ΜΑΝΤΟΡΛΑ...ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΟ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Τό αρθρο υπογράφει η  ΕΙΡΗΝΗ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ

"http://www.onirocosmos.gr/

Στο Μονοπάτι μας της Αναζήτησης για την κατανόηση του Σύμπαντος και του Εαυτού, αλλά και κυρίως, των δυνατοτήτων μας ως όντων αυτού του σύμπαντος, σκοντάφτουμε πολλές φορές πάνω σε Σύμβολα που όχι μόνο μας είναι δυσκολονόητα και απρόσιτα, μα συνάμα, ίσως ακριβώς εξ αιτίας των παραπάνω λόγων μας γεμίζουν με δέος και ακόμη περισσότερα ερωτηματικά. Ορολογίες που παραπέμπουν σε Σύμβολα, σύμβολα που παραπέμπουν σε νοήματα, λέξεις που… έχουν χάσει πια κάθε Νόημα. Ωστόσο η Ουσία είναι πάντα εκεί. Παρούσα, αλλά φευγαλέα κι άπιαστη. Ολοζώντανη και συγχρόνως κρυμμένη. Και όλη αυτή την ομιχλώδη ατμόσφαιρα που έτσι κι αλλιώς είναι αφ εαυτού μυστηριώδης, ενέτειναν ανά τους αιώνες τα ιερατεία και οι όρκοι σιωπής τους, με αόριστους ή σκόπιμα διαστρεβλωμένους υπαινιγμούς. Υπάρχουν όμως και πληροφορίες καταγεγραμμένες στις παραδόσεις και στους μύθους, που μέσα από την συνδυαστική έρευνα, ίσως μας βοηθήσουν να ανασηκώσουμε το αραχνοΰφαντο πέπλο της κατανόησης. Βέβαια θα ήταν αστείο να πιστεύουμε πως υπάρχει έστω και η ελάχιστη περίπτωση να καταφέρουμε ποτέ να αποκτήσουμε απόλυτη αντίληψη και γνώση των Πάντων. Όμως θα ήταν επίσης ανόητο αν μέναμε αδιάφοροι μπροστά στα υπέροχα μυστήρια της Ζωής, απλοί θεατές μιας καλά σκηνοθετημένης παράστασης… Πρώτο μας μέλημα λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε και να θυμόμαστε πως τα Σύμβολα αυτά δεν είναι φυσικές πραγματικότητες, παρά μονάχα υποδείγματα και φόρμες ενεργειακών διαμορφώσεων. Δεν υπάρχει κανένα χειροποίητο πέπλο, ούτε πύλες αμπαρωμένες με σιδεριές. Και εμείς, που επιχειρούμε την προσέγγιση, θεωρούμε λανθασμένα πως είμαστε όντα δέσμια στην ύλη! Όμως τα πράγματα δεν είναι βέβαια τόσο απλά. Δεν είναι μαύρα ή άσπρα, ή τουλάχιστον είναι μέσα σε κάποια πλαίσια. Και υποτίθεται πως ακριβώς αυτά τα πλαίσια επιδιώκουμε να υπερβούμε. Στην προσπάθεια μας αυτή θα εξετάσουμε ορισμένες έννοιες-σύμβολα προσδοκώντας να μας βοηθήσουν στην χαρτογράφηση της καταλληλότερης, ανάμεσα στο πλήθος των διαδρομών. Και θεωρώ σκόπιμο και σοφότερο να ξεκινήσουμε από το, από πολλές απόψεις, πλησιέστερο προς εμάς. Ο κάθε άνθρωπος, ως μοναδικό ον με τις ιδιαιτερότητες του και τις προσωπικές του εμπειρίες, βρίσκεται σ’ ένα ξεχωριστό σημείο εξέλιξης και ανάπτυξης. Αυτό ακριβώς το σημείο είναι και το ιδανικό για τον καθένα, να ξεκινήσει μια νέα πορεία. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως παράδοξο, όμως, αν ιδωθεί με ‘‘την άκρη του ματιού’’, γίνεται αντιληπτό πως ο καθένας μας είναι από μόνος του μια πύλη για το εσωτερικό σύμπαν που ανά πάσα στιγμή οδηγεί σε μια απειρική διασταύρωση επιλογών. Όλοι μας, λοιπόν, στην όποια ξεχωριστή διασταύρωση στεκόμαστε ο καθένας, έχουμε μπροστά μας μια ‘‘επιγραφή’’, ίσως ξεθωριασμένη σε κάποιες περιπτώσεις, που δείχνει πάντα στην ίδια συγκεκριμένη κατεύθυνση και γράφει Mandorla. Η λέξη είναι ιταλική και σημαίνει αμύγδαλο, η ονομασία δε του συμβόλου οφείλεται στο σχήμα του που είναι αμυγδαλοειδές. Ο ακριβής σχεδιασμός μιας Mandorla προκύπτει από την γεωμετρική κατασκευή του Αριθμητικού μέσου δύο ευθύγραμμων τμημάτων καθώς η περιφέρεια του κάθε κύκλου περνάει από το κέντρο του άλλου. Το κοινό επίπεδο των δύο κύκλων μας δίνει το σχήμα του αμυγδάλου, παγκόσμιου συμβόλου της γονιμότητας. Ως σύμβολο γονιμότητας η Mandorla γίνεται η Πύλη της Ζωής και η προέλευση του είναι πανάρχαια. Χαρακτηριστικές απεικονίσεις αυτού του συμβολισμού έχουμε στις φιγούρες της καθισμένης οκλαδόν Ινδής θεάς Κάλι. Οι δύο κύκλοι συμβολίζουν δύο πολικά αντίθετα. Φωτιά-νερό, λευκό-μαύρο, ουρανός-γη, αρσενικό-θηλυκό … Το σύμβολο της Mandorla –η περιοχή όπου το ένα πολικό αντίθετο συγχωνεύεται με το αντίθετο του- μας παραπέμπει στην ιδέα των ολοκληρωμένων αρχέγονων θεών που ήταν, όχι απλά ερμαφρόδιτοι, αλλά συγκέντρωναν κάθε ιδιότητα ως δίπολο. Για τους Βαβυλώνιους ήταν η θεά Τίαματ που ο Μαρδούκ έκοψε στα δύο και από τα κομμάτια της έφτιαξε τον ουρανό και τη γη. Επίσης η Χαλδαϊκή Ομόρκα, βασίλισσα ανάμεσα στα πρώτα όντα που έχουν όργανα αρσενικά και θηλυκά συγχρόνως. Και πιο γνωστή σ’ εμάς η Άγδιστης. Σύμφωνα με την παράδοση, από το σπέρμα του Δία, που άθελα του σε ώρα ύπνου χύθηκε στη γη, γεννήθηκε τέρας φοβερό, με διπλά γεννητικά όργανα, άντρας και γυναίκα μαζί, η Άγδιστης. Τότε οι θεοί, που φοβήθηκαν τη δύναμη της (!) σαν την πέτυχαν κοιμισμένη, της έκοψαν το αντρικό όργανο. Από αυτό φύτρωσε μια αμυγδαλιά, που όταν γεύτηκε τον καρπό της η κόρη του Σαγγάριου ποταμού, έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο τον Άττη. Η Άγδιστης είναι μια άλλη υπόσταση της Κυβέλης, της Φρυγικής θεότητας της γονιμότητας, που είχε πολλά κοινά γνωρίσματα με την Γη, τη Δήμητρα, την Αφροδίτη, την Αθηνά και την Άρτεμη, την Αδράστεια και την Νέμεση και τελικά ταυτίστηκε με την Ρέα -ροή, Ήρα μεταγενέστερα- την αναμφισβήτητη μητέρα των Ολύμπιων θεών. Αναλύοντας τον μυθικό συμβολισμό βλέπουμε πως, εφ όσον οι θεοί δεν ήταν παρά προσωποποιήσεις ιδιοτήτων των ενεργειακών δυνάμεων, η Ρέα η μητέρα όλων, ήταν εκείνη η ποιότητα ενεργειακής δύναμης που συμπεριλάμβανε όλες τις ιδιότητες μαζί. Μια απόλυτα ολοκληρωμένη θεότητα, Πηγή Ζωής, απ’ όπου ξεπήδησαν οι υπόλοιποι θεοί. Μια θεότητα, που αν θέλαμε να την συμβολίσουμε σχηματικά, οι δύο κύκλοι θα επικάλυπταν απόλυτα ο ένας τον άλλον αντιπροσωπεύοντας έτσι την συνύπαρξη των αντιθέτων. Αυτή ακριβώς η ενοποίηση (κατά συνέπεια και μετουσίωση) είναι και ο δικός μας σκοπός, ως εξελισσόμενα όντα, και αυτήν υπονοεί σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο το σύμβολο της Mandorla. Αν και η αμυγδαλιά στον μύθο της Άγδιστης φυτρώνει μετά τον διαχωρισμό της διπλής της φύσης, η διαρκής ύπαρξη των δύο πολικών αντιθέτων μάς δίνει την δυνατότητα της επανένωσης τους. Κατά συνέπεια, είναι εύλογο πως δεν έχουμε παρά να εστιάσουμε προς αυτή την κατεύθυνση την προσοχή και την θέληση μας. Μια καταπληκτική εργασία πάνω σε αυτό το θέμα, μας έχει δώσει ο Robert Johnson, ψυχολόγος και μαθητής του Καρλ Γιούνγκ στο βιβλίο του «Σκιά – Αποκαλύπτοντας τη σκοτεινή πλευρά της ψυχής». Στην εργασία του αυτή, ο Johnson επικεντρώνεται στα θεωρούμενα αρνητικά κομμάτια του εαυτού μας που απωθούμε στα βάθη της ψυχής και μας προτείνει να δουλέψουμε πάνω στο σύμβολο της Mandorla προκειμένου να συμφιλιωθούμε μαζί τους. Αλλά και στην σωματική μας υγεία μπορεί να συμβάλει η έννοια αυτού του συμβόλου και αυτήν ακριβώς χρησιμοποιεί η Polarity Therapy, ένα σύστημα ολιστικής φροντίδας της υγείας βασισμένο στην κατανόηση της ροής της ενέργειας της ζωής. Εμπνευστής της ήταν ο Αυστριακός Dr Randolph Stone (1890-1981). Όπως μας δείχνει και η ονομασία του συστήματος, βασίζεται στην ισορροπία των ενεργειακών ροών ανάμεσα στους δύο πόλους του φυσικού σώματος. Λαμβάνοντας υπόψη του την παγκόσμια αρχή της Δημιουργίας από το πρωταρχικό συμπαντικό ενεργειακό πεδίο (γνωστό ως Κοσμικό Ύπνο για τον Πυθαγόρα, Κόσμο των Ιδεών για τον Πλάτωνα, Αρνητική Ύπαρξη για τους Καμπαλλιστές, Νάγαλ για τους Τολτέκους, Κβαντικό Κενό για την σύγχρονη επιστήμη κλπ.) μέσα από το οποίο ξεπηδά το Ένα (+ πόλος) το οποίο χωρίζεται σε Δύο (- πόλος) και εφαρμόζοντας αυτή την αρχή ως πρότυπο, αποκαθιστά την χαμένη ισορροπία στις ενεργειακές ροές που διατρέχουν και αλληλεπιδρούν στο φυσικό σώμα, με αποτέλεσμα την ίαση. Όμως πέρα από την θεραπεία, που σαφώς είναι σημαντικότατη και προέχει, η Mandorla μας δίνει την δυνατότητα της ολοκλήρωσης ως όντα. Και με αυτήν την έννοια δίνεται από τον χριστιανισμό κάτω από ένα διαφορετικό όνομα. Περιστρέφοντας το σχήμα των δύο κύκλων κατά ενενήντα μοίρες, το αμυγδαλοειδές vulva της γονιμότητας, το Κοσμικό Αυγό, γυρίζει οριζόντια και επεκτείνοντας λίγο τα άκρα του προς τα πίσω παίρνει την μορφή ψαριού. Είναι γνωστό ως Vesica Piscis (Κύστη Ιχθύος), και κατά τα χρόνια των διωγμών οι χριστιανοί το χρησιμοποίησαν ως κώδικα της μεταξύ τους αναγνώρισης. Οι δύο κύκλοι, που τώρα βρίσκονται σε κάθετη διάταξη, αντιπροσωπεύουν για τον Χριστιανισμό τον Ουρανό και την Γη, το Πνεύμα και την Ύλη. Έτσι η Vesica Piscis αντιπροσωπεύει την ένωση του θείου κόσμου με τον ανθρώπινο ή συνηθέστερα τον Χριστό ως Θεάνθρωπο. Η πρότερη πύλη της Φυσικής Ζωής γίνεται έτσι Πύλη για τον Κόσμο του Πνεύματος. Λειτουργεί επομένως και ως σύστημα μύησης και συνένωσης της εκδηλωμένης μας οντότητας με τον Ονειρευτή μας, ως ‘‘τόπος’’ συνύπαρξης του Εαυτού μας ως Όλον.* Την συναντάμε συχνά να χρησιμοποιείται ως ένα είδος αυρικού ελλειψοειδούς φωτοστέφανου που περικλείει φιγούρες αγίων και άλλες φορές να περικλείει την λέξη ΙΧΘΥΣ. Δηλαδή τα αρχικά της φράσης: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. Βέβαια η λέξη ΙΧΘΥΣ μας παραπέμπει και στον αστερισμό και την αντίστοιχη εποχή των Ιχθύων, εποχή κατά την οποία εξαπλώθηκε ο χριστιανισμός. Ωστόσο, σύμφωνα με το Woman’s Dictionary of Symbols and Sacred Objects, Ichthys ήταν το όνομα ενός γιου της Atargatis. Της Συριακής γονιμοποιούς θαλάσσιας (Mare) θεότητας, που συγκεντρώνει πολλές και διάφορες ιδιότητες ώστε τελικά γίνεται μια Μεγάλη Μητέρα και δίκαια ταυτίζεται με την Κυβέλη και την Ρέα. Έχει επίσης χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται στην Αφροδίτη και είναι ακόμη γνωστή ως Tirgata, Derceto, Salacia, Pelagia, Delphine. Θεές με μορφή γοργόνας, δηλαδή μισές γυναίκα μισές ψάρι. Αλλά το δελφύς σήμαινε και μήτρα κι έτσι η απεικόνιση του Ιησού μέσα στην Vesica Piscis υπονοεί την γέννηση του από την Mare-Μαρία. Η απόδοση της Παρθένου Μαρίας με μπλε τήβεννο αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή της την ιδιότητα. Η Μεγάλη Μητέρα, η Ζωοδόχος Πηγή, ως ολοκληρωμένη θεότητα έχει την δυνατότητα της αυτογονιμοποίησης και έτσι η παρθενογένεση αποκτά ένα άλλο, βαθύτερο νόημα. Όλες οι παρθένες-μητέρες των μυθολογικών και θρησκευτικών παραδόσεων δεν χρειάζονται γονιμοποίηση επειδή συμπεριλαμβάνουν και τα δύο πολικά αντίθετα. Ο κρίνος που μυρίζει η Παρθένος Μαρία έχει την ίδια συμβολική έννοια με το ρόδο αλλά και τον λωτό που κρατά η Αφροδίτη και που στην Κύπρο λατρεύεται ως Παναγία Αφροδίτισα. Δύο υποστάσεις της ολοκληρωμένης θεότητας που ξαναγίνονται ένα και το αυτό. Ακόμη ένα κοινό στοιχείο συμβολισμού που προκύπτει μορφολογικά ανάμεσα στην παγανιστική Mandorla και την χριστιανική Vesica Piscis είναι η έννοια της θυσίας. Λόγω σχήματος η πρώτη ταυτίζεται με το αδράχτι, χαρακτηριστικό των θεοτήτων που σχετίζονται με τον αέναο κύκλο της φύσης. Τον αιώνιο κύκλο του θανάτου και της επαναγέννησης. Όλα τα αδραχτοειδή σύμβολα εκφράζουν την γενική ιδέα της αμοιβαίας θυσίας και της δύναμης της αντιστροφής. Η Mandorla και η Vesica αποτελούν το κέντρο κάθε αντιστροφής. Το πεδίο συνάντησης των αντιθέτων, όμως όχι πια με την έννοια της σύγκρουσης και της αντιπαλότητας, αλλά της συγχώνευσης και της ισορροπίας. Δεν είναι το έδαφος της γκρίζας ουδετερότητας, είναι ο τομέας της λευκής πολυχρωμίας. «Θυμάστε την ιστορία του Μωυσή και της φλεγόμενης βάτου; -γράφει ο Robert Johnson- ……σε αυτήν την ιστορία η βάτος και η φλόγα συμπίπτουν-η βάτος δεν αναλώνεται στις φλόγες και εμείς γνωρίζουμε ότι δύο τάξεις της πραγματικότητας έχουν αλληλεπικαλυφθεί. …Κάθε φορά που μια σύγκρουση αντιμετωπίζεται ως οντότητα και κανένα από τα δύο μέρη δεν ενδίδει στο άλλο (η βάτος δεν αναλώνεται και η φλόγα δεν σταματά να καίει), μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός είναι παρών. …Η mandorla είναι ένα πρότυπο επίλυσης συγκρούσεων. Είναι αν το θέλετε, η ίδια η θεραπευτική τέχνη. …Όταν κανείς είναι πολίτης και των δύο κόσμων, ο ουρανός και η γη παύουν να λειτουργούν ανταγωνιστικά.» (η υπογράμμιση δική μου) Όταν αποδεχθούμε την υπόσταση μας ως ένα συγκερασμό πνεύματος και ύλης, όταν αναγνωρίσουμε την οντότητα μας ως το αδιάσπαστο σύνολο της συνείδησης και του σώματος μας, τότε έχουμε επιτύχει την δημιουργία μιας ψυχολογικής Mandorla. Έχουμε ανοίξει μια πνευματική πύλη ανάμεσα στους κόσμους. Εφόσον ο ένας κύκλος αντιπροσωπεύει το πνεύμα και ο άλλος το σώμα, η Vesica Piscis είναι το ενοποιητικό τους στοιχείο, η ψυχή. Με την έννοια της πνευματικής πύλης προς την ψυχή την συναντάμε και στον ισλαμισμό ενώ κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση χρησιμοποιήθηκε και σαν ένα Μάτι, με την πνευματική σημασία της όρασης στον καθρέφτη της ψυχής. Με την ίδια ακριβώς ορολογία, ως Μάτι -του Αετού-, συναντάμε την έννοια της Mandorla στις παραδόσεις των Τολτέκων οι οποίες χρησιμοποιούν τον χαρακτηριστικό όρο Συμπεριεκτικότητα για να αποδώσουν τις ιδιότητες του Συμβόλου και τον όρο Ευφυής Συνεργασία για την τεχνική επανένωσης μας με τους Ονειρευτές μας. Αυτή η ταύτιση μας ανοίγει ένα καινούργιο Μονοπάτι, όμως προς το παρόν υπάρχει άλλη μια προέκταση του συμβολισμού που οφείλουμε να προσεγγίσουμε. Και κατά την γνώμη μου, είναι ιδιαίτερα σημαντική επειδή αποδίδει στην πράξη όση γνώση αποκτήσαμε από την θεωρία. Είναι η ενεργοποίηση του Μερκαμπά του φωτεινού, κατά την εσωτερική παράδοση, ‘‘οχήματος’’ της Συνείδησης μας. Η ονομασία προέρχεται από τα αιγυπτιακά καθώς το Μερ σημαίνει φως, το Κα πνεύμα και το Μπα σώμα. Είναι δηλαδή ένα φωτεινό πνευματικό σώμα. Πιθανότατα αυτό που με διαφορετική ορολογία ονομάζουμε Νοητικό σώμα και βέβαια δεν θα έπρεπε να το συγχέουμε με το αστρικό, το οποίο ανήκει σε σφαίρα χαμηλότερων δονήσεων. Θα μπορούσαμε να το απεικονίσουμε στην φαντασία μας ως ένα συνειδησιακό φορέα, από αντίστροφα περιστρεφόμενα πεδία φωτός. Ή ακόμη, να νοιώσουμε τις αντίθετα φορτισμένες δίνες του βιοενεργειακού πεδίου μας να περιστρέφονται, η καθεμία μέσα και γύρω από την άλλη. Έχοντας ασκηθεί και έχοντας κατακτήσει την νοητική και ψυχολογική ισορροπία ανάμεσα στην σκοτεινή και φωτεινή μας υπόσταση με την βοήθεια του αρχετυπικού συμβόλου της Mandorla, έχει έρθει η στιγμή να εδραιώσουμε την ολοκληρωμένη οντότητα μας ενεργοποιώντας το Μερκαμπά. Παρενθετικά εδώ να υπενθυμίσουμε ότι, δεν αρκεί να κατακτήσουμε μια κατάσταση συνείδησης αλλά πρέπει και να την διατηρήσουμε. Αυτό σημαίνει πως γίνεται τρόπος ζωής και έτσι στηριζόμενοι σε αυτή την νέα βάση, μπορούμε να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε σταθερά. Βασικά σημαίνει συνεχή εγρήγορση και αυτοέλεγχο-η Τέχνη της Παραφύλαξης των Τολτέκων- και βέβαια την επιλεκτική απόρριψη των παλαιών ανεπιθύμητων προτύπων, κάτι που μας επισημαίνει η έννοια της θυσίας στην οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως. Για την επίτευξη της ενεργοποίησης του Μερκαμπά υπάρχουν παραδοσιακές τεχνικές που στηρίζονται στον διαλογισμό της ‘‘σφαιρικής αναπνοής’’ η οποία βασίζεται σε δεκαοκτώ αναπνοές. Ο Δ. Ευαγγελόπουλος μας πληροφορεί ότι «Οι πρώτες έξι είναι για την ισορροπία της πολικότητας και οι επόμενες επτά για την σωστή πρανική ροή δια μέσου ολόκληρου του σώματος. Οι επόμενες είναι για τη μετάβαση της συνείδησης από την 3η στην 4η διάσταση και οι τρεις τελευταίες για την αναδημιουργία του περιστρεφόμενου Μερκαμπά μέσα και γύρω από το σώμα μας.» Όμως ακόμη και αν δεν ακολουθήσουμε κάποια συγκεκριμένη τεχνική, έχοντας και μόνο συνειδητοποιήσει την έννοια της αλληλοεπικάλυψης των πολικών αντιθέτων και εργαζόμενοι μέσα στην καθημερινότητα μας για την επίτευξη του νέου τρόπου ζωής, έχουμε κάνει το πιο σημαντικό βήμα προς την μετουσίωση μας ως Ολοκληρωμένα Θεϊκά Όντα. Η ενεργοποίηση του Μερκαμπά θα έρθει εν καιρώ, ως φυσική απόρροια της όλης προσπάθειας, αρκεί αυτή να είναι διαρκής και σταθερή. Όμως τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στην καθημερινότητα μας προκειμένου να ζήσουμε σύμφωνα με το αρχέτυπο της Mandorla; Ο R. Johnson μας εξηγεί πως η διατήρηση της ισορροπίας είναι ένας από τους βασικότερους κανόνες του Σύμπαντος, ακόμη και αν μας είναι αδύνατο σε πολλές περιπτώσεις να αντιληφθούμε τους μηχανισμούς με τους οποίους αυτή επιτυγχάνεται. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει στο ελάχιστο να τον θέτουμε συνειδητά σε εφαρμογή, από τις πιο απλές περιπτώσεις έως τις πλέον σύνθετες. Μπορεί να περάσατε υπέροχα στην εκδρομή της Κυριακής, όμως το βράδυ η σκέψη της εργάσιμης Δευτέρας σας φορτώνει με άγχος και εκνευρισμό. Αυτή είναι η κλασική αντιμετώπιση σε ένα κλασικό παράδειγμα. Αντιστρέψτε την οπτική σας και αυτόματα θα ανακαλύψετε πως η εργασία σας είναι εκείνη που σας έδωσε την δυνατότητα να αντιμετωπίσετε τα έξοδα της εκδρομής. Αν πηγαίνατε εκδρομές καθημερινά δεν θα διαφέρατε και πολύ από τον οδηγό ενός τουριστικού λεωφορείου και κάποτε, όσο καλά και αν περνούσατε θα κουραζόσασταν και θα θέλατε να μείνετε σπίτι. Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι έχετε ενστάσεις για το παράδειγμα, προσωπικά θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να κουραστώ από τις πολλές εκδρομές, αλλά τελικά κάποτε όλοι θα φτάναμε στο αντίθετο άκρο μη τηρούμενης της ισορροπίας! Η αντίστοιχη οπτική μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε πλευρά, σε κάθε συμβάν της ζωής μας. Αν είμαστε συνειδητοί αναγνωρίζουμε εύκολα τα αντίβαρα και το σπουδαιότερο μπορούμε να τα επινοούμε! Αν πήρατε αύξηση κάντε δώρα σε αγαπημένους και μη, ώστε να ισορροπήσετε την κατάσταση. Ή μήπως είναι κάτι που το κάνετε ήδη αλλά αγνοείτε τον σκοπό του; Πέρασε το παιδί σας στις εξετάσεις! Μήπως ανάβετε κερί στην εκκλησία; Ή το είχατε ανάψει προκαταβολικά; Αναρωτηθήκατε γιατί -θυσιάζουμε- το κερί προκειμένου να μας συμβεί κάτι καλό; Τα παραδείγματα είναι άπειρα, τόσο για το εξωτερικό όσο και για το εσωτερικό Σύμπαν. Εκείνο όμως που θα καθορίσει την πρόοδο μας είναι το κατά πόσο θα βάλουμε σε εφαρμογή αυτή την πανάρχαια γνώση και πόσο έξυπνα θα την χειριστούμε. Βλέπετε, είναι καθαρά στο χέρι μας αν θα συνεχίσουμε να καθόμαστε και να ‘‘βράζουμε στο ζουμί μας’’ μουτζουρώνοντας κυκλάκια στο χαρτί ή αν θα πάρουμε τα πολύχρωμα μολύβια μας και θα ζωγραφίσουμε την δική μας Mandorla! Σημείωση: Όπως είχαμε επισημάνει στο κεφάλαιο «Α. Ο. Υ.» και σύμφωνα με την παράδοση των Τολτέκων, η φυσική μας ενσάρκωση είναι απόρροια του Ονειρέματος των Ονειρευτών, ή με άλλη ορολογία, της Ατομικής Ουσιαστικής Ύπαρξής μας. Η Α.Ο.Υ. μας είναι ερμαφρόδιτη. Ενέχει δηλαδή σε ένα Όλον και τις δύο πολικότητες. Αναπαριστώντας την Α.Ο.Υ. με το σύμβολο της Mandorla οι δύο κύκλοι δεν έχουν ακόμη χωριστεί. Όμως το συναρπαστικότερο είναι πως χρησιμοποιώντας το σύμβολο ως οδηγό μας μπορούμε να ξεκινήσουμε την Δημιουργία μιας Mandorla μαζί της! Ειρήνη Λεονάρδου © Βιβλιογραφία Juan-Eduardo Cirlot / Το Λεξικό των Συμβόλων / Κονιδάρης Ι. Κακριδή / Ελληνική Μυθολογία / Εκδοτική Αθηνών Theun Mares / Η κραυγή του Αετού / Αρχέτυπο Robert A. Johnson / Σκιά-Αποκαλύπτοντας την σκοτεινή πλευρά της ψυχής / Αρχέτυπο Δημήτρης Ευαγγελόπουλος / Ιερή Γεωμετρία / Αρχέτυπο Εγκυκλοπαίδεια Britannica * Το άρθρο της Ειρήνης Λεονάρδου "MANDORLA" πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ανεξήγητο" / τεύχος Νο. 194 πηγή ."http://www.onirocosmos.gr/ ==============  Η μαντόρλα στην Ελλάδα http://moschoblog.blogspot.com/ γράφει ο Μόσχος Λαγκουβάρδος Αν σας ζητούσαν να δώσετε μια ερμηνεία στην όχι και τόσο γνωστή αυτή «ιταλική» λέξη «μαντόρλα», το πρώτο που θα ερχόταν στο νου σας φαντάζομαι είναι ότι σημαίνει κάτι παραπλήσιο με το ελληνικότατο «μαντάρα». Άρα ο τίτλος του δοκιμίου αυτού, αν η ερμηνεία αυτή ήταν σωστή, έπρεπε να είναι όχι η «μαντόρλα στην Ελλάδα», αλλά «η μαντάρα στην Ελλάδα». Δηλαδή ότι οι πολιτικοί μας -κυρίως αυτοί - τα έχουν κάνει «μαντάρα». Ότι οι πολιτικοί «φταίνε για όλα» το ξέρουν οι ίδιοι καλύτερα απ’ τον καθένα. Ουδείς αμφιβάλλει ότι πολιτικός είναι αυτός που επιδέχεται κριτική απ΄ τους πάντες . Οι πολιτικοί και οι παπάδες. ‘Όταν κάποτε ήθελα να γίνω παπάς, με ρώτησε κάποιος φίλος μου: «αντέχεις να σε κρίνουν όλοι;» Αλλά για τους πολιτικούς είναι ακόμα χειρότερο να μη μιλάει κανείς γι΄ αυτούς. Για τους πολιτικούς βγήκε η παροιμία « βρίστε με, αλλά πείτε το όνομά μου σωστά». Τό ’ξεραν άλλωστε οι ίδιοι καλύτερα απ τον καθένα ,πριν ακόμα ακολουθήσουν αυτήν την ξεχωριστή «τέχνη και επιστήμη» ότι θα είναι διαρκώς εκτεθειμένοι στην κριτική όλων. Ο κόσμος τα τελευταία χρόνια έπεσε με τα μούτρα στους πολιτικούς και στην πολιτική και μια που δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, γελάει με την πολιτική. Απόδειξη ότι ο Καραγκιόζης εξαφανίστηκε, από τότε που με την τηλεόραση και τον τύπο οι Έλληνες έχουν άμεση εποπτεία στα δρώμενα της πολιτικής . Δεν είναι λοιπόν παράξενο το ότι οι πάντες κρίνουν τους πολιτικούς. Ευτυχώς με το ποδόσφαιρο ο κόσμος ασχολείται και με αυτό κάπου - κάπου και ξεχνάει την πολιτική και τους πολιτικούς, αλλιώς τα πράγματα θα ήταν ακόμα χειρότερα. Έχουν δίκιο οι πολιτικοί που υποστηρίζουν το ποδόσφαιρο, ιδίως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Στην ‘Ελλάδα γεννήθηκε το θέατρο, γιατί οι Έλληνες έχουν έμφυτη την αγάπη για τη συζήτηση και για την κριτική των πάντων. Τίποτε δεν περνάει απαρατήρητο. Η Ελληνική ζωή είναι θεατρική. «Το πρώτο που προσέχει κανείς απ΄ τους ξένους, που έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα», μου είπε κάποτε ο φίλος μου, ο Ρομπέρτος, «αν εξαιρέσουμε το φως είναι η θεατρικότητα της Ελληνικής ζωής. Τίποτε δεν περνάει απαρατήρητο. Ένιωθα ένα μάτι να με παρατηρεί διαρκώς, όπου κι αν βρισκόμουν κι ό,τι κι αν έκανα», είπε. Τέλος πάντων, μας παρέσυραν οι πολιτικοί κι αφήσαμε την έννοια της «μαντόρλας», αν και δεν είναι καθόλου άσχετη μαζί τους. Εντούτοις ο στόχος μου ήταν άλλος, γι΄ αυτό πρέπει να αρχίσω απ΄ την αρχή. ‘Ελαβα σήμερα το παρακάτω μήνυμα της φίλης μου Χαρούλας: «ποτέ πριν δεν ήταν τόσο επίκαιρο το "΄πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον..." και θα ήταν τιμή μου να το αναπτύξεις Οι πλούσιοι και οι φτωχοί, όπως όλα τα αντίθετα σ’ αυτόν τον κόσμο, σχηματίζουν το σχήμα, που στα ιταλικά λέγεται «μαντόρλα» και στα ινδικά «μαντάλα», που είναι το σχήμα της ολότητας, που σχηματίζουν οι αντιθέσεις, το σχήμα της σύνθεσης. Η μαντόρλα λοιπόν όπως και τη μαντάλα είναι η σύνθεση των αντιθέτων. Αν εμβαθύνει κανείς σε κάποιο από τα ζεύγη των αντιθέτων θα δει ότι σχηματίζουν μαντόρλα. Όσο δεν μπορούμε να βρούμε τη σύνθεση των αντιθέτων ισχύει αυτό που στην νεοελληνική λέγεται και μάλιστα συνηχεί κιόλας «αντράλα». «Αντραλίζομαι» στη Δεσκάτη, σημαίνει ζαλίζομαι. «Κρεμάστε τον αδερφό μου, γιατί εγώ αντραλίζομαι». Δεν το έβρισκα ενδιαφέρον να περιγράψω τον πλούτο και τη φτώχεια, με το συνηθισμένο νόημά τους, ότι εύκολα μεταπίπτει κανείς απ΄ τον πλούτο στη φτώχεια και το αντίθετο, από τη φτώχεια στον πλούτο, αν και αυτό είναι πιο σπάνιο, αλλά συμβαίνει. Στην Ελλάδα , όπως και παντού τα τελευταία χρόνια υπάρχουν νεόπλουτοι και νεόφτωχοι. Οι νεόφτωχοι είναι η σκοτεινή πλευρά της μαντόρλας. Το σχήμα της μαντόρλας είναι δυο κύκλοι που μερικώς αλληλοεπικαλύπτονται. Ένα απλό παράδειγμα: Μια νέα γυναίκα επικαλύπτει τη γριά γυναίκα που θα γίνει κάποτε. Αλλά και μια γριά γυναίκα επικαλύπτει την όμορφη γυναίκα που ήταν ή και που εξακολουθεί να είναι με τον όμορφο ηθικό της κόσμο. Αν στη γυναίκα αυτή βλέπουμε μόνο αυτό που φαίνεται και παραβλέπουμε αυτό που δε φαίνεται, ως αντίθετο, είμαστε μπλεγμένοι στον κόσμο των αντιθέτων και δε βρίσκουμε άκρη. Η υπέρβαση, η σύνθεση των αντιθέτων γίνεται με την αποδοχή και τη συγχώνευση και της αρνητικής πλευράς (της σκιάς) των πραγμάτων. Έτσι εκτός απ΄ το «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν» , υπάρχει και το ρητό που έλεγε ο παππούς μου ο Αγγελάκης, αν και φτωχός « Είμαι πλούσιος. Φτωχός είναι μόνο ο Διάβολος»! Ποιος είναι λοιπόν ο πλούσιος και ποιος ο φτωχός; Ο πλούσιος είναι ο φτωχός (θυμηθείτε τη μοναξιά του πλουσίου) κι ο φτωχός είναι πλούσιος στη γενναιοδωρία του και στη φιλοξενία του. «Πόσο δύσκολο είναι οι τα χρήματα έχοντες να μπουν στη βασιλεία των ουρανών!» «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Το να αναζητείς τον Κύριο σημαίνει ότι υπερβαίνεις τις αντιθέσεις, όπως ο Θεός που βρέχει επί δικαίους και αδίκους, και όπως το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς». «Όποιος δεν ξέρει την αγάπη των εχθρών» λέει κάποιος άγιος «δεν ξέρει τίποτε απ’ το Θεό.» Ποια μεγαλύτερη υπέρβαση των αντιθέτων από αυτήν του αγίου Αλωνίου! Ο άγιος Αλώνιος έλεγε: «Στον κόσμο αυτόν δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός απ΄ το Θεό και εμένα».Ο Αλώνιος είχε φτάσει να αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. πηγήhttp://moschoblog.blogspot.com/