματικές μελέτες σχετικά με τα δεινά που αντιμετώπισαν οι Γεζίντι εκείνο το διάστημα. Υπάρχουν όμως αρκετές ενδείξεις σχετικά με τη βοήθεια που παρείχαν οι Γεζίντι στους Χριστιανούς που ζητούσαν καταφύγιο από τις σφαγές.

Ο καθολικός ιερέας Rhétoré που υπηρετούσε στην πόλη Ντιάρμπεκιρ θεωρούσε τους Γεζίντι ως τους μόνους «προστάτες» των χριστανών. Τον Νοέμβρη του 1916 περίπου 600 Αρμένιοι και 200 Ασσύριοι κατέφυγαν στα Βουνά του Σιντζάρ όπου ζούσαν οι Γεζίντι.7 Ενώ Αρμένιος ιστορικός Ράιμοντ Κεβορκιάν επισημάνει ότι 4-5 χιλιάδες Αρμένιοι κατέφυγαν στο Σιντζάρ.8

Ο συρο-ορθόδοξος (Ασσύριος) επίσκοπος Αρμάλτο στα απομνημονεύματα του σχετικά με την περίοδο της γενοκτονίας επισημάνει ότι οι χριστιανοί που διέφυγαν στην Οροσειρά Σιντζάρ δούλεψαν στα χωράφια των Γεζίντι οι οποίοι μοιράστηκαν την σοδιά μαζί τους.9 Αυτή η πράξη των Γεζίντι «ήταν μια επίδειξη φιλοξενίας αλλά και αίσθημα αλληλεγγύης έναντι θυμάτων που είχαν ίδιους διώκτες».10

Αποσπάσματα από δυο έγγραφα από τα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας αποδείχνουν την από κοινού δράση των Γεζίντι, των Ασσυρίων και των Αρμενίων κατά του Οθωμανικού στρατού το 1915.

Έγγραφο 111

Υπουργείο Πολέμου

Γραφείο αλληλογραφίας

Γραμματεία

Κρυπτογράφημα από το διοικητή του τρίτου στρατού Mahmut Kamil Paşa

15 Νοέμβρη 1915

…

2. Στην επαρχία της Μοσούλης, οι Αρμένιοι που κατέφυγαν στα Βουνά Σιντζάρ ενώθηκαν με τους γηγενείς Γεζίντι και επικοινώνησαν με τους εξεγερθέντες του Μίντγιατ και τους ζήτησαν να επιμείνουν στην εξέγερσή τους. Ζητούμε μια διαταγή για να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να τιμωρήσουμε τους [εξεγερθέντες του Μίντγιατ] για την ενθάρρυνση των εξεγερθέντων στα Βουνά Σιντζάρ και την καταστολή της εξέγερσης.

…

Έγγραφο 212

Ανώτατη Στρατιωτική Αρχή του Αυτοκρατορικού Οθωμανικού Σρατού:

17 Νοέμβρη 1915

Κρυπτογράφημα από την διοίκηση του Έκτου Στρατού

Ο διοικητής του τρίτου στρατού αναφέρει ότι οι εξεγερθέντες που επιτέθηκαν στο χωριό Χιέζακ της πόλης Μίντγιατ, στην πρόταση που υποβάλαμε να παραδώσουν τα όπλα τους ανταποκρίθηκαν ανοίγοντας πυρ ενάντια στο απόσπασμα του Ömer Naci Beg.13 Εκατό χιλιόμετρα δυτικά της περιοχής, στο Σιντζάρ, οι Γεζίντι και οι Αρμένιοι είναι αυτήν την περίοδο εν εξέγερση από κοινού.

...

Το κρυπτογράφημα έχει μεταφερθεί.

18 Νοεμβρίου 1915

Υπογραφή

Ως εκδίκηση, τον Μάρτιο του 1918, οι Τούρκοι έστειλαν έναν μικρό στρατό για να κατακτήσει την περιοχή Σιντζάρ και να τιμωρήσουν τους Χριστιανούς και τους Γεζίντι. Τα οθωμανικά στρατεύματα αποδείχθηκαν υπερπλυθείς για τους Γεζίντι και προκάλεσαν μεγάλη καταστροφή. Η χριστιανική αποικία που βρήκε καταφύγιο στην οροσειρά υποχρεώθηκε να τραπεί σε φυγή, και οι περισσότεροι Γεζίντι υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν.

Σήμερα οι περισσότεροι Γεζίντι ζουν στο Ιράκ, στην Οροσειρά Σιντζάρ και στην περιοχή ‘Ακρα-Σαϊκάν. Στην Τουρκία ζουν στις πόλεις Μάρντιν, Σίιρτ, Ντιγιάρμπακιρ, Ούρφα και Γκαζίαντεπ. Στην περίοδο της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας υπήρχαν περίπου εκατό χιλιάδες Γεζίντι.14 Σε ομιλία της η Γεζίντι Μαρία Σίντο το 1987 ανέφερε ότι τότε είχαν μείνει 8000 χιλιάδες Γεζίντι στην Τουρκία και πρόσθεσε ότι «[η] εθνοκτονία σε βάρος της κοινότητας Γεζιτών βρίσκεται στην τελική φάση της ολοκλήρωσης της».15 Ενώ σήμερα δε φαίνεται να ξεπερνούν τους 600.

Στην Τουρκία δεν υπάρχει καμία νομοθετική κατοχύρωση των θρησκευτικών δικαιωμάτων τους και στα δελτία ταυτότητας, όπου η αναγραφή θρησκείας είναι υποχρεωτική οι αρχές βάζουν ένα κόκκινο Χ , μη αναγνωρίζοντας την θρησκεία των Γεζίντι.

Η μόνη χώρα όπου οι Γεζίντι αισθάνονται σχετικά ασφαλείς είναι η Αρμενία, όπου ο κουρδόφωνος πληθυσμός ως επί τον πλείστον είναι Γεζίντι.16 Στην Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν και τη Συρία έχουν πάντα καταδιωχτεί ακόμα και από τους Κούρδους.

Οι Γεζίντι έχουν αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς και δεν μπορούν να παντρευτούν άτομα από άλλες θρησκείες. Πρόσφατα στο Ιράκ μια οικογένεια Γεζίντι εκτέλεσε μέλος της οικογένειας που ερωτεύτηκε έναν Σουνίτη Άραβα νεαρό. Ακόμα και οι γάμοι μεταξύ Γεζίντι από διάφορες κάστες απαγορεύονται αυστηρά. Υπάρχουν τρεις κάστες: οι σεΐχηδες, οι φακίρηδες (το ιερατικό σώμα) και το ποίμνιο. Στην Τουρκία οι νεαροί Γεζίντι αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω μύωσης του πληθυσμού τους και προσπαθούν να βρουν ταίρι στο Ιράκ ή στη Γερμανία όπου υπάρχουν περισσότεροι Γεζίντι απ’ότι στην Τουρκία. Σήμερα πλέον εκτός από την Αρμενία, η μόνη χώρα όπου οι Γεζίντι έχουν ελπίδες ύπαρξης είναι η Γερμανία. Στην Τουρκία όπου έζησαν για πολλούς αιώνες έχουν αμυδρές ελπίδες επιβίωσης. Η συστηματική πολιτική εξόντωσης μειονοτήτων στην Τουρκία συνέβαλε στην εξαφάνιση μιας άλλης γηγενής κοινότητας.πηγή gbatzas-eleftheroipolites.blogspot.com
=======
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΓΩΝΙ..γράφει ο terrapapers]
Το παγώνι, πέρα απ την οικογένεια των φασιανιδών και με καταγωγή από τα δάση της Ινδίας, ήταν κάποτε ένας άγγελος γεμάτος περηφάνια. Λατρευόταν σε ναούς και μαντριά για την παντεποπτική του ικανότητα και το ταλέντο να αντανακλά το θεϊκό και ακατάπαυστο πυρ, διασπώντας το σε φασματικές κουτσουλιές ύλης και προστατεύοντας τις εύθραυστες αυτές δημιουργίες του. Δυστυχώς όμως, όλο αυτό, μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα οικογενειακής αντιδικίας.
Ήταν απλά, ο άσωτος, επαναστάτης, γιος και αδελφός, (ο πρώτος απ’ τους επτά) μιας διαγαλαξιακής φαμίλιας τσοπαναρέων, που αρνήθηκε να υποταχτεί στην προσταγή να μοιραστεί την λάμψη του με τα ευτελή ανθρωποειδή, αλλά εν τέλη ακολούθησε τον μαύρο και άχαρο δρόμο της προστασίας του βασιλείου των γαιοπλασμάτων.
Του δόθηκε το όνομα Μελέκ Ταούς, ή άγγελος παγώνι, ή Σεϊτάν, ή Εωσφόρος και λατρεύτηκε σε πολλούς μύθους, με πολλές οντολογικές διαμορφώσεις και σε πολλά χρώματα, για να ταιριάξει και με τη νοητική μας γκαρνταρόμπα. Άσπρο, χρυσό, μαύρο και με ιριδίζοντα κέρατα!
Έτσι, επιτέλους, φτερωτός και καμαρωτός, ο παντεπόπτης μπανιστιρτζής έσπευσε να κουμαντάρει τα πήλινα δοχεία που κληρονόμησε απαρχής χρόνου. ..και εκείνα όμως τον λατρέψανε, τοποθετώντας τον συμβολικά στον ουρανό, να ανατέλλει και να δύει ως Αυγερινός και Αποσπερίτης και να σουλατσάρει με ερπετικούς ελιγμούς στις δημιουργίες, χαρούμενος απ την οργασμική πανσπερμία της ίδιας του της λάμψης.
Μιλάμε δηλαδή για μεγάλη ψωνάρα και με την τάση, ενίοτε, να ξεγελά τους διάφορους πολιτισμούς και να παίρνει την γυναικεία μορφή και υπόσταση μια άλλης αδελφής ψυχής, της Αφροδίτης. Η εκδήλωση αυτής της κατεργαριάς του, προσδιορίστηκε από το κoπάδι των μελιστάλαχτων κατειλημένων ανθρωπιδών, ως Venus Project και έλαμψε στο στερέωμα ως η νέα εποχή πολεμικών αντεγκλήσεων, παλιμπαιδισμού και αποσάρθρωσης των εγκεφαλικών συνάψεων.
Η εποχή που θα μείνει γνωστή στα εκστασιασμένα πλήθη, ως η εποχή της θεϊκής μαστούρας, της επονομαζόμενης και Ιερής Μέθης του Εωσφορικού κελεύσματος και της θυσιαστικής καύσης των κυττάρων μας στην τελετουργική του υψικάμινο!

Για να σοβαρευτούμε (χα χα χα ) τώρα και με την προοτροπή του ίδιου του ασόβαρου σκοτεινού αγγέλου, ίσως θα πρέπει να διεισδύσουμε στα άδυτα της πιο εγγενούς ομάδας απ’ όλα τα αγαπημένα του παιδιά. Της μυστικής αδελφότητας των Γεζίντι, που την ξέρουν οι πάντες, η οποία αποτέλεσε την μαύρη πτέρυγα της λατρείας του Μελέκ Ταούς, του θεού παγωνιού. Με προεκτάσεις και συμβολικές που περνάνε από τους προχριστιανικούς Γνωστικούς, την μυθολογία Κθούλου, τον μίστερ Κρόουλυ και την Μονή ΤΑΩ – Νταού Πεντέλης. Ο Νταβέλης (Devilish) δεν ξέρουμε που εμπλέκεται, αλλά σίγουρα έβαλε κι αυτός την ουρά του, υπό το βλέμμα της τσακιρομάτας αρχιέρειας Έλενας Πέτροβνας Μπλαβάτσκυ.
Η μαύρη θρησκεία των Γεζίντι,  τα Στραν και ο Μελέκ Ταούς, για άλλους και Μελκάρτ, Μελχισεδέκ ή Μελικέρτης, ακολούθησε το μυστικό δόγμα της πίστης στον αντίπαλο θεό και δημιουργό, τον Σατανά-Σετ, πολύ πριν τον Χριστιανισμό και Ιουδαϊσμό.
Λίγα επιτρέπεται να γίνουν γνωστά, για αυτήν την παράξενη λατρεία και αυτό γιατί οι ίδιοι τηρούν σιγή σχετικά με τις παραδόσεις τους, για να τις διατηρήσουν ανόθευτες, αλλά κυρίως λόγω έλλειψης μόρφωσης. Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα, τα απαγορεύει η θρησκεία τους. Τα βιβλία είναι για τους Δαιμόνους, (όχι τους δαίμονες που προσκυνούν αυτοί; Τους άλλους!) για τους ανθρώπους, σαν ελόγου τους, είναι τα στραν (μακρόσυρτα λυπητερά τραγούδια-διηγήσεις).



Ο Γεζίντ Φαρφαρ είναι ο θεός καταστροφέας. Ο διάβολος. Οι μουσουλμάνοι αποστρέφονται τον όρο «Γεζίντ», τον ταυτίζουν με το κακό και αποφεύγουν να τον χρησιμοποιούν. Οι Γεζίντες ζουν σε χώρες μουσουλμάνων. Είναι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ. Η γλώσσα τους είναι διάλεκτος της κουρδικής. Ο προπάτοράς τους ήταν ο χαλίφης Γεζίντ που έζησε κοντά στο 800 μ.κ.ε.
Η θρησκεία και τα τελετουργικά των Γεζίντ  είναι ένα μείγμα μουσουλμανικών και χριστιανικών προτύπων. Τρώνε χοιρινό κρέας, πίνουν κρασί, αποστρέφονται την περιτομή, επισκέπτονται ξυπόλητοι το ναό τους, έχουν ως θρησκευτικό σύμβολο το παγώνι («σεϊτάν-τάο»), φορούν λευκά ρούχα, θεωρούν πως στο κατώφλι των ναών βρίσκεται ο διάβολος τον οποίο εξαργυρώνουν με νομίσματα, προσκυνούν το μαύρο φίδι που στολίζει την είσοδο του ναού, πιστεύουν στη μετενσάρκωση, δεν τρώνε μαρούλια, ούτε μπάμιες.
Λατρεύουν τον διάβολο για τον οποίο πιστεύουν πως ο θεός τον συγχώρεσε και τον έθεσε επικεφαλής των αγγέλων ως υπεύθυνο για τη γη και όπως βλέπουμε, αυτός τα ‘κάνε μπουρδέλο.
Σύμφωνα με την πίστη τους, ο θεός δημιούργησε επτά αγγέλους. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο Μελέκ Ταούς. Ο θεός διέταξε τους αγγέλους να του φέρουν σκόνη από την γη, ώστε να δημιουργήσει το σώμα του Αδάμ. Τότε τους είπε να προσκυνήσουν το δημιούργημά του. Όλοι το έκαναν, εκτός από τον επαναστάτη άγγελο, ο οποίος είπε στο θεό:
“Πως μπορώ να υποταχτώ σε ένα άλλο πλάσμα! Είμαι από την λάμψη σου, το φως σου, ενώ ο Αδάμ φτιάχτηκε από χώμα”. Τότε ο θεός τον επαίνεσε, τον έθεσε επικεφαλής όλων των αρχαγγέλων και του ανέθεσε τον γήινο κόσμο.
Μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι λάτρεις του εωσφόρου, αρνήθηκαν να μάθουν γράμματα, θεωρώντας ότι οι παραδόσεις τους μπορούν να μεταδίδονται μόνο με τα τραγούδια, τα έθιμα και τις διηγήσεις τους. Πολλές από τις αλλόδοξες ομάδες που γειτονεύουν με τα χωριά και τις γειτονιές των Γεζίντι λένε πως είναι αιμομίκτες, βίαιοι και κλέφτες. Λένε επίσης ότι έχουνε ουρά, ότι είναι τελείως απολίτιστοι και ότι δεν είναι καν άνθρωποι. (αν πω πως ξαφνιάζομαι θα είναι ψέματα)
Όμως το κυριότερο όλων που τους προσάπτουν, είναι ότι λατρεύουν τον Ιμπλίς ή Σεϊτάν, τον Σατανά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Γεζίντι έχουν υποστεί πάμπολλες διώξεις εδώ και 6 αιώνες τουλάχιστον. Είναι επίσης ο λόγος που πολλές φορές αντιμετωπίζονται με καχυποψία και φόβο από το ορθόδοξο Ισλάμ.
Ένας θρύλος αναφέρει ότι αν χαράξεις ένα κύκλο στο έδαφος γύρω από ένα Γεζίντι, αυτός δε θα μπορέσει να βγει ποτέ, παρά μόνο αν σπάσει κάποιος τον κύκλο απ’ έξω. Αυτό έχει σχέση με το σύμβολο του ουροβόρου φιδιού, που καταπίνει την ουρά του σ’ έναν αέναο σαμσαρικό τροχό μετενσαρκώσεων και την αδυναμία κάποιου να αποδράσει. Δεν βοηθάει κι ο θεός τους και κάθονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα κύκλο!!!

Αλλά ας σοβαρευτούμε (πόσο να σοβαρευτούμε όταν γράφουμε ηλίθιες γραφικότητες; Ας προσπαθήσομε… )ακόμα περισσότερο όσο πλησιάζουμε στην πύλη του εσώτερου χάους με όλες τις φασματικές ιριδίζουσες στρεβλώσεις και τον Πυλωρό να προεκτείνει την σκιά του!
Κατά τον Λάβκραφτ η πύλη που ανοίχτηκε για το πέρασμα των μεγάλων παλαιών νοείται ως μια δύναμη που δεν ανήκει στο δικό μας χώρο, αλλά ενεργεί και διαμορφώνεται από άλλους νόμους. Οι περιγραφές που δίνει για τον φρουρό της πύλης, τον Γιογκ Σοθόθ και την εκδήλωσή του στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές δεν είναι σαφείς, αλλά κάνουν νύξη για κάτι πελώριο και αόριστα ερπετοειδές, ένα κράμα χταποδιού, σαρανταποδαρούσας και αράχνης. Καλά το χταπόδι στην σχάρα με λαδόξυδο, μια χαρά είναι, τα υπόλοιπα όμως;…
Ο Κέννεθ Γκραντ τον περιγράφει σαν μια μάζα από ιριδίζουσες φυσαλίδες ή σφαίρες. Ενώ ή Μπλαβάτσκυ μας δίνει μια εικόνα για τις τελετές των Γεζίντι, κατά τις οποίες λέγεται ότι εμφανίζονταν τεράστιες σφαίρες φωτιάς που παίρνουνε την μορφή των πιο αλλόκοτων ζώων. !!!
Ο Γιογκ Σοθόθ σχετίζεται έμμεσα με τον θεό των Γεζίντι. Το όνομά του ίσως να αναλύεται ετυμολογικά σε “Αιώνα του Σετ-Θωθ” ή “Πατέρας Θεός Σετ-Θωθ”, του αντίστοιχου αιγυπτιακού Σατανά που αποτέλεσε μια άλλη όψη του φιδιού-παγωνιού.
Αλλά και σε άλλες παραλλαγές με την ίδια ρίζα της λέξης Αμαλήκ, ξαναβρίσκουμε τον Μελέκ Ταούς, τον βιβλικό δαίμονα Αντραμμελέχ και τους μυστηριώδεις Αμαληκίτες ή Υξώς. Αυτοί ήρθανε από τα ανατολικά από την Αραβία και αναγνώρισαν στον αιγυπτιακό θεό Σετ τον δικό τους Σουτέχ ή Μπααλ και εγκαθίδρυσαν έτσι την λατρεία αυτού του σκοτεινού θεού αντί του φωτεινού του αδελφού, του Όσιρι. Οι Αμαληκίτες και το όνομα Αμαλήκ σχετίζονται με το φίδι της Εδέμ, τον Σαμαήλ, Φαρμάκι του Θεού, έναν από τους επτά αγγέλους που ζευγάρωσαν με τις κόρες των ανθρώπων.
“Αλλά τη μορφή τους κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει, εκτός μονάχα στα χαρακτηριστικά των τέκνων που Εκείνοι γέννησαν στην ανθρωπότητα”.
Ο Λάβκραφτ γράφει για τους φοβερούς Υξώς:
“Για την λατρεία τους λέγεται ότι το κέντρο βρίσκεται στις απάτητες ερήμους της Αραβίας, όπου η Ιρέμ, η πόλη των Κιόνων, ονειρεύεται κρυμμένη και ανέγγιχτη”.
Και αλλού:
“Ίσως ήταν αυτός που ορισμένες μυστικές λατρείες της Γης ανέφεραν ψιθυριστά σαν Γιογκ Σοθόθ κι ο οποίος ήταν μια θεότητα κάτω από άλλα ονόματα”.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ασχέτως με τις διαφορές σε εξωτερικά, τοπικά ή πολιτισμικά, χαρακτηριστικά, ο Γιογκ Σοθόθ ταυτίζεται με τον Μελέκ Ταούς, τον Ουμρ ατ Ταουίλ καθώς και με κάθε άλλη παρεμφερή θεότητα που εμπεριέχει στο χαρακτήρα της το συμβολισμό του Πυλωρού ή του Φρουρού της Πύλης. Έτσι γενικότερα στην ανθρώπινη συνείδηση κάποιοι από τους αρχαίους Δρακοβασιλιάδες ανθρωποποιήθηκαν, ενώ άλλοι, όπως ο Σετ, διατήρησαν σε μεγάλο ποσοστό την αρχαϊκή φιδίσια μορφή.
Ειδικά στη περίπτωση της Γνωστικής παράδοσης, πολύ πριν τον Χριστιανισμό, όπου ταυτιζόταν ο Θεός δημιουργός αυτού του σύμπαντος, με οποιαδήποτε ερπετοειδή θεότητα, ενώ ο αληθινός Θεός για αυτούς βρισκόταν έξω απ’ τις δημιουργίες.
“Αυτή η λατρεία της Φασματικής Ύαινας επέζησε όταν όλες οι άλλες μορφές του θεού της είχαν πια χαθεί…Ο δρ Τζων Ντη ήταν ο πρώτος που τον κάλεσε από τους χώρους του Ντάαθ κατά τις ιστορικές εποχές και τον ονόμασε Χορονζόν.
Ο Άλιστερ Κρόουλυ που ήρθε σε επαφή μαζί του κατά την δική μας εποχή, επίσης τον αποκάλεσε Χορονζόν, ενώ ο Λάβκραφτ τον ‘έπιασε’ διαισθητικά ως μια τερατώδη και άμορφη βλέννα που είναι γνωστή ως Γιογκ-Σοθόθ” Nightside of Eden by Kenneth Grant

“Κι ενώ υπάρχουν εκείνοι, έγραφε ο Τρελός Άραβας, που έχουν αποτολμήσει να επιδιώξουν κάποιες ματιές πέρα από το Πέπλο, και να δεχτούν ΕΚΕΙΝΟΝ ως οδηγό, θα ήταν πιο συνετοί αν είχαν αποφύγει κάθε δοσοληψία μαζί ΤΟΥ. Γιατί είναι γραμμένο στο βιβλίο του Θωθ, πόσο τρομερό είναι το αντίτιμο έστω μίας μοναδικής ματιάς. Ούτε και μπορεί εκείνοι που περνούν να επιστρέψουν ποτέ, γιατί στις απεραντοσύνες πέρα από τον κόσμο μας υπάρχουν μορφές του σκότους που αρπάζουν και κρατούν.
Το Πράγμα που αργοσέρνεται στη νύχτα, το κακό που αψηφά το Πρεσβύτερο Σημείο, το Κοπάδι που φρουρεί τη μυστική πύλη την οποία ο κάθε τάφος είναι γνωστό ότι διαθέτει και που τρέφεται από εκείνα που ξεχύνονται από τους ενοίκους τους – όλες εκείνες οι Μαυρίλες είναι ελάσσονες συγκρινόμενες με ΕΚΕΙΝΟΝ που φρουρεί την Πύλη…Εκείνον, που θα οδηγήσει τον απερίσκεπτο πέρα απ’ όλους τους κόσμους και προς την Άβυσσο των ακατανόμαστων οι οποίοι καταβροχθίζουν τα πάντα. Γιατί Αυτός είναι ο ΟΥΜΡ ΑΤ ΤΑΟΥΙΛ, ο Υπέρτατα Αρχαίος, τον οποίο ο γραφέας αποδίδει ως Ο ΠΑΡΑΤΑΘΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ”.
Πηγήhttp://www.terrapapers.com/?p=505
terrapapers
======
Η ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ[ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ]



 O μύθος του Κουτιού της Πανδώρας είναι λίγο πολύ γνωστός, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τη συνέχεια και τις προεκτάσεις του.

Κάποια εποχή οι θεοί έφτιαξαν ένα πλάσμα υπέροχης ομορφιάς, μια γυναίκα που την έλεγαν Πανδώρα. Μαζί της η Πανδώρα έφερε ένα πελώριο βάζο που μέσα του υπήρχαν σφραγισμένα τα δώρα των θεών. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, το βάζο αυτό έμεινε στην παράδοση σαν το Κουτί της Πανδώρας και σαν τέτοιο θα το ονομάζουμε. Ήταν ένα σφραγισμένο δώρο και μπορούσε κανείς να το ανοίξει ή να το κρατήσει κλειστό. Υπήρχε, βλέπετε, το δικαίωμα της εκλογής… ένα δικαίωμα που αποτέλεσε έναν από τους πρώτους κανόνες του παιχνιδιού. Η Πανδώρα διάλεξε να το ανοίξει.


Ήταν φυσικό η ανθρωπότητα ν’ ακολουθήσει το δρόμο που έφτιαχναν οι συνέπειες εκλογής.

Ό,τι υπήρχε μέσα ξεχύθηκε στον κόσμο των ανθρώπων κι εκεί παραμένει ακόμη. Το μόνο που δεν πρόλαβε να φύγει ήταν η Ελπίδα.

Είναι ειρωνικό το πόσα ηθικοπλαστικά συμπεράσματα βγάζουν οι αμύητοι από αυτό το μύθο. Ας τα προσπεράσουμε σαν επιφανειακές αλήθειες και ας προχωρήσουμε στη δική μας συνέχεια και ανάλυση του μύθου. Άλλωστε, πολλοί έχουν προσέξει ότι κάτι δεν πάει καλά με τα επίσημα «ηθικά διδάγματα της ιστορίας. Υποτίθεται ότι από το Κουτί της Πανδώρας ξέφυγαν όλα τα κακά που καταδυναστεύουν τον άνθρωπο, εκτός από την Ελπίδα. Μα… τότε και η Ελπίδα ανήκει σ’ αυτά τα κακά; Προσπαθήστε ν’ αναλύσετε αυτό το μύθο με την Ελπίδα που μένει και με τα κακά που φεύγουν (αν φεύγουν, πού είναι το πρόβλημα;) και θα δείτε ότι δεν βγαίνει κανένα νόημα ή συμπέρασμα. Αν δεν έφευγαν τα κακά, θα μας έμεναν μαζί με την Ελπίδα; Αν πάλι μόνο το ότι ξέφυγε μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο, τότε τι σημασία έχει η Ελπίδα που έμεινε κλεισμένη μέσα;

Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποιο κενό σ’ αυτό το μύθο. Όμως όλα μπορούν να εξηγηθούν, αν δεχτούμε ότι το Κουτί συμβολίζει τον έλεγχο του ανθρώπου στα όσα υπήρχαν μέσα. Δεν υπήρχαν καλά ή κακά στο Κουτί της Πανδώρας.

Υπήρχαν πράγματα που ξέφυγαν από τον έλεγχο του ανθρώπου… αλλά ίσως και των θεών που τα έκλεισαν εκεί.

Χρειάζονται τα Μάτια του Παγωνιού για να τα δει κανείς και η Φωλιά του Παγωνιού για να τα ξαναφέρει στον έλεγχο ανθρώπων και θεών. Η άγνωστη συνέχεια αυτού του μύθου εξηγεί πιο αναλυτικά την όλη ιστορία.

Ξέρουμε τι έμεινε στο Κουτί της Πανδώρας –η Ελπίδα– αλλά τι ξέφυγε; Ξέφυγε ένα πράγμα με πολλά ονόματα, αλλά εδώ θα περιοριστούμε στο πιο απλό απ’ όλα. Ξέφυγαν οι Λέξεις.

Όπως είπαμε, το περιεχόμενο του Κουτιού δεν ήταν καλό ή κακό· δεν είχε σημασία το ίδιο το περιεχόμενο όσο ο έλεγχός του, και το χάσιμο του ελέγχου συμβολίζεται με το άνοιγμα του Κουτιού. Οι Λέξεις δεν ήταν κι αυτές καλές ή κακές· ήταν απλά σύμβολα συνεννόησης. Δεν είχαν υπόσταση, αλλά περιέγραφαν πράγματα δίνοντάς τους έτσι υπόσταση. Όταν όμως οι λέξεις ξέφυγαν από τον έλεγχο, απόκτησαν δική τους οντότητα κι έγιναν οι ίδιες πραγματικότητες. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω…

Οι θεοί ξεπήδησαν από το Χάος. Το Χάος δεν σήμαινε στην αρχαιότητα αυτό που σημαίνει σήμερα. Ουσιαστικά σήμαινε το Κενό, το Ανύπαρκτο, το Τίποτε. Οι Λέξεις ήταν αυτές που έδωσαν συγκεκριμένες μορφές στο Τίποτε. Όσο ήταν ελεγχόμενες αυτό ήταν καλό, γι’ αυτό, στη μυθολογική γλώσσα, οι θεοί μπορούσαν ν’ αλλάξουν μορφή. Αρκούσε μια Λέξη για υπάρξει Δημιουργία. *

Με μια Λέξη οι θεοί αναδημιουργούσαν τον εαυτό τους.

Στην απόκρυφη παράδοση υπάρχουν αυτές οι Λέξεις Γνωστές σαν Ονόματα Δύναμης. Οι χριστιανοί μπορεί να θυμηθούν το Λόγο… Αλλά, γιατί να δώσουμε μόνο αποκρυφιστικό τόνο στα γεγονότα; Οι φυσικοί ας θυμηθούν τη φύση της ύλης σαν μια καμπύλωση του κενού. Στην ανώτερη φυσική, η ύλη είναι δημιούργημα του κενού. Αρκεί να καμπυλώσει ο χώρος για να έχουμε ύλη από τη μια μεριά της καμπύλης κι ενέργεια από την άλλη. Στη φυσική καμπυλώνεται το Τίποτε για να δημιουργηθεί το Κάτι.

Έτσι, ας μην βλέπουμε τόσο συγκαταβατικά τη γλώσσα του μύθου. Μπορεί να πει με λίγες λέξεις το ίδιο πράγμα που λέει η επιστήμη με χιλιάδες λέξεις κι άλλες τόσες εξισώσεις.

Ονόματα Δύναμης στη Μαγεία. Λόγος στη Θρησκεία. Καμπύλωση του Χώρου στη φυσική. Και… Λέξεις για το συγγραφέα.

Οι Λέξεις, λοιπόν, ήταν τα εργαλεία της Δημιουργίας. Οι Λέξεις έδωσαν ιδιότητες στο Κενό και οι ιδιότητες έδωσαν μορφή στις Λέξεις. Ο ρεαλιστής αναγνώστης μπορεί να εκφράσει το ίδιο πράγμα με όρους κβαντομηχανικής και σχετικότητας, αλλά το μόνο που θα αποδείξει είναι αυτό ακριβώς: Ότι είναι σκλάβος των Λέξεων αντί γι’ Αφέντης τους.

Είτε, λοιπόν, το δούμε από την πλευρά της επιστήμης είτε από την πλευρά της απόκρυφης παράδοσης, το γεγονός παραμένει: οι Λέξεις γέννησαν την Ύπαρξη από το Κενό. Η Πραγματικότητα είναι μια Λέξη.

Όταν θεοί και άνθρωποι έχασαν τον έλεγχο των Λέξεων, έχασαν και τον έλεγχο της Πραγματικότητας. Ως τότε –μιλώντας πάντα με τη γλώσσα του μύθου– η Πραγματικότητα ήταν μια πλαστική κατάσταση που γινόταν συγκεκριμένη δίνοντάς της ένα Όνομα. Η Πραγματικότητα μπορούσε ν’ αλλάξει κατά βούληση.

Χάνοντας τον έλεγχο των Λέξεων η Πραγματικότητα έγινε αυθύπαρκτη, η κάθε Λέξη πάγωσε σε μια συγκεκριμένη Μορφή και το Σύμπαν έγινε μια πελώρια φυλακή.

Για να έχετε μια απλή εικόνα, φανταστείτε ότι, ελέγχοντας τις λέξεις, η Πραγματικότητα ήταν σαν υγρός, νωπός πηλός. Μπορούσε να πάρει οποιαδήποτε μορφή και μετά ν’ αλλάξει σε κάποια άλλη, κατά βούληση. Χάνοντας τον έλεγχο των Λέξεων, ο πηλός αυτός ψήθηκε σε συγκεκριμένες συμπαγείς μορφές.

Το Σύμπαν άρχισε έτσι ν’ απολιθώνεται χάνοντας την ελευθερία του. Οι βασικές αυτές συμπαγείς μορφές του στερεοποιημένου πηλού έγιναν οι Νόμοι του Σύμπαντος, οι Φυσικοί Νόμοι. Οι Νόμοι αυτοί φυλάκισαν θεούς κι ανθρώπους –όχι ότι υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στα δύο. Οι Λέξεις αυτές καλουπώθηκαν σε πράγματα ή καταστάσεις που ονομάστηκαν θεοί ή άνθρωποι.

Αυτό το πάγωμα του Σύμπαντος σε συγκεκριμένες, δεσμευτικές πραγματικότητες άρχισε να λειτουργεί σαν καρκίνωμα και να εξαπλώνεται στους κόσμους. Οι καρκινικές μεταστάσεις ονομάστηκαν Απόλυτες Αλήθειες και χωρίστηκαν σε επιμέρους κατηγορίες. Θρησκείες, επιστήμες, φιλοσοφίες και ιδεολογίες είναι κακοήθη νεοπλάσματα με βασικό χαρακτηριστικό τους την Απόλυτη Αλήθεια.

Ωστόσο, σ’ αυτόν το μυθικό οργανισμό, υπήρξαν αντιδράσεις σ’ αυτή την καταστροφική πορεία. Οι απόκρυφες παραδόσεις της μαγείας, ορισμένα μυστικιστικά δόγματα της θρησκείας και μερικές μεγάλες διάνοιες της επιστήμης άρχισαν να λειτουργούν σαν λευκά αιμοσφαίρια και αντισώματα στο όλο αρρωστημένο σύστημα.

Έτσι γεννήθηκε η Φωλιά του Παγωνιού.

Έτσι, ίσως ενδιαφέρεστε να μάθετε πώς ξεχωρίζει ένα καρκινικό κύτταρο από ένα υγιές, ή, πιο σημαντικό, πώς θα διακρίνετε ένα λευκό αιμοσφαίριο ή αντιγόνο από ένα καρκινικό στη μαγεία, τη θρησκεία, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τις ιδεολογίες.

Το Σύμπαν ήταν πολύ μεγάλο για να εξαπλωθεί παντού η αρρώστια των Λέξεων. Οι θεοί είχαν κρατήσει αρκετές Λέξεις κάτω από τον έλεγχό τους. Οι Λέξεις αυτές δεν είχαν παγώσει και πήξει κάτω από συγκεκριμένα καλούπια, κι έτσι μπορούσαν ν’ αποκτήσουν οποιαδήποτε μορφή. Αντίθετα, εκείνες που είχαν ξεφύγει από το κουτί της Πανδώρας είχαν απολιθωθεί σε συγκεκριμένα αντικείμενα ή αξίες, διαμορφώνοντας έτσι αυτό που ο άνθρωπος ονομάζει πραγματικότητα. Σαν αποτέλεσμα, είχαν παγιδευτεί στην ίδια τους τη συγκεκριμένη μορφή. Δεν είχαν την ελευθερία που έχουν οι ελεγχόμενες…

Οι ελεύθερες Λέξεις ή θεοί δεν δεσμεύονται από τις τεχνητές πραγματικότητες, κι έτσι μπορούν όχι μόνο να προσαρμόζονται στην κάθε πραγματικότητα, αλλά και να δημιουργούν προσωρινές πραγματικότητες. Είπαμε ότι πολεμούν τον αντίπαλο με τα ίδια του τα όπλα. Και η βασική μέθοδος του πολέμου είναι απλή:

Ακυρώνουν ή διαλύουν τις παγωμένες, συγκεκριμένες πραγματικότητες δημιουργώντας στον ίδιο χώρο το αντίθετό τους.

Είναι εύκολο να καταλάβει τώρα κανείς ότι, αρκεί να εισάγεις νέες Λέξεις στο σύστημα των φυσικών νόμων για ν’ αλλάξεις ή ν’ ακυρώσεις τη συγκεκριμένη του πραγματικότητα. Αρκεί να εισάγεις μια κατάσταση που να έρχεται σε αντίθεση με τους φυσικούς νόμους του συστήματος πραγματικότητας για ν’ ανατρέψεις αυτή την πραγματικότητα.

Εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Δεν μπορείς ν’ αντικαταστήσεις τους φυσικούς νόμους με άλλους φυσικούς νόμους. Η φυλακή δεν καταρρέει έτσι, αλλά απλώς μεταμορφώνεται σε άλλη φυλακή. Η τεχνική απαιτεί να εισάγεις κάτι που να έρχεται σε αντίθεση με τους φυσικούς νόμους του συστήματος, χωρίς να τους καταργεί.

Το Σύμπαν κάποτε έπεσε στην παγίδα της Συγκεκριμένης Μορφής, της Συγκεκριμένης Πραγματικότητας. Αλλά ποιος δεν ξέρει ότι από τη στιγμή που ένα σύστημα παγώνει, αυτό σημαίνει και το θάνατό του; Επίσημες κι ορθόδοξες θρησκείες, επιστήμες και ιδεολογίες μας οδηγούν σε τέτοια συγκεκριμένα, παγωμένα συστήματα. Τα ονομάζουν Παραδείσους, Ουτοπίες ή οτιδήποτε σχετικό. Μα, αν ο Παράδεισος ή η Ουτοπία ήταν κάτι συγκεκριμένο, αυτό και όχι άλλο, μας περιγράφουν κάτι χειρότερο από οποιαδήποτε κόλαση φαντάστηκε ποτέ κανείς. Ένα αιώνιο πάγωμα σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, δίχως ίχνη ελευθερίας. Όσο για την ελευθερία που υπόσχονται αυτά τα ορθόδοξα συστήματα, δεν είναι παρά άλλη μια παγωμένη λέξη, μια «ελευθερία» από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς.

Θυμηθείτε: Σε κανένα θρησκευτικό παράδεισο και σε καμιά επιστημονική ή ιδεολογική ουτοπία δεν υπάρχει έξοδος. Μπαίνεις εκεί και μένεις για πάντα εκεί. Αν αυτό δεν είναι η έσχατη φυλακή και η έσχατη κόλαση, τι είναι;

Σε γενικές γραμμές η Φωλιά του Παγωνιού λειτουργεί κυρίως μέσω της παράταξης που έρχεται σε αντίθεση με τη θρησκευτική ή επιστημονική ορθοδοξία. Δεν θα ήταν λάθος αν συμπεραίνατε ότι ένα συνειδητό μέλος της Φωλιάς του Παγωνιού ενεργεί σαν αιρετικός ιεροκήρυκας ή σαν μάρτυρας της επιστήμης στις περιόδους που κυριαρχεί η θρησκεία και σαν αιρετικός επιστήμονας ή μάρτυρας της θρησκείας στις περιόδους που κυριαρχεί η επιστήμη.

Ένα τέτοιο πλάσμα, λοιπόν, δε έχει πιστεύω, ιδεολογία, συνείδηση;

Συνείδηση έχει. Μη συγχέετε την Παγωμένη Συνείδηση με την Πλαστική Συνείδηση και, πάνω απ’ όλα, μη συγχέετε την ηθική των Παγωμένων Κανόνων της κάθε εποχής με τη συνείδηση ενός πλάσματος που γνωρίζει τον εαυτό του και το σύμπαν....Γ.Μπαλάνος

ΠΕΡΙ ΜΑΣΟΝΙΑΣ.....[Μέρος Β΄]

Τα σύμβολα
Η συμβολική και αλληγορική μέθοδος διδασκαλίας των μασόνων έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα και κατάγεται από τους αλεξανδρινούς χρόνους, όπως διακηρύσσουν οι θεωρητικοί αξιωματούχοι τους.

Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες αποτελούνε τη βάση του τεκτονικού συστήματος, παραδέχεται ο μασόνος Mackey:
·         Από την αλεξανδρινή σχολή κατέχομε, γράφει, τον γνωστικισμό και την καβαλλά και ιδίως το σύστημα του συμβολισμού και των αλληγοριών, που βρίσκεται στη βάση της τεκτονικής φιλοσοφίας.
Στους πυθαγόρειους και τους αλεξανδρινούς χρωστούν οι τέκτονες δάσκαλοι την ουσία των δογμάτων και την εσωτερική μέθοδο μεταδόσεώς τους.
Και υπογραμμίζει ο μασόνος θεωρητικός δάσκαλος:
«Ο Αριστόβουλος και ο Φίλων -ζήσανε διαφορετικούς αιώνες- διδάξανε στους μασόνους τη θεωρία ότι οι ιερές γραφές των Εβραίων ήσαν με το σύστημα των αλληγοριών τους, η πραγματική πηγή κάθε θρησκευτικού και φιλοσοφικού δόγματος (που ακολουθούν οι μασόνοι!), του οποίου η φραστική και επιφανειακή μορφή ήτανε μόνο για τον κοινό λαό (τους αμύητους και βέβηλους, κατά τη μασονική ορολογία), ενώ η εσωτερική ή «κεκρυμμένη έννοια προωρίζετο μόνον δια τους μύστας».

Μύστες κατά τον τεκτονισμό είναι ο Βούδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ορφέας, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και άλλοι δάσκαλοι μυστικών και απόκρυφων ή θεοσοφικών θεωριών, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι ήτανε και είναι μασόνοι»!
Ο Μέγας Αρχιτέκτων
Με όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία, ο τεκτονισμός έχει τη μορφή θρησκείας, αφού διαθέτει διδασκαλίες και δόγματα βιωματικής πίστης, ιερατεία, απρόσωπο θεό, αμφιέσεις και ιερά σύμβολά, τυπικά, δόγματα, ναούς, μυστήρια και τελετουργίες.
Ο τεκτονισμός δεν επιβάλλει θετική πίστη σ΄ ένα θεό και στην αποκάλυψη, αλλά σε μια άχρωμη θρησκευτικότητα, που ο καθένας διαμορφώνει. Η αυτογνωσία είναι ένα σύνθημά τους και δόγμα, όπως και των γνωστικών, οι οποίοι με την αυτογνωσία θεοποιούσανε τον άνθρωπο.
Ο μασόνος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει, στα πλαίσια μη δέσμευσης των μασόνων για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αρκεί να μην αμφισβητεί ό,τι διδάσκεται στα τεκτονικά τυπικά. Ή, καλύτερα, να τα αποδέχεται με τη συνεχή επανάλειψη. Έτσι ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι είναι δάσκαλοι και μύστες, απ΄ όπου ο μασόνος αντλεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι η κάθε μεγάλη δύναμη, η οποία έχει τις ρίζες του στο θεό ’μμωνα, τον οποίο θεωρούν οικοδόμο, ή αρχιτέκτονα, γιατί “’μων” στα εβραϊκά σημαίνει ακριβώς αυτές τις ονομασίες.
Το δόγμα της ενότητας της μασονίας καλύπτεται από το σύνολο των διαφόρων εκδηλώσεων «του ενός και μόνου θεού», «του ανύπαρκτου, του ενουσίου όντος, του μόνο γεννώντος στον ουρανό και στη γη, του απάτορος και αμήτορος, πατέρα και μητέρα των πάντων». Πρόκειται για την γνωστική θεωρία του αρσενικού-θηλυκού, του ανδρόγυνου όντος κ.λπ.
Η θρησκευτική φιλοσοφία του τεκτονισμού βασίζεται στις θεωρίες που θεμελίωσαν οι μασόνοι Lessing, Herder και Fichte, «θέτει όλες τις θρησκείες στο ίδιο επίπεδο». Οι διάφορες θρησκείες «αποτελούνε σταθμούς στην εξέλιξη της ανθρωπότητας προς το υπέρτατο τέρμα, όπου όλοι οι λαοί θα φτάσουνε και θα βρουν εκεί τον αληθινό δρόμο». Τον δρόμο προς το φως! Αυτό το παρέχει ο τεκτονισμός και, μάλιστα, αλάνθαστα.
«Οι μασόνοι κρατούνε για τους εαυτούς τους την τέχνη να φυλάγουνε τα μυστικά. Κρατούνε για τους εαυτούς τους, επίσης, την τέχνη της μετουσιώσεως, τα μέσα να επιτυγχάνουνε την τέχνη του Αμπράκ ».
Αποκρυφισμός
Ο τεκτονικός αποκρυφισμός, είναι ένα άλλο στοιχείο, που δημιουργεί στη φαντασία του λαού δαιμονικές και υπερφυσικές δυνάμεις, για τα μέλη των Στοών.
- Υφίσταται αποκρυφισμός στη μασονία;
Βεβαίως, αφού μελετούν το ταλμούδ, την καβαλλά, την κλείδα του Σολομώντα (Clavicula Salomonis) και τις διδασκαλίες αποκρυφιστών, όπως του Καλλιόστρο, του Μαρτίν, του Στέπτφερ, του δρ. Παπύς κ.ά. ΄Η δίνουν ερμητικές εξηγήσεις σε θεολογικές απόψεις επίσημων θρησκειών, όπως λ.χ. θεωρούν ιερή τη λέξη ΙΝRI (Igne Natura Renovatur Integra=με τη φωτιά η φύση αναγεννάται ολόκληρη), που δίδασκαν οι Ιππότες του Ναού (Ναΐτες). Αντιστρέψανε, δηλαδή, το Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων σε ερμητική θεωρία.
Υποστηρίζεται, εξάλλου, ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός, ιδιαίτερα στους φιλοσοφικούς βαθμούς, έχει σχέση με τον αποκρυφισμό. Όλη η διάρθρωση του τεκτονισμού μετά τον 3^ο βαθμό, περικλείει μεγάλο μέρος της απόκρυφης επιστήμης και του μυστηρίου, συγχρόνως.  Αλλοιώτικα θα ήταν αδύνατο  να ερμηνευτούνε και να γίνουνε κατανοητοί οι φιλοσοφικοί βαθμοί, τα σύμβολα και οι αλληγορίες τους, που διαμορφωθήκανε το 18^ο αιώνα.
Μεταξύ των θεωριών που πρεσβεύουν, όπως είπαμε, είναι τα διάφορα μυστήρια των ορφικών, των πυθαγορείων, της Ελευσίνας και του Ερμή του Τρισμέγιστου. Όλα με μία ασάφεια και μια δική τους εξήγηση.
Να ένα δείγμα συμβολικής διδασκαλίας με ερωτήσεις και απαντήσεις, όπως το παρέχει σε κατήχηση μασόνου ο δικός τους Wahreit Einigkeit:
Ε. Τι οικοδομούν οι Ελεύθεροι Τέκτονες;
Α. Aόρατον Ναόν, του οποίου το σύμβολον είναι ο Ναός του Βασιλέως Σολομώντος.
Ε. Πώς ονομάζεται η διδασκαλία του τόπου της ανεγέρσεως του μυστικού αυτού οικοδομήματος;
Α. Βασιλική Τέχνη, διότι διδάσκει τον άνθρωπον πώς να κυβερνά τον εαυτόν του.
Διαμάχες
Ο τεκτονισμός αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει κατά καιρούς επιθέσεις από τις Εκκλησίες. Η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησίες υπήρξανε πάντοτε εχθρικές μαζί του. Ιδίως η Καθολική, που ήτανε και θέμα ισχύος της στην περίοδο του ιπποτικού μεσαίωνα.G7 και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που ελέγχουνε την πολιτική και την οικονομική δραστηριότητα των κρατών και των λαών τους.  Παρόλα αυτά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και τα υπόγεια κέντρα της μασονίας, λόγω της αφανούς, μυστικής και σιωπηρής δραστηριότητάς της, είναι σε θέση να κάνουνε ζημιά σε πρόσωπα και φορείς. Κανένας δεν γνωρίζει, από πού μπορεί να «σου έρθει» η επίθεση. Ο γράφων (ο ομιλών), άλλωστε, έχει υποστεί αυτήν την υπόγεια επίθεση στο πετσί του επί πολλά χρόνια. Τόσο σε πολιτικό, όσο και σε κοινωνικό-επαγγελματικό επίπεδο!  Όσο για την Εκκλησία, αυτή περιορίζεται σε μερικές αντιμασονικές ψευτοεκδόσεις και σε φραστικό πόλεμο, που δεν αγγίζουνε την ουσία του προβλήματος

Η ανωτάτη δύναμη είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος με συγκρητιστική θεοσοφική (μανιχαϊκή) μορφή αποδοχής από το κάθε μέλος της Στοάς.
Οι τέκτονες, κατά καιρούς, αναφέρουν ότι ανώτατοι κληρικοί μετείχανε στην οργάνωσή τους και ότι η μασονία δεν είναι θρησκεία, αλλά φιλοσοφικό-φιλανθρωπικό σύστημα. Έτσι, λειτουργεί στην Ελλάδα με Διάταγμα, που πρωτοεκδόθηκε το 1927 και άλλα που εκδοθήκανε το 1949 και το 1956 με υπογραφές του Παύλου Κουντουριώτη, του βασιλιά Παύλου, των υπουργών κοινωνικής πρόνοιας της εποχής Κωνσταντίνου Καραμανλή και Π. Λεβαντή. Τα διατάγματα χαρακτηρίζουνε το Τεκτονικό Ίδρυμα, ως φιλανθρωπικό.
Από της ιδρύσεώς του ο Ελληνικός τεκτονισμός αντιμετώπισε από μεγάλη μερίδα του λαού αμφισβήτηση και επιφυλάξεις. Φυσικά και από την Εκκλησία.
Η εμφάνιση του μασονισμού αρχίζει, για το ελληνικό στοιχείο, στο εξωτερικό. Στην Ιταλία, στην Αίγυπτο και στην Αγγλία. Εκεί όπου υπήρχε ελληνισμός και μάλιστα με οικονομική άνεση.
Στον ελληνικό χώρο η πρώτη μασονική στοά εμφανίζεται το 1740 στην Κέρκυρα. Λειτούργησε κάτω από την κηδεμονία της Στοάς της Βερώνας και με χρήση της ιταλικής γλώσσας, ενώ πρόεδρός της ήταν ο προβλεπτής της Ενετικής Δημοκρατίας των Ιονίων Νήσων. Την ίδια περίοδο, στα 1744, λειτούργησε στο Γαλατά της Κωνσταντινουπόλεως Στοά, τα μέλη της οποίας αποκαλούνταν Κονιάτες. Σώθηκε ένα αντίτυπο του τυπικού με τίτλο «Τέκτων μαθητευόμενος. Πρώτος βαθμός», αντίτυπο του  οποίου ήρθε στα χέρια του Οικουμενικού Πατριάρχου Παϊσίου, το 1745. Ο Παϊσιος από τη Νικομήδεια με εγκύκλιο του αποκήρυξε τους τέκτονες και τους χαρακτήρισε άθεους. Στην Κύπρο, ο αρχιεπίσκοπος Κυπριανός με αφοριστική εγκύκλιο αποκαλεί τους τέκτονες προδότες, γιατί συνεργάζονται με τους ’γγλους κατακτητές, αφού συνυπάρχουν σε μυστικές μασονικές στοές και αποκαλούνται αδελφοί.
Απόσπασμα του τυπικού των τεκτόνων του Γαλατά, που διασώθηκε, αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Όστις επιθυμεί να συναριθμηθή με την Εταιρείαν των Κονιατών πρέπει να συστηθή από έναν άλλον συνάδελφον ως υποκείμενον αρκετόν και άξιον και τότε θέλει δοθή άδεια να παρουσιασθή οδηγούμενος από εκείνον τον συνάδελφον, χωρίς φως, μέσα εις ένα σπίτι (ωσάν εις τόπον της Βηθλεέμ) της Εταιρείας και φθάνοντας εκεί ερωτάται εάν έχη πνεύσιν, ήγουν κλίσιν, δια να συναριθμηθή, ερωτάται περί της καταστάσεώς του, ονόματός του και επωνυμίας του, έπειτα του αφαιρείται κάθε λογής μέταλλον, λίθος πολύτιμος και τα εξής.
» Γυμνώνεται το δεξιόν γόνυ και εις τον αριστερόν του πόδα επάνω εις το παπούτζι του μποδένουν μίαν γόβαν, ήγουν κοντούραν φράγκικην περισφαλίζοντές του  τους οφθαλμούς με ένα μανδήλιον. Εις τοιούτον τρόπον τον αφίνουν ως μίαν ώραν σχεδόν εις τας φαντασίας του. Περνώντας ούτος ο καιρός ερωτάται τρεις φορές περί του ονόματος του βαπτίσματος έστω και έξω από το σπίτι είναι οι συνάδελφοι με σπαθί γυμνόν εις τας χείρας, φυλάττοντές το από κάθε ακαθαρσίαν. Ο Π ρ ω τ ο μ α ϊ σ τ ω ρ   περιεζωσμένος ζώνην γαλαζίαν εις σχήμα τρίγωνον προτάσσει να ερωτηθή εάν έχη πνεύσιν και τούτο ποιών ο ανάδοχος, ο  υποψήφιος αποκρίνεται και έτσι ο πρωτομαϊστωρ  του τάζει  την είσοδον, κάμνοντάς τον να κάμη τρεις γύρω τριγύρω μιάς συγγραφής εξαπλωμένης επάνω εις το έδαφος, παρουσιάζοντας επάνω εις δύο κολόνας την σκιαγραφίαν του Ναού του Σολομώντος με δύο γράμματα κεφαλιακά Ι.Π. Εις το μέσον του θαλάμου είναι τρεις μεγάλαι λαμπάδες αναμμέναις ύστερα από τρία τέταρτα της ώρας τον υπάγουν εις το μέσον του αυτού τόπου, έμπροσθεν του πρωτομαϊστορος ο οποίος ευρίσκεται έμπροσθεν μιάς καθέδρας μεγάλης επάνω εις την οποίαν είναι το Ευαγγέλιον του Αγίου Ιωάννου και ερωτηθείς περί της πνεύσεώς του, αποκρίνεται και πάλιν έτσι προστάζει να του λυθούν οι οφθαλμοί. Οι συνάδελφοι του πιάνοντας τα άρματα πλησιάζουν αυτόν ύστερα από τρεις κινήσεις εις ένα θρόνων χωρίς ακούμβισμα όπου είναι πλησίον εις την μεγάλην καθέδραν.

» Πρέπει έπειτα αυτός με το γόνυ γυμνόν να γονατίση επάνω εις το θρονί το χωρίς ακούμβισμα και το άλλο πόδι να το αφίνη κρεμάμενον εις τον αέρα ερωτώντας τον εις τον αυτόν καιρόν ο πρωτομαϊστωρ αν τάσση να φυλάττη τα απόκρυφα των Κονιατών και της τάξεώς των, πλην έμπροσθεν τινός συναδέλφου και παρόντος του πρωτομαγίστορος. Του γυμνώνεται το στήθος δια να ιδούν μην είναι γυναικείας φύσεως και εγγίζοντάς τον εις το αριστερό βυζί ένα πριέλι το οποίον ο ίδιος κρατεί έχοντας το δεξιόν του χέρι επάνω εις το Ευαγγέλιον του Αγίου Ιωάννου, ομνύει

» Τελειώνοντας ασπάζεται το Ευαγγέλιον και ο πρωτομαϊστωρ προτάσσοντάς τον να συμώση, του δίδει την ζώνην του λευκού δέρματος των κονιατών και δύο ζευγάρια χειρόκτια ένα διά λόγου του και άλλο δια την πλέον ηγαπημένην του ».

Μετά από διάφορες περιπέτειες δημιουργήθηκε στην Αθήνα τεκτονική κίνηση με διευθυντήριο. Το προσωρινό διευθυντήριο αποτελέστηκε από τους υπουργούς Σπήλιο Αντωνόπουλο και Δ. Μαυροκορδάτο, τον καθηγητή του αστικού και εμπορικού δικαίου Ν. Δαμασκηνό, με αναπληρωματικό μέλος τον, επίσης καθηγητή Πανεπιστημίου, Ι. Παπαδάκη. Το διευθυντήριο προχώρησε στη δημιουργία Στοών και χειραφετήθηκε από την ιταλική τεκτονία, οπότε έκανε εκλογές και συστήθηκε η Μεγάλη Στοά, αποτελούμενη από τους:
·         Α. Γονατά, Ν. Δαμασκηνό, Π. Πυλαρινό, Ε. Σταυρόπουλο, Μ. Δροσινό, Α. Γλαράκη, Ε. Μόρδο, Λ. Αργυρόπουλο, Α. Καλύβα, Σ. Δουκάκη, Σ. Αντωνόπουλο, Γ. Γλύνη, Α. Κριτή και Α. Βαρελίδη.
Ο Τεκτονισμός αντιμετώπισε δυσκολίες και είχε εσωτερικές διαμάχες, από την πρώτη στιγμή. Στην προσπάθεια να υπάρξει ενότητα σκεφτήκανε να φέρουνε μία προσωπικότητα από το  εξωτερικό. Στην Αγγλία ζούσε ένας ΄Ελληνας με το όνομα Δ. Ροδοκανάκης, ο οποίος ισχυριζότανε ότι ήτανε πρίγκιπας, διάδοχος του θρόνου του Βυζαντίου, ενώ επρόκειτο για το γιο εμπόρου από τη Σύρα. Τον απατεώνα ψευτοπρίγκιπα καλέσανε, τον χειροτονήσανε στους ανώτατους βαθμούς και  ως 33^ος σύστησε το πρώτο Ύπατο Συμβούλιο του 33^ου βαθμού. Ο ίδιος έγινε ΄Υπατος Ταξιάρχης και μεγάλος Αρχιγραμματέας  ο Ι. Παπαδάκης.
Η άρχουσα τάξη των Αθηνών μπήκε στη μασονία, δημιουργώντας μία λέσχη πολιτικής και οικονομικής ισχύος, αφού την αποτελούσαν υπουργοί, καθηγητές πανεπιστημίου, επιχειρηματίες και προσωπικότητες της «καλής κοινωνίας», όπως οι Α. Βρυζάκης, Σ. Στεφάνου, Σ. Αραβαντινός, Φ. Σερπιέρης, Ν. Φίλωνος, Κ. Κατακουζηνός, Τ. Φιλήμονας, Θ. Φλογαϊτης, Μ. Μπότσαρης, Ν. Γιαννικώστας, Επ. Κανάρης, Ν. Ράδος, Ν. Βάρβογλης, Σ. Νάγος, Π. Χατζηπάνος (ως υπουργός Εργασίας κατηγορήθηκε για ατασθαλίες και αναγκάστηκε να παραιτηθεί), Β. Κριμπάς κ.ά.

Μάχες χωρίς πυρά
Η Εκκλησία ήταν ανέκαθεν εναντίον της λειτουργίας του τεκτονισμού, αλλά περιοριζότανε σε φραστικούς αφορισμούς και αποδοκιμασίες, ενώ ορισμένοι μητροπολίτες, επειδή συνεργάζονται με πλούσιους μασόνους, κάνουνε το «κοροΐδο». Κάνουνε τα στραβά μάτια και ότι δήθεν δεν γνωρίζουνε τη συμμετοχή τους στη μασονία.
Υπάρχουνε, βέβαια, εξαιρέσεις. Μία χαρακτηριστική περίπτωση είναι του αρχιεπισκόπου Πατρών και Ηλείας Ιεροθέου, που το 1898-9, ήτανε πρόεδρος της Σχολής Απόρων Παίδων στην Πάτρα. Πληροφορήθηκε ότι μασόνοι ήτανε καθηγητές και κάνανε προσηλυτισμό στους μαθητές. Ζήτησε από  το διευθυντή να τους απομακρύνει. Εκείνος δεν υπάκουσε (!) και ο αρχιεπίσκοπος παραιτήθηκε καταγγέλλοντας το γεγονός.
Στα μεταπολιτευτικά χρόνια έκδοτης εβδομαδιαίας εφημερίδας αποκάλεσε μασόνο τον επίσκοπο Δωδώνης Χρυσόστομο (σημερινό μητροπολίτη Ζακύνθου). Ο επίσκοπος εμήνυσε τον εκδότη, για εξυβριστικό και συκοφαντικό το χαρακτηρισμό. Η δίκη προσδιορίστηκε να γίνει στη Λάρισα. Πόλη στην οποία υπάρχει μεγάλη μασονική δραστηριότητα, αλλά και παραεκκλησιαστική δράση. Στο δικαστήριο γίνανε προσπάθειες να ματαιωθεί η δίκη, για να μη συζητηθεί. Δεν συνέφερε τους μασόνους η δίκη, αν έβγαινε απόφαση ότι ο χαρακτηρισμός μασόνος μπορεί να θεωρείται υβριστικός και συκοφαντικός, για ιεράρχη. Αλλά και οι παραεκκλησιαστικοί θέλανε να αθωωθεί ο δικός τους άνθρωπος, ο εκδότης, που έγραψε όσα έγραψε για να βλάψει προσωπικά τον επίσκοπο Δωδώνης και δι΄ αυτού τον αρχιεπίσκοπο, μακαριστό Σεραφείμ. Ύστερα από τρίωρη διάσκεψη, και παρά την αντίθετη άποψη του εισαγγελέα της έδρας κ. Φλώρου, το δικαστήριο ματαίωσε τη συζήτηση, επειδή ο επίσκοπος είχε πάρει άδεια για να κάνει μήνυση από τον προϊστάμενό του αρχιεπίσκοπο και όχι από την Ιερά Σύνοδο!
Στις χρονιές 1998-99 το Υπουργείο Παιδείας, υπουργεύοντος του κ. Γερ. Αρσένη, μελέτησε και αφαίρεσε από τα σχολικά βιβλία του λυκείου τα κεφάλαια που έχουν σχέση με το σιωνισμό και τη μασονία. Η Ιερά Σύνοδος αντέδρασε και η απάντηση, που δόθηκε από τον Υπουργό στον αρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο, ήταν ότι το θέμα το χειριζότανε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Επικοινωνήσαμε τότε, τόσο με τον αρχιεπίσκοπο, όσο και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, για να πληροφορηθούμε τη διαδικασία και το σκεπτικό των δύο πλευρών. Χρειάστηκε να γίνει αλληλογραφία εκ μέρους μας και να ζητηθεί η επέμβαση της Υπουργού Εσωτερικών κας Βάσως Παπανδρέου, του Συνηγόρου του Πολίτη και των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, για να μας στείλει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τα πρακτικά της συζήτησης των «εγκεφάλων» του, που καταλήξανε στην αφαίρεση αυτών των κεφαλαίων, από τα βιβλία των θρησκευτικών.  Η πράξη, ασφαλώς, δείχνει, ότι οι δύο δυνάμεις, το Ισραηλιτικό Συμβούλιο και η μασονία, διαθέτουνε γερές προσβάσεις στην εξουσία, αφού επιβάλλανε την άποψη τους. Έτσι, τα ελληνόπουλα δεν ενημερώνονται για τα δύο αυτά παράκεντρα εξουσίας, που δρουνε στην ελληνική κοινωνία. Οπωσδήποτε ρόλο  παίξανε και τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ποίων, άραγε, δικαιωμάτων, όταν υπονομεύεται η ελληνική κοινωνία;
Σήμερα, στην ελληνική κοινωνία η μασονία δεν έχει την παλιά αίγλη της. Τα κέντρα εξουσίας έχουνε μεταφερθεί σε άλλες κλειστές λέσχες, όπως της Ρώμης, τη Μπίλντεμπεργκ, τα Ινστιτούτα Στρατηγικών και Πολιτικών Μελετών, τους
Από τις εκδόσεις αυτές, φαίνεται ότι οι συγγραφείς τους έχουν ελλιπή ενημέρωση.   Έτσι οι μασόνοι χαίρονται, γιατί δεν υπολογίζουνε την Εκκλησία, ως σοβαρό αντίπαλο, αφού τα επιχειρήματα είναι επιφανειακά και αυτά που γράφονται στις διάφορες εγκυκλοπαιδείες ασήμαντα. Οι ληματογράφοι των εγκυκλοπαιδειών, στην πλειοψηφία τους είναι «μασόνοι», ή αντιγραφείς του λήμματος από ξένες πηγές. Χαρακτηριστικό, τέλος, είναι το γεγονός, ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν έχει τις εκδόσεις του Τεκτονικού Ιδρύματος. Τα περί τεκτονισμού βιβλία είναι εκείνα που οι ίδιοι οι μασόνοι στέλνουν, ενώ είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να αποστέλλεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη κάθε έκδοση.



Σύμφωνα με` το ιστολόγιο http://www.constantinosa.gr/,


Oι ιδέες των ποικίλων τάσεων, που μπήκαν στο στόχαστρο τής Ιεράς Εξέτασης πέρασαν σε άλλες μυστικές οργανώσεις, όπως είναι η μασονία. Εξάλλου η μασονία βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε φορά που γίνεται λόγος για «παγκόσμιες συνωμοσίες».
Η κίνηση αυτή έχει την αρχή της στις συντεχνίες των οικοδόμων καθεδρικών ναών κατά τον Μεσαίωνα, που ζούσαν ομαδικά στις «καλύβες οικοδομής» (στοές). Χρησιμοποιούσαν σύμβολα και συνθήματα, προκειμένου ΝΑ διαφυλάξουν τα μυστικά τού επαγγέλματός τους από ανεπιθύμητο ανταγωνισμό.
Το έτος 1717, τέσσαρες στοές ενώθηκαν στο Λονδίνο και μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η «Μεγάλη Στοά». Έτσι οι «καλύβες οικοδόμων» των Καθεδρικών Ναών μεταβλήθηκαν σε κοινωνικές λέσχες.
Κατά τον μεσαίωνα οι συντεχνίες αυτές προστατεύονταν επίσημα από τούς Βασιλείς. Ήταν επομένως ελεύθερος χώρος, όπου μπορούσαν ανενόχλητα νά διαφυλαχθούν και νά καλλιεργηθούν ιδέες και τάσεις που βρίσκοντο υπό διωγμό. Υποστηρίζεται ότι στις συντεχνίες κατόρθωσαν νά παρεισφρήσουν αποκρυφιστικές οργανώσεις, όπως οι Ναίτες και οι Ροδόσταυροι. Έτσι οι συντεχνίες των πρακτικών οικοδόμων έγιναν στοές πνευματικών οικοδόμων, με σκοπό την μεταβολή των «ακατεργάστων λίθων σε κατεργασμένους», με πνευματική έννοια.
Η προετοιμασία γι’ αυτό το πνευματικό οικοδόμημα συμπληρώθηκε το έτος 1723 με την έκδοση του βασικού Συντάγματος των μασόνων, των «Αρχαίων Καθηκόντων». Συγγραφέας του είναι ο πρεσβυτεριανός κήρυκας στο Λονδίνο James Anderson.
Σκοπός
Βασικός σκοπός τής μασονίας ήταν η μεταβολή «ενός ακατέργαστου λίθου σε κατεργασμένο». Αυτό διατυπώθηκε στις «Βασικές Αρχές» των Γερμανών μασόνων, πού συντάχθηκαν στην Φρανκφούρτη κατά την μεταπολεμική περίοδο:
«Η μασονία ενώνει άνδρες σε αδελφικές μορφές, μέσω σεβαστών τελετουργικών πράξεων, επιδιώκει πνευματική εμβάθυνση και εξευγενισμό… Η ελευθερία πίστης, συνείδησης και σκέψης αποτελεί για τούς μασόνους ανώτατο αγαθό. Γι’ αυτό προσλαμβάνουν χωρίς προκατάληψη άνδρες καλής φήμης ως αδελφούς, χωρίς νά παρατηρούν τη θρησκευτική ομολογία, τη φυλή, την εθνικότητα, τις πολιτικές πεποιθήσεις και την κοινωνική τάξη του καθενός. Ο μασόνος αναγνωρίζει στην οικοδομή των κόσμων, σε όλα τα ζώντα όντα και στην ηθική συνείδηση των ανθρώπων ένα θεϊκό δημιουργικό πνεύμα πλήρες σοφίας, ισχύος και ωραιότητος και το τιμά με το σύμβολο τού Παντοδύναμου Αρχιτέκτονος όλων των κόσμων» (F.W. Haack, Freimaurer, 1988, σ. 6-7). Η «καλύβη οικοδόμων» ήταν ο χώρος παραμονής των οικοδόμων τού μεσαίωνα. Τώρα αντικαταστάθηκε από το πνευματικό κέντρο τής στοάς, δημιουργήθηκε το «πνευματικό σπίτι» των μασόνων οι οποίοι πλέον δεν έχουν ως αποστολή την οικοδομή και τη συντήρηση ενός καθεδρικού ναού, αλλά την ανάπτυξη τού «πνευματικού οικοδομήματος».
Τα όργανα των οικοδόμων διατηρήθηκαν, αλλά άλλαξαν σημασία και σκοπό: το σφυρί, ο διαβήτης, ο γνώμονας, το νήμα τής στάθμης, πήραν πνευματικό νόημα. O γνώμονας είναι το σύμβολο της ακεραιότητας και της τάξης, δεν έχει πλέον σχέση με το γνώμονα στα μαθηματικά. Ο διαβήτης συμβολίζει το σύνδεσμο μεταξύ των ανθρώπων, το νήμα της στάθμης συμβολίζει τη βυθομέτρηση του ανθρώπου, την αυτογνωσία.
Οι δύο στύλοι στην είσοδο συμβολίζουν όλα τα πράγματα με τα οποία πρέπει νά ζήσει ο άνθρωπος. τα τρία κηροπήγια συμβολίζουν την ισχύ, την δύναμη και το κάλλος. Το φέρετρο που χρησιμοποιείται σε μυήσεις μασόνων συμβολίζει τη θνητότητα τού ανθρώπου και ο «κατεργασμένος λίθος» το κύριο έργο τής μασονίας, τη μεταβολή του ανθρώπου σε «κατεργασμένο λίθο».
Ποικίλες τάσεις
Στο μασονικό χώρο υπάρχουν πολλές τάσεις και κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. τα συστήματα εκείνα που αναγνωρίζουν την «Μεγάλη Στοά» τού Λονδίνου ως «μητέρα στοά», χαρακτηρίζονται κανονικά και διατηρούν μεταξύ τους στενή επικοινωνία. Συστήματα που δεν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα τής «Μεγάλης Στοάς», απορρίπτουν την πίστη σε Θεό ή τη Γραφή, πού δέχονται γυναίκες, χαρακτηρίζονται ως μη-κανονικά. τα κανονικά συστήματα δέχονται την πίστη σε Θεό και σε αιώνια ζωή, 3 μυητικούς βαθμούς, τη μυστικότητα, τη χρήση συμβόλων κ.α.
Oι, τρεις μυητικοί βαθμοί τού κανονικού μασονισμού είναι: μαθητής, εταίρος, δάσκαλος. Όμως σύντομα δημιουργήθησαν και άλλοι βαθμοί, προκειμένου νά προωθηθεί η μεγαλύτερη «ανύψωση» των εκλεκτών. Έτσι υπάρχουν συστήματα με 7, με 9 και με 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό). σε μη κανονικά συστήματα υπάρχουν και μέχρι 90 μυητικοί βαθμοί (Μέμφις-Μισραϊμ τελετουργικό).
Κατά τον F. W. Haack κάθε «Μεγάλη Στοά» είναι ανεξάρτητη και αυτόνομη. Δεν φαίνεται νά υπάρχει μία διεθνής οργάνωση μασονίας (Freimaurer, σ. 20). Όμως σ’ αυτή τη θέση αντιτίθενται οι χριστιανοί φουνταμελιστές, οι οποίοι βλέπουν πίσω από κάθε τι το μασονικό δάκτυλο. Από τα στοιχεία που διαθέτουμε, δυστυχώς δεν μπορούμε νά αποδείξουμε ούτε τη μία, ούτε την άλλη άποψη.
Το τελετουργικό
Το τελετουργικό τής μασονίας αποτελεί είδος εμπειρίας της πνευματικής εμβάθυνσης και του εξευγενισμού. οι μυητικές τελετουργίες ανωτέρων βαθμών πλαισιώνονται με διακόσμηση που στα μη κανονικά μασονικά συστήματα μπορεί νά φθάσει μέχρι τη μαγεία. Ένα τελετουργικό για το βαθμό του Δάσκαλου αναφέρει:
Πριν από την εργασία συναθροίζονται οι κάτοχοι του τρίτου βαθμού (βαθμός τού Δασκάλου) και αναγράφουν τα ονόματά τους στον κατάλογο παρόντων. Τότε συναθροίζονται οι υπηρέτες λίγο Πριν στο Ναό και φωτίζουν το Ναό για την έναρξη των εργασιών. Ανάπτονται κεριά. Τότε oι αδελφοί παρακαλούνται νά ενδυθούν τα τεκτονικά τους ενδύματα, νά βάλουν την ποδιά τους και οδηγούνται στο Ναό, προκειμένου νά γίνει έναρξη των εργασιών τής στοάς. Ερωτάται κατά πόσον όλοι οι παρόντες είναι αδελφοί τής στοάς στο βαθμό τού Δασκάλου. Έτσι η στοά ασφαλίζεται έναντι τής εισόδου αναρμοδίων προσώπων, ανάπτονται τρία κεριά με τα λόγια: «ή σοφία οδηγεί το οίκοδόμημά μας! η ισχύς το ενδυναμώνει, το κάλλος το ολοκληρώνει!». Τότε αρχίζει η εργασία του 3ου βαθμού.
Τώρα ανοίγεται το «Βιβλίο τού Νόμου» (Κοράνι, Βίβλος κ.ο.κ.) τοποθετούνται επάνω του ο γνώμονας και ο διαβήτης και ο Δάσκαλος τής Εδρας απαγγέλλει ένα εισαγωγικό λόγο με νόημα. Τότε ακολουθεί η εισαγωγή και η εξέταση των εταίρων που πρόκειται νά ανυψωθούν στο βαθμό τού Δασκάλου. Oι εταίροι οδηγούνται μέσα, εξετάζονται, εξοικειώνονται με συνθηματικές λέξεις και χειρονομίες και οδηγούνται και πάλι έξω.
Τότε ο Ναός διακοσμείται για την κύρια τελετή μύησης. Μερικοί υπηρέτες φορούν ιδιαίτερες ενδυμασίες. οι εταίροι οδηγούνται μέσα και απαιτούνται από αυτούς οι συνθηματικές λέξεις και οι χειρονομίες πού έχουν διδαχθεί. Πριν ο Δάσκαλος τής Εδρας απευθύνει μία προσφώνηση στους εταίρους, τούς αφαιρείται η ποδιά του εταίρου. Μετά την προσφώνηση ακολουθούν «τα ταξίδια τού Δασκάλου» – ξενάγηση στο χώρο τού ναού, πού έχει ως σκοπό νά υπαινιχθεί το συμβολικό ταξίδι. Αφού δώσουν την υπόσχεση τού Δασκάλου («Ορκίζομαι στον μασονικό μου λόγο: Νά συνδεθώ με την αδελφότητα με ακατάλυτη κοινωνία, νά σιωπώ όπως ο θάνατος, νά θέσω στην πρόσκαιρη ζωή μου το μέτρο τού αιωνίου»), απαγγέλεται ο «μύθος Χιράμ» ο οποίος θα εκπληρωθεί συμβολικά στον εταίρο.
Αυτός ο παλαιός θρύλος τής συντεχνίας των μεσαιωνικών μαέστρων των καθεδρικών ναών, αναφέρεται στον θάνατο και στην αναγέννηση των δικαίων. Ο εταίρος ζει την κατάσταση αυτή συμβολικά. Μέσω τού λόγου τού Δασκάλου αναγεννάται σε νέα ζωή. στην διάρκεια αυτής τής διαδικασίας ο φωτισμός τού χώρου γίνεται ισχυρός και ο εταίρος ανυψώνεται στο βαθμό τού Δασκάλου. Ενδύεται τη στολή τού Δασκάλου και διδάσκεται τα σύμβολα τού βαθμού τού Δασκάλου (3ου βαθμού). Κατόπιν κλείνουν οι εργασίες τής μυήσεως. Ακολουθεί η πανηγυρική έξοδος, ενώ οι αδελφοί υπηρέτες εκτελούν μια υπόλοιπη εργασία κατά την οποία τακτοποιείται ο χώρος του ναού και κλειδώνονται ξανά τα όργανα που είναι απαραίτητα για το τελετουργικό (F.W. Haack, Freimaurer, σ. 17-18).
Η θέση της Εκκλησίας
Η μασονία γνώρισε νωρίς διωγμούς. Όμως κατόρθωσε να περιλάβει στους κόλπους της, ιδιαίτερα κατά τον ΙΘ΄ αιώνα, πρίγκιπες, βασιλείς, αυτοκράτορες, εκπαιδευτικούς, κληρικούς. Ας δούμε όμως πιο λεπτομερώς τη στάση τής Εκκλησίας απέναντι σ? αύτή την κίνηση.
1. Η Δυτική Εκκλησία
Η μασονία θεωρήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ως ασυμβίβαστη προς την χριστιανική πίστη. O πάπας Κλήμης ΙΒ’ κατά το έτος 1738 αφόρισε την οργάνωση αυτή. Το 1754 ο αφορισμός ανανεώθηκε. Ακολούθησαν διωγμοί και από μέρους τής Πολιτείας. Στη Γαλλία ο μασονισμός συνδέθηκε με την άρνηση τού Θεού. Από μέρους τής μασονίας κατεβλήθη προσπάθεια αποβολής τής Εκκλησίας από την δημόσια ζωή. Ο πάπας Leo IG΄ με την βούλα τού Humanum Genus (1884), χαρακτήρισε τη μασονία ως αντιεκκλησία, που ιδρύθηκε από τη ζηλοφθονία τού Διαβόλου, με επίκεντρο την έχθρα εναντίον τής Εκκλησίας. Κατά την παπική βούλα οι μασόνοι θέλουν να καταβιβάσουν το γάμο σε συνήθη συμβόλαιο, να χωρίσουν την Εκκλησία από την Πολιτεία και να απωθήσουν τη χριστιανική διδασκαλία από τη δημόσια ζωή. Ο Codex Juris Canonici, το Κανονικό Δίκαιο τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (1917), προβλέπει για τούς μασόνους τον αφορισμό.
Μετά την Β’ Σύνοδο του Βατικανού, το 1974, η Kogregatio Πίστεως καθόρισε πως οι νόμοι για τούς μασόνους ισχύουν στην περίπτωση που κάποιος προέβη πράγματι σε αντιεκκλησιαστική ενέργεια. Όμως η Γερμανική Επισκοπική Σύνοδος καθόρισε το 1986 πως η ταυτόχρονη συμμετοχή στην Καθολική Εκκλησία και στη μασονία αποκλείεται. Ο νέος Codex Juris Canonici (1983) δεν αναφέρεται ονομαστικά στη μασονία, αλλά γενικά στη συμμετοχή σε εταιρείες, που δρουν εναντίον τής Εκκλησίας.
2. Η Εκκλησία της Ελλάδος
Στο θέμα τής μασονίας η Εκκλησία τής Ελλάδος έλαβε επίσημη θέση και μάλιστα δύο φορές. Κατ’ αρχήν η Σύνοδος τής Ιεραρχίας ασχολήθηκε με το θέμα αυτό κατά την συνεδρία τής 7ης Οκτωβρίου 1933 και εξέδωσε ειδική «Πράξη» (Εκκλησία 48/1933, σ. 37-39). Το κείμενο αυτό κάνει λόγο περί «διεθνούς μυητικού οργανισμού» και «μυσταγωγικού συστήματος, όπερ υπομιμνήσκει τάς παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί». Το κείμενο αναφέρεται σε μαρτυρίες μασονικών κειμένων και κατοχυρώνει τη θέση της «εκ των εν ταίς μυήσεσιν δρωμένων και τελουμένων».
Για την μύηση τού τρίτου βαθμού αναφέρεται πως αποτελεί «δραματικήν αφήγησιν τού θανάτου τού πάτρωνος τής μασονίας Χιράμ και είδος τι μιμητικής επαναλήψεως του θανάτου τούτου. Ούτως η Μασονία αποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, όλως διάφορος, χωρισμένη και ξένη τής Χριστιανικής Θρησκείας». Η Μασονία, λέγει στη συνέχεια το κείμενο, έχει θρησκευτικές τελετές, όπως το τεκτονικό βάπτισμα, ο τεκτονικός γάμος, το τεκτονικό μνημόσυνο, τα εγκαίνια τού τεκτονικού ναού κ.α. Έχει μυήσεις, τελετουργικά τυπικά, δική της ιεραρχική τάξη, εορτές ηλιοστασίων, θρησκευτικά συμπόσια και μπορεί να καταταχθεί στο χώρο της θρησκευτικής φυσιολατρείας.
Η Ιερά Σύνοδος κατηγορεί την μασονία για συγκρητισμό, πράγμα που επιβεβαιώνει την καταγωγή της από τα αρχαία ειδωλολατρικά μυστήρια, τα οποία εδέχοντο στις μυήσεις των κάθε λάτρη, οποιουδήποτε θεού. Με το να ζητεi η μασονία να συμπεριλάβει στους κόλπους της ολόκληρη την ανθρωπότητα, με την υπόσχεση πως θα της προσφέρει «ηθικοποίησιν και τελειοποίησιν και γνώσιν τής αληθείας, ανυψοί ανεπαισθήτως εαυτήν εις είδος τι υπερθρησκείας, θεωρούσα πάσας τάς θρησκείας, μηδέ τής χριστιανικής τοιαύτης εξαιρουμένης ως υποδεεστέρας αυτής. Υποτρέφει δε ούτω εις τούς μύστας αυτής το φρόνημα, ότι μόνον εν τοίς μασονικοίς εργαστηρίοις γίνεται η κατεργασία και λείανσις τού αξέστου και ακατεργάστου λίθου».
Οι αξιώσεις τής μασονίας περί υπερθρησκείας αποδεικνύονται και από το γεγονός ότι δημιουργεί μία αδελφότητα, την οποία θεωρεί ότι εξυψώνεται πάνω από κάθε άλλη που βρίσκεται έξω, ακόμη κι αν πρόκειται για χριστιανική, ως αδελφότητα που αποτελείται από βέβηλους. Με τη μασονική μύηση ο χριστιανός γίνεται αδελφός τού μυημένου Οθωμανού ή βουδιστή ή οποιουδήποτε ορθολογιστή, ενώ ο χριστιανός που δεν έχει μυηθεί στη μασονία λογίζεται γι’ αυτόν βέβηλος.
Αντίθεση προς τη χριστιανική πίστη συνιστά επίσης και η φυσική ηθική, που υιοθετείται από τη μασονία. H χριστιανική πίστη περιορίζει τον ανθρώπινο λόγο στα όρια τής θείας αποκαλύψεως και οδηγεί στον αγιασμό ως αποτέλεσμα τής χάριτος τού Θεού. Αντίθετα η μασονία στηρίζει το ηθικό της οικοδόμημα «επί μόνων των φυσικών δυνάμεων του ανθρώπου, προς φυσικούς όλως κατατείνουσα σκοπούς».
Η «Πράξις» της Ιεραρχίας αναφέρεται στην καταδικαστική στάση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και των Προτεσταντικών Εκκλησιών και μνημονεύει την σχετική αναφορά της «Διορθοδόξου Επιτροπής» που συνήλθε στο Άγιο Όρος και χαρακτήρισε τη μασονία ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον». Κατά την θέση που πήρε ο τότε Αρχιεπίσκοπος της Ελλάδος Χρυσόστομος, και η οποία υπογραμμίζεται στην «Πράξιν», κληρικοί που μετέχουν της μασονίας είναι άξιοι καθαιρέσεως.
Η απόφαση αυτή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ανανεώθηκε με μία νέα, που ελήφθη κατά την 28ην Νοεμβρίου 1972 και χαρακτηρίσθηκε «αυθεντικό κείμενο αυτής». Γι’ αυτό και η Ιεραρχία «εμμένει απολύτως εις τα εν τη Πράξει οριζόμενα περί Μασονίας. Διακηρύσσει και αύθις ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης τού Μασόνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους τού Σώματος τού Χριστού».
Η νέα αυτή απόφαση μνημονεύει και επαινεί την υπ’ αριθ. 260/1.12.1969 απόφαση τού Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία η μασονία κατεδικάσθη «ως θρησκεία μυστική, μη γνωστή», καθώς και την ανακοίνωση τής Ιεράς Συνόδου, που δημοσιεύθηκε στη «Φωνή τού Κυρίου» (13.5.1970), όπου η μασονία στηλιτεύεται ως θρησκεία.
Κλείνοντες το θέμα περί μασονίας, παρατηρούμε πως κατά τον ισχυρισμόν των μασόνων, τουλάχιστον τού «κανονικού συστήματος», η μασονία δεν είναι θρησκευτική κίνηση και δεν διαθέτει διεθνείς ιεραρχικές δομές. Αλλά ακόμη κι’ αν αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, το μασονικό οικοδόμημα δεν συμβιβάζεται με τη χριστιανική πίστη.
Κατ’ αρχήν υπογραμμίζεται ότι το τελετουργικό αποτελεί είδος εμπειρίας πνευματικής εμβάθυνσης και προσωπικού «εξευγενισμού», μετατροπής του «λίθου» από την κατάσταση του «ακατέργαστου» σε «κατεργασμένου», δηλαδή της «προσωπικής τελειώσεως». Αλλά αυτός ο δρόμος τής μασονίας είναι αντίθετος με τον χριστιανικό.
Η μασονική εμπειρία δεν οδηγεί τον άνθρωπο πέρα από την εμπειρία του εαυτού του ή της κοινωνίας των «αδελφών». δεν ξεπερνάει την κτιστή πραγματικότητα και εγκαταλείπει τον άνθρωπο μόνο. για τον χριστιανό δεν υπάρχει τελείωση έξω από τη συμμετοχή του στη ζωή του Θεού «εν Χριστώ Ιησού». Η αγιότητα ανήκει στον Χριστό («εις άγιος») και κατ’ επέκταση και σε εκείνους που μετέχουν της ζωής τού Χριστού. Είναι αγιότητα «κατά μετοχήν» και όχι ανεξάρτητη από τη χριστιανική πίστη και από το φρόνημα του Χριστού.
Κατά την χριστιανική πίστη δεν μπορεί νά υπάρχει αδελφικός σύνδεσμος χωρίς το «Πνεύμα της υιοθεσίας», ούτε ηθική χωρίς δόγματα. Εξάλλου δεν υπάρχει «κοσμοθεωρία των δέκα εντολών», χωρίς τη σύνδεση με την διδασκαλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και προ παντός χωρίς αναφορά στο πρόσωπο τού Ιησού Χριστού. Ο χριστιανός δεν αποβλέπει στην «πνευματική ζωή» ως αποτέλεσμα ανθρωπίνων προσπαθειών, αλλά στην αγιοπνευματική ζωή, που είναι δώρο τού Θεού.
Με το άγιο βάπτισμα προσλαμβάνεται ο πιστός στο Σώμα του Χριστού και γίνεται «εις εν Χριστώ» με όλα τα άλλα μέλη τού ίδιου Σώματος, γίνεται «μέλος εκ μέρους». δεν μπορεί να δεχθεί τη μασονική μύηση και την αντίληψη πως αυτή τον οδηγεi πέρα από το χώρο τού «βέβηλου» και τον καθιστά πνευματικό αδελφό με τον πιστό του Ισλάμ ή όποιας θρησκείας.
Εμείς oι χριστιανοί πιστεύουμε πως γινόμαστε παιδιά του Θεού μόνο όταν λάβουμε το πνεύμα της υιοθεσίας, δια του οποίου εντασσόμαστε στο Σώμα τού Χριστού με το άγιο βάπτισμα (Γαλ. γ’ 26). Μόνο τότε γινόμαστε «κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι». Το Άγιο Πνεύμα, πού ονομάζεται και «Πνεύμα Χριστού», «συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Eί δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. η’ 17). Το νά αξιολογήσει κανείς τη μασονική μύηση πάνω από το χριστιανικό βάπτισμα, αποτελεί βλασφημία εναντίον τού Αγίου Πνεύματος. Η μασονία δεν συνδέει τις ηθικές αξίες, τις οποίες κηρύττει με μία συγκεκριμένη πίστη σε Θεό. Η περί Θεού εικόνα («Μέγας Αρχιτέκτων των Κόσμων») προσδιορίζεται εντελώς υποκειμενικά, από τον καθένα μασόνο, ανάλογα με τις προσωπικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις. Η κατανόηση τού ανθρώπου και τής ζωής, όπως άλλωστε και ή περί Θεού αντίληψη, ξεπερνούν τα όρια μίας συγκεκριμένης πίστης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η χριστιανική πίστη σχετικοποιείται και εξισώνεται αξιολογικά με την πίστη του Ισλάμ, με το βουδδισμό κ.ο.κ. Οποίος ζει «σωστά», λογίζεται και «σωστός» απέναντι στο Θεό.
Η θέση αυτή δεν ταυτίζεται με την διδασκαλία της χριστιανικής αγίας Γραφής και με την πίστη στον Τριαδικό Θεό. Εδώ η χριστιανική Βίβλος δεν είναι πλέον η μοναδική Θεία αποκάλυψη. Εναλλάσσεται με το Κοράνι, τις Βέδες κ.ο.κ. Είναι «ένα» από τα πολλά «ιερά βιβλία»! Η χριστιανική πίστη δεν είναι η μόνη και βεβαία οδός σωτηρίας, αλλά μία από τις πολλές «ατραπούς». Όλες οι θρησκείες οδηγούν «στον ίδιο σκοπό». Μ’ αυτό τον τρόπο τα είδωλα γίνονται αντανάκλαση της «μίας θεότητας», τού «Μεγάλου Αρχιτέκτονα των Κόσμων», ο οποίος είναι «ανοικτός» για όλες τις Θεότητες.
Εδώ πλέον δεν ισχύει η φράση, που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό: «εν αυτώ κατοικεί πάν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς». Ο απόστολος το υπογράμμισε αυτό για να προφυλάξει τούς πιστούς από την ψευδή σοφία. Γι’ αυτό και αναφέρει προηγουμένως: «Προσέχετε μήπως σάς παρασύρει κανείς με τη φιλοσοφία και με κούφια απατηλά πράγματα, κατά την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία τού κόσμου και όχι κατά Χριστόν» (Κολ. β’ 8-9).
Απ’ όσα αναφέρομε γίνεται σαφές ότι η Μασονία είναι ασυμβίβαστη με τη Χριστιανική πίστη και την ιδιότητα τού Ορθοδόξου Χριστιανού. Ιδιαίτερα επισημαίνουμε τον κίνδυνο διαβρώσεως τού ποιμαντικού έργου και ακυρώσεις τού μηνύματος τού Ευαγγελίου και της εν Χριστώ ελπίδος.
Όπως και άλλες αποκρυφιστικές ομάδες εγκαταλείπουν τον άνθρωπο εντελώς μόνο, στην προσπάθειά του να βρει το αληθινό νόημα της ζωής και να το πραγματώσει. Αυτό είναι δυνατόν μόνον δια της θείας χάριτος, δια της δωρεάς τού Χριστού. Ο λόγος του Κυρίου «ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν. ιδ’ 6) βρίσκει εδώ πλήρη εφαρμογή.
π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
(Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου “Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας”, Τεύχη 4ον – 10ον”", Εκδόσεις Διάλογος, Αριθ. 15 . Της Υπηρεσίας Ενημερώσεως Διαλόγου και Πολιτισμού της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ένωση Γονέων για την Προστασία της Οικογενείας και του ατόμου)


Σύμφωνα με το ιστολόγιο http://www.norfid.wordpress.com/


Γράφει ο Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος
Πηγή: περιοδικό “Διάλογος”, τ. 32, Απρίλιος-Ιούνιος 2003.
Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασονία.
Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;
Για την Ορθόδοξη πίστη μας κάτι τέτοιο είναι όχι μόνον αδύνατο αλλά και αδιανόητο. Εν προκειμένω είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ότι …η Εκκλησία μας έχει κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί για τον Τεκτονισμό κατά τρόπο σαφή, υπεύθυνο και συγκεκριμένο. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά:
Ι) Η Διορθόδοξος Επιτροπή που συνεδρίασε στη Μονή Βατοπαιδίου από 8-23/6/1930 στο Άγιον Όρος χαρακτηρίζει τον Τεκτονισμό «ως σύστημα αντιχριστιανικόν και πεπλανημένον».
ΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 12-10 1933 συν τοις άλλοις υπογραμμίζει ότι ο Τεκτονισμός «υπομιμνήσκει τας παλαιάς εθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ή λατρείας, από των οποίων κατάγεται και των οποίων συνέχειαν και αναβίωσιν αποτελεί» (Περ. 1). Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ.1)
ΙΙΙ) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο του 1972 επαναλαμβάνει «ότι η Μασονία είναι αποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις των παλαιών ειδωλολατρικών θρησκειών, όλως ξένη και αντίθετος προς την εξ αποκαλύψεως σωτηριώδη αλήθειαν της Αγίας ημών Εκκλησίας. Διαδηλοί κατηγορηματικώς ότι η ιδιότης του Μασώνου υπό οιανδήποτε μορφήν είναι ασυμβίβαστος προς την ιδιότητα του χριστιανού μέλους του Σώματος του Χριστού» (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ. 17).
IV) Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 1996 την θωρεί «παγανιστική θρησκεία» ασυμβίβαστη με το χριστιανισμό και τη χαρακτηρίζει «ως αντίχριστον σύστημα» (Περ. Εκκλησία 73(1996), σσ. 673-674).
Διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι αυτές οι αδαμαντίνου διαύγειας Ορθόδοξες τοποθετήσεις είναι ανακρίβειες, αστήρικτες θεωρητικές διακηρύξεις και είναι, πάντα κατά τους ισχυρισμούς τους, καρπός μιας ισχυρής προκατάληψης. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Αναμφιβόλως όχι. Αντιθέτως αυτοί οι ισχυρισμοί αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια μασωνικής παραπληροφόρησης. Και τούτο γιατί αποδεικνύεται εύκολα και ο παγανιστικός και ο αποκρυφιστικός και ο αντιχριστιανικός χαρακτήρας του Τεκτονισμού από πλήθος μασωνικών κειμένων – μαρτυριών.
Ως αποδείξεις θα παραθέσουμε ενδεικτικά θέσεις από την Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής, αφ’ ενός μεν γιατί αποτελεί έκδοση της Μασωνικής Στοάς Όμηρος, αφ’ ετέρου δε γιατί ο συντάκτης των διαφόρων λημμάτων παραθέτει και απόψεις και άλλων Μασόνων Ελλήνων και ξένων, έτσι ώστε να καθίσταται το εν λόγω έργο πιο αντιπροσωπευτικό για το χώρο του.
α) Η παρουσία αποκρυφιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό. Διαβάζουμε στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια σχετικά με τους ανώτερους βαθμούς του Τεκτονισμού ότι: «οι Ανώτεροι βαθμοί του ουδέν άλλο είναι ή συμπύκνωσις των διαφόρων μορφών του “εσωτερισμού” προσφέρουσα εις τον Τέκτονα ευρύ πεδίον ερεύνης εις την σφαίραν του υπεραισθητού» (σ. 127).
Στην ίδια σελίδα επίσης αναφέρεται: «παραμένει αναντίρρητον ότι η όλη διάρθρωσις των πέραν του 3 βαθμών του περικλείει μέγιστον μέρος της Αποκρύφου επιστήμης και του μυστηρίου συγχρόνως. Άλλως θα ήτο αδύνατον να ερμηνευθούν και να κατανοηθώσιν οι βαθμοί ούτοι, τα σύμβολα και αι αλληγορίαι των» (σ. 127. Πρβλ. και σ. 103). Σταματούν όμως εδώ οι μαρτυρίες; Όχι.
Θα αναφέρουμε μια ακόμη χαρακτηριστική από τις πολλές. Σ’ αυτή ομολογείται η παρουσία στον Τεκτονισμό της ιουδαϊκής αποκρυφιστικής παράδοσης της Καββάλα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Εις πλείστους ανωτέρους Τεκτονικούς βαθμούς γίνεται χρήσις της Καββάλα, ολόκληρα δε Τεκτονικά δόγματα έχουν στηριχθή επί των αρχών της» (σ. 507). Και αλλού «Η προσεκτική μελέτη των διαφόρων Τεκτονικών βαθμών αποδεικνύει την αναμφισβήτητον επίδρασιν της καββαλιστικής. παραδόσεως επί του Τεκτονισμού» (σ. 510 )
Η παρουσία παγανιστικών στοιχείων στον Τεκτονισμό
Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι μαρτυρίες που υπάρχουν στην εν λόγω Μασωνική εγκυκλοπαίδεια για την παρουσία του παγανιστικού στοιχείου στον Τεκτονισμό. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο: «Ουδείς όμως εξετάζων προσεκτικώς τους τρόπους, καθ’ ούς η ανάστασις ή η επιστροφή εις την ζωήν εδιδάσκοντο δια συμβόλων και τελετών εις τα Αρχαία μυστήρια και διδάσκονται και σήμερον εις την τεκτονικήν μύησιν δύναται να αρνηθή, ότι ο Τεκτονισμός απέρρευσεν εκ των αρχαίων μυστηρίων» (σ. 93. Πρβλ. A. G. Mackey, An Encyclopaedia of Freemasony, Vol. 2, Chicago 1947, σ.851).
Με την ίδια επίσης βεβαιότητα και σαφήνεια αλλού ομολογείται ότι «οι τρεις πρώτοι συμβολικοί βαθμοί δεν είναι τι άλλο ή πιστή επανάληψις των περί “αθανασίας της ψυχής” διδαγμάτων των Αιγυπτιακών, των Διονυσιακών, των Ορφικών, των Ελευσίνιων και των Μιθραϊκών Μυστηρίων» (σ. 127. Βλ και σσ.151, 633 ).
Η παρουσία αντιχριστιανικών διδασκαλιών στον Τεκτονισμό
Από το πλήθος των πλανών που αποτελούν αντιλήψεις του Τεκτονισμού θα σταθούμε ενδεικτικά μόνο σε μία περίπτωση, στην αντιχριστιανική πλάνη της μετενσάρκωσης. Εξόχως διαφωτιστικά είναι όσα αναφέρονται για αυτήν στην Μασωνική εγκυκλοπαίδεια.
Αναφέρονται, λοιπόν, τα εξής: «Ο Ελευθεροτεκτονικός εσωτερισμός πρεσβεύει επίσης, ως είναι φυσικόν, το δόγμα της μετενσαρκώσεως άνευ του οποίου δεν είναι δυνατόν να νοηθή και στηριχθή ο περί εξελίξεως νόμος.(…) Αθανασία ψυχής άλλως τε, ως την πρεσβεύει ο Ελευθεροτεκτονισμός, δεν θα ήτο νοητή άνευ της μετενσαρκώσεως» (σ. 607).
Οι Μασωνικές μαρτυρίες αποδεικνύουν ότι οι θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας για τον Τεκτονισμό επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα και δεν αποτελούν αστήρικτες κατηγορίες που είναι καρπός προκατάληψης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι τεκτονικοί κύκλοι. Ταυτοχρόνως όμως αποδεικνύουν και την απόπειρα παραπληροφόρησης που επιχειρείται από τον Τεκτονισμό σχετικά με τη φύση και τα χαρακτηριστικά της οργάνωσής τους.
Είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι κάποιος που θέλει να είναι συνειδητός Ορθόδοξος Χριστιανός δεν μπορεί να είναι ταυτοχρόνως και Τέκτονας. Ποια σχέση μπορεί να έχει το φως του Ευαγγελίου με την αποκρυφιστική και παγανιστική καταχνιά του Τεκτονισμού; Αναμφιβόλως καμία. Η μύηση και η ένταξη κάποιου στη Μασονία είναι επιστροφή από το χώρο της ζωής, από το χώρο της κατά Χριστόν” καινής κτίσης” (Β Κορ 5, 17) που είναι η Εκκλησία στο χώρο της σκιάς και του θανάτου (Ματθ. 4, 16. Λουκ 1, 79).
Πηγή: περιοδικό “Διάλογος”, τ. 32, Απρίλιος-Ιούνιος 2003




ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ androutsou.wordpress.com

ΠΕΡΙ ΜΑΣΟΝΙΑΣ.....[Μέρος Α΄]

Τό αρθρο επιμελήθηκε η δημοσιογράφος κ.Μαριάννα Ανδρούτσου και περιέχει εκτός τών αλλων μετάφραση[τής ιδίας] αποσπασμάτων από το αφιέρωμα  του Le Point στη γαλλική μασωνία (τευχος 20-1-11).

Α.“ Η ασυνήθιστη όρεξη του κυρίου Μπαόυερ’.


… Το 2009… ο Μπάουερ ήθελε να βάλει υπό την ίδια σκέπη το Εθνικό Ινστιτούτο ανωτάτων σπουδών σε θέματα ασφάλειας (το INHES) το ινστιτούτο ερευνας σε θέματα ασφάλειας των επιχειρήσεων (Ιerse) το Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών Εθνικής Αμύνης(ΙHEDN) και το Κέντρο Ανωτάτων Σπουδών Εξοπλισμών (CHEAR). Στο όνομα του εξορθολογισμού, παίρνει το Οκ από το Σαρκοζύ και μετα από σχετική αναφορά που συντάσσει προεικονίζοντας τη συγχώνευση των ινστιτούτων υπό την εποπτεία του, γίνεται πρόεδρος μιας προκαταρκτικής επιτροπής.. Κάποια ινστιτούτα αντιστέκονται…
…Ο ίδιος στην αναφορά του επισημαίνει ότι επιθυμεί να θέσει υπό τον έλεγχο του οργανισμούς ιδιωτικούς ή παρακρατικούς που σχετίζονται με την έρευνα αλλά διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά που άπτονται της γεωστρατηγικής.Αναμεσά τους, αυτό με το μεγαλύτερο γόητρο, το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων(IFRI), συσταθέν το 1979 από τον Τιερύ ντε Μονμπριάλ. Σούπερ σος: οι σπουδαιότερες γαλλικές επιχειρήσεις όπως και οι πρεσβείες είναι συνέταιροι του Ινστιτούτου. Ο Μπάουερ , το καλοκαίρι του 2009, καλεί στο γραφείο του διευθυντή του Σαρκοζύ τον Μονμπριάλ: ή θα δεχόταν να συμμετάσχει στο συμβούλιο που θα συγκαλείτο και θα προεδρευόταν από τον ίδιον το Μπάουερ, ή θα τερματίζονταν οι κρατικές επιχορηγήσεις στο ινστιτούτο που του απέφεραν το ένα τρίτο των πόρων του.. Ο Μονμπριάλ δεν το βαλε κάτω. Ας είναι και χωρίς επιχορηγήσεις παρά να χασει την ανεξαρτησία του το ινστιτούτο. Ο Μπάουερ έχασε την ευκαιρία να δεχεται υπό την προεδρία και την εποπτεία του στο ινστιτούτο αρχηγούς κρατών κλπ . Φυσικά, ο Μονμπριάλ που θα έκανε παρέμβαση στο συνέδριο του IHEDN στα τέλη του 2009, δεν πήγε ποτέ γιατί ο Μπάουερ «τον έκοψε» μεσω.. μέϊλ και με τη φραση –επιχείρημα «δεν τον καλοβλέπουν στα Ηλύσσια’…

Β. Ο Χιράμ, ο τιμώμενος ήρωας

«.. οι περισσότεροι μασώνοι, παγκοσμίως, πιστεύουν στο Θεό ή τουλάχιστον, στο Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος. Αλλοι, όπως εκείνοι της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας το 1877,απέρριψαν αυτην την αντίληψη. Όλοι τους ωστόσο λατρεύουν τον ίδιο ήρωα: τον Χιράμ, τον αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα, για τον οποίον ο Ζερόμ Τουζαλέν, μασώνος 30^ου βαθμού του σκωτικού παραρτήματος, αφιέρωσε ένα πόνημα που είχε την καλοσυνη να δώσει στο περιοδικό μας: Ιδού κάποια αποσπάσματα: « Ο Χιράμ δεν είναι Θεός, ούτε Υιός του Θεού, ούτε θεόσταλτος  προφήτης. Ο Χιράμ δεν είναι μεγας διανοούμενος που μας κληροδότησε φιλοσοφικές πραγματείες ούτε επαναστάτης να μας τροφοδοτήσει με σχεδια. Δεν είναι Μωυσής, Βούδας, Χριστός, Σωκράτης, Μωάμεθ, Καρλ Μαρξ, Γκάντι. Εν συντομία, τίποτα απ αυτά που γεννούν θρησκεία, ρεύμα σκέψης ή επανάσταση. Ο Χιράμ είναι κατασκευαστής, σ αυτό διαφοροποιείται, δεν ακουμπά σε λέξεις, αλλα εκφράζεται με την πέτρα, αφού αυτή είναι πλησιέστερα στην αρχική κατάσταση (του ανθρώπου και του σύμπαντος)ο πιο άμεσος μάρτυρας στην επιχείρηση «δημιουργία του κόσμου», είναι μια φόρμα μνήμης του σύμπαντος. Ξεκινώντας με την πέτρα, ο Χιράμ, δεν υπόσχεται ευτυχία στο μακρινό υπερπέραν με αντίτιμο τον επίγειο πόνο, ούτε λέει ότι είναι ο εκφραστής της απόλυτης Αλήθειας που τυφλά πρέπει να ακολουθούμε ούτε ζητά να αλλάξουμε τα κτίσματα που μας περιβάλλουν. Μας διδάσκει μια στάση ζωής για το παρόν, μας προτείνει ο καθένας από μας, μέσα στη δική του διαφοροποίηση, στο δικό του βαθμό, με τη δική του ευφυια και γνώση να εγγραφεί στην επιχείρηση που ωθεί τους ανθρώπους να κτίσουν την κοινή τους ύπαρξη γύρω από τηνέρευνα της αλήθειας , γύρω από το φως μιας ειρηνικής συλλογικής ζωής.
Η κατασκευή του Ναού, η ολοκλήρωση του, θα σηματοδοτήσει για ορισμένους μασώνους την επαναπροσέγγιση με την Αρχική Τάξη, αυτήν πριν την εκδίωξη από τον Παράδεισο στον οποίον ήμασταν ανακατεμένοι με τον Θεό-Δημιουργό μας. Για άλλους Μασώνους,η ολοκλήρωση του Ναού θα είναι μια ρεπλίκα της ισορροπίας του κόσμου, αντιληπτή ως η μαρτυρία της έκφρασης της θεϊκής βούλησης, και για άλλους, τέλος, ο Ναός είναι η τάξη του κοινωνικού κόσμου, κατασκευασμένος με εφαλτήριο τη λογική και τις ηθικές αξίες από ανθρώπους απελευθερωμένους από τις προκαταλήψεις τους».

Το περιοδικό αναφέρεται και στην  παραδοσιακή, ιστορική διαμάχη Καθολικής Εκκλησίας και μασώνων, στο ιστορικό του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος με αφορμή την έριδα αυτή, στην  καταστηλίτευση της μασωνίας από τον Ράτζινγκερ το 1983 και στο βασικό σκεπτικό των ρωμαιοκαθολικών, ότι δηλαδή «και μόνο οι μασωνικές τελετές που εχουν  δάνεια στοιχεία από ναϊτες αποδεικνύουν ότι στόχος τους είναι μια παγκοσμια συνωμοσία ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης».

Αναζητώντας στοιχεία για τον Χιράμ, και καθώς το ένα σε οδηγεί στο άλλο, ξεσηκώνω και πάλι -συρραφές- από το διαδίκτυο, χωρίς άλλο γνώμονα και στόχο παρά «μια ακόμα καταγραφή σχετικά με το θέμα». Για το αν οι πληροφορίες που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι σοβαρές ή μη, καλοπροάιρετες ή όχι, διασταυρωμένες ή μη, αυτό βαραίνει τους συντάκτες τους. Εν προκειμένω, το λημέρι γίνεται στυγνός αντιγραφέας και καταγραφέας. Eξάλλου, για όποιον η επιστημονική σοβαρότητα είναι η βασική προϋπόθεση στην έρευνα γύρω από τον Τεκτονισμό , τη φιλοσοφία του και τον παγκόσμιο ρόλο του, δόξα τω Θεώ η παγκόσμια βιβλιογραφία είναι πλουσιότατη και το διαδίκτυο εκ των πραγμάτων και εκ της λογικής «δεν αρκούν».
Έτσι , σύμφωνα με τη Wikipedia


Ο εβραϊκός όρος Αβίφ, Αβίβ ή Αβί σε συνδυασμό με το όνομα Χιράμ (Χουράμ) εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Εβδομήκοντα μεταφραστές απέδωσαν τη φράση αυτή στα ελληνικά κατά γράμμα ως «ὁ πατὴρ αὐτοῦ» ενώ άλλες μεταφράσεις με βάση το εβραϊκό κείμενο^[1] τη διατήρησαν ως τίτλο, δηλαδή ως συνθετικό με το Αβίφ ή Αβί ^[2].
Το ζήτημα αφορά τον Χιράμ ο οποίος αποστάλθηκε από τον Τύριο βασιλιά Χιράμ (Χειράμ ή Χουράμ) για να επιβλέψει τις μεταλλουργικές εργασίες κατά την κατασκευή του Ναού της Ιερουσαλήμ. Καθώς υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ του ελληνικού κειμένου της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και του εβραϊκού κειμένου των εδαφίων 1 Βασιλέων/3 Βασιλειών 7:13, 14, μερικές μεταφράσεις τα αποδίδουν ως εξής:
Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αναφέρει:
«Και ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν καὶ ἔλαβε τὸν Χιρὰμ ἐκ Τύρου, υἱὸν γυναικὸς χήρας, καὶ οὗτος ἀπὸ τῆς φυλῆς τῆς Νεφθαλίμ, καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἀνὴρ Τύριος, τέκτων χαλκοῦ καὶ πεπληρωμένος τῆς τέχνης καὶ συνέσεως καὶ ἐπιγνώσεως τοῦ ποιεῖν πᾶν ἔργον ἐν χαλκῷ· καὶ εἰσηνέχθη πρὸς τὸν βασιλέα Σαλωμὼν καὶ ἐποίησε πάντα τὰ ἔργα».
Η Νέα Μετάφραση της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρίας της Αμερικής τα αποδίδει ως εξής, με βάση το Μασοριτικό Κείμενο:
«Ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε για τον Χιράμ και τον έφερε από την Τύρο. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας από τη φυλή του Νεφθαλί, και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Αυτός ήταν προικισμένος με επιδεξιότητα, ευφυία, και ταλέντο στην εκτέλεση κάθε έργου με χαλκό. Αυτός ήρθε στον Βασιλιά Σολομώντα και εκτέλεσε όλη την εργασία του».
Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα τα αποδίδει:
«Ο βασιλιάς Σολομών έστειλε κι έφερε από την Τύρο έναν τεχνίτη, το Χιράμ, γιο μιας χήρας από τη φυλή Νεφθαλί. Ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός. Ο ίδιος είχε ιδιαίτερες ικανότητες και αντίληψη και ήξερε να κάνει κατασκευές από χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στο βασιλιά Σολομώντα και του έκανε όλες τις σχετικές εργασίες».
Η Μετάφραση Νέου Κόσμου τα αποδίδει ως εξής:
«Και ο Βασιλιάς Σολομών έστειλε και έφεραν από την Τύρο τον Χιράμ. Αυτός ήταν ο γιος μιας χήρας γυναίκας από τη φυλή του Νεφθαλί και ο πατέρας του ήταν Τύριος, χαλκουργός· και ήταν γεμάτος από τη σοφία και την κατανόηση και τη γνώση που απαιτούνταν για την εκτέλεση κάθε είδους εργασίας με χαλκό. Ήρθε, λοιπόν, στον Βασιλιά Σολομώντα και άρχισε να κάνει όλη την εργασία του».
Είναι προφανές με βάση το εβραϊκό κείμενο ότι ο Χιράμ είχε δεχτεί ειδική εκπαίδευση στη μεταλλουργία και ειδικότερα στην χαλκουργία από τον πατέρα του, για τον οποίο γίνεται μια σύντομη αναφορά. Οι ικανότητες του τεχνίτη Χιράμ ήταν τόσο υψηλού επιπέδου ώστε τον απέστειλε ο Τύριος βασιλιάς Χιράμ στον βασιλιά του Ισραήλ Σολομώντα, με τον οποίο είχε αναπτύξει ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις.
Στα εδάφια 2 Χρονικών 2:13, 14 αναφέρεται ότι η μητέρα του τεχνίτη Χιράμ ήταν «από τους απογόνους του Δαν» ενώ η αφήγηση του 1ο Βασιλέων αναφέρει ότι ήταν «από τη φυλή του Νεφθαλί». Αυτή η φαινομενική διαφορά μπορεί να κατανοηθεί αν λάβουμε υπόψη, όπως προτείνουν κάποιοι λόγιοι, ότι η γυναίκα είχε γεννηθεί στη φυλή Δαν, είχε γίνει χήρα από τον πρώτο σύζυγό της που ανήκε στη φυλή Νεφθαλί και κατόπιν παντρεύτηκε ξανά με έναν Τύριο.
Ο βασιλιάς της Τύρου προφανώς αναφερόταν σε αυτόν τον τεχνίτη ως «Χιράμ-αβί» στη ΜΝΚ («Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), το οποίο προφανώς αποτελούσε τίτλο, που σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Μου». Αντί του τίτλου οι Ο’ μετέφρασαν τον όρο αυτόν ως «Χιρὰμ τὸν πατέρα μου». (2 Χρονικών 2:13) Με αυτή την προσωνυμία ο βασιλιάς δεν εννοούσε ότι ο Χιράμ ήταν ο πραγματικός του πατέρας αλλά, πιθανώς, ότι ήταν ο «σύμβουλος» του βασιλιά ή ο «αρχιτεχνίτης» του. Παρόμοια, η έκφραση «Χιράμ-αβίβ» στη ΜΝΚ («Χιρὰμ», Ο’, «Huram Abif», Μεταφρ. Λουθήρου), η οποία σημαίνει κατά γράμμα «Χιράμ ο Πατέρας Του», φαίνεται ότι σημαίνει ‘ο Χιράμ είναι ο αρχιτεχνίτης του [δηλ. του βασιλιά]‘. (2 Χρονικών 4:16



Σύμφωνα με το ιστολόγιο της Αντιπληροφόρησης, (http://www.antipliroforisi.tk/)




border=0 v:shapes=”BLOGGER_PHOTO_ID_5304303267359661554″> Cabletow“.
Μετά από σειρά ερωτήσεων και απαντήσεων, ο υποψήφιος μπαίνει στην αίθουσα όπου είναι συγκεντρωμένα τα μέλη. Καθώς μπαίνει στην αίθουσα ο υποψήφιος:Shriners, η “Ανατολή” αναφέρεται στη Μέκκα, της Σαου δικής Αραβίας, την ιερότερη πόλη του Ισλάμ, δείχνοντας ότι η φιλοσο φία της Μασονίας βασίζεται στον ανατολικό μυστικισμό.Boaz (ή Booz)..Είναι το όνομα τον αριστερού κiova του πρόναου, στον ναό τον Βασιλιά Σολομώντα και σημαίνει “ισχύς”.
”…Στη συνέχεια γίνεται μια προσευχή που έχει σκοπό να μπερδέψει τον υποψήφιο που έχει θρησκευτικές τάσεις και είναι το θεμέλιο απ’ όπου ο μυημένος μετακινείται σταδιακά προς τον Εωσφορισμό και τον Θεϊσμό. Αυτοί που αποτυχαίνουν σε κάποιο σημείο κρίνονται ανάξιοι για τα ψη λότερα μυστήρια και δεν προχωρούνε παραπέρα. Στην προσευχή υπάρ χουν Χριστιανικοί υπαινιγμοί, αν και η μόνη αναφορά στο Θεό γίνεται με τη φράση “τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος”, τον περιβόητο Μ.Α.Τ.Σ.
Ο Αγιότερος και ενδοξότερος Θεός! Ο Μεγάλος Αρχιτέκτονας του Σύμπαντος, ο δωρητής δωρεών και χάρεων, Υποσχέθηκε ότι:
“Οπου υπάρχουν άνθρωποι συναθροισμένοι στο όνομα του θα τους ευλογεί” Στο όνομα του, μαζευτήκαμε και ικετεύουμε την ευ λογία τον σε κάθε μας πράξη, ώστε να γνωρίζουμε ότι υπηρετούμε το δίκαιο και όλες οι πράξεις μας, μας οδηγούν στη δόξα στη γνώση και την αρετή. Και σε ικετεύουμε Ω! Κύριε και Θεέ, να ευλογήσεις την συνάθροιση αυτή και να μας φωτίσεις μέσα από τον Υιό του Δικαίου, να πορευόμαστε στο φώς. Αμήν.
Η συνάντηση συνεχίζει μέχρι τη στιγμή της κύριας τελετής για τη μύηση. Στον πρώτο βαθμό, όταν ο υποψήφιος είναι έτοιμος για τη τελετή της μύησης, του δένουν τα μάτια και του ζητάνε να φορέσει ένα ειδικό παντελόνι ή εσώρουχο, όπου δεν υπάρχει καθόλου κάποιο μεταλλικό αντικείμενο. Αυτό το παντελόνι ανεβαίνει μόνο λίγο πιο πάνω από το αριστερό γόνατο. Στη συνέχεια κατεβάζουν το πουκάμισο του έτσι ώστε να μένει ακάλυπτος ο αριστερός του ώμος. Μετά βάζουνε γύρω από το λαιμό του και σε μερικές περιπτώσεις γύρω από τον αριστερό του ώμο, ένα σκοινί με θηλειά που ονομάζεται “
…Ο Πρεσβύτερος Διάκονος τη στιγμή εκείνη πιέζει το γυμνό αριστερό στήθος του μύστη με την μύτη του διαβήτη και ρωτά τον υποχήφιο: “Ενιωσες τίποτα;”Απάντηση: “Ναι ένιωσα”.

Ο Πρεσβύτερος Διάκονος προς τον υποψήφιο, “Τί ήτανε;”
Απάντηση: “Ένα βασανιστήριο”
Ο Πρεσβύτερος Διάκονος: “Όπως αυτό είναι ένα βασανιστήριο στη σάρκα σου έτσι θα είναι στο μυαλό και τη συνείδηση σου αν ποτέ προ σπαθήσεις να αποκαλύψεις τα μυστικά της Μασονίας”.
Μετά από μια προσευχή, ο αρχηγός της Στοάς ρωτά τον υποψήφιο, “Σε ποιόν αποθέτεις την πίστη σου;” Ο υποψήφιος απαντά, “Στον Θεό”. Ο Σεβάσμιος τότε, παίρνει τον υποψήφιο από το δεξί χέρι και λέει, “Αφού στον Θεό αποθέτεις την πίστη σου, ανυψώσου ακολουθώντας τον ηγέτη σου και μη φοβάσε κανένα κίνδυνο”.Μετά τον αφήνει να μετακινείται, έχοντας ακόμα τα μάτια δεμένα, στη στοά τρείς φορές και ο Σεβάσμιος τον ρωτάει από που έρχεται και προς το που πηγαίνει. Ο υποψήφιος απαντά “Από τη Δύση και ταξιδεύω προς την Ανατολή”. Ο Σεβάσμιος τον ρωτά “Γιατί εγκαταλείπεις τη Δύση και ταξιδεύεις προς την Ανατολή;” Ο υποψήφιος άπαντα. “Αναζητώ το φώς”.
Από που έρχεται αυτό το “φως”; Όπως θα δούμε πιο κάτω στη παρά γραφο με τίτλο

Ο υποψήφιος τότε γονατίζει, παίρνοντας μια θέση με τα πόδια του, που συμβολίζει το Μασονικό “τετράγωνο και το γνώμονα”. Ο Κύριος λέει:
Αδελφέ…είσαι τώρα τοποθετημένος στην κατάλληλη θέση για να δώσεις τον ιερό όρκο του Εισερχόμενου Μαθητευόμενου Μασόνου (Δοκίμου), που σε διαβεβαιώ ότι δεν θα επιρρεάσει τη θρη σκεία σου ή την πολιτική σου. Αν θέλεις να δώσεις τον όρκο πές το όνομα σου και επαναλάμβανε μετά από μένα;
Εγώ, ο… ελευθέρα, με την βούληση μου ενώπιον του Θεού και της σεβαστής αυτής συγκέντρωσης των Ελεύθερερων και παραδεδεγ μένων Τεκτόνων, αφιερωμένος στον θεό και προτεινόμενος για την ιερή τάξη του Αγ. Ιωάννη, δίνω την ιερότερη και ειλικρινέστε ρη υπόσχεση και ορκίζομαι ότι πάντα θα αποδέχομαι, ποτέ δεν θα αποκρύπτω ή θα αποκαλύπτω μέρος ή μέρη, ή οποιαδήποτε τέχνη ή τέχνες, σημείο ή σημεία των μουσικών τεχνών και μυστηρίων του αρχαίου Ελευθεροτεκτονισμού, που έλαβα, που θα λάβω ή που θα καθοδηγώ, σε κανένα άτομο ή άτομα.
Η μακροσκελής διαβεβαίωση συνεχίζεται κι ο υποψήφιος υπόσχεται ότι δεν θα “γράψει, τυπώσει, σφραγίσει, διαφθείρει, κόψει, περικόψει, γράψει, ζωγραφίσει ή χαράξει” οποιοδήποτε από τα Μασονικά μυστη ριακά σύμβολα ή οποιοδήποτε “κινητό ή ακίνητο που βρίσκεται κάτω από τη σκέπη του ουρανού για το οποίο το ελάχιστο γράμμα, εικόνα, χαρακτήρας, σημάδι, σκιά, χρώμα ή ομοιότητα με το ίδιο μπορεί να γίνει Ευανάγνωστο ή δυσανάγνωστο για μένα ή άλλο άτομο του έξω κόσμου, με το οποίο τα μυστικά της Μασονίας μπορούν να αποχτηθούν παράνομα”.
Μ’ άλλα λόγια, τα βαθύτερα μυστικά της Μασονίας δεν πρέπει ποτέ να τυπώνονται, μόνο μεταδίδονται από ένα Μασόνο σε άλλο με αρχαίες προφορικές τελετουργίες και απαγγελίες- θυμηθείτε καλά ότι ο Ιησούς μας απαγόρεψε να δίνουμε όρκους. Στο κατά Ματθαίο, κεφάλαιο 5 εδάφιο 34, ο Ιησούς λέει:
Εγώ όμως σας λέω να μην ορκισθήτε καθόλου, ούτε εις τον ουρανό μην ορκισθήτε, διότι ο ουρανός είναι ο θρόνος του θεου
Ο όρκος για τον πρώτο βαθμό καταλήγει ως εξής:
Για όλα όσα έδωσα, την ιερότερη και ειλικρινέστερη μου υπό σχεση και όρκο χωρίς τον παραμικρό δισταγμό και πνευματικό περιορισμό, δεσμεύω τον εαυτό μου σε τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί ο λάρυγγας μου, να ξεριζωθει η γλώσσα μου και να καεί το σώμα μου στην τραχιά άμμο της θάλασσας, στο ρηχό νερό όπου η παλίρροια και η άμπωτης συμβαίνουν δυο φορές στο εικο σιτετράωρο. Βοήθησε με λοιπόν. Θεέ και κράτησε με δυνατό, να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Ο υποψήφιος που είχε τα μάτια δεμένα σε όλη τη διάρκεια της μύστης, ρωτάται στη συνέχεια τι είναι αυτό που επιθυμεί περισσότερο και απαντά “Φως”. Τότε η ομάδα κάνει ένα κύκλο γύρω του και ο Σεβάσμιος λέει: “Και είπε ο θεός, γεννηθήτω το φώς και εγένετο το φώς”.
Τη στιγμή εκείνη όλη η αδελφότητα χειροκροτά και κτυπάνε το δεξί τους πόδι δυνατά στο πάτωμα και την ίδια ώρα λύνουν τα σκεπασμένα μάτια του υποψηφίου, που τυφλώνεται για λίγο από το πολύ φωτισμένο δωμάτιο. Λέγεται ότι, η ξαφνική έκθεση στο φώς αυτό είναι τόσο σοκαριστική που σε μερικές περιπτώσεις οι υποψήφιοι λιποθυμούσαν.
Αφού ο υποψήφιος “ήρθε στο φώς” του λένε ότι τα τρία μεγαλύτερα “φώτα” της Μασονίας είναι η Ιερή Βίβλος, το Τετράγωνο και τον Τέκτονα.
Τότε μαθαίνουν στον υποψήφιο το ποινικό σημείο, που αναφέραμε προηγουμένως, που είναι επίσης γνωστό και σαν “πρέπον φρουρό” που συνοδεύει τη νέα του θέση, αυτή του Δόκιμου Μασόνου. Του δείχνουν επίσης τη μυστική χειραψία ή “ψηλαφισμό του Δόκιμου Μασόνου”. Το ψηλάφισμα γίνεται ως εξής:
Ενώνονται τα δεξιά χέρια όπως στη χειραψία καθένας πιέζει το νύχι του αντίχειρρα τον στη πρώτη φάλαγγα ή στο πάνω μέρος του δείκτη, το όνομα αυτού του σημείου είναι
Στη συνέχεια ο μύστης ορκίζεται να στηρίζει τον Θεό και την πατρίδα του, αλλά και οι δύο αυτές υποχρεωθείς, παραβλέπονται στους επό μενους βαθμούς.
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

Στον δεύτερο βαθμό ή βαθμό του Εταίρου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη βοήθεια της μυστικής κωδικής λέξης “Σκυββολέθ” και δίνει πρόσθετους όρκους. Στο βαθμό αυτό η ποινή που προβλέπεται σε περί πτωση αθέτησης του όρκου είναι η εξής:Morgan, απλά και χωρίς τελε τουργικές διαδικασίες πνίγηκε στη Λίμνη Eric.KEN“Boatz και δηλώνει τη δύναμη και το όνομα αυτού στα δεξιά είναι Ζακέν που σημαίνει σταθερότητα και δηλώνει την θεμελίωση, αναφέρονται σε ένα κείμενο στις γρα φές όπου ο Θεός είπε: “Με τη δύναμη θα εγκαθιδρυθεί ο Οίκος αυτός.”
Δεσμεύω τον εαυτό μου ότι δεν θα υποστώ λιγότερη τιμωρία από το να ανοιχτεί το αριστερό μου στήθος και η καρδιά και τα σπλάχνα μου να εκριζωθούν και να ριχτούν πάνω από τον αριστερό μου ώμο και να μεταφερθούν στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ, για να γίνουν λεία στα άγρια θηρία της γης και τα αρπακτικά του ουρανού, αν ποτέ παραβιάσω μέρος από τον ιερό μου όρκο ή την υποχρέωση του Εταίρου Μασόνου, έτσι βοήθησε με Θεέ. και κράτησε με δυνατό να μην αθετήσω τον όρκο μου.
Βέβαια η μεταφορά ανθρώπινων καρδιών και οργάνων στην κοιλάδα της Τζεχοσαφάτ θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή, για να μην πούμε δύσκολη, ακόμα και για τον ισχυρό κόσμο της Μασονίας. Σε μια τουλάχιστον περίπτωση φάνηκε ότι οι Μασόνοι απέτυχαν να εκπληρώσουν την άγρια αυτή τιμωρία σε περίπτωση προδοσίας. Συμφώνα με τη πηγή της παρούσας πληροφορίας, ο Καπετάνιος
Στον υποψήφιο δείχνουν τώρα, στο δεύτερο βαθμό ένα νέο σύμβολο χαιρετισμού και μια νέα μυστική χειραψία την “ψιλάφιση αναγνώρισης”.
Το αναγνωριστικό ψηλάφισμα, γίνεται παίρνοντας ο ένας το δεξί χέρι του άλλον, όπως στην χειραψία, και καθένας τοποθετεί τον αντίχειρα του ανάμεσα στο κοίλωμα που βρίσκεται μεταξύ των πρώτων φαλαγγών των δακτύλων μέσον και παράμεσον και πιέζουν τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις. Αυτή είναι ανα γνωριστική χειραψία για τον βαθμό του Εταίρου και το όνομα της είναι Σκυββολέθ σημαίνει “στάχυ σίτου”.
Τους δείχνουν επίσης και ένα άλλο ψηλάφισμα που λέγεται “πραγματικό ψηλάφισμα”
Το “πραγματικό ψηλάφισμα” του Εταίρου Μασόνου γίνεται τοποθετώντας τον αντίχειρα στην άρθρωση τον δεύτερου δακτύλου και λυγίζοντας τον αντίχειρα έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να πιέζει το νύχι του αντίχειρα στην άρθρωση του άλλου…το όνομα της είναι Ζακέν και σημαίνει “σταθερότητα”.
Αν ένας Μασόνος θέλει να “εξετάσει” τον άλλο, όταν γίνεται το αναγνωριστικό ψηλάφισμα για να δει π.χ αν είναι κάποιος κατάσκοπος, ενώ γίνεται το ψηλάφισμα δίνεται μια σειρά ερωτοαπαντήσεων, που είναι η εξής:
Ερ. “Τί είναι αυτό;”
Απ. “Ένα ψηλάφισμα.”
Ερ. “Ψηλάφισμα τίνος;”
Απ. “Το ψηλάφισμα του Εταίρου Μασόνου”
Ερ. “Εχει όνομα;”
Απ. “Ηχεί.”
Ερ. “θα μου το πείς;”
Απ. “Δεν το έλαβα, ούτε μπορώ να στο πληροφορήσω”.
Ερ. “Τί θα το κάνεις;”
Απ. “Θα το συλλαβίσω ή θα το χωρίσω”
Ερ. “Χώρισε το και άρχισε”.
Απ. “Οχι άρχισε εσύ”‘.
Ερ. “Εσυ αρχίζεις”.
Απ. “ΖΑ”
Ερ. “
Απ. “ΖΑΚΕΝ”
Ερ. “Σωστά, αδελφέ, ΖΑΚΕΝ σε χαιρετώ”.
Οσο ανόητα και αν φαίνονται όλα αυτά βοηθούν να προστατευτεί η στοά από την εισχώρηση οιονδήποτε ξένων, θυμηθείτε, όλα αυτά αποστηθίζονται. Τίποτα από αυτά δεν γράφτηκε ποτέ. Μεταδίνονται από στόμα σε στόμα για εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες χρόνια τώρα. Ο Ουίλ λίαμ Μόργκαν, ο πρώτος Αμερικανός που τόλμησε να αποκαλύψει αυτά τα μυστικά, πλήρωσε με τη ζωή του. Ωστόσο, το αντίκτυπο από τη δολοφονία του Μόργκαν ήταν τέτοιο που η Μασονία εξοντώθηκε κατά τη διάρκεια του 1830.
Φυσικά οι Μασόνοι σήμερα, προσπαθούν να μας πουν ότι η εταιρία τους ξεκίνησε το 1700. Ωστόσο, στη Μασονική ομιλία που δίνεται στον υποψήφιο λίγα λεπτά μετά την διδασκαλία των νέων ψηλαφίσεων, ο ομιλητής εξηγεί το εξής:
Αδελφέ, δουλεύουμε στη Μασονία για ίδιο όφελος αλλά οι πα τέρες που προηγήθηκαν, δούλεψαν στη Μασονία και για ίδιο όφε λος αλλά και για την ιδεολολογία της Μασονίας. Εργάστηκαν στην οικοδόμηση του ναού τον Σολομώντα, αλλά και σε άλλα Μασονικά οικοδομήματα… Αδελφέ, το πρώτο πράγμα που τραβά την προσοχή μας, είναι οι δύο μεγάλοι κίονες, ο ένας στην αριστε ρή πλευρά και ο άλλος στην δεξιά του πρόναου τον ναού, το όνομα αυτού στα αριστερά είναι
Έτσι σε μια μόνο ομιλία, η Μασονία τοποθετείται χρονικά στην εποχή του ναού του Σολομώντα (το 1000 πχ). Η ομιλία συνεχίζει εξηγώντας τις διάφορες συμβολικές έννοιες της Μασονίας, που θα ενδιέφεραν αυτούς που θέλουν να μελετήσουν περισσότερο το θέμα αυτό.
ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ

Στον τρίτο βαθμό ή βαθμό του Διδασκάλου Μασόνου, ο υποψήφιος μπαίνει στη στοά με τη κωδική λέξη “Τουβαλκαϊν”. Η λέξη αυτή είναι το όνομα του γιου του Λαμέχ, απογόνου του Αγγέλου του Φωτός Εβλις και σημαίνει ”δεσποτεία επι του κόσμου”. ΙΙροτού δώσει τον όρκο και μετά την άφθονη συμβολική τελετουργία, ο Σεβάσμιος αναφέρει τον θάνατο σε κάποιο σημείο σαν “την ασημένια χοροή που χαλάρωσε ή την χρυσή κούπα που έσπασε…”
Τώρα θα αναφερθούμε στους όρκους αυτού του βαθμού. Στον όρκο του τρίτου βαθμού βλέπουμε μερικές ύπουλες αξιοσημείωτες ωστόσο, παρεκλίσεις από τα όσα διδάσκει ο Χριστιανισμός. Ο όρκος είναι μακροσκελής, ένα μέρος του αναφέρει:
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα βλάψω αυτή τη στοά. ούτε ένα αδελφό τον βαθμού αυτού ούτε θα ανεχθώ προδοσία -του μπορεί να γίνει από άλλους και αν είναι στη δύναμη μου θα το αποτρέψω.C.G. Finney έγραψε το 1869 “Ο Ελευθεροτεκτονισμός γίνεται όλο και χειρότερος, καθώς προχωρεί κανείς από τους χαμηλώτερους προς τους ανώτερους βαθμούς”.
Ο όρκος που δίνεται, όσον αφορά την τιμωρία που θα υποστεί ένας μύστης του τρίτου βαθμού, σε περίπτωση αθέτησης της υπόσχεσης του, είναι ο εξής:Jwes, που προσπάθησαν να τον εξαναγκάσουν να αποκαλύψει τη τοποθεσία όπου βρισκόταν ο ιερός θησαυρός του Ενόχ, που είχε ανακαλυφθεί τυχαία κατά τη διάρκεια ανασκαφών που έγιναν στον Ναό. Ο θησαυρός αποτελείτο από:Wicca, όπου είναι γνωστή σαν “Η Λαβή του Λιονταριού της Φυλής του Τζουχάτ”. Χρησιμοποείται επίσης και σε άλλη τελετουργία μύησης, που δεν συνδέεται ούτε με τις μυστικές εταιρείες ούτε με τη Μασονία. Στον Ναό των μυήσεων του Μορμονισμού (Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων Τελευταίων Ημερών) διδάσκεται η ίδια λαβή σαν η “Δεύτερη Ένδειξη της Ιεροσύνης του Μελχισεδέκ” και ονομάζεται επίσης “Η Δυνατή Λαβή του Λιονταρίσιου Πέλματος”.William J. Whalen, γράφοντας το 1958 εξήγησε:William T. Still
Αποσπάσματα απο το βιβλίο «Το αρχαίο σχέδιο των μυστικών εταιρειών».
ΙΙαρατηρήστε ότι ορκίζονται να μην εξαπατήσουν ποτέ ένα αδελφό Μασόνο, ενώ δεν γίνεται καμμιά αναφορά για τους υπόλοιπους ανθρωπους.
Υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι δεν θα καλολογήσω ποτέ ένα αδελφό Διδάσκαλο Μασόνο, ούτε πίσω από την πλάτη του ούτε μπροστά τον, αντίθετα θα τον ειδοποιήσω για όλους τους κινδύ νους, αν είναι στη δύναμη μου.
Αν και οι Μασόνοι δηλώνουν ότι δέν προσπαθούν να προσηλυτί σουν, είναι φανερό ότι επιθυμούν την ένταξη στην Μασονία, ατόμων που κατέχουν σημαντικές θέσεις στη κρατική μηχανή ενός έθνους.Έτσι πολλοί Μασόνοι που διαπράττουν κάποια παρανομία, σχεδόν όλοι απαλάσσονται από την ποινική καταδίωξη από τους αδελφούς Μασόνους, που βρίσκονται σε δικαστικές θέσεις. Οι Μασόνοι που είναι δικαστές, έχουν προωθηθεί από την Στοά στους υψηλότερους βαθμούς με τα χύτατο ρυθμό, με σκοπό από τη θέση τους να προστατεύουν και να αθω ώνουν τους τυχόν κατηγορούμενους αδελφούς Μασόνους, που με ειδικά σημεία έπαιρναν το μήνυμα ότι είναι αδελφοί Μασόνοι.
Επιπλέον, υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι θα υπακούω πάντα σε όλα τα σύμβολα και διαταγές, που θα μου δίνονται, στέλνονται ή παραδίνονται, από το χέρι ενός αδελφού Διδασκάλου, ή από το συμβούλιο μιας νόμιμα σχηματισμένης στοάς.
Ακόμα υπόσχομαι και ορκίζομαι ότι τα μυστικά ενός Διδασκάλου Μασόνου, που μου δίνονται για να τα μεταχειριστώ σαν μυστικά και γνωρίζοντας ότι πρέπει να είναι μυστικά, θα τα διαφυλλάξω και θα τάχω τόσο ασφαλή και απαραβίαστα στην καρ διά μου, όσο είναι και στη δική του, όταν μου τα εμπιστεύεται, εκτός και αν πρόκειται για μυστικά που αφορούν προδοσία ή φόνο, που τότε αφήνεται στην δική μου κρίση.
Με άλλα λόγια, αν ένας Διδάσκαλος Μασόνος, ομολογήσει σε κάποιον άλλο αδελφό του ότι σκότωσε κάποιον ή ότι πρόκειται να εκτελέσει μια προδοτική πράξη εναντίον της χώρας του και του ζητήσει να το κρατήσει μυστικό, τότε ο όρκος δεν τον υποχρεώνει να το πληροφορήσει στις αρχές, αλλά του επιτρέπει να πράξουν ανάλογα με την κρίση τους. Αφ’ότου, ο μυημένος φτάσει στο βαθμό της Βασιλικής Αψίδας, η επιλογή αυτή -αν θα μαρτυρήσει τέτοιου είδους μυστικό- ουσιαστικά δεν υπάρχει γιατί η Τάξη απαιτεί αυστηρή πειθαρχία στους ανωτέρους. Ο Αιδεσιμώτατος
Δεσμεύω τον εαυτό μου να υποστεί τιμωρία όχι λιγότερη από το να κοπεί το σώμα μου στη μέση και να χωριστεί σε Βόρειο και Νότιο κομμάτι, τα σωθικά μου να καούν και η στάχτη τους να σκορπιστεί στους τέσσερεις ανέμους, ώστε να μην μείνει το παραμικρό ίχνος από μένα που θα με θυμίζει στους αδελφούς μου, αν φανώ τόσο πρόστυχος και άθλιος, αν ποτέ παραβιάσω οποιοδήποτε μέρος τον ιερού όρκου που δίνω σαν Διδάσκαλος Μασόνος. Θέε, βοήθησε με και κράτησε με δυνατόν να τα καταφέρω.
Στην συνέχεια δείχνουν στον υποψήφιο το “Μεγάλο Σημείο του Κινδύνου”. Το σημείο δίνεται με την ανύψωση και των δυο χεριών έτσι ώστε τα μπράτσα να εκταθούν κάθετα προς το σώμα, σχηματίζοντας μια γωνία 90 μοιρών με τους αγκώνες έτσι ώστε οι παλάμες να κατευθύνο νται ευθεία προς τα πάνω. Οι λέξεις που συνοδεύουν αυτή τη συμβολική κίνηση, που χρησιμοποιείται σε περίπτωση κινδύνου, είναι: “Ω! Κύριε, θεέ μου! Δεν υπάρχει καθόλου βοήθεια για τον γιό της χήρας;” Καθώς ακούγονται από τα χείλια του υποψήφιου οι τελευταίες λέξεις, πέφτουν τα χέρια του, “με τέτοιο τρόπο που να δείχνει ιεροπρέπεια”.
Αυτός υποτίθεται ότι είναι ο συμβολισμός που έγινε και οι λέξεις που ειπώθηκαν από τον Χίραμ Αμπιφ -τον κύριο οικοδόμο του ναού του Σολομώντα, που εθεωρείτο σαν ο μεγαλύτερος Διδάσκαλος Μασόνος όλων των εποχών, λίγο πριν δολοφονηθεί από τους δόκιμους Μασόνους γνωστούς σαν
Χρυσά και ορειχάλκινα πιάτα, με Αιγυπτιακά Ιερογλυφικά, που έλεγαν την ιστορία του κόσμου και τα αρχαία μυστήρια του Θεού, που ο Ενόχ τα διατήρησε τοποθετώντας τα σε ένα μέρος στο λόφο…Ο Ενόχ έθαψε τη μυστική αναφορά, για να την διαφυλάξει, λίγο πριν από την μεγάλη καταστροφή (τον Κατακλυσμό) προβλέποντας ότι, μετά τον κατακλυσμό ένας απόγονος Ισραηλι τών θα ανακάλυπτε τον θαμμένο ιερό θησαυρό.
Η Μασονία είναι γεμάτη από αναφορές στον “γιό της χήρας”. Η έκ φραση αυτή χρονολογείται από την εποχή του Αιγυπτιακού αποκρυφισμού Η χήρα είναι η Αιγυπτιακή θεά Ισιδα, που χήρεψε μετά το θάνατο του συζύγου της Όσιρι. Στην κίνηση που συμβολίζει την τιμωρία στον τρίτο βαθμό, τοποθετείται το δεξί χέρι στην αριστερή πλευρά του σώματος στην περιοχή των σπλάχνων με την παλάμη ανοικτή και τον αντίχειρα δίπλα στην κοιλιά, έτσι που το χέρι να κινείται κατά μήκος της κοιλίας. Η όλη κίνηση γίνεται πολύ γρήγορα. Ο συμβολισμός αυτός παριστάνει την τιμωρία που προβλέπεται στον όρκο που δίνουν: Να κοπεί το σώμα τους στα δυο.
Ο αναγνωριστικός χαιρετισμός γίνεται πιέζοντας τον αντίχειρα ανάμεσα στις αρθρώσεις του δεύτερου και του τρίτου δακτύλου, στο σημείο όπου συνδέονται με την παλάμη, “το όνομα της χειραψίας είναι Τουβαλκάϊν. Είναι η αναγνωριστική λέξη για τον βαθμό του Διδασκάλου Μα σόνου”.
Στη συνέχεια τα μέλη της στοάς αναπαριστούν τον θάνατο του Χίραμ Αμπίφ και δείχνουν στον υποψήφιο ένα ακόμα αναγνωριστικό ψηλάφισμα, με το όνομα “Πέλμα του Λιονταριού” ή “Ψηλάφισμα του Διδασκάλου”. Λέγεται ότι παριστάνει την κίνηση με την οποία βγάλανε από τον τάφο του τον Χιράμ. Η κίνηση αυτή είναι η εξής: Πιάνει ο ένας το χέρι του άλλου, όπως σε μια χειραψία και βάζει ο ένας τα νύχια των τεσσάρων δακτύλων του στον καρπό του άλλου.
Αυτό συμβολίζει τον θάνατο του Χιράμ. Μερικές μέρες μετά την ταφή του, η σάρκα των χεριών του άρχισε να σαπίζει και έπρεπε έτσι να τον τραβήξουν από τον καρπό έξω από τον τάφο. Αυτή είναι η Μασονική εκδοχή της ανάστασης.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι η κίνηση αυτή είναι τόσο σημαντική για τις βασικές έννοιες των μυστικών εταιρειών, που χρησιμοποιείται στη μαγεία, στις τελετουργίες του
Μετά από εκτενείς πρόσθετες προφορικές οδηγίες, τελειώνει η τελετή και ο μύστης αποκτά τους τρείς πρώτους βαθμούς της Μασονίας. Λέγεται ότι το 75% των Μασόνων δεν προχωρεί ποτέ παραπέρα από τους βαθμούς αυτούς.
Η αποκάλυψη των μυστικών αυτών είναι και ο λόγος για τον οποίο δολοφονήθηκε ο Μόργκαν. Τί γνωρίζουμε σχετικά με τους απαγωγείς του; Οι ακριβείς λεπτομέρειες της δολοφονίας του δεν ήταν γνωστές μέχρι το 1848, όταν, ένας από τους τρείς Μασόνους που ήταν μπλεγμένος στο έγκλημα, το ομολόγησε στον γιατρό του λίγο πριν πεθάνει, ελπίζοντας άφεσιν αμαρτιών. Η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα το 1845 όταν δημοσιεύτηκε στον τύπο πρωτοσέλιδο με τίτλο “Ομολογία. Η δολοφονία του Ουίλλιαμ Μόργκαν, ομολογήθηκε από τον άνθρωπο που με τα ίδια του τα χέρια, τον έρριξε από τη βάρκα στον Νιαγάρα ποταμό.” Ο ομολογητής, ο Χένρυ Βάλανς, είπε ότι από εκείνη την νύχτα ήταν πολύ δυστυχισμένος:
Όπου και αν πήγαινα, ότι και αν έκανα, ήταν αδύνατο να αποβάλω το έγκλημα αυτό από τη συνείδηση μου. Το στίγμα του Καιν ήταν πάνω μου, ήταν η κατάρα του πρώτου φόνου, η κηλίδα του αίματος ήταν πάνω στα χέρια μου και δεν μπορούσε να ξεπλυθεί.
Οι συνωμότες απήγαγαν τον Μόργκαν και τον εκδότη του στη Μπατάβια της Νέας Υόρκης, αλλά ο εκδότης σώθηκε επειδή έξαλ λοι πολίτες της Μπατάβια καταδίωξαν τους απαγωγείς. Ο Μόργκαν δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός και οι Μασόνοι προκάλεσαν τόση μεγάλη σύγχυση, που ήταν αδύνατο να εξυχνιασθεί το γεγονός.
Οι δικαστές ήταν εντελώς ανίκανοι να προχωρήσουν εναντίον της πλατιά διαδεδομένης συνωμοσίας, που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους Μασόνους…Φάνηκε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους δικαστές, τους σερίφηδες, τους μάρτυρες ή τους ενόρκους.
Οι Μασόνοι…δημοσίευσαν δυο πλαστές εκδόσεις έργων του Μόργκαν και τις κυκλοφόρησαν σαν αυθεντικές εκδόσεις που τις είχε κάνει τάχα ο ίδιος ο Μόργκαν. Οι εκδόσεις αυτές έγιναν για να εξαπατηθούν οι Μασόνοι, που δεν είχαν δεί ποτέ το βιβλίο του είχαν όμως επιρρεάσει την Αμερικάνικη Μασονία. Το 1826, όταν ο Μόργκαν εξέδωσε το βιβλίο του, υπολογιζόταν ότι υπήρχαν στην Αμερική 50. 000 Ελευθεροτέκτονες. Λέγεται ότι, εξαιτίας τον βιβλίου, 45.000 από αυτους εγκατέλειψαν τη Μασονία και έκλεισαν 2.000 στοές. Ο συγγραφέας
Σαν συνέπεια του σκανδάλου ήταν η δημιουργία του αντι Μασονικού κόμματος. Κέρδισαν 128.000 ψήφους στις εκλογές τον 1830 και κατέβασε τον Βερμόντ στις προεδρικές εκλογές τον 1832. Ο Ρόντ Αϊλαντ και ο Βερμόντ πέρασαν νόμους εναντίον των όρκων αίματος των Μασόνων. Χιλιάδες Μασόνοι έκαψαν τους μανδύες τους. Σε μερικά χρόνια, τα μέλη των στοών της Νέας Υόρκης έπεσαν από 30.000 σε 300, άμεση συνέπεια του περιστατικού του Μόργκαν.



Σύμφωνα με το ιστολόγιο το Καλάμι (http://www.kalaminet.gr/)

(Έρευνα:ΒΑΣΙΛΗΣ Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ)

Φιλόδοξοι
Βασιλιάδες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, μεγαλοτραπεζίτες, δικαστικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες, έμποροι, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και άλλες προσωπικότητες ήτανε, και είναι, μέλη του Τεκτονισμού, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. ’τομα με φιλοδοξίες ή άλλες επιδιώξεις, συμμετέχουνε στη μυστική – απόκρυφη αυτή οργάνωση. Η συμμετοχή τους στη μασονία, εξάπτει τη λαϊκή φαντασία, που μεγαλοποιεί την δραστηριότητα του τεκτονισμού, την ισχύ και την επιρροή του στα σημερινά πολιτικά και οικονομικά πράγματα. Αλλά, και η Εκκλησία, κυρίως η Καθολική, με την πολεμική της έχει δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από την δραστηριότητα του Τεκτονισμού. Αντίθετα οι Αγγλικανοί δείχνουν ανοχή, αλλά και συμμετοχή στη μασονία.
-Τόση δύναμη, έχουν, επιτέλους, οι μασόνοι; Είναι ένα ερώτημα που πλανάται στο λαό, και σε άλλες κοινωνικές ομάδες που δεν βλέπουν με συμπάθεια την τεκτονική δραστηριότητα, ή έχουν αντίρρηση με τη μυστική και απόκρυφη δράση του.
Είχανε, πραγματικά, κάποτε δύναμη – ιδίως τον 18^ο και τον 19^ο αιώνα, αλλά και προηγουμένως – και η συστηματική διείσδυση ή η διακριτική στρατολόγηση ανθρώπων με θέσεις κλειδιά στην κοινωνία, αύξανε την επιρροή τους. Είναι και η μυστική δράση της μασονίας, που αυξάνει την ενεργή κοινωνική διείσδυσή της και την επίδρασή της στα πολιτικά ή τα οικονομικά μιάς χώρας. Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα αν πούμε, ότι η μυστική και απόκρυφη δράση ελκύει άτομα φιλόδοξα και, γιατί όχι, ματαιόδοξα, τα οποία τα δίνουν όλα στην οργάνωση. Νιώθουν ξεχωριστά και ότι κάτι είναι. Έπειτα, οι θρησκευτικού τύπου τελετουργίες, με δοξασίες, τυπικά, και πειθαρχημένες επαναλαμβανόμενες θεουργικές δραστηριότητες, δημιουργούν «άβουλα» άτομα, που συσπειρώνονται γύρω από την αντίληψη της μοναδικότητας του τεκτονισμού. περίβλημα των ιπποτικών ταγμάτων. Τα τάγματα αυτά, όπως λ.χ. οι Ροδόσταυροι, οι ιππότες της Μάλτας, οι Αγγελικοί Αδελφοί, οι Ιππότες Καδώς, οι Ναΐτες, Καλατράβα κ.ο.κ., αλλά και στο Ισλάμ οι Ασασσίνοι (δολοφόνοι) είχαν ιεραρχία και τάξεις. Στις τάξεις τους υπηρετούσαν αριστοκράτες και ευγενείς, που διοικούσαν, ιερατείο, το οποίο προερχότανε από τις ίδιες τάξεις και οι στρατιώτες, οι οποίοι εστρατολογούντο από τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, για να υπηρετούνε τυφλά, και χωρίς αντιρρήσεις, το τάγμα τους.
Η κοινωνική αδικία που επικρατούσε το μεσαίωνα και τα ύστερα χρόνια, έσπρωχνε το λαό προς τα ιπποτικά τάγματα. Έθελγε, άλλωστε, τα άτομα λαϊκής προέλευσης, το γεγονός ότι αποκτούσανε δύναμη ως μέλη των ιπποτικών ταγμάτων με κοινοβιακή ζωή, με επίφαση ισότητας των μελών, με μυστικές τελετουργίες και διδασκαλίες,  με ανώτατη ιεραρχία κάτω από τη σιδερένια διοίκηση του Μεγάλου Δασκάλου, του Μάγιστρου ή του Πρωτομαϊστορα, ή Μεγάλου Ποντίφηκα.
Ακόμη και σήμερα ατόμα, μεσαίων ή κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, εντυπωσιάζονται από το γεγονός, ότι μυούμενα στη μασονία, γίνονται αυτόματα «αδελφοί» αριστοκρατών και υψηλόβαθμων στελεχών της κοινωνίας. Στις ξένες χώρες οι Έλληνες μετανάστες μυηθήκανε στο μασονισμό, ακριβώς γι΄ αυτόν το λόγο, για να μην είναι στο περιθώριο, για να μην αποκαλούνται από τους ντόπιους «παλιόξενοι» και να μην αισθάνονται κοινωνική απομόνωση.
Σημαντική επίδραση στα τυπικά της μασονίας έχουν εβραϊκά στοιχεία, αλλά και αιγυπτιακά από την θρησκεία του Όσιρη και της Ίσιδος, ή την πίστη τους στις άγνωστες απόκρυφες διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου, καθώς και τους ορφικούς ή τους πυθαγόρειους ή τα Καβείρια Μυστήρια. Κι αυτές περιβαλλόμενες με μυστήριο και μύθους.
Αναμειγνύουν αυτά τα στοιχεία, όπως ακριβώς έκαναν οι γνωστικοί βαλεντινιανοί και οφίτες την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ο Μάνης. Ένας Πέρσης φιλόσοφος ιδρυτής θρησκείας, ο οποίος ανάμειξε στοιχεία ζωροαστρισμού, ιουδαϊσμού, βουδιστικά και χριστιανικά. Εκτελέστηκε από τους Πέρσες με οδυνηρό θάνατο. Τον γδάρανε ζωντανό. Υπάρχουνε και σήμερα υπολείμματα του μανιχαϊσμού.
Οι Ιουδαίοι Εσσαίοι, επίσης, διαδραματίζουνε μεγάλο ρόλο στη νοοτροπία και τη διδασκαλία των μασόνων, όπου πλάθουνε διάφορους μύθους, στα πλαίσια της τεκτονικής παραδόσεως. Κι αυτών οι διδασκαλίας είναι πολύ λίγο γνωστές.
Η χρησιμοποίηση ονομάτων χριστιανών αγίων και ιστορικών βασιλέων εξάπτουν, επίσης, τη φαντασία των μασόνων, ιδίως όσων δεν έχουνε σχετική φιλοσοφική και ιστορική παιδεία.
Οι Στοές φέρουν ονόματα βαρύγδουπα, μεταξύ των οποίων Στοά της Βασιλικής Αψίδας, η οποία, σε διάφορες εποχές είχε ονόματα όπως Αγία Στοά, Ιερά Στοά και Βασιλική Στοά.
Η τεκτονική παράδοση διδάσκει, ότι:
·   Η Αγία Στοά άνοιξε σε σκηνή στην έρημο και προήδρευσαν διαδοχικά ο Μωυσής, ο Αχολιάβ (ή Ελιάβ) και ο Βεζαλεέλ (ή Βεσελεήλ).
·    Η Ιερά Στοά άνοιξε στο όρος Μορία στη διάρκεια της ανοικοδόμησης του πρώτου ναού. Στην Ιερά Στοά προήδρευσαν ο βασιλιάς του Ισραήλ Σολομών, ο βασιλιάς της Τύρου Χιράμ και ο πρωτομάστορας του ναού, επίσης, Χιράμ.
Στον τρίτο βαθμό, του διδασκάλου, γίνεται η αναπαράσταση της δολοφονίας του Χιράμ, με τυπικό του θανάτου και της ανάστασής του.
·    Η Βασιλική Στοά άνοιξε ανάμεσα από τα ερείπια του ναού του Σολόμωντα. Στη διάρκεια της ανοικοδομήσεώς του προήδρευσαν ο Ζουρεββάβελ, ο Χαγκάι και ο Ιοσούας.
Όσον αφορά το πάθος των μασόνων για ονόματα αγίων, κυρίως του Ιωάννη, εκτός από την εβραϊκή καταγωγή των προσώπων, υπάρχει και σχετική τεκτονική παράδοση για τον κάθε Ιωάννη. Θεωρούνται πάτρωνες των χριστιανών μασόνων:
1. Ο Ιωάννης ο βαπτιστής, θεωρείται προστάτης των συντεχνιών λιθουργών, που έδρασαν ως αδελφότητες στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας στην Αγγλία, αλλά καθιερώθηκε στα 1717 ως προστάτης της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας.
2. Ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής, τιμάται κυρίως από τις σκωτικές στοές.
Παραδέχονται οι τέκτονες, ότι οι ονομασίες αυτών των αγίων δοθήκανε σε περιοχές όπου υπήρχανε θρησκόληπτοι και δεν βλέπανε με καλό μάτι την μυστική δραστηριότητά τους. Ύστερα, επειδή στις περιοχές αυτές υπήρχε ηλιολατρεία, αντικαταστήσανε τις γιορτές με την επέτειο εορτών του Αγίου Ιωάννου στο θερινό και το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή στις 21 Ιουνίου και στις 22 Δεκεμβρίου. Οι χριστιανικές γιορτές και τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν ως προκάλυμμα.
Στοές αφιερωμένες και σε άλλους αγίους υπάρχουνε πολλές, για διάφορους λόγους (Αγίου Ανδρέα, Αγίου Παύλου, Αγίου Πέτρου κ.λπ.).
Όλα αυτά μπορεί να τα συναντήσει ο καθένας και στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Τότε, γιατί τόση μυστικότητα και αποκρυφισμός στη μασονία; Επικρατεί η εντολή, που είναι όρος και κανόνας ζωής των μασόνων: Βλέπε, ’κου, Σώπα (από τα λατινικά Audi, Vide, Tace), που καθιερώθηκε στα 1813 και ισχύει απαρέγκλιτα.
Οι Ναΐτες λ.χ. είχανε φοβερή στρατιωτική πειθαρχία και μυστικότητα και δεν έσπαγε η σιωπή των μελών. Χρησιμοποιούσανε και το φόνο ως μέσο επιτυχίας του τάγματος, ή για να βγάλουν από τη μέση ανεπιθύμητα πρόσωπα:
Ο «θάνατος» -όχι ο φυσικός- είναι και σήμερα η τιμωρία όσων σπάνε τη σιωπή του μασονισμού. «Θάνατος» επαγγελματικός, «θάνατος» οικονομικός και «θάνατος» κοινωνικού απομονωτισμού. Όσο πετυχαίνει, βέβαια.
Οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες αποτελούνε τη βάση του τεκτονικού συστήματος, παραδέχεται ο μασόνος Mackey:
·         Από την αλεξανδρινή σχολή κατέχομε, γράφει, τον γνωστικισμό και την καβαλλά και ιδίως το σύστημα του συμβολισμού και των αλληγοριών, που βρίσκεται στη βάση της τεκτονικής φιλοσοφίας.
Στους πυθαγόρειους και τους αλεξανδρινούς χρωστούν οι τέκτονες δάσκαλοι την ουσία των δογμάτων και την εσωτερική μέθοδο μεταδόσεώς τους.
Και υπογραμμίζει ο μασόνος θεωρητικός δάσκαλος:
«Ο Αριστόβουλος και ο Φίλων -ζήσανε διαφορετικούς αιώνες- διδάξανε στους μασόνους τη θεωρία ότι οι ιερές γραφές των Εβραίων ήσαν με το σύστημα των αλληγοριών τους, η πραγματική πηγή κάθε θρησκευτικού και φιλοσοφικού δόγματος (που ακολουθούν οι μασόνοι!), του οποίου η φραστική και επιφανειακή μορφή ήτανε μόνο για τον κοινό λαό (τους αμύητους και βέβηλους, κατά τη μασονική ορολογία), ενώ η εσωτερική ή «κεκρυμμένη έννοια προωρίζετο μόνον δια τους μύστας».

Μύστες κατά τον τεκτονισμό είναι ο Βούδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ορφέας, ο Χριστός, ο Μωάμεθ και άλλοι δάσκαλοι μυστικών και απόκρυφων ή θεοσοφικών θεωριών, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι ήτανε και είναι μασόνοι»!
Ο Μέγας Αρχιτέκτων
Με όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία, ο τεκτονισμός έχει τη μορφή θρησκείας, αφού διαθέτει διδασκαλίες και δόγματα βιωματικής πίστης, ιερατεία, απρόσωπο θεό, αμφιέσεις και ιερά σύμβολά, τυπικά, δόγματα, ναούς, μυστήρια και τελετουργίες.
Ο τεκτονισμός δεν επιβάλλει θετική πίστη σ΄ ένα θεό και στην αποκάλυψη, αλλά σε μια άχρωμη θρησκευτικότητα, που ο καθένας διαμορφώνει. Η αυτογνωσία είναι ένα σύνθημά τους και δόγμα, όπως και των γνωστικών, οι οποίοι με την αυτογνωσία θεοποιούσανε τον άνθρωπο.
Ο μασόνος είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει, στα πλαίσια μη δέσμευσης των μασόνων για κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, αρκεί να μην αμφισβητεί ό,τι διδάσκεται στα τεκτονικά τυπικά. Ή, καλύτερα, να τα αποδέχεται με τη συνεχή επανάλειψη. Έτσι ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι είναι δάσκαλοι και μύστες, απ΄ όπου ο μασόνος αντλεί θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία.
Ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος είναι η κάθε μεγάλη δύναμη, η οποία έχει τις ρίζες του στο θεό ’μμωνα, τον οποίο θεωρούν οικοδόμο, ή αρχιτέκτονα, γιατί “’μων” στα εβραϊκά σημαίνει ακριβώς αυτές τις ονομασίες.
Το δόγμα της ενότητας της μασονίας καλύπτεται από το σύνολο των διαφόρων εκδηλώσεων «του ενός και μόνου θεού», «του ανύπαρκτου, του ενουσίου όντος, του μόνο γεννώντος στον ουρανό και στη γη, του απάτορος και αμήτορος, πατέρα και μητέρα των πάντων». Πρόκειται για την γνωστική θεωρία του αρσενικού-θηλυκού, του ανδρόγυνου όντος κ.λπ.

Τα μυστήρια
Ο συμβολισμός, η ανάμειξη στοιχείων από τα αρχαία λατρευτικά τυπικά των Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Εβραίων, των Φοινίκων και των Χαλδαίων αναπαράγονται σε όλους τους βαθμούς της μασονικής ιεραρχίας. Εντυπωσιακά στοιχεία, που συνεγείρουν το συναίσθημα και πειθαναγκάζουν τα άτομα, ν΄ ακολουθούνε τη μυστηριακή οδό, η οποία διεκδικεί το αλάθητο των διδασκαλιών και το απόλυτο στη μέθοδο αναζήτησης της μυστηριακής αλήθειας, την οποία αποκαλούνε «φως».Δηλαδή, ο τεκτονισμός, είναι μιά μυστική γνωστική, παραθρησκευτική οργάνωση σαν κι αυτές που έδρασαν, κυρίως, τους τέσσερις πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και αναβιώσανε τα μεσαιωνικά χρόνια, με το
Τα σύμβολα
Η συμβολική και αλληγορική μέθοδος διδασκαλίας των μασόνων έχει καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα και κατάγεται από τους αλεξανδρινούς χρόνους, όπως διακηρύσσουν οι θεωρητικοί αξιωματούχοι τους.

Η ανωτάτη δύναμη είναι ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος με συγκρητιστική θεοσοφική (μανιχαϊκή) μορφή αποδοχής από το κάθε μέλος της Στοάς.[πηγήandroutsou.wordpress.com]
Συνεχίζεται...