ΤΟ ΥΦΕΡΠΟΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ" ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ!!

 

Το υφέρπον φάντασμα της "Μεγάλης Αλβανίας" πίσω από τις εντάσεις στο Κοσσυφοπέδιο. Ορατοί οι ξένοι δάκτυλοι.

Η ιδέα της «Μεγάλης Αλβανίας» ακούγεται ολοένα περισσότερο στα Βαλκάνια. Πολλοί φοβούνται την αυξανόμενη προσέγγιση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο. Ιδίως οι Σέρβοι. Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;

Άβουλοι και μοιραίοι μπροστά στην παραχάραξη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Τι κι αν σε όλες τις δημοσκοπήσεις (μα σε όλες!) η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών; Τι κι αν η συμφωνία δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά, παραχαράσσοντας την Ιστορία, δημιουργεί νέες γκρίζες ζώνες αλυτρωτισμού; Τι κι αν έγκριτοι αναλυτές προειδοποιούσαν, μέχρι την υστάτη, για τους κινδύνους που θα προκύψουν μετά την επικύρωσή της; Τι κι αν χρειάστηκε να εξαγοραστούν συνειδήσεις και να γίνουν αποστασίες για να σχηματιστεί μια συγκυριακή, μη-αντιπροσωπευτική, μειοψηφία «προθύμων»;

Οι «153», που με την ψήφο τους αναγνώρισαν «μακεδονικό» έθνος δίπλα από την Μακεδονία, πρόδωσαν την Δημοκρατία, πρόδωσαν τον Μακεδονικό Αγώνα, πρόδωσαν την Ιστορία και χάρισαν με το έτσι-θέλω χιλιάδες χρόνια ιστορίας, γλώσσας και ταυτότητας σε ένα μωσαϊκό Σλάβων-Αλβανών-Τούρκων και τσιγγάνων.

Αυτά είναι τα Σκόπια. Ένα τεχνητό κατασκεύασμα της κομμουνιστικής εποχής τού χθες, ένα ΝΑΤΟϊκό προπύργιο τού σήμερα. Και ας πανηγυρίζει η λεγόμενη Αριστερά για την «συμφωνία της ειρήνης», που εντάσσει τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ! Ας πανηγυρίζει ότι έλυσε ένα πρόβλημα δεκαετιών, δημιουργώντας επάλληλα αδιέξοδα για να υπηρετήσει ιδεοληψίες και μικροκομματικά συμφέροντα!

Ούτε, όμως, ο κάθε Καμμένος (που στήριξε αυτήν την κυβέρνηση) έχει δικαίωμα να ομιλεί, όπως ούτε μας εκπροσωπούν οι έμποροι των ιδεών. Η ελληνική πολιτική ηγεσία, σχεδόν στο σύνολό της, αναμετρήθηκε με την Ιστορία και αποδείχθηκε, ξανά, μικρή και κοντόφθαλμη.

Η συμφορά για τον Ελληνισμό είναι ότι τέτοιες συμφωνίες, τύπου Πρεσπών, δεν ακυρώνονται. Μένουν και εφαρμόζονται. Και τα παράγωγα αυτής της συμφωνίας θα τα βρούμε μπροστά μας και θα αποτελέσουν πηγή δεινών για τις επόμενες γενιές.

Όσοι έχουν την παραμικρή αμφιβολία, ας ξαναδιαβάσουν την συμφωνία. Ας ξανακοιτάξουν τον χάρτη. Και αν έχουν κοντή μνήμη, ας θυμηθούν τον Κατσίφα, τους διωγμούς των Ελλήνων στην Βόρεια Ήπειρο και τα σχέδια της «Μεγάλης Αλβανίας». Ας σκεφτούν τι θα κάνει η Τουρκία, που, μετά την Βοσνία, τους θύλακες στην ελληνική Θράκη, τώρα θα έχει λόγο και στο «μακεδονικό» κρατίδιο.

Δεν έλυσε το πρόβλημα η συμφωνία των Πρεσπών. Γέννησε νέα και χειρότερα προβλήματα. Με την υπογραφή 153 βουλευτών της Ελληνικής Βουλής…

Το γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο Deutsche Welle με ένα εκτενές δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του επιχειρεί να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Τελευταία παρατηρείται μια ολοένα μεγαλύτερη προσέγγιση μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου. Οι προτάσεις για έναν κοινό Πρόεδρο έχουν μπει βέβαια στο συρτάρι εξαιτίας της διεθνούς κατακραυγής. Εντούτοις η δημιουργία κοινής τελωνειακής αρχής βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Επίσης η εξάλειψη των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή από τον ερχόμενο Ιανουάριο. Έτσι, το όνειρο μιας Μεγάλης Αλβανίας – ή «Φυσικής Αλβανίας» όπως επίσης λέγεται – που θα απλώνεται στα «φυσικά» της σύνορα, δηλαδή σε περιοχές εκτός των αλβανικών συνόρων στις οποίες ζουν Αλβανοί, μοιάζει να έρχεται ξανά στην επιφάνεια μετά από δεκαετίες.

Το σχέδιο αυτό πήρε εκ νέου ώθηση τις τελευταίες εβδομάδες χάρη στον πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι, οποίος ζητά «συνοριακές διορθώσεις» και ειδικότερα την ένωση της Κοιλάδας του Πρεσέβου με το Κοσσυφοπέδιο. Στην περιοχή αυτή γύρω από τις πόλεις Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέτζα στη νότια Σερβία ζουν περίπου 100.000 Αλβανοί, οι οποίοι εδώ και καιρό δεν ταυτίζονται με το Βελιγράδι. Σύμφωνα με τον Θάτσι αυτές οι «συνοριακές διορθώσεις» είναι δυνατές και αναγκαίες «επειδή η Σερβία δεν έχει καταφέρει να διασφαλίσει τα μειονοτικά τους δικαιώματα».

Ποια εδάφη θα συμπεριελάμβανε μια Μεγάλη Αλβανία;

Όμως σε ποιες περιοχές θα εκτεινόταν θεωρητικά μια Μεγάλη Αλβανία, ένα σενάριο βέβαια που απορρίπτουν και μάλιστα σε αυστηρούς τόνους τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ; Τα δύο βασικά «συστατικά» της θα ήταν η σημερινή Δημοκρατία της Αλβανίας και το Κοσσυφοπέδιο. Επίσης στη γειτονική ΠΓΔΜ ζουν σήμερα μισό εκατομμύριο Αλβανοί. Σε αυτούς προστίθενται επίσης οι Αλβανοί της νότιας Σερβίας καθώς και μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες τους που ζουν στο Μαυροβούνιο. Επίσης σε αυτούς θα μπορούσαν να προστεθούν και περιοχές της Ελλάδας σύμφωνα με τον θεωρητικό της Μεγάλης Αλβανίας Κότσο Ντανάι, μολονότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξη αλβανικής μειονότητας στην χώρα. Συνολικά οι Αλβανοί που ζουν στην περιοχή των Βαλκανίων εκτός Αλβανίας υπολογίζονται στα έξι εκατομμύρια

Ο Γερμανός ειδικός σε θέματα Αλβανίας Αντρέας Βίλντερμουτ βλέπει το όλο θέμα με ψυχραιμία. Σύμφωνα με τον ειδικό η Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο επιδιώκουν «κάτω από μια επίσημη ένωση να καταφέρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα». Αυτό είναι για τον ίδιο ένας «θεμιτός σκοπός, δεδομένου ότι δεν μπορεί κανείς να τους επιβάλει κανόνες που ισχύουν στην ΕΕ». Η Σερβία βέβαια αντιμετωπίζει το θέμα διαφορετικά. Δέκα χρόνια μετά την απόσχιση της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου θέλει να επανακτήσει τον έλεγχο στην περιοχή αυτή. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες η φιλοκυβερνητική σερβική εφημερίδα Politika έγραφε στο πρωτοσέλιδό της:

«Τα Τίρανα και η Πρίστινα δημιουργούν τη Μεγάλη Αλβανία». Όπως δήλωσε ο Σέρβος υπ. Άμυνας Αλεξάνταρ Βούλιν: «Όλα τα βαλκανικά κράτη έχουν λόγους να φοβούνται». Αυτή η ιδέα θα ήταν μια «ατυχία», η οποία θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο, είπε ακόμη ο ίδιος.

Οθωμανικά κατάλοιπα, παλιοί και νέοι ήρωες

Από την άλλη πλευρά ο Κότσο Ντανάι περιοδεύει ανά τα Βαλκάνια με το σλόγκαν «Το αλβανικό ζήτημα δεν έχει λυθεί». Το αλβανικό έθνος εμφανίζεται διαχρονικά διασπαρμένο σε περισσότερα κράτη. Συχνά οι Αλβανοί παρομοιάζονται με τους Κούρδους. Για πολλούς αιώνες ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και πριν από εκατό χρόνια απέκτησαν το δικό τους κράτος. Αυτό που τους ενώνει μέχρι σήμερα είναι η αλβανική γλώσσα αλλά και η λατρεία στον μεσαιωνικό ήρωα Σκεντέρμπεη ή Γκιέργκι Καστριότι ή ελληνιστί Γεώργιο Καστριώτη, ο οποίος τον 15ο αιώνα οργάνωσε επαναστατικό κίνημα κατά του οθωμανικού ζυγού. Μέχρι σήμερα σε πολλές αλβανικές και αλβανόφωνες περιοχές υπάρχουν αγάλματά του, ενώ υπό κατασκευή βρίσκεται αυτή την περίοδο ένα ακόμη αντίστοιχο μνημείο στην πόλη Ούλκιν του Μαυροβουνίου, στην οποία κατοικούν ως επί το πλείστον Αλβανοί.

Στο Κοσσυφοπέδιο πάντως το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, το Vetevendosje (που σημαίνει «Αυτοδιάθεση») τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της ένωσης με την Αλβανία. Επίσης τον Ιούλιο πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Αντέμ Ντεμάτσι, πολιτικός, συγγραφέας και σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και τα δικαιώματα των Αλβανών, ο οποίος είχε μάλιστα τιμηθεί με το βραβείο Ζαχάρωφ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στην κηδεία του κορυφαίοι πολιτικοί του Κοσσυφοπεδίου τον αποκάλεσαν «Πατέρα του Έθνους».

Πηγή: dw.com

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΗΘΗΣ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΕΛΟΙΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗς "ΝΙΚΗΣ"

 

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ

Για να δείτε πόσο ΜΑΛΑΚΕΣ είστε μερικοί και πελάτες των απέναντι.

Μόλις 4 λεπτά μου πήρε να ψάξω και να ακολουθησω τα ψηφιακά ίχνη μιας αφίσας που δημιουργήθηκε δήθεν για την "εκστρατεία κατά του αυνανισμού".

Αυτή η αφίσα, ενώ έκανε μπαμ από χιλιόμετρα πως είναι μούφα και έχει γίνει edit με προσθήκη του σήματος του κόμματος "Νίκη", πήγαν πάρα πολλοί και την αναπαρήγαγαν εντός του χώρου των εθνικοπατριωτικών κομμάτων, για να κάνουν φθηνό πόλεμο στη Νίκη.

Για μέχρι εκεί είμαστε. Δεν αρκούσαν τα ψεύδη που εξαπολύει το σύστημα, δεν αρκούν τα πετσωμένα ΜΜΕ που σαν πρακτική εξαγοράς των media έχει ξεπεράσει χώρες μπανανίες ή με άτυπο δικτατορικο καθεστώς, πάτε και βοηθάτε κι εσείς, σπρώχνοντας και τον τελευταίο αυνάνα που φοβήθηκε μην του κόψει τη μαλακία η Νίκη, να πάει στην "Πατριωτική ΝΔ" όπου η μαλακία επιδοτείται και επιβραβεύεται...

Βρήκα λοιπόν την αφίσα να την έχει ανεβάσει το παρδαλό αγόρι ο Δημοκίδης στα "Μικροπράγματα" (χωρίς την σφραγίδα της Νίκης βεβαίως), το 2014...!

Και αφού κλείνει το φτηνό άρθρο του, μας λέει στο τέλος πως είναι βασισμένο σε ένα hoax που αναπαρήγαγε (ή δημιούργησε) ένα άλλο.... αγόρι, ο φίλος του "Μανώλης". Ακολούθησα τον σύνδεσμο να δω ποιος είναι ο Μανώλης και έπεσα σε γκαιη πραηντ κλπ.

Αυτοί είστε λοιπόν. Πόσο μαλακες αισθάνεστε τώρα; ο Μανώλης πάντως γελάει μαζί σας. Ποιος; ο Μανώλης!

Δεν το προσωποποιω, να πω ποιοι φίλοι το ανέβασαν. Αν αισθάνεστε λίγο παραπάνω μαλακες όμως και έχετε και την κάψα να βγείτε μόνοι σας στην σέντρα αντεπιχειρηματολογώντας για την απερίσκεπτη αλλα κακόβουλη επιλογή σας να αναπαράξετε κατι που ειναι ο ορισμός της πολιτικής λάσπης, "ιδού η Ρόδος, ιδού κι η μαλακία".

Η ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ,Η ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!!!

 

Η ένωση του Πατριωτικού χώρου, η Νίκη και οι επερχόμενες εκλογές.

Γράφει ο ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΣ

Σε περίπου 2 ώρες από τώρα (στις 12 το μεσημέρι) θα ανακοινωθεί και επίσημα η ένωση 10 πολιτικών κομμάτων και κινημάτων ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου.

Από τη στιγμή που χθες ιστοσελίδα διέρρευσε την είδηση και στη συνέχεια αργά το βράδυ ο Φαίδων Βόβολης το ανακοίνωσε με LIVE μήνυμα του, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης πήραν φωτιά. Αυτή τη στιγμή κυριαρχούν δύο απόψεις. Κάποιοι που συντάσσονται με την κίνηση και η δεύτερη ότι γίνεται μόνο και μόνο για να κόψει τα φτερά της Νίκης και του Βελόπουλου ώστε να αποδυναμωθούν, ώστε να ενισχυθεί το σύστημα της ΝΔ (τα ίδια βέβαια έλεγαν και για τη Νίκη...).

Καταρχήν είναι μια καλή είδηση ότι επιτέλους κάποιοι έβαλαν στην άκρη τον όποιο θυμό τους (αληθινό ή για το γυαλί δεν έχει σημασία), το προεδριλίκι (πολύ σημαντικό) και μπήκαν κάτω από την ίδια ομπρέλα μέσα στην καταιγίδα, που δυστυχώς οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες προκάλεσαν με την ψήφο τους.

Το αρνητικό γεγονός και για να είμαστε και σαφείς σε ότι λέμε είναι ότι η ένωση αυτή πρώτον δεν είναι ικανοποιητική, αφού συμμετέχουν 3 πολιτικά κόμματα από αυτά που κατέβηκαν στις προηγούμενες εκλογές και υπάρχει πιθανότητα αυτές τις ώρες να μπουν ακόμα 2 ή και 3. Όμως αυτά τα τρια κόμματα αν αθροίσει κανείς τις ψήφους τους και κάνει και αναγωγή στην ενισχυμένη αναλογική δεν συγκεντρώνουν πάνω από 1-1,2%, οπότε η βάση τους είναι 1,2% + ότι δώσει η δυναμική Εμφιετζόγλου (που κανείς δεν την ξέρει γιατί κόπηκαν από δικό τους λάθος στις εκλογές της 21ης Μαϊου).

Το δεύτερο πρόβλημα είναι η τακτική Κασιδιάρη. Εάν κατεβάσει σε όλους τους νομούς της Ελλάδας ανεξάρτητους υποψηφίος και επειδή όντως η ακροδεξιά έχει μια ισχυρή δυναμική (της τάξης του 5 έως και 8%) μπορεί να μην καταφέρει μεν να εκλέξει βουλευτές λόγω εκλογικού νόμου (πλην 3 έως 5 νομών, με πιθανότερο σενάριο να βγει μόνον ο ίδιος) όμως θα κόψει πολύ τη φόρα σε πολλά κόμματα όπως η Νίκη, η Πλεύση Ελευθερίας και φυσικά το νέο πατριωτικό σχήμα.

Τώρα πολλοί σχολιάζουν αρνητικά τη στάση της Νίκης και του Βελόπουλου που αρνήθηκαν την ένωση, όμως υπάρχουν δύο σοβαρά θέματα που προσωπικά ως πολιτικός αναλυτής τους δίνω εν μέρη δίκιο. Καταρχήν ο Βελόπουλος είναι ήδη στη Βουλή, άρα γιατί να υποβαθμιστεί και η Νίκη βλέπει την είσοδο στη Βουλή να είναι μερικές εκατοντάδες ψήφους μακριά, οπότε δεν έχει λόγο να κάνει πίσω, τόσο σε θέσεις (μην ξεχνάμε η Νίκη έχει θρησκευτικοκεντρικό πρόγραμμα που για τους υπόλοιπους είναι στα όρια του τραγελαφικού..., όχι όμως για όσους την ψήφησαν και θα την ψηφήσουν πάλι τώρα που την έμαθαν), όσο και στο θέμα της ηγεσίας, από τη στιγμή μάλιστα που ο Νατσιός έχει κερδίσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας από τις εμφανίσεις του στα Μέσα Ενημέρωσης για τη στάση που τηρεί στις επιθέσεις που του κάνουν και κυρίως για την ήρεμη δύναμη που εκπέμπει το παρουσιαστικό του, θυμίζοντας μεγαθήρια της πολιτικής ζωής της χώρας (τους λεγόμενους πολιτικούς παλαιάς κοπής, που δεν φωνασκούσαν αλλά επιχειρηματολογούσαν).

Χθες ο Φαίδων Βόβολης έκανε ένα κατ΄εμέ τραγικό λάθος, μιας και οι έμμεσες πλην σαφέστατες επιθέσεις ήταν αποκλειστικά προς τη Νίκη, αφού καταφέρθηκε ακόμα και εναντίον του Αγίου Όρους και του Χριστεπώνυμου πληρώματος, ενώ υπονόησε διαπλοκή, την ώρα που όλοι όσοι έχουν μάτια βλέπουν μια απέλπιδα προσπάθεια όλου του συστήματος να απαξιώσουν τη Νίκη και το πρόγραμμά της.

Αυτές οι κινήσεις πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγήσουν για μια ακόμη φορά στο διαμοιρασμό της πίτας και ο μόνος κερδισμένος που θα τρίβει τα χέρια του θα είναι ο Μητσοτάκης και η αριστερά.

Δυστυχώς οι του πατριωτικοί χώρου, που εκτός ότι έχουν πλήρη έλλειψη πολιτικής εμπειρίας και το ακόμα χειρότερο δεν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν εκλογές, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι αντίπαλος τους δεν είναι τα κόμματα του ιδίου χώρου (δλδ Βελόπουλος και Νίκη) αλλά το πρώτο κόμμα, το οποίο μάλιστα είναι πολύ πιο ευάλωτο σε πολιτικές επιθέσεις λόγω συνεχώς σκανδάλων (πρώτη φορά κυβέρνηση μέτρησε 100 σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν και μάλιστα πριν γίνουν οι εκλογές). Πόσο μάλλον όταν όλα αυτά τα κόμματα έχουν ένα κοινό παρονομαστή (διαχείρισης περιόδου κόβιν, υποχρεωτικότητα εμβολιασμών κλπ) που αριθμεί 2,5 εκατομμύρια ψήφους...

Μια λεπτομέρεια που πιστεύω είτε θα δώσει δυναμική ή θα τις κόψει τα πόδια είναι η επιλογή του Αντιπροέδρου της νέου κόμματος υπό τον Εμφιετζόγλου. Βλέπετε λόγω ηλικίας του προέδρου όλοι θα κοιτάνε τον αντιπρόεδρο και εάν τυχόν γίνει κάποια λανθασμένη επιλογή λυπάμαι που το λέω αλλά η όποια ένωση θα πάει περίπατο.

Αυτά προς τα παρόν. Τα υπόλοιπα μετά τις επίσημες ανακοινώσεις.

Ἄθεος, βουδιστής ἤ μουσουλμᾶνος ἄν ζεῖς στήν Εὐρώπη δικές σου οἱ χριστιανικές ἀξίες!!

 

Μανώλης Κοττάκης 

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον αὐτές τίς ἡμέρες τήν συζήτηση γιά τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στίς ἐκλογές καί τά χριστιανικά κόμματα, ἡ ὁποία ἔχει προσλάβει ἕναν χαρακτῆρα συνωμοτικό, λές καί πρόκειται περί παρθενογενέσεως, καί διερωτῶμαι:

– Εἶναι ἤ δέν εἶναι ὁ Χριστιανισμός ἀναπόσπαστο τμῆμα τῆς ταυτότητας τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ;

– Συζητήθηκε ἤ ὄχι νά γίνει μνεία στόν Χριστιανισμό στό προοίμιο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συντάγματος τό 2005;

– Ἔχουν ἤ δέν ἔχουν τά μεγάλα συντηρητικά κεντροδεξιά κόμματα τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς σχέση μέ τό Θεῖον; Στήν Βίβλο δέν ὁρκίζεται ὁ ἑκάστοτε Ἀμερικανός Πρόεδρος;

– «Χριστιανοδημοκρατικό» δέν ὀνομάζεται τό κορυφαῖο κόμμα τῆς Γερμανίας;

– Μέ τό σύνθημα «Εἶμαι γυναῖκα, εἶμαι μητέρα, εἶμαι Ἰταλίδα, εἶμαι Χριστιανή» δέν ἐξελέγη ἡ Τζώρτζια Μελόνι Πρωθυπουργός τῆς Ἰταλίας;

– Τόν στίχο «Ζήτω ἡ Ἑλλάδα, ζήτω ἡ θρησκεία, ζήτω ἡ Νέα Δημοκρατία» δέν περιέχει ὁ ὕμνος τῆς παράταξης πού χρόνια ἔχουμε νά ἀκούσουμε σέ συγκεντρώσεις της;

– «Λαϊκός Ὀρθόδοξος Συναγερμός», μέ ἔμβλημα τόν σταυρό, δέν ὀνομαζόταν τό κόμμα τοῦ Γιώργου Καρατζαφέρη;

– Στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος δέν ὁρκίστηκαν προχθές οἱ Βουλευτές τῆς παράταξης;

– Σέ ἐνορίες δεν εἶναι κατανεμημένα, διαχωρισμένα τά ἐκλογικά τμήματα, κατάλοιπο τοῦ παρελθόντος, γιατί τά πρῶτα χρόνια τῆς ἀνεξαρτησίας οἱ ναοί ἐχρησιμοποιοῦντο ἐλλείψει κτηρίων ὡς ἐκλογικά τμήματα;

– Τό Σύνταγμά μας δέν ἀναγνωρίζει ποιά εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία;

Ἐάν ὅλα αὐτά ὑπάρχουν ὡς δεδομένα καί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τόσο παροῦσα στήν ζωή μας, τότε πρός τί ἡ συζήτηση καί ἡ φιλολογία τῶν τελευταίων ἡμερῶν γιά τό ποιό κόμμα θά μπεῖ στήν Βουλή καί μέ ποιό ἰδεολογικό πρόσημο; Πρώτη φορά χρησιμοποιεῖ κανείς τήν πίστη του ὡς στοιχεῖο τῆς ταυτότητάς του; Ἄλλαξε τό Σύνταγμα καί ἀπαγορεύτηκαν τά κόμματα πού διακηρύσσουν ὅτι συγκροτοῦνται ἀπό πολῖτες πού πιστεύουν στήν Ὀρθοδοξία;

Ζοῦμε στήν Δημοκρατία τῆς μοναδικῆς σκέψης;

Κανονικά ἡ συζήτηση θά ἔπρεπε νά σταματᾶ ἐδῶ. Ὅποια γνώμη καί ἄν ἔχει κανείς γιά κόμματα καί κομματίδια, μιά σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία, εἶναι συμπεριληπτική. Ἐπιτρέπει κόμματα μειονοτικά καί ἰσλαμικά ὅπως τό ἀνεξάρτητο κόμμα τῶν μουσουλμάνων συμπολιτῶν μας τῆς Θράκης πού μετεῖχε στίς εὐρωεκλογές τοῦ 2019.

Ἐπιτρέπει ἐπίσης κόμματα πού δέν εἶναι μισαλλόδοξα, πού δέν ἔχουν μέλη μαχαιροβγάλτες καί ναζί. Ἐπειδή ὅμως κάποια πράγματα δέν εἶναι τόσο αὐτονόητα στήν ἐξελισσόμενη Τρίτη Ἑλληνική Δημοκρατία, ἀκόμη καί μετά τήν περιφανῆ νίκη τῆς ΝΔ μέ 41% καί ἐν ὄψει τῶν ἐκλογῶν πού θά διεξαχθοῦν μέ τό δικό της ἐκλογικό σύστημα, καλό εἶναι νά θυμίσω μερικές σκέψεις τῆς Ἰταλίδας Πρωθυπουργοῦ Μελόνι, ὅπως αὐτές παρατίθενται στό τελευταῖο της βιβλίο. Καί μετά ὅποιος διαφωνεῖ –τό κόμμα «Ἀδέλφια τῆς Ἰταλίας» εἶναι μέλος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Λαϊκοῦ Κόμματος πλέον– νά σηκώσει τό χέρι!

Ἀντιγράφω: «Ὁ συντηρητισμός γεννιέται ἀπό τήν πεποίθηση ὅτι εἶναι εὔκολο νά καταστρέψει κάποιος τά ὄμορφα πράγματα, ἀλλά δέν εἶναι εὔκολο νά τά δημιουργήσει. Αὐτό ἰσχύει κυρίως γιά τά πράγματα πού ἔρχονται σέ ἐμᾶς μέ τήν μορφή τῆς συλλογικῆς κληρονομιᾶς. (…) Ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη εἶναι γιά μένα ἕνα ἰδανικό πού ἔρχεται ἀπό μακριά καί ἔχει τίς πιό βαθιές ρίζες σέ τρία ὑπέροχα μέρη: Στήν Ἀθήνα, στήν Ρώμη καί στήν Ἱερουσαλήμ, ἀπό ὅπου ξεκίνησαν ὅλα. Ὁ Χριστιανισμός τῆς ἔδωσε ἀναμφίβολα πολιτισμική ἑνότητα. (…) Τί εἶναι πραγματικά ἡ Εὐρώπη;

Μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά τήν Εὐρώπη ἀφήνοντας κατά μέρος τήν κλασσική καί χριστιανική ταυτότητά της;

Μέχρι ποῦ ἐκτείνονται τά ὅρια τοῦ πολιτισμοῦ της; (…) Σήμερα τά εὐρωπαϊκά σύνορα δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ περίμετρος μέσα στήν ὁποία κατάφερε μιά συγκεκριμένη ταυτότητα, πρῶτον, νά ἑδραιωθεῖ, καί δεύτερον, νά ἀμυνθεῖ. (…) Μποροῦμε νά παραβλέψουμε τήν ἐννοιολογική προσέγγιση τοῦ “Ἀνθρώπου” πού εἶναι πάντα κάτι πολύ διαφορετικό καί ἀσύγκριτα πιό ὑψηλό ἀπό τήν ἁπλή ἰδέα τοῦ “ἀτόμου” καί τήν διάδοση πρωτόγνωρων ἀξιῶν ὅπως τῆς ἀλληλεγγύης ἀπέναντι στούς περιθωριοποιημένους, στούς φτωχούς καί τούς ἄρρωστους, σέ ὅσους χρειάζονται βοήθεια; Τῆς θρησκευτικῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς πού ἔθεσε τά θεμέλια γιά τήν σταδιακή ἐξάλειψη τῆς δουλείας; (…) Ταξιδεύοντας στήν Εὐρώπη ἐπιβεβαιώνουμε ὅσα εἴχαμε μάθει στά σχολικά θρανία. Τά μοναστήρια ὑπῆρξαν ἐνεργά κέντρα πολιτιστικῆς παραγωγῆς καί χάρη στήν δουλειά τῶν μοναχῶν γραφέων μπόρεσε νά ἐπιβιώσει μεγάλο μέρος τοῦ κλασσικοῦ λογοτεχνικοῦ πολιτισμοῦ. (…) Τό σπουδαῖο μήνυμα πού μᾶς χάρισε ὁ Ράτσινγκερ εἶναι ὅτι γιά ἐμᾶς τούς Χριστιανούς καί τούς Εὐρωπαίους ὑπάρχει ἕνας ἄρρηκτος δεσμός ἀνάμεσα στήν πίστη καί στήν λογική, διότι τό νά μήν ἐνεργεῖς μέ τήν λογική ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν φύση τοῦ Θεοῦ. (…)

Γιά νά συνομιλήσουμε μέ τόν ἄλλο πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί εἴμαστε, νά ἀναγνωρίζουμε τόν ἑαυτό μας γι’ αὐτό πού εἴμαστε, δηλαδή ἄνδρες καί γυναῖκες ἐφοδιασμένοι μέ δύο πηγές γνώσης καί ἀγάπης, τήν λογική καί τήν πίστη.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού δέν πίστεψα ποτέ στήν κουλτούρα τῆς ἀνεκτικότητας, ἐνῷ ἀντίθετα πρεσβεύω τήν κουλτούρα τοῦ σεβασμοῦ. Γιατί σέ τελική ἀνάλυση ἀνέχεσαι αὐτό πού δέν θά ἤθελες νά ἔχεις γύρω σου, ἐνῷ ἡ λέξη “σεβασμός” προέρχεται ἀπό τό λατινικό respicere, νοιάζομαι, σέβομαι. (…) Στά χριστιανικά σύμβολα εἴτε πιστεύεις εἴτε ὄχι εἶναι συγκεντρωμένες ὅλες οἱ ἀξίες πού θεμελίωσαν τόν πολιτισμό μας. Δέν εἶναι θέμα ἐπιβολῆς τῆς πίστης μας σέ κανέναν, ἀλλά ἔχει νά κάνει μέ τήν γνώση τοῦ ποιοί εἴμαστε. Ἀλληλεγγύη, λογική, ἰσότητα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ὁ Σταυρός δέν ὑποδηλώνει τήν ἐπιβολή μιᾶς θρησκείας, εἶναι ἁπλῶς τό σύμβολο ὅλων ἐκείνων πού μᾶς χαρακτηρίζουν ὡς πολιτισμό. Στήν Ἰταλία καί τήν Ἑνωμένη Εὐρώπη μπορεῖς νά εἶσαι ἄθεος, βουδιστής ἤ μουσουλμᾶνος, ἀλλά ἄν γεννήθηκες μεγάλωσες ἐδῶ, οἱ χριστιανικές ἀξίες εἶναι καί δικές σου. Εἴτε σοῦ ἀρέσει εἴτε ὄχι. (…) Χωρίς λογική ἡ πίστη μπορεῖ νά γίνει φανατική καί χωρίς πίστη ἡ λογική αἰχμαλωτίζεται καί στερεῖται τήν ἀξιοπρέπειά της. (…) Ὁ Χριστιανισμός θέτει στό ἐπίκεντρο τόν ἄνθρωπο καί τήν ἐλεύθερη βούληση. (…)

Ἡ λαϊκότητα τοῦ κράτους εἶναι ἡ βάση τῆς χριστιανικῆς πίστης (τά τοῦ Καίσαρος, τῷ Καίσαρι), αὐτό εἶναι ἀσύλληπτο γιά τό Ἰσλάμ. (…) Χωρίς τίς κλασσικές καί εὐρωπαϊκές ρίζες της, ἡ Εὐρώπη θά ἦταν ἁπλῶς μιά γεωγραφική ἔκφραση».

Ἐλπίζω νά μήν χρειαστεῖ νά ἐπανέλθω.

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ OVERTON!!!

 

Το παράθυρο Overton

Το παράθυρο Overton είναι μια πολιτική θεωρία που περιγράφει πώς μπορεί να αλλάξει η αντίληψη της κοινής γνώμης έτσι ώστε οι ιδέες που κάποτε θεωρούνταν τρελές να γίνονται αποδεκτές μακροπρόθεσμα.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ούτε τα θέματα ταμπού θα ήταν απαλλαγμένα από τα αποτελέσματά τους, έτσι ώστε η γενική εκτίμηση που έχει η κοινωνία για ζητήματα όπως η αιμομιξία, η παιδεραστία ή ο κανιβαλισμός θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά. Για το λόγο αυτό, δεν είναι απαραίτητη η πλύση εγκεφάλου ή η εφαρμογή ενός δικτατορικού καθεστώτος, αλλά η ανάπτυξη μιας σειράς προηγμένων τεχνικών των οποίων η εφαρμογή θα παρέμενε απαρατήρητη από την κοινωνία. Ας εμβαθύνουμε.

Προέλευση της έννοιας

Αυτό το φαινόμενο μελετήθηκε από τον Joseph Overton, ο οποίος το παρατήρησε για κάθε τομέα δημόσιας διοίκησης θεωρείται αποδεκτή μόνο ένα στενό φάσμα πιθανών πολιτικών. Αυτό το εύρος δεν αλλάζει όταν οι ιδέες αλλάζουν ανάμεσα στους πολιτικούς, αλλά επιλέγονται από την κοινωνία εν γένει.

Τζόζεφ Overton ανέπτυξε ένα κάθετο μοντέλο πολιτικών που κυμαίνεται από "το πιο ελεύθερο" στην κορυφή του φάσματος έως το "το λιγότερο ελεύθερο" στο κάτω μέρος. Αυτό σχετίζεται με την κυβερνητική παρέμβαση, στην οποία οι αποδεκτές πολιτικές πλαισιώνονται σε ένα παράθυρο που μπορεί να κινηθεί εντός αυτού του άξονα, επεκτείνοντας ή μειώνοντας.

Τα στάδια του παραθύρου Overton

Κατ 'αρχήν, φαίνεται αδύνατο η κοινωνία να δεχθεί μερικά από τα συζητούμενα ταμπού. Ωστόσο, η θεωρία παραθύρων του Overton υποστηρίζει ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Για να δούμε ποια είναι τα διαφορετικά στάδια του παραθύρου Overton, θα επικεντρωθούμε σε ένα συγκεκριμένο ταμπού, για παράδειγμα τον κανιβαλισμό.

Στάδιο 1: από το αδιανόητο μέχρι το ριζικό

Στο πρώτο στάδιο, ο κανιβαλισμός είναι κάτω από το χαμηλότερο επίπεδο αποδοχής του παραθύρου Overton. Η κοινωνία θεωρεί ότι αποτελεί σωστή πρακτική ανήθων ή κοινωνιοπαθητικών. Αυτή η ιδέα θεωρείται αηδιαστική και ξένη προς όλη την ηθική. Σε αυτό το σημείο, το παράθυρο είναι κλειστό και δεν κινείται.

Αρχίζοντας με την αλλαγή της άποψης, η ιδέα μεταφέρεται στον επιστημονικό τομέα, καθώς για τους επιστήμονες δεν θα πρέπει να υπάρχουν θέματα ταμπού. Έτσι, η πνευματική κοινότητα θα αναλύσει τις παραδόσεις και τα τελετουργικά ορισμένων φυλών, δημιουργώντας παράλληλα μια ριζοσπαστική ομάδα κανιβύλων που προειδοποιούνται από τα ΜΜΕ..

Στάδιο 2: από το ριζικό έως το αποδεκτό

Μετά το στάδιο 1, η ιδέα έχει πάει από το να είναι αδιανόητο να συζητηθεί. Στο δεύτερο στάδιο, επιδιώκεται η αποδοχή της ιδέας. Με τα συμπεράσματα των επιστημόνων, όσοι αρνούνται να αποκτήσουν γνώσεις σχετικά με το αντικείμενο μπορούν να χαρακτηριστούν ως αδιάλλακτοι..

Οι άνθρωποι που αντιστέκονται θα αρχίσουν να φαίνονται σαν φανατικοί που αντιτίθενται στην επιστήμη. Η μισαλλοδοξία καταδικάζεται δημοσίως, καθώς η ιδέα χάνει τις αρνητικές της σημασίες, αλλάζοντας το όνομα του κανιβαλισμού από ανθρωποφάγους ή ανθρωποφάγους. Με λίγα λόγια, τα μέσα ενημέρωσης θα κάνουν το γεγονός ότι τρώει ανθρώπινη σάρκα μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι αποδεκτό και αξιοσέβαστο.

Στάδιο 3: από το αποδεκτό έως το λογικό

Κάνοντας μια κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας ένα κοινό δικαίωμα, θα μπορούσε κανείς να πάει από μια απαράδεκτη ιδέα σε μια λογική. Εν τω μεταξύ, Όσοι εξακολουθούν να αντιτίθενται στην ιδέα θα συνεχίσουν να επικρίνουν. Αυτοί οι άνθρωποι θα θεωρηθούν ριζοσπάστες που αντιτίθενται σε ένα θεμελιώδες δικαίωμα.

Από την άλλη πλευρά, η επιστημονική κοινότητα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα επιμείνουν ότι η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με περιπτώσεις κανιβαλισμού, χωρίς αυτό να είναι περίεργο για αυτές τις αρχαίες κοινωνίες.

Στάδιο 4: από το λογικό στο δημοφιλές

Σε αυτές τις στιγμές, ο κανιβαλισμός γίνεται ένα αγαπημένο θέμα. Η ιδέα αρχίζει να προβάλλεται στις ταινίες, στις τηλεοπτικές σειρές και σε οποιαδήποτε άλλη μέθοδο ψυχαγωγίας ως κάτι θετικό. Ταυτόχρονα, τα ιστορικά στοιχεία που σχετίζονται με αυτές τις πρακτικές έχουν επαίνους. Το φαινόμενο είναι ολοένα και πιο γεμάτο και συνεχίζει να ενισχύει τη θετική του εικόνα.

Στάδιο 5: από το λαϊκό στο πολιτικό

Τέλος, το παράθυρο Overton, κλειστό στην αρχή, άνοιξε ευρύτατα. Σε αυτό το τελευταίο στάδιο αρχίζει να προετοιμάζεται ο νομοθετικός μηχανισμός που θα νομιμοποιήσει το φαινόμενο. Οι υποστηρικτές του κανιβαλισμού εδραιώνονται στην πολιτική και αρχίζουν να αναζητούν περισσότερη εξουσία και εκπροσώπηση.

Έτσι, μια ιδέα που κατ 'αρχήν ήταν αδιανόητη και ανήθικη σε όλες τις πτυχές της, έχει καθιερωθεί στη συλλογική συνείδηση ​​ως δικαίωμα μέσω μια θεωρία που μπορεί να αλλάξει την αντίληψη του κοινού για οποιαδήποτε ιδέα, όσο τρελή μπορεί να είναι.

Το παράθυρο Overton: τι είναι?

Το παράθυρο Overton είναι γνωστό από το άτομο που ανέπτυξε την ιδέα: Joseph Overton (1960-2003). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του μεγαλύτερου Ινστιτούτου Πολιτικής Έρευνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, του Κέντρου Δημόσιας Πολιτικής Mackinac, που βρίσκεται στο Μίτσιγκαν..

Ο Overton χρησιμοποίησε τη μεταφορά του παραθύρου με σκοπό να μεταφέρει την ιδέα του ένα στενό και καλά καθορισμένο χώρο, μέσω του οποίου μπορούμε να δούμε κάποια πράγματα και όχι άλλα. Όπως κάθε παράθυρο, πρόκειται για δομή που κατασκευάζεται σκόπιμα και στρατηγικά από κάποιον.

Για παράδειγμα, δεν είναι το ίδιο να βάλουμε ένα παράθυρο με θέα στη θάλασσα, να το βάλουμε με θέα στην εσωτερική αυλή. Όποιος το χτίζει και το τοποθετεί σε ένα μέρος, το κάνει με συγκεκριμένη πρόθεση.

Στην περίπτωση της δημόσιας τάξης και των απόψεων σχετικά με αυτούς, οι άνθρωποι που κατασκευάζουν το παράθυρο είναι οι ομάδες που έχουν ένα ορισμένο επίπεδο εξουσίας και πολιτικό έλεγχο. Δηλαδή, αυτές οι ομάδες κατασκευάζουν και μετακινούν τα παράθυρα μέσω των οποίων παρατηρούμε ότι συμβαίνει γύρω μας.

Η ιδέα είναι να παρουσιάσουμε μια ιδέα που, αν και αρχικά απαράδεκτη, μπορεί να υπερασπιστεί και να πλαισιωθεί έτσι ώστε να γίνει σταδιακά μια εφικτή ιδέα. Έτσι, η γνώμη εκείνων που επηρεάζονται ή ενδιαφέρονται για αυτή την ιδέα μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα περιθώρια του παραθύρου και στα συμφέροντα ορισμένων πολιτικών ομάδων.

Μια πολιτική θεωρία

Αυτό που πρότεινε ο Overton μέσω αυτής της μεταφοράς, είναι αυτό Οι πολιτικές που θεωρούνται βιώσιμες θεωρούνται κατά κύριο λόγο σύμφωνα με την ευκολία των πολιτικών, πέρα από τα ατομικά τους συμφέροντα.

Αυτές οι πολιτικές μπορούν να παρουσιαστούν σε ένα περισσότερο ή λιγότερο στενό εύρος, ανάλογα με το πόσο ποικίλλει η γνώμη της κοινωνίας. Έτσι, κινούνται σε κάθετη κλίμακα ανάλογα με το αν η αποδοχή τους μπορεί να επεκταθεί ή να μειωθεί. Κατά γενικό κανόνα, το σχήμα του παραθύρου κάνει όσους πιστεύουν σε ορισμένες ιδεολογικές τάσεις να δίνουν προσοχή σε ορισμένες ιδέες και να αγνοούν ή να ελαχιστοποιούν τη σημασία των αντιτιθέμενων.

Το παράθυρο Overton μπορεί να μετακινηθεί σύμφωνα με το τρέχον ενδιαφέρον και τη δυνατότητα αποδοχής από την πλειοψηφία. Τα όριά του μπορούν να γίνουν ευρύτερα ή στενότερα, ανάλογα με την ιδέα που θέλει να δικαιολογηθεί πριν από την κοινή γνώμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι επίσης γνωστός ως "παράθυρο ευκαιρίας" και "παράθυρο αποδοχής".

Σχετικό άρθρο: "Γνωστική ασυμφωνία: η θεωρία που εξηγεί την αυτο-εξαπάτηση"

Η κοινή γνώμη και οι πολιτικές ιδέες

Ομοίως, αυτή η πολιτική θεωρία εξηγεί ότι, πέρα ​​από τις μεμονωμένες αναφορές που έχουμε για τους πολιτικούς, τείνουμε να αποδεχόμαστε την πολιτική βιωσιμότητα των ιδεών τους επειδή παρουσιάζουν ένα πολύ στενό φάσμα δυνατοτήτων..

Αυτό το εύρος σημαίνει ότι μια δημόσια πολιτική (για παράδειγμα, μέτρο που υιοθετείται για τη διαχείριση της μετανάστευσης από το Μεξικό στις Ηνωμένες Πολιτείες) μπορεί να αλλάξει από το να θεωρείται "αδιανόητο" ως "αποδεκτό", τότε "λογικό", "δημοφιλές" τέλος, ως απαραίτητη πολιτική.

Με τη σειρά του, αυτό το φάσμα των δυνατοτήτων προσαρμόζεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των πολιτών και την τρέχουσα κατάσταση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε το πρόσωπο που τις προτείνει να θεωρείται ως αρμόδιος πολιτικός, ή τουλάχιστον όχι πολύ ριζοσπαστικός.

Στρατηγικά, κάποιες ιδέες μπορούν να παρουσιαστούν ως ριζοσπαστικές, έτσι ώστε αυτό που είναι "έξω από το παράθυρο" θεωρείται μέτριο και αποδεκτό. Έτσι, το παράθυρο μπορεί να τροποποιήσει τα όριά του και τον τόπο στον οποίο γυρίζουμε, και ακόμη και την ίδια την αντίληψη του τι παρατηρούμε.

Μπορεί να εφαρμοστεί για να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνίες υιοθετούν και εγκατάλειψαν κάποιες ιδέες με την πάροδο του χρόνου, μέσω της υπεράσπισης με λογικά, ηθικά και συναισθηματικά κριτήρια από την ενδιαφερόμενη πολιτική ομάδα. Μέσα από αυτή τη μεταφορά μπορείτε να αναλύσετε διαφορετικά κοινωνικά γεγονότα και πώς νομιμοποιήθηκαν ιδανικά και πρακτικές κάθε είδους, πολλά από τα οποία είναι επικίνδυνα.

Δημοτικότητα και συναφή έργα

Παρόλο που το παράθυρο Overton είναι σήμερα μια πολύ δημοφιλής θεωρία, είναι επίσης μια αρκετά πρόσφατη ιδέα. Έγινε μόνη της μια θεωρία μετά το θάνατο του Joseph Overton ως αποτέλεσμα των τραυματισμών που προκλήθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα.

Ο συνάδελφός του, ο Joseph Leman, ήταν ένας από τους ανθρώπους που το βάφτισαν και το διέδωσαν κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Με βάση αυτή την ιδέα, υπάρχει ακόμη και ένα μυθιστόρημα που ονομάζεται Το παράθυρο Overton, ένα από τα καλύτερα έργα πώλησης του αμερικανικού και πολιτικού σχολιαστή Glenn Beck κατά την τελευταία δεκαετία.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

Κέντρο Mackinac για τη Δημόσια Πολιτική. (2018). Συγγραφείς, Joseph P. Overton. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2018. Διατίθεται στη διεύθυνση http://www.mackinac.org/bio.aspx?ID=.

Lanchester, J. (2016). Brexit Φάκελος των ελεύθερων επιστολών. 4: 5-10. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2018. Διατίθεται στη διεύθυνση http://www.letraslibres.com/.../Dosier-lanchester-esp.pdf.

Konstantinos Meimaroglou

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ...ΣΑΣ ΑΦΟΡΑ./ .

Η πιθανή δεύτερη 29η/05/1453 της 2ας/06/2023!!!

 

Η πιθανή δεύτερη 29η/05/1453 της 2ας/06/2023

2023/05/30

ΕργΔημΕργ 

…Άλλως, ο κουκλοχαιρετάκιας στο Όροc!

. . . . . . . . . . .

Οι ειδήσεις λένε ότι, από τις 3 μέχρι τις 5 Ιουνίου τρέχοντος έτους (Σαββατοκύριακο καί Δευτέρα), ο κουκλοχαιρετάκιας πάει να επισκεφθεί το Άγιο Όρος.

[Βέβαια, μαθημένα τα βουνά στα χιόνια: οι αρδ του συνδέσμου, όπου σας παραπέμπω, δεν παρέλειψαν να γράψουν μ@λακίες· καί δή, μαζεμένες σε μισή πρόταση. Τη διήμερη επίσκεψη (μία διανυκτέρευση) την αποκαλούν «τριήμερο», την προσδιορίζουν δέ στις 3 καί 4 Ιουνίου. (Αλλά, αφού είναι τριήμερο, τί απέγινε η τρίτη ημέρα; )

Τί να πείς…]

Καί γιατί να μην πάει, δηλαδή; πάλι τζάμπα θα τού ‘ρθει, τραπεζώματα θά ‘χει, κι από γυναίκες (που δεν θα υπάρχουν) δεν έχει τόσο μεγάλη ανάγκη αυτός. 

Ωστόσο, τίθεται ένα ΜΕΓΙΣΤΟ θέμα:

Εάν θα τον αφήσουν οι καλόγεροι να μπεί σ’ εκκλησία, επειδή είναι αφωρισμένος.

Μπερδεγουoυέη, οι ιεροί κανόνες επί του θέματος είναι σαφέστατοι:

• Οι κατηχούμενοι μπαίνουν μέχρι τον πρόναο.
• Οι ήδη βαπτισθέντες πιστοί μπαίνουν στον κυρίως ναό, οι δέ άντρες καί στο ιερό, αλλά από τις πλαϊνές πόρτες.
• Στο ιερό, από την κεντρική πόρτα («Ωραία Πύλη») μπαίνουν μόνον οι κατέχοντες ιερατικό αξίωμα, από διάκονο καί πάνω. (Ιερατικό αξίωμα είναι καί ο «αναγνώστης»· πιό κάτω από τον διάκονο όμως, αυτός.)
• Οι χριστιανοί άλλων δογμάτων, καθώς καί οι αλλόθρησκοι, μπορούν να μπούν στον κυρίως ναό, αρκεί να τηρούν σεμνή στάση καί να μην ενοχλούν καθ’ οποιονδήποτε τρόπο. (Πχ σε γάμους δικών μας.)
• Αλλά, οι αφωρισμένοι παραμένουν έξω, χωρίς κανένα δικαίωμα να μπούν μέσα.

Κανονικά, λοιπόν, καί σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, πρέπει να τον αφήσουν στην παραλία, να χαζεύει τους ταρσανάδες των μονών καί τις ψαρόβαρκες – καί να μην του επιτρέψουν την είσοδο σε εκκλησία επ’ ουδενί.

Μή κανονικά…

. . . . . . . . . . .

Εδώ, τώρα, ίσως αναρωτηθήτε πολλoί γιατί ασχολούμαι μ’ αυτό το θέμα. Καί δικαίως θ’ αναρωτηθήτε· διότι, αν ήταν να επιβάλω εγώ την τήρηση των ιερών κανόνων, θα γινόμουν αρχιεπίσκοπος… καί, ίσως, πατριάρχης. Σας βεβαιώνω, όμως, πως ουδέποτε είχα τέτοιες φιλοδοξίες! 

Πέρα από το ότι με βρίσκει τέρμα αντίθετον η διπροσωπεία («- Δάσκαλε που δίδασκες, καί νόμους δεν εκράτεις!» – κι εννοώ σε περίπτωση που τον αφήσουν να μπεί σε ναό), κι όχι μονάχα στην τήρηση των κανόνων μιάς θρησκείας, αλλά σε κάθε δραστηριότητα κάθε κοινωνίας ανθρώπων, με την επίσκεψη κουκλοχαιρετάκια στο Όροc τίθεται το εξής ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟ δίλημμα στους οικοδεσπότες:

• Εάν τον αφήσουν να μπεί…

…Τότε καταρρέει τελείως η εικόνα, που έχει γιά το Όροc η πλειοψηφία των Ελλήνων. (Ότι, δηλαδή, αποτελεί κιβωτό καί «βράχο» παραδόσεων, κτλ κτλ κτλ.) Καταρρέει, επίσης, ΌΛΟ το αφήγημα των «προφητειών» από «σοφούς γεροντάδες», κτλ κτλ – είτε αυτές είναι αληθινές (οπότε, γίνεται πραγματική ζημιά), είτε είναι ψεύτικες (οπότε, γίνεται πραγματική ζημιά σε διάφορα …πρακτορεία εκτός Ελλάδος).

Ο καθένας, δέ, θα σκεφτεί -καί πολύ σωστά- ότι τα «Ευρωπαϊκά» φραγκάκια (γιά δήθεν αναστηλωτικά έργα στις μονές, κτλ) αγόρασαν καί συνειδήσεις.

• Εάν, πάλι, δεν τον αφήσουν να μπεί…

…Τότε, ναί μέν, στέκεται ακλόνητη όλη η αίγλη του Αγίου Όρους, καθώς καί οι «προφητείες» από «σοφούς γεροντάδες» (που, ελπίζουμε, να είναι αληθινές),…

…αλλά τους μοναχούς τους προσμένει η τρομερή εκδικητικότητα ενός σατανιασμένου ατόμου.

Οπότε, παλληκάρια των μονών, τί δεί πράξαι; Εδώ σε θέλω!!!

. . . . . . . . . . .

Εδώ καί χρόνια, πολλοί λένε ότι το Όροc έχει διαβρωθεί άσχημα – από «Ευρωπαϊκά» λεφτά, από πωλητικές σκοπιμότητες, κτλ. Πράγμα που φάνηκε καθαρά με τον «πόλεμο», που έστησαν οι υπόλοιπες μονές εναντίον της Εσφιγμένου. Αλλά, κυρίως όταν (προσφάτως) καμπόσοι ηγούμενοι συλλειτούργησαν με τους σχισματικούς / έκπτωτους / όχι φανατικούς άντρες, που το Φανάρι (γλείφοντας τον κώλο των ηπαπάρα) τους χειροτόνησε αντικανονικώς επισκόπους Ουκρανίας. (Αμερικανόφιλους, εννοείται.)

Στην περίπτωση εκείνη, το δικαιολόγησαν με το ότι οι μονές υπάγονται απ’ ευθείας στον Βοθρολυμαίο, δέχθηκαν εκβιασμό… κι εφ’ όσον είναι καλόγεροι (κι έδωσαν όρκους υπακοής), αναγκαστικά θα υπάκουγαν.

Εδώ, όμως, δεν έχει «μά» καί «μού».

Σας έχω πεί, ότι με τα εθνικά θέματα ΔΕΝ παίζουμε. Κι ότι ο πραγματικός πατριώτης σήμερα δεν είναι αυτός, που πάει με κάποιο (μ)πατριωτικό κόμμα γιά να μπεί στη Βουλή, αλλά αυτός που βάζει το κεφάλι του στον τορβά με τις οχιές.

. . . . . . . . . . .

Μόλις παραπάνω, έγραψα γιά «εθνικά» θέματα, ενώι με πρώτη ματιά είναι φανερό πως έχουμε ένα θέμα καθαρά θρησκευτικό· εσωτερικό του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος.

Ή, μήπως, όχι;

Εξηγώ, όμως.

Προσωπικώς, θεωρώ πως το Άγιο Όρος εντάξει, έχει μιά φήμη καί μιά αίγλη, αλλά δεν θεωρώ ότι από θρησκευτικής πλευράς είναι κάτι το ξεχωριστό. Γιατί; Διότι μοναστήρια υπάρχουν κι αλλού. Ακόμη, διότι κι ο παπάς της ενορίας δίνει ευλογία, αν τη ζητήσεις. (Αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών, τί πρόβλημα υπάρχει; Είν’ ανάγκη να πας στον Άθω; )

Από την άλλη, όμως, θεωρώ ότι το Άγιο Όρος συμμετέχει στην εθνική μας παρουσία καί προβολή, ως ένα από τα δυνατά μας εθνικά «ατού». (Αν και θα μου επιτρέψετε να μην αναλύσω τα γιατί καί τα πώς.) Οπότε, η τυχούσα πτώση καί καταστροφή της δημόσιας εικόνας του στα μάτια των Ελλήνων, δεν θα είναι απλά ένα ακόμη σύμπτωμα της ηθικής παρακμής των καιρών μας, αλλά θα είναι ζημιά τρο-με-ρή… καί ΜΗ επανορθώσιμη.

Κάτι σαν επανάληψη της 29ης Μαΐου 1453 στις 2-5 Ιουνίου 2023.

Σα να μή βάλαμε καθόλου μυαλό, 570 χρόνια μετά.

. . . . . . . . . . .

Λοιπόν, γιάαα να δούμε τί θα γίνει τελικώς! Θα μπεί, ή δεν θα μπεί;!

ΤΕΛΟΣ

. . . . . . . . . . .

Υγ 1: Αδελφοί καί πατέρες του Όρουc, έχετε ελάχιστες ημέρες διαθέσιμες να φτιάξετε καινούργιες σημαίες με τον δικέφαλο αετό, με αντεστραμμένα τα χρώματα: κίτρινος / χρυσαφί ο αετός, μαύρο το φόντο.

Βλέπετε, οι Βυζαντινοί, από τότε που παράτησαν το Χριστόγραμμα ως εθνικό τους σύμβολο, καί υιοθέτησαν το λάβαρο της ακολουθίας της Αγνής της Φράγκας, καί αντέστρεψαν τα χρώματα του αρχικού…

…εισέπραξαν δύο Αλώσεις!

Μετά από τις οποίες, όχι απλώς δεν είχαν ούτε σώβρακα να βάλουν, αλλά δεν είχαν πλέον μήτε τα κεφάλια τους!

Προσέξτε, διότι ούτε η Ιστορία λέει αστεία, ούτε τα σύμβολα είναι παίξε-γέλασε.

Εάν συνεχίσετε με δικέφαλο αετό μαύρο σε κίτρινο φόντο, θα έχετε την ίδια ακριβώς τύχη με τα ινδάλματά σας του 1204 καί του 1453. (Το δέ χρονικό σημείο καμπής, απ’ όπου αρχίζει η τρελλή κατηφόρα, είναι ακριβώς οι μέρες της επίσκεψης του κουκλοχαιρετάκια.)

Το παρόν ιστολόγιο έχει προειδοποιήσει από παλιότερα μία φορά πάντα ενδιαφερόμενον, καί τώρα προειδοποιεί δεύτερη όλο το Όροc. Τρίτη δεν θα υπάρξει· ούτε: «- Δεν ξέραμε!».

Ούτε συγνώμες, ούτε κλάψες. Εν τώι Άιδηι, ούκ έστιν μετάνοια.

. . . . . . . . . . .

Υγ 2: Το ότι ο ακατονόμαστος πάει στο Άγιο Όρος, γιά να τη σπάσει στους ψηφοφόρους του κόμματος Νατσιού καί να τους πάρει με το μέρος του (εν όψει επαναληπτικών εκλογών), το θεωρώ χαζό αστείο. Αυτός ο ισχυρισμός δεν αντέχει σε σοβαρή πολιτική ανάλυση.

Καλύτερα θα είναι να σκεφτεί κανείς, τί αφήνει πίσω του το συγκεκριμένο άτομο, όπου πατάει το ποδάρι του. (Συντρίμμια καί κακοτυχία αφήνει.)

Οπότε… μήπως έχει τίποτις εντολές να μεταφέρει εκεί μαύρη ενέργεια, κι άμα πιάσει, έπιασε;

Μ’ άλλα λόγια: τί ρόλο παίζει το Όρος υπέρ Ελλάδος; Έ! Να φάει μαύρη μαγεία, κι αν δεν αντέξει στη «μαύρη» επίθεση, να σταματήσει να τον παίζει!

. . . . . . . . . . .

Ισχύει;

Ξέρω καί ‘γώ;!… Είναι γνωστό πως κάνω παλαβές σκέψεις. Μία πάνω, μία κάτω… δεν έχει σημασία.

Πάντως, σας έχουμε αφηγηθεί εδώ πως η καταστροφή της ίδιας της Ακρόπολης (τουλάχιστον τις δύο πρώτες ιστορικώς γνωστές φορές, ως κέντρου ενός αιθερικού πλέγματος ευζωΐας των κατοίκων της Αθήνας καί Αττικής), δεν ήταν γεγονός τυχαίο. Κάντε, λοιπόν, τον συσχετισμό. Καθώς κι αναρωτηθήτε ποιοί ήταν αυτοί, που κατέστρεψαν την Ακρόπολη. (Ώ, ναί! «Αυτοί»! Οι γνωστοί! Όμαιμοι καί ομόφυλοι αυτουνού. Στη δεύτερη περίπτωση, φυσικοί αυτουργοί ήταν οι Πέρσες, οκ, αλλά με συμβουλές «αυτών».)

. . . . . . . . . . .

Υγ 3: Το ξέρω ότι ο άγιος Παΐσιος είπε (αφηγηθείς μιά διδακτική θρησκευτική ιστορία) πως σε τέτοιον λαό (διεφθαρμένον) ταιριάζουν τέτοιοι -καί θρησκευτικοί- ηγέτες (διεφθαρμένοι). Αλλά τίποτε δεν είναι απόλυτο, ακόμη κι αν το είπε ο λαοφιλής άγιος.

Σας έχω δώσει το παράδειγμα με τον Πλαστήρα, που διοικούσε τάγμα αγριανθρώπων… που ο καθένας ήταν έτοιμος να του φυτέψει μιά σφαίρα στο κεφάλι, λόγωι διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων. Αλλά, μετά τη μάχη του Σκρά, όπου ο Πλαστήρας από μόνος του ξελάσπωσε το τάγμα του, έγινε γιά τους (βασιλόφρονες) ευζώνους του ένας μικρός θεός, στο όνομα του οποίου έπιναν νερό!

Πάνε καί οι σφαίρες γιά το κεφάλι του, πάνε κι όλα….

. . . . . . . . . . .

Υγ 4: Μιά κι ο λόγος γιά Παΐσιο, διάβασα ότι μία ανηψιά του συμμετέχει ως υποψήφια στο κόμμα Νατσιού. Διάβασα, όμως, ακόμη (παρεκτός κι αν είναι τρολλιά) ότι η ίδια δηλώνει …βουδδίστρια!!!

Ας δηλώνει ό,τι γουστάρει η γυναίκα· αλλά, με τόση πολλή τρέλλα που κυκλοφορεί, τί να σου κάνουν κι οι ανθέλληνες ξένοι, ή οι προδότες, ή οι στρατιές των λάθρο! Όπως πάμε, σε λίγο είμαστε να παίρνουμε τα βουνά.

Από μόνοι μας.