Το σεληνιακό τοπίο της Βωλάξ οφείλεται στα διάσπαρτα βράχια που καλύπτουν πολλά χιλιόμετρα γης. Εχουν μέγεθος από μπάλα ποδοσφαίρου, έως πολλές δεκάδες μέτρα μήκος."Τα τελευταία απομεινάρια της προαιώνιας μάχης μεταξύ Γιγάντων και Τιτάνων εξακολουθούν να βρίσκονται απιθωμένα στην ανεμοδαρμένη πλαγιά ενός σβησμένου ηφαιστείου, στο Βόλακα της Τήνου. Όσοι κατοικούν πλάι στους εκατοντάδες γρανιτένιους μονόλιθους, παίρνουν όρκο πως κάθε βράδυ ο αέρας φέρνει μαζί του τα τραγούδια από τις αγγελούδες και τα ξωτικά που φωλιάζουν κάτω από τους βράχους...εγραφε τό 2000 ο κ.Δελλατόλας στήν Ελευθεροτυπία"
Για να τα δείτε από κοντά, περπατήστε πίσω από την εκκλησία, σε ένα δρομάκι, περίπου τρία λεπτά δρόμος. Θα φτάσετε σε ένα άνοιγμα, γνωστό ως “του Βουράκη η Πλάκα” με πανοραμική θέα στα γύρω μέρη. Αν έχετε χρόνο, ακολουθήστε το δεξιό μονοπάτι προς το “Βουνό”. Εκεί θα δείτε πιο περίεργους σχηματισμούς.
Το πέτρωμα των βράχων είναι σχεδόν αποκλειστικά γρανίτης. Ομως δεν μοιάζει με τον σκληρό γνωστό γρανίτη: τούτος εδώ διαβρώνεται εύκολα και θρυματίζεται. Αν και η εξώτερη στοιβάδα είναι συμπαγής (και συνήθως καλλυμένη με λειχήνες) από μέσα υπάρχουν στρώματα εύθραυστου υλικού, το οποίο μπορούμε να τρίψουμε με το χέρι.
Υπάρχουν μάλιστα βράχια (πχ στην κορυφή της τοποθεσίας “Βουνό”) που δεν έχουν αυτή την εξωτερική στοιβάδα και η βροχή και ο αέρας “τρώνε” το εσωτερικό του βράχου.
Αυτό το υλικό που φεύγει με την διάβρωση είναι αυτό που συναντάμε ως στρώμα στα παλιά μονοπάτια (πχ το μονοπάτι προς “Σαββαγιάννη”). Μοιάζει με άμμο αλλά είναι το υλικό από τους βράχους σε συνδυασμό με δεκαετιών τριβής και “αλέσματος” από την μετακίνηση ανθρώπων και ζώων.
Τρεις εκδοχές υπάρχουν για την προέλευση των ογκόλιθων αυτών:
Η επικρατέστερη υποστηρίζει πως είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής έκρηξης, η οποία έγινε 18 ως 20 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο κρατήρας του ηφαιστείου κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται 2 χλμ. ανατολικά του χωριού, κοντά στη θέση Περάματα.
Σύμφωνα με τη δεύτερη, οι ολοστρόγγυλες πέτρες δημιουργήθηκαν από πτώση μετεωρίτη, κομμάτια του οποίου έπεσαν στις γύρω περιοχές.
Η τρίτη άποψη θέλει, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, τη θάλασσα να φτάνει μέχρι αυτό το σημείο. Έτσι, τα βράχια διαβρώθηκαν από την αλμύρα και όταν αποσύρθηκε το νερό, τα άφησε με τη σημερινή τους μορφή. Αυτή η άποψη προσπαθεί να ερμηνεύσει και την ύπαρξη άμμου στην περιοχή. Τέτοιου είδους διάβρωση μπορείτε να δείτε στην παραλία “Λιβάδα”.
Επειδή το τοπίο ήταν διάσπαρτο από βράχους και δεν υπήρχε αρκετός ελεύθερος χώρος, πολλά σπίτια είναι χτισμένα πάνω σε αυτούς. Φρόντιζαν δηλαδή οι τοίχοι να χτιστούν έτσι, ώστε να συμπεριλάβουν τον βράχο.
Υπάρχει δε και σπίτι στο χωριό, που ο βράχος είναι μέσα στην κάμαρα και το κρεβάτι έχει τρία πόδια, μιας και το τέταρτο βρίσκεται πάνω σε αυτόν.
Ο λόφος αποτέλεσε σημαντικό σημείο οχύρωσης και προστασίας, τόσο για τους ενετούς, όσο και τους κατοίκους του νησιού και λόγω της θέσης του, υπήρξε απόρθητο για αιώνες ολόκληρους,ώσπου οι τούρκοι κατάφεραν να το αλώσουν και να το καταστρέψουν το 1715. Το μέρος είναι φορτωμένο με θρύλους και παραδόσεις, για νεράιδες, ξωτικά, μυστικά περάσματα και άλλα ωραία παραμύθια κάτι που δεν μου κάνει εντύπωση, καθώς με την πρώτη επαφή νιώθεις ότι το μέρος είναι βγαλμένο από τον κινηματογράφο και εύκολα σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές αν αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη. Περπατώντας προς την κορυφή, στη μέση περίπου του λόφου, υπάρχει ένας τεράστιος καθολικός ναός με μεγάλη ιστορία και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Είναι η μονή της ιερής καρδιάς του Ιησού, με το πανέμορφο άγαλμα του Χριστού να στέκει στο κέντρο της αυλής της μονής.Στην κορυφή του λόφου υπάρχει ένας μεγάλος μαρμάρινος σταυρός που τοποθέτησαν οι καθολικοί του νησιού στη θέση παλαιότερου ναού.
==
Ομως η Τήνος εχει και τόν δικό της πλανήτη..ενα μικρο νησάκι ενα βραχονήσι πολύ κοντα στις ακτ'ες της
Πλανήτης ή Πλανούδι:
Βόρεια του όρμου του Πανόρμου και πολύ κοντά στην ακτή της Τήνου βρίσκεται το νησάκι Πλανήτης ή Πλανούδι. Η συνολική του ακτογραμμή είναι 1.840 μέτρα και το ύψος του 87 μέτρα. Πάνω στο νησάκι ορθώνεται ο παλιός εγκαταλελειμμένος φάρος, που φώτισε για πρώτη φορά το 1886. Σήμερα, λίγο δίπλα, λειτουργεί νέος, αυτόματος φάρος, σιδερόπλεκτης κατασκευής. Ο Πλανήτης χωρίζεται από την ακτή της Τήνου με ένα πολύ στενό πέρασμα, το βάθος του οποίου δεν ξεπερνά το ένα μέτρο.
Η Τήνος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Ορθόδοξους θρησκευτικούς προορισμούς της χώρας μας, λόγω του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας. Ωστόσο, το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό το γεγονός. Περίπου 750 εκκλησίες, εξωκλήσια και μοναστήρια, Ανατολικού και Δυτικού δόγματος, στολίζουν κάθε σπιθαμή γης του νησιού. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως σε κάθε ένα από τα 54 κατοικημένα και εγκαταλελειμμένα χωριά της νήσου υπάρχει τουλάχιστον μία εκκλησία
Ιερά Μονή Κυρά Ξένης
Πρόκειται για διατηρητέο εκκλησιαστικό μνημείο του 18ου αιώνα. Είναι κτισμένο αμφιθεατρικά, στην πλαγιά του βουνού Προφήτη Ηλία Πανόρμου και έχει υπέροχη θέα. Μόλις λίγα μέτρα δίπλα του, ορθώνεται η παλιά, αλλά καλοδιατηρημένη μονή της Αγία Θέκλας. Οι εγκαταστάσεις είναι κτισμένές σε τετράγωνο οικόπεδο, έκτασης περίπου ενός στρέμματος. Το ύψος τους διέπεται από την αγιορείτικη τάξη.
Ιστορία: Υπάρχουν πολλές παραδόσεις σχετικές με την ιστορία της μονής. Ωστόσο, η επικρατέστερη αναφέρει πως γύρω στο 1730, το ιστιοφόρο του καπετάν Κοσμά, που περνούσε έξω από το λιμάνι του Πανόρμου, έπεσε σε σφοδρή κακοκαιρία. Οι ναυτικοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προσεγγίσουν την ακτή, ώσπου ήρθε η στιγμή του ναυαγίου. Ο καπετάνιος άρπαξε τη μικρή εικόνα της Παναγίας που είχε στην καμπίνα του και με δάκρυα στα μάτια, την παρακάλεσε να τους σώσει από το βέβαιο πνιγμό. Ταυτόχρονα της υποσχέθηκε πως εάν τα κατάφερναν θα έκτιζε μοναστήρι προς τιμή της και θα μόναζε. Όλοι έπεσαν στη θάλασσα και άρχισαν να παλεύουν με τα μανιασμένα κύματα, ώσπου τελικά κατόρθωσαν να βγουν στην αμμουδιά. Οι ναυτικοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Όμως ο Κοσμάς, με τη θαυματουργή πλέον εικόνα στο χέρι, άρχισε να ανηφορίζει προς το Μαρλά. Μετά από αρκετή πεζοπορία ακούμπησε το εικόνισμα καταγής και κάθισε να ξεκουραστεί. Εκεί τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε, προσπάθησε να πάρει το εικόνισμα από το έδαφος για να συνεχίσει το δρόμο του, όμως από το βάρος είχε γίνει ασήκωτο. Τότε συνειδητοποίησε πως ήταν θέλημα της Παναγίας να κτίσει σε αυτό το σημείο τη μονή που της είχε υποσχεθεί.
Ο Κοσμάς κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχει το στόχο του. Αρωγός στο έργο του ήταν το ηγουμενείο του γυναικείου μοναστηριού που βρίσκονταν απέναντι. Ο ίδιος χειροτονήθηκε ιερομόναχος και πήρε το όνομα Καλλίνικος. Πούλησε την προσωπική του περιουσία και διενέργησε εράνους στο νησί, στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Εξασφάλισε δωρεάν προσωπική εργασία από πολλούς τεχνίτες, αλλά και την προσφορά πρώτων υλών. Ακόμη εμπλούτισε την εκκλησία με ιερά σκεύη, έφερε νερό στο συγκρότημα και το περιέφραξε με τοίχο μήκους 120 μέτρων. Το Καθολικό ολοκληρώθηκε το 1732, ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα τελείωσαν το 1755, οπότε και έγιναν τα εγκαίνια.
Το όνομα Κυρά Ξένη προέρχεται καθαρά από την ιστορία της εικόνας, που ήρθε στο νησί από ξένο τόπο και προστατεύει τους ξένους. Κανονικά η επίσημη γιορτή της είναι στις 15 Αυγούστου, αλλά καθώς το ενδιαφέρον του συνόλου των Ορθοδόξων της Τήνου συγκεντρώνεται στη Μεγαλόχαρη της Χώρας, μεγάλο πανηγύρι διοργανώνεται την 1η ή 2η Κυριακή μετά το δεκαπενταύγουστο.
Παναγία Βουρνιώτισσα
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα Ορθόδοξα προσκυνήματα του νησιού, που βρίσκεται πάνω από το χωριό Αγάπη. Έχει δύο επίσημες εορτές: στις 8 Σεπτεμβρίου (γέννηση της Παναγίας) και στις 24 Σεπτεμβρίου (Παναγία η Μυρτιδιώτισσα).
Ιστορία: Στη βουνοπλαγιά που ορθώνεται ο ναός, παλαιότερα υπήρχε ένα εξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Σήμερα, τα τοιχώματα αυτού του μικρού ναού αποτελούν τη νότια πλευρά του γυναικωνίτη. Η παράδοση αναφέρει πως εκείνα τα χρόνια - πιθανότατα - υπήρχε τοιχογραφία της Πλατυτέρας, η οποία αφαιρέθηκε και στη θέση της τοποθετήθηκε η εικόνα του Αγίου Ιωάννη.
Η ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου - κατά πάσα πιθανότητα - του 1768. Ο θρύλος αναφέρει πως το προηγούμενο βράδυ, κάτοικοι από το Σκλαβοχωριό είχαν κατέβει στην απόκρημνη βορινή ακτή για να ψαρέψουν. Όταν άρχισε να ξημερώνει είδαν μία λάμψη, η οποία, παρασυρόμενη από το ελαφρύ κυματάκι, προσέγγισε την ξηρά. Ένας από αυτούς έπεσε στο νερό και πλησίασε το φως. Με έκπληξη διαπίστωσε πως επρόκειτο για το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, το οποίο πιθανότατα βρέθηκε στη θάλασσα μετά από κάποιο ναυάγιο ιστιοφόρου.
Οι ψαράδες προσκύνησαν το εικόνισμα και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, την ακούμπησαν στην Αγία Τράπεζα και βγήκαν για λίγο έξω. Όταν πήγαν να την ξαναπάρουν, διαπίστωσαν πως το ομοίωμα είχε αποκτήσει τέτοιο βάρος που ήταν αδύνατο να το σηκώσουν. Τρέχοντας γύρισαν στο χωριό τους και ενημέρωσαν τον ιερέα και τους συγχωριανούς τους. Οι Ορθόδοξοι κάτοικοι από το Σκλαβοχωριό, αλλά και οι Καθολικοί από το Αγάπη σχημάτισαν ιερά πομπή και κατευθύνθηκαν προς το εξωκλήσι. Μετά την παράκληση των πιστών τέθηκε η θεμέλια λίθος για την ανέγερση του ναού της Παναγίας, που κράτησε έως τις 24 Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους. Η εκκλησία πήρε τη σημερινή της μορφή από τις δωρεές και την προσωπική εργασία των κατοίκων των δύο χωριών.
Έγγραφο του 1778 αναφέρει πως η Μεθοδία, μοναχή της μονής Κεχροβουνίου, αγόρασε δύο αγρούς δίπλα από την εκκλησία. Μετά το θάνατό της τόσο ο ναός, όσο και τα χωράφια περιήλθαν στη δικαιοδοσία του συγκεκριμένου μοναστηριού. Από το 1925 έως και σήμερα τη συντήρηση του οικοδομήματος, αλλά και την τέλεση των πανηγυριών έχει αναλάβει ο «Σύλλογος Βουρνιώτισσης».
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, στο χώρο όπου σήμερα υψώνεται ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Τήνου, κατά την αρχαιότητα υπήρχε το θέατρο της πόλης, το οποίο ήταν αφιερωμένο στο Διόνυσο. Στη βυζαντινή εποχή, στο ίδιο σημείο κτίστηκε εκκλησία προς τιμή του Αγίου Ιωάννη. Εκεί φιλοξενούνταν και η θαυματουργή εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το εξωκλήσι καταστράφηκε ολοσχερώς σε μία από τις επιδρομές των κουρσάρων. Το κτίσμα κάηκε και το εικόνισμα πλακώθηκε κάτω από τα χαλάσματα και τα χώματα των γύρω χωραφιών. Εκεί παρέμεινε θαμμένο για αρκετές δεκαετίες.
Το περιστατικό διαδόθηκε αστραπιαία σε κάθε γωνία της Ελλάδας. Οι πιστοί έσπευσαν να στείλουν οικονομική ενίσχυση για τη δημιουργία ενός μεγάλου ναού, αντάξιου της ευγνωμοσύνης τους προς την Παναγία. Εξάλλου, οι νίκες στα πεδία της μάχης έκαναν το όνειρο της απελευθέρωσης κάθε μέρα και πιο εφικτό. Με αυτές τις εισφορές, την ακούραστη δραστηριότητα των κτητόρων και τον ακατάπαυστο μόχθο των Τηνίων, το 1831, αποπερατώθηκε το επάνω κομμάτι του μεγαλοπρεπούς οικοδομήματος. Τα σχέδια ήταν του εμπειρικού αρχιτέκτονα της εποχής Ευστρατίου Καλονάρη, πρόσφυγα από τη Σμύρνη. Η ολοκλήρωση του έργου θεωρήθηκε ως το πρώτο αξιόλογο αρχιτεκτονικό μνημείο του απελευθερωμένου Ελληνικού έθνους.
Από τότε, κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου και στις 15 Αυγούστου, πιστοί από κάθε γωνιά της Ελλάδας και του εξωτερικού έρχονται να προσκυνήσουν τη Μεγαλόχαρη, σε ένα μοναδικό κλίμα κατάνυξης. Αρχιερατική λειτουργία και πανηγυρικός εορτασμός τελείται και στις 30 Ιανουαρίου (επέτειος της εύρεσης της εικόνας) στο θολωτό παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, που βρίσκεται κάτω από τον κεντρικό ναό.
ΠΗΓΗhttp://www.tinosisland.gr/gr_version/religion.htm.
.Συνεχίζεται
Για να τα δείτε από κοντά, περπατήστε πίσω από την εκκλησία, σε ένα δρομάκι, περίπου τρία λεπτά δρόμος. Θα φτάσετε σε ένα άνοιγμα, γνωστό ως “του Βουράκη η Πλάκα” με πανοραμική θέα στα γύρω μέρη. Αν έχετε χρόνο, ακολουθήστε το δεξιό μονοπάτι προς το “Βουνό”. Εκεί θα δείτε πιο περίεργους σχηματισμούς.
Το πέτρωμα των βράχων είναι σχεδόν αποκλειστικά γρανίτης. Ομως δεν μοιάζει με τον σκληρό γνωστό γρανίτη: τούτος εδώ διαβρώνεται εύκολα και θρυματίζεται. Αν και η εξώτερη στοιβάδα είναι συμπαγής (και συνήθως καλλυμένη με λειχήνες) από μέσα υπάρχουν στρώματα εύθραυστου υλικού, το οποίο μπορούμε να τρίψουμε με το χέρι.
Υπάρχουν μάλιστα βράχια (πχ στην κορυφή της τοποθεσίας “Βουνό”) που δεν έχουν αυτή την εξωτερική στοιβάδα και η βροχή και ο αέρας “τρώνε” το εσωτερικό του βράχου.
Αυτό το υλικό που φεύγει με την διάβρωση είναι αυτό που συναντάμε ως στρώμα στα παλιά μονοπάτια (πχ το μονοπάτι προς “Σαββαγιάννη”). Μοιάζει με άμμο αλλά είναι το υλικό από τους βράχους σε συνδυασμό με δεκαετιών τριβής και “αλέσματος” από την μετακίνηση ανθρώπων και ζώων.
Τρεις εκδοχές υπάρχουν για την προέλευση των ογκόλιθων αυτών:
Η επικρατέστερη υποστηρίζει πως είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής έκρηξης, η οποία έγινε 18 ως 20 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο κρατήρας του ηφαιστείου κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται 2 χλμ. ανατολικά του χωριού, κοντά στη θέση Περάματα.
Σύμφωνα με τη δεύτερη, οι ολοστρόγγυλες πέτρες δημιουργήθηκαν από πτώση μετεωρίτη, κομμάτια του οποίου έπεσαν στις γύρω περιοχές.
Η τρίτη άποψη θέλει, πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, τη θάλασσα να φτάνει μέχρι αυτό το σημείο. Έτσι, τα βράχια διαβρώθηκαν από την αλμύρα και όταν αποσύρθηκε το νερό, τα άφησε με τη σημερινή τους μορφή. Αυτή η άποψη προσπαθεί να ερμηνεύσει και την ύπαρξη άμμου στην περιοχή. Τέτοιου είδους διάβρωση μπορείτε να δείτε στην παραλία “Λιβάδα”.
Επειδή το τοπίο ήταν διάσπαρτο από βράχους και δεν υπήρχε αρκετός ελεύθερος χώρος, πολλά σπίτια είναι χτισμένα πάνω σε αυτούς. Φρόντιζαν δηλαδή οι τοίχοι να χτιστούν έτσι, ώστε να συμπεριλάβουν τον βράχο.
Υπάρχει δε και σπίτι στο χωριό, που ο βράχος είναι μέσα στην κάμαρα και το κρεβάτι έχει τρία πόδια, μιας και το τέταρτο βρίσκεται πάνω σε αυτόν.
ΤΟ ΞΩΜΠΟΥΡΓΚΟ
Το Ξώμπουργκο είναι ένας τεράστιος και επιβλητικός γρανιτένιος λόφος που είναι ορατός από πολλά σημεία και δεσπόζει με την παρουσία του στο περιβάλλον του νησιού. Το παράξενο όνομα του το πήρε μάλλον κατά την ενετοκρατία. Βorgo στα ιταλικά είναι το κάστρο και soborgo είναι το προάστειο. Έτσι το φοβερό κάστρο και ο οικισμός γύρω του ονομάστηκε Ξώμπουργκο. Εδώ υπήρχε κατοίκηση από τα προιστορικά ακόμα χρόνια, ενώ στους πρόποδες υπήρχε σημαντικό ιερό της Δήμητρας στο οποίο οι ανασκαφές συνεχίζονται μέχρι σήμερα και πάντοτε κάνω μια στάση για να δω το στάδιο της αποκάλυψης του χώρου, χρόνο με το χρόνο, καθώς το μονοπάτι που προανέφερα περνάει από εκεί. Αρκετά από τα ευρήματα βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο της Τήνου, στο κέντρο της πόλης.Ο λόφος αποτέλεσε σημαντικό σημείο οχύρωσης και προστασίας, τόσο για τους ενετούς, όσο και τους κατοίκους του νησιού και λόγω της θέσης του, υπήρξε απόρθητο για αιώνες ολόκληρους,ώσπου οι τούρκοι κατάφεραν να το αλώσουν και να το καταστρέψουν το 1715. Το μέρος είναι φορτωμένο με θρύλους και παραδόσεις, για νεράιδες, ξωτικά, μυστικά περάσματα και άλλα ωραία παραμύθια κάτι που δεν μου κάνει εντύπωση, καθώς με την πρώτη επαφή νιώθεις ότι το μέρος είναι βγαλμένο από τον κινηματογράφο και εύκολα σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές αν αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη. Περπατώντας προς την κορυφή, στη μέση περίπου του λόφου, υπάρχει ένας τεράστιος καθολικός ναός με μεγάλη ιστορία και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Είναι η μονή της ιερής καρδιάς του Ιησού, με το πανέμορφο άγαλμα του Χριστού να στέκει στο κέντρο της αυλής της μονής.Στην κορυφή του λόφου υπάρχει ένας μεγάλος μαρμάρινος σταυρός που τοποθέτησαν οι καθολικοί του νησιού στη θέση παλαιότερου ναού.
==
Ομως η Τήνος εχει και τόν δικό της πλανήτη..ενα μικρο νησάκι ενα βραχονήσι πολύ κοντα στις ακτ'ες της
Πλανήτης ή Πλανούδι:
Βόρεια του όρμου του Πανόρμου και πολύ κοντά στην ακτή της Τήνου βρίσκεται το νησάκι Πλανήτης ή Πλανούδι. Η συνολική του ακτογραμμή είναι 1.840 μέτρα και το ύψος του 87 μέτρα. Πάνω στο νησάκι ορθώνεται ο παλιός εγκαταλελειμμένος φάρος, που φώτισε για πρώτη φορά το 1886. Σήμερα, λίγο δίπλα, λειτουργεί νέος, αυτόματος φάρος, σιδερόπλεκτης κατασκευής. Ο Πλανήτης χωρίζεται από την ακτή της Τήνου με ένα πολύ στενό πέρασμα, το βάθος του οποίου δεν ξεπερνά το ένα μέτρο.
ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
Η Τήνος είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους Ορθόδοξους θρησκευτικούς προορισμούς της χώρας μας, λόγω του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας. Ωστόσο, το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό το γεγονός. Περίπου 750 εκκλησίες, εξωκλήσια και μοναστήρια, Ανατολικού και Δυτικού δόγματος, στολίζουν κάθε σπιθαμή γης του νησιού. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως σε κάθε ένα από τα 54 κατοικημένα και εγκαταλελειμμένα χωριά της νήσου υπάρχει τουλάχιστον μία εκκλησία
Ιερά Μονή Κυρά Ξένης
Πρόκειται για διατηρητέο εκκλησιαστικό μνημείο του 18ου αιώνα. Είναι κτισμένο αμφιθεατρικά, στην πλαγιά του βουνού Προφήτη Ηλία Πανόρμου και έχει υπέροχη θέα. Μόλις λίγα μέτρα δίπλα του, ορθώνεται η παλιά, αλλά καλοδιατηρημένη μονή της Αγία Θέκλας. Οι εγκαταστάσεις είναι κτισμένές σε τετράγωνο οικόπεδο, έκτασης περίπου ενός στρέμματος. Το ύψος τους διέπεται από την αγιορείτικη τάξη.
Ιστορία: Υπάρχουν πολλές παραδόσεις σχετικές με την ιστορία της μονής. Ωστόσο, η επικρατέστερη αναφέρει πως γύρω στο 1730, το ιστιοφόρο του καπετάν Κοσμά, που περνούσε έξω από το λιμάνι του Πανόρμου, έπεσε σε σφοδρή κακοκαιρία. Οι ναυτικοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προσεγγίσουν την ακτή, ώσπου ήρθε η στιγμή του ναυαγίου. Ο καπετάνιος άρπαξε τη μικρή εικόνα της Παναγίας που είχε στην καμπίνα του και με δάκρυα στα μάτια, την παρακάλεσε να τους σώσει από το βέβαιο πνιγμό. Ταυτόχρονα της υποσχέθηκε πως εάν τα κατάφερναν θα έκτιζε μοναστήρι προς τιμή της και θα μόναζε. Όλοι έπεσαν στη θάλασσα και άρχισαν να παλεύουν με τα μανιασμένα κύματα, ώσπου τελικά κατόρθωσαν να βγουν στην αμμουδιά. Οι ναυτικοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Όμως ο Κοσμάς, με τη θαυματουργή πλέον εικόνα στο χέρι, άρχισε να ανηφορίζει προς το Μαρλά. Μετά από αρκετή πεζοπορία ακούμπησε το εικόνισμα καταγής και κάθισε να ξεκουραστεί. Εκεί τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε, προσπάθησε να πάρει το εικόνισμα από το έδαφος για να συνεχίσει το δρόμο του, όμως από το βάρος είχε γίνει ασήκωτο. Τότε συνειδητοποίησε πως ήταν θέλημα της Παναγίας να κτίσει σε αυτό το σημείο τη μονή που της είχε υποσχεθεί.
Ο Κοσμάς κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχει το στόχο του. Αρωγός στο έργο του ήταν το ηγουμενείο του γυναικείου μοναστηριού που βρίσκονταν απέναντι. Ο ίδιος χειροτονήθηκε ιερομόναχος και πήρε το όνομα Καλλίνικος. Πούλησε την προσωπική του περιουσία και διενέργησε εράνους στο νησί, στη Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη. Εξασφάλισε δωρεάν προσωπική εργασία από πολλούς τεχνίτες, αλλά και την προσφορά πρώτων υλών. Ακόμη εμπλούτισε την εκκλησία με ιερά σκεύη, έφερε νερό στο συγκρότημα και το περιέφραξε με τοίχο μήκους 120 μέτρων. Το Καθολικό ολοκληρώθηκε το 1732, ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα τελείωσαν το 1755, οπότε και έγιναν τα εγκαίνια.
Το όνομα Κυρά Ξένη προέρχεται καθαρά από την ιστορία της εικόνας, που ήρθε στο νησί από ξένο τόπο και προστατεύει τους ξένους. Κανονικά η επίσημη γιορτή της είναι στις 15 Αυγούστου, αλλά καθώς το ενδιαφέρον του συνόλου των Ορθοδόξων της Τήνου συγκεντρώνεται στη Μεγαλόχαρη της Χώρας, μεγάλο πανηγύρι διοργανώνεται την 1η ή 2η Κυριακή μετά το δεκαπενταύγουστο.
Παναγία Βουρνιώτισσα
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα Ορθόδοξα προσκυνήματα του νησιού, που βρίσκεται πάνω από το χωριό Αγάπη. Έχει δύο επίσημες εορτές: στις 8 Σεπτεμβρίου (γέννηση της Παναγίας) και στις 24 Σεπτεμβρίου (Παναγία η Μυρτιδιώτισσα).
Ιστορία: Στη βουνοπλαγιά που ορθώνεται ο ναός, παλαιότερα υπήρχε ένα εξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Σήμερα, τα τοιχώματα αυτού του μικρού ναού αποτελούν τη νότια πλευρά του γυναικωνίτη. Η παράδοση αναφέρει πως εκείνα τα χρόνια - πιθανότατα - υπήρχε τοιχογραφία της Πλατυτέρας, η οποία αφαιρέθηκε και στη θέση της τοποθετήθηκε η εικόνα του Αγίου Ιωάννη.
Η ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου - κατά πάσα πιθανότητα - του 1768. Ο θρύλος αναφέρει πως το προηγούμενο βράδυ, κάτοικοι από το Σκλαβοχωριό είχαν κατέβει στην απόκρημνη βορινή ακτή για να ψαρέψουν. Όταν άρχισε να ξημερώνει είδαν μία λάμψη, η οποία, παρασυρόμενη από το ελαφρύ κυματάκι, προσέγγισε την ξηρά. Ένας από αυτούς έπεσε στο νερό και πλησίασε το φως. Με έκπληξη διαπίστωσε πως επρόκειτο για το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, το οποίο πιθανότατα βρέθηκε στη θάλασσα μετά από κάποιο ναυάγιο ιστιοφόρου.
Οι ψαράδες προσκύνησαν το εικόνισμα και πήραν το δρόμο της επιστροφής. Φτάνοντας στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, την ακούμπησαν στην Αγία Τράπεζα και βγήκαν για λίγο έξω. Όταν πήγαν να την ξαναπάρουν, διαπίστωσαν πως το ομοίωμα είχε αποκτήσει τέτοιο βάρος που ήταν αδύνατο να το σηκώσουν. Τρέχοντας γύρισαν στο χωριό τους και ενημέρωσαν τον ιερέα και τους συγχωριανούς τους. Οι Ορθόδοξοι κάτοικοι από το Σκλαβοχωριό, αλλά και οι Καθολικοί από το Αγάπη σχημάτισαν ιερά πομπή και κατευθύνθηκαν προς το εξωκλήσι. Μετά την παράκληση των πιστών τέθηκε η θεμέλια λίθος για την ανέγερση του ναού της Παναγίας, που κράτησε έως τις 24 Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους. Η εκκλησία πήρε τη σημερινή της μορφή από τις δωρεές και την προσωπική εργασία των κατοίκων των δύο χωριών.
Έγγραφο του 1778 αναφέρει πως η Μεθοδία, μοναχή της μονής Κεχροβουνίου, αγόρασε δύο αγρούς δίπλα από την εκκλησία. Μετά το θάνατό της τόσο ο ναός, όσο και τα χωράφια περιήλθαν στη δικαιοδοσία του συγκεκριμένου μοναστηριού. Από το 1925 έως και σήμερα τη συντήρηση του οικοδομήματος, αλλά και την τέλεση των πανηγυριών έχει αναλάβει ο «Σύλλογος Βουρνιώτισσης».
Ιερά Καρδία του Ιησού | |||
| |||
| Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ |
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία, στο χώρο όπου σήμερα υψώνεται ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Τήνου, κατά την αρχαιότητα υπήρχε το θέατρο της πόλης, το οποίο ήταν αφιερωμένο στο Διόνυσο. Στη βυζαντινή εποχή, στο ίδιο σημείο κτίστηκε εκκλησία προς τιμή του Αγίου Ιωάννη. Εκεί φιλοξενούνταν και η θαυματουργή εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το εξωκλήσι καταστράφηκε ολοσχερώς σε μία από τις επιδρομές των κουρσάρων. Το κτίσμα κάηκε και το εικόνισμα πλακώθηκε κάτω από τα χαλάσματα και τα χώματα των γύρω χωραφιών. Εκεί παρέμεινε θαμμένο για αρκετές δεκαετίες.
| Ο Ιερός Ναός που αφιερώθηκε στη Μεγαλόχαρη ανοικοδομήθηκε σε αυτό το σημείο όταν ξανάρθε στο φως η θαυματουργή εικόνα. Είχε προηγηθεί το ξακουστό όραμα της Αγίας Πελαγίας (9 Ιουλίου 1822). Στις ανασκαφές, που πραγματοποιήθηκαν το φθινόπωρο του 1822, βρέθηκαν τα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας και ένα ξερό πηγάδι. Την 1η Ιανουαρίου 1823 τελέστηκε αγιασμός στο χώρο, κατά τη διάρκεια του οποίου το ξεροπήγαδο άρχισε ξαφνικά να αναβλύζει νερό. Το γεγονός θεωρήθηκε θαύμα. Έτσι αποφασίστηκε η ανέγερση μίας μικρής εκκλησίας. Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, το εκκλησάκι είχε κτιστεί και καθώς η εικόνα δεν είχε βρεθεί ακόμη αφιερώθηκε στη Ζωοδόχο Πηγή, εξαιτίας του νερού που κύλησε από το πηγάδι την ημέρα του αγιασμού. Όμως οι προσπάθειες συνεχίστηκαν, ώσπου στις 30 Ιανουαρίου (γιορτή των Τριών Ιεραρχών) του 1823, εμφανίστηκε μέσα από τα χώματα το εικόνισμα, γεμίζοντας αισιοδοξία τις καρδιές του ήδη επαναστατημένου Ελληνικού λαού κατά των Τούρκων. |  |
Το περιστατικό διαδόθηκε αστραπιαία σε κάθε γωνία της Ελλάδας. Οι πιστοί έσπευσαν να στείλουν οικονομική ενίσχυση για τη δημιουργία ενός μεγάλου ναού, αντάξιου της ευγνωμοσύνης τους προς την Παναγία. Εξάλλου, οι νίκες στα πεδία της μάχης έκαναν το όνειρο της απελευθέρωσης κάθε μέρα και πιο εφικτό. Με αυτές τις εισφορές, την ακούραστη δραστηριότητα των κτητόρων και τον ακατάπαυστο μόχθο των Τηνίων, το 1831, αποπερατώθηκε το επάνω κομμάτι του μεγαλοπρεπούς οικοδομήματος. Τα σχέδια ήταν του εμπειρικού αρχιτέκτονα της εποχής Ευστρατίου Καλονάρη, πρόσφυγα από τη Σμύρνη. Η ολοκλήρωση του έργου θεωρήθηκε ως το πρώτο αξιόλογο αρχιτεκτονικό μνημείο του απελευθερωμένου Ελληνικού έθνους.
ΠΗΓΗhttp://www.tinosisland.gr/gr_version/religion.htm.
.Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου