Η Μεγάλη Μητέρα
Η γυναίκα που με τον έρωτά της μεταμόρφωσε σε ημίθεο το άνθρωπο-ζώο Ενκιντού, λατρεύεται από τους ανθρώπους εδώ και τουλάχιστον 30.000 χρόνια.
Στα κείμενα των σαρκοφάγων η επωδός 15 αρχίζει ως εξής: «Ω εσύ του οποίου γεννήτορας είναι ο Ταύρος». Ο μεταφραστής του κειμένου σε σημείωσή του μας πληροφορεί ότι: πιθανώς Ταύρος αποκαλείται ο Όσιρης, τον οποίον ο γιός του Ώρος καλείται να σώσει. Η ονομασία Ταύρος αποτελεί τίτλο των θεών και μάλιστα εξαιρετικά τιμητικό.
Ο Άμμων-Ρα, σαν υπέρτατος θεός είναι “αυτοπάτωρ, απάτωρ,” γέννησε δηλαδή τον εαυτό του, γέννησε αλλά δεν γεννήθηκε και τα σχετικά τα γνωστά που αποδίδονται σε κάθε ανώτατο θεό. Ο Ύμνος στον Άμμωνα-Ρα, από τον πάπυρο Boulaq, ο οποίος βρίσκεται στο μουσείο του Καΐρου και χρονολογείται στον 16ο – 14ο αι. π.Χ. τον υμνεί, ως εξής:
.
Χαίρε, Άμμων-Ρα, Κύριε των θρόνων των δυο χωρών, ιθύνοντα επί Του Καρνάκ,
Ο Ταύρος Της Μητέρας Του,
Κυβερνάει στα Λιβάδια Του.
Ο υπέροχος ταύρος της εννεάδας, ο αρχηγός των θεών. (i)
Εξ’ αυτού το όνομά σου είναι Άμμων.
Ο Ταύρος της Μάνας του,
Δημιουργός όλης της ανθρωπότητας. (x)(67/367)
Η φράση Ο Ταύρος της Μάνας του αποτελεί τίτλο ανωτερότητας για τους θεούς ο οποίος ήταν γνωστός στους Έλληνες ως ‘Καμήφις’, από το αιγυπτιακό ‘Κα-μουτ-εφ’
. 
Δεν νοείται πατρότητα οποιασδήποτε μορφής χωρίς συνουσία. Στο κεφάλαιο 17 της Βίβλου των Νεκρών απαντάται το παρακάτω εδάφιο:
.
Ποιος λοιπόν είναι αυτός; Ο Όσιρις είναι. Ειπωμένο αλλιώς: Ρα είναι το όνομά του, ο φαλλός είναι του Ρα όταν αυτός συνουσιάστηκε με τον εαυτό του.
.
( Βίβλος των Νεκρών,Κεφ.17, plate 7, γρ.24)
.
Στην επωδό 420 ο κριθείς που δικαιώθηκε κατά την Κρίση φέρεται να λέει ότι έχει εισέλθει στο διάδρομο με τους κίονες προκειμένου να δει τον θεό, τον Κύριο των θεών, τον οποίο αφού προσφωνεί με δυο ακόμη τιμητικά επίθετα, τον αποκαλεί:
Ο Ταύρος ο οποίος συνουσιάζεται με ωραίες κυρίες.
(Bull who copulates with fair ladies)(71/68)
O Wallis Budge παραθέτει στο βιβλίο του "Egyptian Religion" το κεφάλαιο 110 της Βίβλου των Νεκρών όπως βρίσκεται γραμμένο στον πάπυρο του Anhai. O τίτλος του κεφαλαίου περιέχει, μεταξύ άλλων, μερικές γνωστές αναφορές των οποίων όμως τώρα ενδιαφέρει η εξέλιξη:
.
Το κεφάλαιο για να πάει και να βγει* από τον ‘ Κάτω Κόσμο’,
... για να έχει δύναμη εκεί, για να γίνει ένας akh εκεί,
για να θερίζει εκεί, για να τρώει εκεί, για να πίνει εκεί,
για να κάνει ερωτική πράξη εκεί, και για να κάνει όλα όσα
ακόμα και σαν άνθρωπος κάνει πάνω στη γη.(58/215)
* and of coming forth from the underworld. Πρόκειται για λανθασμένη μετάφραση. Κανένας δεν ζητάει να βγει από το Neter-khert. Στον πάπυρο του Άνι διαβάζουμε: Να μπει και να προχωρήσει.
Στο κυρίως κείμενο ο κρινόμενος προσεύχεται και λέει:
.
Είθε να οργώνω εκεί, είθε να θερίζω εκεί,
είθε να μάxομαι εκεί, είθε να κάνω έρωτα εκεί,
είθε οι λέξεις μου να έχουν ισχύ εκεί.
Όταν πλέον θεωρείται ότι οι προσευχές εισακούσθηκαν και έχει αρχίσει να περνάει τα διάφορα τμήματα των Ηλυσίων Πεδίων, όπου το Qenqentet είναι ένα από αυτά, τότε:
.
Ω Qenqentet, μπήκα σε σένα, και έχω δει τον Όσιρη [τον
πατέρα μου] και έριξα το βλέμμα μου πάνω στη μητέρα μου,
και έχω κάνει ερωτική πράξη.
O W.Budge ο οποίος εδώ μεταφράζει μεταχειριζόμενος το ρήμα make love, χρησιμοποιούσε το ρήμα “fornicate,” ‘μοιχεύομαι,’ στην μετάφραση της Αρνητικής Εξομολόγησης (όπου ο κρινόμενος διαβεβαίωνει τους Κριτές: "Δεν έκανα έρωτα") μη θεωρώντας αμάρτημα την φυσιολογική και νόμιμη ερωτική πράξη. Ο λόγος όμως που γίνεται στα κείμενα για το θέμα αυτό αναφέρεται αποκλειστικά στον χωρίς ενοχές έρωτα, ο οποίος όμως απαγορεύεται επί ποινή θανάτου σε όσους δεν φέρουν τον τίτλο του ‘Ταύρου’. Για τον λόγο αυτό ο κριθείς και δικαιωθείς αναφέρει ότι έγινε ταύρος σε ένα άλλο τμήμα των Ηλυσίων Πεδίων, το Smam:
.
… και υπάρχει η αγαλλίαση της καρδιάς του ταύρου,
και των ουράνιων υπάρξεων* και της ομάδας των θεών.
Είμαι ο θεός που είναι ο ταύρος. ο Κύριος των θεών.
* Υπάρχουν διάφορες εκφράσεις που μπορεί να μεταφράζονται ως ‘ουράνιες υπάρξεις,’ μια από αυτές είναι ‘ουράνια γελάδια’ η οποία απλά σημαίνει ‘θεοί.’
.
Ο θεός που φέρει τον τίτλο του Ταύρου είναι πράγματι ένας ανώτερος θεός, ο Κύριος των θεών όπως αποκαλείται στο απόσπασμα, επειδή είναι αγνότερος των άλλων θεών. Θυμηθείτε την περίπτωση του Ώρου ο οποίος κατηγορήθηκε για ανεπαρκή αγνότητα. Δεν θα του επιτρεπόταν να λειτουργήσει σαν Ταύρος αν με την Κρίση δεν επιβεβαιωνόταν η αγνότητά του.
Το ερώτημα που προκύπτει, βεβαίως, είναι γιατί υπήρχαν υποψίες για θεούς όχι απόλυτα αγνούς; Η απάντηση βρίσκεται σε όσα καυχιέται παραπάνω ο κριθείς άνθρωπος, ο οποίος διατείνεται ότι μετά την επιτυχή Κρίση του έγινε ο Κύριος των θεών. Ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος χρειάστηκε να κριθεί για να αποφασιστεί αν μοιάζει αρκετά στους θεούς (στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός αποφάσισε να κάνει τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν (Γεν. 1:26) αλλά τελικά μόνο κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν [Γε. 1:27]) έχει πατέρα κάποιον θεό Ταύρο αλλά δεν έχει θεά μητέρα. Η μητέρα του είναι κάποια από τις ωραίες κυρίες με τις οποίες συνουσιάζονταν οι Ταύροι.
.
Σύμφωνα με το επικό ποίημα ‘Ατραχάσις’ όταν οι θεοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν το ανθρώπινο γένος κάλεσαν την θεά Νίντου:
.
Εσύ είσαι η μητέρα-μήτρα,
Εκείνη που δημιουργεί τους ανθρώπους.
….
[ . . .της φίλη]σαν τα πόδια,
[Λέγοντας: «Δημιουργό των ανθρώπων]
σε αποκαλούμε·
[Η Κυρία των θεών θα είναι το όνομά σου!»
[Πήγανε] στο Σπίτι της Μοίρας,
[Ο Νιν]ίνγκου Έα (και) η σοφή Μάμα.
[Δεκατέσσερις μητέρες]-μήτρες συγκεντρώθηκαν.
Η θεά, η οποία αποκαλείται Μητέρα-μήτρα η ίδια, προκειμένου να δημιουργήσει ανθρώπους πρέπει να πάει σε συγκεκριμένο χώρο, στο Σπίτι της Μοίρας, και να συγκεντρώσει έναν αριθμό από κοινές, ανώνυμες, Μητέρες-μήτρες. Πράγματι, οι δεκατέσσερις αυτές Μητέρες-μήτρες παρήγαγαν δεκατέσσερα παιδιά. Εφτά κορίτσια και εφτά αγόρια.
.
Σε μια προσευχή που απευθύνει η βασίλισσα των Χετταίων, Pudu-hepas, προς την θεά του Ήλιου για την σωτηρία της ζωής του συζύγου της, Hattusilis, λέει μεταξύ άλλων τα κάτωθι:
.
Παραχώρησέ μου ότι σου [ζητώ]. Δώσε ζωή στον [Hattusilis τον δού]λο σου. Μέσω [των Καλών Γυναικών] (και) των Μητέρων–θεαίνων. (67/393)
Ο Hattusilis είναι άρρωστος και η γυναίκα του προσεύχεται στην θεά του Ήλιου (όπως απαιτεί η θρησκεία) και της ζητάει να μεσολαβήσει στις Καλές Γυναίκες, τις Μητέρες-μήτρες, για να δώσουν ζωή στον άντρα της (όπως απαιτεί η μακρόχρονη παράδοση). Πηγή της ζωής δεν είναι η θεά, αλλά οι Καλές Γυναίκες .
Τον Heimdall, τον γιο του μεγάλου θεού των Βορείων, Όντιν, τον γέννησαν ταυτοχρόνως εννέα γιγάντισσες.
Αυτές οι Καλές Γυναίκες, οι Μητέρες-θεές ή Μητέρες-μήτρες αναφέρονται στα κείμενα των σαρκοφάγων ως Γυναίκες-θεές’.
Περιγραφή των θεϊκών γυναικών βρίσκουμε στα κείμενα των πυραμίδων. Επειδή δε ο πατέρας ονομάζεται Ταύρος, η μητέρα αναφέρεται ως Άγρια Αγελάδα, τόσο στα κείμενα της σφηνοειδούς γραφής όσο και στα αιγυπτιακά:
. .
Είναι μητέρα μου η Μεγάλη Άγρια Αγελάδα, με τα μακριά φτερά (Όχι φτερούγες. Φτερά του Μαάτ που δίνονταν στον επιτυχόντα κατά την δοκιμασία της Κρίσης και φορούνταν στο κεφάλι), με το λαμπερό κεφαλομάντηλο και τα κρεμαστά στήθια που με σήκωσε πάνω στον ουρανό, που δεν με άφησε πάνω στη γη, εκεί μεταξύ των θεών που έχουν τη δύναμη.(Ρήση 582 §1566)
Τα κρεμαστά στήθη και το κεφαλομάντηλο δεν λείπουν ούτε όταν παρουσιάζουν την Μάνα με μορφή ερπετού.
.
Ω Βασιλιά, δεν έχεις γήινο πατέρα που θα μπορούσε να σε σπείρει, δεν έχεις γήινη μητέρα που θα μπορούσε να σε γεννήσει· μητέρα σου είναι η Μεγάλη Άγρια Αγελάδα που κατοικεί στην Nekheb, με το άσπρο κεφαλομάντηλο, τα μακριά μαλλιά και τα κρεμαστά στήθη, σε θηλάζει και δεν σε απογαλακτίζει.
(Ρήση 675 §2002-3) 87/289)
.
Παραλλαγή από την Ρήση 703:
.
Ω Βασιλιά, το Ka [σου] είναι ισχυρό [ … ] δεν έχεις γήινο πατέρα και δεν έχεις γήινη μητέρα, γιατί αυτή η μητέρα η δική σου είναι το μεγάλο ερπετό ḥwrt , με το άσπρο κεφαλομάντηλο που κατοικεί στην Nekheb, του οποίου οι φτερούγες είναι ανοιχτές, του οποίου τα στήθη είναι κρεμαστά. (Ρήση 703§2203-5)
Τα κρεμαστά στήθη της Μητέρας είναι γνωστά από πάμπολλα αγαλματίδια τα οποία έχουν βρεθεί και είναι γνωστά ως Αφροδίτες.
Το διασημότερο απ’ αυτά είναι η Αφροδίτη του Willendorf. Ένα αγαλματίδιο ύψους 11 περίπου εκατοστών, το οποίο βρέθηκε στην Αυστρία και είναι κατασκευασμένο από μαλακό ασβεστόλιθο. Αποτελεί δε κλασσικό παράδειγμα απεικόνισης υπερτραφούς γυναικείας μορφής της οποίας το φαρδύτερο σημείο του σώματος είναι η μέση! Η τεράστια πλαδαρή κοιλιά της θα έπρεπε να κρύβει την ηβική ζώνη αλλά ο καλλιτέχνης βρήκε τρόπο όχι μόνο να μην την καλύψει αλλά και να τονίσει λεπτομέρειες της περιοχής αυτής. Η τελευταία εκτίμηση της ηλικίας του ανέρχεται στις 24.000 με 26.000 χρόνια.
Τα χέρια, τα οποία είναι ακουμπισμένα πάνω στα υπερτραφή στήθη, είναι ατροφικά. Η κόμμωση της γυναικείας μορφής θεωρείται μυστήριο. Αποτελείται από επτά παράλληλες ανισοπαχείς ταινίες πράγμα το οποίο δεν είναι φυσιολογικό σε μια κόμμωση, όπου οι ταινίες θα έπρεπε να είχαν ελικοειδή διάταξη, και επιπλέον καλύπτουν και το πρόσωπο εμποδίζοντας την όραση.
.
Το άσπρο κεφαλομάντηλο (head-cloth), το οποίο αναφέρεται στα κείμενα των Πυραμίδων, πιθανώς εννοεί καλύπτρα. Σε άλλα αγαλματίδια, τα οποία στερούνται κόμμωσης, παρατηρείται παντελής έλλειψη χαρακτηριστικών προσώπου. Δεν ήταν ορατό το πρόσωπο των Μητέρων! Ο φερετζές, τον οποίο ακόμα φορούσαν οι γυναίκες των σύγχρονων λιλιπούτειων εκτροφείων, των χαρεμιών, δεν μπορεί παρά να είναι απόγονος της καλύπτρας εκείνης.
Ένα αγαλματίδιο που βρέθηκε στην Παλαιολιθική θέση Dolni Vestonice, στην Τσεχία έχει ηλικία που ανέρχεται στις 27.000 με 31.000 χρόνια και αποτελεί το αρχαιότερο κεραμικό αντικείμενο που γνωρίζουμε.
Δεν διαθέτει κόμμωση ούτε χαρακτηριστικά προσώπου, εκτός από δυο σχισμές στην θέση των ματιών.
Άλλες περίοδοι κατά τις οποίες απαντώνται τέτοια αγαλματίδια είναι από 15.000 μέχρι 11.000 π.Χ. και από 7.000 μέχρι 2.200 π.Χ. Η γενική άποψη είναι ότι δεν υπάρχει άμεση συνέχεια η οποία να συνδέει τα αρχαιότερα Παλαιολιθικά αγαλματίδια με τα όμοιά τους πρώιμα Νεολιθικά· είναι όμως εξαιρετικά όμοια για να μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι κάποιοι συλλάμβαναν διαρκώς την ίδια ιδέα κάθε μερικές χιλιάδες χρόνια, και επιπλέον δεν διαθέτουμε τα αγαλματίδια που κατασκευάζονταν από ευπαθή υλικά.
Ενα αγαλματίδιο από το Τσατάλ Χιουγιούκ παριστάνει γυναίκα στο στάδιο του τοκετού.
Το Τσατάλ Χιουγιούκ υπήρξε ένα χωριουδάκι αγροτών στην Νοτιοανατολική Τουρκία πριν από 9.000 χρόνια. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν μια σφιχταγκαλιασμένη ομάδα σπιτιών, χωρίς δρόμους ή στενάκια μεταξύ τους, με μοναδική πρόσβαση στους εσωτερικούς χώρους από την στέγη. Το χωριό διέθετε τους αρχαιότερους, φαντάζομαι, γνωστούς ναΐσκους οι οποίοι ήταν πολύ προσεκτικά διακοσμημένοι.
Marija Gimbutas, The Goddesses and Gods of Old Europe, σελ. 176
.
Η Marija Gimbutas γράφει τα εξής για τις παραστάσεις των ναΐσκων αυτών:
.
Η ζωοδότρα θεά, με τα πόδια της εντελώς ανοιχτά, υπάρχει ανάγλυφη στους τοίχους των ιερών του Τσατάλ Χιουγιούκ, συχνά σε συνάρτηση με κεφαλές ταύρων ή κέρατα ταύρων.
(1/176)
Η είσοδος στον ναΐσκο του σχεδιαγράμματος βρίσκεται στην κορυφή της εικονιζόμενης σκάλας.
Η MarijaGimbutas συνεχίζει:
.
Κεφαλές ταύρων με τεράστια κέρατα, ή τα κέρατα σκέτα, ήταν προσαρμοσμένα στους τοίχους ή σε ειδικά βάθρα και σε μερικά ιερά μια ή περισσότερες ογκώδης κεφαλές ταύρων ήταν τοποθετημένες ακριβώς κάτω από την θεά σαν να επιβεβαίωναν και να ενίσχυαν την δύναμή της. Η κοιλιά της θεάς είναι συνήθως σημαδεμένη με έναν κύκλο ή με κύκλους ομόκεντρους.
Στα πιο πρόσφατα αγαλματίδια συναντάμε ορισμένα τα οποία είναι σχηματοποιημένα (ένας κύλινδρος με δυο καμπύλες και χαραγμένο επάνω του το ηβικό τρίγωνο), συνεχίζουν όμως να υπάρχουν και τα στεατοπυγικής μορφής αποδιδόμενα εντελώς νατουραλιστικά, καθώς και άλλα που απεικονίζουν γυναίκα εγκυμονούσα. Ιδιαίτερα ένα από αυτά (από την Μάλτα 3.000 - 2.500 π.Χ.), αποκαλείται "θεά του τοκετού" διότι μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η στάση στην οποία απεικονίζεται η γυναικεία μορφή.
Τα γνωστά Κυκλαδικά αγαλματίδια (ειδώλια) θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελούν συνδυασμό σχηματοποιημένης και νατουραλιστικής απόδοσης.
Τέλος, παρόμοια αγαλματίδια είναι γνωστά και από την Αίγυπτο.
Οι μελετητές απορούν με την νατουραλιστική απεικόνιση τόσο παχύσαρκων γυναικών στα Παλαιολιθικά ειδώλια τύπου Willendorf. Πως θα μπορούσε μια γυναίκα της εποχής εκείνης, που ανήκε σε μια ομάδα νομάδων συνεχώς μετακινούμενων σε αναζήτηση τροφής, αφ' ενός μεν να αποκτήσει παχυσαρκία σε σημείο παραμόρφωσης και αφ' ετέρου να αντεπεξέλθει στις μετακινήσεις και στις υποχρεώσεις της. Η απορία αυτή λύνεται αν αναγνωρίσουμε στη μορφή της Αφροδίτης του Willendorf μια από τις Μητέρες-μήτρες.
.
Στον μύθο O Ένκι και η Νινουρσάγκ, Ο Ένκι καταστεί έγκυο την Νινουρσάγκ, την μητέρα του τόπου, η οποία γεννά την θεά Νίνμου. Ο Ένκι ζευγαρώνει με την κόρη του, Νίνμου, και γεννιέται η Νινκούρα, η οποία δέχεται και αυτή τις ερωτικές περιπτύξεις του παππού της, Ένκι,. και έτσι έρχεται στον κόσμο η Ούτου. Ο Ένκι στη συνέχεια ετοιμάζεται να βιάσει και την δισέγγονή του. Ο κρίκος που συνδέει τον μύθο αυτόν με τις στεατοπυγικές φιγούρες είναι το «Αρχοντικό πάχος»:
.
Έβαλε το σπέρμα στη μήτρα της Νινουρσάγκ.
Εκείνη πήρε το σπέρμα μέσα στη μήτρα, το σπέρμα του Ένκι.
(στίχοι 76-77)
….
Εννέα ημέρες ήταν για κείνη εννέα μήνες, οι μήνες της “γυναίκας”,
Σ[αν …πάχος], σαν … πάχος, σαν καλό αρχοντικό πάχος,
[Η Νίντου], η μητέρα της χώρας, σαν[….πάχος], (σαν ….πάχος,
σαν καλό αρχοντικό πάχος), Γέννησε την Νίνμου.(στίχοι 85-88)(67/39)
Μια ακόμα αναφορά στο πάχος βρίσκουμε στον ‘Θρήνο για την καταστροφή του Σουμέρ και της Ουρ.’ Η αναφορά γίνεται στο σπίτι του θεού Νάννα, ο οποίος είναι ο πατέρας της Ιστάρ (της θεάς του Έρωτα) και ιδιοκτήτης ‘Άγριων Αγελάδων’ τις οποίες όμως του πήραν οι εχθροί. Μετά την καταστροφή λέγεται για το σπίτι:
.
Η άγια κατοικία του Νάννα, το δάσος το αρωματισμένο από τον κέδρο – το άρωμα του έλαβε τέλος.
Το . . .
Το σπίτι του που τρόμο προκαλούσε, εκεί όπου το γλυκό πάχος . . . . . . καταστράφηκε, (στίχοι 432- 434)(67/618)
Προφανώς οι Μητέρες ήταν παχιές διότι ήταν στεγασμένες και ακίνητες με μόνη απασχόληση τον έρωτα και την τεκνοποίηση.
Η πίστη στην γονιμότητα των Μητέρων ανάγκασε τις γυναίκες της αριστοκρατίας, των ιστορικών πλέον χρόνων, να εκπορνεύονται πριν παντρευτούν για να αποκτούν γονιμότητα.
Ο Στράβων γράφει τα εξής:
.
Όλα τα ιερά των Περσών τα τιμούν επίσης Μήδοι και Αρμένιοι. Εδικά οι Αρμένιοι τιμούν εξαιρετικά την Αναϊτιδα. Της αφιερώνουν ναούς και αλλού, και ιδίως στην Ακιλησηνή και αφιερώνουν εδώ δούλους και δούλες. Αυτό βέβαια δεν είναι παράξενο, παράξενο είναι πως αφιερώνουν τις παρθένες θυγατέρες τους οι πιο επιφανείς άνθρωποι της χώρας και κατά τον νόμο, αφού εξασκούν την πορνεία στον ναό της θεάς επί μεγάλο διάστημα, μετά τις δίνουν για γάμο. Κανένας δεν αρνείται να συνοικήσει με μια τέτοια γυναίκα. Κάτι τέτοιο μνημονεύει και ο Ηρόδοτος για τις γυναίκες της Λυδίας, όλες εξασκούν την πορνεία. Με τόση φιλοφροσύνη δέχονται μάλιστα τους εραστές τους, ώστε τους φιλοξενούν και τους κάνουν δώρα πολλές φορές περισσότερα απ' όσα παίρνουν. Κι έχουν τη δυνατότητα, αφού προέρχονται από εύπορες οικογένειες. Πάντως δεν δέχονται όλους τους ξένους, παρά αυτούς που έχουν την ίδια με αυτές καλή καταγωγή. (ΙΑ ΧIV,16)
.
Για τις γυναίκες της Λυδίας ο Ηρόδοτος γράφει ότι:
.
Όλες ανεξαιρέτως οι κόρες της εργατικής τάξης στη Λυδία (περιοχή στη Δ. Μικρά Ασία) εκδίδονται, για να μαζέψουν χρήματα για την προίκα τους και συνεχίζουν αυτή τη δουλειά μέχρι να παντρευτούν. Αυτές διαλέγουν τους συζύγους τους. (Α, 93)
.
Ο Ηρόδοτος, και πάλι, γράφει τα εξής για τους Βαβυλώνιους:
.
Υπάρχει όμως ένα έθιμο αυτού του λαού που είναι ολότελα αισχρό.
Κάθε γυναίκα που είναι ιθαγενής στη χώρα πρέπει μια φορά στη ζωή της να πάει στον ναό της Αφροδίτης και να δοθεί σε έναν ξένο. Πολλές πλούσιες γυναίκες, που είναι πολύ περήφανες για να αναμειχθούν με τις άλλες, πηγαίνουν στο ναό μέσα σε σκεπασμένες άμαξες με ένα πλήθος υπηρέτες να ακολουθούν και περιμένουν εκεί. Οι περισσότερες, πάντως, κάθονται στον περίβολο του ναού με μια κορδέλα από πλεγμένο κορδόνι γύρω από τα κεφάλια τους. Και είναι πάρα πολλές, αφού ενώ άλλες κάθονται ήδη, άλλες έρχονται και άλλες φεύγουν. Κι ανάμεσά τους υπάρχουν διάδρομοι προς κάθε κατεύθυνση, για να περνούν οι άνδρες και να κάνουν την επιλογή τους. Μόλις κάθεται μια γυναίκα, δεν μπορεί να γυρίσει σπίτι της προτού ένας άνδρας πετάξει ένα ασημένιο νόμισμα στην ποδιά της και την πάρει μέσα να ξαπλώσουν μαζί. Πετώντας το νόμισμα, ο άνδρας πρέπει να πει: “Στο όνομα της θεάς Μύλιττας”, αυτό είναι το όνομα της Αφροδίτης στα Ασσυριακά. Η αξία του νομίσματος δεν έχει καμιά σημασία, αφού μόλις δοθεί γίνεται ιερό και ο νόμος απαγορεύει να το αρνηθεί η γυναίκα.
Αυτή δεν έχει κανένα περιθώριο επιλογής, πρέπει να ακολουθήσει τον πρώτο άνδρα που θα της δώσει το νόμισμα. Αφού κοιμηθεί μαζί του, έχει κάνει το καθήκον της απέναντι στην θεά και μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της. Μετά από αυτό είναι αδύνατο να την ξελογιάσει κανείς, όσο μεγάλο ποσό κι αν της προτείνει. Οι ψηλές, όμορφες γυναίκες καταφέρνουν γρήγορα να γυρίσουν στα σπίτια τους, ενώ οι άσχημες μένουν εκεί πολύ καιρό προτού εκπληρώσουν την υποχρέωση που τους επιβάλλει ο νόμος. Μερικές, μάλιστα, μένουν εκεί τρία και τέσσερα χρόνια! Ένα παρόμοιο έθιμο υπάρχει σε μερικές περιοχές της Κύπρου (Α 199)
.
Για την Κύπρο ο J.G. Frazer μας πληροφορεί τα εξής:
.
Καθώς το έθιμο της θρησκευτικής πορνείας στην Πάφο λέγεται ότι το καθιέρωσε ο βασιλιάς Κινύρας και το τήρησαν οι κόρες του, μπορούμε να εικάσουμε ότι οι βασιλιάδες της Πάφου έπαιζαν τον ρόλο του θεϊκού γαμπρού σε μια τελετή λιγότερο αθώα από αυτήν του γάμου με ένα άγαλμα (όπως ήταν η εξέλιξη του εθίμου)· είναι γεγονός ότι σε ορισμένες γιορτές καθένας από αυτούς έπρεπε να ζευγαρώσει με μια ή με περισσότερες από τις ιερές πόρνες του ναού, που έπαιζαν τον ρόλο της Αστάρτης με τον Άδωνη. Εάν λοιπόν αυτό ήταν έτσι, τότε επικυρώνεται περισσότερο η κατηγορία που διατύπωσαν οι χριστιανοί πατέρες, ότι η Αφροδίτη που λατρευόταν από τον Κινύρα ήταν μια κοινή πόρνη.
Στην Κύπρο, φαίνεται ότι όλες οι γυναίκες πριν από τον γάμο ήταν υποχρεωμένες σύμφωνα με ένα έθιμο να πέφτουν στην πορνεία με ξένους στο ναό της θεάς, που είχε το όνομα Αφροδίτη, Αστάρτη ή οτιδήποτε άλλο.
Πάντως η ιστορία δείχνει ότι οι πριγκίπισσες της Πάφου έπρεπε να συμμορφώνονται με αυτό το έθιμο, το ίδιο όπως και οι γυναίκες ταπεινής καταγωγής.
.
Καθώς και ότι:
.
Υπήρχε νόμος στους Αμορίτες (Σημιτικός λαός 2000 – 1600 π.Χ.) ο οποίος όριζε ότι αυτή που ήταν στα πρόθυρα του γάμου έπρεπε να μείνει στην πορνεία για εφτά ημέρες κοντά στην πύλη.
Στην Μπάαλμπεκ της Συρίας το έθιμο οι γυναίκες να εκδίδονται στον ναό της Αστάρτης το κατάργησε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος κατέστρεψε τον ναό και έχτισε στη θέση του μια εκκλησία.(81/Γ22-2
.
Στην Αίγυπτο, στο Νεολιθικό χωριό Merimda (5η χιλιετία π.Χ), το οποίο βρίσκεται 45 χιλιόμετρα ΒΔ του Καΐρου, έχουν ανακαλυφθεί 180 τάφοι παιδιών και γυναικών. Η Beatrix Midant-Reynes στο βιβλίο της The Prehistory of Egypt γράφει σχετικά τα εξής:
.
Η παντελής σχεδόν έλλειψη ενηλίκων αρρένων συγκρινόμενη με τους μεγάλους αριθμούς νεαρών παιδιών έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά (και μερικές φορές και οι γυναίκες) θάβονταν μέσα στις κατοικίες ή στην περιοχή που βρισκόταν γύρω από αυτές, ενώ οι άντρες, επειδή πιθανόν συχνά σκοτώνονταν στο κυνήγι ή στον πόλεμο, ίσως είχαν θαφτεί μακριά, εκεί που πέθαιναν.(Σελίδα 116)
.
Η Merimda ήταν, πιθανώς, ένα χαρέμι πριν εκφυλιστεί τόσο ώστε να χωράει στο αρχοντικό του άρχοντα.
Στα κείμενα από την Εγγύς Ανατολή ο χώρος όπου διατηρούνταν οι Μητέρες είναι γνωστός ως περίφραξη.
.
Να δινόταν σε μένα μύρο των γυναικών από την περίφραξη των κοινών ανθρώπων.
(Βίβλος των Νεκρών, Κεφ.125, pl. 30, γρ. 16)
.
Η λέξη šnw, με διάφορα προσδιοριστικά σύμβολα, βρίσκεται να σημαίνει δίχτυ, περίφραξη, κύκλος, κύκλωμα. Σαν ρήμα σημαίνει περικυκλώνω, εγκλωβίζω, περιστοιχίζω. Το παραπάνω απόσπασμα μας γνωρίζει ότι με τον όρο περίφραξη εννοέιται περίφραξη όπου βρίσκονται άνθρωποι κατώτεροι.
Στο απόσπασμα που ακολουθεί ή θέση της περίφραξης χρησιμεύει για να εντοπιστεί η θέση κάποιου άλλου χώρου:
* Το μερίδιο, ο κλήρος, η περιουσία των θεών ονομάζεται hrt nṭr, το περίφημο Neter-khert, το οποίο στην γραφή παρουσιάζεται ως nṭr-hrt χάρη τιμητικής μετακίνησης, η οποία φέρνει τον όρο nṭr, θεός, μπροστά από τον όρο hrt, μερίδιο. Στην παραπάνω περίπτωση δεν υπάρχει λόγος για τιμητική μετακίνηση και έτσι η λέξη hrt, μερίδιο (share, portion, possessions) παραμένει στη θέση της.
Η φράση íɜt n sḏt, η οποία παραπάνω αποδίδεται ως επικράτεια καμένη, στις μεταφράσεις βρίσκεται ως λίμνη της φωτιάς. Κυριολεκτικά σημαίνει επικράτεια της φωτιάς αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι ḫt n sḏt, ξύλο της φωτιάς, σημαίνει καυσόξυλα και ms n šḏt, προσφορές της φωτιάς σημαίνει προσφορές ψημένες. Ως εκ τούτου íɜt n sḏt πιθανότατα σημαίνει καμένη έκταση (κυριολεκτικά καμένο φέουδο). Η έκφραση λίμνη της φωτιάς παραπέμπει σε… φαντασιώσεις πρωτόγονων και υποτιμά τα κείμενα.
Στο κεφάλαιο 17 επίσης, (pl.10, γρ.30) υπάρχει το απόσπασμα που ακολουθεί (για το υπογραμμισμένο τμήμα παρέχεται και το ιερογλυφικό κείμενο):
Δεν θα με καταβάλουν αυτοί. Δεν θα πέσω εγώ από τους μαχαιροβγάλτες* τους.
Ποιος είναι αυτός; Ο Άνουβις είναι. Ο Ώρος ο Em-khent-en-maa.
Ειπωμένο αλλιώς: Οι Κριτές είναι που απορρίπτουν τα γνωρίσματα των εχθρών τους (τους απορρίπτουν = τους καταδικάζουν κατά την Κρίση).
Ειπωμένο αλλιώς: Οι μεγάλοι θεραπαυτές** της περίφραξης είναι.
Δεν θα καταβάλουν τα μαχαίρια τους τον Nebseni.
Δεν θα πέσω εγώ από τα (κοφτερά) τους όργανα*.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αποδειχτεί ότι τα κείμενα δεν αναφέρονται σε καζάνια διότι τα καζάνια παραπέμπουν σε πρωτόγονους μάγους κανίβαλους και προσβάλονται έτσι και πάλι τα κείμενα (Ο καθηγητής Faulkner αποδίδει και τις δυο προτάσεις όπου εμφανίζεται ο όρος ktwt ως: I will not fall into their cauldrons, δεν θα πέσω μέσα στα καζάνια τους. Αυτό όμως είναι αναμενόμενο αφού προλογίζει την δική του μεταφράση της Βίβλου των Νεκρών γράφοντας ότι: The Book of the Dead is the name now given to sheets of papyrus covered with magical texts. Βίβλος των Νεκρών είναι η σύγχρονη ονομασία φύλλων πάπυρου που περιέχουν μαγικά κείμενα).
.
Η λέξη wr-swnw, η οποία σημειώνεται με δυο αστερίσκους, είναι σύνθετη: wr σημαίνει μέγας και swnw σημαίνει θεραπευτής. Οι αρχιθεραπευτές αυτοί των περιφράξεων εξομοιώνονται με τους Κριτές και τους φονιάδες που χειρίζονται τα μαχαίρια και τα όργανα αποκοπής. Συμπεραίνεται επομένως πως το "θεραπευτικό τους έργο" ήταν η αποκοπή των ελαττωμάτων εκείνων που βρίσκονταν στις περιφράξεις.
.
Στο έπος του Γκίλγκαμες ο Ενκιντού προσφωνεί τον Γκίλγκαμες κατά τον εξής τρόπο:
Μετάφραση υπό E.A.Speiser Μετάφραση υπό A. Heidel
32. Μονάκριβο η μάνα σου, 31. Μονάκριβο η μάνα σου
33. Η άγρια αγελάδα απ’ τα 32. Η άγρια αγελάδα από
μαντριά των ευνουχισμένων τις περιφράξεις
μοσχαριών
(The wild cow of the steer-folds) (The wild cow of the enclosures)
34. Η Νινσούννα. 33. Η Νινσούνα.
(II,VI)(67/78) 34. σε γέννησε. (II, vi, )
(76/33)
Η λέξη steer σημαίνει ευνουχισμένο μοσχάρι και γενικά το αρσενικό βοοειδές που εκτρέφεται για σφάγιο. Ο ένας μεταφραστής δηλαδή αποδίδει τον στίχο θεωρώντας ότι γίνεται αναφορά σε ζώα και ο άλλος σε ανθρώπους. Η μητέρα του Γκίλγκαμες έκανε ένα γιο ο οποίος ήταν κατά τα δυο τρίτα θεός και επομένως δεν έχει καμία σχέση με στάνες αλλά αναμφίβολα ζούσε σε μια περίφραξη.
Μια παρόμοια κατάσταση συναντάμε στον 14ο στίχο της 2ης στήλης της 1ης πινακίδας του έπους, όπου σύμφωνα με την απόδοση του E.A.Speiser:
.
Is this Gilgamesh the shepherd of ramparted Uruk?
Είναι ο Γκίλγκαμες ο Ποιμένας της οχυρωμένης Ουρούκ;
.
Σύμφωνα με την απόδοση του A.Heidel:
.
Yet Gilgamesh is the shepherd of Uruk, the enclosure.
Και όμως ο Γκίλγκαμες είναι ο Ποιμένας της Ουρούκ, της περίφραξης.
.
Το έπος στην προφορική του μορφή προηγείται του Γκίλγκαμες και της Ουρούκ κατά χιλιετίες και φυσικά καμιά αναφορά σε οχυρωμένες πόλεις δεν θα μπορούσε να γίνεται σ’ αυτό, αφού καμία τέτοια δεν είχε υπάρξει ακόμα. Αντιθέτως διαθέτουμε πλήθος ενδείξεων για την ύπαρξη των περιφράξεων και έτσι οδηγούμαστε να θεωρήσουμε σαν κυριολεκτική την απόδοση του Heidel.
Ο ίδιος ο θεός Ρα γεννήθηκε από αγελάδα:
Είδα τον Ρα να γεννιέται εχθές από τους γλουτούς της ουράνιας αγελάδας.
.
(Βίβλος των Νεκρών, κεφ.17, pl .9, γρ.75)(5/37)
.
Όπως θα θυμάστε, και στους μύθους των Βορείων ήταν μια τεράστια αγελάδα που προκάλεσε την γέννηση των θεών γλείφοντας τον πάγο. Τα γραπτά των Αιγυπτίων βρίσκονται πλησιέστερα στις πηγές, είναι πιο ρεαλιστικά και γι' αυτό αναφέρουν, χωρίς περιστροφές, την γέννηση του θεού κατευθείαν από τους γλουτούς της μητέρας αγελάδας.
Δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία για την έννοια του όρου Άγρια Αγελάδα. Πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι από τις Μητέρες – Άγριες Αγελάδες γεννιόνταν και θεοί.
Η Μεγάλη Άγρια Γελάδα, είθε να σε οδηγεί, πήγαινε Ω Γκεμπ,..
….
..θα φέρει το στήθος της στο στόμα σου, θα σε βυζάξει και δεν θα σε απογαλακτίσει.
(Επωδός 517 §106-7)
Ο θεός Γκεμπ μαζί με την θεά Νουτ αποτελούν το ζευγάρι Γης-Ουρανού, το οποίο παρουσιάζεται ανεστραμμένο στην Αιγυπτιακή παράδοση διότι το θηλυκό μέρος είναι ο Ουρανός, η μεγάλη θεά Νουτ, η οποία και αυτή Αποκαλείται Μητέρα: mwt nwt, ‘Μητέρα Νουτ’. Το αρσενικό μέρος του ζεύγους των γεννητόρων είναι ο θεός της γης Γκέμπ. Αυτήν την καταφανώς αφύσικη κατάσταση έρχεται να επαναφέρει σε τάξη η διαπίστωση ότι οι Γυναίκες-Μήτρες ανήκουν στον θεό Γκέμπ.
Στην Βίβλο των Νεκρών, στο κεφάλαιο 82, συναντάμε την παρακάτω πρόταση:
.
Επαναλαμβάνω με το στόμα μου τα λόγια του Ατούμ στον πατέρα μου. Όταν κατάστρεψε την σκλάβα γυναίκα του Γκέμπ. (Kεφ. 82, pl. 27, γρ.11)
Σκλάβες γυναίκες ήταν οι γυναίκες των περιφράξεων.
Η θεά την οποία οι Αιγύπτιοι παρουσιάζουν και με την μορφή αγελάδας είναι η Νηίθ, η θεία μητέρα, η κυρία των ουρανών, η ερωτική αγαπημένη των θεών, όπως γράφει ο W.Budge.
Ένας μύθος αναφέρει πως όταν ο Ώρος έκοψε το κεφάλι της μητέρας του Ίσιδος, ο θεός Θωθ το αντικατέστησε με ένα κεφάλι αγελάδας.
Από τα κείμενα των σαρκοφάγων:
….οι θεοί της Δύσης και της Ανατολής είναι ικανοποιημένοι με τον Μέγιστο ο οποίος ήρθε στην ζωή στα χέρια Εκείνης που γέννησε τους θεούς. (Επωδός 349 §382)
Η μητέρα θεού δεν μπορεί παρά να είναι θεά. Κατά τον τρόπο αυτό οι Μητέρες αναγνωρίστηκαν ως θεές και προκαλείται η γνωστή σύγχυση.
Ω εσείς θεοί, εσείς μητέρες, που είσθε πάνω από την γη στο Neterkhert
(Kεφ.148, pl. 35-36, γρ. 6)
.
Το περίφημο Neter-khert, ο τόπος όπου όλοι θέλουν να πάνε να ζήσουν, αποδίδεται ως “Κάτω Κόσμος” από τους μεταφραστές και γενικά από όσους βλέπουν μόνο νεκρούς στην Βίβλο των Νεκρών. Αν και το παραπάνω απόσπασμα το τοποθετεί ξεκάθαρα πάνω από την γη, οι μεταφραστές επιμένουν. W. Budge: «Hail, ye gods, mothers, who are above the earth, who are in the underworld» Χαίρετε εσείς θεοί, μητέρες, που είσαστε πάνω από την γη, που είσαστε στον Κάτω Κόσμο. Αφήνεται να εννοηθεί ότι θεοί και Μητέρες βρίσκονται και πάνω από την γη αλλά και στον Κάτω κόσμο. Το ίδιο και από τον R.O.Faukner, ο οποίος μάλλον δεν μεταφράζει από τον πάπυρο του Άνι: “O fathers of the gods and mothers of the gods who are over sky and earth and who are in the realm of the dead” Ω πατέρες των θεών και μητέρες των θεών που είσθε πάνω από τον ουρανό και πάνω από την γη και οι οποίοι είστε στο βασίλειο των νεκρών.
Όμως δεν παρέχουν όλα τα κείμενα δυνατότητα παράφρασης. Στον υπότιτλο της επωδής 154 διαβάζουμε: «Ascending to the sky and opening the Netherworld», Ανεβαίνοντας στον ουρανό και ανοίγοντας τον Κάτω Κόσμο!!
Ο ποιητής λέει ότι ο Γκίλγκαμες είχε ταχθεί από τους θεούς να γονιμοποιεί τις γυναίκες της πόλης του. Το... κοινωνικό αυτό σύστημα ήταν ευρέως διαδεδομένο και έτσι με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι ο ποιητής μεταφέρει πληροφορία. Δεν επινόησε το έθιμο.
Από τις διάφορες σχετικές πληροφορίες συμπεραίνεται ότι στην αρχική του μορφή το σύστημα περιλάμβανε περιφράξεις-εκτροφεία ανθρώπων στις οποίες διατηρούνταν οι γυναίκες-θεές, οι Μητέρες-μήτρες, τις οποίες γονιμοποιούσαν Ταύροι γεννήτορες που αποδεδειγμένα ήταν αγνά τέκνα της φυλής των θεών.
Η ονομασία των θεών στα αιγυπτιακά είναι Νετεροί, nṯrw, προφέρεται neteru:
Δεν μπορεί να αποκαλυφτεί η ταυτότητα αυτών των ατόμων όσο τους αποκαλούμε θεούς και παρασυρόμαστε από την πλαστή έννοια που έχει αποκτήσει η λέξη εδώ και χιλιετίες. Θα διευκολυνθούμε αν χρησιμοποιήσουμε την ονομασία τους στα αιγυπτιακά.
Το γεγονός, λοιπόν, ότι τα προϊόντα των εκτροφείων κρίνονταν, και τα ακατάλληλα εξοντώνονταν, αποδεικνύει ότι οι Μητέρες-μήτρες δεν ανήκαν στην φυλή των Νετερών. Ο Γκίλγκαμες, κατά τα δυο τρίτα Νετερός, λειτουργεί σαν γεννήτορας. Οι υπήκοοί του διαθέτουν μικρότερο ποσοστό νετέριου αίματος στις φλέβες τους, αλλά κρίθηκαν διατηρητέοι και επιβίωσαν. Εκείνοι που εξοντώνονταν δεν είχαν πάρει κανένα από τα γνωρίσματα του πατέρα. Είχαν κληρονομήσει μόνο τα ελαττώματα της Μητέρας.
.
Οι άνθρωποι ακόμα θεωρούνται δούλοι του Θεού. Άρα τα εκτροφεία είχαν προορισμό την παραγωγή δούλων. Γιατί όμως εξόντωναν εκείνους που δεν θεωρούσαν αρκετά εξευγενισμένους; Δούλοι θα ήταν κι αυτοί και όσο πιο ρωμαλέοι τόσο πιο καλά. Τότε γιατί;
Είναι φανερό πως επρόκειτο για τους άντρες που ξερίζωναν δέντρα με τα χέρια τους, και αυτούς τους άντρες τους φοβούνταν. Εξόντωναν εκείνους που εμείς γνωρίζουμε ως Γίγαντες!
Οι γυναίκες των περιφράξεων έφτασαν, με την εξέλιξη της ιστορίας των θεών, να μεταμορφωθούν σε ιέρειες της θεάς του Έρωτα με την χροιά της πόρνης. Όπως δε η Αφροδίτη στην ελληνική μυθολογία δεν ανήκει στη φυλή των θεών, το ίδιο συμβαίνει με την Φρέγια, την θεά του Έρωτα των Βορείων, η οποία δεν ανήκει στους καθαυτό θεούς, στους Αίσιρ, καθώς και με την Ιστάρ (Ινάννα), την οποία οι θεοί την έκριναν και την θανάτωσαν.
Οι άνθρωποι που επέζησαν, αυτοί που γλύτωσαν από τα σφαγεία των θεών (Δείτε την σελίδα Εξόντωση), είναι όλοι παιδιά της Μεγάλης Μητέρας. Το γνωρίζουν και γι αυτό την τιμούν και την λατρεύουν πάνω από 30.000 χρόνια τώρα. Επειδή όχι μόνο τους έδωσε την ζωή, αλλά αγωνίστηκε και για να την διατηρήσουν.
Η βασίλισσα των Χεταίων η οποία προσευχόταν στις Μητέρες για την θεραπέια του συζύγου της, κατά πάσα πιθανότητα έλεγε την προσευχή κοιτώντας ή κρατώντας ένα αγαλματίδιο της Μεγάλης Μητέρας.
.
Η Μεγάλη Μητέρα είναι παρθένα διότι είχαν φροντίσει να την κλείσουν από τα παιδικά της χρόνια σε έναν τόπο σκοτεινό (= ο εγκλεισμός της Δανάης και η κλοπή της Περσεφόνης, την οποία οι θεοί κατέβασαν στα σκοτάδια του Κάτω Κόσμου. Δείτε την σελίδα Σκοτεινά Σπίτια) και έτσι έφτανε παρθένα στις περιφράξεις. Όταν γεννούσε το πρώτο της παιδάκι, αυτό ήταν γνωστό ως το παιδί της Παρθένας. Την Παρθένα αυτή λατρεύουμε ακόμη διότι, ευτυχώς, διατηρούμε αρκετό από το αίμα των Γιγάντων στις φλέβες μας
πηγήwww.sitemaker.gr
πηγήwww.sitemaker.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου