Σάββατο 21 Μαΐου 2011

ΚΡΙΣΗ..ΜΑΑΤ,ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ [Μέρος Β΄]

Η θεά Μά'ατ, Μάατ, ή Μαγιέτ (προφέρεται Μουχ-αχτ) ανήκε στο πολυθεϊστικό σύστημα της Αιγύπτου. Είχε ρόλο ενοποιητικό και αντιπροσώπευε τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την ειλικρίνεια και την ευθύτητα. Παρουσιάζεται με γυναικεία μορφή που φοράει στο κεφάλι ένα φτερό στρουθοκαμήλου και κρατάει στο χέρι τον σταυρό Ανκχ. Αρχικά ήταν υποδεέστερη θεά στους μύθους του θεού Ρα, ενώ αργότερα παρουσιάζεται ως θεά.
Η Θεά Μάατ σε αντίθεση με τις θεές Νέφθυς και Αθώρ, μοιάζει να αποτελεί περισσότερο αφηρημένη έννοια παρά αληθινή θεά. Ήταν μια αρχή που ακόμα και οι θεοί – Φαραώ έπρεπε να υπακούν.

 Το όνομά της σημαίνει «Αλήθεια» στα Αιγυπτιακά. Συμβολίζει την Τάξη, την Ισορροπία, την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη προσωποποιημένη. Στο κεφάλι της φοράει το Φτερό της Μάατ, ένα φτερό στρουθοκαμήλου.

Θα μπορούσαμε να αντιστοιχίσουμε τη Μάατ με την Ελληνική λέξη Λόγος.

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος.

Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως αν δεν υπήρχε «Μάατ» το σύμπαν θα επέστρεφε στο Χάος. Η Ηθική είναι θέμα Ανθρώπινης Θέλησης και Ανθρώπινης Άδειας. Είναι μια λειτουργία του ανθρώπινου δυικού κόσμου. Αυτό που για έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων είναι ηθικό, για κάποιον άλλο ή άλλους είναι αμαρτία. Αλλά η Μάατ, η πραγματικότητα που έκανε κάθε άνθρωπο αυτό που είναι, είναι υπεράνω Ηθικής, όπως ακριβώς ένας βράχος ή ένα λουλούδι, δεν υπόκεινται σε νόμους ηθικής και δεν εμπεριέχουν ψεύδος ή αλήθεια. Υπάρχουν με τον ίδιο τρόπο που υπάρχει και το Σύμπαν. Απλά Είναι. Αυτή είναι η ουσία της Μάατ.
Παρόλο που πρόκειται για φτερωτή Θεά, είναι κριτής του κάτω κόσμου στα «Δώματα της Διπλής Μάατ». Θεωρείται κόρη του θεού Ρα.

Η καρδιά του νεκρού ανθρώπου, σύμφωνα με το μύθο, τοποθετείτο επάνω σε μια ζυγαριά και ισορροπούσε είτε απέναντι από την ίδια τη Θεά, είτε απέναντι από το Φτερό της Μάατ. Ο Θωθ, θεός της γραφής και των επιστημών (αντιστοιχεί στον Ερμή) και σύντροφος της Μάατ, ζύγιζε την καρδιά κι αν την έβρισκε βαρύτερη από το Φτερό, η καρδιά του νεκρού καταβροχθιζόνταν από ένα θηλυκό δαίμονα με το όνομα Ammut, (αντίστοιχη της Θείας Δίκης), και πέθαινε τελειωτικά.

Αν η καρδιά είχε το ίδιο βάρος με το Φτερό της Μάατ, ο νεκρός παραδινόταν στην μεταθάνατον ζωή
===============
Η ΚΡΙΣΗ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΑ ΤΑΡΩ
ΧΧ. Δίκη- Δικαιοσύνη (20,8/11)
Πρώτη των Σπαθιών
Θεότητες: Αθήνα, Θέμις
Ελληνικό Γράμμα = Τ, Ταυ: Τάξις = διαρρύθμιση, βάζω σε σειρά, τακτοποίηση. Τίσις:ανταμοιβή, ποινή, πληρωμή, ανταπόδοση. Τριτογένια = επίθετο της Αθηνάς. Τεχνίτης = ειδικός, αυθεντία, καλλιτέχνης, δημιουργός τεχνίτης.
Περιγραφή
Η Αθηνά απεικονίζεται ως νεαρή γυναίκα, με ανοιχτά ξανθά μαλλιά, που φτάνουν μέχρι τους ώμους της. Είναι καθισμένη σε θρόνο, κρατώντας στο δεξί χέρι ορθωμένο, ένα χρυσό δίκοπο σπαθί. Στο σταυρό που σχηματίζει η λαβή του, υπάρχουν δύο μεγάλα ρουμπίνια ένα στη κάθε μεριά. Στο αριστερό της χέρι κρατάει ένα ζυγό: Μία χάλκινη τραβέρσα με πράσινη πατίνα, απ΄ όπου αιωρούνται δύο ασημένια τάσια. Το ένα έχει πάνω του ένα άλφα και το άλλο ένα ωμέγα.H Αθηνά φοράει ένα πράσινο ιμάτιο, που καλύπτεται στο μεγαλύτερο μέρος του από έναν μπλε πέπλο. Στο στήθος της έχει περασμένο ένα κόκκινο τομάρι κατσίκας. Είναι η αιγίς, που γύρω της έχει φίδια και στο κέντρο της διακρίνεται το πρόσωπο της Γοργόνας Μέδουσας. Το κεφάλι της Αθηνάς καλύπτεται από μία περικεφαλαία, που έχει ένα ψηλό λοφίο από κόκκινες τρίχες αλόγου. Το λοφίο πλαισιώνεται από δύο χρυσά φτερά στρουθοκαμήλου.
Ερμηνεία
Η κάρτα αντιπροσωπεύει τη «σωστή τάξη» του σύμπαντος. Συμβολίζει την εξαιρετική ισορροπία, είτε του φυσικού κόσμου-όπως είναι η εξισορρόπηση των δυνάμεων-είτε του πνευματικού κόσμου. Σ’ αυτόν περιλαμβάνεται η συμπληρωματικότητα του συνειδητού και του ασυνειδήτου, του ορθολογισμού και του συναισθήματος, της λογικής και της διαίσθησης. Το να πετύχουμε μια τέτοια ισορροπία δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικών ισοτήτων και ισοτιμιών. Η δίκαιη χρήση των ζυγών απαιτεί σταθερό χέρι και καλό μάτι.     
Αυτή η δεξιότητα οφείλει να είναι εξαιρετικά «ακονισμένη», σαν την κόψη ενός σπαθιού. Η αίσθηση του δικαίου απεικονίζεται και με το υπομόχλιο της ζυγαριάς, που είναι ταυτόχρονα αιχμηρό συν ξυράφι, αλλά και μεγάλης ευαισθησίας και ακρίβειας όργανο.
Η πραγματική δικαιοσύνη μετράει ταυτόχρονα με σοφία και αρσενική διάκριση, αλλά και με θηλυκή συμπόνια: Πυρ και Ύδωρ. Η Αθηνά το επιτυγχάνει συνδυάζοντας ξίφος, ζυγό και πλάστιγγα: Αν και τα μέλη της πλάστιγγας είναι ξεχωριστά και τραβούν προς αντίθετες κατευθύνσεις, ο ζυγός τα συνδέει (έρως) και μετασχηματίζει την «πάλη» τους, σε μια συνεργασία ανώτερης τάξης. Ετσι οδηγούνται σε εξισορρόπηση, «αρμονία». Η σοφία οικοδομεί τέτοιου είδους αρμονία οποτεδήποτε βρίσκει διαφορές, είτε αφορούν το κεφάλι, είτε την καρδιά, την ψυχή ή την κοινωνία.
Σημειώσεις
Η σημασία της ΧΧ.Δίκης εκφράζεται με μεγαλύτερη ακρίβεια από την ελληνική έννοια της λέξης Δίκη. Αρχικά και οι δύο λέξεις αναφέρονταν σε κοινωνικά φαινόμενα. Ωστόσο, από την εποχή του Αναξίμανδρου τουλάχιστον (611-547 π.Χ.), η Δίκη απέκτησε μια κοσμολογική σημασία. Μπορούμε να αναλύσουμε σχετικά το γιατί συνέβη αυτό. Στον Όμηρο, η δίκη σήμαινε τον σεβασμό γι’ αυτό που θεωρούσαν ότι ανήκε μέσα στα όρια της φύσης (π.χ., η ταξική δομή της κοινωνίας). Η δίκη αναφέρονταν ακόμα στην φυσική ποινή που θα είχε ως συνέπεια, η παραβίαση αυτών των ορίων. Με την ανάπτυξη μιας πιο ισότιμης κοινωνίας, η δίκη έφτασε να γίνεται αντιληπτή όπως οι αιώνιες, συμπαντικές ηθικές αρχές που επέβαλε ο Δίας. Η ιδέα έγινε πιο κατανοητή από τον Αναξίμανδρο, που ισχυρίστηκε ότι τα αντίθετα στοιχεία «αποδίδουν δίκη» το ένα στο άλλο, ως μέσο αντιστάθμισης για προηγούμενες ανισορροπίες. Αυτή η «πάλη» ανάμεσα στα στοιχεία είναι η φυσική τάξη του σύμπαντος, όπως επισήμανε ο Ηράκλειτος, ενώ ο Εμπεδοκλής όρισε ότι η Σύγκρουση και ο Έρωτας, το Νείκος και η Φιλότης είναι οι πρωταρχικές δυνάμεις, που κινούν τα στοιχεία.
Αυτές οι ιδέες υπήρχαν πριν από τη διάκριση ανάμεσα στο νόμο και τη φύση, ή καλύτερα, πριν το φαινομενικό σύμπαν χωριστεί σε διανοητικό και υλικό, υποκειμενικό και αντικειμενικό. Έτσι, η δίκη αντιπροσωπεύει τη «σωστή τάξη» σε έναν ενιαίο κόσμο, που περιέχει και πολιτιστικά και φυσικά φαινόμενα. Τα κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της τάξης είναι η εξισορρόπηση: Η επίτευξη της ισορροπίας και ο συμψηφισμός της ανισορροπίας. Αυτή είναι η κοσμολογική τάξη που απεικονίζεται στην ΧΧ.Δίκη.
Η εξισορρόπηση των δυνάμεων είναι ουσιαστική για να κατανοήσου με τα φυσικά φαινόμενα, με τον ίδιο τρόπο που το έπραξαν ο Αναξίμανδρος και ο Εμπεδοκλής. Είναι επίσης ουσιαστική για τον καλά ισορροπημένο νου, που αντιπροσωπεύει η Αθηνά, μια και σε αυτόν, ο συνειδητός και ο ασυνείδητος νους είναι συμπληρωματικοί και βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία.
Η Αθηνά είναι η θεά που συνδέεται πιο στενά με τον καλά ισορροπημένα νου. Ονομαζόταν Πρόνοια, δηλαδή Προνοητική και Βουλαία, δηλαδή Συνετή, Σοφή, μια και έδινε συχνά συμβουλές στον Δία και μερικές φορές απειθαρχούσε στις εντολές του, όταν ήξερε κάτι καλύτερα από εκείνον. Δεν διαπνέεται από ανέφικτο ιδεαλισμό, αφού μπορεί να μετατρέπει τις ιδέες της σε πράξεις. Εξαιτίας αυτής της δυναμικής της, ονομάστηκε Εργάνη, εργάτρια δηλαδή και είναι ένα επίθετο της Αθηνάς και ήταν προστάτιδα των τεχνών, των τεχνιτών, της ιατρικής και της διδασκαλίας, ειδικότερα όμως των δραστηριοτήτων που προτιμούσαν οι γυναίκες. Υπερασπιζόταν τους πολιτισμούς που αγωνιζόταν να κρατήσουν ισορροπία ανάμεσα στη φύση και τις ανάγκες των ανθρώπων.
Οι ζυγοί είναι ένα πολύ σημαντικό σύμβολο για τη Δίκη και αντιπροσωπεύουν όλες τις έννοιες της δικαιοσύνης: Από τις αντίθετες φυσικές δυνάμεις, που παλεύουν στη δοκό της ζυγαριάς, μέχρι την εμπορική της χρήση, που διασφαλίζει το ότι «παίρνεις αυτό που πληρώνεις». Αντιπροσωπεύουν τόσο τη φυσική, όσο και την κοινωνική ισορροπία.
Ωστόσο, η ΧΧ.Δίκη μας δείχνει με αρκετούς τρόπους ότι η «σωστή τάξη» δεν είναι απλά ζήτημα μηχανικής μέτρησης. Έτσι, η Αθηνά με το να κρατά τους ζυγούς στο αριστερό της χέρι, επικαλείται τις ασυνείδητες αισθήσεις της για αμεροληψία ώστε να καθορίσει πότε η ζυγαριά έχει ισορροπήσει.
Το εσωτερικό της ένδυμα είναι μπλε, θυμίζοντας έτσι, το υγρό ασυνείδητο της XIV.Αρχιέρειας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχει δεμένα τα μάτια, όπως σι συνηθισμένες εικόνες της «τυφλής Δικαιοσύνης». Η δικαιοσύνη των Ταρώ δεν είναι τυφλή, επειδή προσκομίζει σοφία και περίσκεψη, για να συμπληρώσει με αυτές, την αγνή αντικειμενική της κρίση. Γνωρίζει ότι κάθε κρίση (δίκη) είναι μοναδική, επειδή έχει πλήρη γνώση του πλαισίου. Από την άλλη μεριά, η Αθηνά είναι παρθένα και αυτό σημαίνει ότι η σοφία της είναι «άθικτη και ακέραια αγνή». Η κρίση της δεν έχει καταστραφεί από το πάθος, αντίθετα με του Άρη. Είναι μια από τις τρεις θεές που είναι απρόσβλητες από τη δύναμη της Αφροδίτης. Οι άλλες δύο είναι η Εστία και η Άρτεμις.
Η ζυγαριά δείχνει ότι η ισορροπία απαιτεί διαχωρισμό και ταυτόχρονη σύνδεση, αφού δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα ξεχωριστά τάσια, αλλά ούτε και χωρίς τη μεταξύ τους σύνδεση. Τα τάσια της ζυγαριάς είναι σε αντίθετες μεριές, όμως δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά. Στην πραγματικότητα, η αντίθεσή τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συνεργασία στη βαθύτερη μορφή της. Έχουν πάνω τους τα γράμματα άλφα (Α) και ωμέγα (Ω) συμβολίζοντας έτσι την αρχή και το τέλος, ή την πρόθεση και τη συνέπεια, δηλαδή «την ασταθή ισορροπία αιτίων και αιτιατών».
Η λατινική λέξη για τη ζυγαριά είναι Libra. Η ίδια λέξη πέρασε και στην αστρολογία και ονομάστηκε έτσι ο αστερισμός του Ζυγού. Το ότι κυβερνάται από την Αφροδίτη σημαίνει ότι η αίσθησή μας για ισορροπία καθορίζεται από τις καλαίσθητες αισθήσεις μας και τη δημιουργικότητά μας. Η Δίκη αντισταθμίζεται από τον Έρωτα. Στην πραγματικότητα, η Δίκη είναι το Μεταβαλλόμενο Εγώ της Αφροδίτης (ΙΙ.Βασιλεία) κι αυτό γιατί έχει το ίδιο ξανθό χρώμα στα μαλλιά, όπως έχει και η ΙΧ.Ανδρεία, μια άλλη όψη της Βασιλείας. Η τραβέρσα είναι χάλκινη, με πράσινη επίστρωση: Ο χαλκός και το πράσινο χρώμα συμβολίζουν την Αφροδίτη, την Κυπραία και τον αστερισμό του Ζυγού.
Επιπλέον, ο Ζυγός είναι ζώδιο του Αέρα, κάτι που υπαινίσσεται τη σημασία τοπ στοιχείου του Αέρα για την Δίκη, αφού ο Αέρας αντιπροσωπεύει τη διανοητική δραστηριότητα. Άλλο σύμβολο του Αέρα είναι το φτερό της στρουθοκαμήλου κι αυτό για δύο λόγους: Το φτερό γενικότερα συμβολίζει τον Αέρα, ειδικότερα όμως «τα φτερά της στρουθοκαμήλου, της διπλής αλήθειας» είναι χαρακτηριστικά της Μάατ της Δικαιοσύνης των Αιγυπτίων. Τα φτερά της στρουθοκαμήλου συμβολίζουν τον ίσο καταμερισμό της δικαιοσύνης, μια και οι φτερούγες της είναι οι πιο ευθείες και οι πιο ισορροπημένες, με οποιουδήποτε άλλου πουλιού κι αν συγκριθούν. Το φτερό είναι επίσης ένα σύμβολο επιδέξιας διάκρισης και αυτός είναι και ο λόγος που η Μάατ καθορίζει πόσο ελαφριά, ή αγνή είναι μια ψυχή, ζυγίζοντάς την συγκριτικά με ένα φτερό.
Στην ΧΧ.Δίκη ζυγίζεται η καρδιά του αναγεννημένου παιδιού (ΧΙΧ.Άγγελος) που θα κλιθεί για κρίση στον ΧΧΙ.Κόσμο. Ένα ακόμα σύμβολο του Αέρα είναι το μπλε φόντο, που αντιπροσωπεύει το πνεύμα που διαποτίζει τα πάντα.
Ο Κρόνος, ο Πατέρας του Χρόνου (ΧΙ.Γέρων), εξυψώνεται στο Ζυγό, που μας υπενθυμίζει ότι όλες οι εξισορροπήσεις συμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου, ύστερα από συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στην ισορροπία και την ανισορροπία. Η δίκαιη αποκατάσταση της ανισορροπίας βασίζεται στη μνήμη, ειδικά στην ασυνείδητη εμπειρία, που αντιπροσωπεύεται από την IV.Αρχιέρεια.
Η ΧΧ.Δίκη είναι η Πρώτη του Σπαθιού, όπως φαίνεται και από το σπαθί που κρατά. Φυσικά, το σπαθί είναι το σύμβολο της λογικής διάκρισης και της διανοητικής δύναμης, που είναι και τα ουσιαστικά στοιχεία της δικαιοσύνης. Ωστόσο, είναι επίσης ένα σύμβολο δύναμης και ετοιμότητας για δράση, κάτι που δείχνει ότι οι κρίσεις της Αθηνάς δεν είναι απλά διανοητικά παιχνίδια. Κρατά το σπαθί με το δεξί της χέρι, επειδή αυτό είναι το χέρι της συνειδητής δράσης. Το σπαθί είναι δίκοπο επειδή, αν και μπορεί να θεωρηθεί ως το ανταποδοτικό όπλο της δικαιοσύνης, είναι επίσης και αμυντικό.
Ωστόσο η ανταπόδοση της Αθηνάς δεν είναι μνησίκακη. Για παράδειγμα, όταν ο Φαέθων έχασε τον έλεγχο του άρματος του ήλιου, ρίχτηκε κάτω, όχι ως τιμωρία, αλλά «ως πράξη ελέους, για να αποκατασταθεί η ισορροπία στη φύση. Το σπαθί αντιπροσωπεύει το μέσο για την αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας, όταν αυτή διαταράσσεται. Με αυτό το ρόλο αντιστοιχεί στη Νέμεση, την προστάτιδα της Δικαιοσύνης της Φύσης.
Η Αθηνά ήταν αρχικά γνωστή ως πολεμική θεά, ειδικά στην μυκηναϊκή εποχή, όπου απεικονιζόταν σαν θεά με ασπίδα και ήταν επίσης πασίγνωστη ως προστάτιδα των δίκαιων αγώνων. Αυτή εφηύρε το πολεμικό άρμα και την τρομπέτα, που εμφανίζεται στην VIII. Νίκη και στον ΧΙΧ.Άγγελο, αντίστοιχα. Στάθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη στην καταπολέμηση των Τιτάνων από τους Ολύμπιους και δεν απέφυγε ποτέ τις πολεμικές συγκρούσεις. Ήταν η προστάτιδα των ηρώων και είχε υπό την σκέπη της εκείνους που πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή των στρατευμάτων. Γενικά, αντάμειβε το θάρρος και την τόλμη. Ονομαζόταν και Νικηφόρος, επειδή έφερνε την Νίκη μαζί της. Προστάτευε τις πόλεις, αλλά και τα αγροτικά ζώα και όλοι την ευχαριστούσαν για τις νίκες στους πολέμους και την ευτυχία και την ευημερία στην περίοδο της ειρήνης. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή σε πόλεις, όπως η αρχαία Αθήνα που ήταν κέντρα πολιτισμού και τεχνών, από τις οποίες απολάμβανε και τις περισσότερες ευχαριστίες.
Ο Άρης και η Αθηνά, ως θεοί του πολέμου, ήταν πάντα σε ασυμφωνία. Η Αθηνά δεν μπορούσε να ανεχτεί την αγάπη του Άρη για τη βία και τη σύγκρουση. Εκείνη πολεμούσε μόνο για να προστατεύσει πολιτισμούς ή για να διασφαλίσει τη δικαιοσύνη. Επιπλέον, με το να δρα ενστικτωδώς, ο Άρης συχνά άφηνε την Νίκη να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια του, ενώ πολλές φορές ακολουθούσε την Αθηνά, γιατί θαύμαζε τον προσεκτικό σχεδιασμό της και τη συνετή δράση της.
Έτσι, η ΧΧ.Δίκη, η Αθηνά δηλαδή, αντιπροσωπεύει έναν συνδυασμό των καλύτερων χαρακτηριστικών της VIII. Νίκης, του Άρη δηλαδή, που αντιπροσωπεύει την αρσενική δύναμη και δράση και της ΙΙ.Βασιλείας, της Αφροδίτης δηλαδή, που αντιπροσωπεύει τη θηλυκή συνειδητότητα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο συμβολισμός της ΧΧ.Δίκης συνδυάζει χαρακτηριστικά και από τα δύο αυτά φύλλα. Η Αθηνά θα μπορούσε να ονομαστεί πνευματική κόρη του Άρη Και της Αφροδίτης. Ωστόσο, κόρη του Άρη και της Αφροδίτης, της Σύγκρουσης και του Έρωτα, είναι η Αρμονία, η VII.Σωφροσύνη. Το σημείο εστίασης του συνδυασμού Άρη και Αφροδίτης είναι το σπαθί και τα τάσια.
Το κάθετο σπαθί με τις δύο προεξοχές είναι σύμβολο του αρσενικού. Αντίθετα από το ατσάλινο σπαθί του Άρη, αυτό της Αθηνάς είναι φτιαγμένο από χρυσό, το ευγενέστερο αρσενικό μέταλλο, για να μας υποδείξει τους αγνούς σκοπούς του. Ο κάθετος προσανατολισμός του αντιπροσωπεύει τον πνευματικό αγώνα, δεν είναι απλά ένα όργανο φονικό. Τα ρουμπίνια στο σταυρό που σχηματίζεται, είναι σύμβολα της ζωτικότητας, της δύναμης και του άτρωτου και αναφέρονται στον Άρη και την προστατευτική δράση.
Τα τάσια έχουν σχήμα στήθους. Είναι θηλυκά σύμβολα και είναι φτιαγμένα από ασήμι, το πιο ευγενές θηλυκό μέταλλο. Είναι αναπαράσταση των γνωστών πλατύστομων κυλινδρικών δοχείων, των δοχείων σε σχήμα στήθους, που χρησιμοποιούνταν για να δοθεί το ζωοδόχο γάλα στις τελετές της Ίσιδος. Θυμίζουν ακόμα τα καπέλα σε σχήμα αυγού, τα οποία φορούν τα παιδιά που συναντήσαμε στην κάρτα του Ήλιου.
Όπως είπαμε νωρίτερα, η δοκός από πρασινωπό χαλκό είναι σύμβολο της Αφροδίτης. Ο οριζόντιος προσανατολισμός της αντιπροσωπεύει τους πρακτικούς, ανθρώπινους περιορισμούς μας, που έρχονται σε αντίθεση με τις κάθετες πνευματικές επιδιώξεις.
Η αιγίδα της Αθηνάς και το λοφίο του κράνους της είναι κόκκινα και αυτό δείχνει τη σύνδεσή της με τον Άρη. Ωστόσο, στην περίπτωση της Αθηνάς, το κόκκινο είναι το χρώμα της προστασίας ή της ασυνήθιστης δράσης. Τοποθετείται πάνω από το πράσινο, κάτι που μας δείχνει τη βασική της φύση, που είναι συνεργατική και «θρεπτική». Η Αθηνά εξισορροπεί τα Αρειανά και τα Αφροδισιακά χαρακτηριστικά.
Το τελευταίο ζευγάρι άνδρα-γυναίκα της Μεγάλης Αρκάνα, είναι ο ΧΙΧ.Άγγελος, ο Ερμής δηλαδή και η ΧΧ.Δίκη, η Αθηνά δηλαδή, που έχουν και οι δύο ανδρόγυνα στοιχεία. Η ένωση των αντιθέτων είναι χαρακτηριστικό του Ερμή, που μερικές φορές θεωρείτο ερμαφρόδιτος. Επίσης, στη χριστιανική μυθολογία, οι άγγελοι είναι άφυλοι. Η ανδρογυνία της Αθηνάς είναι πιο λεπτεπίλεπτη, ωστόσο γίνεται εμφανής πρώτα στη γέννησή της από τον Δία, μετά στην παρθενία της, την άρνησή της να δεχτεί έναν θηλυκό ρόλο στο σεξ και τέλος, στη σύνδεσή της με αρσενικές δραστηριότητες, όπως ο πόλεμος. Και ο ΧΙΧ.Άγγελος και η ΧΧ.Δίκη φανερώνουν μια πιο ισορροπημένη ψυχή απ’ ότι οι κατώτερες κάρτες, αλλά η τελική ένωση θα επιτευχθεί στον ΧΧΙ. Κόσμο.
Μια άλλη θεά που συνδέεται με την ΧΧ.Δίκη είναι η Θέμις, που το όνομά της σημαίνει ορθότητα «και σταθερή επιβολή των εθίμων και του νόμου, της δικαιοσύνης. Αρχικά, Θέμις σήμαινε «ακλόνητη». Ήταν θεότητα της γης, αφού ήταν κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Ήταν προφήτης, μητέρα του Προμηθέα (ΧΙΙ.Κρεμαστού Προδότη) και ίσως, η σημαντικότερη ερωμένη του Δία. Μερικοί μάλιστα, έφτασαν να την αποκαλούν δεύτερη σύζυγό του. Αν και ήταν Τιτανίς, καθόταν στο πλάι του Δία, απ’ όπου του έδινε σοφές συμβουλές. Έτσι, ονομάστηκε Εύβουλος, δηλαδή αυτή που δίνει καλές συμβουλές και Σωτηρία. Συχνά, τη συναντάμε να κρατά ζυγαριά. Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι η Δικαιοσύνη ονομαζόταν Θέμις στο ουράνιο Βασίλειο και Δίκη στο επίγειο.
Κόρη του Δία και της Θέμιδος ήταν η Αστραία, «η λαμπερή σαν άστρο παρθένα», που αργότερα ονομάστηκε Δίκη. Ζούσε στη γη, ανάμεσα στους θνητούς, κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής. Όταν οι θεοί απομακρύνθηκαν στο τέλος της Χρυσής Εποχής, αυτή έμεινε περισσότερο, αλλά τελικά σύμφωνα με τον Οβίδιο «η παρθένα Αστραία, η τελευταία των ουράνιων, εγκατέλειψε την αιματοβαμμένη γη». Ανέβηκε στους ουρανούς, όπου την βλέπουμε στον αστερισμό της Παρθένου, δίπλα από τον Ζυγό, τη ζυγαριά της. Οι αρχαίοι ποιητές προέβλεψαν την επιστροφή της Παρθένας και τη γέννηση μιας νέας Χρυσής Εποχής.
Θυμηθείτε ότι ο Κρόνος, ο ΧΙ. Γέρων, προσπάθησε να φάει τα παιδιά του, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να τον εκθρονίσει. Ωστόσο, η Ρέα τον κορόιδεψε και δεν τον άφησε να φάει τον Δία, που όντως τελικά, εκθρόνισε τον πατέρα του. Η Μήτις, «η σοφότερη των Θεών», ετοίμασε ένα μαντζούνι που το έδωσε στον Δία και αυτός με την σειρά του, στον Κρόνο, που ξέρασε τα υπόλοιπα παιδιά του. Η Μήτις έγινε το πρώτο ταίρι του Δία και όταν έμεινε έγκυος, εκείνος, όπως παλιότερα ο πατέρας του, φοβήθηκε ότι θα γεννήσει τον ανατροπέα του και την έπεισε να την φάει. Την κατάπιε ενώ ήταν έγκυος στην Αθηνά. Παρ’ όλ’ αυτά, η Αθηνά βγήκε από το κεφάλι του Δία. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Αθηνά Παρθένος είναι προορισμένη να διαδεχτεί τον Δία και μαζί με τον Ερμή, να επαναφέρουν την Χρυσή Εποχή των παππούδων της, του Κρόνου και της Ρέας.
Η Αθηνά λέγεται και Γλαυκώπις, με αστραφτερά μάτια, επειδή αρχικά ήταν θεά της καταιγίδας και των αστραπών. Τις περισσότερες φορές, απεικονίζεται καθιστή. Άλλοτε πάλι είναι όρθια φορώντας έναν μακρύ χιτώνα και κράνος και κρατώντας ένα ακόντιο στο δεξί της χέρι και ασπίδα στο αριστερό. Στο στήθος της φοράει την αιγίδα, συχνά μπορεί να είναι από δέρμα Αιγός, που αρχικά υποδείκνυε τη θυελλώδη νύχτα. Το κεφάλι της Γοργόνας Μέδουσας το βλέπουμε είτε στην αιγίδα της, είτε στην ασπίδα της. Η Αθηνά συχνά συνδέεται με τα πουλιά και στους κλασσικούς χρόνους, με την κουκουβάγια, που θεωρείται το πιο σοφό πουλί.
Η Κόκκινη αιγίδα, που έχει φίδια για κρόσσια και είναι διακοσμημένη με το κεφάλι της Μέδουσας, αναλογεί στην Κόκκινη χλαμύδα με τα κρόσσια, που φορά ο Ι.Μάγος και στο κεφάλι της Γοργόνας, που είναι κρεμασμένο πίσω του, κάτι που δίνει έμφαση στη σχέση ανάμεσα στις δύο κάρτες.
Αν και η Αθηνά συχνά είναι οπλισμένη με δόρυ, σε ένα άγαλμά της στη νότια Ιταλία, κρατάει ένα σπαθί στο δεξί της χέρι και την ασπίδα στο αριστερό της. Φίδια τυλίγουν τα δυο της χέρια. Στα Ταρώ Μαντένια, η Δίκη κρατά ένα σπαθί με τη μύτη προς τα πάνω στο δεξί της χέρι και ζυγούς στο αριστερό της. Ένας ερωδιός που κρατά μια πέτρα στέκεται δίπλα στο αριστερό της πόδι.
Εκτός από το χρυσό και το ασημένιο, που αντιστοιχούν στην αρσενική και τη θηλυκή ψυχή, τα κυρίαρχα χρώματα στην εικόνα μας είναι το χάλκινο, το πράσινο, το μπλε και το κόκκινο, που αντιστοιχούν στα τέσσερα στοιχεία, τη Γη, το Ύδωρ, τον Αέρα και το Πυρ, αντίστοιχα. Ένα ακόμα χρώμα, το μαύρο, που είναι το έβδομο, έρχεται να συμπληρώσει τις σκιές και αντιστοιχεί στην Πρώτη Ύλη. Και τα επτά χρώματα μαζί αντιστοιχούν στους πλανήτες και στις αντίστοιχες κάρτες: το μπλε στον Ερμή (Ι.Μάγος), το πράσινο στην Αφροδίτη (ΙΙ.Βασιλεία), το χάλκινο στο Δία (ΙΙΙ.Βασι λεύς), το ασημί  στη Σελήνη (IV.Αρχιέρεια), το χρυσό  στον Ήλιο (V.Αρχιερέας), το κόκκινο στον Άρη (VΙΙΙ.Νίκη) και το μαύρο στον Κρόνο (ΧΙ.Γέρων).
Η ΧΧ.Δίκη αντιστοιχεί στον Βαβυλωνιακό Θεό Μαρντούκ, τον γιο του Έα, ο οποίος αντιστοιχεί στον ΧΙΧ.Άγγελο. Ο Μαρντούκ σχετίζεται με τη Δίκη, κάτι που τον συνδέει με τον Σαμάς, τον ΧVΙΙΙ.Ήλιο και με τη σοφία, η οποία τον συνδέει με τον Έα, τον  ΧΙΧ.Άγγελο. Ο μυστικιστικός του αριθμός είναι το 50 και υπάρχει ένας ύμνος που απαριθμεί τα Πενήντα Ονόματά του. Συνδέεται με την Σεφίρα Χέσεντ (Έλεος), από τη στιγμή που ονομαζόταν «Ελεήμων Θεός ή Πατέρας ή Κύριος ή Ελεήμων και Συγχωρητικός, Ελεήμων στην Ανθρωπότητα», κλπ. Το άλλο του ευρέως διαδεδομένο επίθετο, «Ύψιστος Κύριος», αντιστοιχεί στο δεύτερο όνομα αυτής της Σεφίρα, Γκεντουλά (Μεγαλείο)..
Η Πυθαγόρεια ερμηνεία της Δεκάδας (1-10) αντιστοιχεί γενικά στους Συμπαντικούς Θριάμβους, που είναι το δεύτερο μισό της Μεγάλης Αρκάνα, οι κάρτες 11-20. Έτσι, η Δίκη αντιστοιχεί στην ίδια τη Δεκάδα, που οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι είναι το μέτρο για τα Πάντα. Την ονόμαζαν Αρχή της Φυσικής Εξισορρόπησης, της Ολότητας, του Πλήρως Ανεπτυγμένου Όλου, της Εμπιστοσύνης, «Μητέρα που αγκαλιάζει τα Πάντα», «Μητέρα που οριοθετεί τα Πάντα» και Ερμαφρόδιτη, επειδή ισορροπεί το αρσενικό με το θηλυκό, καθότι είναι 10=2*5. Είναι ο πρώτος αριθμός που ισορροπεί τους πρώτους, ήτοι 1, 2, 3, 5, 7 και τους σύνθετους, ήτοι 4, 6, 8, 9, 10. Η Δίκη έχει απόλυτη σύνδεση με τη μνήμη, έτσι είναι σημαντικό που οι Πυθαγόρειοι την αποκαλούσαν επίσης Δεκαδική Μνήμη και Μνημοσύνη, η θεά της μνήμης, όνομα που αντιστοιχεί στην Πλατωνική Ανάμνηση, την επιστροφή σε μια κατάσταση Αθώας αρτιότητας. Τελικά, ο Δεκαδικός χαρακτήρας της Δίκης επιβεβαιώνεται από την αριθμητική αξία της λέξης Αθήνη που ισούται με 76, που ανάγεται σε 11+6-7=10 στην Ενδεκάδα.
Η πιο παλιά κατάταξη των Ταρώ έχει την Δίκη στη θέση 20 και την Ισχύ στο 9, ανάμεσα από το Άρμα και τον Τροχό. Αυτή είναι και η θέση της στις πρώιμες σειρές Ταρώ. Ωστόσο, σε αρκετές σειρές Ταρώ με αριθμημένα φύλλα, η Δίκη μετακινήθηκε στη θέση 8, ανάμεσα στο Άρμα και τον Ερημίτη και η Ισχύς πήρε τη θέση 11. Αυτό κάνει την Αθηνά και τον Άρη συνεχόμενους, κάτι που αντικατοπτρίζει τη στενή τους σχέση. Αργότερα, κάποιοι συγγραφείς, που έλκονται από τις παραδόσεις της Χρυσής Αυγής άλλαξαν τη θέση της Δίκης και της Δύναμης που είναι στενά συνδεδεμένες.
Έτσι, την κάρτα αυτή την συνοδεύει διαφωνία ως προς τη θέση που ανήκει. Ωστόσο, ο υποβιβασμός της Δίκης πίσω, στο Θρίαμβο της Αρετής, ανάμεσα στον Έρωτα και τον Τροχό, θα διασπούσε τις Οκτάδες, όπως και τα ζεύγη αρσενικών και θηλυκών και θα κατέστρεφε την ισορροπία ανάμεσα στα δύο μισά της Μεγάλης Αρκάνα. Επιπλέον, σύμφωνα με τις Πυθαγόρειες διδασκαλίες, η Δίκη είναι η υπέρτατη Αρετή, η Μητέρα και η Τροφός των άλλων αρετών. Κι αυτό επειδή κάθε αρετή επιτυγχάνεται με Δικαιοσύνη, η οποία βρίσκει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στα άκρα, αλλά και επειδή η Δικαιοσύνη εναρμονίζει όλες τις αρετές. Έτσι, στέκεται πάνω απ’ όλες..
Από την άλλη μεριά, η Δίκη θα μπορούσε να προαχθεί στην θέση XVI.Αστήρ, που είναι η Κυρία της Νομοτέλειας, αλλά αυτό θα δημιουργούσε πολλά προβλήματα. Πρώτον, η Κυρία της Νομοτέλειας αντιστοιχεί στο σύνολο των Κούπα, που δεν ταιριάζει πολύ με την Δίκη ή την Αθηνά. Επιπλέον, ο Αστήρ, η παρούσα Κυρία της Νομοτέλειας, πιθανότατα θα έπαιρνε τη θέση της κάρτας 20, όπου όμως εκεί είναι απαραίτητο ένα Σπαθί, πράγμα που δύσκολα ταιριάζει με το Αστέρι. Αυτό όμως δεν έχει ιστορική τεκμηρίωση, από τη στιγμή που η ακολουθία Αστήρ-Σελήνη-Ήλιος είναι αμετάβλητη στα Ταρώ. Η ακολουθία αυτή είναι πολύ στεγανή για να επιτρέψει κάποια επαναδιανομή.

Όλα τα εγκλήματα πρέπει να τερματιστούν
και η αρχαία απατεωνιά πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Επιστρέφοντας η Δίκη θα σηκώσει ψηλά τους ζυγούς της.Πηγή
http://www.astro.gr/kipouros/tarot/Pythagor21.htm


Συνεχίζεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου