Σάββατο, 26 Ιουνίου 2010ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ

http://symvolismoi.blogspot.com/2010/06/2010.html

Εισερχόμενοι στην περίοδο των εκλείψεων του καλοκαιριού νιώθουμε τις εντάσεις να αυξάνονται και τους τόνους να ανεβαίνουν.
Η πρώτη μερική έκλειψη σελήνης γίνεται σήμερα στον Αιγόκερω ( 26-6-2010) και η επόμενη μετά από λίγες μέρες, ολική Ηλίου στον Καρκίνο.
Όσο πλησιάζουν οι μέρες των εκλείψεων νιώθουμε το αίσθημα ασφάλειας μας να κλονίζεται. Το οικοδόμημα που είχαμε κτίσει με πολύ προσοχή όλα αυτα τα χρόνια και αποτελούσε ένα σύνολο κοινωνικής εικόνας, επαγγελματικής καταξίωσης και κοινωνικής μέριμνας νιώθουμε να τραντάζεται και ίσως να καταρρέει.
Το αίσθημα της ασφάλειας που νιώθαμε έχει εκλείψει και νιώθουμε πια να μας τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια, σε οτιδήποτε υλικό με κόπο είχαμε επιτύχει να εξασφαλίσουμε.
Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα επαγγελματικό κοινωνικό αδιέξοδο, χωρίς να βλέπουν κανένα φως στον ορίζοντα για το μέλλον. Οι καταθλίψεις αυξάνονται και βαθαίνουν τα ψυχικά προβλήματα.
Ακόμα κι αυτοί που είχαν αναπτύξει κάποια πνευματικότητα νιώθουν ότι δεν επαρκεί για τους στηρίξει.
Είναι ώρα να αποφασίσουμε με ποιόν θα πάμε.
Μέχρι τώρα για πολλά χρόνια είχαμε το ένα πόδι στο ένα στρατόπεδο και το άλλο πόδι στο άλλο.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να αποφασίσουμε σε ποιο στρατόπεδο ανήκουμε. Και προφανώς το στρατόπεδο της υλιστικής θεώρησης είχε μέχρι τώρα τα περισσότερα μέλη. Εκείνοι όμως που είχαν το κάθε πόδι σε διαφορετικό στρατόπεδο δεν γίνεται να συνεχίσουν έτσι. Χρειάζεται να αποφασίσουν που ανήκουν, και φυσικά να επωμιστούν και τις ανάλογες ευθύνες.
Από την μια είναι η πνευματικότητα και η αναγνώριση της Πηγής της δημιουργίας σαν την Ύψιστη Αρχή.
Από την άλλη είναι ο υλισμός που φέρει και το σύγχρονο όνομα τεχνοκρατία, που αναγνωρίζει σαν κινητήρια δύναμη των πάντων την δύναμη του ανθρώπου και της επιστήμης.
Μέχρι τώρα επικρατούσε ένα κράμα και των δύο όπου τίποτα από τα δύο δεν λειτουργούσε αυθεντικά.
Έτσι η αρετή ήταν κάτι σχεδόν άγνωστο και στην καλύτερη περίπτωση ήταν αντικείμενο λοιδορίας από τους περισσότερους.
Τώρα όμως τα στρατόπεδα διαχωρίζονται σαφώς.
Γι αυτό οι πιέσεις είναι πολύ μεγάλες και τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι ακραία.
Στις 11 Ιουλίου γίνεται ολική έκλειψη Ηλίου τον Καρκίνο.
Οι ψυχολογικές πιέσεις που θα φέρει το αίσθημα ανασφάλειας που έχει κατακλύσει την κοινωνία, θα προκαλέσουν σημαντικές ρίξεις μέσα στις οικογένειες.
Και αυτό διότι ο σύγχρονος άνθρωπος στερούμενος κάθε αληθινής πνευματικότητας, αποδίδει την ευθύνη των δικών του ψυχικών συγκρούσεων στους άλλους.
Στην καλύτερη περίπτωση μπορούμε να στραφούμε στην οικογένεια σαν κοιτίδα προστασίας αφού το κράτος μας πρόδωσε.
Όμως οι περισσότεροι στρεφόμενοι στην οικογένεια για αναζήτηση ελπίδας τι θα αντικρίσουν ;
Λόγω της έλλειψης αξιών και αρετής, αυτό που θα αντικρίσουν θα είναι μάλλον απογοητευτικό.
Έτσι οι άνθρωποι θα νιώσουν πραγματικά μόνοι και προδομένοι.
Ίσως ακόμα αρκετοί να διατηρήσουν κάποια ψευδαίσθηση αλλά όχι για πολύ.
Γιατί συμβαίνει αυτό ;
Ήρθε η ώρα της ουράνιας οικογένειας.
Τι είναι η ουράνια οικογένεια ;
Αυτό κανονικά είναι κάτι που θα έπρεπε να το έχουμε διδαχτεί από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και τώρα να είναι μόνιμο βίωμα μας.
Η πνευματική μας προέλευση είναι η μόνη πραγματική μας οικογένεια.
Από κει και πέρα ο γάμος του πνευματικού με το υλικό πεδίο της Γης έχει σαν αποτέλεσμα την γέννηση των ανθρώπων.
Το υλικό γήινο πεδίο είναι φθαρτό και άρα έχει αρχή και τέλος.
Το πνευματικό πεδίο όμως είναι η μόνιμη κατοικία μας, η μόνιμη πραγματικότητα μας και η μόνιμη οικογένεια μας.
Είναι η μάνα και ο πατέρας μας για πάντα.
Είναι η αληθινή και αιώνια φύση μας.
Εάν λοιπόν νιώθετε απόγνωση και οι γήινες προσδοκίες σας βλέπετε να σας προδίδουν η μία μετά την άλλη, είναι διότι ήρθε η ώρα να εστιαστείτε στην πραγματική σας φύση και προέλευση.
Και αν η εργασία σας νιώθετε να σας προδίδει παρά το ότι την υπηρετήσατε τόσα χρόνια πιστά πάλι ο λόγο είναι ο ίδιος. Να εργαστείτε πλέον με την ίδια αφοσίωση και συνέπεια για την επικράτηση του πνεύματος της αρετής μέσα σας και στον κόσμο.
Όλα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν είναι απόδειξη ότι η ύλη μας προδίδει και μας εγκαταλείπει.
Η ενέργεια χρειάζεται να μετασχηματιστεί σε περισσότερη πνευματικότητα.
Τα γεγονότα του Ιουλίου αλλά και του Αυγούστου, θα το επιβεβαιώσουν.


Στις μέρες μας πολλοί και πολλές μιλάνε για συλλογικότητα, και παροτρύνουν σε συλλογική δράση.
Δεν υπάρχει περίπτωση να αναπτυχθεί η συλλογικότητα χωρίς να αναπτυχθεί πρώτα η αρετή.
Χωρίς άσκηση στην αρετή κάθε προσπάθεια για συλλογικότητα καταλήγει σε χίπικο πανηγύρι.
Αναλογιστείτε λίγο τι αξία μπορεί να έχει η συλλογικότητα σε μια κοινωνία όπου η ζωή έχει νόημα μόνο για τους όμορφους, νέους, ερωτικά ελκυστικούς, και σωματικά δυνατούς;
Περίπου τα ίδια πρέσβευε και ο Χιτλερ μόνο που εκείνος είχε το θάρρος να τα εκφράζει ανοιχτά χωρίς περιστροφές.
Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από όμορφα λόγια.
Η αδελφική αγάπη που προτάσσει η εποχή του Υδροχόου δεν υπάρχει ακόμα σαν αξία.
Τώρα, ακόμα και ανάμεσα στους πιο “ψαγμένους”, προτεραιότητα έχουν ακόμα άλλα πράγματα, κατάλοιπα του δυτικού πολιτισμού και των αξιών του, όπως η προβολή του “εγώ μέσα από το προσωπικό έργο, και μέσα από τις υπερβολές στην σεξουαλικότητα, η την κοινωνική καταξίωση.
Όταν φυτευτεί ο σπόρος της αδελφικής αγάπης και βλαστήσει θα μπορούμε να μιλάμε για μια υγιή συλλογικότητα, και την αρχή μιας υγιούς κοινωνίας

ARLINAhttp://symvolismoi.blogspot.com/2010/06/2010.html
Αναρτήθηκε από Φωτεινή στις 1:47 μ.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ;;;;;
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ;;;;;;
Απο τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη
και τους εξαιρετικους ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΛΗΜΝΟΥ


==========================================================


Κατάλαβες τώρα γιατί έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Γιατί επί Σημίτη κάθε λέξη που άρχιζε από -εθν… και -ελλ… ‘εγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε από τον “εκσυγχρονισμό”.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή; Σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανοίκει στους τραπεζίτες και τ’ αφεντικά τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.

Κατάλαβες τώρα γιατί τους αγαπάνε τους “μη νόμιμους μετανάστες” τόσο πολύ οι εκλεγμένοι αλήτες μας; Για να κάνουν με τη δυστυχία τους κι εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμησαν σε “εκπαίδευση”; Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3.60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτυ του Χριστοφοράκου.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες; Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δώσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο; Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για …επενδύσεις.

Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας πλούτο με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την “ελεύθερη αγορά”; Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα της γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους …κανόνες διατροφής.

Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου; Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στην κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;

Κατάλαβες τώρα τι σημαίνουν για ‘κείνους “επενδύσεις”; Με δημόσιο χρήμα, σε δημόσιο χώρο, με κρατικές επιδοτήσεις φτιάχνουν έργα που σε βάζουν να τα πληρώνεις για τρεις ζωές σ΄αυτούς που το παίζουν εργολάβοι. Τους έφτιαξες καινούριο αεροδρόμιο ενώ είχες, τους χάρισες και τον εθνικό σου αερομεταφορέα επειδή ήταν “μορφονιοί” και ‘ξέραν καλύτερα να στήνουν σιδεριές και να στρώνουν άσφαλτο από τη ΜΟΜΑ.

Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι; Θέλεις 20ευρώ για να πας από Αθήνα – Θεσσαλονίκη χρησιμοποιόντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε “όμορφο’ που παριστάνει τον εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεόρασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων “τίποτα” με ειδικότητα στον αέρα.

Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος; Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κοματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόποιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις “άγιες οικογένειες” του τόπου. Δεν θα βρείτε κανέναν από τους έλληνες λαμπρούς διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ’ έξω δεν πατάνε μη λερωθούν.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ’ αυτά; Δεν θέλουν άλλους Έλληνες. Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη. Καθιστούν αδύνατη ακόμα και την αναπαραγωγή. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και ο ξέρουν.

Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ. Θυμηθήτε το, κάνουν γενοκτονία και το ξέρουν.

http://radar-gr.blogspot.com/2010/06/blog-post_3669.html
Αναρτήθηκε από Φωτεινή στις 1:41 μ.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Πέμπτη, 24 Ιουνίου 2010

===============================================
ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ;;;;

Όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί θεωρώντας την αγάπη ως την πεμπτουσία της ζωής και το «κλειδί της επιτυχίας» στις σχέσεις μας. Πιστεύουμε ότι είναι η πηγή της ευτυχίας και αναλώνουμε την ζωή μας στην δημιουργία των προϋποθέσεων που θα καταστήσουν δυνατή την μόνιμη εδραίωσή της στη ζωή και στις σχέσεις μας...

Επιθυμούμε μια άνευ όρων αγάπη, δηλαδή την αγάπη που οι άλλοι μας προσφέρουν γι’ αυτό που είμαστε, κι όχι γι’ αυτό που κάνουμε, ή δεν κάνουμε.

Οι περισσότεροι από μας, στην προσπάθειά μας να εξιδανικεύσουμε τους γονείς μας και τους σημαντικούς μας ανθρώπους της παιδικής μας ηλικίας, εντάσσουμε την φροντίδα που πήραμε από εκείνους σ’ αυτήν την άνευ όρων αγάπη που τόσο πολύ ανάγκη την είχαμε και την έχουμε.

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν ζήσει έστω και λίγα λεπτά αυθεντικής αγάπης σε όλη τους τη ζωή! Οι περισσότεροι, με θλίψη και απογοήτευση συνηδητοποιούμε, σε κάποιο μεταγενέστερο στάδιο της ενηλικίωσής μας, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της αγάπης που βιώσαμε μέσα στις σημαντικές μας σχέσεις κάθε άλλο παρά χωρίς όρους ήταν. Ότι οι γονείς, οι σύντροφοι, οι φίλοι μας μας αγαπούσαν –και μας αγαπάνε- επειδή μας θεωρούνε συνέχειά τους στο μέλλον, έξυπνους, όμορφους, αποτελεσματικούς, δοτικούς, σώφρονες, τρυφερούς, επειδή δεν λέμε εύκολα «όχι» στις ανάγκες των άλλων, επειδή έχουμε καλό χιούμορ, κ.ο.κ.

Αν βέβαια στραφούμε για λίγο με ειλικρινή διάθεση στον εαυτό μας, θα διαπιστώσουμε ότι οι όροι που και μεις οι ίδιοι θέτουμε σε εκείνους που αγαπάμε είναι αδυσώπητα άκαμπτοι και αυστηροί! Είμασταν πολύ μικρά παιδιά όταν εμποτιστήκαμε σ’αυτήν την γεμάτους όρους αγάπη, και δυσκολευόμαστε πολύ να την ξε-μάθουμε τώρα που γίναμε μεγάλοι.

Οι όροι που –με επίγνωση, ή ανεπίγνωστά μας- βάζουμε στα πρόσωπα με τα οποία εμπλεκόμαστε, γίνονται βάρη, επιβαρύνουν τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Όταν επιλέγουμε να αποσύρουμε κάποιους απ’ αυτούς τους όρους ανακαλύπτουμε την ευρύτητα των συναισθημάτων μας και την ικανοποίηση που μπορούμε να αντλήσουμε μέσα απ’ αυτά.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που εμείς οι ίδιοι θέτουμε στην ανάγκη μας για άνευ όρων αγάπη είναι ο φόβος μας ότι αυτό το ωραίο συναίσθημα που δώσαμε δεν θα επιστραφεί ποτέ. Εκείνο όμως που δεν συνειδητοποιούμε, μέσα απ’αυτήν μας την υπόθεση, είναι ότι η συναισθηματική αίσθηση που αναζητάμε δεν βρίσκεται σ’ αυτό που θα πάρουμε, αλλά σ’ αυτό που εμείς προσφέρουμε.

Εάν υπολογίσουμε «λογιστικά» την αγάπη που δεχόμαστε –ή που θα έπρεπε να είχαμε δεχτεί- δεν θα νιώσουμε ποτέ ότι μας αγάπησαν και ότι μας αγαπούν. Αντίθετα, θα έχουμε συνεχώς την αίσθηση ότι μας χρωστάνε, όχι τόσο επειδή πράγματι μας χρωστάει κάποιος, αλλά επειδή η ίδια η πράξη του υπολογισμού δεν είναι καθαυτή μια πράξη αγάπης. Με άλλα λόγια, η αίσθηση ότι δεν μας αγαπούν δεν προκύπτει απ’ το γεγονός ότι δεν δεχόμαστε αγάπη. Είναι επειδή, εξαιτίας του φόβου μας, μπλοκάρουμε την δική μας ανάγκη να δώσουμε αγάπη.

Όταν είστε σε διαμάχη με κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, έχετε την εντύπωση ότι νιώθετε απογοητευμένοι για κάτι που εκείνος/ εκείνη σας έκανε, ή δεν σας έκανε. Στην πραγματικότητα όμως νιώθετε θλίψη και απογοήτευση επειδή, από φόβο ότι θα υπερβείτε τον εγωκεντρικό σας εαυτό –και έτσι, ίσως και να τον χάσετε!- έχετε αποσύρει την αγάπη σας από το πρόσωπο που αγαπάτε.

Εάν αποφασίσετε –γιατί περί προσωπικής απόφασης πρόκειται!- να απλώσετε τα χέρια σας και, χωρίς ιδιαίτερο εσωτερικό διάλογο και σκέψη, αγκαλιάσετε την μητέρα σας, τον φίλο σας, τον αδερφό σας, μολονότι δεν είναι –ούτε ενδεχομένως θα γίνουν ποτέ- όπως θα θέλατε να είναι, θα αρχίσετε να βλέπετε μαγάλες αλλαγές στη ζωή σας. Θα δείτε να ελευθερώνονται δυνάμεις, μέσα και έξω από σας. Μα, πάνω απ’ όλα, θα δείτε τις καρδιές σας να μαλακώνουν και να γεμίζουν γαλήνη...


Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης