36 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..Ε ΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΙΔΩΝ..ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ-ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

1974 σαν σήμερα 36 χρόνια μετά...ένα πραξικόπημα και μια εισβολή..






Δεν μπορούσα να κοιμηθώ χτες το βράδυ.

Δεν ήταν η ζέστη.. τα κουνούπια..

Ούτε ο πρωινός σεισμός..





Ήταν όλες εκείνες οι αναμνήσεις..

Εκείνο το τελευταίο βράδυ που άλλαξε για πάντα τη ζωή μου.

Είναι τόσο παράξενο.. τόσο αδιανόητο..





Κοιμήθηκα ένα βράδυ.. όπως όλα τα άλλα..

Αγκαλιά με μια κούκλα..

Ένα καλοκαίρι σχολικών διακοπών ..


Ξύπνησα ένα πρωί ...έτοιμη να περπατήσω τον δρόμο της προσφυγιάς

Που κανείς μας δεν ήξερε τότε..





Σαν σήμερα το 1974 πανηγύριζε η Χούντα στην Αθήνα και Κύπρο ...

Μα ούτε αυτοί καλά καλά μπορούσαν να φανταστούν το αύριο ...





Σήμερα ...τι κάνουμε άραγε σήμερα..



8.30 πμ. το 1974



Η Θεία μου σκούπιζε την αυλή.

Είδε γύρω γύρω στο δρόμο πολλούς στρατιώτες κατάχαμα να σέρνονται..





Σκύβει από πάνω τους και τους λέει με όλο το ύφος της άγνοιας..





Τι έγινε παιδιά. .ασκήσεις πρωί πρωί..

Να σας φτιάξω καφεδάκι????





Τράβα μέσα κυρά μου και κλείσε τα παράθυρα μην φας καμιά αδέσποτη..

Της φώναξε ο έλληνας αξιωματικός.





Η θεία μου μπήκε μέσα.. έκλεισε τα παράθυρα..

Αλλά μάλλον για να μην μπει η ζέστη.. και όχι οι αδέσποτες ...

Τον πέρασε για ένα τρελό αξιωματικό.. που ταλαιπωρούσε τα καημένα τα

Νεοσύλλεκτα στρατιωτάκια..





8.30 πμ το 2010





Οδηγώ νυσταγμένη για το γραφείο μου.

Οι σειρήνες ηχούν διαπεραστικές ...

Είναι η ώρα ...η ώρα της ανάμνησης..





Οι λιγοστοί διαβάτες δεν ανησυχούν ...

Ίσως μια δύο φιλιππινέζες που δεν ξέρουν τι έγινε..

Βλέπετε το 1974 δεν είχαμε Φιλιππινέζους στη Κύπρο.





Το μόνο που σκέφτομαι είναι τους Γονείς και τη Γιαγιά μου..

Φύγανε τόσο πρόωρα από το μαράζι της προσφυγιάς..

Ποιος θα πληρώσει για τον χαμό τους..





Για το πιάνο μου στο σπίτι που τώρα το χαίρεται μια τουρκάλα..





Νοιάζεται άραγε κανείς πια..





15 Ιουλίου 1974





Εγώ ετοίμαζα μια ζωγραφιά. .μια ατελείωτη ζωγραφιά.





http://yellow2000rose.pblogs.gr/2007/07/h-zwgrafia-moy-15-ioylioy-1974.html



(Διαβάστε τη περυσινή εγγραφή μου.)





Οι γονείς μου φοβόντουσαν ...

Η Τουρκάλα περίμενε ...







15 Ιουλίου 2010







Η κόρη μου ετοιμάζεται για ψώνια στην αγορά με τις φίλες της..

Οι γονείς μου μας κοιτούν δακρυσμένοι από ψηλά..

Η Τουρκάλα μεγαλώνει τα παιδιά της με τα δικά μου παιγνίδια..





Αυτή είναι η πραγματικότητα 36χρόνια μετά ...

Και ίσως ποτέ κανείς δεν βρει τη ζωγραφιά..



ΡΟΔΟΥΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ[http://yellow2000rose.pblogs.gr]