ΙΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ-ΙΕΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ..

Ιερές Πόλεις- Ιερή Γεωγραφία

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Οι σύγχρονες πόλεις, μέσα στις οποίες ζούμε την καθημερινότητα μας, δημιουργούνται και λειτουργούν κάτω από μια κοινωνική και πρακτική αναγκαιότητα. Καλύπτουν, δηλαδή τις ανάγκες της συμβίωσης πολλών ανθρώπων μεταξύ τους, έτσι ώστε να επιβιώσουν, να εργαστούν, να συνεργαστούν, να απολαύσουν όλοι τα τεχνολογικά επιτεύγματα της εποχής μας. Ωστόσο, σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, οι πόλεις μας είναι πολύ μακριά από τη φύση ή τους φυσικούς νόμους, είναι σαν ανθρώπινες μυρμηγκοφωλιές, όπου στοιβάζονται χιλιάδες ή εκατομμύρια άνθρωποι, σε κακόγουστα, αντιφυσικά σπίτια, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ανθρώπινη φύση, η οικολογική συνείδηση, το μέλλον του πλανήτη, αλλά ούτε και ο ανθρώπινος ψυχισμός, και πολύ περισσότερο η ανθρώπινη πνευματικότητα. Οι άνθρωποι σήμερα, αλλοτριωμένοι και απομακρυσμένοι από τη φύση τους, τη φυσική, τη ψυχολογική και την πνευματική, απλά επιβιώνουν, τρέφοντας συνήθως μέσα τους ένα ανικανοποίητο ένστικτο φυγής, από τις πόλεις-φυλακές που τους εγκλωβίζουν και τους δηλητηριάζουν.

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Οι παραδοσιακές πόλεις της αρχαιότητας, αντίθετα, λειτουργούσαν σαν γέφυρες του μικρόκοσμου (ανθρώπου) με τον μακρόκοσμο (σύμπαν). Αποτελούσαν μια ζωντανή και ξεκάθαρη απεικόνιση του Σύμπαντος και των Νόμων που το διέπουν.Συνήθως χτιζόταν υπακούοντας αστρολογικές αρχές προσανατολισμού, γεωφυσικές αρχές (συμφωνία με τα ενεργειακά ρεύματα), και συνήθως αξιοποιούσαν τα λεγόμενα ενεργειακά κέντρα του πλανήτη. Πίστευαν ότι ο Ουρανός και η Γη έχουν μια σχέση αλληλεπίδρασης, που μοιάζει με ένα τεράστιο δίχτυ, και ενεργειακά κέντρα θεωρούνταν οι "κόμποι" αυτού του διχτιού , σημεία δηλαδή που η ενέργεια η ουράνια ταυτίζεται με την γήινη.Ο προσανατολισμός της υπό ίδρυση πόλης, και η χρησιμοποίηση αυτών των αρχών στην χρήση του χώρου αλλά και στην αρχιτεκτονική, μετέτρεπαν τον βέβηλο χώρο, δηλαδή το χώρο χωρίς νόμους και αρχές, σε Ιερό χώρο, σε ένα χώρο δηλαδή που καθρεπτίζει το Σύμπαν και το Θεό.

ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

Ο ιδρυτής τους, δεν ήταν απλός βασιλιάς, αλλά ένας Ιερέας-Βασιλιάς, δηλαδή ένας ενδιάμεσος του Ουρανού και της Γης, μια ζωντανή γέφυρα του Θεϊκού με το Ανθρώπινο στοιχείο, γι' αυτό και χρησιμοποιήθηκε γι' αυτούς η ορολογία "Ποντίφηκας", που προέρχεται από τη λατινική λέξη ponts, που σημαίνει γέφυρα. Όπως ο Ιερέας είναι ένας δημιουργός μιας πνευματικής πραγματικότητας, έτσι και ο Ιδρυτής μιας πόλης, ο Ιερέας-Βασιλιάς είναι ο δημιουργός μιας πραγματικότητας που ενώνει το Ιερό με το Βέβηλο. Ενσαρκώνει τον μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, τον Θεό, και έτσι μετατρέπεται ο ίδιος ως ο ακρογωνιαίος λίθος της πόλης.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Τα ονόματα που δινόταν στις παραδοσιακές πόλεις, αξιοποιούσαν την γνώση αυτών των πολιτισμών για την δύναμη του ήχου, και για το ξύπνημα της ενέργειας με την χρήση του, κατά την τελετή ίδρυσης της πόλης. Συχνά ήταν παράγωγα (ή αυτούσια) ονομάτων κάποιων θεών, ή ιδιοτήτων του θεού - προστάτη.

ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Στις παραδοσιακές πόλεις συνήθως δινόταν σχήματα συμβολικά. Συνήθως χρησιμοποιούνταν συνδυασμός του κύκλου και του τετραγώνου, εφόσον ο κύκλος αντιπροσωπεύει το τέλειο, το όλο, το Θεό, ενώ το τετράγωνο αντιπροσωπεύει την τετραπλή εκδήλωση της ύλης, που εκφράζεται στα 4 στοιχεία, στα 4 σημεία του ορίζοντα, τις 4 κάστες, τα 4 επίπεδα της προσωπικότητας. Συχνά βλέπουμε να αξιοποιείται το 4 σε συνδυασμό με το 3, που αντιπροσωπεύει την τριαδικότητα του Θεού και του Θεϊκού στοιχείου μέσα στον άνθρωπο, και το αποτέλεσμα είναι το πολλαπλάσιο τους, το 12 (12 ζώδια, 12 φυλές, 12 άθλοι, κλπ) Οι παραδοσιακές πόλεις έχουν συνήθως ένα κέντρο κυκλικό (βωμός, πέτρα, δέντρο, κλπ) το οποίο περιστοιχίζεται από την τετράγωνη πόλη.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΜΑΓΙΚΩΝ - ΙΕΡΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
ΘΗΒΕΣ

Οι Θήβες ήταν για αιώνες η πρωτεύουσα της Αιγύπτου. Η πόλη χωριζόταν στα δύο από το Νείλο. Το σχήμα της ήταν τετράγωνο, σαν σκακιέρα. Το Ανατολικό μέρος ήταν η πόλη των Ζωντανών, ενώ το Δυτικό η πόλη των Νεκρών, με τους βασιλικούς τάφους.Ήταν μια από τις πόλεις τις χτισμένες στην σπονδυλική στήλη της Αιγύπτου, τον Νείλο, με τρόπο που μας κάνει να σκεφτούμε την σχέση αυτών των πόλεων (Θήβες, Μέμφις, Ηλιούπολη,..) με τα Τσάκρα του ανθρώπου, και τότε οι Θήβες αντιστοιχούν με την βάση αυτής της "στήλης".

Όπως κάθε ιερό κτίσμα στην Αίγυπτο, οι πυραμίδες, οι ναοί, έτσι και οι πόλεις ήταν απεικονίσεις του Σύμπαντος και του Ουρανού. Δεν γνωρίζουμε πως έγινε το τελετουργικό ίδρυσης της συγκεκριμένης πόλης, γνωρίζουμε όμως ότι για κάθε ιερό χώρο χρησιμοποιούνταν κάποια τυπικά ίδρυσης, με τελετουργικές κινήσεις, το τυπικό της θεμελίωσης, της προετοιμασίας του χώρου, των υλικών, ο συντονισμός με τον συμπαντικό χρόνο, δηλαδή η στιγμή της "εμψύχωσης". Ακόμη, είναι σαφείς οι αναλογίες ανάμεσα στους αιγυπτιακούς ναούς και τα ανθρώπινα επίπεδα συνείδησης, αλλά και η συμβολική σχέση των διαφόρων χώρων των ναών με το ανθρώπινο σώμα.

Η πόλη των Θηβών, η πόλη του Άμμωνα-Ρα,ταυτίζεται με την συμβολική "αρχέγονη πόλη" όπως προκύπτει από ψαλμούς που έχουν σωθεί, όπως ο 2ος ψαλμός του Άμμωνα, που την ταυτίζει με την Ουασέτ, την πόλη των πόλεων, όπου το νερό και η γη υπήρχαν σ' αυτή από την αρχή των καιρών… και μέσα της γεννήθηκε η ανθρωπότητα. Η πραγματική χρονολογία ίδρυσης της χάνεται στο μύθο.

Το όνομα της μας θυμίζει την εβραϊκή λέξη "Θεβάχ", που είναι η Κιβωτός του Κατακλυσμού. Αρχικά ονομαζόταν "Ον του Νότου". Φαίνεται να υπάρχει μια μαγική σχέση με τις Ελληνικές Θήβες, αλλά και με το Παρίσι, που το κέντρο του σηματοδοτείται από τον Οβελίσκο των Αιγυπτιακών Θηβών.Θήβες επίσης ήταν το όνομα της πρωτεύουσας της μυθικής Ωγυγίας, της χώρας του Ωγύγη που βασίλευε την περίοδο του Κατακλυσμού).

Ο βασιλιάς-Φαραώ ήταν ο ανώτερος Ιερέας στην μαγική Αίγυπτο, ένας πραγματικός
ποντίφηκας, η γέφυρα ουρανού και γης.


ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Είναι άλλη μια μαγική αρχετυπική πόλη, μια πόλη που ήταν κέντρο τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Μωαμεθανισμού. Είναι χτισμένη στους 7 λόφους της Σιών, που μας οδηγούν στη συσχέτιση της πόλης με τα 7 επίπεδα του σύμπαντος, του ανθρώπου, με τα 7 χρώματα, τους 7 πλανήτες, τις 7 νότες…

Η Ιερουσαλήμ έγινε πρωτεύουσα όταν ο Δαβίδ μετέφερε εκεί την Κιβωτό της Διαθήκης, αντιπροσωπεύοντας έτσι όχι πια έναν απλό μονάρχη, αλλά ένα Βασιλιά-Ιερέα, που προσφέρει τη θυσία. Ο Σολομώντας χτίζει στο σημείο που φυλασσόταν η Κιβωτός τον Ναό του και το χτίσιμο κράτησε 7 συμβολικά χρόνια. Ο πρώτος Ναός (γιατί χτίστηκαν άλλοι 2 τουλάχιστον στην αρχική θέση) είχε προσανατολισμό από Ανατολή προς Δύση, και ήταν χτισμένος σε 7 κλιμακωτά επίπεδα.Η καταστροφή του σήμαινε και τη διάλυση του Έθνους των Ιουδαίων. Ο 2ος ναός χτίστηκε από τον Ιεζεκιήλ και ήταν τετράγωνος, ενώ ο 3ος ήταν αναστήλωση που έγινε από τον Ηρώδη.

Για τους Χριστιανούς η Ιερουσαλήμ είναι ο τόπος
της ενσάρκωσης του ίδιου του Θεού, στο πρόσωπο του Ιησού.
Στο κέντρο της ο Γολγοθάς, ταυτίζεται με το σχήμα του Σταυρού, σημείο φανέρωσης και προσανατολισμού του εσωτερικού ανθρώπου. Ο κήπος της Γεσθημανή ταυτίζεται με τον συμβολικό Κήπο των Εσπερίδων, της αθανασίας και της Σοφίας. Ο τόπος του Μαρτυρίου, όπως και το σημείο του Τάφου, είναι σύμβολα όχι μόνο της Χριστιανοσύνης, αλλά παναθρώπινα.

Το όνομα "Ισραήλ" ετυμολογικά σημαίνει "η χώρα του πάγου και του ήλιου". Είναι η χώρα της ένωσης των αντιθέτων, που συμβολίζεται με το εξάγωνο αστέρι, που αποτελείται από δύο τρίγωνα, ενωμένα μεταξύ τους. Η Ιερουσαλήμ είναι το κέντρο των δύο αυτών τριγώνων, είναι ακόμη το κέντρο του ηλιακού κύκλου των 12 φυλών του Ισραήλ, συμβολίζοντας τον ίδιο τον ήλιο.



ΡΩΜΗ

Η καταγωγή των Ρωμαίων χάνεται στα βάθη του χρόνου. Άλλοι την αποδίδουν στους Άτλαντες, άλλοι στους Τιτάνες και την φυλή των Ράμνων, και άλλοι στους Πελασγούς.
Η ηλιακή και σεληνιακή ταυτόχρονο φύση των Ρωμαίων και της Ρώμης διαφαίνεται στις περιγραφές που αφορούν το τελετουργικό της ίδρυσης της. Ο Ρώμος και Ρωμύλος ανεβαίνουν το χάραμα σε δύο από τους επτάλόφους της περιοχής όπου θα ίδρυαν τη πόλη τους.

Τελετουργικό ίδρυσης: Ο Ρώμος στον Αβεντίνο και ο Ρωμύλος στον Παλατίνο. Καθώς σβήνει ο δίσκος της Σελήνης, εμφανίζεται από αριστερά ο Αετός του Δία, ηλιακή και βασιλικό σύμβολο, και ενώ αρχίζει να ανατέλλει ο ήλιος, προβάλουν από δεξιά 12 γύπες. Ο Ρωμύλος τους βλέπει πρώτος, και στέφεται βασιλιάς. Έτσι, ο μύστης Ρωμύλος, ακολουθώντας το τελετουργικό ίδρυσης των Ετρούσκικων πόλεων, θα προσφέρει μια θυσία, θα ανάψει την τελετουργική πυρά, θα σκάψει ένα όρυγμα με κυκλική μορφή, που θα ονομαστεί mundus και θα ρίξει μέσα μια χούφτα χώμα, συνδέοντας έτσι τους μελλοντικούς κατοίκους με τους πατέρες του εδάφους αυτού, που θα γίνει η terra patrum.
Σύμφωνα με την ετρούσκικη παράδοση, η πόλη (urvbs) παρουσιάζεται σαν ένας διευρυμένος ναός, εικόνα του αρχέγονου κέντρου. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται κάθε φορά που οι Ρωμαίοι ιδρύουν μια πόλη ή ένα στρατόπεδο, με την χρήση οιωνοσκόπων. Ο οιωνοσκόπος έπρεπε να πάει στη μέση της τοποθεσίας, να γυρίσει προς την ανατολή, και με τη βοήθεια του ραβδιού (lituus) να σχεδιάσει στον αέρα δύο γραμμές, μία από την ανατολή προς τη δύση, και μια από το βορρά προς το νότο. Οι δύο αυτές γραμμές ονομάζονταν cardus και decumanus. Το σημείο τομής τους ονομαζόταν mundus.Στο σημείο αυτό σκάβεται ένα όρυγμα, και ρίχνονται μέσα καρποί, αλλά και χώμα από τις πατρίδες όσων πρόκειται να κατοικήσουν εκεί. Κατόπιν σχεδιάζεται σε κυκλικό σχήμα το τείχος της πόλης, που σκάβεται από τον θεμελιωτή, με ένα χάλκινο υνί σε άροτρο, που το τραβάνε ένα βόδι και μια αγελάδα.

Το αυλάκι αυτό είναι το σύνορο-είσοδος του κάτω κόσμου, του Άδη. Στο κέντρο υψώνεται ιερός βωμός, που είναι η πύλη-γέφυρα για τον ουρανό. Και ανάμεσα τους, το τετράγωνο που ορίζει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι η πόλη, σύμβολο του ίδιου του ανθρώπου. Από την κορυφή-κέντρο φωναζόταν δυνατά το όνομα της πόλης.

Το όνομα της Ρώμης: Το ίδιο το όνομα της Ρώμης αποδίδεται στον ιδρυτή της Ρωμύλο, όμως υπάρχουν αναφορές για το κρυφό όνομα της, το μυστηριακό και τελετουργικό. Ο αναγραμματισμός της λέξη ROMA οδηγεί στην λέξη AMOR, που θεωρείται το κρυφό όνομα της προστάτιδας θεάς της πόλης (μαζί με τον Άρη), της Αφροδίτης. Ακόμη, έχει βρεθεί ένα "μαγικό τετράγωνο" στην Πομπηία, που αντί για αριθμούς, περιλαμβάνει το όνομα της Ρώμης.


R    O    M    A      
O    I    I    M      
M    I    I    O      
A    M    O    R   



ΠΡΑΓΑ

H πρωτεύουσα και καρδιά της (σχήματος πενταγώνου) Βοημίας, είναι η Πράγα, πόλη χτισμένη σε επτά (!) λόφους. Το κέντρο της, το βασιλικό ανάκτορο Χραντσίν, ορίζεται από δύο πύργους, τον Λευκό και τον Μαύρο. Την εποχή της Αναγέννησης φιλοξένησε σπουδαίους φιλόσοφους και αλχημιστές. Είναι γνωστή και σήμερα η συνοικία των Αλχημιστών, με το "χρυσό δρόμο", ένα σοκάκι από όπου περνούσαν οι Αλχημιστές, πριν πάνε στα εργαστήρια τους, στο Αθανόρ, για να μεταλλάξουν τον άνθρακα σε χρυσάφι, και να δημιουργήσουν το "φιλοσοφικό αυγό".
Υπάρχει ένας θρύλος για την ίδρυση της από μια βασίλισσα της Βοημίας, την Λιμπούσα, που έψαχνε να βρεί μια πρωτεύουσα για το βασίλειο της, και ένα σύζυγο για την ίδια. Ένα μυστηριώδες άσπρο άλογο την οδήγησε σε ένα ξέφωτο του δάσους και σημάδεψε με την οπλή του το σημείο που θα γινόταν το κέντρο της Πράγας. Εκεί η βασίλισσα συνάντησε και έναν ωραίο ιππότη, τον Πρεμζίλ, που θα γινόταν σύζυγος της. Αυτή η ιστορία γοήτευσε τον αυτοκράτορα Ροδόλφο ο Β'της Αυστρίας, που επέλεξε την Πράγα και το παλάτι αυτό για έδρα του, και το αποτέλεσμα ήταν μια εκθαμβωτική μετάλλαξη της πόλης, σε εστία φιλοσοφίας, επιστήμης, μαγείας… σε λίκνο σπουδαίων και σοφών ανθρώπων, κυρίως καββαλιστών. Το πέρασμα όλων αυτών αποτυπώνεται πάνω στη ρυμοτομία και την αρχιτεκτονική της πόλης, που είναι γεμάτη από συμβολισμούς, όπως π.χ. η γέφυρα του Καρόλου με τα 14 τόξα (2 Χ 7) και τα 30 αγάλματα (10 Χ 3).

Στην Πράγα τοποθετείται η δημιουργία του Γκολέμ, ενός μυθικού και συμβολικού πλάσματος για τους Καββαλιστές, που ζωοποιήθηκε από κάποιο ραββίνο.


ΜΑΤΣΟΥ-ΠΙΤΣΟΥ

Η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Ίνκας, χτισμένη σε απόμακρο και απόκρημνο σημείο των Άνδεων, τουλάχιστον πριν 6.000 χρόνια είναι ένα εντυπωσιακό και μυστηριακό θαύμα. Ο λαός αυτός ζούσε ευτυχισμένος, κάτω από μια σχεδόν "κομμουνιστική" οργάνωση, αφού πίστευαν ότι "η γη δεν ανήκει σε κανέναν άλλο, εκτός από το Θεό".Παρά τον προχωρημένο και αναπτυγμένο πολιτισμό τους, φαίνεται πως δεν γνώριζαν, (ή δεν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν) τον τροχό, ούτε την γραφή, και για να επικοινωνήσουν χρησιμοποιούσαν ένα σύστημα με κόμπους, που ονομαζόταν "κιπού".

Ιδρυτής της δυναστείας των Ίνκας θεωρείται ο θεός-βασιλιάς Βιρακόχα (Λευκός Θεός, Ιερέας-Πολεμιστής), που έφτασε εκεί μετά τον 1ο κατακλυσμό και δημιούργησε τον Μάνκο-Καπάκ και την Μάμα-Έλλο.

Το Μάτσου Πίτσου βρίσκεται σε μια ομώνυμη κορυφή των Περουβιανών Άνδεων, πάνω σε απρόσιτα επιβλητικά γρανιτένια βουνά. Απέναντι της βρίσκεται η κορυφή Χουάυνα Πίτσου, (η δίδυμη πολιτεία) που είναι το μυστικιστικό αντίστοιχο του Μάτσου Πίτσου και είναι αφιερωμένη στο βασίλειο των νεκρών. Η πόλη είναι γεμάτη από κυκλώπειες κατασκευές. Η πύλη είναι τεράστια, με τραπεζοειδές σχήμα, που κλείνει από πάνω με μια γιγάντια ορθογώνια πέτρα.

Η πόλη είναι χτισμένη κλιμακωτά, και είναι χωρισμένη σε τρεις συνοικίες. Στο χαμηλότερο επίπεδο, που βρίσκεται έξω από τα τείχη, ζούσαν οι αγρότες, σε πέτρινα σπίτια που σώζονται ακόμη.

Στο επόμενο επίπεδο, την "αριστοκρατική" πόλη, βρισκόταν το διοικητικό κέντρο, τα ανάκτορα, και είχε στο κέντρο της το "πεδίο του Ήλιου", πάνω από το οποίο δεσπόζει ένας ναός που κρύβει μια σπηλιά. Τέλος, το επόμενο επίπεδο φιλοξενεί την "Ιερή Πλατεία" και το αστεροσκοπείο του Ήλιου. Εκεί κατοικούσε η ιερατική κάστα, και στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ακόμα η ιερή πέτρα-μενίρ, που μετρούσε τον ήλιο και έδειχνε την ώρα, καθώς και ο ναός με τα τρία τραπεζοειδή παράθυρα.

Κάθε επίπεδο χωρίζονταν από τα άλλα με σκάλες με πάνω από 100 σκαλιά η κάθε μία.
Ο βωμός του ναού, αλλά και ο ναός, όπως και όλοι οι άλλοι ναοί και τα σημαντικά κτίσματα, έχουν τέλειο προσανατολισμό.


ΜΠΕΝΑΡΕΣ

Η Μπεναρές, η πόλη που έλαβε χώρα το κήρυγμα του Βούδα, θεωρείται ένα ακόμη ιερό κέντρο για την ανθρωπότητα. Είναι πόλη ιερή για τους βουδιστές, αλλά και για τους ινδουιστές, αφού θεωρείται η έδρα της λατρείας του Σίβα. Είναι χτισμένη στην αριστερή όχθη του Γάγγη, του ιερού ποταμού, αφού η δεξιά του όχθη, έρημη, θεωρείται βέβηλη. Η επιλογή της ανατολικής πλευράς του ποταμού δείχνει μια ξεκάθαρη σχέση με τις άρειες ηλιακές λατρείες.
Έχει στην μια της πλευρά τον Γάγγη, στο βορρά και στο νότο δύο παραπόταμους τους, και στην ελεύθερη πλευρά της ορίζεται από το δρόμο Πανχκοσί, που σχηματίζει ένα ημικύκλιο. Έτσι όλη η πόλη έχει το σχήμα του μισοφέγγαρου.
Σήμερα, βρίσκουμε στην Μπεναρές πάνω από χίλιους πεντακόσιους ινδουιστικούς ναούς, που οι περισσότεροι είναι αφιερωμένοι στο Σίβα (ή Ισβάρα, ή Μαχαντίβα) καθώς και πάρα πολλά ιερά πηγάδια.

ΛΑΣΑ

Η πρωτεύουσα του Θιβέτ, βρίσκεται στα Ιμαλάια, στη "στέγη του κόσμου", που έχουν ονομαστεί "ο τρίτος πόλος της γης".

Δεν γνωρίζουμε συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το τελετουργικό της δικής της ίδρυσης, αλλά γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο οι Θιβετιανοί γενικά έκαναν την τελετουργική ίδρυση ενός χώρου. Με τη βοήθεια ενός λεπτού σκοινιού σχηματίζεται στην αρχή ένα ορθογώνιο. Ύστερα, με άλλα σχοινιά, δεμένα σε πασσάλους, σχηματίζονται τετράγωνα μέσα στο ορθογώνιο αυτό. Ο αριθμός των "κελιών" αυτών είναι σημαντικός γιατί βοηθάει στον καθορισμό της θέσης του Ήλιου σε στους οίκους, αλλά και τον εντοπισμό του χθόνιου φιδιού, του δράκου, που δεν πρέπει να πληγωθεί από το σκάψιμο ούτε το κεφάλι, ούτε η ουρά του. Η πρώτη τρύπα ανοίγεται από τον βασιλιά με χρυσό φτυάρι και σκάβεται αυλάκι με χρυσό άροτρο.

Η τοποθέτηση της Λάσα στο Θιβέτ δεν είναι στο κέντρο, αλλά στο νοτιοανατολικό μέρος.Η Λάσα, η ορατή πρωτεύουσα, σε συνδυασμό με το όρος Παμίρ, που θεωρείται το αόρατο κέντρο του Θιβέτ, και την έρημο Γκόμπι, που θεωρείται το γήινο αντίστοιχο της απόκρυφης Σαμπάλα, σχηματίζουν ένα τρίγωνο. Το κέντρο αυτού του τριγώνου αντιστοιχεί στο αμετάβλητο κέντρο ή έδρα της Αγκάρθα.

Επίσης είναι σημαντικό το ότι η Λάσα βρίσκεται στο σημείο τομής του 30ου παράλληλου (όπως και η Αλεξάνδρεια και η Ηλιούπολη στην Αίγυπτο) με τον 90° μεσημβρινό, αποτέλεσμα μετρήσεων του ουράνιου χάρτη της εποχής της ίδρυσης της (7ος αιώνας) και όχι επιστημονικών οργάνων που έχουμε σήμερα.


ΤΕΟΤΙΧΟΥΑΚΑΝ
Στο Μεξικό, η Τεοτιχουακάν, το κέντρο της αυτοκρατορίας των Μάγιας, είναι μια ακόμη μαγική πόλη.

Το πολεοδομικό της σχέδιο αποτελείται από μια κεντρική παραλληλόγραμμη πλατεία, πάντα προσανατολισμένη στον άξονα βορρά - νότου, που οριοθετείται στις 4 πλευρές της με πλατφόρμες. Τα κύρια κτίρια είναι οι μεγάλες πυραμιδικές δομές, που χρησιμεύουν σαν βάσεις για τους ναούς, αλλά υπάρχουν επίσης μικρότεροι ναοί, αστρονομικά παρατηρητήρια, γήπεδα για το τελετουργικό παιχνίδι της μπάλας, και άλλα κτίρια, δημιουργώντας έτσι ολόκληρες πολιτείες. Στις πλατείες και τους κύριους άξονες του συγκροτήματος τοποθετούσαν αναμνηστικές στήλες, βωμούς και πέτρινα κεφάλια. Είναι ευρεία η διάδοση της συνήθειας να ισοπεδώνονται εκτεταμένοι χώροι, στους οποίους οικοδομούνται μικρές και μεγάλες κόλουρες πυραμίδες. Η κλιμακωτή πυραμίδα είναι στην πραγματικότητα η βάση ενός μικρού ναού, που βρίσκεται στη κορυφή της, Το σχήμα της αντιπροσωπεύει την εικόνα του κόσμου, που είναι οργανωμένος σε 5 περιοχές: μία κεντρική και άλλες τέσσερις, προσανατολισμένες στις 4 κατευθύνσεις του χώρου. Αυτός ο σταυρός υψώνεται και δημιουργεί τα επίπεδα του Ουρανού, όπου κατοικούν οι διάφορες θεότητες, αλλά επίσης βυθίζεται στη γη, δημιουργώντας τα επίπεδα του Άδη.

Επίσης η τοποθέτηση των κτιρίων εκφράζει το ημερολόγιο τους, και λειτουργούσαν για παρατηρήσεις των ηλιοστασίων και ισημεριών.Βλέπουμε λοιπόν στην αρχιτεκτονική των Μάγιας την αντίληψη μιας "ιερής γεωγραφίας", που "σαν αόρατο νήμα δένει την γήινη γεωγραφία με την ουράνια…".


ΑΘΗΝΑ

Είναι γνωστός ο μύθος που αναφέρεται στην ίδρυση της Αθήνας, με την "μάχη" ανάμεσα στον Ποσειδώνα και το νερό που προσέφερε στους Αθηναίους και την Αθηνά και την ελιά της. Η επιλογή της ελιάς και της Αθηνάς είναι χαρακτηριστικότου ρόλου που θα έπαιζε αργότερα η Αθήνα στην ανθρωπότητα, με την ανάπτυξη της φιλοσοφίας.

Όσο για την ρυμοτομία της πόλης, είναι φανερό ότι το κέντρο της, στον ιερό βράχο της Ακρόπολης ήταν το ιερό της μέρος, λίγο πιο κάτω ήταν τα κτίρια της διοίκησης, άλλοι ναοί, κλπ, σε πιο εξωτερικό κύκλο η αγορά, ενώ όλη η πόλη περιβαλλόταν από τους αγρούς και τον αγροτικό πληθυσμό.

Η Αθήνα θεωρείται πόλη από τη στιγμή που ο μυθικός ήρωας-βασιλιάς Θησέας, αφού ξεπεράσει πρώτα τις δοκιμασίες του, ενώνει τις 10 φυλές της Αττικής, σε μια ενιαία πόλη.

πηγή nea-acropoli.gr