Η 11η Σεπτεμβρίου της ηλεκτρονικής τεχνολογίας;

 Θέμης Τζήμας

Τα γεγονότα στον Λίβανο, με τις εκρήξεις των βομβητών που φέρεται να προκάλεσε το Ισραήλ αποτελούν ένα σημείο καμπής για διαφορετικούς λόγους.

Πρώτον πρόκειται για μια εντυπωσιακή από πλευράς αποτελεσματικότητας, επιχείρηση των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, οι οποίες αποπειρώνται να ξεπλύνουν τη ντροπή της 7ης Οκτωβρίου. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν θα είναι εύκολο ενώ επιπλέον η 7η Οκτωβρίου ήταν στοχευμένη ώστε να πλήξει κατά το δυνατόν λιγότερους αμάχους σε αντίθεση με την επίθεση του Ισραήλ. Και πάλι ωστόσο τα γεγονότα στο Λίβανο είναι εντυπωσιακά.

Δεν γνωρίζουμε ακόμα το ακριβές μέγεθος του πλήγματος στη Χεζμπολάχ ωστόσο φαίνεται ότιείναι σημαντικό. Ο τρόπος και ο χρόνος απάντησης της Χεζμπολάχ θα δείξει πόσο σοβαρό είναι το πλήγμα που δέχτηκε. Ταυτοχρόνως, το Ισραήλ έπληξε για ακόμα μια φορά διπλωμάτη και μάλιστα πρεσβευτή του Ιράν. Το Ισραήλ «ειδικεύεται» σε εντυπωσιακά πλήγματα βεβαίως, είτε με την αεροπορία του, είτε με δηλητήρια ή ηλεκτρονικούς ιούς (βλ. Stuxnet). Η ικανότητά του όμως να γεφυρώσει τον κυβερνοκόσμο με τον φυσικό κόσμο ως προς καταστροφικές συνέπειες του πρώτου επί του δευτέρου είναι πέρα από μοναδική μέχρι σήμερα, απολύτως τρομακτική ως προς τον δρόμο που ανοίγει και τον οποίο θα υποστεί τελικώς και το ίδιο το Ισραήλ.

Δεύτερον, το Ισραήλ άνοιξε έναν δρόμο τον οποίο σε βάθος χρόνου θα το υποστεί και το ίδιο. Η μετατροπή βομβητών και κινητών σε νάρκες κατά προσωπικού, με ή χωρίς την προσθήκη εκρηκτικών σε συσκευές θα αποτελέσει ένα ακόμα σημείο-τομή στο άκρως επικίνδυνο θόλωμα των ορίων μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής τεχνολογίας. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι 30 χρόνια πριν, η πυραυλική τεχνολογία ήταν πανάκριβη, δύσκολα αποκτήσιμη και εν πολλοίς το προνόμιο των ΗΠΑ και των στενών συμμάχων τους. Σήμερα είναι ο εφιάλτης τους. Δε θα χρειαστεί να περάσει τόσος καιρός πριν να δούμε ενδεχομένως συσκευές να ανατινάζονται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Τρίτον, επειδή ακριβώς το πλήγμα φαίνεται να είναι σημαντικό και κυρίως τόσο προκλητικό από πολιτικής και ψυχολογικής απόψεως, η Χεζμπολάχ «υποχρεούται» να απαντήσει με έναν τρόπο εξίσου καταλυτικό ή τουλάχιστον παρομοίου επιπέδου. Το Ιράν κυρίως και δευτερευόντως η Χεζμπολάχ επέτρεψαν να παρερμηνευθεί η προσοχή με την οποία διεξάγουν τον πόλεμο ως δισταγμός και ελλιπής αποτρεπτική ικανότητα. Το αποτέλεσμα είναι να δέχονται ολοένα πιο προκλητικά πλήγματα από το Ισραήλ. Φυσικά δεν πρέπει να παρασύρεσαι από τον εχθρό σου αλλά επίσης δεν μπορείς να δείχνεις αδύναμος.

Δεν είναι βέβαιο τι μπορεί να κάνει άμεσα η Χεζμπολά. Σίγουρα όμως ο άξονας της αντίστασης οφείλει να δείξει ότι διαθέτει πολλές επιλογές. Σε κάθε περίπτωση και το Ιράν θα πιεστεί να παρέμβει ακόμα αμεσότερα, ιδίως αν ξεκινήσει ισραηλινή χερσαία εισβολή.

Τέταρτον, το χτύπημα του Ισραήλ έχει όλα τα χαρακτηριστικά «τυφλού» τρομοκρατικού χτυπήματος. Όποιος είχε βομβητή ή βρέθηκε κοντά σε κάποιον άλλον που είχε πάνω του τέτοια συσκευή, έγινε θύμα του Ισραήλ. Δεν είναι πολύ διαφορετική η λογική του Ισραήλ από εκείνη των αεροπειρατών της 11ης Σεπτεμβρίου. Ένα μέσο που χρησιμοποιείται για πολιτικούς σκοπούς, οπλοποιείται και χρησιμοποιείται αδιακρίτως. Στον πυρήνα της πρόκειται για μια τρομοκρατική ενέργεια επειδή αποπειράται όχι μόνο να στερήσει από τη Χεζμπολάχ τις επικοινωνίες της αλλά και να τρομοκρατήσει τον λαό του Λιβάνου συνολικώς. Μέχρι τώρα, οι απόπειρες τρομοκράτησης άλλων λαών δεν έχουν βγάλει το Ισραήλ πουθενά. Εν μέσω γενοκτονίας στη Γάζα αδυνατεί να καταστείλει την παλαιστινιακή αντίσταση. Είναι αμφίβολο κατά πόσο θα το πετύχει με την επίθεση στον Λίβανο.

Πέμπτον, αν η επίθεση του Ισραήλ δε συνοδευτεί και από χερσαία εισβολή είναι πολύ δύσκολο (με τα μέχρι σήμερα δεδομένα) να επιτύχει το στόχο της επιστροφής των εποίκων στις περιοχές τους. Οι πιθανότητες όμως όπως γράφαμε και τις προηγούμενες ημέρες είναι να έχουμε μια τέτοια εισβολή. Τότε το πράγμα θα γίνει ξεκάθαρο: ο κατακλυσμιαίος περιφερειακός πόλεμος θα έρθει εγγύτερα όχι κατά κάποια βήματα αλλά αλματωδώς. Αν όμως η εισβολή δεν λάβει χώρα, τότε το Ισραήλ θα είναι αυτό που θα επιβεβαιώσει την εικόνα αδυναμίας ενώ επιπλέον θα έχει «κάψει» ένα μέσο δολιοφθοράς το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μάλλον υπό καταλληλότερες συνθήκες.

Έκτον, η επίθεση μπορεί να εξελιχθεί σε μια 11η Σεπτεμβρίου των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Φαίνεται την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ότι κάποιου είδους hacking έλαβε χώρα προκαλώντας τις εκρήξεις, ίσως σε συνδυασμό και με την τοποθέτηση εκρηκτικών σε κάποια παρτίδα βομβητών. Το ζήτημα είναι τεράστιο. Αν έστω και με την παρέμβαση μιας δολιοφθοράς (πολύ περισσότερο χωρίς καν μια τέτοια) όποια συσκευή έχει μπαταρία λιθίου δύναται να μετατραπεί σε βόμβα, οι εταιρείες τηλεφωνίας οφείλουν κανονικά να αποσύρουν και να επανελέγξουν μια τεράστια ποσότητα κινητών. Θα πρέπει να επανελέγξουν λογισμικά και πιθανές «τρύπες» σε αυτά.

Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις είναι ανυπολόγιστες. Είναι ένα πράγμα να ξέρεις ότι το κινητό σου μπορεί να είναι εργαλείο παραβίασης της ιδιωτικότητάς σου και ένα άλλο ότι μπορεί να μετατραπεί σε μέσο εξόντωσής σου, σε μια βόμβα. Εξίσου κορυφαίο είναι το πρόβλημα που προκύπτει για εταιρείες-συνεργάτες κρατών (αν συνέβη κάτι τέτοιο) με αποτέλεσμα τον θάνατο ανθρώπων και μάλιστα αμάχων. Η ανησυχία, οι αποζημιώσεις, το οικονομικό και πολιτικό κόστος μπορεί να αποδειχτούν τεράστια.

Ανακεφαλαιώνοντας, ο κατακλυσμιαίος πόλεμος πλησίασε περισσότερο. Το Ισραήλ λειτούργησε ως τρομοκράτης. Η αντίσταση οφείλει να απαντήσει. Και πιθανώς μόλις να ζήσαμε την 11η Σεπτεμβρίου των κινητών τηλεφώνων.

Κοσμοδρόμιο (kosmodromio.gr)ΙΣΡΑ

Κρίση εμπιστοσύνης στο Υπουργείο Εξωτερικών....

8.09.

Του Σωτήρη Σιδέρη

Σοβαρά εκτεθειμένος στα μάτια των διπλωματών, Ελλήνων και ξένων ,  πολλών βουλευτών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως σε πανεπιστημιακούς που μελετούν επί δεκαετίες την εξωτερική πολιτική της χώρας, είναι ο  υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης. Ιδιαίτερα αιχμηρά , είναι τα σχόλια και για την υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία έχει την πραγματική εξουσία λόγω των στενών σχέσεων με την οικογένεια Μητσοτάκη. Ο  Γεραπετρίτης είναι σχεδόν ένας εικονικός υπουργός που δεν έχει καταφέρει να διαχειριστεί καμία κρίση με επιτυχία.

Είναι  αόρατος στην διεθνή σκακιέρα, είναι αυτός που χρεώθηκε την ταπεινωτική για τη χώρα μας κρίση με το Ουρούτς Ρέις,  την αρνητική πορεία των σχέσεων με όλες σχεδόν τις χώρες των δυτικών βαλκανίων, αποδέχθηκε σιωπηλά την ετεροβαρή Διακήρυξη των Αθηνών και τελευταία , επικρίθηκε με σφοδρότητα  για την επίσης ταπεινωτική κρίση της Κάσου, ενώ το θαλάσσιο πάρκο του Αιγαίου αναζητείται…
Το υπουργείο Εξωτερικών  “βράζει” κυριολεκτικά καθώς η υφυπουργός Παπαδοπούλου το έχει καθηλώσει. Διευθύνσεις υπολειτουργούν, οι πρέσβεις στο εξωτερικό δεν έχουν ποτέ σαφείς οδηγίες και κατευθύνσεις, σχεδιασμός δεν γίνεται, η διπλωματική υπηρεσία έχει παροπλιστεί πλήρως, οι οικονομικοί πόροι ελάχιστοι,   τα κενά σε προσωπικό είναι πηγή κινδύνων, η εικόνα τραγική. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να συνεχιστεί η σιωπή του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ.

 

Αναξιόπιστη και αναιμική διπλωματία

Σε αυτό το κλίμα η Ελλάδα πορεύεται εν μέσω σοβαρών κρίσεων και κινδύνων. Μόνο που οι εξωτερικοί κίνδυνοι δεν θα αντιμετωπιστούν ποτέ, αν πρώτα δεν αλλάξει ριζικά η εικόνα του ΥΠΕΞ. Πόλεμοι, αστάθεια, κρίση ασφάλειας, νέες συμμαχίες αναδύονται και δημιουργούνται άξονες όπως μεταξύ Ρωσίας, Κίνας, Ιράν και Βόρειας Κορέας, ενώ η Μέση Ανατολή βρίσκεται στα πρόθυρα γενικευμένου πολέμου και ήδη σχεδιάζονται νέοι χάρτες. Η κομβική γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, όχι μόνο δεν αξιοποιείται, αντίθετα γίνεται λόγος για μια απόλυτα χειραγωγημένη εξωτερική πολιτική που δεν μπορεί να αναβαθμίσει τη θέση της χώρας και να την ισχυροποιήσει στην διεθνή κοινότητα. Εκ των πραγμάτων , η θέση της χώρας αποδυναμώνεται και αυτή η υποβάθμιση αντανακλάται και στην αδυναμία της να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα.

Ήταν γνωστό σε πολλούς και είχαν γίνει και πολλά σχόλια μάλιστα , ότι ο Γεραπετρίτης ανέλαβε τιμητικά το ΥΠΕΞ μετά τις εκλογές του 2023 , με στόχο να μελετήσει, όσο μπορούσε,  την κατάσταση στην Ευρώπη και τον κόσμο και να τοποθετηθεί Επίτροπος της ΕΕ.  Αυτό δεν διαψεύστηκε ποτέ . Ο Μητσοτάκης όμως είχε άλλα σχέδια. Οι φήμες ότι  ο Γεραπετρίτης, επιστρέφει στο Μέγαρο Μαξίμου , εντάθηκαν το τελευταίο διάστημα, καθώς εκτιμήθηκε ότι τα νομικά μπερδέματα με τις υποθέσεις των υποκλοπών ,  η κακή  κοινοβουλευτική παρουσία της ΝΔ και η  επικοινωνία με τους υπουργούς, απαιτούσαν την επιστροφή του. Με την τοποθέτηση όμως του Τζιτζικώστα στη θέση του Επιτρόπου,  υπονομεύθηκε ακόμη περισσότερο το όποιο κύρος διέθετε ο Γεραπετρίτης. Τα γεγονότα της Κάσου που οδήγησαν στην λήψη άδειας από την Τουρκία για να συνεχιστούν οι έρευνες για το ηλεκτρικό καλώδιο Ελλάδας -Κύπρου ήταν η χαριστική βολή στην προσωπικότητα του.  

 Παρά τις δεκάδες συνεντεύξεις του, δεν κατάφερε να πείσει κανέναν ότι δεν ζήτησε άδεια από την Άγκυρα για την έρευνα σχετικά με το ηλεκτρικό καλώδιο  Ελλάδας -Κύπρου. Για το συγκεκριμένο έργο δεν απαιτείται άδεια από κανέναν πουθενά στον κόσμο. Λέγεται μάλιστα ότι ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν διαβεβαιώνει τους πάντες στην Ευρώπη, ότι ο Γεραπετρίτης ζήτησε την άδεια κατά την τηλεφωνική τους συνομιλία για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση.
Χαρακτηριστική λεπτομέρεια της κατεδάφισης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι οι παρεμβάσεις του Ισραήλ και των ΗΠΑ, δημόσια μάλιστα υπέρ του καλωδίου γιατί μετά την Κύπρο θα συνδεθεί το Ισραήλ. Ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος βοούσαν από την επιθετικότητα της Τουρκίας, η Αθήνα , ο Γεραπετρίτης και ο πρωθυπουργός δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν προς το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον, ότι δηλαδή, αφού καίγονται για τη ηλεκτρική σύνδεση ας συμβάλλουν στην ασφάλειά του. Ούτε λέξη. Ούτε η ΕΕ έκανε κάποια ουσιαστική παρέμβαση αν και χρηματοδοτεί το έργο, αν και αφορά την ασφάλεια δύο κρατών μελών της, της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τέτοια διάλυση...

  

Τι συμβαίνει στο ΥΠΕΞ- Τι συμβαίνει στο Μαξίμου

Οι διευθύνσεις δεν παράγουν πολιτική. Υπολειτουργούν  γιατί η αρμόδια υφυπουργός  συνεργάζεται μόνο με έναν στενό κύκλο εμπίστων. Όπως αναφέρουν διπλωματικές πηγές είναι αναγκαία η νέα αναδιάρθρωση του ΥΠΕΞ, γιατί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αποτελεσματικότητας και παραγωγής πολιτικής.
Οι οικονομικοί, αλλά και οι ανθρώπινοι πόροι είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι για ένα υπουργείο όπως το Εξωτερικών, ωστόσο τα προβλήματα είναι δραματικά, αλλά και τραγελαφικά, όταν για παράδειγμα θα πρέπει να αναζητούνται χρήματα για να επισκευάζονται κλιματιστικά ή να αγοράζονται αναλώσιμα των πρεσβειών. Το προσωπικό είναι δραματικά μειωμένο σε σχέση με τις ανάγκες ενός υπουργείου που οφείλει να έχει μάτια και αυτιά σε όλον τον πλανήτη.

Συσκέψεις δεν γίνονται. Σπάνια ο Γεραπετρίτης συνεργάζεται με τις Διευθύνσεις  και ειδικούς επιστήμονες. Πολιτική δεν παράγεται και αυτό είναι εμφανές στο τι λέει και πως τοποθετείται ο υπουργός Εξωτερικών σε όλα τα ζητήματα διεθνών σχέσεων της χώρας.
 
Η σχέση Μεγάρου Μαξίμου -ΥΠΕΞ είναι τραγικά προβληματική. Ο πρωθυπουργός έχει δική του ατζέντα που διεκπεραιώνει εν μέρει το διπλωματικό του γραφείο και συνεργάζεται ενίοτε με την Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου για να δώσει οδηγίες ή για να διαμορφώσουν το ημερολόγιο των υποχρεώσεων.  Η Παπαδοπούλου εξακολουθεί να διατηρεί τον φάκελο των ελληνοτουρκικών , αλλά κανείς άλλος στην κυβέρνηση, τα κόμματα, τη βουλή, δεν γνωρίζει τι συζητείται μεταξύ Ελλάδας -Τουρκίας. Όπως επισημαίνουν διπλωμάτες, η Παπαδοπούλου έχει έναν πολύ κλειστό κύκλο συνεργατών, που δεν γνωρίζουν καλά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η δυσλειτουργία του ΥΠΕΞ είναι εμφανής ακόμη και στις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, που επί πέντε χρόνια δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει μια σταθερή ιδέα ή πρωτοβουλία.

Η Ελλάδα απουσιάζει από τα μεγάλα think tank, δεν καταθέτει προτάσεις ή ιδέες, η ελληνική διπλωματία είναι  υποβαθμισμένη . Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν είναι καθόλου ελκυστική, γιατί δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε επίπεδο πολιτικής δράσης και ιδεών, είναι δεδομένη και σε κάθε σύνοδο, συμβούλιο , διεθνή οργανισμό ή συζητήσεις περνά απαρατήρητη. Το ειδικό βάρος της χώρας δεν υφίσταται πια, ούτε στα βαλκάνια όπου διατηρούσε υπεροχή έναντι όλων των χωρών της περιοχής που απογειώθηκε μετά την Συμφωνία των Πρεσπών. Μετά ήρθαν οι “κατεδαφιστές”

Η χώρα όμως έχει οξυμένα περιφερειακά προβλήματα. Από τα βαλκάνια μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και την στάση της στους πολέμους της Ουκρανίας και της Γάζας χάνει διαρκώς έδαφος που καλύπτουν άλλοτε η Τουρκία, άλλοτε η Αλβανία και εσχάτως η Σερβία που συζητά με ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ και Κίνα. Αντίθετα η Ελλάδα είναι περιορισμένη .

Για την ακρίβεια, η εξωτερική πολιτική της χώρας αποτελεί προνόμιο του πρωθυπουργού και ενίοτε της αδελφής του Ντόρας Μπακογιάννη της οποίας επιλογή είναι η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου. Σε πολλές περιπτώσεις ταξιδιών του πρωθυπουργού ακόμη και αρμόδιοι παράγοντες του ΥΠΕΞ δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συζητά ο πρωθυπουργός στις διεθνείς επαφές, ούτε την τυπική ενημέρωση δεν έχουν. Δεν λειτουργούν έτσι τα κράτη, πόσο μάλλον τα σοβαρά κράτη . Δεν αντιμετωπίζονται έτσι οι κίνδυνοι, πόσο μάλλον οι μεγάλοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.
Ενόψει λοιπόν μιας ακόμη συνάντησης Μητσοτάκη -Ερντογάν, ας είμαστε προετοιμασμένοι για τα δύσκολα. Και όχι μόνο. Η εικόνα της Ελλάδας στην περιοχή ξεθωριάζει και υπάρχει αιτία γι αυτό.

ΩΜΕΓΑ PRESS - Πρώτη σελίδα (omegapress.gr)

Η παράξενη ζωή και η μυστηριώδης εξαφάνιση του επιστήμονα και μυστικιστή Jacobo Grinberg

Μεταξύ των χρονικών εκείνων των ανθρώπων που έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς, υπάρχουν μερικές φορές εκείνα τα άτομα των οποίων η αξιοσημείωτη ή εκκεντρική ζωή κάνει την εξαφάνισή τους όλο και πιο συναρπαστική. Σίγουρα πληροί τις προϋποθέσεις για να ανήκει σε αυτές τις τάξεις είναι η ιστορία του επιστήμονα Jacobo Grinberg, ο οποίος προσπάθησε να συγχωνεύσει την επιστήμη και τον μυστικισμό και ο οποίος διερεύνησε τα ίδια τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης της συνείδησης και της πραγματικότητας πριν βγει από το πρόσωπο της γης.

Ο Jacobo Grinberg Zylberbaum, γνωστός κυρίως ως απλά Jacobo Grinberg, γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1946 σε μια οικογένεια Εβραίων που μιλούσαν γίντις από την Πολωνία και είχαν φτάσει στο Μεξικό στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Το ενδιαφέρον του για την επιστήμη του ανθρώπινου μυαλού ξεκίνησε όταν η μητέρα του δυστυχώς πέθανε από όγκο στον εγκέφαλο όταν ήταν μόλις 12 ετών, μια τραγωδία που θα τον εκτόξευε σε μια τροχιά σπουδών ψυχολογίας και νευροεπιστήμης. Το 1963, ο Grinberg ταξίδεψε στο σχετικά νέο κράτος του Ισραήλ, το οποίο ήταν ένα ταξίδι που θα άφηνε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στη ζωή του, κατά τη διάρκεια της ετήσιας παραμονής του ενσταλάζοντας μέσα του ένα βαθύ ενδιαφέρον για διάφορα παραφυσικά φαινόμενα όπως τα πνεύματα και το μέντιουμ, καθώς και ο διαλογισμός, ο σαμανισμός και η καμπαλιστική σκέψη, τα οποία προσπάθησε να συνδυάσει με τις ακαδημαϊκές του αναζητήσεις.

Ο Grinberg θα επιστρέψει στο Μεξικό και θα συνεχίσει να σπουδάζει ψυχολογία στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM) και το 1970 πήγε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ψυχοφυσιολογία στο Ινστιτούτο Έρευνας Εγκεφάλου, κερδίζοντας το διδακτορικό του στο εργαστήριο E. Roy John, επικεντρωμένο στις ηλεκτροφυσιολογικές επιδράσεις των γεωμετρικών ερεθισμάτων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Όλα αυτά ήταν πολύ εντυπωσιακά, αλλά γι 'αυτόν, η επιστημονική μέθοδος ήταν πολύ περιοριστική και τον εμπόδιζε να ακολουθήσει πιο ριζοσπαστικές οδούς έρευνας σε αυτό που οι περισσότεροι θα θεωρούσαν ότι είναι σταθερά μέσα στη σφαίρα του παραφυσικού. Το 1977 επέστρεψε στο Μεξικό και ίδρυσε το δικό του εργαστήριο στο Universidad Anáhuac, όπου μπορούσε να επικεντρωθεί περισσότερο σε αυτό που πραγματικά ήθελε να ακολουθήσει.

Γιάκομπο Γκρίνμπεργκ

Στο εργαστήριό του άρχισε να εκτροχιάζεται λίγο από την επικρατούσα τάση, μελετώντας αυτά που πίστευε ότι ήταν ψυχικά φαινόμενα στα παιδιά. Ο Grinberg ισχυρίστηκε ότι τα παιδιά μπορούσαν να επικοινωνούν τηλεπαθητικά με μέσα πέρα από τη γλώσσα και να διαβάζουν τις λέξεις από μια σελίδα χωρίς να τις βλέπουν. Τα πειράματά του επικεντρώθηκαν επίσης στην ικανότητα των παιδιών να αντιλαμβάνονται φαντάσματα και πνεύματα, και αυτό ήταν αρκετό για να τρομάξει τους γονείς να τραβήξουν τα παιδιά τους από το πρόγραμμα. Αυτό δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τον Grinberg, ο οποίος παρά τα σηκωμένα φρύδια που έπαιρνε από την επιστημονική κοινότητα συνέχισε τις μελέτες και τα πειράματά του που ασχολούνταν με τον σαμανισμό, την τηλεπάθεια, την εξω-αισθητηριακή αντίληψη και τις σφαίρες της ανώτερης συνείδησης.

Το 1975, ο Grinberg προωθήθηκε περαιτέρω στην επιδίωξή του για το παραφυσικό και το περιθώριο, όταν γνώρισε την Doña Pachita, μια τραγουδίστρια καμπαρέ και πωλήτρια λαχείων που ήταν γνωστή ως επιδεικτική εκκεντρική που έκανε κάθε είδους ισχυρισμούς ότι είχε παραφυσικές δυνάμεις. Εκτός από την άσκηση τελετουργιών μαύρης μαγείας, ισχυρίστηκε ότι ήταν ανιψιά του Moctezuma και αδελφή του Cuauhtémoc, του τελευταίου από τους αυτοκράτορες των Αζτέκων, ότι μπορούσε να κάνει αντικείμενα να υλοποιηθούν και να εξαϋλωθούν κατά βούληση και ότι μπορούσε ακόμη και να εκτελέσει χειρουργικές επεμβάσεις ή ακόμα και μεταμοσχεύσεις οργάνων χρησιμοποιώντας μόνο τις δυνάμεις του μυαλού της. Ο Grinberg όχι μόνο πίστευε όλα αυτά τοις μετρητοίς, αλλά κατέληξε σε μια θεωρία ότι τέτοιοι άνθρωποι ήταν σε θέση να επιδείξουν αυτές τις φανταστικές ικανότητες επειδή είχαν πρόσβαση σε μια «πληροφοριακή μήτρα», που δεν γίνεται αντιληπτή από τους τυπικούς ανθρώπους, την οποία θα μπορούσαν να αλλάξουν και να επηρεάσουν, αλλάζοντας έτσι την πραγματικότητα όπως την ξέρουμε. Ο Grinberg θα γινόταν μαθητής της María Sabina, μιας αυτόχθονης σαμάνου Mazatec που εκτελούσε τελετουργίες καθαρισμού χρησιμοποιώντας μανιτάρια και γοητεύτηκε βαθιά από το ρόλο του σαμανισμού και της μαγείας σε σχέση με την εγκεφαλική δραστηριότητα, καθώς και από αυτό που ονόμασε «μαγικό κόσμο».

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Grinberg ίδρυσε ένα άλλο παρόμοιο εργαστήριο στο UNAM και το 1987 ίδρυσε το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Μελέτη της Συνείδησης (INPEC), χρηματοδοτούμενο από το UNAM και το Εθνικό Συμβούλιο Επιστήμης και Τεχνολογίας, το οποίο προώθησε μόνο τους πόρους του για τη μελέτη τέτοιων φαινομένων. Μια αξιοσημείωτη σειρά πειραμάτων που διεξήγαγε αφορούσε την τηλεπάθεια, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι είχε αποδείξει την ύπαρξή της και ότι υπήρχε ταυτόχρονη αντίδραση στους απομακρυσμένους συμμετέχοντες που ονόμασε «μεταφερόμενο δυναμικό». Επιπλέον, υπέθεσε ότι αυτό έδειχνε ότι υπήρχε ένα είδος νευρωνικού πεδίου που συνδέει όλα τα ανθρώπινα μυαλά. Κατέληξε επίσης σε αυτό που ονόμασε «θεωρία Sintergy», η οποία αξιώνει ότι υπάρχει ένας συνεχής χώρος ενέργειας και ο κοινός άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί μόνο ένα μέρος του, το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται ως «πραγματικότητα». Μια Δρ Inés Urdaneta εξηγεί γι 'αυτό ως εξής:

«Η συνεργατική θεωρία βρίσκεται σε στενή σχέση με τη θεωρία εμπλεκόμενης τάξης του φυσικού David Bohm, η οποία αντιλαμβάνεται το διάστημα ως μια ολογραφική θάλασσα άπειρου δυναμικού από την οποία ξεδιπλώνονται τα φαινόμενα που κατανοούμε ως φυσικά πράγματα -η σειρά που γίνεται ρητή-. Αυτή η αναδιπλούμενη ολογραφική μήτρα συμμορφώνεται με το "προ-διάστημα" ή το Πλέγμα, όπως το επινοεί ο Grinberg. Ο εγκέφαλος αλληλεπιδρά με αυτό το πλέγμα και από αυτή την αλληλεπίδραση, η αντιληπτική πραγματικότητα όπως την γνωρίζουμε εμφανίζεται ως τελικό αποτέλεσμα της εγκεφαλικής επεξεργασίας. Δηλαδή, αντικείμενα, χρώματα, σχήματα, υφές, μυρωδιές. Η πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι τα ερεθίσματα, αλλά το αποτέλεσμα εξαιρετικά γρήγορων διαδικασιών που έχουν ήδη λάβει χώρα μέσω της αλληλεπίδρασης. Η πραγματικότητα δημιουργείται ως το τελικό προϊόν μιας εγκεφαλικής διαδικασίας, και μόλις δημιουργηθεί έχει μια πραγματική ύπαρξη. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε μέσω όλων των αισθήσεών μας, είναι το τελικό προϊόν μιας εγκεφαλικής επεξεργασίας, που μόλις αυτή είναι εκεί, αποκτά πραγματική ύπαρξη, αλλά υπάρχει ως συνείδηση, όχι ως ύλη. Αυτή η αλληλεπίδραση με τον εγκέφαλο παραμορφώνει το πεδίο και αναδύεται ο βιωτής/εμπειρία. Το προ-διαστημικό πεδίο ή πλέγμα δεν έχει ποιότητα εμπειρίας από μόνο του, μέχρι να συμβεί η αλληλεπίδραση και να παραμορφωθεί το πλέγμα.

Αυτό το προ-διαστημικό πεδίο πληροφοριών ή μήτρα θα περιέχει όλες τις πληροφορίες του συνόλου σε κάθε ένα από τα μέρη του, επομένως, είναι ολογραφικό στη φύση και είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Τα επίπεδα αλληλεπίδρασης ή σύζευξης του εγκεφάλου με το πεδίο θα εξαρτηθούν από το επίπεδο συγχρονισμού μεταξύ των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Η πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε θα ήταν η αποκωδικοποίηση από τον εγκέφαλό μας αυτού που είναι ανεκδήλωτη άπειρη ενότητα, η κορυφή του κύματος του μεγάλου ωκεανού της συνείδησης, την οποία λανθασμένα θεωρούμε ως «πρωταρχικό ερέθισμα» όταν είναι μόνο σαν τη δίνη που διεγείρεται στην επιφάνεια του νερού – και επομένως δεν συνειδητοποιούμε πώς είμαστε μέρος της ίδιας δημιουργικής διαδικασίας της πραγματικότητας. Επομένως, ο ήχος, το φως, η μάζα, η ενέργεια και όλα τα εκδηλωμένα φαινόμενα θα ήταν χαρακτηριστικά της συνείδησης. Μέσα από αυτή την προοπτική, ο Grinberg εισάγει μια έννοια που είναι αμφιλεγόμενη για τους δυτικούς πολιτισμούς: ότι όλη η εμπειρία μας, όλα όσα μπορούμε να γνωρίζουμε δεν είναι παρά συνείδηση.

Δεν γνωρίζουμε τα πράγματα άμεσα, τα γνωρίζουμε ως φαινόμενα μέσα στη συνείδησή μας, αποκωδικοποιημένα από το μυαλό μας. Επομένως, στην περίπτωση αυτή, η επιστημονική μέθοδος ενός ανεξάρτητου παρατηρητή που αναλύει ένα αντικείμενο εξωτερικά δεν είναι δυνατή: ο πειραματιστής είναι μέρος του πεδίου του πειράματός του, αυτό που ερευνά είναι αυτό με το οποίο ερευνά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορίζει τη συνείδηση ως «αυτό που βρίσκεται πίσω από κάθε αντιληπτική πράξη, αυτό που διατηρεί την ίδια την ποιότητα της εμπειρίας». Με αυτόν τον ορισμό, ο Grinberg συμπίπτει με τις ανατολικές φιλοσοφίες που έχουν δηλώσει κάτι παρόμοιο -ότι η πραγματικότητα είναι μια κατασκευή του νου- για χιλιετίες (Βέδες, Σούφι, Ταοϊσμός, Dzochen, και πολλές άλλες παραδόσεις βασισμένες στην εσωτερική γνώση και μυήσεις).

Όσον αφορά τις ιδέες του σχετικά με αυτό και την πραγματικότητα ως συνδυασμό ύλης και κενού χώρου, ο Grinberg θα εξηγούσε:

«Ο χώρος είναι διαφάνεια. Είναι αυτό που ως δοχείο περιλαμβάνει, στα διάφορα μέρη του, υλικά αντικείμενα που στην αντίληψή μας βρίσκονται σε διαφορετικές τοποθεσίες. Μια μπάλα είναι συμπαγής, βρίσκεται στο διάστημα και διαφοροποιείται από αυτήν από τον συγκεκριμένο χαρακτήρα της. Το περίεργο, το εξαιρετικά περίεργο πράγμα σχετικά με αυτό το παράδειγμα, ή οποιοδήποτε άλλο που προσπαθεί να περιγράψει τη διαφορά μεταξύ διαφάνειας και αδιαφάνειας, μεταξύ στερεού και άυλου, είναι ότι το περιεχόμενο κάθε υλικού είναι ακριβώς αυτός ο χώρος που θεωρούμε διαφορετικό, στη βάση και στην ουσία, από την ύλη.

Ο χώρος περιέχει ύλη σε κάθε σημείο του. Η απόδειξη αυτού είναι η ικανότητά μας να βλέπουμε. Βλέπουμε το διάστημα, και αυτός ο χώρος είναι αυτό που περιέχει το υλικό. Όταν πλησιάζουμε ένα αντικείμενο και αντιλαμβανόμαστε πώς αυξάνεται σε μέγεθος, αυτό που κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να βλέπουμε χώρο, αλλά τώρα με περισσότερο περιεχόμενο του αντικειμένου. Ο αμφιβληστροειδής μου βλέπει χώρο, όπου βρίσκονται οι πληροφορίες σχετικά με το αντικείμενο, είναι ένας μικρός χώρος, μόλις το μέγεθος της περιοχής του αμφιβληστροειδούς μου που μετατρέπει το χώρο σε νευρικά σήματα. Επομένως, ο χώρος είναι διαφανής μόνο στην κατασκευή του τόπου που με χωρίζει από το αντικείμενο. Με άλλα λόγια, συνήθως βλέπω την περιοχή του χώρου που τέμνει τον αμφιβληστροειδή μου. Σε αυτή τη ζώνη είναι οι πληροφορίες που με κάνουν να αντιλαμβάνομαι το χώρο ως διαφανή, οι πληροφορίες σχετικά με την απόσταση που με χωρίζει από το αντικείμενο και το ίδιο το αντικείμενο. Είναι μια ζώνη που επαναλαμβάνεται, που είναι περιττή, και από την οποία μπορώ μόνο να μεταμορφώσω αυτό που πραγματικά έρχεται σε επαφή μαζί μου.
Ας το δούμε με ένα παράδειγμα: για να δούμε ένα δέντρο, η οργάνωση των χωρικών πληροφοριών που δίνονται από το δέντρο πρέπει να είναι επαρκής για τον εγκεφαλικό μηχανισμό που είναι υπεύθυνος για την αποκωδικοποίησή του. Εάν η πολυπλοκότητα αυτής της οργάνωσης υπερβαίνει ένα όριο, η εικόνα είναι χαοτική ή δεν υπάρχει εικόνα.
Ένα άτομο τυφλό από τη γέννηση λόγω καταρράκτη που, μετά από χειρουργική επέμβαση, είναι και πάλι σε θέση να διεγείρει τους υποδοχείς του αμφιβληστροειδούς του, αντιλαμβάνεται το απόλυτο χάος.

Συνήθως μαθαίνουμε να αποκωδικοποιούμε οργανωμένες πληροφορίες και από εκεί κατασκευάζουμε τις εικόνες μας. Αν μεταφέρουμε όλες αυτές τις σκέψεις στο χώρο και την ύλη, αρκετά συμπεράσματα θα γίνουν σαφέστερα. Από τη μία πλευρά, για τη διαφάνεια του χώρου και την αδιαφάνεια των αντικειμένων.
Είπαμε πριν ότι δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε και να αποκωδικοποιήσουμε ταυτόχρονα ολόκληρο τον χώρο, ότι αυτό που συνήθως κάνουμε είναι να χειριζόμαστε μόνο το τμήμα που τέμνει τον αμφιβληστροειδή μας και ότι αυτό το τμήμα μετατρέπεται σε όραμα διαφανούς χώρου και αντίληψη στερεών αντικειμένων. Η διαφορά μεταξύ διαφάνειας και σταθερότητας δεν είναι τίποτα περισσότερο και όχι λιγότερο από το βαθμό οργάνωσης. Ο διαφανής χώρος είναι πολύ περίπλοκος στην οργάνωσή του για να μπορέσει να τον αλγοριθμοποιήσει. Αυτό που ονομάζουμε ύλη, από την άλλη πλευρά, είναι λιγότερο περίπλοκο και ευκολότερο να αναχθεί σε αλγόριθμο. Εάν η ευκολία ή η δυσκολία της αλγοριθμικής μείωσης είναι ένα μέτρο οργάνωσης, τότε ένα υλικό αντικείμενο, αντιληπτό ως στερεό, και ένας διαφανής χώρος μοιάζουν με αυτό, επειδή, στο τμήμα του χώρου που περιέχει πληροφορίες τόσο από το πρώτο (υλικό αντικείμενο) αντιπροσωπεύεται από έναν οργανισμό που είμαστε σε θέση να χειριστούμε όσο και από το δεύτερο (διαφανής χώρος) αντιπροσωπεύεται από έναν οργανισμό τόσο περίπλοκο που δεν μπορούμε να το αποκωδικοποιήσουμε.

Με άλλα λόγια, και ήδη σε ένα γενικότερο πλαίσιο, η ύλη είναι μια οργάνωση του χώρου που ο ανθρώπινος εγκέφαλος και των άλλων ζώων μπορούν να αποκωδικοποιήσουν και να μειώσουν σε έναν νευρωνικό αλγόριθμο, ενώ αυτό που ονομάζουμε διαφάνεια και απουσία υλικότητας είναι μια οργάνωση του χώρου τόσο περίπλοκη που δεν είμαστε σε θέση να την αποκωδικοποιήσουμε. Ήδη από εδώ μπορούμε να επιβεβαιώσουμε, με βεβαιότητα, ότι η διαφορά μεταξύ χώρου και ύλης είναι προϊόν εγκεφαλικής δραστηριότητας, αφού ο χώρος και η ύλη αποτελούν μέρος ενός συνεχούς που διαφέρει ως προς την οργάνωση και την πολυπλοκότητα. Βλέπουμε ένα υλικό αντικείμενο όταν συναντάμε εκείνες τις περιοχές του συνεχούς χώρου-ύλης που είμαστε σε θέση να οργανώσουμε. Βλέπουμε διαφανή χώρο όταν δεν είμαστε σε θέση να ανακαλύψουμε και να αποκωδικοποιήσουμε έναν ενεργειακό οργανισμό που ξεπερνά την ικανότητά μας για οργάνωση».

Ουάου. Είναι όλα εξαιρετικά περίπλοκα, αλλά με λίγα λόγια, η ιδέα είναι ότι όλοι ζούμε σε ένα ολογραφικό είδος "Matrix" που προβάλλεται από το μυαλό μας. Ήταν περίπου την εποχή που ανέπτυσσε αυτή τη θεωρία που πετούσε όλο και πιο μακριά από τα βαθιά. Ο Grinberg θα ισχυριζόταν ότι ήταν σε επαφή με το θείο, ή ότι ήταν ένας διαστημικός ταξιδιώτης που περιπλανιόταν στους γαλαξίες χρησιμοποιώντας τηλεπαθητικές συνδέσεις και ερευνώντας νέους εξωγήινους πολιτισμούς. Έγινε επίσης καλός φίλος με τον συγγραφέα της Νέας Εποχής Carlos Castaneda και αγκάλιασε πολλές από τις εσωτερικές ιδέες του. Επιπλέον, άρχισε να ανεβαίνει στην Πυραμίδα του Ήλιου για να εισέλθει σε πνευματικές καταστάσεις και να λατρεύει θεϊκές οντότητες και άρχισε να ασκεί χασιδικές εβραϊκές τελετουργίες που υποτίθεται ότι επέτρεπαν σε κάποιον να επικοινωνεί με άυλες οντότητες, οι οποίες θα τους βοηθούσαν να θεραπεύσουν μια ποικιλία ανθρώπινων ασθενειών. Αυτή η περαιτέρω αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα δεν του έκανε καμία χάρη στην επικρατούσα επιστημονική κοινότητα, αλλά παρόλα αυτά θα δημοσίευε πάνω από 50 βιβλία για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.

Το 1994 ο Grinberg δημοσίευσε τη σημαντική εργασία του The Einstein Podolsky Rosen Paradox in the Brain: The transfer potential, η οποία εμβάθυνε σε πολλές από τις θεωρίες του, και έκανε σχέδια για ένα πείραμα για να διερευνήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ του εγκεφάλου και του πλέγματος Matrix με πεδία λέιζερ. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η οικογένειά του οργάνωσε ένα πάρτι γενεθλίων για να γιορτάσει τα 48α γενέθλιά του και όλοι ήταν σε καλή διάθεση. Περίπου μια εβδομάδα πριν από τη διεξαγωγή του πάρτι, ο Grinberg επικοινώνησε με την κόρη του και είπε ότι θα πήγαινε στο Κατμαντού για να συμμετάσχει σε μια σειρά διαλογισμών, αλλά ότι θα επέστρεφε εγκαίρως για το πάρτι. Στις 12 Δεκεμβρίου, το πάρτι πραγματοποιήθηκε, αλλά ο Grinberg δεν εμφανίστηκε ποτέ, και πράγματι δεν τον είδαν ποτέ ξανά.

Στην αρχή, δεν υπήρχε τίποτα που να θεωρείται ιδιαίτερα λάθος. Ο Grinberg ήταν ένα γνωστό, εκκεντρικό και ελεύθερο πνεύμα που ξεκινούσε αυθόρμητα ταξίδια ή απλά γινόταν ερημίτης για μέρες, αλλά μετά από εβδομάδες χωρίς λέξη η οικογένειά του άρχισε να ανησυχεί. Όταν οι ερευνητές εξέτασαν το υποτιθέμενο ταξίδι του στο Νεπάλ, δεν βρήκαν κανένα αρχείο εισιτηρίου που του εκδόθηκε από καμία αεροπορική εταιρεία και κανένα στοιχείο ότι είχε κάνει το ταξίδι. Παρά τις εκτεταμένες αναζητήσεις για τον Grinberg, δεν βρέθηκε ποτέ, με μόνο λίγες πιθανές θεάσεις του να χρησιμεύουν ως στοιχεία που δεν οδήγησαν πουθενά.

Όσον αφορά αυτά τα πράγματα, φαίνεται σαν μια αρκετά απλή εξαφάνιση, μόνο περίεργη στην πλήρη έλλειψη ενδείξεων για το πού πήγε. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη το έργο της ζωής του και τις παράξενες ιδέες και θεωρίες του, υπήρχαν αμέσως όλα τα είδη ιδεών για το τι του είχε συμβεί, που κυμαίνονταν από το ελαφρώς πιστευτό έως το εντελώς παράξενο. Μια ιδέα ήταν ότι είχε φύγει για να ενταχθεί σε κάποιο είδος κοινότητας της Νέας Εποχής και είχε αφήσει πίσω την παλιά του ζωή ή ότι είχε απλώς χάσει το μυαλό του και το έσκασε, πιθανώς υπό την επήρεια των πολλών ψυχεδελικών ουσιών με τις οποίες πειραματίστηκε. Ένα άλλο ήταν ότι εργαζόταν σε περίεργα πειράματα για την κυβέρνηση και είτε είχε φιμωθεί είτε είχε απομονωθεί για λόγους μυστικότητας. Ένα άλλο ήταν ότι η σύζυγός του Τερέζα είχε βάλει το χέρι στην εξαφάνισή του, είτε από ζήλια είτε επειδή είχε προσληφθεί για να τον εξαφανίσει για πιο φαύλους λόγους. Βάζοντας μια δυσοίωνη πινελιά σε αυτή τη συλλογιστική, η ίδια η Τερέζα θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης ακριβώς ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση του Γκρίνμπεργκ. Ένα άλλο ήταν ότι είχε πέσει θύμα ενός από τα παράξενα πειράματά του. Πιο αλλόκοτες θεωρίες περιλαμβάνουν ότι απήχθη από εξωγήινους, ότι είχε χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του μυαλού του για να εγκαταλείψει τη Γη και να ταξιδέψει στον γαλαξία, ή ότι απλά είχε βρει έναν τρόπο να βγει σταδιακά από αυτή την πραγματικότητα και να προχωρήσει σε μια άλλη διάσταση.

Χωρίς να βρεθεί ποτέ κανένα πτώμα και περιστασιακές θεάσεις μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι ο Grinberg είναι ακόμα ζωντανός και για οποιονδήποτε λόγο κρύβεται από την κοινωνία, πιθανώς επειδή έχει βρει κάποια μυστικά του σύμπαντος για τα οποία η ανθρωπότητα δεν είναι έτοιμη ή επειδή έχει σχηματίσει κάποιο είδος λατρείας. Λαμβάνοντας υπόψη τη μάλλον περίεργη ζωή του Grinberg και τις φανταστικές ιδέες του για τη φύση της πραγματικότητας και της συνείδησης, Η εξαφάνισή του είναι ώριμη για κάθε είδους θεωρίες, αλλά καμία δεν έχει πραγματικά στοιχεία για να τις υποστηρίξει, καθιστώντας την ένα αίνιγμα που πιθανότατα δεν θα λυθεί ποτέ.

 https://mysteriousuniverse.org/

Ψηφιακά χειραγωγημένοι άνθρωποι και ιατρικώς υποβοηθούμενος θάνατος - πρόκειται να γίνει η ναυαρχίδα της πολιτικής του βρετανικού εθνικού συστήματος υγείας!!

By Τζούλιαν Ρόουζ

Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι, είναι ο ιατρικώς υποβοηθούμενος θάνατος (MAD) σύμβολο της κατάστασης του νου της Μεγάλης Βρετανίας σήμερα;

Έχουν επιτέλους οι πολίτες αυτού του νησιού που μαστίζεται από θύελλες και έχουν αφήσει τη ζωή τους εντελώς στα χέρια εκείνων που επινοούν τις λεγόμενες «εθνικές πολιτικές υγείας» – 100% εξαρτημένες από τη φαρμακοβιομηχανία/βιομηχανία εμβολίων για να κρατήσουν τους ανθρώπους ζωντανούς;

«Ζωντανός»; Σίγουρα όχι, αυτός είναι ένας εσφαλμένος όρος. Ας μην δυσφημούμε τη ζωή σε μια περιγραφή ανθρώπινων όντων που γίνονται αποσβολωμένα αντίγραφα των ζωντανών νεκρών.

Ο πρώην πρωθυπουργός και εγκληματίας πολέμου Τόνι Μπλερ, έχει δανείσει τη φωνή του στις τελευταίες διακηρύξεις της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης Στάρμερ, ότι ένα πλήρως βασισμένο στην πληροφορική σύστημα υγειονομικής περίθαλψης είναι το μέλλον του βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS).

Η έμφαση δίνεται στην αντικατάσταση των γενικών ιατρών (GP) με μη ανθρώπινες ψηφιακές διαγνώσεις και θεραπείες υγείας. Ακριβώς όπως και στον κόσμο των τροφίμων και της γεωργίας, οι αγρότες πρόκειται να αντικατασταθούν από ρομπότ και τα πραγματικά τρόφιμα από συνθετικά εργαστηριακά lookalikes, υπό τον μανδύα της Πράσινης Νέας Συμφωνίας του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.

Ο Τόνι Μπλερ συναντήθηκε πρόσφατα με τον Κιρ Στάρμερ και τις ιατρικές συμβουλευτικές επιτροπές του για να βοηθήσουν στη διάδοση της είδησης ότι πρέπει να δοθεί νέα έμφαση στη νομιμοποίηση του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ζήτημα που σιγοβράζει κάτω από την επιφάνεια εδώ και αρκετό καιρό.

Με τις στοχευμένες στον εγκέφαλο τεχνολογίες «συμπεριφορικής προσαρμογής» να αποτελούν πλέον μέρος του επεκτεινόμενου ιατρικού οπλοστασίου της αίρεσης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να προωθούν συνεχώς την ιστορία της «ανθρώπινης ευπάθειας» σε νέες ασθένειες - που μπορούν να προληφθούν μόνο από το πρόγραμμα vax των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών - αυτό δεν προσθέτει στην υπολογισμένη καταστροφή του ανθρώπινου ενστίκτου μας για να υποστηρίξουμε τη φυσική μας υγεία και την ελευθερία επιλογής;

Φυσικά και το κάνει.

Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη για την Daily Telegraph, το 60% των γιατρών προφανώς τάχθηκε υπέρ της νομιμοποίησης της MAD. Ωστόσο, το 43% του κοινού πιστεύει ότι οι γιατροί έχουν κίνητρα να αφαιρέσουν τη ζωή των ασθενών. Η έκθεση, η οποία είναι αρκετά λεπτή, μπορεί να βρεθεί εδώ: https://www.telegraph.co.uk/news/2024/08/18/fear-doctors-encourage-assisted-dying-ease-nhs-strain-poll/

Ένα αυξανόμενο ποσοστό στη Βρετανία που βασίζεται στο NHS για να θεραπεύσει κάθε μικρή τροφή που έρχεται στο δρόμο τους, έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου πιστεύοντας ότι πρέπει να λαμβάνουν φαρμακευτικά φάρμακα ως γενική προφυλακτική προφύλαξη έναντι κάθε είδους ασθένειας. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι πρέπει να λαμβάνουν τέτοια τοξικά φάρμακα όταν δεν έχουν απολύτως καμία ανάγκη για φάρμακα.

Πρόσφατες αναφορές αναφέρουν ότι χιλιάδες άνθρωποι σχηματίζουν τακτικά ουρές έξω από νοσοκομεία για να εξεταστούν για κάτι που είναι απλώς αποκύημα της φαντασίας τους. Κάποια ανύπαρκτη ασθένεια που έχουν πει στον εαυτό τους, ή τους έχουν πει, θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή ασθένεια.

Τι οδηγεί τα ανθρώπινα όντα να γίνουν τέτοιοι μη ενδυναμωμένοι υποχονδριακοί;

Το γεγονός ότι ζουν σε μια μόνιμη κατάσταση άγχους, ανησυχίας και φόβου που προκαλείται από το να πιστεύουν όλα όσα διαβάζουν στον κυρίαρχο Τύπο, βλέπουν στην τηλεόραση και παίρνουν σε απληροφόρητες συζητήσεις.

Υπάρχει μια λατρεία του θανάτου που γεννιέται από εκείνους που κρατούν τα νήματα της εξουσίας. Ο Στάρμερ και ο Μπλερ, μεταξύ άλλων, είναι στην υπηρεσία αυτής της λατρείας.

Πλησιάζει το NHS, που κάποτε θεωρούνταν η ναυαρχίδα της υπηρεσίας υγείας του κόσμου, για να λειτουργήσει ως εργαλείο για τα γενοκτονικά συμφέροντα της μείωσης του πληθυσμού που προωθείται από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, το WEF, τον ΠΟΥ και τον ΟΗΕ κ.λπ. Θεσμοί που είναι μαριονέτες στη δαιμονική ώθηση της σκιώδους κυβέρνησης του βαθέως κράτους να καταργήσει σταδιακά την αισθανόμενη ανθρωπότητα και να την αντικαταστήσει με 100% ελεγχόμενα cyborgs εμφυτευμένα στον εγκέφαλο. Δίποδοι κλώνοι των ζωντανών νεκρών.

Στη Βρετανία βρίσκεται η έδρα μερικών από τους πιο πονηρούς και απειλητικούς ηγέτες αυτής της παγκόσμιας λατρείας. Όπως εκείνοι που εργάζονται μέσα από τους φαινομενικά αβλαβείς τοίχους του Chatham House (το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων). Ερευνητικό εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης Deep Mind. Common Purpose υψηλού επιπέδου ομάδα διείσδυσης προπαγάνδας και η οργουελιανή 77 Ταξιαρχία, το μυστικό δίκτυο κατασκοπείας του στρατού.

Αυτές οι οργανώσεις –και άλλες σαν αυτές– υποτάσσουν τον βρετανικό λαό βήμα προς βήμα, κανόνα προς κανόνα, δράση προς πράξη, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα· σε μια προσεκτικά σχεδιασμένη και εξελιγμένη επιχείρηση που βασίζεται στη γνώση των μυστικών υπηρεσιών, τη συμπεριφορική ψυχολογία, την αποικιακή εκμετάλλευση και αυτό που μπορώ μόνο να αποκαλέσω «τέχνη του ψεύδους».

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι μασονικές στοές ακμάζουν μέσα στη Βουλή των Κοινοτήτων. και παρόλο που φιμώνομαι που πρέπει να το πω αυτό, μεγάλος αριθμός παιδεραστών ανώτερων κλιμακίων, σωματεμπόρων, βασανιστών βρεφών και βαθιά ψυχωτικών φρικιών ελέγχου "επιτρέπεται" να δρουν στις ακτές των βρετανικών νήσων.

Αναμειγνύοντας με την γκρίζα ομίχλη της λάσπης και της διαφθοράς που αιωρείται πάνω από αυτή τη γη, υπάρχει επίσης μια παρατεταμένη γοητεία με την τάξη. Μια μορφή φαντασίας που συσκοτίζει την αντικειμενική και ορθολογική σκέψη.

Περίπου ο μισός πληθυσμός λατρεύει τη βασιλική οικογένεια και είναι στην ευχάριστη θέση να χρηματοδοτήσει την ύπαρξη του κάστρου Camelot.

Αυτή η βασιλική ελίτ δεν μπορεί να κάνει κακό στα μάτια αυτών των λαών, παρά το γεγονός ότι κινείται χέρι-χέρι με τους πρωταγωνιστές ενός ολοκληρωτικού, φασιστικού μέλλοντος για την ανθρωπότητα.

Η ίδια παραληρηματική κατάσταση εκτίθεται σχετικά με τη μυστικιστικά εξυψωμένη δύναμη των μορφωμένων ατόμων του Ήτον, της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ. Είτε πρόκειται για ακαδημαϊκούς, επιστήμονες, πολιτικούς, τραπεζίτες, δημοσιογράφους ή άλλους.

Με τη σωστή γενεαλογία, τα ρούχα, το ηχόχρωμα της φωνής, το ρουλεμάν και την ψεύτικη στάση «φροντίδας», τέτοια άτομα έχουν τελειοποιήσει τη δύναμή τους να ξεγελάσουν την πελατεία τους ώστε να πιστέψουν ότι είναι πρότυπα αρετής, αν όχι φυσικοί κυρίαρχοι του κόσμου.

Εδώ είναι που οι Βρετανοί σκοράρουν στον χάρτη της παγκόσμιας ηγεμονίας.

Οι Αμερικανοί σχεδιάζουν το «πρόγραμμα σκληρών λόγων» της παγκόσμιας κυριαρχίας και στέλνουν στρατεύματα για να διαχειριστούν τη γεωπολιτική ηγεμονική ατζέντα. Ενώ ο «ειδικός εταίρος» τους, οι Βρετανοί, κάνουν την εκ των προτέρων διπλωματία και την υψηλόφρονα ρητορική που φέρει μαζί της ένα ψεύτικο, σαν το BBC «cachet». Ειδικά μεταξύ εκείνων που αγνοούν την πραγματική ατζέντα.

Ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου είναι γεμάτος με τις στρατηγικές αυτού του επικίνδυνου διδύμου.

Στο εσωτερικό μέτωπο, κορυφαίοι βασιλείς, δάσκαλοι των μέσων ενημέρωσης και δισεκατομμυριούχοι ασκούν ισχυρή ψυχολογική επιρροή στους λάτρεις του θεάματος του πλούτου. Διατήρηση της παράδοσης της αυτοκρατορίας σε δαπανηρές και πολύχρωμες επιδείξεις υπεροχής λευκής ύλης.

Θα μπορούσε κάποια από αυτές τις πομπώδεις φιγούρες να είναι «κακή»; «Όχι! Στη χειρότερη περίπτωση, λίγο ανόητο και λίγο απερίσκεπτο ίσως». Δυστυχώς, η αποφασιστικότητα της μάζας να παραμείνει παραληρηματική εξακολουθεί να υπερβαίνει κατά πολύ την αποφασιστικότητά της να δει την αλήθεια.

Έτσι, ο κ. Μπλερ, ο κ. Στάρμερ και τα πρωτοπαλίκαρά τους, προχωρούν τώρα με κάποια εμπιστοσύνη για να ανακοινώσουν ότι όλοι οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει να φέρουν ψηφιακό διαβατήριο υγείας εντός των επόμενων πέντε ετών, εάν θέλουν να έχουν πρόσβαση σε θεραπείες του NHS Ενώ το ίδιο το NHS είναι προετοιμασμένο για ένα πλήρες ψηφιακό μέλλον, βασισμένο στο διαβόητο EMF Matrix των παγκόσμιων δορυφορικών δικτύων επιτήρησης που ονομάζεται «The Cloud», που αναπτύχθηκε τόσο περήφανα από τον δισεκατομμυριούχο Elon Musk.

Ο κ. Μπλερ δήλωσε ότι πιστεύει ότι ο υπουργός Εξωτερικών πρέπει να είναι από κοινού υπεύθυνος επεξεργασίας δεδομένων αυτού του γενναίου νέου κόσμου άψυχης αλγοριθμικής "υγειονομικής περίθαλψης".

Ω, τότε υποθέτω ότι ξέρει ότι είναι ήδη έτοιμος να αναλάβει αυτόν τον ρόλο;

Η Αγγλία και οι Άγγλοι έχουν πολλές καλές ιδιότητες τις οποίες δεν θέλω να μειώσω, μερικές από τις οποίες καταφέρνουν ακόμα να σπάσουν τον ασφυκτικό κλοιό της καταπίεσης από πάνω προς τα κάτω, στην οποία υποβάλλονται τόσο αδυσώπητα.

Εξακολουθώ να αγαπώ βαθιά την πατρίδα μου.

Αλλά μια επικρατούσα άρνηση να κοιτάξουν την πραγματικότητα στα μάτια από ένα πολύ υψηλό ποσοστό του πληθυσμού, τους αφήνει ιδιαίτερα ευάλωτους στη δουλεία, στο βαθιά παραπλανητικό σύστημα ελέγχου που προέρχεται από το Westminster, τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, το BBC, την MI5 και από τις αόρατες χορδές φαντασμάτων που παραμένουν σταθερά συνδεδεμένες με την ιστορική αυταπάτη του πάλαι ποτέ «μεγαλείου» της βρετανικής αυτοκρατορίας.

Ενώ η διαδικασία της αλλαγής ανοίγει σιγά-σιγά τις κάποτε σταθερές συμπεριφορές, αυτά τα παλιά προπύργια της πίστης στο τι σημαίνει να είσαι Βρετανός πρέπει να πέσουν - ή να οδηγηθούν σε υποταγή από ένα αυξανόμενο κύμα αυτοσεβασμού και αυτοπεποίθησης μεταξύ των εραστών της ελευθερίας, της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Οι ταραχές που ξέσπασαν τον Αύγουστο αποκαλύπτουν ότι οι απλοί άνθρωποι, των οποίων η βασική αξιοπρέπεια έχει διαβρωθεί από δειλούς πολιτικούς υποκριτές, οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό κάθε ειλικρινή δέσμευση να φροντίζουν για την ευημερία του λαού τους.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας υποκύπτει τώρα στην ίδια διαδικασία εγκατάλειψης· σε μια μηδενιστική, ψυχρή και απάνθρωπη δικτατορία τεχνητής νοημοσύνης. Έναν κόσμο στον οποίο η ανθρώπινη αγάπη και ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο ποινικοποιείται και απορρίπτεται στα σκουπίδια.

Πώς μπορεί κανείς να έχει υγεία χωρίς η ανθρώπινη συμπάθεια να είναι η κύρια θεραπεία;

Πώς μπορεί μια υπηρεσία υγείας να διατηρήσει οποιαδήποτε εγκυρότητα όταν υιοθετεί τις μαζικές γενοκτονικές θεραπείες που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του Covid; Δεν μπορεί.

Η τραγωδία είναι ότι αφοσιωμένοι και στοργικοί γιατροί και νοσηλευτές απορροφώνται σε ένα σύστημα του οποίου η εσωτερική διαχείριση ασχολείται τώρα περισσότερο με ένα τεχνοκρατικό παιχνίδι κλαδέματος κόστους παρά με την κατάλληλη φροντίδα μεμονωμένων ασθενών.

Έχει αναμφίβολα αναγνωριστεί ότι το κόστος μειώνεται όταν οι ασθενείς υποστηρίζονται να αυτοκτονήσουν οι ίδιοι.

Εκτός από τις κλινικές τους ευθύνες, οι γιατροί, όπως και οι αγρότες, βρίσκονται αντιμέτωποι με βουνά υποχρεωτικής γραφειοκρατίας που πρέπει να συμμορφωθούν πριν μπορέσουν να επικεντρώσουν το μυαλό τους σε εκείνους που είναι υπεύθυνοι. Η αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα.

Οι βασικές διαδικασίες επιβολής του νόμου, υγειονομικής περίθαλψης και παραγωγής τροφίμων τίθενται όλες υπό τη διαχείριση ενός κεντρικού τεχνοκρατικού συστήματος ελέγχου.

Εκείνοι που θα έπρεπε να υπερασπίζονται τη δέσμευση των ειδικευμένων επαγγελματιών υγείας, τους μεταδίδουν στην τεχνητή νοημοσύνη και σε αλγοριθμικά προγράμματα υπολογιστών, με τη δικαιολογία ότι αυτά θα είναι πιο «αποτελεσματικά», εξοικονομώντας κόστος και αποτελεσματικά από τη φροντίδα των ανθρώπινων χεριών και της ζεστασιάς.

Τι τεράστια εξαπάτηση.

Υπάρχουν εκείνοι σε αυτή τη χώρα που έχουν τα προσόντα να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους και να καθορίσουν τη σωστή πορεία προς μια ρεαλιστική και θετική επαναξιολόγηση στάσεων και αξιών, αλλά ως επί το πλείστον παραμένουν στη σκιά ή κρατούνται βίαια εκεί. Θεατές και όχι ηθοποιοί.

Αυτό πρέπει να αλλάξει αν το φως της ημέρας πρόκειται να διεισδύσει στην «κορυφή της πυραμίδας» που επιβάλλεται από το σκοτάδι.

Ο κόσμος μας βρίσκεται στο έλεος μιας σατανικής ώθησης για το τέλος της ανθρωπότητας. Αυτό δεν αμφισβητείται πλέον.

Το μέλλον που προτείνεται από αυτές τις απατηλές και δαιμονικές δυνάμεις είναι το υπερανθρώπινο cyborg και η εξάλειψη της πίστης σε μια ανώτερη δύναμη δημιουργίας. Συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο μου «Ξεπερνώντας το ρομποτικό μυαλό» για το απαραίτητο αντίδοτο σε αυτή τη διαδικασία.

Κάθε σκεπτόμενο άτομο πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα και να συνδεθεί μαζί σε μια ενωμένη αντίσταση σε αυτήν. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για να βγείτε από ένα κατά τα άλλα μόνιμα κλειδωμένο και βιδωμένο κελί φυλακής.

Αντί η MAD «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» να είναι η επιλεγμένη οδός διαφυγής από τον πόνο και την απελπισία – μια συνειδητή ζωή, μια καταφατική αίσθηση πνευματικής αυτοπεποίθησης πρέπει να αναδυθεί για να βρεθεί στο επίκεντρο – και να σκουπίσει το αντι-ζωικό καταφύγιο που κρατά τον κόσμο μας υπό τον έλεγχό του.

Για όσους εξακολουθούν να ονειρεύονται τη βρετανική μπραβούρα που κάποτε «κατέκτησε τον κόσμο», ας δείξουν από τι είναι φτιαγμένη σήμερα η «Μεγάλη» Βρετανία!

Τι θα κάνουν τώρα αυτοί οι ονειροπόλοι για να κατακτήσουν εκείνους που σκοπεύουν να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη αυτού του αρχαίου, προκλητικού νησιού; Αυτό το βασίλειο του Αρθούρου, που προεξέχει στον Ατλαντικό Ωκεανό και αψηφά στωικά τις θύελλες και τις καταιγίδες που μαστίζουν τις απόκρημνες ακτές της.

Ξύπνα την παλιά της ψυχή – αυτή είναι η απάντηση! Αφήστε αυτές τις θύελλες να ανακινήσουν τα νεύρα σας σε ευγενείς πράξεις - πριν χαθούν για πάντα οι πιθανότητες να το κάνετε σε μια έννομη λατρεία απάνθρωπων παρασίτων.

Ο Julian Rose είναι βιοκαλλιεργητής, συγγραφέας, ραδιοτηλεοπτικός φορέας και διεθνής ακτιβιστής. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, εκ των οποίων το τελευταίο «Ξεπερνώντας το ρομποτικό μυαλό» είναι ένα σαφές κάλεσμα για να αντισταθούμε στη δεσποτική κατάληψη της ζωής μας από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του για περισσότερες πληροφορίες www.julianrose.info

 Activist Post