Κεμετική ορθοδοξία: μια σύγχρονη αναβίωση της αιγυπτιακής θρησκείας
το ψχεντ, το διπλό στέμα, αρχαίο αιγυπτιακό σύμβολο της βασιλείας και της ηνομένης αιγύπτου, άρα και σύμβολο της Νισούτ
Το όνομά της, κεμετική, προέρχεται από την Κεμέτ (km.t), δηλαδή τη μαύρη χώρα, ένα από τα ονόματα που έδιναν οι Αιγύπτιοι στη χώρα τους. Ορθοδοξία γιατί τα μέλη της θεωρούν ότι ακολουθούν την πιο πιστή ανακατασκευή αυτής της θρησκείας με τις λιγότερες αλλαγές.
Η θρησκεία αυτή βασίζεται στις διδασκαλίες της Ταμάρα Λ. Σιούντα. Ξεκίνησε το 1988 όταν η Τ. Σιούντα βίωσε μια σειρά οραμάτων κατά τη μύησή της ως ιέρειας Γουίκα (νεοπαγανιστικής θρησκείας). Αρχικά, δημιούργησε μια μικρή ομάδα πιστών η οποία σιγά-σιγά αυξήθηκε σε αριθμό. Το 1993 η θρησκεία αυτή αναγνωρίστηκε απο το κράτος αλλάζοντας και το όνομα από “οίκος της Μπαστ (Μπαστέτ)” σε “οίκου του Νετζέρ” και το 1999 τέθηκε υπό καθεστώς φοροαπαλλαγής.
Η κεμετική ορθοδοξία είναι μια θρησκεία η οποία αναβιώνει τις αρχαίες αιγυπτιακές δοξασίες, με πολλές όμως νέες τροποποιήσεις και διαφορετικές από τις αιγυπτιακές εξηγήσεις, έτσι ώστε να φαίνεται συγχρονότερη και να είναι πιο πιστευτή. Τα μέλη της δεν τη θεωρούν νεοπαγανιστική θρησκεία, αλλά αναβίωση μιας παραδοσιακής αφρικανικής θρησκείας. Υπάρχουν 5 βασικές αξίες που πρέπει ν’ακολουθούν τα μέλη της:
1. Η διατήρηση και υποστήριξη της Μάατ: Η Μάατ είναι η αιγυπτιακή έννοια της δικαιοσύνης και της τάξης. Αυτήν πρέπει οι πιστοί να <υποστηρίζουν ζώντας ενάρετα και αρμονικά με τους συνανθρώπους τους. Δεν υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι κανόνες για κάποιον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αυτό εξαρτάται από τις αντιλήψεις του καθενός.
Η πίστη στο Νετζέρ: Η θρησκεία αυτή θεωρεί το Νετζέρ (ο θεός στα αιγυπτιακά) ως την υπέρτατη οντότητα που είναι πέραν της ανθρώπινης αντίληψης και κατανόησης. Μπορεί όμως να γίνει πιο κατανοητός εμφανιζόμενος με τις διάφορες εκφάνσεις του ή ονόματά του, δηλαδή με τους γνωστούς αρχαίους αιγυπτιακούς θεούς.
Η τίμηση των προγόνων (αχού): Οι πιστοί της συγκεκριμένης θρησκείας πρέπει να τιμούν τα πνεύματα των προγόνων ή ευρύτερα των νεκρών (αχού). Οι αχού επειδή έχουν ζήσει τη ζωή, θεωρείται ότι κατέχουν περισσότερη σοφία απ'τους ζώντες και μπορούν να δώσουν στους τελευταίους χρήσιμη βοήθεια σε διάφορες καταστάσεις. Υπάρχουν οι οικογενειακοί αχού (άτομα της άμεσης οικογένειας του πιστού), εθνικοί (μέλη της θρησκείας ή σημαντικά πρόσωπα της Αρχαίας Αιγύπτου) και οι φίλοι ή απλά γνωστοί του πιστού που έχουν κάποια κοινά στοιχεία μ'αυτόν.
Συμμετοχή και σεβασμός προς την κοινότητα: Είναι σημαντικό για τα μέλη αυτής της θρησκείας να αλληλοϋποστηρίζονται και να δημιουργούν μια ισχυρή κοινότητα. Θα πρέπει να συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότερο στις δραστηριότητες της κοινότητας και να σέβονται όλα τα μέλη. Η ενασχόληση με την οικογένεια επίσης ενθαρύνεται.
Αναγνώριση της Σιούντα ως αρχηγού: Η Ταμάρα Σιούντα είναι η ιδρύτρια αυτής της θρησκευτικής ομάδας. Θεωρείται νισούτ-μπιτί (φαραώ). Είναι η πνευματική ηγέτης και δάσκαλος, πάνω στις διδασκαλίες τις οποίες στηρίζεται η θρησκεία. Θεωρείται ότι μετά από τελετές στέψης στην Αίγυπτο το 1996, δέχθηκε το βασιλικό κα, ένα κομμάτι της ψυχής του Ώρου, όπως πιστευόταν και για τυς Αιγύπτιους φαραώ. Θεωρείται ακόμα ότι είναι διάμεσος ανάμεσα σε Νετζέρ και ανθρώπους, αλλά όχι θεία.
Η λατρεία λαμβάνει χώρα είτε ομαδικά ή ατομικά. Ομαδικά, αν υπάρχουν μερικά μέλη στην ίδια περιοχή, μπορεί να γίνονται διάφορες συγκεντρώσεις σε ναούς ή ιερά. Αλλιώς μπορεί να γίνει μέσω διαδικτύου. Επειδή όμως σε πολλές περιοχές δεν υπάρχουν επίσημοι ναοί και ιερά, η Σιούντα έχει καθιερώσει τη σενούτ, μια καθημερινή κεμετική τελετή η οποία μπορεί να τελεστεί ακόμα και από ένα άτομο το οποίο λειτουργεί ως ιερέας. Υπάρχουν και άλλες μορφές ανεπίσημης ατομικής λατρείας.
Η θρησκεία αυτή έχει επίσημο ιερατείο. Υπάρχουν δύο τάξεις ιερέων: οι ιερείς της αγνότητας και οι σεβαστοί. Οι ιερείς της αγνότητας (ου'αμπ) επιβλέπουν τις διάφορες τελετουργίες και μπορεί να έχουν και δικά τους ιερά. Οι σεβαστοί ιερείς (ιμαχού) αναγνωρίζονται ως ιερείς και από το κράτος και έχουν το ρόλο του κλήρου. Αν ένας ιερέας έχει κάνει εξαιρετική υπηρεσία για πολλά χρόνια, μπορεί να πάρει τον τίτλο του κάι-ιμαχού (εξυψωμένου σεβαστού ιερέα), ο οποίος επιβλέπει τους άλλους ιμαχού. Οι ιμαχού έχουν και πολλές άλλες αρμοδιότητες, όπως η ευθύνη της διοίκησης και διαχείρησης των οικονομικών του ναού, η διδασκαλία των μελών πάνω σε θρησκευτικά θέματα, η ενημέρωση των μελών για νέα, η ανανέωση της ιστοσελίδας της θρησκείας, κανονισμοί για τη Σιούντα κ.ά.
Στη θρησκεία αυτή υπάρχουν δύο κατηγορίες μελών: οι ρεμέτζ και οι σεμσού. Οι ρεμέτζ (βασιλικά υποκείμενα) είναι οι φίλοι της θρησκείας ή οι δόκιμοι. Αυτή μπορεί ν'ακολουθούν οποιαδήποτε θρησκεία και απλά να είναι συνδεδεμένοι με την κεμετική ορθοδοξία. Ρεμέτζ μπορεί να γίνει κανείς είτε από τη σελίδα τους το ίντερνετ, ή αυτοί που έχουν μεγαλώσει στο περιβάλλον της θρησκείας. Οι σεμσού (ακόλουθοι) είναι τα πλήρη μέλη. Για να γίνει ένα μέλος από ρεμέτζ σεμσού, θα πρέπει να συμμετάσχει σε μια τελετή κατά την οποία θα του αποκαλειφθεί με μαντικό τρόπο από τη Σιύντα ο γονέας/εις και οι αγαπημένοι θεοί. Οι γονείς είναι αυτοί που δημιουργούν το μπα (αιώνια ψυχή) του και οι αγαπημένοι είναι αυτοί που τον βοηθούν στη ζωή του. Μετά ακολουθεί μια τελετή ονοματοδοσίας, στην οποία γίνεται μια συγκέντρωση όπου ανακοινώνονται τ'αποτελέσματα της μαντείας για τα νέα μέλη, καθώς και το νέο θρησκευτικό τους όνομα. Μια τρίτη κατηγορία μελών είναι οι σεμσού-ανχ (ορκισμένοι ακόλουθοι). Αυτοί περνούν από την τελετή της δοκιμασίας της καρδιάς (ουεσέμ ιμπ), στην οποία ορκίζονται να θέσουν αυτήν τη θρησκεία ως πρώτη προτεραιότητα και να υπηρετούν την κοινότητα. Όλοι οι ιερείς είναι σεμσού-ανχ.
Σήμερα η θρησκεία αριθμεί περί τα 400 μέλη, με τον αριθμό τους ν’αυξάνεται. Οι περισσότεροι είχαν ως προηγούμενή τους θρησκεία το χριστιανισμό, ενώ μικρότερα ποσοστά ήταν πρώην πιστοι άλλων θρησκειών, άθεοι και αγνωστικιστές και ένα περίπου 5% είναι άτομα που έχουν μεγαλώσει σε κεμετική οικογένεια και απλά όταν μεγάλωσαν έγιναν πλήρη μέλη. Ο κεντρικός ναός τους βρίσκεται στην πόλη Τζόλιετ του Ιλινόις. Υπάρχουν ελάχιστοι άλοι ναοί στις υπόλοιπες ΗΠΑ και σ’όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Επειδή όμως στις περισσότερες περιοχές συνήθως δεν υπάρχουν, γίνονται και πολλές συναντήσεις μέσω διαδικτύου.
Λίγα παραπάνω λόγια για τη Σιούντα
Η Ταμάρα Σιούντα είναι αιγυπτιολόγος και γνώστης της αιγυπτιακής ιστορίας, θρησκείας και γλώσσας. Εκτός από αρχηγός της κεμετικής ορθοδοξίας, είναι και ιέρεια του ταϊτιανού βουντού. Τη θρησκεία αυτή, όπως είπα και παραπάνω, την ίδρυσε ύστερα από οράματα στα οποία της ζητούσαν οι αιγυπτιακοί θεοί ν’αναβιώσει τη λατρεία τους. Τώρα δεν ξέρω ακριβώς πώς κάποιος μπορεί να την πιστέψει.
Κάποιες αλλαγές:
Αν και τα μέλη αυτής της θρησκείας πιστεύουν ότι ακολουθούν την πλέον γνήσια μορφή της αιγυπτιακής θρησκείας, στην πραγματικότητα έχουν γίνει πολλές αλλαγές και προσθήκες για να εκσυγχρονιστεί και να γίνει πιο πνευματική. Αλλιώς, αν δεν την άλλαζαν καθόλου, σχεδόν κανένας δε θα πίστευε. Έχω βρει μερικές σημαντικές αλλαγές:
1. Η μείωση της εξουσίας του ηγέτη: Στην Αρχαία Αίγυπτο ο φαραώ ήταν θείος και έπρεπε να τιμάται ως θεός. Μετά το θάνατό του γινόταν πλήρης θεός. Σήμερα η Νισούτ θεωρείται ως διάμεσος μεταξύ Νετζέρ και ανθρώπων και φέρουσα το βασιλικό κα, αλλά όχι θεία.
2. Η πίστη στο Νετζέρ: Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν αναγνώριζαν τον ένα, μοναδικό και ανώτατο Θεό. Μπορεί να είχαν στους μύθους της δημιουργίας τους το θεό που γεννήθηκε από μόνος του, αλλά αυτός δεν ήταν ο πρώτος θεός, αφού προϋπήρχαν θεότητες του χάους. Η έννοια του Νετζέρ πλησιάζει περισσότερο στο Θεό των σημερινών μονοθεϊστικών θρησκειών, παρά στην αιγυπτιακή αντίληψη.
3. Η ενασχόληση των ιερέων με την κοινότητα και τα μέλη: Σήμερα όλοι οι ιερείς προέρχονται από κοινά μέλη. Έχουν τακτικές καθημερινές συναναστροφές με τα μέλη, υποστηρίζουν την κοινότητα, τα διδάσκουν, τελούν τη λατρεία με μέλη κ.ά. Στην Αρχαία Αίγυπτο τα καθήκοντα του ιερέα ήταν μόνο προς τους θεούς, όχι προς τους ανθρώπους, και ίσως το πρόσωπό του ενέπνεε φόβο στους απλούς ανθρώπους. Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η σημερινή μορφή αυτής της θρησκείας είναι μια εκδημοκρατισμένη και κατά πολύ παραλλαγμένη μορφή της αιγυπτιακής θρησκείας ώστε να ταιριάζει με τα σημερινά δεδομένα.
4 Η μείωση της σημασίας σχετικών με το θάνατο λατρειών: Η αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία, όπως είναι γνωστό, έδινε τεράστια σημασία στη μεταθάνατον ζωή, στην διατήρηση του σώματος, στις τελετές που είχαν σχέση με το θάνατο και στη μνήμη των νεκρών. Τώρα υπάρχει μόνο μια απλή μορφή τίμησης των προγόνων, αλλά αυτό δε θυμίζει καθόλου όλο εκείνο το πολύπλοκο αρχαίο θανατολατρικό σύστημα. Άλλωστε, ποιος σήμερα θα πίστευε μια θρησκεία βασισμένη στο θάνατο;
Υπάρχουν και πολλές άλλεςδιαφορές με την αρχαία μορφή, εγώ απλά ανέφερα κάποιες από τις πιο βασικές.] ΠΗΓΉ https://bolko.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου