Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΩΡΙΩΝ[μέρος Β.]

ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΩς ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ[ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ]ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ..Συγκεκριμένα:
*Η δολοφονία του διαδόχου του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου στο Σεράγεβο, που σήμανε την έναρξη του α’ παγκόσμιου πολέμου έγινε κάτω από την επιρροή του Κρόνου και του αστέρα Αλνιτάκ, στις 28 Ιανουαρίου του 1914.
*Η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία την 1η Αυγούστου του 1914 κάτω από την επιρροή του Κρόνου και του Μπετελγκέζ.
*Κάτω από την ίδια επιρροή, στις 4 Αυγούστου του 1914, η Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία.
*Η επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ, που σήμανε την έναρξη πολέμου, στις 7 Δεκεμβρίου του 1941, έγινε κάτω από την επιρροή του Δία και του Ρίγκελ.
*Η απόβαση στη Νορμανδία έγινε στις 6 Ιουνίου του 1944 κάτω από την επιρροή του Κρόνου και του Μπετελγκέζ.
*Στις 6 Απριλίου του 1896 ξαναρχίζουν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα, κάτω από την επιρροή του Πλούτωνα με το αστέρι Ταμπίτ, και του Ποσειδώνα με το αστέρι Ρίγκελ.
*Στις 6 Αυγούστου του 1945 βομβαρδίζεται η Χιροσίμα κάτω από την επιρροή του Ουρανού και του Ρίγκελ.
*Στις 7 Ιανουαρίου του 1993, μια αναφορά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αποκαλύπτει ότι 20.000 γυναίκες στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη βιάστηκαν από Σέρβους μαχητές. Υπήρχε η επιρροή του Νότιου Δεσμού της Σελήνης και του αστέρα Μπελλατρίξ.
*Κάτω από την ίδια επιρροή, στις 22 Μαΐου του 1914, 57 γυναίκες του φεμινιστικού κινήματος που διαδήλωναν στα ανάκτορα του Μπάκινχαμ, συνελήφθησαν από την αστυνομία. Στο γεγονός αυτό συμμετείχε πλανητικά και ο Κρόνος.


Η Αστρονομία είναι η αρχαιότερη από όλες τις επιστήμες, αλλά σύμφωνα με αρχαιολογικές μαρτυρίες, το μεγαλύτερο μέρος της γνώσης των αρχαίων λαών θάφτηκε κάτω από την άμμο του χρόνου. Αυτή η χαμένη γνώση αφορά και τα θέματα που σχετίζονται με τον Όμηρο και τα έπη του, Ιλιάδα και Οδύσσεια. Ερευνητές που ασχολήθηκαν με τον Όμηρο ισχυρίζονται ότι η Ιλιάδα, εκτός του ότι είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, επί πλέον αποτελεί το πληρέστερο αστρονομικό εγχειρίδιο.
Αναφέρεται ακόμη ότι η Ιλιάδα περιέχει ένα κατάλογο από 45 αστερισμούς και εκατοντάδες αστέρια, τις παρατηρήσεις του Όμηρου για ένα γεωκεντρικό σύμπαν, τη μετάπτωση των Ισημεριών σε σχέση με την πτώση της Τροίας, εκλείψεις, μετεωρίτες, καθώς και τη χρήση των αστεριών σαν οδηγούς για ταξίδια σε θάλασσα και ξηρά.
Περίπου 800 χρόνια μετά το θάνατο του Όμηρου, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ρωμαίος συγγραφέας και επιστήμονας, ονόμασε τον Όμηρο «πατέρα και πρίγκιπα όλων των γνώσεων». Και δεν είχε άδικο. Αιώνιο συμπαντικό φαινόμενο, η Ιλιάδα, εκτυλίχθηκε στον ουρανό, και αποκάλυψε ότι οι μάχες, οι πολεμιστές, οι ήρωες, οι μονομαχίες, όλα μα όλα τα γεγονότα που περιγράφονται, αντιστοιχούν στον έναστρο ουρανό.
Σχετικά πρόσφατα, οι Αμερικανοί ερευνητές Φλόρενς και Κένεθ Γούντ, με το βιβλίο τους «Η άγνωστη Ιλιάδα του Ομήρου» μας αποκαλύπτουν μια διαφορετική ερμηνεία της Ιλιάδας, όπου τα γεγονότα διαδραματίζονται στον έναστρο ουρανό. Σύμφωνα με τις έρευνές τους ολόκληρη η Ιλιάδα παρουσιάζεται σαν μια κοσμική αλληγορία, όπου οι ήρωες, οι πολεμιστές, οι θεοί και οι γυναίκες της Τροίας αντιστοιχούν σε πλανήτες και αστέρια, ενώ τα στρατεύματα των Αχαιών και των Τρώων αντιστοιχούν στους αστερισμούς. Τα κυριότερα γεγονότα της Ιλιάδας χρησιμοποιήθηκαν για να αναφέρουν κοσμικές μεταβολές, όπως η επανεμφάνιση του Σείριου στον ελληνικό ουρανό, ή η αντικατάσταση του Πολικού Αστέρα, λόγω της μετατόπισης του άξονα της Γης. Οι αστρονομικές αυτές μεταβολές, ξεκίνησαν περίπου 8.900 χρόνια π.Χ. και κάλυψαν ένα διάστημα 6.000 ετών, πράγμα που μας κάνει να αναρωτηθούμε, πόσο παλιές είναι οι γνώσεις που περιλαμβάνονται στα έπη.
Σύμφωνα με τις έρευνες των συγγραφέων του βιβλίου, τα 26 στρατεύματα των Αχαιών και τα 19 των Τρώων, αντιστοιχούν σ' έναν αστερισμό το καθένα, με τον αρχηγό του κάθε στρατεύματος να αντιστοιχεί στο πιο λαμπερό αστέρι του αντίστοιχου αστερισμού. Οι υπόλοιποι πολεμιστές αντιστοιχούν στα λιγότερο λαμπερά αστέρια. Ο Αχιλλέας, ο κορυφαίος πολεμιστής των Ελλήνων, αντιστοιχεί, σύμφωνα με τις περιγραφές του Ομήρου, στο αστέρι Σείριο, ενώ ο στρατός του και οι Μυρμιδόνες αντιστοιχούν στα υπόλοιπα αστέρια του Μεγάλου Κυνός. Οι τραυματισμοί των ηρώων σε κάποιο σημείο του σώματος, αντιστοιχούν με τις θέσεις των άστρων στην απεικόνιση του αστερισμού στον οποίο ανήκουν.
Χαρακτηριστική είναι η μονομαχία του Αχιλλέα (αστερισμός του Μεγάλου Κυνός) και του Έκτορα (αστερισμός του Ωρίωνα). Τα γεγονότα, όπως περιγράφονται από τον Όμηρο, στη ραψωδία Χ, έχουν ως εξής: Ο Έκτορας γνωρίζει την έκβαση της μονομαχίας και στέκεται προβληματισμένος, ενώ ο Πρίαμος που παρακολουθεί από τα τείχη, βλέπει τον Αχιλλέα να πλησιάζει. Παρακινεί το γιο του να τρέξει να σωθεί. Μόλις ο Έκτορας βλέπει τον Αχιλλέα, αποφασίζει να τρέξει να σωθεί. Ο Αχιλλέας τον καταδιώκει. Ο Έκτορας αλλάζει γνώμη, καταλαβαίνοντας ότι είναι μάταιο να τρέχει και αποφασίζει να μείνει και να πολεμήσει. Στη μονομαχία ο Αχιλλέας σκοτώνει τον Έκτορα με χτύπημα στο λαιμό. Ο Ωρίων – Έκτορας κάνει πρώτος την εμφάνισή του, καθώς είναι ψηλότερα στον ουρανό από τον Αχιλλέα – Μεγάλο Κύνα. Ο Πολικός Αστέρας – Πρίαμος παρακολουθεί από τα τείχη της Τροίας- κορυφή του ουρανού. Λίγο αργότερα εμφανίζεται και ο Αχιλλέας-Μέγας Κύων, που βρίσκεται κοντά στη βάση του ορίζοντα, και στη διαδρομή του δίνει την εντύπωση ότι πλησιάζει τον Ωρίωνα. Ο Σείριος ευθυγραμμίζεται με το τριπλό αστέρι που βρίσκεται στο «λαιμό» του αστερισμού του Ωρίωνα, δίνοντας την εντύπωση ότι «χτυπάει» τον Ωρίωνα- Έκτορα στο λαιμό. Ο Ωρίων δύει, δηλαδή ο Έκτωρ σκοτώνεται και στον ουρανό απομένουν μόνο ο Αχιλλέας και ο Πρίαμος.
Σ’ αυτό, αλλά και σε άλλα επεισόδια της Ιλιάδας, βλέπουμε τον αστερισμό του γίγαντα Ωρίωνα να παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων. Ο Όμηρος μας άφησε μια κληρονομιά, της οποίας την αξία δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει απόλυτα.

Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ
ΤΗΣ ΓΚΙΖΑ
Έχει διαπιστωθεί από ερευνητές, ότι οι πυραμίδες της Γκίζα της Αιγύπτου είναι τέλεια προσανατολισμένες προς τα σημεία του ορίζοντα, και ότι η Σφίγγα κοιτάζει ακριβώς προς την Ανατολή.
Σύμφωνα με έρευνες της δεκαετίας του 1970, δύο από τα φρεάτια εξαερισμού της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα δείχνουν δυο πολύ σημαντικά αστέρια: το φρεάτιο του θαλάμου του βασιλιά δείχνει τον αστέρα Αλνιτάκ της ζώνης του Ωρίωνα, και εκείνο του θαλάμου της βασίλισσας δείχνει το αστέρι Σείριο. Αυτά δεν συμβαίνουν τη σημερινή εποχή, αλλά την εποχή που χτίστηκε η πυραμίδα, δηλαδή γύρω στο 2.500 π.Χ. όπως πιστεύεται. Σύμφωνα με την Αιγυπτιακή μυθολογία, ο αστερισμός του Ωρίωνα συμβόλιζε το θεό Όσιρη και ο Σείριος τη θεά Ίσιδα. Ο Όσιρις και η Ίσις αποτελούσαν το πρώτο ζευγάρι που βασίλεψε στην Αίγυπτο, το οποίο αργότερα θεοποιήθηκε.
Σύμφωνα με έρευνες των Μποβάλ, Γκίλμπερτ και Χανκόκ υπάρχει και κάποια άλλη σχέση ανάμεσα στις πυραμίδες και στον αστερισμό του Ωρίωνα, συγκεκριμένα με τα αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα: κάθε μια από τις πυραμίδες, ανάλογα με το μέγεθός της αντιστοιχεί σ' ένα από τα τρία αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα, ανάλογα με τη λαμπρότητα τού καθενός. Υπάρχει όμως και μια ολόκληρη σειρά από αντιστοιχίες ανάμεσα στους γήινους και τους ουράνιους σχηματισμούς. Το σχήμα του Νείλου, στην περιοχή των πυραμίδων, μοιάζει πάρα πολύ με τον Γαλαξία στην περιοχή της ζώνης του Ωρίωνα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ονόμαζαν το Γαλαξία «Νείλο ποταμό». Ο προσανατολισμός των τριών πυραμίδων, ως προς το Νείλο, είναι ίδιος με τον προσανατολισμό των τριών αστεριών της ζώνης του Ωρίωνα ως προς το Γαλαξία. Η γωνία της ευθείας των πυραμίδων με το γήινο μεσημβρινό είναι 45 μοίρες, και κάτι τέτοιο ισχύει με τα αστέρια της ζώνης που σχηματίζουν γωνία 45 μοιρών με τον ουράνιο μεσημβρινό. Αυτή η σχέση, σήμερα δεν είναι ακριβής, οι μετρήσεις όμως έδειξαν ότι αυτή η ακρίβεια στις μοίρες της γωνίας υπήρχε 10.500 χρόνια π.Χ. !!!
Αλλά και η Σφίγγα, που ταυτίζεται με τον αστερισμό του Λέοντα, τον κοιτάζει κατά την ανατολή του ήλιου στην εαρινή ισημερία του 10.500 π.Χ. Συμβαίνει όμως και κάτι ακόμα. Ακριβώς τη στιγμή της ανατολής, ο αστέρας Αλνιτάκ της ζώνης του Ωρίωνα, περνάει από τον ουράνιο μεσημβρινό και τα τρία αστέρια σχηματίζουν με αυτόν γωνία 45 μοιρών, έτσι όπως κάνουν και οι τρεις πυραμίδες με το γήινο μεσημβρινό. Έχουμε μια απόλυτη σχέση των ουρανίων σωμάτων με τους γήινους σχηματισμούς. Γιατί όμως όλα αυτά συμβαίνουν το 10.500 π.Χ.;
Το θέμα είναι ανεξάντλητο, όπως ανεξάντλητες είναι και οι έρευνες. Φαίνεται ότι οι γνώσεις που διαθέτουμε σήμερα είναι ελλιπείς σε σχέση με τις γνώσεις που είχαν οι αρχαίοι λαοί, και μάλιστα σε εποχές πολύ παλιότερες από ότι νομίζουμε. Ένα είναι όμως σίγουρο. Ότι οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν πολύ καλά τις αντιστοιχίες και επιρροές των ουράνιων σωμάτων με τις γήινες διαδικασίες, πράγμα που η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα, όχι μόνο αγνοεί, αλλά και συνήθως χλευάζει.



ΠΗΓΗ - oroskopio.GR