Τι γνωρίζουμε για το Μυστηριώδες Τάγμα των Βουκελλαρίων, το οποίο υπήρξε ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος
της Βυζαντινής Ιπποσύνης, το προνομιούχο “Corpe d’ Elite” (= Επίλεκτο Σώμα) της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας,
ο πρόδρομος και το πρότυπο όλων των Δυτικών Ιπποτικών Ταγμάτων του Μεσαίωνα?
Η «Αυτοκρατορική, Επίλεκτος, Ομοτράπεζος, Σύμμικτος, Καβαλλαρική (=Ιπποτική) Τάξη των ΒΟΥΚΕΛΛΑΡΙΩΝ»
αποτελούσε το πλέον ηρωικό, επίλεκτο και αξιόμαχο Καβαλλαρικό σώμα της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, είχε αρχικώς
ιδρυθεί το 514 μ.Χ. από τον τότε 14ετή μαθητή και μετέπειτα πολυνίκη θρυλικό Στρατηγό του Αυτοκράτορος
Ιουστινιανού, Βελισάριο, ο οποίος ήτο Έλλην, εκ της Γερμανικείας της Θράκης, Ευγενής και Συγκλητικής καταγωγής.
Οι Βουκελλάριοι απετέλεσαν την προσωπική του σωματοφυλακή και ήσαν τιμητικώς ομοτράπεζοί του. Συνέτρωγαν δε τον
ίδιο άρτο, ο οποίος ονομαζόταν “Βουκέλλα”, από τον οποίο προέρχεται και η ονομασία τους.
Η Βουκέλλα ήταν ένα είδος «Κρικέλλας», δηλ. Μεγάλου Άρτου σχήματος κρίκου τον οποίον μοιράζονταν πολλοί ομοτράπεζοι.
Ποιοτικώς ήταν ανώτερος από εκείνον τον οποίον έτρωγε το υπόλοιπο στράτευμα και για την ακρίβεια ήταν το είδος
εκείνο το οποίο χρησιμοποιείτο ως «Βούκα» (από την οποία ετυμολογείται η λέξη Βουκέλλα, δηλ. μεγάλη «Βούκα»), που
σημαίνει μπουκιά εμβαπτισμένη στον άκρατο οίνο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία τότε ονομαζόταν «Βουκάκρατον». Η
Βούκα ήταν επομένως ο Άρτος της Θείας Ευχαριστίας, ο οποίος συμβόλιζε το «Σώμα του Χριστού».
Αξίζει να μνημονευθεί ότι η λέξη «Βουκελλάριος» ετυμολογείται από τη λέξη «Βουκάκρατον» (Θεία Ευχαριστία) που
ετυμολογείται από τις λέξεις «Βούκα», δηλ. μπουκιά (μικρό τεμάχιο Βουκέλλας), που συμβολίζει το Σώμα του Κυρίου
και «Άκρατος» δηλ. ανόθευτος οίνος, που συμβολίζει το Αίμα της Αιωνίου Ζωής του Αναστάντος Κυρίου, το μη
προσμεμιγμένο με το ύδωρ του θανάτου που έρευσε όταν ο Ιησούς παρέδωσε το Πνεύμα Του επάνω στο σταυρό, καθώς και
από την λέξη «Κελλάριος» που σημαίνει Φύλακας. «Βουκελλάριος» επομένως σημαίνει, σύμφωνα με λεξικό του 17ου αι.,
«Φύλακας του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας» ή «Φύλακας του (Αναστάντος ή Αθανάτου) Σώματος του Χριστού».
Οι Βουκελλάριοι μνημονεύονται επίσης και ως μυστικοσύμβουλοι, σωματοφύλακες και ομοτράπεζοι των Συγκλητικών με τους
οποίους μοιράζονταν την «Βουκέλλα», η οποία είχε μεγάλο κυκλικό σχήμα, πιθανώς γιατί την συνέτρωγαν, ως ομοτράπεζοι
των Συγκλητικών, από κοινού με τους τελευταίους, παρακαθήμενοι στην ίδια Στρογγυλή Τράπεζα.
Αναφέρονται επίσης και ως οι πρόδρομοι των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, καθώς και ως εκείνοι οι οποίοι
πρώτοι μετέδωσαν τα Ιπποτικά ιδεώδη στην Δύση όταν υπηρέτησαν ως μισθοφόροι τους Δυτικούς Ευγενείς και Φεουδάρχες
του Μεσαίωνα. Και ήταν αυτά ακριβώς τα Ιπποτικά ιδεώδη των Βουκελλαρίων τα οποία ενστερνίστηκε 5-6 αιώνες αργότερα
το σύνολο ίσως των δυτικών Ιπποτικών Ταγμάτων. Ενίοτε τα μεταγενέστερα δυτικά Ιπποτικά Τάγματα, εκτός από τα ιδεώδη
τους, υιοθέτησαν μεταξύ άλλων και την όπλιση, τα σύμβολα, καθώς και τη δομή των Βουκελλαρίων.
Ενδεικτικώς ο επισείων των Βουκελλαρίων ήταν αρχικώς λευκός, ενώ αργότερα έφερε ερυθρό σταυρό επί λευκού πεδίου,
έμβλημα που υιοθέτησε μετά από 6 αιώνες στην Γαλλία και το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού, καθώς και το κατά 3 περίπου
αιώνες μεταγενέστερο Τάγμα της Περικνημίδος!…
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι «Ιατροί-Σκρίβονες-Δηποτάτοι» του Τάγματος των Βουκελλαρίων, δηλ. οι
Ιατροί-Σωματοφύλακες/Διασώστες-Τραυματιοφορείς, που μετέφεραν τους ασθενείς και τους τραυματίες των μαχών στα
«Οσπίτια», δηλ. στα κέντρα περιθάλψεως, νοσηλείας και υποδοχής του Τάγματος που ίδρυσε ο Άγ. Ιωάννης ο Ελεήμων,
μετεξελίχθηκαν και αυτονομήθηκαν στο πέρασμα 5,5 περίπου αιώνων, στην Παλαιστίνη, στο αυτοτελές Τάγμα των Οσπιταλίων
ή Οσπιταλιέρων Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου ή της Μάλτας!…
Οι Βουκελλάριοι, εκτός από «Φύλακες του (Αθανάτου) Σώματος του Χριστού», είχαν ως οι κατ’ εξοχήν “λαμπρυνθέντες επί
προσωποπαγή Ευ – γενεία” μεταξύ άλλων και τα προνομιούχα καθήκοντα των «Προστατών των Πριγκίπων», των «Ακολούθων»,
των «Ιπποκόμων», των «Οικονόμων» καθώς και των «Παραμυθούντων» δηλ. των «Συμβούλων» (εκ του «Παραμυθέομαι» =
συμβουλεύω, προτρέπω, ενθαρρύνω, παρηγορώ, καθησυχάζω, παρακινώ, παροτρύνω, ανακουφίζω, παραινώ, υποδεικνύω)
εκείνων που τους προσελάμβαναν στην υπηρεσία τους.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Βουκελλάριοι διέφεραν ριζικώς από τους «Scurrae» ή “Πολιτικούς”, οι οποίοι, χωρίς να
διαθέτουν καταγωγή, επίσης γίνονταν δεκτοί στους κύκλους των Ευγενών, αλλά μόνον ως διασκεδαστές των τελευταίων.
Η σωματοφυλακή ή φρουρά, που αποτελείτο από Βουκελλαρίους και η οποία ήταν ουσιαστικώς ο ιδιωτικός στρατός
στρατηγών ή/και υψηλών αξιωματούχων (δηλ. Ευγενών ή/και Αριστοκρατών οι οποίοι ex officio «κατελέγοντο» και
«συνηριθμούντο» στην «Λογάδα» των Συγκλητικών), καταχρηστικώς δε και ορισμένων ευπόρων ιδιωτών, οι οποίοι την
συγκροτούσαν, μεριμνώντας για την οργάνωση και συντήρησή της, απεκαλείτο – ανεξαρτήτως αριθμητικής δυνάμεως -
«Οικία».
Ως «Οικείοι» ή «Οικειακοί» άνθρωποι οι Βουκελλάριοι ανήκαν στο περιβάλλον των Δυνατών, μεταξύ των οποίων ιδίως των
Συγκλητικών, με τους οποίους τους συνέδεε εκδούλευση και πίστη, μεγαλύτερη μεν από εκείνη του υπηρέτη («Οικέτου»),
του δούλου, του παροίκου ή του κρατικού υπαλλήλου, αλλά ανεξάρτητη των συνηθειών υποτελείας.
Για τους Δυνατούς (Τάξη στην οποία περιλαμβάνονται από κοινού οι Ευ-γενείς και οι οικονομικά ισχυροί), «Οικείος»
σήμαινε κάποιον απολύτως έμπιστο και σταθερό, ο οποίος αν και δεν ανήκε στις προαναφερθείσες κατηγορίες υποτελών,
εντούτοις γινόταν δεκτός, για την Αξία του, ως ομοτράπεζος, στο στενό περιβάλλον των Δυνατών (που ήταν ως επί το
πλείστον Συγκλητικοί), τους οποίους – ως Βουκελλάριος – οικειοθελώς, αυτοβούλως και με υπέρμετρη ανδρεία υποστήριζε
και προστάτευε, για ιδεολογικούς κυρίως λόγους, διακινδυνεύοντας πολλές φορές τη ζωή του, ενώ τους ακολουθούσε ακόμα
και στην εξορία.
Η «Αυτοκρατορική, Επίλεκτος, Ομοτράπεζος, Σύμμικτος Καβαλλαρική Τάξις των Βουκελλαρίων», ήταν Σύμμικτος επειδή
αποτελείτο από δύο κύριες εντός αυτής Ιεραρχικές Τάξεις, ήτοι την Καβαλλαρική (ανωτάτη προηγουμένη) και την Πεζική
των Υπασπιστών (επομένη), οι οποίες με τη σειρά τους υποδιαιρούνταν αντιστοίχως σε «Διαφορές Οπλίσεως» και σε «Είδη»,
διαφόρων ιεραρχικών βαθμών.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Ομοτράπεζος Τάξις των Βουκελλαρίων δεν υπήρξε ούτε είναι Πατριαρχική, αλλά
αποκλειστικώς Καβαλλαρική, ήταν δε η μόνη Καβαλλαρική Τάξις που η ίδρυσή της συμφώνως προς την Βυζαντινή
νομοθεσία, την ιστορική τεκμηρίωση και τις παραδόσεις, δεν εξαρτιόταν ούτε από τον Αυτοκράτορα, ούτε από τον
Πατριάρχη, αλλά απ’ ευθείας και μόνον από τους Οίκους.
της Βυζαντινής Ιπποσύνης, το προνομιούχο “Corpe d’ Elite” (= Επίλεκτο Σώμα) της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας,
ο πρόδρομος και το πρότυπο όλων των Δυτικών Ιπποτικών Ταγμάτων του Μεσαίωνα?
Η «Αυτοκρατορική, Επίλεκτος, Ομοτράπεζος, Σύμμικτος, Καβαλλαρική (=Ιπποτική) Τάξη των ΒΟΥΚΕΛΛΑΡΙΩΝ»
αποτελούσε το πλέον ηρωικό, επίλεκτο και αξιόμαχο Καβαλλαρικό σώμα της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, είχε αρχικώς
ιδρυθεί το 514 μ.Χ. από τον τότε 14ετή μαθητή και μετέπειτα πολυνίκη θρυλικό Στρατηγό του Αυτοκράτορος
Ιουστινιανού, Βελισάριο, ο οποίος ήτο Έλλην, εκ της Γερμανικείας της Θράκης, Ευγενής και Συγκλητικής καταγωγής.
Οι Βουκελλάριοι απετέλεσαν την προσωπική του σωματοφυλακή και ήσαν τιμητικώς ομοτράπεζοί του. Συνέτρωγαν δε τον
ίδιο άρτο, ο οποίος ονομαζόταν “Βουκέλλα”, από τον οποίο προέρχεται και η ονομασία τους.
Η Βουκέλλα ήταν ένα είδος «Κρικέλλας», δηλ. Μεγάλου Άρτου σχήματος κρίκου τον οποίον μοιράζονταν πολλοί ομοτράπεζοι.
Ποιοτικώς ήταν ανώτερος από εκείνον τον οποίον έτρωγε το υπόλοιπο στράτευμα και για την ακρίβεια ήταν το είδος
εκείνο το οποίο χρησιμοποιείτο ως «Βούκα» (από την οποία ετυμολογείται η λέξη Βουκέλλα, δηλ. μεγάλη «Βούκα»), που
σημαίνει μπουκιά εμβαπτισμένη στον άκρατο οίνο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία τότε ονομαζόταν «Βουκάκρατον». Η
Βούκα ήταν επομένως ο Άρτος της Θείας Ευχαριστίας, ο οποίος συμβόλιζε το «Σώμα του Χριστού».
Αξίζει να μνημονευθεί ότι η λέξη «Βουκελλάριος» ετυμολογείται από τη λέξη «Βουκάκρατον» (Θεία Ευχαριστία) που
ετυμολογείται από τις λέξεις «Βούκα», δηλ. μπουκιά (μικρό τεμάχιο Βουκέλλας), που συμβολίζει το Σώμα του Κυρίου
και «Άκρατος» δηλ. ανόθευτος οίνος, που συμβολίζει το Αίμα της Αιωνίου Ζωής του Αναστάντος Κυρίου, το μη
προσμεμιγμένο με το ύδωρ του θανάτου που έρευσε όταν ο Ιησούς παρέδωσε το Πνεύμα Του επάνω στο σταυρό, καθώς και
από την λέξη «Κελλάριος» που σημαίνει Φύλακας. «Βουκελλάριος» επομένως σημαίνει, σύμφωνα με λεξικό του 17ου αι.,
«Φύλακας του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας» ή «Φύλακας του (Αναστάντος ή Αθανάτου) Σώματος του Χριστού».
Οι Βουκελλάριοι μνημονεύονται επίσης και ως μυστικοσύμβουλοι, σωματοφύλακες και ομοτράπεζοι των Συγκλητικών με τους
οποίους μοιράζονταν την «Βουκέλλα», η οποία είχε μεγάλο κυκλικό σχήμα, πιθανώς γιατί την συνέτρωγαν, ως ομοτράπεζοι
των Συγκλητικών, από κοινού με τους τελευταίους, παρακαθήμενοι στην ίδια Στρογγυλή Τράπεζα.
Αναφέρονται επίσης και ως οι πρόδρομοι των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, καθώς και ως εκείνοι οι οποίοι
πρώτοι μετέδωσαν τα Ιπποτικά ιδεώδη στην Δύση όταν υπηρέτησαν ως μισθοφόροι τους Δυτικούς Ευγενείς και Φεουδάρχες
του Μεσαίωνα. Και ήταν αυτά ακριβώς τα Ιπποτικά ιδεώδη των Βουκελλαρίων τα οποία ενστερνίστηκε 5-6 αιώνες αργότερα
το σύνολο ίσως των δυτικών Ιπποτικών Ταγμάτων. Ενίοτε τα μεταγενέστερα δυτικά Ιπποτικά Τάγματα, εκτός από τα ιδεώδη
τους, υιοθέτησαν μεταξύ άλλων και την όπλιση, τα σύμβολα, καθώς και τη δομή των Βουκελλαρίων.
Ενδεικτικώς ο επισείων των Βουκελλαρίων ήταν αρχικώς λευκός, ενώ αργότερα έφερε ερυθρό σταυρό επί λευκού πεδίου,
έμβλημα που υιοθέτησε μετά από 6 αιώνες στην Γαλλία και το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού, καθώς και το κατά 3 περίπου
αιώνες μεταγενέστερο Τάγμα της Περικνημίδος!…
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι οι «Ιατροί-Σκρίβονες-Δηποτάτοι» του Τάγματος των Βουκελλαρίων, δηλ. οι
Ιατροί-Σωματοφύλακες/Διασώστες-Τραυματιοφορείς, που μετέφεραν τους ασθενείς και τους τραυματίες των μαχών στα
«Οσπίτια», δηλ. στα κέντρα περιθάλψεως, νοσηλείας και υποδοχής του Τάγματος που ίδρυσε ο Άγ. Ιωάννης ο Ελεήμων,
μετεξελίχθηκαν και αυτονομήθηκαν στο πέρασμα 5,5 περίπου αιώνων, στην Παλαιστίνη, στο αυτοτελές Τάγμα των Οσπιταλίων
ή Οσπιταλιέρων Ιωαννιτών Ιπποτών της Ρόδου ή της Μάλτας!…
Οι Βουκελλάριοι, εκτός από «Φύλακες του (Αθανάτου) Σώματος του Χριστού», είχαν ως οι κατ’ εξοχήν “λαμπρυνθέντες επί
προσωποπαγή Ευ – γενεία” μεταξύ άλλων και τα προνομιούχα καθήκοντα των «Προστατών των Πριγκίπων», των «Ακολούθων»,
των «Ιπποκόμων», των «Οικονόμων» καθώς και των «Παραμυθούντων» δηλ. των «Συμβούλων» (εκ του «Παραμυθέομαι» =
συμβουλεύω, προτρέπω, ενθαρρύνω, παρηγορώ, καθησυχάζω, παρακινώ, παροτρύνω, ανακουφίζω, παραινώ, υποδεικνύω)
εκείνων που τους προσελάμβαναν στην υπηρεσία τους.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Βουκελλάριοι διέφεραν ριζικώς από τους «Scurrae» ή “Πολιτικούς”, οι οποίοι, χωρίς να
διαθέτουν καταγωγή, επίσης γίνονταν δεκτοί στους κύκλους των Ευγενών, αλλά μόνον ως διασκεδαστές των τελευταίων.
Η σωματοφυλακή ή φρουρά, που αποτελείτο από Βουκελλαρίους και η οποία ήταν ουσιαστικώς ο ιδιωτικός στρατός
στρατηγών ή/και υψηλών αξιωματούχων (δηλ. Ευγενών ή/και Αριστοκρατών οι οποίοι ex officio «κατελέγοντο» και
«συνηριθμούντο» στην «Λογάδα» των Συγκλητικών), καταχρηστικώς δε και ορισμένων ευπόρων ιδιωτών, οι οποίοι την
συγκροτούσαν, μεριμνώντας για την οργάνωση και συντήρησή της, απεκαλείτο – ανεξαρτήτως αριθμητικής δυνάμεως -
«Οικία».
Ως «Οικείοι» ή «Οικειακοί» άνθρωποι οι Βουκελλάριοι ανήκαν στο περιβάλλον των Δυνατών, μεταξύ των οποίων ιδίως των
Συγκλητικών, με τους οποίους τους συνέδεε εκδούλευση και πίστη, μεγαλύτερη μεν από εκείνη του υπηρέτη («Οικέτου»),
του δούλου, του παροίκου ή του κρατικού υπαλλήλου, αλλά ανεξάρτητη των συνηθειών υποτελείας.
Για τους Δυνατούς (Τάξη στην οποία περιλαμβάνονται από κοινού οι Ευ-γενείς και οι οικονομικά ισχυροί), «Οικείος»
σήμαινε κάποιον απολύτως έμπιστο και σταθερό, ο οποίος αν και δεν ανήκε στις προαναφερθείσες κατηγορίες υποτελών,
εντούτοις γινόταν δεκτός, για την Αξία του, ως ομοτράπεζος, στο στενό περιβάλλον των Δυνατών (που ήταν ως επί το
πλείστον Συγκλητικοί), τους οποίους – ως Βουκελλάριος – οικειοθελώς, αυτοβούλως και με υπέρμετρη ανδρεία υποστήριζε
και προστάτευε, για ιδεολογικούς κυρίως λόγους, διακινδυνεύοντας πολλές φορές τη ζωή του, ενώ τους ακολουθούσε ακόμα
και στην εξορία.
Η «Αυτοκρατορική, Επίλεκτος, Ομοτράπεζος, Σύμμικτος Καβαλλαρική Τάξις των Βουκελλαρίων», ήταν Σύμμικτος επειδή
αποτελείτο από δύο κύριες εντός αυτής Ιεραρχικές Τάξεις, ήτοι την Καβαλλαρική (ανωτάτη προηγουμένη) και την Πεζική
των Υπασπιστών (επομένη), οι οποίες με τη σειρά τους υποδιαιρούνταν αντιστοίχως σε «Διαφορές Οπλίσεως» και σε «Είδη»,
διαφόρων ιεραρχικών βαθμών.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Ομοτράπεζος Τάξις των Βουκελλαρίων δεν υπήρξε ούτε είναι Πατριαρχική, αλλά
αποκλειστικώς Καβαλλαρική, ήταν δε η μόνη Καβαλλαρική Τάξις που η ίδρυσή της συμφώνως προς την Βυζαντινή
νομοθεσία, την ιστορική τεκμηρίωση και τις παραδόσεις, δεν εξαρτιόταν ούτε από τον Αυτοκράτορα, ούτε από τον
Πατριάρχη, αλλά απ’ ευθείας και μόνον από τους Οίκους.
Πηγές:http://pneymatiko.wordpress.com/2009/11/25/%CF%84%CE%B9-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CF%89%CE%B4%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC/
Αγαπητή Φωτεινή,
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορεί να απόδωσες χαρακτήρα σοφίας σε κάποια άρθρα μου με σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση, όμως διαβάζοντας αρκετά πράγματα στην σελίδα σου, κατανοώ πόσες συνέχειες έχω χάσει από το σίριαλ.
Αυτή η ανάρτηση είναι ακόμη σημαντικότερη από την προηγούμενη και διαβάζοντάς την σοκαρίστηκα, διότι έσπασε απότομα ένα κομμάτι γύψου από το Μάτριξ μέσα στο κεφάλι μου.
Δεδομένα, τα οποία μπορώ μόνο με πολύ κόπο και νοητική τόλμη μόλις να οσφρίζομαι - όπως η αναφορά σε "ελληνόφωνους" - για τα δικά σου μέτρα είναι απτές πραγματικότητες.
Ιδού λοιπόν η βάση των εγγονών του μάγου Μέρλιν, των "ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης".
Αποδεικνύεις, ότι η ήρεμη σιωπή της λιονταρίνας (για την οποία κάποιες φορές αναρωτήθηκα) είναι ο απόηχος εκκωφαντικών βρυχηθμών.
Καλησπέρα Μποτίλια..ειδες λοιπόν πως συνδέονται ολα;και πώς σπανε τα κομματακια του ματριξ;νοητική τόλμη λές..εγω το λεω νοητικά αλματα[με τόλμη ομως]..και βαθεια ερευνα του παρελθόντος...Ο Βελισάριος ηταν μεγαλη φυσιογνωμία,αλλα για τελειως αλλους λογους, περα απο εκεινους που μας διδάσκει η σκανδαλωδως συμβατική ιστορία..αρκει να θυμηθείς[στο προηγουμενο αρθρο] τήν επωμίδα με τα εξεχοντα συμβολα,που επέβαλε...Ιππότες;;χμ για θυμήσου,που συνανταμε πρωτη φορά την λέξη;;ω ιππότα Πηλέυ,λέει ο Ομηρος,Τηδέυ κ.λ.π.Αλλάα κι οι Αργοναυτες,αδερφότητα ιπποτών δεν ηταν;;αλλά ας μην βρυχώμεθα..καλό ξημέρωμα να εχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΩΤΕΙΝΗ