Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

ΙΠΠΟΚΡΑΤΙΚΑ .....ΠΑΥΛΟΥ ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΥ

ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΙΠΠΟΚΡΑΤΙΚΑ


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΑΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ

ΤΩΝ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΩΝ





Τοϋ Παύλου Σπ. Κυράγγελου

Οι "Ελληνες, «μέγιστοι δανειστές καί τραπεζίτες αίματος Ινδών, Αιγυπτίων, Εβραίων καί λοιπών όφειλετών»(1), ευεργετούν άδια-κόπως καί ακαταπαύστως τους υπερφίαλους «πτωχούς τφ πνεύ-ματι» κατά τήν λογικήν άκολουθιαν της ΚΑ., δπου ό Θεός «βρέχει επί δικαίους καί αδίκους καί τόν ήλιον αύτοϋ ανατέλλει επί πονη¬ρούς καί αγαθούς» (Ματθ. Ε', 45)(2).




Ή

διαδικασία της ευεργεσίας απει¬κονίζεται ιστορικά στό Μυστικό Δείπνο (των Ναβαθηνών), δπου 13 (συνήθως) «διάκονοι καί αύτοδιάκο-ν

Ή διακονία ως θεραπεία, δηλαδή λειτουρ¬γία χρήσεως θερμότητος, οδηγεί άπ' τή θε-ραπαινίδα στό θεράποντα μέσω τοϋ θέ¬ρους, χρονικού τοπίου τοϋ Απόλλωνος, πατρός των μεγάλων θεραπευτών Άρι-σταίου, "Ασκληπιού κ.λπ., οι όποιοι, ως θητεύσαντες παρά τους πόδας τοϋ Χείρω¬νος, ύποδηλοϋν τήν έκδήλωσιν τοϋ ίππο-κρατικοϋ στοιχείου της ιατρικής των, έφ' δσον ή ύπόφυσις (κατ' έμέ, όρθότερον, ίππόφυσις) αντιστοιχεί στον 3ον Όφθαλ-μόν (τροχός ή οΗ&Κπι: (Αϊηα), άναφερόμε-νον εις τήν Μυθολογίαν μας διά τοϋ συμ-βολισμοϋ τοϋ Κύκλωπος.

Οί Κύκλωπες, ως υιοί τοϋ Ποσειδώνος,



αποδεικνύουν τήν γνώσιν, έκ μέρους των Ελλήνων (4) της αντιστοιχίας ίπποφύσε-ως καί μεγάλου δακτύλου τοϋ ποδός.

"Οθεν προκύπτει ή κατανόησις της δυσ¬νόητου ευαγγελικής φράσεως είς τήν Κ. Δ. (Ίωάν. ΙΓ' ,10) περί καθαριότητος ποδών, έν συσχετίσει προς τήν αΐρεσιν τών Κα¬θαρών καί τόν χαλκοϋν δφιν (Χάλκωμα ή Νεεσθάν) εις τήν £ρημον τοϋ Σίνα, δπου παρέχεται τό «μάνα έξ ουρανού». Τά κοι¬τάσματα χαλκού τοϋ Σινά (πρβλ. Κύπρου καί Χιλής) απασχολούν Ενα πληθυσμό Ιδι¬αίτερα θεοσεβή προς

Χαθώρ ή χετ-Χε-ρού, ό «κόσμιος οίκος τοϋ "Ωρου». Ό *Ωρος αποδίδε¬ται με τήν ΰποτεί-νουσαν 5 εις τό «Κοσμικόν Τρίγωνον»

τήν Μ&Π3, γνωστήν μας ως Χαθώρ ή Βρεφοκρατοϋσα Μητέρα. Ή Χα¬θώρ, άπό αρχικό τύποΧετ-Χερού, μετατρέπεται (κατ' έμέ) στην Αγία Κα¬τερίνα τοϋ Σινά).

Κατά συνέπει- "" —"

αν ό Ποσειδών, κύ¬ριος (κατά τήν Άστρολογικήν Θεωρίαν) τών ποδών τοϋ άνθρωπου μέσω τοϋ αστε¬ρισμού τών Ιχθύων, συμβολίζεται (τό πρώτον έν Αρκαδία) διά τοϋ Ιππου (5), έφ' δσον καί μετά της Δήμητρος ύπό μορ-φήν Ιππων συνευρέθησαν, ή δε λέξις «ζέ¬α» (=ρυτίδα τοϋ ουρανίσκου τοΰ ίππου) είναι Ίσόψηφος τοϋ αριθμού 13, σημειο-δοτικοϋ τοϋ Μυστικοΰ Δείπνου. Προκύ¬πτει λοιπόν ή ακόλουθος μυθολογική άπει-κόνισις της γενεαλογίας τοϋ Ασκληπιού: Απόλλων——Κορωνίς Ασκληπιός Ποδαλείριος Μαχάων



Κατά τόν Τζέτζη ή σειρά γενεών άπ' τόν Άσκληπιόν μέχρι τόν 'ϊπποκράτην είναι ή ακόλουθος:

Ασκληπιός

Ποδαλείριος

Ίππόλοχος ι

Σώστρατος

Δάρδανος

Κρήοαμις

Κλεομνοάδης ι

Θεόδωρος

Σώστρατος Β' Κρήσαμις Β' Θεόδωρος Β' Σώστρατος Γ'

Νεβρόξ

Γνωσίδικος

ι Ιπποκράτης

Ηρακλείδης

Ιπποκράτης Β' (6 Μέγας)

Καί κατά μέν «τά άσκελη τών νοση¬μάτων ήπια ποιών» άσκληπιός καλείται, κατά δέ τήν σχέσιν προς τόν άσκάλαβον (=σαύρα, δφις) ως άσκαλάβιος δείκνυ-ται, καί "Ηπιος ώς τόν δφθαλμιώντα Άσκλην (της Επιδαύρου βασιλέα) θε-ραπεύσας. (βλ. καί Όμηρον Β' 731- Δ149: ήπια φάρμακα .... φίλα φρονέων). Στό Άποκαλυψιακό κείμενο (Άποκ. Γ', 18) γίνεται είδική αναφορά στό «κολλνριον», με τό οποίον δ άγγελος της Λαοδικείας όφείλη «νά έγχρίση τους οφθαλμούς τον, ϊνα βλέπη».

Ή Λαοδικεία (σήμερα Έσκί Ίσσάρ), πρώην Διόσπολις καί εΧτα Ροάς, κατά τήν Δήμητρος άποκωδικοποίησιν «ροία



- ροιά - ροιάς», ώς Λαοδόκη υπονοεί τόν όφθαλμόν τοΰ λαοϋ(6), έν συσχετίσει μέ τήν «δοκόν» (7), τήν έμπεπηγμένην εις τόν όφθαλμόν τοϋ ύποκριτοϋ, προκειμένου νά άναχθή ό εμβριθής ερευνητής εις τά στοιχεία τοϋ Τωβίτ (=περιστεράς), 18ου βιβλίου τής καθ' ήμας (Ο) αναφοράς, δπου τό κολλύριον κατασκευάζεται άπ' τόν άρχάγγελον Ραφαήλ (ράφα "Ελ= «ό Θεός θεραπεύει»).

Ή είσοδος τοϋ Ίησοΰ εις τά Σόλυμα «έπί πώλου όνου» δείχνει καί τήν δικα¬στική ν Του Ιδιότητα (πρβλ. Π.Δ.: Κριταί, Ι' ,4) καί τόν άπολλώνιον συμβολι-σμόν της εισόδου Του, έφ' δσον ρυΐΐϋδ (στά λατινικά) ή -πουλος (ώς κατάληξις =-ίδης) δηλοΧ τόν πώλον, τόν νεοσσόν, τήν Ιεράν όρνιθα (πρβλ. Ματθ. ΚΓ' ,37) καί τό βρέφος, τόν υποδέχονται δε ώς Χριστόν Ίησοϋν, δηλαδή Ιάσονα (=Ία-τρόν) Χριστών φαρμάκων (ώς κολλύριον), εξελθόντα πλέον έκ της «Φάτ¬νης (η Κάπης) των άλογων», δπου ώς Ριιΐΐιΐδ ή Πώλος είχε γεννηθή(8) (πρβλ. καί Ζευς Κάπης).

Κατά συνέπειαν τών ανωτέρω ό Θόριος Απόλλων, είσερχόμε-νος εις τους Δελφούς ή Κοσμικήν Μήτραν ( δελφύς ή δελφύα ή δόλφος = μήτρα) ώς Ε(βιταμίνη τοκοφερόλη) ή "Ηλιος, κυβερ¬νήτης (κατά τήν Άστρολογικήν Θεωρίαν) τοϋ 5ου (= ε') Οίκου, εφόρου τών τέκνων, είναι κύριος τών "Ιππων ή Ιπποκράτης, έφ' δσον ή λέξις «ίππος» δηλοΐ τά γεννητικά δργανα, ελεγχόμενα ύπό τοϋ ζωδίου τοΰ Σκορπιού, τό όποιον εις τόν άρχαϊον αίγυ-πτιακόν συμβολισμόν αποδίδεται ακριβώς ύπό δφεος τοϋ Ασκληπιού, κατά τήν άπόδοσιν της Εντολής «ϋε, κύε» (9).

Ό κύων, λείχων τάς πληγάς τοϋ Λαζάρου θεραπευτικώς, (βλ. Λουκ. Ι' ,21), δεικνύουν τήν ήλιακήν ή σειριακήν (=ξη-ραντικήν) δύναμιν τοϋ Ηλίου ή Απόλλωνος, ώς έγένετο μέ τά ελη (=ελκη εις τό σώμα) της Ρόδου καί τών Δελφών(ΙΟ).

Τό ρήμα χρίω ή αλείφω, άποδιδόμενον στην παλαιά δω¬ρική (νϋν λατινικήν διάλεκτον) ώς Ιίηο (χρόνοι: Ιϊηϊ ή Ιενΐ, Ιϊΐιιιτι, ΙΐηεΓε) αποδίδει τόν (οπωσδήποτε ύφ' ημών «δανειοθέντα») τίτλον «λεβίτης» τών Εβραίων ίερέων(11), ύπονοοΰντα τήν χρήσιν ελαίων (δπως τό έλαιόλαδον έπί της κεφαλής τοΰ χριομένου ή χριστού) καί γενικώς οπών (δηλαδή αποσταγ¬μάτων ή εκκριμάτων) έκ δένδρων (γενικώς φυτών).

Ή λέξις «δρυς», αποδίδουσα παλαιότερον τό δένδρον (πρβλ. ΤΓ66 στ' αγγλικά), υπονοεί τους θεραπευτάς Ιερείς Δρυΐδας (λάμα στά θιβετανικά) καί ή λέξις Αεδοιιίαπιΐδ (στά λατινικά) διά τόν Άσκληπιόν όδηγεΧ στάς λατινικός λέξεις δεδαιίεΐνυτι (=δρυμός, δάσος δρυών), αεχαιίειίδ (= φήνινος) καί &65ουΙιΐ5 (=φηγός), κατά τήν άρχικήν εννοιαν αιίειίδ (=σάκος, ασκός, κο-λεός) καί οιιΐΐηα (=μαγειρεΧον, φαγητόν, συνθετικώς προς τό &65 (γεν. αρτίς=χαλκός), ώς ίατρικόν έργαλεΧον άφ' ένός(12) καί ώς χρηματική αμοιβή (=ϊητρα) άφ' έτερου.

Σημειώσεις

1. Βλ. σελ. 5 στό «Γραμματαριθμικό 'Αριθμογραμματικό κ.λπ.» Λεξικό μου (Αθήναι, 1981).

2. Πρβλ. Παραβολήν ζιζανίων.

3. Βλ. καί Ιστορικά στοιχεία περί της Πέτρας.

4. Ή Ζοηε Τίΐ6Γ&ργ ή ΚεΓΙεχο^πιρΙΐΥ (Ανακλαστική θερα¬πεία) έχει καταδείξει αυτήν τήν αντιστοιχία.

5. Ματθ. ς', 22 καί Λουκ. Δ' ,30.

6. Βλ. Ματθ. ς' ,22 καί Λουκ. ΙΑ' ,34: «έάν ό οφθαλμός σου άπλοϋς ή».

7. Βλ. Ματθ. Ζ', 3 -5 καί Λουκ. ς' ,41.

8. Τό θεολογικώς ορθόν είναι: «δπου γεννάται».

9. Βλ. «Αέροπος» τ. 11ο, άρθρο μου «Περί Ύσιδος».



10. Βλ. εις Ίωάν. Φουράκη: «Τά προμηνύματα τών Δελ¬φών κ.λπ.» έκδ. Τάλως, Αθήναι 1989, περί της εννοί¬ας τοΰ πύου (σάπιου) εις τήν έτυμολογίαν τής λέξεως «πύθων».

11. Καί βεβαίως τήν είδικήν σημασίαν Ιίιιο=μολύνω, ειδικώς εις τήν περίπτωσιν τοΰ Λεβιάθαν.

12. Ωστόσο ό Τπποκράτης, έννοών τήν χει-ρουργικήν έπέμβασιν, αναφέρεται είς «σί-δηρον»: «...σίδηρος ίηται»
Η εγγραφή αφιερωμένη στόν Κώστα Κυράγγελο και τήν Αταργάτιδα......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου