ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ.....

 

Γράφει ο Στέλιος Καραμανώλης

Ο Μπάιντεν ως ο εκφραστής της ΝΤΠ και του συστήματος που αυτή αντιπροσωπεύει φαίνεται ότι έχει ήδη 3 μεγάλους αντισυτημικούς αντιπάλους απέναντι στο λεγόμενο The Great Reset

Οι δύο ειναι εκπρόσωποι του ιδιωτικού κεφαλαίου, πολύ δυνατοί πάιχτες και ο ένας υπέρ της αντιπαγκοσμιοποίησης

Ο Musk, O Trump και ο Πούτιν

Μια τριανδρία που δρα ταυτόχρονα σε τρία μέτωπα Ο ΄πρώτος εντός της νεοταξικής δυτικής συμμαχίας, ο δεύτερος εντός της Αμερικανικής επικράτειας και ο τρίτος στην διεθνή γεωπολιτική σκηνή

Τι κοινό όπλο χρησιμοποιούν και οι τρείς Τα σόσιαλ με επιρροή σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων

Τι είναι αυτό που φοβάται περισσότερο το σύστημα; Τις αγορές και τον πανικό τους

Μπορούν αυτοί οι τρείς να επηρεάσουν και να πανικοβάλουν τις αγορές Φυσικά Ιδιαίτερα ο Musk που κάνοντας μόνο με ένα τουιτ μια πλάκα δλδ τεστ λέγοντας ότι θα δοκίμαζε ενα burger απο το MacDonald's αν το τελευταίο δεχόταν το τάδε κρυπτονόμισμα ήταν ικανή να εκτοξεύσουν την αξία αυτού στα ύψη μόνο μέσα σε 24 ώρες

Δεν ήταν τυχαία ούτε η πλάκα που αναφερόταν σε ένα πολύ δυνατό brand name της Αμερικάνικης αγοράς, ούτε η αναφορά σε κρυπτονόμισμα από πλευράς Musk αλλα΄και την στήριξη του στο Κονβόι Ελευθερίας στον Καναδά που όμως άρχισε και ένα ντόμινο άλλων κονβόι σε άλλες χώρες

Στην ουσία η τριανδρία αυτή αποτελείται απο δύο προέδρους των δύο υπερδυνάμεων και τον πιο πλούσιο άνθρωπο επί γης αυτή την στιγμή

Ενα ακόμα σημείο είναι ότι έδρασαν ταυτόχρονα Ο Musk όπως είπα , Ο Τrump ξεκινώντας μια νέα επίθεση στον Μπάιντεν με ευθεία απειλή ότι το 2024 θα αναλάβει πάλι την Προεδρεία και θα τον βάλει φυλακή κι ο τρίτος με την Ουκρανική κρίση και την πίεση διπλωματίας που ασκεί σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και που ήδη αποκομίζει τους πρώτους καρπούς διάσπασης της συνοχής τους

Για να δούμε πως θα πάει.....

Ιμια 1996-2022: Η Εθνική τραγωδία και οι ήρωες Καραθανάσης, Βλαχάκος, Γιαλοψός.........

Έχουν περάσει 26 χρόνια από εκείνο το μοιραίο βράδυ της 31ης Ιανουαρίου του 1996 στα Ίμια αλλά τα ερωτήματα παραμένουν πολλά και κυρίως αναπάντητα. Γιατί η Ελλάδα έδειξε ατολμία με αποτέλεσμα να χαθούν άδικα ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός;

Αυτό είναι το μεγαλύτερο ερώτημα από όλα, κι αυτό που πληγώνει ακόμα και σήμερα τους Έλληνες…

Οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί που έπεσαν την ώρα του καθήκοντος δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστούν από κανέναν, αφού οι ήρωες πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε. Για το τι πραγματικά έγινε, όμως, εκείνη τη μοιραία νύχτα στα Ίμια, ακόμα δεν έχουν δοθεί σαφείς απαντήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, οι μνήμες παραμένουν, και θα παραμένουν για πάντα, ζωντανές, όπως και τα «καυτά» ερωτήματα για όσα πραγματικά συνέβησαν εκείνη τη νύχτα και οδήγησαν στην εθνική τραγωδία…

 

Σήμερα (31.01), συμπληρώνονται 26 χρόνια από την κρίση που έφερε Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου. Μία κρίση που έληξε όταν η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη προχώρησε σε μια πράξη που κατά πολλούς συνιστούσε εθνική προδοσία.

Στο επίκεντρο ιδιαίτερα σκληρής κριτικής βρέθηκε η συμφωνία που έκανε, η οποία προέβλεπε «no ships, no troops, no flags» για τα Ίμια, υπογράφοντας επί της ουσίας πως η περιοχή είναι «γκρίζα» και αμφισβητούμενη.

 

Ο Κώστας Σημίτης συγκέντρωσε και συγκεντρώνει ακόμα και σήμερα «πυρά», για την κίνηση που έκανε στη συνέχεια, ευχαριστώντας τους Αμερικανούς από το βήμα της Βουλής.

Η φράση του «θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και τη βοήθειά τους», ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κι ακόμα και 26 χρόνια μετά αποτελεί για μεγάλη μερίδα των συμπατριωτών μας μια ντροπιαστική στιγμή για τη σύγχρονη Ελλάδα…

 

Η κρίση των Ιμίων έληξε, δυστυχώς, με τον θάνατο του πληρώματος του ελικοπτέρου AB-212 (ΠΝ21) που κατέπεσε στην περιοχή των βραχονησίδων. Η κοινή γνώμη ακόμη αναρωτιέται για το τι συνέβη και κόπηκε το νήμα της ζωής τριών νεαρών και φερέλπιδων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού.

Ίμια 1996: Το χρονικό της κρίσης

• 25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

• 26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.
• 27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα με τις βραχονησίδες.
• 28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο Τούρκος πιλότος διασώζεται.
• 29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.
• 9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση.
• 15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».
• 16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιχνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
• 19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.
• 26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία στο ένα νησί, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.
• 27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ», με τους Τούρκους να πανηγυρίζουν για την ελληνική αποτυχία.

• 28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους Έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.

• 29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

• 30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά.Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος, όχι και της σημαίας).

 

 

Ίμια 1996: 31 Ιανουαρίου 1996 – Η ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΜΕΡΑ

• 00:00: Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα, επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.
• 01:40: Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.
• 04:30: Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απογειώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.
• 04:50: Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 Τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ.

Δυστυχώς αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. Όσον αφορά τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί μία σίγουρη απάντηση.

Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου.

Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους Τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφτηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

• 06:00: Οι Αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Και μέσα σε όλα αυτά, ήρθε στο φως και η αλήστου μνήμης φράση του τότε υπουργού Εξωτερικών Θεόδωρου Παγκαλου τη βραδιά της εθνικής κρίσης.

Όπως αποκάλυψε σε μεταγενέστερο χρόνο, ο τέως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης, όταν ο ίδιος ρώτησε τον κ. Πάγκαλο τι θα πουν στον ελληνικό λαό σχετικά με την απομάκρυνση της σημαίας απʼ τα ελληνικά Ίμια, ο κ. Πάγκαλος απάντησε κυνικά: «Θα πείτε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας!».

Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Κανείς δεν ξέρει... Το μόνο σίγουρο είναι ότι την κρίση του 1996 στα Ίμια, πλήρωσαν με τις ζωές τους τρία Ελληνόπουλα…https://www.iellada.gr/

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ.....

 

Αφού δεν εμβολιάζονται, ας πεθάνουν από την πείνα"!

Γράφει ο δικηγόρος Νίκος Αγαμέμνων Καραβέλος

ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η κυβέρνηση με την νομική συνδρομή των Πραιτωριανών της " Ειδικής Φρουράς Νομικών Συμβούλων", θέλοντας να εκβιάσει περισσότερο τους εν αναστολή εργαζομένους, και να στείλει, προς κάθε κατεύθυνση, μηνύματα φόβου και υποταγής, επιχειρεί μια ακόμη πολιτική και νομική αθλιότητα!
Ποια είναι αυτή;
Είναι το προς ψήφιση σχέδιο τροποποίησης του άρθρου 206 ν. 4820 /21, με την παράγραφο 4.
Δεν τους έφτανε η αρχική ρύθμιση του ανωτέρω άρθρου. Ήθελαν με την αρρωστημένη περί υποχρεωτικών εμβολιασμών εμμονή τους να επιτείνουν ακόμη περισσότερο τον εκβιασμό. Να εκτελέσουν πιστότερα 

τις εντολές, άλλων αρρωστημένων.
Και βέβαια, στην απαίτηση της κυβέρνησης, βρέθηκε 

και πάλι η ίδια νομική αγέλη που μαστορεύει τις

 διατάξεις.
Ιδού το μέγα νομικό "επίτευγμα" :
" Άρθρο 4
Ειδικές ρυθμίσεις για τους εργαζομένους σε φορείς

 του δημοσίου Τομέα που τελούν σε αναστολή άσκησης καθηκόντων - Τροποποίηση περ. α παρ. ό άρθρου 

206 ν. 4820/2021
1. Στο τέλος της περ. α’ της παρ. 6 του άρθρου 

206 του ν. 4820/2021 (Α’ 130) προστίθενται δύο

 νέα εδάφια και η περ. α διαμορφώνεται ως εξής:
« α) Ειδικώς στην περίπτωση εργαζομένων σε 

Φορείς του δημοσίου τομέα, υπό την έννοια
της περ. (α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του 

ν. 4270/2014 (Α’ 143), που εμπίπτουν στο πεδίο
εφαρμογής του παρόντος, με απόφαση του επικεφαλής 

του Φορέα επιβάλλεται, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, το ειδικό διοικητικό 

μέτρο της αναστολής
καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Κατά τον χρόνο αναστολής καθηκόντων, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας,
δεν καταβάλλονται αποδοχές. Με την πραγματοποίηση

 της πρώτης ή της μοναδικής δόσης η αναστολή αίρεται 

με όμοια απόφαση του Φορέα, υπό την προϋπόθεση της ολοκλήρωσης του
εμβολιαστικού κύκλου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο".
Και τώρα ιδού η μπιστολιά :
"Στους εργαζόμενους, στους οποίους έχει επιβληθεί το μέτρο της αναστολής άσκησης καθηκόντων και μέχρι 

την άρση αυτού δεν επιτρέπεται η διενέργεια 

οποιασδήποτε υπηρεσιακής μεταβολής, η άσκηση ή η χορήγηση άδειας για την άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή, καθώς και η χορήγηση πάσης Φύσεως αδειών. Στους εργαζόμενους αυτούς, για το χρονικό διάστημα 

που τελούν σε αναστολή, ισχύουν οι περιορισμοί και 

τα ασυμβίβαστα
σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
2. Η παρ. 1 ισχύει αναδρομικά από την ημερομηνία επιβολής του ειδικού διοικητικού μέτρου της αναστολής άσκησης καθηκόντων σε κάθε εργαζόμενο και οι διοικητικές πράξεις που έχουν εκδοθεί κατά παράβαση αυτής ανακαλούνται".
Σε απλά Ελληνικά κι όχι στην ξερακιανή των νομικών γλώσσα, τούτο σημαίνει ότι οι μη εμβολιασμένοι, (ενώ

 έχει γίνει παραδεκτό ακόμη κι από το περιβάλλον του συστήματος ότι δεν διαφέρουν σε επίπεδο κινδύνου από τους εμβολιασμένους), δεν θα έχουν το δικαίωμα να φάνε, να πιούν, να ζεσταθούν να ζήσουν ως άνθρωποι. Δηλαδή, με νόμο θα απαγορευτεί να κάνουν κάποιο άλλο επιτρεπόμενο αμειβόμενο έργο για να επιβιώσουν. Μόνο

 με το εμβόλιο θα γλιτώνουν την πείνα!
Αυτό, λοιπόν, σε απλούστερα ακόμη Ελληνικά, σημαίνει προσβολή του πολιτεύματος (αρ 2 Συντ.), μέσω της προσβολής των συνανθρώπων μας. Σημαίνει έκθεση πολιτών σε κίνδυνο. Σημαίνει απαγόρευση να κάνουν κάποια δουλειά περιστασιακή για να ζήσουν. Σημαίνει πως οι εν αναστολή υγειονομικοί, αν είχαν κάποια άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου, αυτή ανακαλείται αναδρομικά.
Αυτό σημαίνει πνιγμό!
Αυτό σημαίνει οργανωμένο πολιτικό και ποινικό έγκλημα!
Αυτό σημαίνει Μαφία! Καμούρρα! Ντρανγκέτα! Κόζα Νόστρα!
Μέχρι πότε ο λεγόμενος νομικός κόσμος θα ανέχεται το γκρέμισμα του λεγόμενου νομικού πολιτισμού; Μέχρι

 πότε οι δικαστικές ενώσεις, οι δικηγορικοί σύλλογοι 

θα παρακολουθούν το έγκλημα βουβοί μοιραίοι, 

,σιωπηλοί και άφωνοι;
Πώς θα απολογηθούν κάποτε στα παιδιά τους, ξέροντας ότι όταν κάποια άλλα παιδιά δίπλα τους κάποτε πείνασαν, εκείνοι ή βουβαίνονταν ή έλεγαν " Γιατί δεν κάνουν επιτέλους το εμβόλιο; ".
Έτσι για να κοροϊδέψουν λιγάκι τις ενοχές τους!

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αυστρίας υπέβαλε ερωτήματα "φωτιά" στο Υπουργείο Υγείας..........

 

Στις 26 Ιανουαρίου 2022, το Αυστριακό Συνταγματικό Δικαστήριο (VfGH) κίνησε διαδικασία επανεξέτασης του κανονισμού και απέστειλε δέσμη ερωτημάτων στον Αυστριακό Υπουργό Υγείας. Ερωτήματα που ήταν απολύτως ταμπού μέχρι τώρα. Ερωτήματα που κλονίζουν τα θεμέλια της "πανδημίας". Ο υπουργός Υγείας έχει προθεσμία μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου 2022 για να απαντήσει. 

Συγκεκριμένα, το Συνταγματικό Δικαστήριο θέλει να μάθει αν τα στοιχεία των νοσηλειών και των θανάτων καλύπτουν όλα τα μολυσμένα άτομα. Το αιώνιο ερώτημα "με ή από" COVID. Εάν καταμετρήθηκαν ως κρούσματα όλοι όσοι βρέθηκαν θετικοί, ασχέτως του λόγου νοσηλείας ή της αιτίας θανάτου, το Συνταγματικό Δικαστήριο ζητά να μάθει το σκεπτικό.

Επιπλέον, το Συνταγματικό Δικαστήριο ζητά ανάλυση των θανάτων και των νοσηλειών COVID. Σε πόσους ήταν η COVID αιτία νοσηλείας ή θανάτου; Πόσοι ήταν μόνο ένα ανούσιο "θετικό" τεστ; Ζητά ακόμη και την ηλικία των θανόντων και των νοσηλευομένων.

Ο Υπουργός Υγείας πρέπει επίσης να παράσχει στοιχεία που να αιτιολογούν την απαίτηση χρήσης μάσκας FFP2. 

Το Συνταγματικό Δικαστήριο ζητά επίσης διευκρινίσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών. Υπολογίζει τον κίνδυνο θανάτου από COVID σε 0,15% και διερωτάται πώς πρέπει να γίνει κατανοητή η απόλυτη και σχετική μείωση του κινδύνου με τον εμβολιασμό. Το VfGH θέλει να μάθει πόσο υψηλή είναι η απόλυτη μείωση του κινδύνου μετά από έναν, δύο ή τρεις εμβολιασμούς. Προφανώς, το Δικαστήριο αμφισβητεί τον μύθο της "αποτελεσματικότητας 95%"...

Το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο, όταν η "πανδημία των ανεμβολίαστων" τίθεται υπό αμφισβήτηση. Ο Υπουργός Υγείας πρέπει να απαντήσει σε ποιο βαθμό ο "προστατευτικός εμβολιασμός" μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης, νοσηρότητας και μετάδοσης. Δεδομένου ότι "φαίνεται να είναι επιστημονικά παραδεκτό ότι ακόμη και τα άτομα που έχουν εμβολιαστεί κατά της COVID μπορούν να μολυνθούν από COVID, να προσβληθούν από COVID και να μεταδώσουν τον Sars-Cov-2". 

Στη συνέχεια μπαίνει σε επικίνδυνες περιοχές για τον Υπουργό Υγείας. Το Συνταγματικό Δικαστήριο επιθυμεί να μάθει τον κίνδυνο νοσηλείας μετά από ασθένεια COVID και μετά από τον εμβολιασμό κατά της COVID, κατανεμημένο ανά ηλικιακή ομάδα και αριθμό εμβολιασμών. Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι οι παρενέργειες του εμβολιασμού, οι οποίες μέχρι τώρα καλύπτονταν από απόλυτη αδιαφορία.

Ακόμη και το "lockdown των ανεμβολίαστων" τίθεται υπό αμφισβήτηση. Το Συνταγματικό Δικαστήριο διερωτάται πόσο υψηλότερο θα ήταν το ποσοστό πληρότητας των νοσοκομείων χωρίς αυτό το μέτρο. 

Το πιο "θανατηφόρο" ερώτημα για την κυβέρνηση έρχεται στο τέλος. Το Συνταγματικό Δικαστήριο διερωτάται αν ισχύει ότι το 2021 υπήρχαν λιγότεροι θάνατοι από το Covid, αλλά εξακολουθούσε να υπάρχει εβδομαδιαία υπερβάλλουσα θνησιμότητα σε τριψήφιο αριθμό και ζητά να μάθει πώς εξηγείται αυτή η υπερβολική θνησιμότητα.

Με δυο λόγια, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο θέτει όλα αυτά τα ερωτήματα που έχουν τεθεί από "ψεκασμένους", "αρνητές της επιστήμης" και "αντιεμβολιαστές" από την αρχή της "πανδημίας". Η κυβέρνηση της Αυστρίας, όπως και η ελληνική και πολλές άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με την ενεργό βοήθεια των εξαγορασμένων μέσων ενημέρωσης και των πειθήνιων εμπειρογνωμόνων, τους παραμέρισε. Στην Αυστρία αυτό τώρα τελειώνει. Η κυβέρνηση πρέπει να λογοδοτήσει στο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Θα περιμένουμε με αγωνία, μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου, να δούμε τις απαντήσεις του Υπουργείου!

Μαντάτα Από Έξω

Με πληροφορίες από: chrisveber.blogspot.com

Το αυθεντικό έγγραφο του Δικαστηρίου είναι εδώ: https://report24.news/wp-content/uploads/2022/01/4_6028621718224898533.pdf

Και εδώ, η επιβεβαίωση της ψηφιακής υπογραφής του εγγράφου: https://www.rtr.at/TKP/was_wir_tun/vertrauensdienste/Signatur/signaturpruefung/Pruefung.de.html

Ο Θεμιστοκλής προ του θανάτου.......

 

Η απόφασή µου να φύγω απ’ τη ζωή τούτη τη νύχτα είναι τελεσίδικη. Θυσίασα στους Θεούς, αποχαιρέτησα µε διακριτικό τρόπο τα παιδιά µου και κάποιους λίγους φίλους και είµαι έτοιµος. Στον λίγο χρόνο που µου αποµένει, καθώς πέφτει πια το σούρουπο, έρχονται στη µνήµη µου πρόσωπα, τόποι και γεγονότα που σφράγισαν τη ζωή µου. Επανέρχονται τώρα χωρίς ένταση και πάθος.

 

 

Σκέπτοµαι, µε πολύ σεβασµό και τρυφερότητα, τη µητέρα µου, τη γλυκιά Θρακιώτισσα Ευτέρπη. Παρ’ ότι υπήρξα ένας δύσκολος γιος, ανυπάκουος, απαιτητικός και πεισµατάρης, µε αντιµετώπιζε µε κατανόηση και αγάπη. Η Ευτέρπη ανησυχούσε για τη µόρφωσή µου, επειδή δεν ήταν Ατθίδα και ο νόµος δεν µου έδινε το δικαίωµα να φοιτώ στο Λύκειο και στην Ακαδηµία, όπως οι από δύο Αθηναίους γονείς συνοµήλικοί µου… Ο Νεοκλής, όµως, ο πατέρας µου, γόνος των Λυκοµιδών και µε κύρος στη µεγάλη Λεοντίδα φυλή, µου εξασφάλισε φοίτηση στο ονοµαστό γυµνάσιο Ηρακλέους, στο Κυνόσαργες. 

Και εκεί υπήρξα δύσκολος και εριστικός. Ήθελα πάντα να επιβάλλω τη γνώµη µου στους συνοµηλίκους µου και δηµιουργούσα συχνά ταραχές στο γυµνάσιο. Κάποτε ένας εκνευρισµένος δάσκαλος µου είπε: «ουδέν έσει, παί, συ µικρόν, αλλά µέγα, πάντως αγαθόν ή κακόν».

Θυµάµαι το σπίτι µας, κοντά στη θάλασσα, στον δήµο Φρεαρρίων. Ευγνωµονώ τους θεούς, που όρισαν να µεγαλώσω εκεί.

 Οι ευτυχέστερες ώρες της παιδικής µου ηλικίας ήταν όταν κολυµπούσα, όταν µάθαινα να λάµνω σε κάποιο ακάτιο κι όταν παρακολουθούσα πώς ναυπηγούνται τα πλοία. Όσο µεγάλωνα, µεγάλωνε και η έλξη της θάλασσας επάνω µου.

 Επιθυµούσα ο τόπος µου να κυριαρχεί στη θάλασσα. Αγανακτούσα όταν άκουγα ότι η Αίγινα είχε περισσότερα πλοία από εµάς και ότι τα εµπορικά µας πλεούµενα αντιµετώπιζαν κινδύνους απ’ τους πειρατές! 

Αναρωτιόµουν τί µας τύφλωνε και στοιβάζαµε τα πλοία µας στην άµµο του ανοικτού Φαληρικού Όρµου, έκθετα σε µια αιφνιδιαστική εχθρική επιδροµή ή σε έναν θυελλώδη νότο, τη στιγµή που οι Θεοί µας είχαν χαρίσει τρεις ασφαλείς όρµους, τον Κάνθαρο, τη Ζέα και τη Μουνιχία.

 

 Μεµφόµουν άλλωστε τους συµπατριώτες µου για πολλά. Ότι, ας πούµε, είχαν αφήσει την Αθήνα και τον Πειραιά χωρίς τείχη κι ακόµη γιατί µοιρολατρικά είχαν δεχθεί την υποδούλωση των αδερφών µας Ιώνων από τους Πέρσες. 

Με φλόγιζε, θυµάµαι, η προσµονή να ενηλικιωθώ, για να µπορώ να οµιλώ στην Εκκλησία του Δήµου. Έβλεπα ότι οι νόµοι του Σόλωνος και του Κλεισθένους είχαν περιορίσει αισθητά την πολιτική επιρροή των µεγάλων οικογενειών και ότι ένας επιδέξιος οµιλητής θα µπορούσε να περάσει στον δήµο τις απόψεις του. 

Γρήγορα έγινα µέλος µιας οµάδας γύρω απ’ τους ποιητές Αρισταγόρα και Φρύνιχο, µε προσανατολισµό αντιπερσικό. Θυµάµαι τί θόρυβο ξεσήκωσε ο Φρύνιχος διδάσκοντας τη «Μιλήτου άλωσιν».

Όλες αυτές οι µνήµες φέρνουν τελικά στον νου µου, τί άλλο, τη µεγάλη ναυµαχία στη Σαλαµίνα. Η ναυµαχία αυτή δεν ξεχνιέται. Και εγώ είχα αγωνιστεί πολύ για να αποβεί νικηφόρος. Όταν νικήσαµε στον Μαραθώνα, οι περισσότεροι Αθηναίοι, ακόµη κι ο Μιλτιάδης, απ’ ό,τι θυµάµαι, πίστεψαν ότι οι λογαριασµοί µας µε τους Πέρσες είχαν τελειώσει. 

Τί αφέλεια! Τί σφάλµα! Έβλεπα ότι οι Πέρσες θα ξανάρθουν µε στρατό τόσο πολυάριθµο, που πολύ δύσκολα θα τον αντιµετωπίζαµε. Θάπρεπε, κυρίως, να κρατήσουµε τη θάλασσα, γιατί χωρίς θαλάσσιο ανεφοδιασµό ένας µεγάλος στρατός θα είχε και µεγάλες δυσκολίες. Όµως αξιόλογο στόλο δεν είχαµε. 

 

Υπήρχαν – δεν υπήρχαν στην Αθήνα πενήντα πεντηκόντοροι. Και οι Πέρσες θα έρχονταν µε εκατοντάδες φοινικικές τριήρεις. Ήταν θέµα ύπαρξής µας η ναυπήγηση αρκετών τριήρεων. Χρειαζόταν, βέβαια, χρήµα. Και χρήµα για να εξοικονοµηθεί πρέπει να λειτουργεί το µυαλό. Περίσσευαν έσοδα απ’ τα λατοµεία του Λαυρίου κι ο Αριστείδης, δίκαιος µα απονήρευτος, πρότεινε στην Εκκλησία του Δήµου να τα µοιράσουµε στους φτωχότερους Αθηναίους. Μίλησα τότε µε πάθος στον δήµο και τους έπεισα ότι οι φτωχοί, αντί να λαµβάνουν ελεηµοσύνη τεµπελιάζοντας, θα µπορούσαν να εισπράττουν το ίδιο ποσό σαν µισθό, εργαζόµενοι για τη ναυπήγηση τριήρεων.

 

 Έτσι ξεκίνησε η ναυπήγηση και πιέστηκαν και οι ευκατάστατοι Αθηναίοι να συµβάλουν για τον ίδιο πατριωτικό σκοπό. Και ένιωσαν όλοι πολύ καλύτερα όταν διακόσιες αξιόµαχες τριήρεις είχαν ετοιµασθεί.

 

Έπρεπε όµως να αγωνισθώ σκληρά για να πείσω πολλούς άλλους ξεροκέφαλους των άλλων ελληνικών πόλεων ότι οι Πέρσες δεν θάρχονταν µόνον εναντίον των Αθηναίων αλλά όλων των Ελλήνων. Ευτυχώς είχα τη σθεναρή στήριξη πολλών αξιόλογων Ελλήνων, όπως ήταν, θυµάµαι, ο Τεγεάτης Χείλεος, ο Κείος Σιµωνίδης και άλλοι. Και κατορθώθηκε, στη συνάντησή µας στον Ισθµό, να συµφωνηθεί η «επί Μήδω ξυµµαχία» των Ελλήνων.

 Έτσι, όταν οι Πέρσες έφθασαν, ο Σπαρτιάτης φίλος µου Λεωνίδας στήθηκε µε τους γενναίους του βράχος στις Θερµοπύλες και ο στόλος των Ελλήνων, µε ναύαρχο τον Ευρυβιάδη, προσπάθησε να γίνει φραγή στην περσική ναυτική πληµµυρίδα, στο Αρτεµίσιο άκρο. Όµως η προδοσία έστειλε στον Άδη τον Λεωνίδα και τους υπερήφανους τριακόσιους του. Κι όταν µια γρήγορη τριακόντορος έφερε στο Αρτεµίσιο τα τραγικά νέα (τί πικρή µνήµη!), ο στόλος κίνησε κατά νοτιά, για το στενό της Σαλαµίνας…

 

Φέρνω στον νου µου τον αγώνα µου για να πείσω τους Αθηναίους ότι µε τα αµέτρητα βάρβαρα στίφη που κατηφόριζαν απ’ τον βορρά, η πόλη µας, µε τα µισοχτισµένα τείχη της, θα γινόταν πεδίο ολέθρου και θανάτου και ότι τα ξύλινα τείχη του Δελφικού Χρησµού έπλεαν στη θάλασσα.

Τα κατάφερα τελικά µε την πολύτιµη βοήθεια των ιερέων. Και µετακινήσαµε τον πληθυσµό στη Σαλαµίνα, στην Αίγινα και την Τροιζήνα. 

 

Πίστευα ότι η ναυµαχία έπρεπε να γίνει στο στενό της Σαλαµίνας, όπου ο µεγάλος περσικός στόλος δεν µπορούσε να αναπτυχθεί. Οι στόλαρχοι όµως των Πελοποννησίων πρότειναν να µετακινηθούµε κοντύτερα στις δικές τους πόλεις, προς τον Ισθµό. Όπου, βέβαια, ο εχθρικός στόλος θα αναπτυσσόταν, θα µας κύκλωνε και, το πιθανότερο, θα µας νικούσε.

 Και τον µεν Ευρυβιάδη, κινδυνεύοντας να δεχθώ τη µαγκούρα του στο κεφάλι µου, τον έπεισα. Άλλοι όµως, και ιδίως ο Κορίνθιος Αδείµαντος, δεν ήθελαν να καταλάβουν. Στην απόγνωσή µου ο νους µου πήγε στον Όµηρο και τον πονηρό βασιλιά της Ιθάκης, που πάντα θαύµαζα. Η Τροία δεν έπεσε απ’ τη γενναιότητα του Αχιλλέα αλλά απ’ την πονηρία του Οδυσσέα! Πονηρία λοιπόν. 

 

Ο Σίκκινος, δάσκαλος των παιδιών µου, έµπιστός µου, έξυπνος και κάτοχος της περσικής γλώσσας, υποδύθηκε τον προδότη στον Ξέρξη, που, µετά τον Εφιάλτη, είχε πιστέψει πως οι προδότες αφθονούσαν στην Ελλάδα.

 Ο Σίκκινος τον έπεισε λοιπόν πως οι Έλληνες είχαν σκοπό να το σκάσουν κι ο Ξέρξης βιάστηκε να κλείσει µε τα άφθονα πλοία του το στενό της Σαλαµίνας από παντού. Υποχρεωτικά θα δίναµε τη µάχη εκεί που επιθυµούσα.

 

Και ήρθε µια µέρα του Βοηδροµιώνος και θάπρεπε την εποµένη να δώσουµε αυτήν την κρίσιµη µάχη. Θυµάµαι πως, µέσα στη σύνθλιψή µου απ’ την ευθύνη και την αγωνία, η ψυχή µου αισθάνθηκε την ανάγκη να προσφύγει στις θεϊκές δυνάµεις και να ζητήσει συµπαράσταση. Αποµακρύνθηκα απ’ όλα και προσευχήθηκα µε θέρµη. Δεν ξέρω αν ήταν η Αθηνά ή ο Ποσειδώνας, ο Αιακός ή ο Τελαµώνας, ή κάποια άλλη υπερκόσµια δύναµη πάνω απ’ το κάθε τι, που στάλαξε στην ψυχή µου τη γαλήνη και την πίστη πως όλα θα πήγαιναν καλά…

Και ξηµέρωσε µια κόκκινη αυγή πάνω απ’ το στενό της Σαλαµίνας. Μίλησα στους άνδρες βάζοντας όλη µου την τέχνη. Συµφώνησα µε τον Ευρυβιάδη ότι οι τριήρεις µας, αφού κινητοποιηθούν και προχωρήσουν βραδέως σε τάξη µάχης, θ’ αρχίσουν κάποια στιγµή να λάµνουν ανάποδα. Η τακτική αυτή είχε πολλούς στόχους. 

Στα πληρώµατα του Ξέρξη δηµιουργήθηκε η εντύπωση ότι είχαµε φοβηθεί και υποχωρούσαµε. Και το πήραν επάνω τους και προχώρησαν, χαλαροί και χωρίς αυστηρή τήρηση της τάξης µάχης. Κι όπως προχωρούσαν, όλο και τους φέρναµε προς τη Σαλαµίνα, µακρύτερα απ’ τους τοξότες τους, που είχαν πληµµυρίσει την ακτή της Αττικής, κι όλο και σε πιο κλειστή θάλασσα. Κι όσο ο ήλιος ανέβαινε τόσο δυνάµωνε ο αέρας. Οι τοξότες τους που επέβαιναν στα κλυδωνιζόµενα πλοία, ήταν αδύνατο να στοχεύσουν.

 

Και ξάφνου είδαν τον στόλο µας να σταµατά. Σάλπιγγες ήχησαν βροντερές και µια ιαχή από χιλιάδες αγανακτισµένα λαρύγγια ξεχύθηκε και τους τρύπησε τ’ αυτιά και την ψυχή. Και είδαν τις τριήρεις µας να ορµούν µπροστά µε ταχύτητα και τάξη, και είδαν τα έµβολά µας να τους τσακίζουν πλευρά και πρύµνες και κουπιά. 

Και είδαν τους εµπειροπόλεµους οπλίτες-επιβάτες των τριήρεών µας να περνούν στα εµβολισµένα πλοία τους και, σε χρόνο αστραπή, να εξολοθρεύουν τους ανήµπορους να αµυνθούν τοξότες τους. Μου έρχεται τώρα στον νου πως καµάρωσα τον πρώτο εµβολισµό µιας φοινικικής τριήρους απ’ το πλοίο του Αµεινία, αδελφού του Κυναίγειρου και του Αισχύλου…

 

Κι άρχισε η συµφορά στον στόλο του Ξέρξη. Τριήρεις στριµωγµένες που εµβολίζονταν, που κινούνταν άτακτα και έπεφταν η µια πάνω στην άλλη, άνδρες που τα λαρύγγια τους στέγνωναν απ’ τον πανικό και παραδίδονταν σ’ εµάς µε τα πλοία τους, στόλαρχοι που παρατούσαν χωρίς ντροπή τη µάχη και κοίταζαν πώς να το σκάσουν. Δεν έβλεπαν µπροστά τους παρά µόνον ήττα και θάνατο.

Για µας ήταν ο θρίαµβος.

 Ο Αισχύλος και ο Φρύνιχος, διδάσκοντας τους «Πέρσες» και τις «Φοίνισσες», προσπάθησαν µε πολλή τέχνη να περιγράψουν τη µάχη. Όµως δεν είναι εύκολο να περιγράψεις µια µάχη που κάθε µικρή της λεπτοµέρεια θα µπορούσε να γεµίσει ένα µακρό ιαµβικό δεκαπεντασύλλαβο! Μου φέρνει η µνήµη χιλιάδες εικόνες. Τις περνώ γρήγορα και φτάνω στη νύχτα εκείνη, όταν όλα είχαν τελειώσει.

 Μέσα στο σκοτάδι και τα νικητήρια άσµατα και τους παιάνες έσπευσα να ξαναστείλω τα πιο µύχια της ύπαρξής µου στις θεϊκές δυνάµεις για ένα ατέλειωτο «ευχαριστώ». Και την ίδια ώρα διαλογίστηκα πάνω σ’ αυτό που πίστεψα ότι ήταν η ουσιαστική µας δύναµη: Εκείνη τη µέρα πολέµησαν οι βλαστοί των Ελλήνων µ’ ένα πολλαπλάσιο πλήθος βαρβάρων, οι Αθηναίοι βλέποντας απέναντι τις φωτιές της πυρποληµένης Ακρόπολης και οι άλλοι Έλληνες πιθανολογώντας την ίδια µοίρα για τις δικές τους πόλεις.

 Όλοι µέσα σε τριακόσια πλοία απέναντι σε τουλάχιστον επτακόσια εχθρικά. 

Όµως πριν απ’ τη µάχη έβλεπα στα καθαρά µάτια των νέων µας και στην ήρεµη σιγουριά των κινήσεών τους το απόλυτο αίσθηµα υπεροχής απέναντι στους πολλαπλάσιους βαρβάρους. Από πού αυτή η δύναµη; Σκεπτόµουν τον όρκο που έδιναν οι νέοι µας όταν παρελάµβαναν τα «όπλα τα ιερά». «Αµεινώ και υπέρ ιερών και υπέρ οσίων…την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω…και τοις θεσµοίς τοις ιδρυµένοις πείσοµαι». 

Αυτά τα νιάτα είχαν την ευγενική τους ψυχή ζυµωµένη µε αξίες, µε ιερά και όσια, χωρίς τα οποία η ζωή παύει να είναι ανθρώπινη, γίνεται αγελαία και ζωώδης. Γιατί πολεµούσαν οι ακατέργαστοι και κατά Όµηρο αφρήτορες και αθέµιστοι βάρβαροι; Μα για τη λεία, το χρυσό, την αφθονία αγαθών λαφυραγωγηµένων. Δεν µπορούσαν να κατανοήσουν «αγώνα ου περί χρηµάτων αλλά περί αρετής». Πώς να µην αισθάνονται υπεροχή οι νέοι µας;

 

Πολλά χρόνια αργότερα, όταν φθόνος και τύχη κακή µ’ ανάγκασαν να ζήσω µε τους Πέρσες και να µάθω τη γλώσσα τους και το µυαλό τους, οι λογισµοί µου εκείνης της νύχτας ενισχύθηκαν. Έβλεπα την ευκολία, την αφθονία, τη µαλθακότητα και τη χλιδή να δίνουν, χωρίς άλλες αναζητήσεις, πληρότητα στο βίο των βαρβάρων. 

Και θυµόµουν τους καλογυµνασµένους νέους της Αθήνας να διδάσκονται απ’ τους σοφούς µας, µε προσοχή και υποµονή, όλα τα δύσκολα αλλά ωραία. Σκεπτόµουν τους Αθηναίους, ακόµη και τους πιο φτωχούς, να συρρέουν στα θέατρα, όπου οι τραγωδοί µας διδάσκουν τις γεµάτες ποίηση, συναίσθηµα και γνώση ζωής τραγωδίες τους, και τους γεροντότερους να πίνουν το κρασί τους µε µουσική και φιλοσοφικές συζητήσεις.

 

 Σκεφτόµουν ακόµη µε βαθύ σεβασµό την αξιοπρέπεια της αυστηρής ζωής των Λακεδαιµονίων, µε τον µέλανα ζωµό τους. Κι έβλεπα πως στην Περσία επιβιώνεις µα µόνο στην Ελλάδα ΖΕΙΣ! Πιστεύω πως κάποια µέρα το πνεύµα και η ψυχή των Ελλήνων θα καταλύσουν τούτο το πελώριο, απάνθρωπο βαρβαρικό συνοθύλευµα.

 

Πόσο θάθελα να επιστρέψω στην Αττική, εγκαταλείποντας τη νοσηρή περσική χλιδή! Όµως η επιστροφή µου θα σήµαινε ατιµωτικό θάνατο. Αναλογίζοµαι τη σκληρότητα του εξοστρακισµού µου, δέκα χρόνια µετά τη ναυµαχία της Σαλαµίνας. Σ’ αυτά τα δέκα χρόνια όσο πιο πολύ βοηθούσα την πόλη (να βρω χρήµατα για την ανοικοδόµησή της, να την τειχίσω, ξεγελώντας τους Λακεδαιµονίους που δεν ήθελαν τείχη στην Αθήνα, να ενισχύσω περαιτέρω τον στόλο), τόσο ο φθόνος εις βάρος µου γινόταν πιο φαρµακερός. 

Με την ηρεµία που έχει η ψυχή µου τούτο το σούρουπο, αναγνωρίζω ότι ο φθόνος εύκολα δηλητηριάζει τις ανθρώπινες ψυχές και ότι δύσκολα η άµιλλα κρατιέται στα ευγενή της όρια. Κι εγώ ο ίδιος είχα φθονήσει τον νικητή Μιλτιάδη και το έλεγα φανερά: «ουκ εά µε καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον».

 

Η µεγάλη έχθρα µε τον Αριστείδη είχε µάλλον καταπραϋνθεί. Πριν απ’ τη ναυµαχία στη Σαλαµίνα ήρθε απ’ την εξορία του στην Αίγινα και µου ζήτησε, ξεχνώντας τον εξοστρακισµό του, να αγωνισθεί για την πατρίδα. Και, επικεφαλής ικανών τοξοτών κατέλαβε την Κυνοσούρα. Οι τοξότες αυτοί στοχεύοντας τους πηδιαλιούχους των εχθρικών τριήρεων, που έφευγαν µέσα στον πανικό, οδηγούσαν τα πλοία αυτά να συντριβούν στα βράχια. 

 

Κι ύστερα ο Αριστείδης, µε απόβαση στην Ψυττάλεια, εξολόθρευσε όλους τους Πέρσες που την είχαν καταλάβει. Φέρθηκε σαν γενναίος πατριώτης και κέρδισε τον σεβασµό µου. Εκείνοι που µε µισούσαν και βυσσοδοµούσαν εναντίον µου ήταν ο Κίµων και η αριστοκρατική παρέα του. Κι επειδή ο λαός ξεχνά, κατάφεραν να µε εξοστρακίσουν. Ακόµη και τώρα µε πονά η ανάµνηση αυτού του πολύ σκληρού καιρού µου. Οι Αργείοι, που τόσο τους είχα υποστηρίξει στη Σπάρτη, µου µήνυσαν µέσω Παυσανία, να φύγω από την πόλη τους. Πήγα τότε στην Κέρκυρα που την είχα προστατεύσει έναντι των Κορινθίων. Μου έδειξαν και εκεί πως ήµουν ανεπιθύµητος.

 

Πέρασα στην Ήπειρο, στον φίλο µου βασιλέα των Μολοσσών Άδµητο. Με δέχθηκε καλά κι ήρθαν εκεί και τα παιδιά µου. Ήρθαν όµως και απεσταλµένοι της Αθήνας και της Σπάρτης για να βρουν τρόπο να µε φονεύσουν. Περάσαµε τότε δύσβατα δάση κι επικίνδυνα όρη για να βρεθούµε στη Μακεδονία. Κι εκεί ένοιωθα κυνηγηµένος και ανασφαλής. Στην Πύδνα βρήκα πλοίο για την Έφεσο. Ο Αρταξέρξης µε είχε επικηρύξει αντί διακοσίων ταλάντων. Ποιός, αν µε αναγνώριζε, δεν θάθελε να µε σκοτώσει για να γίνει πλούσιος! Με πολλούς κινδύνους και δυσκολίες κατάφερα να φθάσω στη Μυσία, στον φίλο µου Νικογένη. 

Από αυτόν έµαθα ότι ο Αρταξέρξης µπορούσε να ακυρώσει την επικήρυξη αν έµπαινα στην υπηρεσία του. Δεν είχα άλλη λύση. Μετά από δύσκολο ταξίδι πέρασα τις Σάρδεις και έφτασα στα Σούσα. Ο Αρταξέρξης µε δέχθηκε µε χαµόγελα. Βέβαια είχε τα σχέδιά του, που θα µπορούσα να τα εξυπηρετήσω εγώ, ο Αθηναίος ναύαρχος.

 

 Με όρισε σατράπη της Μαγνησίας και µου πρόσφερε εισοδήµατα που κι ο πιο πλούσιος Αθηναίος δεν θα µπορούσε να τα ονειρευθεί. Για ένα διάστηµα τον Αρταξέρξη τον απασχολούσε η καταστολή της αποστασίας της Βακτριανής. Εκεί δεν µε χρειαζόταν. Όµως τώρα ήρθε η σειρά της αποστασίας των Αιγυπτίων. Μου ζητά να κινηθώ εναντίον τους, ως αρχηγός ενός πολύ µεγάλου στόλου. Και ποιός δεν θα ονειρευόταν να είναι ναύαρχος ενός τέτοιου στόλου! 

Όµως γνωρίζω ότι µε τους Αιγυπτίους θα συµπαραταχθεί ο στόλος των Αθηναίων, µ’ επικεφαλής τον Κίµωνα. Και ο Θεµιστοκλής δεν χτυπά άνδρες Αθηναίους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Υπέστη την ατίµωση να φιγουράρει σαν σατράπης της Περσίας! Όχι άλλη ατίµωση.

Πήρα λοιπόν ήρεµα και σταθερά την απόφασή µου: απόψε θα ταξιδέψω απ’ το βασίλειο του Αρταξέρξη στο βασίλειο του Πλούτωνα. Η κύλικα είναι γεµάτη από ένα αποτελεσµατικό, ανατολίτικο δηλητήριο. Κι η νύχτα έχει πέσει ήδη. 

Θα πιώ όλο αυτό το δηλητήριο και θα πάω να κατακλιθώ. Το πρωί θα βρουν τον νεκρό µου και θα πιστέψουν ότι η καρδιά µου, κουρασµένη ύστερα από εξήντα πέντε χρόνων περιπέτειες, έπαψε να πάλλει. Θα έχω µια ταφή µε τιµές, όµως σε ξένη γη. 

 Ελπίζω τα παιδιά µου, που γνωρίζουν τις επιθυµίες µου, κάποια µέρα να µεταφέρουν τα οστά µου και να τα ενταφιάσουν στον Πειραιά, δίπλα στη θάλασσα που τόσο αγάπησα…

Πλάτων Κεχαγιάς

 Στο : Ιστιοπλοϊκός Κόσμος

https://ellinondiktyo.blogspot.com/

Tags

Πρόγραμμα επιμόρφωσης 800.000 στελεχών του Δημοσίου για λεσβίες, ομοφυλόφιλους, τρανσέξουαλ κλπ με πρωτοβουλια του γραφείου Μητσοτάκη.

 

Λαϊκή παροιμία:"Εδω δεν έχουμε ψωμί να φάμε στον πο@@@ο μας γαρύφαλλα κρεμάμε". Πρόγραμμα επιμόρφωσης 800.000 στελεχών του Δημοσίου για λεσβίες, ομοφυλόφιλους, τρανσέξουαλ κλπ με πρωτοβουλια του γραφείου Μητσοτάκη. (βρε μπάς ... και;;)

 Την επιμόρφωση των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας σε θέματα που αφορούν στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Επιμόρφωσης του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης ανακοίνωσε ο προϊστάμενος του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού και μέλος της Επιτροπής για τη σύνταξη της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+, Αλέξης Πατέλης (Χωρίς τον άντρα του;) ΦΩΤΟ....

  Όπως ανέφερε ο κ. Πατέλης μιλώντας σε ημερίδα για την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού έργου Faros, έχει ξεκινήσει η διαμόρφωση του προγράμματος που θα είναι διήμερο, ενώ άμεσα θα ξεκινήσει η εκπόνηση εκπαιδευτικού υλικού και η πιλοτική εφαρμογή του σε στοχευμένες ομάδες επαγγελματιών. Ο στόχος είναι από την άνοιξη το πρόγραμμα να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερη έκταση. Ο κ. Πατέλης επισήμανε ότι οι δύο κυριότερες δυσκολίες του προγράμματος είναι η εφαρμογή του στο σύνολο των δημόσιων υπαλλήλων στη χώρα που ανέρχονται σε 800.000, αλλά και η εύρεση των σωστών εκπαιδευτών.  Επίσης, όπως έχει ανακοινωθεί από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, θα πραγματοποιηθεί πρόγραμμα επιμόρφωσης του αστυνομικού προσωπικού των επιχειρησιακών υπηρεσιών της χώρας το 2022, που θα συμπεριλάβει την επιμόρφωση για ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ, ενώ σχεδιάζεται και επιμόρφωση στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών για θέματα εφαρμογής της νομοθεσίας που αφορούν στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα.  Η ανάγκη υλοποίησης επιμορφώσεων αναδεικνύεται μέσα από τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα και δημόσιους υπαλλήλους, στο πλαίσιο του προγράμματος Faros, το οποίο υλοποιούν το υπουργείο Δικαιοσύνης και οι οργανώσεις Κέντρο Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας- ΚΜΟΠ, Orlando, Colour Youth, Θετική Φωνή και Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, με χρηματοδότηση της ΕΕ. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που συμμετείχαν δήλωσαν σε ποσοστό 88% ότι δεν έχουν δοθεί καθόλου ή έχουν δοθεί σε μικρό βαθμό οδηγίες για τις εξειδικευμένες ανάγκες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στις δημόσιες υπηρεσίες. Ένα στα δύο άτομα δήλωσε πως ως ΛΟΑΤΚΙ αισθάνεται καθόλου ή λίγη ασφάλεια και άνεση κατά την επίσκεψή του σε δημόσιους φορείς και ένα στα τρία ΛΟΑΤΚΙ άτομα περιέγραψε πως έχει δεχτεί προσβολές ή εξύβριση λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού ή και της ταυτότητας φύλου του από επαγγελματίες στο δημόσιο τομέα. Επιπλέον, στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι επαγγελματίες που συμμετείχαν στην έρευνα επιβεβαίωσαν πως δεν έχουν λάβει ενημέρωση σχετικά με την παροχή συμπεριληπτικών υπηρεσιών για ΛΟΑΤΚΙ άτομα.  Επιπλέον ο κ. Πατέλης υπογράμμισε ότι σε διαδικασία υλοποίησης βρίσκονται η απαγόρευση των πρακτικών μεταστροφής στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, καθώς και των μη αναγκαίων επεμβάσεων και θεραπειών στα ίντερσεξ βρέφη, διατάξεις που θα βγουν σε διαβούλευση τον ερχόμενο Φεβρουάριο.  Τέλος, ο ίδιος αναφέρθηκε σε δράσεις που έχουν ήδη υλοποιηθεί για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, με κυριότερη την συγκρότηση της Εθνικής Επιτροπής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και την σύνταξη του σχετικού Εθνικού Σχεδίου Δράσης, που περιλαμβάνει εκτεταμένες δράσεις για τα υπουργεία Δικαιοσύνης, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών, Εξωτερικών, Υγείας, Προστασίας του Πολίτη, Εργασίας, Τουρισμού και Πολιτισμού. Επίσης, την άρση απαγόρευσης αιμοδοσίας για ομόφυλους άνδρες, την ένταξη των διεμφυλικών στα προγράμματα του ΟΑΕΔ, τη μεταγωγή των τρανς κρατουμένων γυναικών σε γυναικείες φυλακές που έχουν διαμορφωθεί ειδικά για εκείνες και την εισαγωγή του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων στα σχολεία.  Να σημειωθεί ότι τον τελευταίο καιρό πολύ συζήτηση έγινε σχετικά με την διαφήμιση γνωστής μάρκας σαμπουάν. Δεν είναι λίγοι οι πολίτες που θεωρούν ότι έχουμε περάσει στο άλλο άκρο πλέον και από την διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων έχουμε φτάσει στην ανοιχτή προπαγάνδιση των οφελών της «διαφορετικότητας».  Όλα αυτά την ώρα που η Ελλάδα είναι η χώρα με τον 6ο χειρότερο δείκτη γεννητικότητας παγκοσμίως.  Top 10 Countries with the Lowest Birth Rate (per 1000 people, CIA World Factbook 2021 estimate)      Monaco - 6.63      South Korea - 6.89      Andorra - 6.91      Japan - 7.00      Taiwan (limited recognition) - 7.43      Greece - 7.72      Puerto Rico - 7.90      Portugal - 8.02      Spain - 8.05   Bulgaria - 8.15

https://skeftomasteellhnika.blogspot.com

ΥΠΑΡΧΕΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΗΡΩΣ»;..........

 

Η απάντηση θα ήταν εύκολη αν πούμε ότι o ήρως είναι για τον προοδευτικό ένας βίαιος άνθρωπος με πρωτόγονες ορέξεις που επιζητεί την σύγκρουση. Το ίδιο το κατόρθωμα είναι κατάπτυστο αφού υπογραμμίζει τον διαχωρισμό ανάμεσα στον άνθρωπο και τον κόσμο (άλλους ανθρώπους, πανίδα, χλωρίδα). Εδώ να διαχωρίσουμε τους περισσότερο υλιστές προοδευτικούς όπως τον Marx που αναγνωρίζει και θαυμάζει τον άνθρωπο-προμηθέα. Αναφερόμαστε περισσότερο στον τύπο προοδευτικού των τελευταίων πενήντα ετών, ο οποίος αφορμάται περισσότερο από ωφελιμιστικά πρότυπα και που δίχως να το καταλαβαίνει, παίρνει ως αποκλειστική ηθική επιταγή τους σκοπούς του Hobbesian Λεβιάθαν, που είναι η ειρήνη με κόστος την υποταγή σε έναν επίγειο θεό, λησμονώντας το σύνολο των αρετών που έχουν την πηγή τους λίγο πολύ στον πόλεμο (παρατήρηση του Leο Strauss). Αντίθετα θεωρεί το ηρωικό πρότυπο περισσότερο φασιστικό ανατρέχοντας, για να επιχειρηματολογήσει, στην προπαγάνδα κινημάτων του μεσοπολέμου, που ο χαρισματικός ηγέτης ήταν στο κέντρο της.

Ωστόσο ο προοδευτικός, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει από τα πράγματα, έχει ανάγκη από ήρωες, και προσπαθεί να τους κατασκευάσει, αναπαράγοντας την κατηγορία την οποία αποδίδει στους ηρωολάτρες. Το ίδιο κάνει και με τους χριστιανούς μάρτυρες που από τη μία τους θεωρεί προϊόν χριστιανικής προπαγάνδας και από την άλλη επιλέγει τον κάθε δυστυχή ως δικό του μάρτυρα. Ο σύγχρονος προοδευτικός είναι, όπως παρατηρεί εύστοχα ο Christopher Lasch, ένας νάρκισσος. Η επιδίωξη της χειραφέτησης είναι περισσότερο μία άρνηση της ίδιας της φύσης του, και ουσιαστικά προτιμά να εγκαταλείψει τον κόσμο που είναι βίαιος, άδικος, τραγικός ―κοντολογίς, παράλογος. Η ζωή ως ένα ατελείωτο καρναβάλι, ο αφανισμός όποιας «αντιδραστικής συνήθειας» που ωστόσο εξασφαλίζει την συνέχεια του ανθρωπίνου είδους είναι λίγα από τα φαινόμενα που συνηγορούν σε αυτό που λέει ο Lasch ότι ουσιαστικά ο νάρκισσος δεν θέλει να ζήσει πάνω στον κόσμο, σαν να λέμε ότι επιθυμεί να γίνει μια καθαρή, άφυλος, πτερούσα ψυχή. Όλα αυτά φυσικά δεν θυμίζουν άλλο από κάποιες χριστιανικές αιρέσεις, και μόνο ως τέτοια μπορούμε να δούμε αυτήν την ιδεολογία τόσο σε θεωρητικό όσο και σε ιστορικό πλαίσιο.  

Ο ήρως που επιλέγει ο προοδευτικός ως ζηλιάρης νάρκισσος που είναι, πρέπει για να μην τον απειλεί, να είναι ένας καλοκάγαθος τύπος που μοιάζει με άγιος ―μετά την αγιοποίηση και χωρίς μαρτύριο φυσικά. Αν μάλιστα προκαλεί και οίκτο ως μέλος κάποιας μειονότητας ακόμη καλύτερα. Αντίθετα ο κλασικός ήρως δεν είναι κάποιος αδύναμος, φιλήσυχος άνθρωπος, αλλά αντίθετα σύρεται από πάθη τα οποία κατευθύνει σε κάτι που είναι τελικά σύμφωνο με την αρετή, και έτσι είναι καλὸς κἀγαθός, με την αρχαία έννοια δηλαδή και όχι με την σύγχρονη έννοια του «καλοκάγαθου». Γύρω από τον ήρωα, όλα γίνονται τραγωδία, που λέει ο Nietzsche. O Αχιλλεύς, ο Beowulf είναι υβριστές σε κοσμικό επίπεδο, και ήρωες στο επίπεδο της κοινότητας. Ο Αβραάμ είναι εγκληματίας στο ηθικό επίπεδο, ήρως στο θρησκευτικό. Οι τολμηροί εξερευνητές, αποικιοκράτες και επιχειρηματίες των νεωτέρων χρόνων ―οι ήρωες του laissez-faire, δεν ήσαν και οι καλύτεροι άνθρωποι αλλά όπως ο Mayor of Casterbridge κατόρθωσαν κάτι υπέροχο και για αυτό αναγνωρίζονται ακόμη και από τον αντίπαλό τους. Εκείνο λοιπόν που λείπει από τον σύγχρονο ήρωα είναι το τραγικό, ό,τι δηλαδή επιβεβαιώνει ότι το κατόρθωμα συμβαίνει στην κατακερματισμένη πραγματικότητα και όχι σε ένα ψυχολογικό σύμπαν. Ο προοδευτικός προτιμά την απόσυρση σε έναν ιδεατό κόσμο που όταν βρεί τα μέσα να τον κάνει πραγματικότητα το κάνει με μεγάλο γενικό κόστος. Όταν, από την άλλη θέλει να πολεμήσει ο ίδιος σε προσωπικό επίπεδο, το κάνει με την μορφή κατινιάς, κοσμώντας με υποτιμητικά επίθετα τον αντίπαλο.

Οι μάρτυρες επίσης της προοδευτικής ιδεολογίας είναι εντελώς παθητικά όντα, Ελπήνoρες που σκόνταψαν, χωρίς τραγικό φώς. Μπορεί να είναι ο καθένας, αρκεί να του προσκολλήσει ο προοδευτικός την επιγραφή του μάρτυρα. Άλλωστε, σε ένα αντιηρωικό-μη τραγικό σύμπαν η ζήτηση είναι υψηλή!

Ο προοδευτικός, ελλείψει τραγικής συνείδησης καθότι είναι παράλογη, και παρότι ψυχολογικός άνθρωπος, δεν έχει εσωτερικότητα, γιατί εσωτερικότητα αποκτάς όταν συνέβη κάτι που σε έκανε σοβαρό (Kierkegaard). 

 https://themermaidtavern.gr