Κ.ΜΑΡΚΑΤΟΣ
Το σημαντικώτερον εργαλείον της θεωρίας, όπως ελέχθη ανωτέρω, είναι η γνωμονική ακολουθία (ακεραία φυσική γνωμονική ακολουθία ή ακολουθία Fibonacci, παράγωγοι γνωμονικές ακολουθίες), εφαρμόζοντες τον μαθηματικόν αλγόριθμον της θεωρίας επί των ελληνικών ονομάτων, θεωρουμένων ως αριθμών, κατά το αλφαριθμητικόν σύστημα των Ελλήνων):
Ακεραία φυσική γνωμονική ακολουθία (ακολουθία Fibonacci)
1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, …
(έκαστος όρος - από του τρίτου και μετά - είναι το άθροισμα των δύο προηγουμένων).
Λαμβάνοντες, εν συνεχεία, την ρητήν (κλασματικήν) ακολουθίαν δια διαιρέσεως εκάστου όρου δια του προηγουμένου,
1/1 2/1 3/2 5/3 8/5 13/8 21/13 34/21 55/34 89/55 144/89 233/144 ...
Λ1 Λ2 Λ3 Λ4 Λ5 Λ6 Λ7 Λ8 Λ9 Λ10 Λ11 Λ12
αποδεικνύεται ότι το όριον αυτής είναι ο άκρος και μέσος λόγος Φ (το αρχικόν γράμμα του κυρίου ονόματος Φειδίας, δοθέν και καθιερωθέν από τον αστρονόμον Κεπλερ):
(1+V¯5)/2 = 1, 618... = 1,62 = 1,6 [προσέγγιση 2 και 1 δεκαδικών ψηφίων].
Διευκρίνηση: Η φυσική γνωμονική ακολουθία των Ελλήνων διαιρείται σε δύο υπακολουθίες συμπληρωματικές, μία εξ αριστερών αύξουσα, Λ1, Λ3, Λ5, Λ7, Λ9, ... και μια εκ δεξιών φθίνουσα, Λ2, Λ4, Λ6, Λ8, Λ10, ... αίτινες συγκλίνουν στο όριον (τα σύμβολα , ) στον χρυσόν αριθμόν Φ, όπως διαφαίνεται από την προοδευτικήν αύξηση της ακριβείας (και από αριστερά και από δεξιά).
Σημείωση: Η τεχνική των δύο υπακολουθιών (μιας αυξούσης και μιας φθινούσης υπακολουθίας εγγεγραμμένων και περιγεγραμμένων πολυγώνων, αντιστοίχως, σε περιφέρεια κύκλου, με αυξανόμενο πλήθος πλευρών) χρησιμοποιήθηκε το πρώτον από τον ανεπανάληπτον μαθηματικόν, φυσικόν και μηχανικόν Αρχιμήδην δια τον προσδιορισμόν του πρώτου υπερβατικού αριθμού π, του πηλίκου του μήκους της περιφερείας κύκλου δια της διαμέτρου της (αρρήτου και μη εκπεφραζομένου δι’ ενός πολυωνύμου), αποτελεί δε σήμερον βασικόν εργαλείον της Αριθμητικής Αναλύσεως (διαστηματική).
Ας καλέσουμε Λ1, Λ2, Λ3, ... τους διαδοχικούς λόγους της ρητής ακολουθίας, ας διαιρέσουμε αυτή στις δύο ανωτέρω υπακολουθίες Λ1, Λ3, Λ5, Λ7, Λ9 ..., Λ2, Λ4, Λ6, Λ8, Λ10 ...και ας γράψουμε αυτές υπό την κατωτέρω μορφήν:
Αντιστοίχηση γενετικού κώδικος και ελληνικής γλώσσης
⇒ Τα γράμματα A, B, C, D είναι κατά σειράν οι τέσσαρις και επαναλαμβανόμενες βασικές μονάδες, adenine guanine, thymine και cytosine, του γενετικού κώδικος, της διπλής έλικος του γνωστού DNA, ή της βιομονάδος (κατά την ορολογίαν της λεξαριθμικής θεωρίας), διατεταγμένες ούτως ώστε οι δύο έλικες να είναι συμπληρωματικές.
Οι δύο συμπληρωματικές έλικες, με την επαναλαμβανόμενη τετράδα των βάσεων A, B, C, D, αντιστοιχούν στους επαναλαμβανόμενος λόγους Λi και Λj i=1, 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15, ... και j=2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, των δύο συμπληρωματικών υπακολουθιών της φυσικής γνωμονικής ακολουθίας 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, …
Ας δούμε τώρα πώς ο γενετικός κώδιξ των εμβίων όντων αντιστοιχίζεται με την μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσης στην σπειροειδή και συμπληρωματική διάταξη των ελληνικών ονομάτων (λέξεων) και - λόγω της αξιωματικής δομής της λεξαριθμικής θεωρίας - των εννοιών τους:
Ας λάβουμε το κύριο όνομα έλλην. Το όνομα αποτελείται από στοιχεία γράμματα (ε, λ, λ, η, ν), και αφού κάθε στοιχείον είναι ενάριθμον (κατά το αλφαριθμητικόν σύστημα των Ελλήνων), είναι δηλαδή και αριθμός ή ποσότης (πρώτον αίτημα: κάθε στοιχείον είναι και φθόγγος και αριθμός), έπεται ότι και αυτό είναι επίσης αριθμός, οριζόμενος ως το άθροισμα των γραμμάτων του (πρώτος ορισμός: σε κάθε λέξη αντιστοιχεί ένας συγκεκριμένος άριθμός, ο λεξάριθμος, ως άθροισμα των εναρίθμων στοιχείων του):
Έλλην = ε+λ+λ+η+ν = 5+30+30+8+50 = 123.
Διευκρίνηση: Το αλφαριθμητικόν σύστημα είναι δεδομένον, μοναδικόν και παγκοσμίως αποδεκτόν ότι ανήκει στους Έλληνες, με αυτό δε οι Έλληνες εθεμελίωσαν τα Μαθηματικά και ακολούθως όλες τις επιστήμες:
Στην Λεξαριθμική θεωρία όμως, ως αξιωματικής θεωρουμένης, κάθε στοιχείον γράμμα ορίζεται να είναι αριθμός κατά το δεκαδικό σύστημα αριθμήσεως: μονάδες, α, β, γ, δ, F (δίγαμμα), ε, ζ, η, θ - δεκάδες, ι, κ, λ, μ, ν, ξ, ο, π, q (κόππα) - εκατοντάδες, ρ, σ, τ, υ, φ, χ, ψ, ω, À (σαμπί).
Αλλά ο αριθμός 123 (δεδομένος ή οριζόμενος) πώς σχετίζεται με την έννοιά του, με την έννοια έλλην;
Εδώ χρειαζόμεθα ένα άλλο αίτημα που θα συνδέσει, θα γεφυρώσει τις δύο οντότητες, αριθμό και έννοια ή όνομα και έννοια του ονόματος. Έτσι οδηγούμεθα στη εισαγωγή του δευτέρου αιτήματος (δεύτερον αίτημα: όνομα είναι η εγγράμματος μορφή του όντος).
Το δεύτερον αίτημα εγκαθιστά μια απεικόνιση του όντος επί του εγγραμμάτου ονόματός του δια του αριθμού ως συνδετικού κρίκου: το όν νοείται μόνον, και δια να γίνη ορατόν, θεατόν και αντιληπτόν πρέπει να ενδυθεί στο όνομα (ανωτέρω διάγραμμα).
Θεωρητικώς δηλαδή (η φύση μιας αξιωματικής θεωρίας) από οποιαδήποτε σχέση, που συνδέει το όνομα ( εδώ το έλλην) είτε με τον εαυτόν του είτε με άλλα (θεωρουμένων ως αριθμών) ονόματα, μπορούμε να μεταβούμε στην αντίστοιχη σχέση των εννοιών τους. Το δεύτερο συνεπάγεται ότι εν τή ελληνική γλώσση υπάρχουν (ή θα υπάρξουν στο μέλλον) και άλλα ονόματα με τον ίδιο λεξάριθμο 123. Όλες αυτές οι λέξεις με τον ίδιο λεξάριθμο λέγονται ισόψηφες ή ισάριθμες (ίσου ψήφου ή ίσου αριθμού) και δίδονται από το λεξαριθμικόν λεξικόν της ελληνικής γλώσσης.
Ας λάβουμε, εν συνεχεία τη λέξη είρη (ομηρική λέξη (είρω, λέγω): αγορά, εκκλησία του δήμου, τόπος συναθροίσεως) και ας την λεξαριθμήσουμε, ας βρούμε δηλαδή τον λεξάριθμό της:
είρη = ε+ι+ρ+η = 5+10+100+8 = 123
Οι λέξεις επομένως έλλην και είρη είναι ισόψηφες.
Είναι φανερό ότι οι εικόνες (τα ίδια τα ονόματα) σχετίζονται, αφού είναι ισόψηφα, αφού δίδουν τον αυτον λεξάριθμον. Πώς όμως σχετίζονται οι έννοιές τους;
Έτσι οδηγούμεθα στην εισαγωγή του τρίτου αιτήματος (τρίτον αίτημα: Κάθε λεξαριθμική σχέσις (π.χ., ισότης), δύο ή περισσοτέρων λέξεων (ονομάτων), γενικώς, θεωρουμένων ως αριθμών λεξαρίθμων, είναι και σημασιολογική (εννοιολογική) μεταξύ τών απεικονιζομένων εις αυτάς όντων:
Η εξέταση προχωρεί ως εξής:
1. Κατά το πρώτον αίτημα κάθε γράμμα είναι ενάριθμον (1, 2, 3, ..., 10, 20, 30, ..., 100, 200, 300, ...).
2. Κατά τον πρώτον ορισμό κάθε όνομα (λέξη) είναι αριθμός, ως άθροισμα των γραμμάτων του.
3. Κατά το δεύτερο αίτημα κάθε όνομα είναι η εγγράμματος μορφή του όντος.
4. Κατά το τρίτο αίτημα, από την σχέση των εικόνων αναγόμεθα ή μεταβαίνουμε στην σχέση των σημασιών και των εννοιών τους.
⇒ Οι έννοιες έλλην και είρη τέμνονται και η τομή τους ανήκει σ’ ένα εννοιολογικό τόπο που λέγεται λεξάρχη Λ (βλέπε εν συνεχεία), δεν είναι ξένες μεταξύ τους.
⇒ Αυτό σημαίνει ότι οι έννοιες τους συνδέονται αρρήκτως και η αποδεκτή αυτή σχέση αποτελεί την επαλήθευση της θεωρίας:
• Οι Έλληνες δεν ηδύναντο να δεχθούν επίλυση των προβλημάτων τους με ενδιάμεσο πρόσωπο χωρίς την ενεργό συμμετοχή των στη Συνέλευση του Δήμου προς έκφραση και ανάδειξη της πλειοψηφίας.
• Οι Έλληνες από αμνημονεύτων χρόνων εθεώρουν την εκκλησία του δήμου ως το ανώτατο αποφασιστικό όργανο δι’ όλα τα προβλήματα που απησχόλουν την πόλη ή και το βασίλειό τους.
• Ο Έλλην είναι φύσει δημοκρατικός (τα δημοκρατικά πολιτεύματα βαθμιαία εγκαθιδρύονται σ’ ολόκληρο την υδρόγειο, σ’ όλα τα κράτη της υφηλίου, ανεξαρτήτου θρησκείας).
Ακολούθως θα παραγάγουμε την γνωμονική ακολουθία του λεξαρίθμου 123 με βάση την φυσική γνωμονική ακολουθία (1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, …, και την βοήθεια του μαθηματικού αλγορίθμου της θεωρίας [βλέπε: Η Γλώσσα των Γλώσσών = Η Λεξαριθμική Θεωρία, «Ο μαθηματικός αλγόριθμος παραγωγής της γνωμονικής ακολουθίας», σελ. 126-130].
Ο λεξάριθμος έλλην (=123) - εφαρμόζοντες τον μαθηματικόν αλγόριθμο - παράγει την κάτωθι γνωμονικήν ακολουθία:
3 4 7 11 18 29 47 76 123 199 322 521 843 1364 2558 ...
η οποία εν ρητή μορφή γίνεται:
4/3 7/4 11/7 18/11 29/18 47/29 76/47 123/76 199/123 322/199 521/322 843/521 1364/843 2558/1364 ...
Λ1 Λ2 Λ3 Λ4 Λ5 Λ6 Λ7 Λ8 Λ9 Λ10 Λ11 Λ12 Λ13 Λ14
Αυτή διαιρείται σε δύο υπακολουθίες:
Λ1 Λ3 Λ5 Λ7 Λ9 Λ11 ...
4/3 11/7 29/18 76/47 322/199 843/521 ... ⇒ αύξουσα με όριον το Φ
1364/843 521/322 123/76 47/29 18/11 7/4 ... ⇒ φθίνουσα με όριον το Φ.
Λ2 Λ4 Λ6 Λ8 Λ10 Λ12 ...
Η αντίστοιχη λεξαριθμική γνωμονική ακολουθία είναι:
3 4 7 11 18 29 47 76 123 199 322
βα άβα αάδα ήβα ήβη αηθία ελαία Αθήνη Έλλην νειόθεν δήμος
βα/αβα αάδα/άβα ήβα/αάδα ήβη/ήβα αηθία/ήβη ελαία/αηθία Αθήνη/ελαία Έλλην/Αθήνη νειόθεν/Έλλην δήμος/νειόθεν Αλέξανδρος/δήμος
322 521 843 1364 2558 ...
δήμος Αλέξανδρος δημοκρατικός φιλελεύθερος στοιχειώδης ...
Αλέξανδρος/δήμος δημοκρατικός/Αλέξανδρος φιλελεύθερος/δημοκρατικός στοιχειώδης/φιλελεύθερος ...
• Η κατά φύση ανανεωτική δύναμη του Έλληνος είναι εντυπωσιακή (άβα, ήβα, ήβη, νειόθεν).
• Η συνέπεια της εκτεθείσης οντολογικής εννοίας έλλην είναι προφανής (είρη, δημοκρατικός, δήμος, φιλελεύθερος).
• Η μυθολογική σχέση της θεάς Αθηνάς (Αθήνη) και της ελαίας αποκαλύπτεται εδώ ως ιστορικόν γεγονός εν τώ παρελθόντι.
• Η ελληνικότης του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναδύεται κατά φυσικό τρόπο (η έννοια ελληνικότης πρώτον αναφέρεται στην έννοια Αλέξανδρος, μετά στον πρώτον άνδρα Αλέξανδρον και εν συνεχεία σε κάθε Αλέξανδρον, κ.α.
• Το όνομα είρη είναι ομηρικό (1300 π.Χ, κατ’ ελάχιστον), ενώ το όνομα δήμος ενεφανίσθη εν τη δομή της ελληνικής γλώσσης 800 χρόνια αργότερα (500 π.Χ.), με τρόπον ώστε αυτό ( το δήμος) να ενταχθεί στην γνωμονική ακολουθία του λεξαρίθμου 123 (Έλλην), ίνα εξασφαλισθεί η συνέχεια της πρώτης εννοίας (είρη), ίνα διατηρηθεί εν ισχύει ο νόμος της ομοιότητος (γνωμονική ακολουθία).
• Το όνομα στοιχειώδης εν ομοιότητι με το όνομα έλλην οδηγεί στην παραδοχή ότι ο Έλλην απετέλεσε (και αποτελεί) την αρχική βάση εκκινήσεως κατά πάσαν έννοιαν (γενετική, ανθρωπολογική, έλλογος, λογική, γλωσσική, καλλιτεχνική, επιστημονική, τεχνολογική, φιλοσοφική).
Τέλος, εφαρμόζοντες την γενική διαδικασία, λαμβάνουμε το επόμενο σχήμα:
Αντιστοίχηση της διπλής έλικος του DNA και της διπλής έλικος του λεξαρίθμου έλλην (= 123)
⇒ Οι δύο συμπληρωματικές έλικες του DNA αντιστοιχούν στις δύο συμπληρωματικές υπακολουθίες που απαρτίζουν την παράγωγο φυσική γνωμονική ακολουθία).πηγη.hellines-markatos
Έξοχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή