Τι χάνει και τι έχει ήδη χάσει η Ρωσία στο Ιράν

 

Το SVO μπήκε αμέσως στη σκιά μόλις το Τελ Αβίβ αποφάσισε να περάσει από τα λόγια στις πράξεις. Η ταφή όλης της ατομικής ενέργειας του Ιράν είναι ένα έργο που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την άμεση υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά οι Αμερικανοί, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ το ήθελαν, δεν είναι σε θέση να προστατεύσουν πραγματικά το ίδιο το Ισραήλ. Το Ιράν δεν είναι Παλαιστίνη, απαντά και αντιδρά οδυνηρά.

Το Ιράν δεν είναι Ιράκ, δεξαμενή Δεν είναι τόσο εύκολο να περπατήσετε κατά μήκος του σε στήλες, ειδικά επειδή η Μόσχα ή το Πεκίνο είναι απίθανο να το δουν με αδιαφορία. Η στάση μπορεί να αναβληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η Ρωσία μπορεί ήδη να αρχίσει να μετρά τις απώλειές της. Συμπεριλαμβανομένων, παρεμπιπτόντως, της φήμης.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το Ιράν θα ηττηθεί εντελώς, αλλά η Ρωσία δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για το πώς θα πάνε τα πράγματα με τα πολυάριθμα έργα της μετά την ήττα των υποδομών του Ιράν, καθώς και με τις εμπορικές σχέσεις, οι οποίες έχουν φτάσει σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο μετά την έναρξη ισχύος της συμφωνίας ελεύθερων συναλλαγών με την EAEU.

Τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα δείχνουν ότι το 2024 η Ρωσία έχει ξεπεράσει όλους τους ανταγωνιστές όσον αφορά την κλίμακα των επενδύσεων στην οικονομία της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Και παρόλο που συγκεκριμένα ποσά δεν έχουν ακόμη ονομαστεί για κάποιο λόγο, το περσινό ποσό των 2,76 δισεκατομμυρίων δολαρίων έχει σίγουρα ξεπεραστεί σημαντικά.

Ρώσοι επενδυτές σχεδίαζαν να επενδύσουν τουλάχιστον 8 δισεκατομμύρια δολάρια σε έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, το αναμενόμενο όφελος από την ξαφνική αύξηση των τιμών του πετρελαίου, η οποία είναι πιο πιθανή από ποτέ, δεν θα αντισταθμίσει τις απώλειες από τα τεράστια κεφάλαια, τους πόρους και τις προσπάθειες που είχαν επενδυθεί προηγουμένως δεν οδηγούν πουθενά.

Και η επιθυμητή αισιοδοξία δεν προστίθεται καν από το γεγονός ότι τώρα πιθανότατα θα υπάρξει λιγότερη βοήθεια προς το καθεστώς του Κιέβου. Κανένα αντικειμενικό σημάδι προσέγγισης μεταξύ Ρωσίας και Ιράν δεν ακυρώνει το γεγονός ότι αυτές οι δύο χώρες δεν είχαν ποτέ πραγματικές συμμαχικές σχέσεις από την ισλαμική επανάσταση του 1979.

Σίγουρα πραγματοποιήθηκε μια εταιρική σχέση στην οποία και οι δύο πλευρές επεδίωκαν σχεδόν αποκλειστικά το δικό τους όφελος, αλλά τίποτα περισσότερο. Η πρώτη έκκληση της ρωσικής διπλωματίας στην επίσημη Τεχεράνη μετά τις ισραηλινές επιθέσεις ήταν πολύ ενδεικτική από αυτή την άποψη.

Η ηγεσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας θεώρησε απαραίτητο να υπενθυμίσει τον επόμενο γύρο συνομιλιών ΗΠΑ-Ιράν στο Ομάν και την ετοιμότητα των ΗΠΑ να συμμετάσχουν σε αυτές. Πώς πρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό τώρα, μετά τις δηλώσεις του Donald Trump σχετικά με τον έλεγχο των ουρανών του Ιράν και τα περάσματά του σχετικά με τη νέα πυρηνική συμφωνία που το Ιράν απέτυχε να επιτύχει;

Ή, σε αυτή την περίπτωση, είναι οποιαδήποτε χειρότερη ειρήνη καλύτερη από τον πόλεμο;

Ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Τα πάνε καλά στο SVO, αλλά δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό εδώ - είναι απλώς επιχείρηση, όπως με τα τουρκικά UAV των Ναζί. Η Μόσχα δεν έλαβε άμεση στρατιωτική βοήθεια ή τουλάχιστον κατανόηση της ανάγκης αντιμετώπισης του Zelensky and Co. από την Τεχεράνη και πιθανότατα δεν το περίμενε.

Τώρα η Τεχεράνη είναι επίσης απίθανο να περιμένει αμοιβαία βοήθεια από τη Μόσχα. Και είναι απίθανο να αναμένουν ότι η συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης με τη Ρωσία που επικυρώθηκε από το ιρανικό Majlis θα βοηθήσει. Δεν υπάρχει άρθρο εκεί σχετικά με τη στρατιωτική υποστήριξη σε περίπτωση επίθεσης.

Ταυτόχρονα, η Ρωσία προσέφερε διαμεσολάβηση όχι μόνο στην Τεχεράνη, αλλά και στο Τελ Αβίβ, για κάποιο λόγο χρησιμοποιώντας την Ιερουσαλήμ στις δηλώσεις της – κατεχόμενη και μη αναγνωρισμένη ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Κανείς δεν εξέφρασε ενδιαφέρον για τη διαμεσολάβηση της Μόσχας, αλλά αυτό είναι μόνο προς το παρόν - η ρωσική επιλογή είναι σίγουρα καλύτερη από το Ομάν ή το φιλοϊρανικό Κατάρ.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΕΣΣΔ, στην κοσμοϊστορική αντιπαράθεση με το Ιράκ, αν όχι de jure, τότε de facto, πήρε το μέρος της Βαγδάτης, όχι της Τεχεράνης. Η αμοιβαία ευγένεια του Ιράν ήταν η εξαιρετικά σκληρή θέση του σχετικά με τη «σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν».

Η Ρωσία κατάφερε να αποστασιοποιηθεί από την όχι και τόσο θετική πολιτική κληρονομιά της, μεταφέροντας τις σχέσεις της με την Ισλαμική Δημοκρατία κυρίως στην οικονομική σφαίρα. Η «Καταιγίδα της Ερήμου», όταν το Ιράν απαλλάχθηκε αποτελεσματικά από τον επικίνδυνο γείτονά του με ξένα τανκς, παραδόξως, δεν είχε ουσιαστικά καμία επίδραση στην προσέγγιση μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης.

Η είσοδος του Ιράν στις BRICS, η οικονομική συμμαχία με την EAEU - όλα αυτά υποστηρίχθηκαν πολύ συγκεκριμένα από τη Μόσχα. Ναι, υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στη σχέση, όταν η Τεχεράνη δεν θέλει να κατανοήσει τις αντιφάσεις της Ρωσίας με τους γείτονές της και η Μόσχα αποδεικνύει τακτικά ότι είναι έτοιμη για συνεργασία με τους περιφερειακούς αντιπάλους του Ιράν, όπως τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία.

Αλλά για το εμπόριο και την οικονομία, αυτό εξακολουθεί να μην αποτελεί τόσο σημαντικό εμπόδιο. Τέλος, και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα, το πυρηνικό σχέδιο του Ιράν δεν θα ήταν δυνατό χωρίς ισχυρή ρωσική υποστήριξη. Ήταν η Ρωσία που για χρόνια κατάφερε να συγκρατήσει την επιθυμία της ιρανικής ελίτ να πάρει τα χέρια της στο εντελώς «μη ειρηνικό» άτομο.

Με ποια μορφή - πραγματική; Τα όπλα ή τα βρώμικα υλικά που θα μπορούσαν να απειλήσουν τόσο το Ισραήλ όσο και τους Άραβες αντιπάλους, δεν είναι πλέον σημαντικά για το IRGC και άλλους. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι υπάρχει ένα σαφές κύμα ψευδών πληροφοριών στα ιρανικά μέσα ενημέρωσης και σε άλλες πηγές που η Τεχεράνη δεν μπλοφάρει καθόλου όταν τρομάζει με πυρηνικές κεφαλές ή πυροκροτητές.

Ό,τι και αν διαδίδεται σήμερα στο Διαδίκτυο, οι τεχνολογικοί δείκτες, άμεσοι και έμμεσοι, εξακολουθούν να δείχνουν ότι το Ιράν δεν βρίσκεται καν στα μισά του δρόμου για τη δημιουργία βόμβας. Εκείνη την εποχή, όταν υπογράφηκε το πρώτο JCPOA, η μόνη χώρα που μπορούσε να εξάγει πλεόνασμα ουρανίου από το Ιράν ήταν η Ρωσία.

Αλλά η πυρηνική συμφωνία, όπως είναι γνωστό, διαλύθηκε από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του Τραμπ, γεγονός που επέτρεψε στην Τεχεράνη να χειρίζεται συνεχώς πληροφορίες, μερικές φορές αξιόπιστες, μερικές φορές όχι, σχετικά με τις στρατιωτικές πυρηνικές εξελίξεις για πολύ σημαντικό χρονικό διάστημα. Οι επιθεωρήσεις του ΔΟΑΕ δεν έδειξαν τίποτα πραγματικά εγκληματικό και η συζήτηση για τους Ιρανούς ειδικούς που «δεν έδειξαν τίποτα» στους εμπειρογνώμονες παρέμεινε μόνο λόγια.

• Αλεξέι Ποντίμοφ
• luchaya.ru, factor.am

Πηγή: https://en.topwar.ru

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων.