ΟΥΝΟΙ ΚΑΙ ΑΤΤΙΛΑΣ

Αττίλας

Ο Αττίλας (Attila, περ. 400 - 453) ήταν βασιλιάς των Ούννων, νομαδικής φυλής Μογγολικής προέλευσης. Η φυλή των Ούννων έφτασε στην ακμή της κατά την βασιλεία του.

 

Η νομαδική φυλή των Ούννων, ένας νομαδικός τουρκικός λαός έφιππων πολεμιστών μογγολικής καταγωγής που κατοικούσε από τις στέπες της κεντρικής Ασίας στα όρια της Ευρώπης, τον 4ο μ.Χ. αιώνα ξεκίνησε από την Ασία και, προχωρώντας προς τα δυτικά, κατάκλυσε την Ευρώπη κι ερήμωσε πολλές χώρες. Οι πρώτοι Ούννοι είχαν εγκατασταθεί στη Μογγολία τον 2ο π.Χ. αιώνα κι από κει έφτασαν στην περιοχή ανάμεσα στα δύο ποτάμια Ουράλη και Βόλγα. Στα 375 μ.Χ. μια ουννική φυλή προχώρησε στην περιοχή ανάμεσα στο Ντον και Βόλγα και, αφού υπόταξε τους Οστρογότθους και Βησιγότθους, εγκαταστάθηκε τον 4ο αιώνα στην εύφορη κοιλάδα του Δούναβη, ωθώντας τους Βισηγότθους νότια προς το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος. Ο αρχηγός των Ούννων Ρουγίλιας οργάνωσε ένα ισχυρό κράτος και άρχισε τις επιδρομές και τις επιθέσεις εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Στα 434 τον Ρουγίλια τον διαδέχτηκε ο Αττίλας, που απαίτησε από το Βυζαντινή Αυτοκρατορία να του δώσει τεράστια χρηματικά ποσά. Στην άρνηση του Βυζαντινού αυτοκράτορα, ο Αττίλας οργάνωσε μια φοβερή εκστρατεία και, κατεβαίνοντας ορμητικά προς τα νότια, κατάστρεψε τη Μυσία, τη Θράκη και την Μακεδονία κι ερήμωσε πάνω από 70 πόλεις. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' αναγκάστηκε να υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη με το να του παραχωρήσει μεγάλες περιοχές στα νότια του Δούναβη και εφάπαξ 6.000 λίτρες χρυσάφι και να του δίνει κάθε χρόνο 2.100 λίτρες χρυσάφι. Μετά τη νίκη του ο Αττίλας με 700.000 στρατιώτες κατάλαβε τη Γερμανία, μπήκε στη Ρωσία και επιστρέφοντας έφτασε μέχρι τη Γαλατία.

Τα κατά προσέγγιση όρια του κράτους των Ούνων υπό τον Αττίλα.

Έτσι, υπό τον βασιλιά Αττίλα, ο οποίος ανέλαβε την ηγεσία το 445, μετά τη δολοφονία του αδελφού του, έφτασε το κράτος των Ούννων από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τον ποταμό Ρήνο. Από τον πυρήνα του κράτους, στην ουγγρική πεδιάδα πραγματοποιούσε ο Αττίλας επιδρομές λεηλασίας στα Βαλκάνια, την Ιταλία και τη Γαλατία.
Τον Αττίλα τον αντιμετώπισε στα 451, στα Καταλανικά Πεδία ο Αέτιος, αρχηγός στρατού που τον αποτελούσαν Ρωμαίοι, Γαλάτες, Βουργουνδοί και Βησιγότθοι. Στην περίφημη σύγκρουση, που έμεινε γνωστή στην ιστορία σαν Μάχη των Εθνών, ο Αττίλας νικήθηκε με φοβερές απώλειες. Παρόλα αυτά, συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις του, μπήκε στην Ιταλία κι έφτασε μπροστά στα τείχη της Ρώμης. Επειδή όμως μια φοβερή αρρώστεια αποδεκάτισε το στρατό του, αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να εγκαταλείψει τα μεγαλεπίβολα σχέδιά του. Μετά το θάνατο του Αττίλα στα 452, το κράτος των Ούννων διαλύθηκε και έσβησαν τα ίχνη του στην Ιστορία.πηγή Βικιπαιδεία
=======
Τό παρακάτω κειμενο είναι από τήν εφημερίδα των Πομάκων "ΖΑΓΑΛΙΣΑ"
ΜΟΓΓΟΛΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΦΥΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

Βρωμούσαν από χιλιόμετρα μακρυά…

Η Ζαγάλισα, θα αναφερθεί στα συγγενικά (μογγολο)τουρκικά φύλα, που κατέβηκαν από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας και κατέστρεψαν, σύμφωνα με τις μαρτυρίες όλων των ιστορικών της εποχής τους, τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Ασίας. Τα μογγολοτουρκικά αυτά φύλα ποτέ δεν εγκαταστάθηκαν στην Θράκη, όπως ισχυρίζονται εκπρόσωποι του τουρκικού εθνικισμού, αλλά είτε γύρισαν πίσω στην πατρίδα τους, είτε μικρές ομάδες αυτών εγκαταστάθηκαν σε λίγες περιοχές της Ευρώπης και πάντα εκτός Θράκης.

Κύρια χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς τους ήταν οι λεηλασίες, το πλιάτσικο, οι μαζικές δολοφονίες, και οι βιασμοί γυναικών. Από την βυζαντινή εποχή έχρι σήμερα το βασικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής παραμένει ο εκφοβισμός.

Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΟΥΝΩΝ

Το πρώτο μογγολο-τουρκικό φύλο που κατέβηκε στην Ευρώπη (τον 4^ο ιώνα μ.Χ.) ήταν οι Ούνοι. Αυτοί έμειναν γνωστοί στην παγκόσμια ιστορία για τις ρωτοφανείς καταστροφές που προξένησαν στον πολιτισμένο κόσμο. Σύμφωνα με ον βυζαντινό ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο οι Ούνοι ήταν «ένας άγριος λαός πέρα πό κάθε προηγούμενο», ενώ ο Γότθος (Γερμανός) ιστορικός Ιορδάνης γράφει ότι,ήταν τόσο άγριοι που πρέπει να τους δημιούργησαν «σατανικά πνεύματα».

Οι Ούνοι ξεκίνησαν από τα βάθη της Κεντρικής Ασίας, την πατρίδα όλων των μογγολικών και τουρκικών φύλων. Έφυγαν από την πατρίδα τους γιατί σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής «είχαν μια αχαλίνωτη επιθυμία να αρπάξουν τις περιουσίες των άλλων ανθρώπων και έτσι συνέχισαν να ληστεύουν και να σφάζουν όλα τα έθνη που βρίσκονταν στη γειτονιά τους και πέρα από αυτήν…» Πραγματικά, οι Ούνοι κατέβηκαν στην Ευρώπη και μάλιστα έφτασαν μέχρι τη Θράκη, στην οποία εισέβαλλαν δύο φορές καταστρέφοντας πόλεις, χωριά και ανθρώπους. Αφού έκλεισαν ειρήνη με τους βυζαντινούς αποχώρησαν και στράφηκαν στη Δυτική Ευρώπη την οποία άρχισαν να καταστρέφουν συστηματικά.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ

Σύμφωνα με τους Βυζαντινούς ιστορικούς, οι Ούνοι «Από τη στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά τους, τα χαράσσουν βαθιά το πρόσωπο με σίδηρο… μεγαλώνοντας είναι χωρίς γένια και κατά συνέπεια χωρίς καμία ομορφιά». Επίσης, πατούσαν τις μύτες των μικρών παιδιών για να γίνουν πλακουτσωτές, ώστε όταν γίνονταν πολεμιστές, να προκαλούν φόβο με το παρουσιαστικό τους. Πράγματι, τόσο άσχημα γίνονταν τα μικρά παιδιά, που έμοιαζαν με «δίποδα κτήνη». Άραγε, οι υποστηρικτές του τουρκικού εθνικισμού στη Θράκη, είναι απόγονοι εκείνων των Ούνων, μήπως τους μοιάζουν και στο πρόσωπο;

Για τη γλώσσα τους, έγραφαν οι βυζαντινοί: «… έχει ελάχιστη ομοιότητα με την ανθρώπινη ομιλία». Να σχολιάσουμε ότι είναι εντελώς… ρατσιστικό το σχόλιο του βυζαντινού ιστορικού, διότι σύμφωνα με τη «Θεωρία του Ήλιου» του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) όλες οι γλώσσες του κόσμου προήλθαν από την πλουσιότερη και γλυκύτερη γλώσσα του κόσμου, την Τουρκική…(μην γελάτε παρακαλώ, έτσι έγραφαν!)

Για την …περίφημη τουρκική «κουζίνα»: «δεν χρειάζονται φωτιά ή μαγειρεμένο φαγητό αλλά τρώνε μισοσάπια κρέατα που ζεσταίνουν βάζοντάς τα ανάμεσα στα πόδια τους και την πλάτη των αλόγων τους».

Οι Ούνοι απεχθάνονταν τα σπίτια και ζούσαν σε σκηνές (τσαντήρια). Τα ρούχα τους τα έφτιαχναν από δέρμα κατσικιών και δεν τα άλλαζαν ποτέ, αλλά τα φορούσαν συνέχεια μέχρι να σαπίσουν πάνω τους και να αρχίσουν σιγά – σιγά να διαλύονται. Τα παπούτσια τους ήταν τόσο χοντροφτιαγμένα που δεν μπορούσαν να περπατήσουν άνθρωποι με αυτά

ΑΤΤΙΛΑΣ

Ο αρχηγός τους, ο Αττίλας, έμεινε γνωστός για το πώς κατέστρεψε σημαντικό μέρος της μεγάλης τότε Θράκης και της Δυτικής Ευρώπης. Σύμφωνα με τον βυζαντινό ιστορικό Πρίσκο, που είχε επισκεφτεί τον Αττίλα ως εκπρόσωπος βυζαντινής πρεσβείας, η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ του Αττίλα και των ανδρών του, ήταν ότι ο Αττίλας φορούσε «καθαρά ρούχα». Προφανώς οι άντρες του φορούσαν βρώμικα ρούχα και βρωμούσαν…Δεν θα ήταν δύσκολο για τα βυζαντινά στρατεύματα να ανακαλύψουν τους άνδρες του Αττίλα μέσα στα δάση ή στα πουρνάρια με τέτοια βρώμα που έβγαζαν από εκατοντάδες μέτρα μακριά …

Τελικά, ο Αττίλας νικήθηκε στη σημερινή Γαλλία, από τον Θράκα στρατηγό Αέτιο. Ταυτόχρονα, ένα δεύτερο βυζαντινό στράτευμα νίκησε τους Ούνους πάνω από τα Βαλκάνια. Ο Αττίλας συνέχισε για λίγο ακόμα να ισοπεδώνει πόλεις και χωριά αλλά εξαντλημένος σταμάτησε και πέθανε. Με το θάνατο του, το κράτος της αρπαγής, της λεηλασίας και της καταστροφής που είχε δημιουργήσει, διαλύθηκε. Οι Ούνοι επέστρεψαν στην Μητέρα Πατρίδα τους στην στέπα και έτσι ησύχασε ο πολιτισμένος κόσμος.

Οι σύγχρονοι Τούρκοι, πιστοί στις …παραδόσεις της κεντρικής Ασίας, τιμούν τον καταστροφέα Αττίλα δίνοντας με περηφάνεια το όνομά του σε νεογέννητα (συναντάται και στη Θράκη), σε οδούς πόλεων της Τουρκίας, σε πλοία και ιδρύματα. Και φυσικά η εισβολή στην Κύπρο το 1974, πήρε την ονομασία «Αττίλας», θέλοντας να θυμίσει πως αν και οι αιώνες έχουν περάσει, η τουρκική συμπεριφορά των απογόνων του Αττίλα, παραμένει πάντοτε η ίδια...

Για τον Αττίλα και τους απογόνους του ταιριάζουν απόλυτα τα λόγια του μεγάλου Πέρση Τζελαλεντίν Ελ Ρουμί (Μεβλανά), τα οποία έγραψε επτά αιώνες μετά την εμφάνιση των Ούνων στη Θράκη, αλλά από ότι φαίνεται είναι επίκαιρα και σήμερα. Έγραψε λοιπόν τον 13ο αι.: «Η κατασκευή του κόσμου είναι έργο των Ελλήνων. Η καταστροφή είναι έργο των Τούρκων…ο θεός για να καταστρέψει τα ανθρώπινα δημιουργήματα έπλασε τους Τούρκους. Οι Τούρκοι γκρέμισαν και ακόμη γκρεμίζουν. Μέχρι το τέλος του κόσμου αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν…» (από το βιβλίο του Doğan Avcioğlu «Türklerin Tarihi I» σελ. 157, Istanbul 1989, εκδ. Tekin Yayınevi).Πηγή http://www.zagalisa.gr/